Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πολιτική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πολιτική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν .....


Βαρέθηκα τη μίζερη μου φύση
κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
αναμφιβόλως
δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,
τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια,
τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι θεωρίες
στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει
το σύστημα μας έχει επιτάξει
απόκληρα απομείναμε πουλάκια
κυνηγημένα
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Απόκληρα απομείναμε πουλάκια
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά


Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι
ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι
πώς είναι δυνατό να μαστουριάζεις
εξήγησέ μου
άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Για πες μου ,πως μπορείς και μαστουριάζεις
άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω
δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω
πώς γίνεται στον ένα παλαβιάρη
εξήγησέ μου
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.


Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.



Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος




ΒΑΡΕΘΗΚΑ
ΒΑΡΕΘΗΚΑ
ΒΑΡΕΘΗΚΑ
ΒΑΡΕΘΗΚΑ
ΒΑΡΕΘΗΚΑ

@






Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Το μέλλον μας δώσανε αντιπαροχή...

afraid, be, different, you


....κι εμείς ψάχνουμε για το
μη χείρον βέλτιστον!

Α όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω.
Δεν είναι παραίτηση.
Εξάλλου δεν έμαθα στη ζωή μου ποτέ να παραιτούμαι.
Αν κάτι με χαρακτηρίζει είναι ότι πάντα προσπαθώ, επιμένω,
σηκώνομαι και προχωρώ.
Ακούραστα.
Περισσότερο κουράστηκα να μου λένε τι να κάνω ή να μην κάνω.
Να κατηγορούμαι για αδιαφορία 
όταν επιλέγω συνειδητά την αποχή.

Δεν συναινώ σε κάτι που δεν πιστεύω.
Αρνούμαι πια να γίνομαι πιόνι στα σχέδια τους.
Να ψηφίζω ΟΧΙ και να γίνεται μέσα σε μία νύχτα ΝΑΙ.
Να πιστεύω ότι κάτι θα αλλάξει αλλάζοντας το πρόσωπο, 
όταν η πολιτική είναι η ίδια!

Και κάπου εδώ μου ήρθε στο νου η ιστορία του ψευτοδιλήμματος
που έχω αναφέρει ξανά σε τούτο το χώρο...
Έλα, την πάμε άλλη μία;



Υπάρχει ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ  .... Εκεί όταν πας σε υποδέχεται ένας θιβετιανός μοναχός... και κρατά ένα ραβδί ! Με το που σε βλέπει δε σε χαιρετά ...χέστηκε εν ολίγοις για τους τύπους και σου υποβάλει αμέσως μια ερώτηση:-Τι είναι αυτό που κρατώ;-Αν μου πεις ραβδί θα σε χτυπήσω με αυτό!-Αν μου πεις ότι δεν είναι ραβδί πάλι θα σε χτυπήσω με αυτό!
(ωραία σκέφτεσαι εσύ ...δεν θα πω τίποτα κι έτσι θα γλιτώσω)!
Αλλά εκεί που εσύ χαίρεσαι με αυτό που σκέφτηκες και καμαρώνεις σαν χαζός που το σκέφτηκες, πετάγεται αυτός ο μοχθηρός μοναχός και σου λέει:
-Αν δεν μου δώσεις απάντηση πάλι θα σε χτυπήσω με αυτό !Εσύ φυσικά δεν ξέρεις τι να κάνεις...
Και τότε σου έρχεται η πρώτη κατραπακιά στο κεφάλι ! Και πονάει !!!!!!!!!!-Μπρος πήγαινε στο δωμάτιό σου και μη βγεις αν δεν έχεις απάντηση για μένα!
Πας κι εσύ μισοζαλισμένος ... κι αναρωτιέσαι τι στο διάολο ήθελες εκεί πάνω ...
Και τώρα τι είναι πάλι τούτο ; Δεν είναι καν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ...γιατί σε αυτήν την περίπτωση ούτε πηδάς ούτε πας πίσω ...τουλάχιστον κερδίζεις χρόνο!Αλλά εδώ;;;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: παίρνεις το ραβδί και το τσακίζεις στη μέση! Αυτό περιμένει από εσένα να κάνεις! ( Μη στενοχωριέσαι έχει πολλά τέτοια ραβδιά! ) 
Θα χαρεί απίστευτα να του το σπάσεις η να του το αρπάξεις και να το πετάξεις μακριά! 
Με αυτό τον τρόπο δείχνεις δυο πράγματα: πρώτον ότι εσύ αποφασίζεις για το κεφάλι σου-ποιος είναι αυτός που θα σου δίνει βουρδουλιές στα καλά καθούμενα- και  δεύτερον και κυριότερο: αναλαμβάνεις δράση... Όταν δεν κάνεις κάτι είσαι άμοιρος ..... Όταν όμως κάνεις κάτι αισθάνεσαι ότι το παιχνίδι το έχεις εσύ στο χέρι σου- όχι ο άλλος!
afraid, dark, darkness, grunge, hand, love, people, photography, tumblr


Δεν είμαι καθόλου βέβαιη, ούτε έχω πειστεί ,
ότι αν ψηφίσω αναλαμβάνω εγώ δράση.
Έχω πάψει να έχω αυταπάτες.
Δεν έχουμε δημοκρατία.
Τέλος.

Μόνο κάτι επαναστατικό μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Αμφιβάλλεις;




Καλημέρα.
Συνεχίζω να χαμογελώ παρ όλα αυτά!

@ριστέα.

ΥΓ: Θες να αλλάξεις κάτι.
Πάρε μέρος στο διαγωνισμό!
(το χαβά μου εγώ!)








Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

@iris speaking: Ο Αστραχάν, η εμετική σαβουρόπιτα και οι μολόχες!




Θα σου πω την αμαρτία μου ...
Τούτη τη φορά, η εκλογική περίοδος έχει περάσει για μένα 
σαν επιδημία ανεμοβλογιάς.
Ξένη!
Είναι σαν να γνωρίζω ότι υπάρχει μία έξαρση της ασθένειας,
ο κόσμος ασχολείται διαρκώς με αυτή,
μιλάει για την ταλαιπωρία του,
αλλά εγώ είμαι παντελώς αδιάφορη καθώς την είχα περάσει 
στα μικράτα μου κι έχω πάθει ανοσία.

Κάνω υπομονή και λέω, θα την περάσουν όλοι και θα πάψουν 
έπειτα να ασχολούνται και να με ζαλίζουν!
Τόση η απογοήτευση.

Έχω μία ηλίθια βεβαιότητα ότι η πολιτική είναι μία αρρώστια 
που ασχολούνται μαζί της όταν υπάρχει έξαρση..
Όταν την περνάς, έχεις έπειτα ανοσία.
Σε προσπερνάει.

Προσωπικά με ξεπερνάει το γεγονός ότι με θεωρούν 
πρόβατο, χαζοβιόλα, αμνήμονα!
Τυχαία έπεσα πάνω σε σποτάκια, τηλεοπτικά 10λεπτα, λόγους πολιτικούς.
Νόμιζα πως ζω σε μία άλλη εποχή.
Μαυρογιαλούρου και βάλε.
Για πόσα κιλά χάπατα μας περνάνε;

Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί μας έχουν επαφή με την πραγματικότητα, 
τι παραισθησιογόνα παίρνουν, 
ποιες γνώσεις έχουν ή δεν έχουν, 
το σίγουρο όμως είναι ότι είναι ανίδεοι από.... παιδαγωγική!
"Και τι δουλειά έχει μανίτσα μου η παιδαγωγική στην πολιτική;"
θα (με) ρωτήσεις εσύ γουρλώνοντας ίσως και τα ματάκια σου....

Έχει, πώς δεν έχει. 
Αν είχαν γνώση της παιδαγωγικής 
δεν θα ασχολούνταν με τα αρνητικά των άλλων 
αλλά με τα θετικά της παράταξης τους, με το πρόγραμμά τους.
Είδες εσύ μανούλα μου κάτι τέτοιο;
Τι κάνουν όλοι τους, μηδενός εξαιρεμένου;
Ανοίγουν το στόμα τους και κάποιον άλλον θάβουν.
Για τα δικά τους λάθη, κουβέντα.
Το γιατί να τους προτιμήσουμε το πάνε δια του αποκλεισμού.
Των άλλων.

Καθένας έχει βρει τον μισητό του αντίπαλο και με αυτόν ασχολείται.
Πιο παιδαριώδη συμπεριφορά από ανθρώπους με άσπρα μαλλάκια
οι περισσότεροι αλλά και με άσπρες μουστάκες 
δεν θα μπορούσα να βρω!

Κι ύστερα θα μου πεις κι εσύ για τη σπουδαιότητα της ψήφου, 
για τη ζωντανή έκφραση της δημοκρατίας κι άλλα όμορφα...
Bullshits!

Για αυτό σου λέω...
Ο κόσμος περνάει ανεμοβλογιά αυτή την περίοδο, αλλά εγώ αδιαφορώ.
Την πέρασα.
Έκανα προσπάθειες να μην ξυστώ και αφήσω σημάδια. Τότες...
Έκανα υπομονή, την άντεξα, κάποτε.

Δεν μπορώ άλλο!
Τους βαρέθηκα. Όλους!
Αηδίασα.
Μπούχτησα!
Έγκωσα από τη μασαμπούκα τους (και) στην πλάτη μου.
Δεν έχω άλλη πλάτη να τους αντέξει.

Δεν ξέρω ως την Κυριακή (κοντή γιορτή) τι θα κάνω.
Ξέρω μόνο ότι πια δεν περιμένω τίποτα!

Καληνύχτα Κεμάλ θα πω...
και θα πάω να τελειοποιήσω δύο κρακελαρισμένα μπουκαλάκια,
για τα κορίτσια που τα κέρδισαν χτες.





Κι εσείς αλλάξτε ό,τι μπορείτε 
γιατί στην πολιτική μόνο κύκλους βλέπω ..
Φαύλους!


_______________________



ΥΓ: Α... ο Τίτλος..
Δεν βγάζει (ακριβώς) νόημα...
Γιατί βγάζουν οι λόγοι των πωλητικών μας;

Αν γκουγκλάρεις για φωτό στο λήμμα σαβουρόπιτα
σε βγάζει σε αυτές τις εξαιρετικές φωτογραφίες ☺
Δεν είναι φοβερό;
Όσο για τις μολόχες θα μας χρειαστούν.
"Καταλαγιάζουν από το τσούκνισμα" ήξερα από μικρούλα!
Και λειτουργούν και ως αποχρεμπτικό αλλά και κινητικό του εντέρου. 
έμαθα ψάχνοντας λίγο περισσότερο.
Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο Αστραχάν την Κυριακή
και ποιος το άλογο κούρσας!


ΥΓ2: Μια εξαιρετική ανθολογία μερικών σιχαμάτων τη βρίσκετε εδώ!







Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Πουτάνα, όλα!



Είπα να κρατήσω μετριοπαθή στάση.
Να συμπορευτώ με κάτι που δεν ήθελα, δεν πίστευα, 
αλλά έπρεπε να δεχτώ ως μόνη καλύτερη (;) λύση.
 Μια άτακτη φυγή σίγουρα δεν είναι σοφή λύση.
Το μετά δεν το γνωρίζουμε καθόλου, ούτε είμαστε
προετοιμασμένοι για αυτό.


Όμως αυτό που έχει ακολουθήσει, απλά δεν υπάρχει!
Πείτε μου ότι δεν το ζούμε;
Ας με τσιμπήσει κάποιος να ξυπνήσω.
Η ανάσα μετά βίας βγαίνει και το μυαλό θολώνει.
Όταν ζητάνε γη και ύδωρ, δεν παζαρεύουμε το πόσο.
Στον Καιάδα και στα όπλα!

Έχουμε πόλεμο!
Τέλος!
ΠΟΥΤΑΝΑ, όλα!
@








Όλος ο πλανήτης είναι μαζί μας!
Παγκόσμιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα στο twitter με το hastag #thisisacoup 
να είναι στην κορυφή του ενδιαφέροντος σε όλον τον πλανήτη.


και την αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα.


ΥΓ: Μαθαίνω ότι υπογράψαμε τελικά!
Μαζί με το θάνατό μας νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός υπέγραψε 
και τη δική του καταδίκη! 
Κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις 




Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Όταν ξεσπάσει η μπόρα!



Θυμήθηκα σήμερα κάτι που είχα γράψει κάποτε, 
είκοσι χρόνια πριν....


Όλα κινούνται , όλα αλλάζουν
Αιώνες πριν κι άλλοι πολλοί το'χαν φωνάξει
Τίποτα δε δένεται σε τούτη τη ζωή, ούτε ασφαλίζεται για πάντα
Κι όσοι νομίζουν ότι άραξαν κι έδεσαν
πικρά πλανώνται....
Αργά η γρήγορα ξεσπάει η μπόρα

Και στα καράβια που οι ναύτες των κοιμούνται
γιατί σφιχτά έδεσαν τα σχοινιά, τα παλαμάρια
η ταραχή κουνάει πιότερο. Και σαν ξυπνήσει ο καπετάνιος
τι να προλάβει
Ούτε κουπί, ούτε πανί...
όλα, τρικυμιασμένα!

Μονάχα ο ξάγρυπνος, ο ανήσυχος εκείνος καραβοκύρης,
που ανοιχτά κρατούσε τα μάτια της ψυχής του
και το κουπί δεν άφηνε απ' το χέρι,
Μονάχα εκείνος θα κάτσει ήσυχα και σταθερά να σώσει το σκαρί του.
Γιατί περίμενε, πως κάποτε στη θάλασσα
θα ξέσπαγε και η τρικυμία!

@ριστέα

________________________________


Μου ήρθε σήμερα στο νου, μαζί με άλλες σκέψεις 
γύρω απ' όσα (μας) συμβαίνουν.
Και μετά από αυτή τη σχετικά ψύχραιμη θέση που διάβασα,
αρχίζω να ξεκαθαρίζω μέσα μου πως μια άτακτη φυγή
δεν είναι σοφή λύση κι ας μην έχω να χάσω πολλά
αφού έτσι κι αλλιώς χαμένη είμαι.
Όμως το θέμα δεν είναι προσωπικά τι θέλω εγώ και τι μου ταιριάζει.
Αλλά τι είναι καλύτερο για το σύνολο.
Ένα σύνολο που είναι παγωμένο.
απογοητευμένο και που πάλι καλείται να πληρώσει τη νύφη.
Αλλά αδέρφια,
είμαστε σίγουροι όλοι για το τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε;
Αν κάποιος είναι βέβαιος 100%  να βγει μπροστά, μην κρύβεται, 
να τον βάλουμε στη θέση του άλλου, 
του ανίκανου όπως τον κράζει μια μεγάλη μερίδα του 61% πλέον,
μπας και  δούμε φως στο τούνελ.
Αλλιώς, όπως λένε και στους καθολικούς γάμους,
"ας σωπάσει για πάντα!"


"Σταλεγάκηδες" και "ξερόλες"  είναι αντιπαθητικές 
κατηγορίες ανθρώπων για μένα!

Καλημέρα
@




Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

@ris speaking : Ζητείται ελπίς


Τις προηγούμενες μέρες, 
όσοι είχαμε λογαριασμό τουλάχιστον σε ένα από τα κοινωνικά δίκτυα 
ζήσαμε μεγάλες στιγμές αλλά και μεγάλα μίση!
Κι ακόμα να σας πω ότι τα ζούμε.
Τα μεγάλα μίση.

Είδα που λέτε αυτές τις μέρες
ανθρώπους να σμίγουν(με) στην κοινή τους (μας) προσπάθεια 
να επικρατήσει αυτό που πίστευαν(με): Η φωνή του λαού.
Ένας λαός που φώναξε με λαχτάρα έστω για μια φορά στη ζωή του ΟΧΙ!
Κι ας ήταν η λάθος στιγμή, λάθος η διατύπωση του ερωτήματος...
.....κι ας μας βγει και σε κακό!
Το είχαμε ανάγκη αυτό το ΟΧΙ!

Για όλα τα Ναι που είπαν άλλοι για μας, χωρίς εμάς!

Δεν θα ασχοληθώ όμως με αναλύσεις αυτού του ΟΧΙ.

Γράφω για να ξεσπάσω την αγωνία μου 
και την οργή μου 
για όλους αυτούς που συνεχίζουν τους κασσανδρισμούς τους!
Που προτιμούν να δουν να πηγαίνουμε κατά διαόλου
αρκεί να επιβεβαιωθούν οι κινδυνολογίες τους!
Η χαιρεκακία δεν έχει όρια!

Ο μικρόκοσμος του διαδικτύου
γίνεται για όλους αυτούς (για όλους μας;) το φανάρι στο δρόμο:
Βρίζουν πίσω από τα κλειστά τζάμια
εν προκειμένω πίσω από τα virtual προφίλ και σύμπαντα,
ειρωνεύονται, περιγελούν, τρολάρουν!

Πολύ μίσος και κακία ωρέ αδέρφια.
Γιατί;

Η κοινή ανησυχία θα έπρεπε να μας ενώνει.
Όχι άλλα στρατόπεδα!
Ό,τι είναι να γίνει.... θα γίνει.

Γιατί μην ξεχνάμε πως τώρα πια η κατάσταση είναι
όπως το δάχτυλο του ποδιού μας:
Δεν είναι στο χέρι μας!

Καλημέρα αγάπες!
@

*
Το 8ο Συμπόσιο σε περιμένει με 26 
εξαιρετικές ποιητικές δημιουργίες
για δυο μέρες ... μόνο!

@ριστέα


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Λέω ΟΧΙ γιατί... Ενιαία Κίνηση Bloggers



Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο λαός.
Θα πρέπει με την ψήφο του να αποδείξει αν έχει αντιληφθεί 
το βάρος της ιστορικής ευθύνης, αν αγαπάει τη χώρα του, 
αν σέβεται αυτά που διδάχτηκε.
Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου αποφασίζω 
για τη ζωή που θέλω να ζήσω, αλλά πολύ περισσότερο, 
αποφασίζω για την Ελλάδα που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές.

Λέω ΟΧΙ γιατί βάζω την πατρίδα μου πάνω και πέρα
από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη
Λέω ΟΧΙ γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Ελευθερία της σκέψης.
Δεν θα τις θάψω με την ψήφο μου.

Λέω ΟΧΙ γιατί η μακραίωνη Ιστορία της πατρίδας μου 
είναι γεμάτη από ΟΧΙ, αντίσταση και αγώνες. 
Όποτε είπε ΝΑΙ πόνεσε περισσότερο
Λέω ΟΧΙ γιατί εκατομμύρια Έλληνες πριν από μένα 
πότισαν με το αίμα τους αυτά τα χώματα. 
Δεν έχω το δικαίωμα να παραδώσω ούτε μέτρο λιγότερης Ελλάδας
Λέω ΟΧΙ γιατί αυτό θα έλεγαν και ο Μεγαλέξανδρος, ο Λεωνίδας,
ο Καραϊσκάκης, οι ήρωες της Πίνδου
Λέω ΟΧΙ γιατί το χρωστώ στην Ιστορία της πατρίδας μου.
Αυτή δεν μου χρωστάει τίποτα.

Λέω ΟΧΙ γιατί γεννήθηκα και θα πεθάνω Έλληνας. 
Δεν γεννήθηκα Έλληνας
για να πεθάνω Γερμανός, ή Ολλανδός, ή Φιλανδός ή ό,τι αποφασίσετε.
Λέω ΟΧΙ γιατί η τιμή και η υπερηφάνεια της πατρίδας μου
και του λαού της είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες
Λέω ΟΧΙ γιατί έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου και να κοιτώ τον ουρανό.
Αρνούμαι να ζήσω σκλάβος.

Λέω ΟΧΙ γιατί θέλω να κοιτάω τα παιδιά μου στα μάτια και να μη ντρέπομαι
Λέω ΟΧΙ γιατί δεν σκύβω, δεν εκβιάζομαι, δεν υποτάσσομαι,
δεν υποχωρώ σε κανενός τις απειλές.
Λέω ΟΧΙ γιατί αγωνίζομαι για κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
Θα σας ταράξω στη Δημοκρατία!
Λέω ΟΧΙ γιατί χωρίς ευρώ έζησα και θα συνεχίσω να ζω.
Χωρίς αξιοπρέπεια δεν μπορώ να ζήσω στιγμή!
Δεν είμαι δεξιός, δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι κεντρώος.

Είμαι Έλληνας!
Ακόμη και χωρίς κανένα νόμισμα θα παραμείνω Έλληνας.

Συμμετέχω στο δημοψήφισμα
γιατί δεν φοβάμαι να αναλάβω την ευθύνη

ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ
Σηκώνω την Ελλάδα στις πλάτες μου


Κείμενο : Πέτρος Κ.


Φωτό : Mia Petra

Καλή σας μέρα.
Δεν αναρτώ αυτό το κείμενο σήμερα
γιατί πιστεύω ότι θα επηρεάσω κάποιον, ούτε και θέλω!
Δίνω το στίγμα μου όπως το κάνω κάθε φορά μέσα από το 
χώρο μου.
Δεν πιστεύω ότι έχω δύναμη.
Πιστεύω όμως στην ενότητα  και στην κοινή δράση!

Αριστέα


Το Συμπόσιο θα βγει κανονικά στον αέρα 
αύριο Παρασκευή καθώς είναι μια σοβαρή δουλειά
και πολλές συμμετοχές δίνουν το στίγμα των  ημερών!

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Θα σας πω μια ιστορία....


Θα χρειαστεί να σας πάω πολύ πίσω.
Στο μακρινό 1988.
Χριστούγεννα.
Η αδερφή μου κοιλοπονούσε στο πρώτο της παιδί.
Δύο ημέρες.
Το παιδί είχε κατέβει πολύ,
αλλά δυστυχώς δεν έκανε τη δυνατή συστολή για να ελευθερωθεί
το κορίτσι μας.
Δεν υπήρχε καμία άλλη επιπλοκή.
Μόνο που πονούσε και υπέφερε πολύ.
Και κυρίως φοβόταν.
Παρακαλούσε πλέον να της το πάρουν με καισαρική να ξεμπερδεύει.
Η μάνα, εκεί βράχος: 
Όχι!
"Όσο ακόμα δεν υπάρχει επιπλοκή κι όλα πάνε καλά
θα γεννήσει φυσιολογικά."

"Τώρα πονάς, το ξέρω.
Δύο δεν γέννησα με πόνους κι εγώ;
 Αλλά θα γεννήσεις και θα αναρρώσεις πιο γρήγορα έτσι.
Μετά θα πονάς περισσότερο.
Εγχείρηση είναι, δεν είναι παιχνιδάκι!"

Πόσο σκληρή φάνταζε η μανούλα!
Μα γιατί να μην κάνει την καισαρικούλα να ξεμπερδεύει;
Δεν την ένοιαζε το μετά...
Μπορούσε να ξεμπερδεύει;
Αυτό ήθελε!
Να ξεμπερδεύει!
Κι ας πονούσε μετά περισσότερο.
Πόσο μακριά φάνταζε το μετά......
Αρκεί να μην πονούσε τώρα άλλο....


Το τι έγινε παρακάτω δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.
(Φυσιολογικά γέννησε το κορίτσι μας☺).
Και έζησαν αυτοί καλά. Τελεία.
Εμείς αν ζήσουμε καλύτερα θα φανεί στο ...δια ταύτα!


Την ιστορία μου αυτή την αφιερώνω στους φυγόπονους της... Ιστορίας.
Την ιστορία μου αυτή την αφιερώνω σε όσους βιάζονται να περάσουν
στην πρότερη κατάσταση αρκεί να μην πονέσουν τώρα!
Γιατί φοβούνται!
Γιατί δεν αντέχουν τον πόνο τώρα
και τον αναβάλλουν για ΜΕΤΑ.
Κι ας είναι το μετά χειρότερο!


Όταν έχω να επιλέξω για τη Ζωή
ΕΓΩ 
δεν επιλέγω με γνώμονα το παρόν!
Κι ας ζω για το παρόν!

Δεν ξεχνώ ΟΛΑ ΟΣΑ έζησα 5 χρόνια!
Δεν ξεχνώ πώς φθάσαμε εδώ.
Δεν ξεχνώ ποιοι ΣΥΝΤΑΧΤΗΚΑΝ με το Ναι!
Αυτό και μόνο είναι λόγος για να ξέρω ότι επιλέγω σωστά!

ΑΡΙΣΤΕΑ


ΥΓ: Με έναν ή πολλούς πόνους τώρα, όχι για πάντα!!!
Ακόμα κι αποδειχτεί κι αυτή η κυβέρνηση λίγη,
ακόμα κι αν πει Ναι
εγώ λέω ΟΧΙ!