Photo a Day Μέρα 31η

Photo a Day 31 January : yourself

Ο εαυτός μου.

Αυτή τη φορά σηκώνω τα χέρια ψηλά! Ως εδώ ήμουν!
Όλα τα θέματα τα πάλεψα, κάποια τα λάτρεψα, άλλα μου μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά! Το σημερινό, από την πρώτη στιγμή που είχα διαβάσει τη λίστα, τέλος Δεκέμβρη ήταν, είχα μονολογήσει: "ε όχι πάλι!" (καθώς η Chantelle συνηθίζει να επαναλαμβάνει τα θέματά της και ήδη είχε ζητήσει πορτραίτο στις 31 του προηγούμενου μήνα) αλλά ως συνήθως το άφησα στην άκρη και είπα : "θα το αντιμετωπίσω όταν έρθει η ώρα του". Έτσι συνήθως κάνω εγώ. Ένα πράγμα τη φορά είναι καλύτερα. 

Κι ήγηκεν η ώρα!

Ο εαυτός μου! 
Δεν ήθελα με τίποτα να περιαυτολογήσω! Κατέφυγα  λοιπόν στη βοήθεια του κοινού (τους αγαπημένους μου)...τι γνώμη έχετε για μένα; Επειδή τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα με έβγαζαν το λιγότερο χαζή, τρελή και αλαφροΐσκιωτη και ένα κράμα αντιφατικών στοιχείων, τα άφησα στην άκρη για άλλη φορά! ( ξέρω, ξέρω με λατρεύουν οι καλοί μου!)

Και να΄μαι εδώ χωρίς ιδέες και υλικό! Το παραδέχομαι! Έχασα! Στο νήμα πάνω! Στις 31 του μηνός!
Ωραία κι αφού παραδέχτηκα την ήττα μου,(καθώς δεν τράβηξα ούτε μία φωτογραφία χτες) ας το γλεντήσω!

Το κορίτσι με τα πολλά πρόσωπα!

Μια φωτογραφία, ή πολλές φωτογραφίες δεν λένε τίποτα!

Άραγε είμαι αυτή που υπάρχω στα διάφορα παραπάνω στιγμιότυπα ;

Σε 10-20-30 χρόνια αν ζω , πρώτα ο θεός, σε τι θα μοιάζω με αυτά τα καρέ;

 Πόσο πιο πολύ υπάρχω άραγε στα παρακάτω στιγμιότυπα;

Εκεί που βάζω (ή βγάζω;) τη ψυχή μου, τη χαρά μου, το "αχ είχα μία ιδέα!"

Δεν έχω να πω άλλα !
Να πω ραντεβού το Φλεβάρη;

Θα το μάθουμε μαζί αύριο!

Καλή σας μέρα!
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 30η

Photo a Day 30 January : down

Κάτω.
Ένα ακόμα επίρρημα στην φωτογραφική πρόκληση. Ένα γήινο για μένα επίρρημα! Έχω λόγο που το χαρακτηρίζω γήινο. Θα το καταλάβετε στην πορεία. 

Δεν είναι κακό. Τουλάχιστον όχι πάντα. Φυσικά μια διάθεση"κάτω" δεν είναι ό,τι καλύτερο. "Είμαι down" ...Πόσες φορές μπορεί να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως έκφραση; Είμαι "πεσμένος-η" λέμε! 
Δεν με τρομάζει μια τέτοια ψυχολογία. Δεν την επιζητώ, ούτε χαίρομαι.Προς θεού, δεν είμαι παρανοϊκή. Απλά αντέχω. Δεν παραπονιέμαι. Ξέρω πως δεν θέλω πολλά για να ανέβω!

Κάτω λοιπόν. 
Στη γη. 
Έχεις περπατήσει με γυμνά πόδια; Υπέροχη αίσθηση! Να πατούν οι πατούσες γυμνές, στο χορτάρι, στο χώμα, στην άμμο, στο κύμα. Ακόμα και στα χαλίκια. Θυμάσαι; Υπήρξες παιδί , δεν μπορεί..κάτι θα θυμάσαι... Θα το 'χεις νιώσει.Ήμουν τσακωμένη τότε με τις σαγιονάρες, τα καλοκαίρια. Φώναζε η μαμά ότι θα πατήσω γυαλιά, καρφιά κι αγκάθια- και πίστεψέ με , πάτησα πολλά!- , αλλά επέζησα και μεγάλωσα!
Αλλά μεγάλωσα με το χώμα στα πόδια, στα χέρια, με το σώμα να κυλιέται καταγής! Τι κι αν λερώναμε τις φούστες μας ; Τι κι αν αρρωσταίναμε κάποιες φορές; Κάτω στο χώμα κάναμε τρέλες πολλές.
Όπως και με τον Έρωτα! Δεν μας χαλούσαν οι αγκλαφουτσιές* που γέμιζαν τα ρούχα μας, Ούτε πονούσε το κορμί πάνω στις πέτρες. Έτσι ευτυχούσαμε Τότε εμείς! Έτσι μάθαμε να αγαπάμε!

Κάτω.
Μερικές φορές είναι κι άσχημο.
Μπορεί να σέρνεσαι. Να μην θες ή να μην μπορείς να ανέβεις με τίποτα.Να τρως τα μούτρα σου! Να μην σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι! Έχεις υποχρέωση όμως να κοιτάζεις προς τα πάνω! Να παίρνεις δύναμη. Μπορεί να είσαι κάτω αλλά το πού θα κοιτάς είναι επιλογή σου!

Μην σε παίρνει λοιπόν από κάτω! 

Πάμε στο Photo A Day-album μου να δούμε τι έπιασε ο φακός μου;
Το κάτω που φωτογράφισα εγώ ποικίλει. Από άγρια πρασινάδα μέχρι λάσπες! 
Εκτιμήστε κι απολαύστε την ελληνική γη!

 Σας έχω και τσιμεντένιο δρόμο

 Σας έχω και λασπωμένο

Σας έχω κι αγρούς

 Αν ήταν καλοκαίρι θα σου ζητούσα να βγεις να περπατήσεις στη γη με τα πόδια γυμνά. Να νιώσεις ελεύθερος.Τώρα σου ζητώ να το υποσχεθείς στον εαυτό σου για το καλοκαίρι που έρχεται. Δεν αργεί. Το ψυχανεμίστηκα... Τι είναι ένας-δυο  μήνες ακόμα; Σαν το νερό κυλάει ο χρόνος...Πότε ήμασταν παιδιά που παίζαμε καταγής......

Καλημέρα με έναν υπέροχο ήλιο να μου κλείνει το μάτι.
Η άνοιξη δεν αργεί αδέρφια!
@ριστέα
_____________________________________________________________
*αγκλαφουτσιές λέγαμε εμείς τα μικρά αγκαθάκια, νομίζω ότι μπορεί να ταυτίζονται με τους ασπάλαθους! Ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος :)

Photo a Day Μέρα 29η

Photo a Day 29 January : grow

Μεγαλώνω. Αυξάνομαι. Καλλιεργώ. Γίνομαι. Φυτρώνω. Εξελίσσομαι.

Τόσες πολλές έννοιες για μία λέξη. Για μία λέξη που υποδηλώνει πάνω απ' όλα ζωή. 
Υπέροχη λέξη. Από αυτές που συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που είχα δει τη λίστα του Γενάρη. Κι ας είναι δύσκολο να αποδώσεις σε φωτογραφία αυτό το μεγάλωμα. Βλέπεις είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη.
Γέννηση, ανάπτυξη,ζωή, θάνατος. Μια κυκλική διαδικασία. Πώς να αποδώσεις την διάρκεια;
Πώς να δείξεις τη ζωή σε ένα στιγμιότυπο; Είχα αποφασίσει στις αρχές του μήνα να φυτέψω. Ως τις 29 κάτι θα προλάβαινε να ξεπεταχτεί. Θυμάστε μικρά στο σχολείο με τα κεσεδάκια και τα φασολάκια ή τις φακές πάνω στο υγραμένο βαμπακάκι; Αλλά η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη! Κι εγώ έμεινα χωρίς υλικό. Λέτε; Να ξέμεινα από ιδέες;
Πήρα ξανά τη λέξη μου αγκαλιά. Άρχισε ο εσωτερικός μονόλογος. Αυτός που με κάνει να κατεβάζω πού και πού ιδέες. 

Ζωή. Δείξε που υπάρχει...Ακόμα κι εκεί που δεν την αναμένεις! Όπου όλες οι συνθήκες είναι αντίξοες! Δείξε κάτι που φιλοδοξεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Δείξε και την εξέλιξη, μπορείς. Έχεις φυτά, έχεις ζώα. Έλα @ριστούλα μου! 

Πήρα τα πάνω μου.
Δεν τη φοβάμαι τη ζωή. Ούτε το μεγάλωμα! Αρκεί να γίνεται καλά!  Είναι φυσική εξέλιξη. Κι έμαθα στη ζωή μου να αποδέχομαι όσα δεν μπορώ να αλλάξω, αρκεί να παλεύω για όσα μπορώ να αλλάξω...
Έμαθα να την αγαπάω τη ζωή. Να τη σέβομαι. Να εκτιμώ και το μικρό λουλουδάκι, το μυρμήγκι που θα περπατήσει στο χέρι μου, το σπουργίτι που θα λερώσει το μπαλκόνι μου!

Και να πως οι σκέψεις αποτυπώνονται σε εικόνες....

Στον κήπο της μαμάς.

Μια γλάστρα, με χώμα σε αποσύνθεση. 

Κι όμως,εκεί, μια μικρή ζωούλα επιβίωνε. 

Τολμηρή! Μέσα στην καρδιά του χειμώνα....

Τη ζήλεψα!

Πάνω στις πέτρες (του πηγαδιού μας) το μάτι μου κι ο φακός μου 

έπιασαν δύο μικρούτσικες πρασιναδούλες να επιζούν.

Αυτό κι αν είναι ελπιδοφόρο. 

 Η ζωή μεγαλώνει και στις πέτρες πάνω αν χρειαστεί!

Δεν μπορούσα να δείξω καλύτερα το μεγάλωμα 

παρά μέσα από τη Λίλα μας! Το φθινόπωρο που μας πέρασε 

ήρθε μικρούτσικο κουταβάκι σπίτι μας.

Σήμερα είναι μια πανέμορφη έφηβη,

που τρελαίνεται να ποζάρει.

Η ζωή κάποτε χάνεται. 

Και τι γίνεται; Αποσύνθεση.

Φυσική εξέλιξη είναι κι ο θάνατος.

Τον "τσάκωσα" στα αποξηραμένα μου λουλούδια.

Αυτά μπορούν ακόμα να χαρίζουν ομορφιά θα μου πείτε.

Μην νομίζετε...

Και εμείς μετά τον θάνατο θα μπορούμε να σκορπίσουμε ομορφιά.

Ναι, αλήθεια σας λέω! 

Αφήνοντας ένα άρωμα πίσω μας σε αγαπημένους μας,

αφήνοντας όμορφες αναμνήσεις.

Ένα ακόμα PhotoA Day (Photo album για μένα),

μια ακόμα πρόκληση

ολοκληρώθηκε!

Σας καλημερίζω με χαρά.

@ριστέα

Ψιλά γράμματα: Όλες οι σημερινές  φωτογραφίες (χθεσινές λήψεις) εκτός από της σκυλίτσας μας ήταν τραβηγμένες με το κινητό μου! 

Photo a Day Μέρα 28η

Photo a Day 28 January : through 

Μέσω. 
Μέσω κάτι άλλου. 

Μέσω των ματιών μου βλέπω, της ακοής μου ακούω.
Μέσω του μυαλού μου καταλαβαίνω.
Μέσω του ενστίκτου πιάνω κύματα στον αέρα.
Μέσω της καρδιάς αγαπώ.
Μέσω κάποιας άλλης ψυχής μοιράζομαι τη χαρά μου,τις θλίψεις μου, τον εαυτό μου και ολοκληρώνω μία ευτυχία που ζητάει να μοιραστεί προκειμένου να έχει υπόσταση.
Πόσα γίνονται μέσω κάτι ή κάποιου άλλου!

Εύκολο να πετύχεις με το φακό σου το "μέσω" με άψυχα. Μέσω του παραθύρου. Μέσω του καθρέφτη. Μέσω μιας εσοχής ή της φυλλωσιάς ενός δέντρου.Μέσω της οθόνης και μέσω του υπολογιστή (επικοινωνώ μαζί σας). Μέσω του τηλεφώνου (μιλάω από απόσταση). 
Αλλά εγώ χαϊδεύοντας τη λέξη έβρισκα τόσα άλλα.....
Μέσα από τα βιβλία μου ταξιδεύω. Μέσω της μουσικής χαλαρώνω ή διασκεδάζω. Μέσα από ένα ποίημα  αγαλλιάζει η ψυχή μου. Μέσα από το άγγιγμα δείχνω φροντίδα, ενδιαφέρον, αγάπη.

Το Photo Day-album μου λοιπόν περιλαμβάνει διάφορα...

Μέσα από έναν χαρτοσωλήνα

 Μέσα από το παράθυρο

 Μέσα από τον καθρέφτη

Μέσω των βιβλίων μαθαίνεις....

Μέσω του αγγίγματος....

μοιράζεσαι!

Κάποιες από τις φωτό τραβηγμένες με το κινητό, ελλείψει κάμερας. Μέχρι να δω τι θα κάνω με τη  χαλασμένη μου μηχανή, θα το κουτσοπαλεύω.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε.@ριστέα

Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 January : sun

Ήλιος, ο ζωοδότης. 
Απαραίτητος για τη ζωή. Απαραίτητος και για τη ψυχή θα πω εγώ.
Έγραφα εν έτη 1995 , καθυστερημένες αλκυονίδες μέρες ήταν , στην αγκαλιά του Έρωτα: 

Μπορεί να τρως πολλά χαστούκια.
Σε μια ημέρα μπορεί να μαζέψεις κι ένα τσουβάλι από δαύτα!
Αν θέλεις κλάψε, αν θέλεις γέλασε - μακάρι πάντα να γελάς!
Μόνο κρατήσου όρθιος, δυνατός και βγες στον ήλιο,
να τρέξεις η να καθίσεις. 
Ό,τι θελήσει η ψυχή σου τέλος πάντων.

Και εκεί στον ήλιο, καθώς η κεφαλή σου θα' χει ψηθεί για τα καλά
και ο νους σου στο γρασίδι και στην πλάση θα αγναντεύει
εκεί, στον ήλιο θα νιώσεις αλήθεια τι θα πει ζωή
και τι αξία έχουν στο φινάλε τα χαστούκια !


Το έχω ξαναβάλει στο μπλογκ μου! Δεν είναι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό. Είναι οι σκέψεις μιας 25χρονης τότε κοπελίτσας που ψηνόταν στον ήλιο κατά μεσής του Φλεβάρη. Είναι σκέψεις που τις έχω ακόμα και σήμερα, στα σαράντα-τρία παρά κάτι, καθώς αποζητώ τον ήλιο όχι μόνο για να ζεσταθώ, αλλά για να πάρω δύναμη. Για να λάμψει λίγο μια συννεφιασμένη μέρα της ζωής μου. Για να γεμίσει λιακάδα ο χώρος μου. Για να αισθανθώ λίγο από άνοιξη μέσα στην καρδιά του χειμώνα.Για να αναφωνήσω στην τελική : Ναι, η ζωή είναι ωραία, εμείς την ασχημαίνουμε!

Τις τελευταίες μέρες μας τσάκισε η βροχή και το χαλάζι. Είπαμε αμάν να δούμε δυο αχτίνες να ξεπροβάλλουν έστω και για λίγο. Μέχρι και χτες το βράδυ έλεγα ευτυχώς που έχω φωτοκονσέρβες με λιακάδα... Και να που σήμερα, ανάμεσα στα μπαμπακένια σύννεφα, ξεπρόβαλλε δειλά για λίγο, κάνοντας μου το χατίρι, όχι τόσο για το Photo A Day, όσο για να χαμογελάσω και να ξεχάσω την κούραση αυτών των ημερών, κυρίως τη ψυχολογική.

Στο τέλος σας έβαλα και ζωγραφιές μαθητών μου. Να πω σε όσους έχουν παιδιά ότι είναι σημαντική η ύπαρξη του ήλιου στις παιδικές ζωγραφιές. Παρατηρείστε τες. Αν όλο το θέμα το ζητάει και διαρκώς απουσιάζει ο ήλιος αναρωτηθείτε λιγάκι, ασχοληθείτε με το παιδάκι σας ιδιαιτέρως. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί κι όχι!
Τώρα αν εσύ που είσαι γονιός βλέπεις μια καταπράσινη φύση, έναν τεράστιο ήλιο και μια καπνοδόχο που καπνίζει, πήγαινε ήρεμος στο κρεβάτι σου το βράδυ. Το παιδί σου βρίσκεται σε ένα ζεστό σπιτικό, με δεμένη οικογένεια.

Σήμερα

(Με το κινητό, καθώς η κάμερα μου έπεσε και μου χάλασε)

 Πριν λίγες μέρες

 Πριν κάποιους  μήνες

 Πριν κάμποσα χρόνια

Αυτή η ζωγραφιά ανήκει στον μακροβιότερο των μαθητών μου,

στον Λεωνίδα (11 συναπτά έτη)

Ένα παλικάρι δύο μέτρα που σήμερα σπουδάζει.

Λεό μου, η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται σε σένα.

Για όλους τους ήλιους που μου είχες χαρίσει!

Υπομονή.
Κι αν ο ήλιος δεν βγαίνει, είναι εκεί!
Το ξέρεις ότι θα εμφανιστεί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα.
Έτσι γίνεται και με τη χαρά στη ζωή μας.

Ήταν μια ακόμα όμορφη μέρα από το Photo A day, που εγώ το έχω κάνει το άλμπουμ της ημέρας!
Καλό μεσημέρι.
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 26η

Photo a Day 26 January : together

Μαζί!
Αυτό το "μαζί" μου κλείνει το μάτι . Μου μιλάει!  Το βλέπω μπροστά μου. Το αγαπώ αυτό το "μαζί"! Κι ας είμαι μονάδα σε αρκετά κομμάτια της ζωής μου! 
Για αυτό το "μαζί" δεν μοχθεί ο άνθρωπος στη ζωή του; Για να μοιραστεί την αυτάρκειά του μαζί με άλλους!
Για να μοιραστεί τη αγάπη του.
Για να μοιραστεί τους πόνους του και τις θλίψεις του.
Για να είναι "παρέα" ακόμα κι όταν θα φεύγει! Κι ας φύγει μόνος του! Αρκεί να του κρατάει κάποιος το χέρι....

Μαζί είναι καλύτερα ! Μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα!
Έχω μιλήσει πολλές φορές εδώ μέσα για τη μοναξιά. Δεν με τρομάζει. Τη βρίσκω εποικοδομητική διεργασία. Χρειάζεται σε πολλές στιγμές μας! Η ενδοσκόπηση, η χαλάρωση, η ξεκούραση, ζητούν την απομόνωσή μας από τη συνάφεια του κόσμου!
Άλλο όμως να την επιλέγεις κι άλλο να την φορτώνεσαι! 'Άλλο να τη γλεντάς κι άλλο να αποζητάς μια παρέα, μία ψυχή και να μην την έχεις! 

Μαζί!
Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ μόνη... Ζω μαζί με τους δικούς μου, σχεδόν όλους τους έχω κοντά μου... Κι ενώ μπορώ να απομονώνομαι τακτικά και όποτε το επιθυμώ, μπορώ επίσης να τρέξω σε πολλές αγκαλιές όταν νιώσω την ανάγκη!
Να φάω παρέα , να γελάσω παρέα, να κλάψω παρέα, να παίξω παρέα, να διασκεδάσω παρέα! Όταν δημιουργώ κάτι θα τρέξω να το μοιραστώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Νομίζω ότι τη στιγμή που δεν θα μπορούσα να το κάνω τότε αυτό θα ήταν μεγάλος πόνος για μένα!

Το Photo A Day Ιανουαρίου ζητούσε στις 16 του μήνα δύο πράγματα . Θυμάσαι; Μίλησα για την δυάδα, για την ένωση. 
Σήμερα το "μαζί" ζητάει κάτι περισσότερο. Ζητάει να αποδώσω αυτό το παρέα. Τη χαρά που αισθάνεσαι να είσαι με κάποιον κι όχι μόνος. Τη διασκέδαση, τη συμπαράσταση, την αγάπη. Είδα το "μαζί" σε άψυχα και σε έμψυχα και προσπάθησα να τα δώσω με το φακό μου. 

Παππούς κι εγγονός. 

Ίδιο όνομα, απίστευτη αγάπη.

Το μοίρασμα στιγμών, συναισθημάτων και σωματικής επαφής

είναι ανθρώπινη ανάγκη.

Μαζί είναι καλύτερα. 

Καλό σας βράδυ

@ριστέα

Photo a Day Μέρα 25η

Photo a Day 25 January : landscape !

Τοπίο...
............φύση, εξοχή, θάλασσα, βουνό, αέρας!
Δεν θα μπορούσα να ζω χωρίς τη φύση ολούθε μου! Το έχω δηλώσει άπειρες φορές.
Ακόμα αναρωτιέμαι πως άντεξα τέσσερα χρόνια στην Αθήνα, φοιτήτρια, τότε, ανάμεσα σε πολυκατοικίες. μέσα σε δρόμους με κίνηση , θορύβους, πολυκοσμία και καυσαέρια. Μάλλον γι'αυτό επιστρέφοντας στη βάση μου (με τεράστια χαρά) έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου!
Φυσικά, όπως λέω πάντα, ουδέν καλόν, αμιγές κακού. Στερείσαι πολλά στην επαρχία, αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια! Η Αθήνα είναι το κέντρο της πολιτισμικής και όχι μόνο, κίνησης!
Αλλά και στον τόπο μου , το κουτσοπαλεύουμε!
Εντάξει...δεν έχουμε θέατρα, μουσεία, εκδηλώσεις, αλλά μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Το έχω αποδεχτεί.
Τουλάχιστον έχουμε τα τοπία..Μπορούμε ας πούμε το καλοκαίρι σε 10-15 λεπτά να είμαστε θάλασσα, με καθαρά νερά κι όμορφες παραλίες ! Να πάρεις το αυτοκίνητο ( εντάξει, όχι το δικό μου.... πάντα συνοδηγός εγώ) και να βρεθείς ανάμεσα σε απίστευτες ομορφιές σε ελάχιστο χρόνο.... Μπορείς ας πούμε να πηγαίνεις στη δουλειά το πρωί και να έχεις ένα τέτοιο πρωινό δώρο. Θυμάσαι;

Τι να πω για το τοπίο σήμερα;
Χρησιμοποιείται και μεταφορικά ("το τοπίο ξεκαθάρισε" , "ομιχλώδες το τοπίο") αλλά σήμερα δεν έχω ιδιαίτερη έμπνευση (μου το επιτρέπετε ε;). Έχει βγει όλη η κούραση και ζητάει τα ρέστα της! Κι επειδή η υπερκόπωση είναι προ των πυλών σας αφήνω εδώ....
Απολαύστε τις φωτογραφίες μου....τίποτα το ιδιαίτερο....δεν βρέθηκα πρόσφατα σε κάτι ιδανικό για να το φωτογραφίσω....

Οι τέσσερις πρώτες είναι όλες χθεσινές φωτογραφίες, στο δρόμο μου για το σπίτι, κι από την ταράτσα του σπιτιού μου.Η τελευταία είναι από την πιο πρόσφατη εξόρμηση μου κοντά στη θάλασσα...μου έκανε κλικ αμέσως όταν είδα την ελληνική σημαία μαζί με τη θάλασσα....

Κι ένα "τοπίο στην ομίχλη!

Είναι στιγμές που αισθάνομαι έτσι!

Μα δεν χρειάζονται πολλά για να ξαναλάμψει ο τόπος!

Ελπίζω κι εύχομαι οι επόμενες δημοσιεύσεις μου να είναι γεμάτες ήλιο και λάμψη! 

Κι αν δεν τον έχουμε συχνά τον ήλιο αυτές τις μέρες ...ας τον έχουμε μέσα μας!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Photo a Day Μέρα 24η

Photo a Day 24 January : stripes

Ρίγες!

Παράλληλες γραμμές!
Παράλληλοι κόσμοι!
Παράλληλες ζωές.....

Δεν τέμνονται. Πουθενά! Όσο κι αν προεκταθούν, μαθαίναμε παιδιά στην γεωμετρία, δεν πρόκειται να συναντηθούν! Στις γραμμές δεν τίθεται θέμα. Στις ζωές υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο! Πόσοι και πόσες δεν ζουν παράλληλες ζωές, χωρίς να συναντιούνται πουθενά και ποτέ με τον σύντροφό τους; Και συνεχίσουν τις ίδιες παράλληλες γραμμές να ακολουθούν άβουλα και χωρίς αντίδραση καμία!

Να τους λυπηθεί κανείς; 
Η λύπηση δεν είναι χρήσιμο συναίσθημα.Δεν ωφελεί κάπου.
Να παραδειγματισθεί κανείς;
Ναι, αυτό είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο.
Να μάθεις πώς πρέπει να πλησιάσεις τις γραμμές, να τις διασταυρώσεις, όταν βλέπεις να κινούνται παράλληλα, σαν ρίγες. 
Κι αν δεν μπορείς; Αν δεν είναι εφικτό; 
Πάρε τις γραμμές σου και πήγαινε εκεί όπου θα κάνεις γωνίες. Εκεί που θα σχηματίσεις διαγώνιες. Εκεί που θα βγάλεις θεωρήματα και αποτελέσματα!

Το οφείλεις πρώτα απ' όλα στον εαυτό σου!

Τι έχει η επίδοξη ερασιτέχνης φωτογράφος πιάσει με τον φακό της;

Γραμμές παράλληλες ....

Θα μείνω σε αυτή την τελευταία φωτογραφία. Δεν είναι ακριβώς ρίγες. Έχει δύο μοναδικές, παράλληλες γραμμές! Να τις θυμάσαι! Να μην αφήσεις ποτέ τη ζωή σου να γίνει έτσι! Δεν σε ταξιδεύουν πάντα .... Οι καμπύλες είναι ωραίες ... κάνουν αγκαλιά! Αλλά σήμερα δεν μιλάμε για αυτές. Ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει μια μέρα και θέμα καμπύλης στο Photo A Day!

Τώρα πες μου κι εσύ για τις παράλληλες γραμμές.....

Καλημέρα ! 
@ριστέα