Ποντάροντας στον ανήλιαγο χώρο της ψυχής! (Οι συμμετοχές μου στο Παίζοντας με τις λέξεις)

Το τείχος

Δεν βρίσκεις τη σωτηρία σε λαχνούς Άνθρωπε

Μήτε στα κατακάθια του καφέ 

Που εναγωνίως κοιτάζεις 

Μήπως και στα τοιχώματα του φλιτζανιού σου δεις

Καβαλάρη περήφανο να ιππεύει προς ανατολάς

Να ερμηνεύσεις έπειτα κατά πώς θες και σε βολεύει 

Δεν υπάρχει μήτε στα ευχολόγια που δίνονται αφειδώλευτα

Σε κάθε ευκαιρία γιορτής

Και ησυχάζουν τις συνειδήσεις, ένθεν κι ένθεν

Πηγή της ευτυχίας σου είσαι εσύ Άνθρωπε

Το μέσα σου όλο ένα τεράστιο, λαμπερό δώρο προς στην Ανθρωπότητα

Μπορείς να το στρώσεις σαν λεβαντοαρωματισμένο σεντόνι στο παλιό σου κρεβάτι

Και να ευφρανθεί η πολύπαθη ψυχούλα σου 

Μπορείς πάλι να το τυλίξεις ωσάν σάβανο γύρω σου

Και να μοιρολογήσεις τη ζωή που δεν έζησες

Θα έχεις καθησυχάσει τη συνείδησή σου

Πως δεν ήταν του χεριού σου, μα το γραμμένο των θεών

Και θα μπεις στο πάνθεον των απανταχού ανθρωπάκων

Υπάρχει όμως - ευτύχημα δίχως άλλο- κι η άλλη όχθη Άνθρωπε
Εκείνη που εσύ γίνεσαι αναζητητής της αλήθειας
Ήσυχα-ήσυχα, απλά κι αγαπημένα 
Τα λάθη ανασκαλεύεις και τα χαϊδεύεις με τρυφερότητα περισσή
Τόσο, που στο τέλος-τέλος θα τ'αγαπήσεις κι αυτά
Μαζί και τον πολύπαθο Άνθρωπο των παιδικών σου μνημών
Στοίχημα πάω πως θα ανοίξει τότε ένας νέος κόσμος μπροστά σου
Αυτός, που άφησες πίσω με τα χρόνια, ελλείψει επίγνωσης αναμφίβολα
Και το τείχος θα πέσει !

Πονταρισιά

Αποφασίζω να ψάξω την πηγή όλων των κακών. Για αυτό ποντάρω στο μόνο σίγουρο: Σε μένα. Ο ανήλιαγος χώρος της ψυχής είναι το ζητούμενο και ο μόνος στόχος. Ανοίγω να αεριστεί, να λιαστεί. Βγάζω τα σεντόνια και τα κλινοσκεπάσματα της ζωής μου και τα τινάζω. Θανατώνω έπειτα όλα τα ακάρεα που σιγοτρώγουν τα θεμέλια της ευτυχίας μου. Κακοφορμισμένα στοιχειά το σκάνε ανυπόταχτα και τρομακτικά φαντάσματα εξαερώνονται στη στιγμή. Κάθε τι οξειδωμένο τρίβεται, γυαλίζεται και κερώνεται με νέες ιδέες. Με ατέρμονη αγάπη κι εμπιστοσύνη. Νομίζω πως ο δρόμος για τη σωτηρία άνοιξε. Το στοίχημα κερδήθηκε. 

Χαιρετίζω τη νέα χρονιά με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι κι ένα χαμόγελο!

Ήταν οι συμμετοχές μου στο 18ο Παίζοντας με τις λέξεις,

που ακούραστα και με μεράκι διοργανώνει η Μαρία μας

στο My trips on blog.

Θερμά την ευχαριστώ για τη φιλοξενία

και τις ευκαιρίες που μας δίνει.

Για μένα είναι προσωπικό στοίχημα να είμαι πάντα παρούσα.

Καλό μήνα!

@ριστέα

Άνθρωποι- χνάρια

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό...

Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς...

Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά...

αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα...

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας...

και η πιο προφανής απόδειξη...

πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν ποτέ τυχαία!

απόσπασμα από 
Το Δέντρο των φίλων
του 
Jorge Luis Borges



Κάθε ένας που συναντάμε στη ζωή μας
για λίγο ή πολύ
 μας βοηθάει
είτε να γίνουμε καλύτεροι,
είτε να μάθουμε!

Άλλοι είναι σαν τα δέντρα 
κι απλώνουν ρίζες γύρω μας.
Μπορεί να περάσουμε κι εποχές δύσκολες,
εποχές ξηρασίας,
μα μπορεί και να ανθίσουμε και καρπίσουμε παρέα.

Κι άλλοι είναι σαν καθρέφτες.
Μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας
μέσα από τους άλλους.
Ή πιστεύουν σε μας πολύ
και μας το δείχνουν.



Ενθάρρυνση λέγεται αυτό
κι αποδοχή
κι αγάπη!

Ακόμα κι αν κάποιοι μας πλήγωσαν,
κάποιοι ήρθαν για λίγο,
ή νομίζουμε ότι τίποτα δεν άφησαν μέσα μας,
ακόμα κι αυτοί ένα χνάρι μικρό στη ψυχή μας το άφησαν.
Και ακολουθώντας τα χνάρια 
μπορούμε να αρχίσουμε την εξερεύνηση.....

Καλό Σαββατοκύριακο
Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα





Τα παραμύθια μας τα παρακολουθείς

εδώ!

Η μπλοκογειτονιά μας είναι γεμάτη δρώμενα!

Το νέο δρώμενο στη γειτονιά
Μια φορά, μια γειτονιά 
στη Mia Petra  το είδες;


Το Παιχνίδι των λέξεων #7
στο mytripsonblog που μόλις ξεκίνησε;


Τις 25 Λέξεις #6
στο Κέιμενο
και το 
22ο Φωτογραφίζειν
στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά;

Καλέ τρέξε !!!

◙

Τέλος
και σημαντικότερο όλων

δεν ξεχνάμε τον 17χρονο Παύλο που χρειάζεται
τη βοήθειά μας.

Σήμερα λέω να ...

.....θυμώσω!

Μέχρι να μου περάσει!

Να θυμώσω όχι με τα κακώς κείμενα,

ούτε με τα παρακείμενα,

ούτε καν με τους κοιμισμένους!

Λέω να θυμώσω με τους θυμωμένους.

Έτσι για αλλαγή.

Με όσους αντιμετωπίζουν με αρνητισμό τη ζωή

Με τους απαισιόδοξους

Με τους έχοντες άποψη για τα πάντα (σχεδόν)

Με τους ακατάδεχτους, τους εκλεκτικούς,

τους υπερόπτες.

Έλα, μην αρπάζεσαι!

Δεν αναφέρομαι σε σένα!

Στους άλλους αναφέρομαι!

Μπα...
Δεν μου πάει...
Με χαλάει...

Και να σου λέω! 
Μόλις μου πέρασε!

Και θα κλείσω το τρελό αυτό, σύντομο λογύδριο

με αυτό που είπε ο Μάσλοου και που λατρεύω να θυμάμαι διαρκώς:

"αν το μοναδικό εργαλείο που έχεις είναι ένα σφυρί, 

καταλήγεις να αντιμετωπίζεις τα πάντα σαν να ήταν καρφιά!"

Μετά ξέρετε...έβαλα ένα ποτηράκι κρασί -σε κολονάτο-
(χτες βράδυ αυτό)

μουσική κατάλληλη για ταξίδια ψυχής,
(όπως το παραπάνω)

και γαλήνεψα.

Μπα...

Δεν θα θυμώσω άλλο,

γιατί όταν θυμώνω τρομάζω από αυτό που βλέπω στον καθρέφτη!

Φιλιά κατάμουτρα!

@

Και μην ξεχνάς 
Η θετικότητα γεννάει θετικότητα
__________________________________________

Αμερικανική έρευνα, με τη συμμετοχή του ελληνο-αμερικανού κοινωνικού ερευνητή Νικόλα Χρηστάκη 
του πανεπιστημίου Γιέηλ, κατέληξε ότι 
στο Facebook τα θετικά συναισθήματα διαχέονται περισσότερο από τα αρνητικά. 
Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι τα θετικά μηνύματα «γεννούν» άλλα θετικά μηνύματα
 και τα αρνητικά μηνύματα γεννούν άλλα αρνητικά μηνύματα, 
με την «κολλητική» επίδραση των θετικών να είναι συγκριτικά μεγαλύτερη. 
Κάθε αρνητικό μήνυμα γεννά 1,29 περισσότερα αρνητικά μηνύματα από τους φίλους κάποιου,
 ενώ κάθε θετικό μήνυμα ‘πυροδοτεί' 1,75 πρόσθετα θετικά μηνύματα. 
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον τακτικό συνεργάτη του Χρηστάκη, καθηγητή Τζέημς Φάουλερ 
της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, 
που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", 
ανέλυσαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο αναρτήσεις στο μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο, 
που έκαναν περισσότεροι από 100 εκατ. χρήστες μεταξύ 2009-2012.

Η έρευνα έγινε με τη βοήθεια ενός λογισμικού αυτόματης ανάλυσης κειμένου, 
του «Liguistic Inquiry Word Count», που μετρά το συναισθηματικό περιεχόμενο κάθε δημοσίευσης.

«Η μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν επιλέγουν απλώς άλλους ανθρώπους που τους μοιάζουν, 
για να σχετιστούν, αλλά επιπλέον προκαλούν πραγματικές αλλαγές 
στην έκφραση των συναισθημάτων και των απόψεων των φίλων τους. 
Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι οι θετικές συναισθηματικές εκφράσεις εξαπλώνονται 
περισσότερο από τις αρνητικές», δήλωσε ο Φάουλερ.

Στον ψηφιακά διασυνδεδεμένο σύγχρονο κόσμο, σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές, 
η συναισθηματική «μόλυνση» είναι μια πραγματικότητα 
μέσω της αλυσιδωτής επίδρασης των κοινωνικών δικτύων.

Δες την υπόλοιπη έρευνα στην πηγή !

Αναζητώντας τις ρίζες του κακού....

“Προσέξτε τις σκέψεις σας, γιατί γίνονται λέξεις. 

Προσέξτε τις λέξεις σας γιατί γίνονται πράξεις. 

Προσέξτε τις πράξεις σας, γιατί γίνονται συνήθειες. 

Προσέξτε τις συνήθειές σας, γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας. 

Προσέξτε τον χαρακτήρα σας, γιατί γίνεται το πεπρωμένο σας.” 

 Indira Gandhi 



Περνάω την εβδομάδα παρατήρησης. 

Έτσι την ονόμασα.

Όχι των άλλων.

Περνάω την εβδομάδα της αυτο-παρατήρησης μου.
(Σας προϊδέασα νομίζω λιγάκι με το χθεσινό μου ποίημα)

Παρατήρησης των σκέψεων μου.

Των αντιδράσεων μου.

Του θυμού μου.
Κυρίως του θυμού μου!

Το πώς συμπεριφέρομαι στα γεγονότα.

Και πώς στις προκλήσεις των άλλων.

Καταδύομαι σε σπηλιές ανεξερεύνητες

για ένα ταξίδι παράξενο.

Δεν είναι εύκολο. Καθόλου.

Ήδη έχω χάσει μάχες.

Κι έχω πολλές φορές γυρίσει πίσω τρέχοντας.

Είναι πολύ εύκολο να επιστρέφουμε σε πρότερες συμπεριφορές, 
ειδικά αν αυτές μας είναι πιο βολικές.
Βλέπετε προτιμάμε τους εύκολους δρόμους.
"Γιατί πρέπει να πονάει η γνώση"; ρωτάμε.
"Γιατί τα καλά να απαιτούν κόπο";
Κι εγώ ρωτάω 
"γιατί όχι";

Έχω στο νου μου τους αθλητές και τον ιδρώτα που ρίχνουν.
Νομίζω ότι δεν χαρίζουν με τίποτα αυτόν τον ιδρώτα
ούτε τον ανταλλάσσουν!
Κάτι παραπάνω θα ξέρουν όλοι αυτοί ...οι αγωνιστές!

Photo Julie De Waroquier

Καλημέρα στους συν-αγωνιστές μου!

@ριστέα

Αναγκαία προσθήκη κατόπιν δεκαεπτά σχολίων:

Η σημερινή μου δημοσίευση αφορά μια ενεργητική διαδικασία που μπορεί πιθανόν, 

το τονίζω πιθανόν, να βοηθήσει στην ενδοσκόπηση!

Είναι μία άσκηση που καλό είναι να γίνεται τακτικά 

αλλά δεν γίνεται διαρκώς,  

γιατί αλλιώς πάει περίπατο ο αυθορμητισμός κι άλλα πολλά!

Χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να ελέγξουμε τη δημιουργία 

ή τον έλεγχο των συναισθημάτων, κυρίως του θυμού!

Η αυτογνωσία είναι φυσικά μια διαρκής προσπάθεια, χωρίς τέρμα!