Street Stories

Ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα της Κατερίνας

να μιλήσουμε για ιστορίες του δρόμου.

Ιστορίες ή συζητήσεις που έχουν γίνει σε στάσεις λεωφορείων, τρένων,

σε ουρές ακόμα,

με αγνώστους,

που δεν τους συναντάς ξανά στη ζωή σου

αλλά που εκείνες τις στιγμές

μοιραστήκες πολύ περισσότερα από ένα βλέμμα, ή ένα τυχαίο χαμόγελο.

Θα σε πάω πολύ πίσω.

Ήταν Απρίλης του 1992.

Φοιτήτρια.

Μεγαλοβδόμαδο.

Ταξίδευα με το νυχτερινό τρένο από Αθήνα για Πύργο,

να κάνω Πάσχα με την οικογένεια μου.

Καθυστερημένα, Μεγάλη Πέμπτη βράδυ προς μεγάλη Παρασκευή

αφού τότε εργαζόμουν παράλληλα με τη σχολή μου

και μου έδωσαν ελάχιστη άδεια.

Έτσι πήρα το νυχτερινό τρένο για να εκμεταλλευτώ και το ελάχιστο

δυνατό χρόνο .

Τακτοποιούμαι.

Ένα ζευγάρι κάθεται απέναντι μου.

Ξέρετε...τυπικές καλησπέρες και καλό ταξίδι να έχουμε.

Περνάει ο ελεγκτής,

ανοίγω την τσάντα για το εισιτήριο μου...

Παγώνω!

Το πορτοφόλι μου είχε κάνει φτερά.
Όλα μου τα χρήματα, το δώρο του Πάσχα...

Προφανώς την ώρα που ανέβαινα στο τρένο επιτήδειοι 

είχαν κάνει τη δουλειά τους.

Δεν θυμάμαι αν χάθηκε και το εισιτήριο μου μαζί 
που συνήθιζα να το κρατώ μέσα στο πορτοφόλι

τι έγινε με τον ελεγκτή...

Μετά από τόσα χρόνια έχω απολέσει πολλές αναμνήσεις..

Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ το ζευγάρι που καθόταν απέναντι μου.

Που με συμπόνεσαν, που ένιωσαν τη φρίκη μου,
που σκούπισαν τα δάκρυα μου....

Θα έβγαινα ξημερώματα στην πόλη μου και δεν θα είχα χρήματα ούτε για ταξί, 

ούτε και για ένα τηλεφώνημα στους δικούς μου.

(κινητά τηλέφωνα... ούτε σαν ιδέα δεν υπήρχε)

Με ρωτούν πού μένω, ποιος θα με παραλάβει...

Λέμε τις ιστορίες μας....

Και τότε κάτι λένε μεταξύ τους 

και ο νεαρός άντρας βγάζει ένα χιλιάρικο (δραχμές τότε βλέπετε)

και μου το προσφέρει.

Στο κοκκίνισμα μου με παρακαλούν να το δεχτώ.

Να πάρω ένα ταξί, να φάω κάτι, να πιω...

Κάποτε βρέθηκαν αυτοί στη θέση μου.

Να έχουν ανάγκη και να μην τους βοηθάει κανείς.

Τους ζήτησα μια δ/νση, ένα τηλέφωνο

να ανταποδώσω την καλοσύνη τους.

Το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να ανταποδώσω κάποτε εγώ 

σε κάποιον άλλον μια βοήθεια...

Η αλυσίδα της αγάπης εν έτη 1992.

Για αυτό μην τα χάνεις αν προσφέρω,

αν δίνω με τη ψυχή μου.

Μη με περνάς για τρελή.

Φτάσαμε το αυτονόητο να το κρίνουμε,

να ψάχνουμε να βρούμε τι κρύβεται από πίσω...

Κάποτε ένα ζευγάρι μοιράστηκε για ένα βράδυ μαζί μου 

κάτι περισσότερο από μια ιστορία

κι ένα χιλιάρικο!

Μοιράστηκε το μυστικό της Ανθρωπιάς!

Όπου κι αν είστε , 

δεν θυμάμαι ούτε τα ονόματα σας, ούτε τη φωνή σας

εγώ που δεν ξεχνώ ποτέ φωνές...

Ο Θεός να σας έχει καλά!

Κατερίνα μου σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες..

Ίσως να μην μοιραζόμουν ποτέ μαζί σας τούτη τη νυχτερινή μου
ταξιδιάρικη ιστορία!

@

όπως λέμε @γάπη!

" Η επανάσταση της καλοσύνης στην πράξη"

Η αγάπη, η προσφορά βοήθειας, οι καλές πράξεις

έφθασαν στις μέρες μας να τρομάζουν!

Αυτή η καχυποψία προσωπικά με ενοχλεί!

Αναγνωρίζω ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν με αντάλλαγμα 

την προβολή.

Δίνουν για το θεαθήναι, για να ταΐσουν τις τύψεις και 

την ανύπαρκτη συνείδησή τους.

Δεν ασχολούμαι με το τι κρύβεται πίσω από την κάθε προσφορά!

Με ενδιαφέρει η διάδοση του μηνύματος!

Η διάδοση της ελπίδας.

Την ίδια πάνω κάτω σκέψη είχε και η Χριστίνα μας 

και μας κάλεσε να διηγηθούμε μια ιστορία καλοσύνης 

που κάναμε, που δεχθήκαμε, που μας ενέπνευσε 

η εμπνεύσαμε.

Με σκοπό πάντα να μεταδώσουμε ελπίδα

αλλά και την πίστη μας ότι όλα είναι δυνατά σε μια εποχή 

γεμάτη δυστυχία και δυσκολίες!

Δεν θέλω να αναφέρω συγκεκριμένο περιστατικό.

Θέλω να μεταφέρω το μήνυμα.

Να μεταδώσω συναισθήματα!

Να θυμίσω στους παλιούς αλλά να γνωρίσω και στους καινούργιους φίλους

την αδυναμία που έχω στην ιδέα του pay it foward!

Χωρίς αντάλλαγμα!

Σου κάνω ένα καλό. Δεν περιμένω ανταπόδοση.

Ζητώ να δώσεις με τη σειρά σου αλλού. Και να πάει αλυσίδα ....

Το ζήτησα τα Χριστούγεννα, όσοι θυμάστε.

Ας κάνουμε μια αλυσίδα αγάπης.

Έγραφα σε εκείνη την ανάρτηση

"Ας κάνουμε όσους μπορούμε χαρούμενους!
Όχι μόνο τώρα, τις γιορτές!
Ο χρόνος έχει 365 μέρες!

365 μέρες όπου έχεις τις ευκαιρίες σου! 

Μην περιμένεις να συναντήσεις την περίπτωση της μεγάλης ανάγκης!
Ο διπλανός σου είναι αδερφός σου!
Δώσε ένα χαμόγελο σήμερα!"

Συνεχίζω να βαδίζω στη ζωή μου πάνω στην ιδέα αυτή!

Χαίρομαι αφάνταστα να δίνω, πολύ περισσότερο από το να παίρνω!

Ο μόνος λόγος που βγαίνει στο μπλογκ είναι η παρακίνηση.

Έχω δεχτεί κι εγώ βοήθεια. Έχω πάρει πολλά

από συνανθρώπους μου.

Ένας λόγος, μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο!

Δεν είναι πάντα υλικής μορφής η προσφορά.

Λοιπόν;

Θα συνεχίσεις την αλυσίδα;

Καλή σας μέρα και 

καλή εβδομάδα!

@ριστέα

ΥΓ: Από προχθές το βράδυ λόγω κακοκαιρίας δεν είχα καθόλου σύνδεση.

Δεν έχω απαντήσει στα σχόλια σας , δεν έχω περάσει να σας διαβάσω.

Ευελπιστώ να τα καταφέρω σιγά σιγά και να επανέλθω!

__________________________________________________________

Συμμετέχουν τα ιστολόγια

http://toapagio.blogspot.gr/2014/04/blog-post_24.html Μαρία Κανελλάκη

http://lisaandothers.blogspot.gr/ Λίζα

http://miakalimera.blogspot.gr/ Έλενα Λ.

http://mamadesekrisi.blogspot.gr/  destzav

http://pistos-petra.blogspot.gr/ Joan-Petra

http://swanocean.blogspot.gr/ Μαρία Νακα

http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.gr/ Nικόλ

http://ginamegoneis.blogspot.gr/ Μάρθα

http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.gr Βερόνικα

http://texnistories.blogspot.gr Φλώρα

http://princess-airis.blogspot.gr/ Αριστέα

Ας κάνουμε μια αλυσίδα...

Μια αλυσίδα.... αγάπης!

Εμένα μου έστειλαν όμορφα δωράκια και καρτούλες

φίλες αγαπημένες από μακριά!

Εγώ έστειλα ό,τι κατάφερα να φτιάξω με τα χεράκια μου

(πίνακες, καρτούλες, κεριά)

σε άλλες φίλες μακριά.

Ζήτησα να μην μου στείλουν πίσω κάτι!

Θέλω να γίνει αλυσίδα!

Μπορείτε;

Η Ιδέα στηρίζετε στο pay it forward !
Έχω ασχοληθεί ξανά με την ιδέα αυτή.

Κάντε μια ψυχή ή και περισσότερες ευτυχισμένες!

Προσωπικά ευχαριστώ 

τη Ράνια, τη Μαίρη, την Πέτρα, τη Φλώρα, την Τέτα

κι όλους όσοι μου στέλνουν καθημερινά την αγάπη τους από δω μέσα 
ή από το μπλογκ τους!

Έχουν ήδη κάνει κι αυτά τα Χριστούγεννα ... ξεχωριστά!

Ας κάνουμε όσους μπορούμε χαρούμενους!
Όχι μόνο τώρα, τις γιορτές!
Ο χρόνος έχει 365 μέρες!

365 μέρες όπου έχεις τις ευκαιρίες σου! 

Μην περιμένεις να συναντήσεις 
την περίπτωση της μεγάλης ανάγκης!
Ο διπλανός σου είναι αδερφός σου!
Δώσε ένα χαμόγελο σήμερα!

Καλή σας μέρα!
@ριστέα

Ένας άνθρωπος παρουσιαζόταν στο κριτήριο του Κυρίου:

"Κοίταξε Θεέ μου", του έλεγε, " τήρησα το νόμο σου,

δεν έκανα τίποτα το αισχρό, κακό ή αντίθρησκο.

Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά.

"Ασφαλώς, ασφαλώς, του απαντά ο καλός Θεός...

Αλλά είναι άδεια"

Ραούλ Φολερώ

Χωρίς Αντάλλαγμα...

   Πήγα για πρώτη φορά στο Χονγ Κονγκ, πριν πολλά χρόνια. Μου είχαν πει ότι ήταν το στολίδι της Ανατολής. Κι είναι αλήθεια. Ενθουσιάστηκα κυριολεκτικά με την ομορφιά του. Η θέα από το λόφο Βικτόρια είναι εκπληκτική, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες ή την ώρα της ημέρας. Είναι τόσο ήρεμα εκεί ψηλά πάνω από την πόλη και παράξενα ήσυχα (...)
  Μου άρεσε να κάθομαι εκεί, κάτω από ένα φανάρι του δρόμου, το δειλινό, κοιτάζοντας απ' τη μια μεριά τα εναλλασσόμενα χρώματα του λιμανιού κι από την άλλη τη βιασύνη εκατοντάδων επιβατών να γυρίσουν σπίτι τους.
  Ένα τέτοιο απόβραδο παρατήρησα έναν πολύ νέο άντρα, που καθόταν δίπλα μου στο ίδιο παγκάκι.
Διάβαζε απορροφημένος ένα βιβλίο κι ήταν σαν να αδιαφορούσε ολότελα για τη βουή του πλήθους και το ηλιοβασίλεμα. Στη βδομάδα που ακολούθησε, διαπίστωσα ότι, όποτε κι αν πήγαινα στο παγκάκι, θα έβρισκα τον νεαρό να διαβάζει.
  Ένα βράδυ, στράφηκε και μου είπε με πολύ σπασμένα αγγλικά:
-Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να προφέρω αυτήν τη λέξη;
  Ανακάλυψα ότι το βιβλίο που διάβαζε με τόση προσήλωση, ήταν ένα Αγγλο-Κινέζικο λεξικό. Αφού τον βοήθησα στη λέξη, μου είπε ότι τον έλεγαν Βονγκ κι ότι προσπαθούσε να μάθει μόνος του αγγλικά. Το έκανε για να μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά και να βελτιώσει τη ζωή του και τη ζωή της μεγάλης οικογένειάς του.
  Ο Βονγκ και εγώ γίναμε γρήγορα φίλοι. Μετά από αυτό το περιστατικό συναντιόμασταν, σχεδόν κάθε βράδυ, στο Σταρ Φέρρυ. Έγινε ο ξεναγός μου και με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα το Χονγκ Κονγκ. Εγώ έγινα ο δάσκαλος του στην εκμάθηση των αγγλικών.
  Η ιστορία του ήταν πολύ συγκινητική. Αυτός και η οικογένειά του, παρ' όλο που ήταν περήφανοι και πρόθυμοι να εργαστούν, ζούσαν στα όρια της απελπισίας. Ο Βονγκ ήταν ο μεγαλύτερος γιος μιας εντεκαμελούς οικογένειας κι ο μόνος που εργαζόταν. Με μοναδικό όπλο ένα λεξικό, οι προοπτικές  για μια καλύτερη ζωή έμοιαζαν με μακρινό όνειρο. Παρ' όλο που ταξίδευα με πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό, αποφάσισα να τον βοηθήσω. Πριν φύγω από το Χονγκ Κονγκ, κανόνισα να φοιτήσει σ'ένα ινστιτούτο αγγλικών.

  Έλειπα από τις ΗΠΑ δύο χρόνια περίπου. Όταν γύρισα, βρήκα ένα σημείωμα από τον Βονγκ. Έπαιρνε το πτυχίο του στα αγγλικά. Είχε βρει μια καινούργια, πιο καλοπληρωμένη δουλειά κι ήταν πια ικανός να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας του. Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια τραπεζική επιταγή μερικών δολαρίων, για την εξόφληση αυτού που θεωρούσε χρέος του απέναντί μου.
  Έστειλα πίσω τα χρήματα μ' ένα σημείωμα, το οποίο πάνω κάτω έλεγε: "Βονγκ, σε παρακαλώ πάρε αυτά τα χρήματα, πήγαινε στο Σταρ Φέρρυ κι όταν βρεις ένα νεαρό, να κάθεται κάτω από το φανάρι του δρόμου, προσπαθώντας να μάθει αγγλικά από λεξικό, δόστου τα εκ μέρους και των δυο μας, με αγάπη" 
  Ο Βόνγκ πήρε το μήνυμα. Ελπίζω να το μεταβίβασε κι ότι, όποιος το έλαβε, θα το μεταβιβάσει σε κάποιον άλλον"

   Λ. Μπουσκάλια , μια από τις τόσες υπέροχες ιστορίες του στο '"Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"

φωτό: Julie De Waroquier

   Μια υπέροχη ιδέα ...κάνε ένα καλό χωρίς αντάλλαγμα και αυτός που θα το λάβει να κάνει το ίδιο με τη σειρά του σε κάποιον άλλον! Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν κάναμε ένα καλό πού και πού χωρίς να μας ενδιαφέρει το προσωπικό όφελος...
Δεν είναι ανάγκη η προσφορά μας να είναι υλικής μορφής. Ένας καλός λόγος, μια συμπαράσταση, μια αγκαλιά, η παρουσία μας σε κάποιον που είναι μόνος.... Κάποτε δέχτηκα και εγώ μια βοήθεια από το πουθενά ... Θέλω να πιστεύω πως προσπαθώ με ανιδιοτέλεια να δίνω και εγώ με τη σειρά μου ό,τι μπορώ !

Δεν μου αρέσει να κουράζω με μεγάλα κείμενα. Έκρινα τον κόπο να αντιγράψω αυτή την ιστορία που με έχει αγγίξει βαθύτατα...Ελπίζω κι άλλους.

Καλημέρα σας,

@iris

PS: Απόψε στις 12,30 στο Star  έχει την ταινία Pay it Foward ( στα ελληνικά: Χωρίς Αντάλλαγμα) μια ταινία που σαν θέμα έχει το σχέδιο ενός 11χρονου πιτσιρικά. "Βοήθησε τρεις ανθρώπους χωρίς να απαιτήσεις αντάλλαγμα και μετά ζήτησέ τους να κάνουν το ίδιο σε τρεις άλλους συνανθρώπους"  Μην τη χάσετε!

( Κριτική ταινίας )