3,2,1!
Τα λαμπιόνια ανάβουν!
Πολλά κεριά στο χώρο,
μικρά και μεγάλα
κόκκινα και χρυσαφιά,
γεμίζουν με τη σειρά τους λάμψη το σκοτάδι.
Και μια υποψία θερμότητας διαχέεται παντού.
Και να!
Το σπίτι παίρνει υπόσταση
Γαλήνη και ζεστασιά
χορεύουν αγκαλιασμένες,
πετούν από καναπέ, σε πολυθρόνα
και από το ταβάνι, στο πάτωμα,
Τα λαμπιόνια ανάβουν!
Πολλά κεριά στο χώρο,
μικρά και μεγάλα
κόκκινα και χρυσαφιά,
γεμίζουν με τη σειρά τους λάμψη το σκοτάδι.
Και μια υποψία θερμότητας διαχέεται παντού.
Και να!
Το σπίτι παίρνει υπόσταση
Γαλήνη και ζεστασιά
χορεύουν αγκαλιασμένες,
πετούν από καναπέ, σε πολυθρόνα
και από το ταβάνι, στο πάτωμα,
παίζουν κυνηγητό και ψέλνουν ύμνους αγάπης
για το κορίτσι που μαγεμένo τις κοιτάζει
Αγγίζουν τα κλαδιά του δέντρου
ρίχνοντας κάτω τα στολίδια
Όλα τα αναστατώνουν γελώντας...
(Αν υπήρχαν κουραμπιέδες, σίγουρα θα έπαιζαν
με την άχνη κι όλα θα τα χιόνιζαν.)
Μα ποιος νοιάζεται γι' αυτή τη φασαρία;
Το κορίτσι χαμογελά
Και η μοναξιά θαρρώ πως λάκισε!
Αριστέα
Αυτή ήταν μια μικρή προσπάθεια από μένα
-φιλική συμμετοχή στο Συμπόσιο
και εκτός διαγωνιστικού μέρους, ως είθισται!
Ταυτόχρονα συμμετέχω στο Δρώμενο της Μαρίας Νικολάου
στο Κείμενο
Ιστορίες των Χριστουγέννων
Σας θυμίζω ότι ως απόψε (22/12) τα μεσάνυχτα μπορείτε
να στείλετε τη συμμετοχή σας
(ή και δεύτερη συμμετοχή όσοι θέλετε)
στο μέιλ μου!
ΥΓ: Μα γίνεται να υπάρξει συμπόσιο χωρίς
το Ενημερωτικό του σημείωμα; 😁