Για λίγο.....

Ξέρεις τι σκέφτομαι; Φαντάσου, λέει, να μπορούσες,

σ'όλους αυτούς που δηλητηριάζουν τη ζωή σου,

να τους κολλούσες μια ταμπέλα στη ράχη, όπως αυτή

που έχουν κολλήσει στα τσιγάρα.

"Το άτομο αυτό βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας!"

Γέλια που θα κάναμε. Αυτή κι αν ήταν προειδοποίηση".

Αλκυόνη Παπαδάκη, Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

Σήμερα θα βγάλω για λίγο το χαμόγελο
και θα το ακουμπήσω στο πάτωμα.
Είναι βράδυ Πέμπτης που ετοιμάζω την ανάρτηση...
Κάτι με έκανε να κλειστώ για λίγο στο καβούκι μου!
Ξέρω πως είναι προσωρινό.
Δεν ανησυχώ όσο κι αν νιώθω την ανάγκη να κλάψω.
Ανθρώπινα όλα....
Και μόνο που σκέφτομαι ότι μετά τη δουλειά θα πάω για τα πέντε χιλιομετράκια μου ανακουφίζομαι!
Ένα υπέροχο άρθρο μου έστειλε το μικρό μου πόνι
κατά κόσμον Αναστασία- Lysippe
Τί συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν αθλούμαστε και μας κάνει πιο ευτυχισμένους

άρα δεν μπορεί...θα επανέλθω!

Σας φιλώ!
Καλή σας μέρα

@ριστέα

Ζητείται απάντηση !

Πόσες μέρες χαράς κάνουν απόσβεση 

μια άθλια μέρα;

airis

.............................

Είναι φορές.....

Κάποιες φορές δεν θες να σηκωθείς από το κρεβάτι σου. 

Νιώθεις πως δεν έχεις λόγο  να το κάνεις..

Νιώθεις πως θέλεις να τυλιχτείς ακόμα πιο μέσα στα σκεπάσματα 

ώσπου να σκάσεις από την έλλειψη του οξυγόνου!

Δεν σκας όμως έτσι και σηκώνεσαι, γιατί δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

Φοράς τα ρούχα σου, το χαμόγελο που είχες κρεμάσει στη κρεμάστρα κι αυτό 

-ή μήπως το 'χες πεταμένο βιαστικά κάπου στο πάτωμα;-

ενδύεσαι τη χαρούμενη εικόνα που όλοι αγαπάνε 

και παίζεις το ρόλο σου αντάξιο βραβείου. 

Κι όμως αυτές τις φορές θα ήθελες τόσο να φύγεις από τη σκηνή

να σβήσουν τα φώτα

να μην έχεις λόγια, ατάκες, πράξεις! 

Θέλεις μόνο να κάτσεις σε μια ήσυχη γωνιά και να κλάψεις!

Για τα όνειρα που τελειώνουν όταν ξυπνάς.....

airis

ΥΓ: Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου, νομίζω! 

Είναι ανθρώπινο!

Κανείς δεν γεννήθηκε από ατσάλι φτιαγμένος....

Ναι, είναι φορές που λυγίζω... 

Έτσι είναι όμως η ζωή ...Έχει τα πάνω της , έχει και τα κάτω της ...

Δυο μέρες να αντέξω ..θα περάσει κι αυτό! :)

Θα περάσει....

Ένας μαθητής πήγε στον δάσκαλό του και του είπε "δάσκαλε, ο διαλογισμός μου είναι απαίσιος! Μου αποσπάται συνέχεια η προσοχή, τα πόδια μου πονάνε και συχνά με παίρνει ο ύπνος! Είναι απαίσιος!" 

"Θα περάσει" απάντησε ήρεμα ο δάσκαλος.

Περνάει λίγο ο καιρός και ο ίδιος μαθητής λέει στον δάσκαλό του "δάσκαλε, ο διαλογισμός μου τελικά είναι υπέροχος! Τόσο συνειδητός, γαλήνιος και ζωντανός! Υπέροχος!"

"Θα περάσει" του ξαναλέει ο δάσκαλος ήρεμα...

Όλα είναι περαστικά στη ζωή...και ο πόνος και η χαρά.... Τίποτα δεν μένει για πάντα ....Όλα περνούν !
Πρέπει λοιπόν να έχουμε τη σοφία και τη γνώση του εφήμερου.... και την υπομονή ώστε να αντέχουμε!

@iris

Πέρασα (απόσπασμα)

Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των

αισθημάτων μ' ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς...

(....)
Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσα τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα.
Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.
Έλαβα κάρτες σύντομες:
εγκάρδιο αποχαιρετιστήριο από την Πάτρα
και κάτι χαιρετίσματα
απο τον Πύργο της Πίζας που γέρνει.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη που γέρνει η μέρα.

Mίλησα πολύ.Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες,στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη.

Ταξίδεψα μάλιστα.
Πήγα κι από εδώ,πήγα και από εκεί...
Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.
Έχασα κι από εδώ,έχασα κι από κεί.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι από την απροσεξία μου.
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος.Πές πως το πήρα.
Φοβήθηκα τη μοναξιά
και φαντάστηκα ανθρώπους.
Τους είδα να πέφτουν
από το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,
που διέτρεχε μιάν ηλιαχτίδα
κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.
Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες
ορθόδοξης ερημιάς.
Όχι,δεν είμαι λυπημένη. 

(....)


Κική Δημουλά

Αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες.....

Θλίψη.

Όλοι περνούμε κατά καιρούς δυσκολίες.

Κάποιες στιγμές, οι δυσκολίες είναι πραγματικά δύσκολες στιγμές.

Κάποιες στιγμές είναι από κείνες τις φορές που νιώθεις να λυγίζεις,

Που νιώθεις πως θέλεις να μείνεις μόνος....

Που νιώθεις να πνίγεσαι...

Το τι σου τυχαίνει στη ζωή δεν είναι τις περισσότερες φορές επιλογή σου .... 

Το πως όμως θα αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες , τις θλίψεις σου και τα εμπόδια, είναι καθαρά προσωπική σου εκλογή. 

Μπορείς να επιλέξεις να πέσεις στα πατώματα,

να μιζεριάσεις, να κλάψεις....

Μπορείς πάλι να σφουγγίσεις τα όμορφα ματάκια σου και να πεις:

Θα περάσει κι αυτό!

@iris