Και η ώρα που όλοι περιμέναμε για να περάσουμε καλά,
επιτέλους, έφτασε!
(Η πράσινη επανάσταση δεν ξεχνιέται/ προσωρινή αναβολή κάνω)
Επί δύο βδομάδες περνούσα μόνη μου καλά,
λαμβάνοντας στο μέιλ-κουτί μου
ποιήματα, κείμενα, ευθυμογραφήματα,
ιστορίες με ιδιωματισμούς, με διαλόγους
με ό,τι θέμα μπορεί να φανταστεί κανείς!
Κυρίως όμως ποιοτικά δημιουργήματα!
Καιρός τώρα να περάσετε και εσείς καλά!
Να σας προειδοποιήσω: έχει πολύ διάβασμα!
Αλλά πιστεύω ότι θα σας αποζημιώσει!
Μην αδικήσετε κάποια συμμετοχή παρατώντας την από την αρχή.
Έχετε μία βδομάδα καιρό.
(Ψηφίζετε έως την Πέμπτη και ώρα 8 το βράδυ).
Διαβάστε για να περάσετε όμορφα,
και αν θελήσετε ...βαθμολογήστε!
Αυτή τη φορά σας έχω μία έκπληξη
(κι απευθύνομαι στους φίλους του μπλογκ):
ΠΡΟΣΟΧΗ
Η βαθμολόγηση για αυτό τον περίεργο διαγωνισμό,
με το ανοιχτό θέμα, θα είναι διαφορετική!
Η συμμετοχή που σας άρεσε περισσότερο παίρνει 3 βαθμούς
και από από έναν (1) βαθμό παίρνουν
τέσσερις ακόμα συμμετοχές που σας άρεσαν.
Υποχρεωτικά!
Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε εσείς
και να μην δυσκολέψει εμένα ο νέος τρόπος βαθμολόγησης....
Σας ευχαριστώ θερμά που ανταποκριθήκατε κι αυτή τη φορά!
Κάποιοι κάνοντας το ντεμπούτο σας!
Η τιμή που νιώθω είναι τεράστια!
Συγκεντρώθηκαν συνολικά 19 συμμετοχές - κείμενα και ποιήματα-
από 17 συμμετέχοντες (έχω δύο διπλές συμμετοχές)
τις οποίες και χώρισα σε τρεις αναρτήσεις,
για να τρέχει σωστά η πρώτη σελίδα.
Η μετάβαση σε κάθε μία θα γίνεται πολύ εύκολα, με συνδέσμους!
Αφήνετε σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν να βαθμολογήσουν,
χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν τη συμμετοχή τους φυσικά.
Θυμίζω ότι δώρο εκτός από τον μεγάλο νικητή,
θα δοθεί επίσης, έπειτα από κλήρωση, σε έναν από όσους
διαβάσουν και ψηφίσουν,
είτε συμμετέχουν στον διαγωνισμό, είτε όχι.
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη που η μουσική του μπλογκ μου
εμποδίζει την εγγραφή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ώστε να έχετε
απευθείας ενημέρωση για τα σχόλια που θα ακολουθούν.
Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.
Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε.
Από Δευτέρα ως και την Πέμπτη εγώ θα απουσιάσω.
Εσείς περνάτε, διαβάστε, βαθμολογήστε.
Έχω αφήσει έμπιστο άτομο που δεν συμμετέχει
να συγκεντρώνει τη βαθμολογία αντί για μένα
(κι ελπίζω όλα να πάνε καλά
και να προλάβω να ετοιμάσω την πανηγυρική λήξη του διαγωνισμού
εγκαίρως!)
Σας αφήνω να απολαύστε
και να γελάσετε με τη ψυχή σας!
Το έχουμε εξάλλου ανάγκη!
1.Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΕΣΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
Είναι καιρός τώρα, που η διαδρομή γιά την απόκτηση ενός πακέτου τσιγάρων και μιάς εφημερίδας, έχει επιτέλους βαθύτερα νοήματα, από κείνα που δίνουν οι νερόβραστες ειδήσεις της πρώτης σελίδας και των λακούβων του δρόμου, που πλουτίζουν τους φαναρτζήδες, μέχρι το αυτοκίνητο να φτάσει στο προορισμό του. Στη περίπτωσή μας ο προορισμός είναι το περίπτερο της αγαπημένης Λέτας, που ορθώνεται στη διπλανή από το σπίτι μου περιοχή.
-Λέτα μου, της λέω κάποια μέρα, το όνομά σου πρέπει νάχει πλούσιο περιτύλιγμα, αλλά εσύ μας το δίνεις χωρίς αυτό. Από που βγαίνει καλή μου; από το Βιολέττα, το Εριέττα ή το Μαριέττα; Τη ρώτησα.
-Όχι καπετάνιε μου, μου λέει, το όνομα μου είναι Μαρία - Αικατερίνη, με φώναζαν Μαρικαίτη, είπα μήπως να με λέω Μαρκαίτα, δεν μου άρεσε και το είπα Λέτα. Κι αυτό γιατί, Καίτα σαν υποκοριστικό, με το (ν), που μπορεί να ακουστεί χωρίς να υπάρχει, μπορεί να με ακούσεις « Κέντα» και εσύ νάχεις φούλ του άσσου με Ρηγάδες και να βγεις μπροστά.
Δεν βρίσκω πιό εμφανή λόγο, να μπαίνω στο αυτοκίνητο και να εξορίζομαι στη διπλανή περιοχή, γιά να αγοράσω, «υποθετικά» πάντα, ένα πακέτο τσιγάρα και μιά εφημερίδα. Το πόσο μου κοστίζουν αυτά, που ζητώ να αγοράσω, είναι το τελευταίο που σκέφτομαι, αφού φτάνω με ένα «τίποτα μερικών ευρώ στη τσέπη» και φέυγω με μιά καρδιά «γεμάτη», από την πιό υγιεινή νικοτίνη και τη πιό ανεπηρέαστη ενημέρωση. Μόνο έτσι μπορώ να λέω ότι ο κόσμος είναι τόσο μικρός, γιά να μπορέσει να μπει σε μιά εφημερίδα και τόσο εθισμένος στη νικοτίνη, γιά να μπορέσει να ζήσει μέσα σε ένα περίπτερο.
Η Λέτα λοιπόν είναι ένας τύπος πολύ γλαφυρός αλλά και πολύ καυστικός, αν χρειαστεί. Μητέρα δύο λεβέντηδων, μέχρι εκεί επάνω, σύζυγος ενός «άνδρα» , κατά πολύ καλοκάγαθου, που είναι πρωϊνός στη βάρδια του περιπτέρου, αλλά νυχτωμένος βαθιά, μέσα στην αίσθηση, ότι αν δεν ήταν αυτός , το περίπτερο θα είχε πέσει θύμα της «κρίσης» και δεν θα υφίστατο πλέον.
Δυστυχώς αγαπητέ μου, η αλήθεια είναι ότι, αν η καλή σου Λέτα, δεν ήξερε να κρατά, αλλά και να φέρνει τους πελάτες από τα πέρατα των γειτονικών περιοχών, εσύ κάθε πρωί, που θα το άνοιγες, θα άρχιζες να σκέφτεσαι, αν ήταν καλύτερα να το είχες ποδηλατάδικο σε ανηφορική πλαγιά, παρά περίπτερο. Εκείνη όμως με το μπρίο της και τα τσαχπίνικα σχόλια, που κάνει με τους πελάτες της, χωρίς ίχνος κακεντρεχών υπονοούμενων, κρατά ψηλά τη σημαία «περίπτερο μετά κερδοφόρας 18ώρου απασχόλησης» και εσύ δρέπεις καρπούς, που νομίζοντας ότι τους κερδίζεις μόνος σου, σκέφτεσαι μέχρι και το επάγγελμα του συμβούλου επιχειρήσεων να κάνεις, γιά να επεκτείνεις τις επαγγελματικές σου δραστηριότητες.
Κάποια μέρα κι ενώ εστιάζαμε στη ρήση ότι ο «άνδρας πρέπει νάχει θολό παρελθόν και η γυναίκα ανεξιχνίαστο», η Λέτα άρχισε να μου λέει:
-Kαπετάνιε μου, θεωρώ ότι η πράξη σου να έρχεσαι, από δύο χιλιόμετρα μακριά, στο δικό μου περίπτερο, γιά να αγοράσεις τα καλούδια μου, είναι άκρως τιμητική γιά μένα και γιά τις φτωχές υπηρεσίες, που προσφέρω.
Όμως εκτός αυτού, διακρίνω επίσης και μιά αίσθηση τιμιότητας, που μου δίνει πάντα η παρουσία σου εδώ. Ρε καπετάνιε, ποτέ δεν ένοιωσα με σένα, ότι με φλερτάρεις ή ότι σκέφτεσαι κάπως περίεργα γιά μένα. Συγχώρα με γιά την ευθύτητα και την αργκό, αλλά θέλω να στο πω. Ξέρω ότι, αν δεν με γουστάριζες, δεν θα ερχόσουνα να με βρεις σχεδόν κάθε μέρα. Όμως νοιώθω ότι με γουστάρεις με ένα τρόπο, που με ικανοποιεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κολακεία ή φλέρτ και ακριβώς αυτό θέλω ,εδώ και καιρό, να σου το πω. Αγαπώ την οικογένεια μου, τον άνδρα μου και δεν έδωσα ποτέ δικαίωμα σε κανένα. Έχω κάνει κάποιες σπουδές, όμως αισθάνομαι, ότι μερικές φορές γιά να νοιώσεις όμορφα, αρκεί να ακούσεις πέντε λέξεις, να πεις άλλες πέντε, με την αίσθηση της ανιδιοτέλειας, να χαμογελάσεις, να σφίξεις τα δόντια και να προχωρήσεις μπροστά, περνώντας κάθε εμπόδιο, που μπαίνει στη ζωή σου. Μήπως έχω λάθος, πες μου κι εσύ.
-Λέτα μου επειδή και σήμερα σε έπιασε κρίση σοβαρής κουβέντας, θα σου πω μόνο ένα. Έρχομαι από τόσο μακριά γιά να ψωνίσω από σένα, γιατί αυτό που νοιώθω, περιγράφεται ως εξής:
Όταν έρχομαι εδώ και πιάνουμε την ολιγόλεπτη κουβέντα μας, εσύ κάθεσαι από μέσα κι εγώ απ' έξω από το περίπτερο. Mιά περιέργεια λοιπόν γεννιέται μέσα μου και εσύ με τις λέξεις σου, την ικανοποιείς. Νοιώθω πως σε ζηλεύω, όταν είσαι μέσα από ένα κάδρο, που σου φτιάχνει το άνοιγμα του περιπτέρου και μπορείς να βλέπεις όλο το κόσμο, κάνοντάς τον τόσο μικρό, όσο μικρό είναι το κάδρο σου.
Λοιπόν Λέτα μου, η κουβέντα μας, με αφήνει να μπαίνω και να νοιώθω, ότι εγώ είμαι από μέσα, αλλά κι απ' έξω από το περίπτερο.
Μιά ανάλαφρη και αριστουργηματική αίσθηση γεννιέται. Είναι εκείνη, που σε κάνει να θέλεις να ψωνίσεις από τον εαυτό σου.
Ομορφότερη αίσθηση δεν υπάρχει. Ειδικά όταν κλέβεις τον εαυτό σου, δίνοντάς του, τα λανθασμένα ρέστα.
Γιατί αυτός, πάντα ζητά τα ρέστα, αλλά ποτέ του δεν έμαθε να τα μετράει σωστά.
Πότε Λέτα μου, θα ανακαλύψουμε όλοι μας, ότι απένατί μας, δεν βρίσκονται ξένοι άνθρωποι, αλλά εμείς οι ίδιοι και ότι πρέπει να είμαστε σωστοί, αλλά και τίμιοι κλέφτες.
2.Της Αγγέλως
