Αντίστροφη μέτρηση !

Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις.
Άλλες όμορφες, άλλες δύσκολες.
Βέβαια νιώθεις πολλές φορές ότι υπερτερούν οι δύσκολες.

Κάποιες φορές ακόμα και καθημερινά.

Υπάρχουν άτομα, που παρά την καλή σου διάθεση 
θα σε "δοκιμάσουν" σκληρά ίσως.

Μπορείς να αντιδράσεις με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Ένας από αυτούς είναι να φουντώσεις

και να δράσεις χωρίς λογική.

Ως αυθόρμητος άνθρωπος και εξαιτίας μιας τεράστιας υπομονής
που διαθέτει ο εξοπλισμός μου εκ γεννητής μάλλον
(που δεν είναι πάντα για καλό)

για πολλά χρόνια βασάνιζα τον εαυτό μου.

Μα μέσα στο πέρασμα των χρόνων και έπειτα 
από πολύ κόπο έμαθα 

στα δύσκολα να βάζω μπρος τη λογική μου.

Πριν καιρό σας είχα μιλήσει για τη διαχείριση θυμού.

Συνηθίζω να το κάνω τακτικά.

Μια ολόκληρη εβδομάδα την ονομάζω "εβδομάδα διαχείρισης θυμού".
Παρατηρώ περισσότερο και σκέφτομαι πολύ πριν αντιδράσω.

Προσωπικά με βοηθάει πολύ αυτό.

Υπάρχουν βέβαια καταστάσεις που κάποια στιγμή 
μπορεί να σε πνίξουν.

Πού και άγιος να είσαι μπορεί να σε βγάλουν από τα ρούχα σου.

Ή άλλες περιπτώσεις που οργίζεσαι και τότε η λογική πάει περίπατο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η ψυχολογία προτείνει να βάλεις 

τη λογική διεργασία σε λειτουργία.

Ή αλλιώς το αριστερό ημισφαίριο (της λογικής σκέψης δηλαδή).

Και πώς μπορείς να το πετύχεις αυτό στα σίγουρα;

Ένας πρακτικός τρόπος είναι να μετρήσεις ανάποδα!

Το γνωστό 10,9,8,7....
Ή 100,98,96,94,..... για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα

Ή κάνε κάποιες αριθμητικές πράξεις με το μυαλό σου.
Κάποια λογική τέλος πάντων διαδικασία που απαιτεί σκέψη

και η οποία θα ενεργοποιήσει το αριστερό ημισφαίριο της λογικής.

Τότε λοιπόν,υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες να 

εκτονωθεί το συναίσθημα που σε έχει κυριεύσει 
ή να συνειδητοποιήσεις πόσο λάθος θα αντιδρούσες 
καθώς ήσουν εν βρασμώ ψυχής.
Πόσα εγκλήματα δεν θα είχαν διαπραχθεί ποτέ αν είχαν 
κάνει κάποια λογική διεργασία οι άνθρωποι αυτοί 
που κατόπιν ονομάστηκαν εγκληματίες....

Ένας άλλος τρόπος είναι να μιλήσεις με κάποιον.

Στις περιπτώσεις που πνίγεσαι 
και ίσως τρελές σκέψεις περνούν από το μυαλό σου

σήκωσε το @@@@ τηλέφωνο και κάλεσε έναν έμπιστο φίλο σου!

Αν δεν έχεις, βγες έξω και μίλα για άσχετα με το... μανάβη!

Μετά γύρνα πίσω στα προβλήματα σου και κοίταξε τα πάλι 

από άλλο πρίσμα!
Πόσες αυτοκτονίες θα είχαν αποφευχθεί αν 
την ώρα της τρέλας είχαν συζητήσει με κάποιον
οι άνθρωποι που αργότερα ονομάστηκαν αυτόχειρες!

Προβλήματα,

δυσκολίες,

απώλειες,

άρρωστοι άνθρωποι,

προκλητικοί άνθρωποι,

λιμοί και

καταποντισμοί 

ίσως να μην είναι πάντα στο χέρι μας να αποκλειστούν
από τη ζωή μας!
Υπάρχει τόση δυστυχία εκεί έξω.

Για αυτό ...

Κράτα το υγιές κομμάτι του εαυτού σου ανέπαφο.

"Να αντιπαρέρχεσαι"

μου είπε ένας καλός φίλος 

ουκ ολίγες φορές!

Είναι η πιο σοφή κουβέντα που άκουσα τελευταία κι έχει γίνει 
φάρος μου για το 2014 
κι όχι μόνο!

Καλή σας ημέρα.
@ριστέα.

πηγή φωτογραφιών

Στο ντιβάνι # 1

-Ουφ. Ήρθα! Να ξαπλώσω;

-Για μισό κυρία Λίτσα. Κομματάκι βιαστική σας βρίσκω!

-Ο χρόνος είναι χρήμα γιατρέ μου. Άντε και θα σκάσω η γυναίκα!

Έχω πάλι πολύ στρες! Το νιώθω καθημερινά να με σφίγγει σαν βραχνάς στο λαιμό. Κι έπειτα άντε να ανασάνω. Θα σκάσω σου λέω καμιά ώρα!

-Τα συζητήσαμε και την προηγούμενη φορά αλλά δεν μου δίνετε πολύ προσοχή κυρία Λίτσα. Βιάζεστε. Διαρκώς. Η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος, να το θυμάστε αυτό.

Πάμε πάλι από την αρχή: Το στρες είναι μια φυσιολογική αντίδραση προσαρμογής του οργανισμού στις πιέσεις. Το άγχος πάλι, είναι αντίδραση της προσωπικότητας. Μπορεί να δεχόμαστε το ίδιο στρες, πίεση δηλαδή (λόγου χάρη, να έχουμε να πληρώσουμε ένα δάνειο που λήγει), αλλά αλλιώς θα αντιδράσω εγώ κι αλλιώς εσείς.
Κάποιος άλλος άνθρωπος την ίδια πίεση μπορεί με δικούς του μηχανισμούς να την αντιπαρέρχεται εσείς όμως όχι.

-Ναι γιατρέ μου . Γιατί όμως να μην την αντιπαρέρχομαι; Να την αντιπαρέρχομαι. Πείτε μου εσείς και θα το κάνω.
-Κυρία Λίτσα! Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Για αυτό και κανονίσαμε αυτές τις συνεδρίες. Έχει να κάνει με την γενικότερη προσωπικότητά σας.
Έχουμε διαπιστώσει ως τώρα κάποια χαρακτηριστικά που καλό θα ήταν να τα δουλέψουμε.
-Ναι γιατρέ μου να τα δουλέψουμε. Αλλά λίγο γρήγορα. Πρέπει να μαγειρέψω του Βαγγέλη μου. Θα με σκοτώσει ο Βαγγέλης αν γυρίσει και δε βρει κατσαρόλα στη φωτιά.
-Κυρία Λίτσα; Δεν γίνεται δουλειά έτσι! 
Είπαμε τις προάλλες για οριοθέτηση και διεκδίκηση. Και τώρα πάμε πάλι πίσω.

Όλο αυτό είναι τεράστια υποχωρητικότητα από μέρους σας. 
Ο Βαγγέλης πρέπει να μπορεί να κάνει και χωρίς εσάς όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν. Από την άλλη αναρωτιέμαι πόσο είναι έτσι τα πράγματα και δεν είσαι στη δική σας φαντασία.
Εννοώ, από τη στιγμή που έχετε τη συνεδρία σας, ο Βαγγέλης μπορεί να δείξει φαντάζομαι λίγη κατανόηση.
-Αμ δεν τον ξέρετε τον Βαγγέλη. Όταν πρόκειται για το φαΐ του...Τούρκος μπορεί να γίνει!
-Η διεκδίκηση δικαιωμάτων είναι σημαντική κυρία Λίτσα. Δεν είστε υποχρεωμένη να είστε πάντα "τέλεια". Χαλαρώστε. επιτρέψτε μια φορά στον εαυτό σας να μην είναι αυτό που είναι συνήθως. Πιστέψτε με, ο κόσμος δεν θα χαλάσει. Ο Βαγγέλης δεν θα πάθει τίποτα μια φορά και δυο αν δεν εξυπηρετηθεί ως συνήθως. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα να καταλάβετε πως το άγχος είναι περισσότερο στο κεφάλι σας. Τουλάχιστον στην περίπτωση που συζητούμε.
Πάρτε βαθιές αναπνοές. Κατανοήστε την υποχωρητικότητα σας. Δεν είναι μόνο με τον Βαγγέλη σας. Το ίδιο κάνετε με τα παιδιά σας. Το ίδιο και με την πεθερά σας.
Αν δεν διεκδικείτε, δεν βάζετε όρια τι μπορούν να ζητούν από εσάς και τι μπορεί να περιμένει ο κάθε ένας από εσάς, αλλά και δεν ζητάτε, ακόμα και απλά πράγματα, προκειμένου να μην γίνεστε βάρος σε κανέναν, στο τέλος θα πνιγείτε από το ίδιο σας το βάρος.
Σταματήστε να είστε βολική για όλους!
-Ω παναγία μου και Χριστέ μου!
-Κυρία Λίτσα!
-Ε μα! Θα γίνει πόλεμος αν αλλάξω.

-Αλήθεια , πείτε μου....Σας αρέσει κυρία Λίτσα να τα περιμένουν όλα από εσάς;
-Όχι βέβαια.Θέλω κι εγώ να ξεκουραστώ. Να ηρεμήσω. Να αυτό. Να μην αγχώνομαι γιατρέ μου!
-Ωραία ! Μέχρι την επόμενη συνεδρία θα μάθετε ότι μπορείτε να πείτε και όχι! Σε αυτά που πιστεύετε ότι είναι παραπάνω από όσα μπορείτε να κάνετε και μπορούν να τα κάνουν οι δικοί σας.
-Ναι αλλά μπορεί να πουν ότι χάλασα. Ότι δεν είμαι η Λίτσα η καλή!
-Κυρία Λίτσα. Τι είναι πιο σημαντικό; Να ηρεμήσετε ή να είστε πάντα το καλό παιδί;
-Σαν να έχετε δίκιο γιατρέ μου.
-Δεν είναι θέμα αν έχω εγώ δίκιο. Κάντε το σαν άσκηση. 

Βάλτε όρια, διεκδικείστε, πείτε όχι, όταν νιώθετε ότι πνίγεστε. Πάρτε και τις βαθιές ανάσες σας, μην τις ξεχνάτε, κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί τακτικά και συνεχίζουμε στην επόμενη συνεδρία μας.
Καλή σας μέρα.
-Άντε να δούμε τη μέρα θα είναι. Αντίο γιατρέ μου κι ο θεός να βάλει το χέρι του!

Αυτή δεν είναι μια κανονική επιστημονική συνεδρία. Κοινωνική Εργασία έχω σπουδάσει. Όχι ψυχολογία. Δεν μπαίνω στα χωράφια των ψυχολόγων. Είναι ένα ας το πούμε role play, όπου παίζω τους ρόλους δύο φανταστικών ηρώων. Ένας τρόπος που επέλεξα να δούμε κάποια θεματάκια που άπτονται της ψυχολογίας (εντελώς εκλαϊκευμένα) και όσον αφορά τη διαχείριση του άγχους. Έχω κάνει ένα σχεδιάγραμμα με τα θέματα που θέλω να αγγίξω κι όσο με εξυπηρετεί η κυρία Λίτσα θα την ξαπλώνω επί του "κανα-πέος" να τα λέμε μαζί της! 
Το θέμα μας είναι πάντα η επίδραση της προσωπικότητας στη καλή υγεία και πόσο το άγχος επιδρά αρνητικά στη δημιουργία ασθενειών ή δεν βοηθά στη θεραπεία τους.

Αν στη πορεία θέλετε να εντάξουμε συγκεκριμένα παραδείγματα (ανώνυμα πάντα) στείλτε μου μέιλ να δούμε αν θα μπορέσω να τα εντάξω στις μη επιστημονικές "συνεδρίες" μου.
Το ντιβάνι θα βγαίνει σε συνέχειες όταν θα έχω χρόνο να αφιερώσω. Ελπίζω α) να σας άρεσε και β) να μην παρεξηγηθώ!


Καλή σας μέρα
@ριστέα

Σημ. Αύριο θα συνεχίσουμε με...FRANKENSTEIN  TALE(S)!

Με ρομαντική διάθεση.....

Τι κάνει κανείς όταν έχει πολλά πράγματα να υλοποιήσει

και νιώθει να πνίγεται;

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ τα παρατάω όλα 

κι ασχολούμαι με κάτι άλλο!

Κάτι άλλο που είναι βέβαιο ότι θα απολαύσω.

Όχι δεν αγχώνομαι!

Αυτό είναι το μυστικό!

Βάζω κάποιο αγαπημένο κλασσικό κομμάτι ή όπερα,

κατεβάζω ρολά και επιδίδομαι στη ...ψυχοθεραπεία μου!

Χτες το καμπανάκι μου χτυπούσε τρελά.

Κατέβασα στη στιγμή διακόπτες,

έβαλα την madame butterfly του Puccini και στη συνέχεια

τον ξύλινο δίσκο σερβιρίσματος πρωινού 

που ήταν σκέτος, άχαρος και ψιλογδαρμένος,

αποφάσισα να αλλάξω!

Συγκέντρωσα τα απαραίτητα σύνεργα

(του δικού μου ντεκουπάζ)....

τον πέρασα με μια βάση λευκή για να καλύψω τα γδαρσίματα

και νομίζω ότι τώρα απέκτησε προσωπικότητα!

Εντάξει παραέγινε ρομαντικός αλλά εγώ θα τον ευχαριστηθώ!

Και κάπως έτσι διατηρώ 

τις ισορροπίες μου 

και ομορφαίνω τις στιγμές μου!

Καλή σας μέρα!

@ριστέα.

__________________________________________

Το 2ο Συμπόσιο Ποίησης είναι σε εξέλιξη, με θέμα τον ...Έρωτα!

Έως την Πέμπτη 16/01 στις 8 το βράδυ 

περιμένω τις συμμετοχές σας.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Επίσης στο ΤEXNIS STORIES  της αγαπημένης μας Φλώρας

είναι σε εξέλιξη το 5ο Παιχνίδι με τις λέξεις

Αυτή τη φορά οι λέξεις είναι 

άγγελος, αίσθηση, αναλγησία, δράκος, σήψη

Από πού ν' αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ!

Σε συνέχεια από τη χθεσινή μου ανάρτηση ευρισκόμεθα.

πηγή

"Από πού ν' αρχίσω, 
νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ
Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε
Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός 
Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου
Πώς και έρωτας κι εχθρός
Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου"

Σκέτη ποίηση ε;
Και το τραγουδάει άντρας;
Και λέει "νιώθω ευάλωτη";
Θα γίνω κακιά μετά ε;
Το αφήνω στην κρίση σας!

*

Το θέμα πάει και δεύτερη μέρα!

Για τρεις λόγους!

1) Γιατί είμαι συγκλονισμένη από τους στίχους του άνωθεν κομματιού

2) γιατί ήθελα να κερδίσω χρόνο 
(ένα απαραίτητο time out για μένα)

και 3) γιατί έχω λαό που ζωγραφίζει επί του θέματος!

Κι επειδή ήταν βάλσαμο τα χθεσινά σας σχόλια

είπα να σας ευχαριστήσω ιδιαιτέρως:

Μιράντα, Λυσίππη,Σοφία ΜΒ,(άστεγη καταληψίας) 
Μαριλένα, Γιάννα, Αγγελουδάκι μου,

Τρελοκομείο μου,

δώσατε ρεσιτάλ!
Μα κι οι υπόλοιπες φίλες
(μιας κι συμπαράσταση χτες ήταν καθαρά γυναικεία υπόθεση)
όλες σας ευχαριστώ θερμά!

Με κάνατε να το δω αλλιώς το θέμα!
Και να αντέξω τα μικρά και τα ασήμαντα!

Τα σοβαρά από την άλλη, μπορούν να περιμένουν!
Και μετά από ένα διάστημα που έπεσα
στα πατώματα, ελπίζω να με αφήσετε να παίξω 
σαν παιδί (που είμαι) χαρά γεμάτο,για λίγες μέρες ,ναι;

Τελικά το ιστολόγιο μας είναι ο καναπές της ψυχανάλυσης μας Ben!

Καλή σας μέρα
@ριστέα

ΥΓ: Τι έκανα με το θέμα μου μετά από όλες τις προτάσεις σας;
Μα σας το είπα: Σιγοτραγουδώ και γελάω!
Δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο από το γέλιο!

Σαν ρούχο παράταιρο και φορτικό στέκονται πάνω σου οι λέξεις...

"Αισθάνομαι σαν μια σταγόνα πάνω από τον ωκεανό"!

Αλήθεια; Έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι;

Έχεις χρησιμοποιήσει τέτοιες εκφράσεις στην καθημερινότητά σου 

για να περιγράψεις το πώς νιώθεις;

Σίγουρα το τι νιώθω απορρέει από αυτό που βιώνω, κάθε φορά.

Αν χωρίζω νιώθω πόνο,μοναξιά ανασφάλεια,

αν απολυθώ νιώθω φόβο, αβεβαιότητα κι άγχος για το αύριο, 

και πάει λέγοντας.

Πολλές φορές όμως, οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσω για να ερμηνεύσω 

τα γεγονότα θα διαμορφώσουν, σε αρκετά μεγάλο βαθμό 

και το πώς θα αισθανθώ.

Ο λόγος μας, δημιουργεί συναισθήματα.

Αν δεν το πιστεύεις  τότε δεν μπορείς να καταλάβεις πώς μια ιστορία 

ή ένα ποίημα μας δημιουργεί συναισθήματα.

Βέβαια σε προβλήματα-κρίσεις, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά.

Για παράδειγμα σε έναν θάνατο, σ' έναν χωρισμό, σε μια απόλυση....

Υπάρχουν όμως μικρότερης έντασης δυσκολίες ,όπου ο τρόπος ερμηνείας 

τους και το λεξιλόγιο που θα επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε 

για να εκφραστούμε, μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε

αδύναμοι,

αβοήθητοι,

 & ανεπαρκείς

για να τις επιλύσουμε.

Αυτός ίσως είναι κι ένας λόγος που προβλήματά μας 

μπορεί να παραμένουν άλυτα για καιρό.

Το έχεις σκεφτεί αυτό;

Παράδειγμα πρώτο:

"Αισθάνομαι σαν μια σταγόνα πάνω από τον ωκεανό"

Κοίταξε γύρω σου καλέ μου άνθρωπε;

Βλέπεις ωκεανό;

Είσαι σταγόνα;

Ωραία!Αφού απάντησες λοιπόν αρνητικά

γίνε ξανά άνθρωπος και πάτα στη γη.

Στη συνέχεια βάλε το πρόβλημά σου κάτω και δες το 

στις σωστές του διαστάσεις.

Ίσως εκπλαγείς με τον εαυτό σου όταν αρχίσεις 

να εκφράζεσαι με απλά λόγια.

Παράδειγμα δεύτερο:

"Θεέ μου, ίνα με εγκαταλείπεις";

Είσαι μόνος ένα βράδυ και υποφέρεις από μοναξιά.

Μπορείς να σκεφτείς διάφορα, όπως:

*Τελικά είμαι πολύ μόνος στη ζωή μου

*Δεν με θέλει κανένας

*Απόψε θα προτιμούσα να είμαι με κόσμο.

*Βαριέμαι αφάνταστα- θα δω μια ταινία.

*Η ζωή μου είναι πολύ βαρετή

*Αυτό ήταν λοιπόν. Καταδικασμένος σε απέραντη ερημιά.

*Δεν τη θέλω τέτοια άθλια ζωή.

*Τι καλά! Επιτέλους μόνος !

*Πόσα πράγματα έχω να κάνω!

*Μια υπέροχη βραδιά με μένα ξεκινά!

Καταλαβαίνει κανείς πως κάθε μία από τις παραπάνω σκέψεις δημιουργεί 

κι άλλο συναίσθημα.

Μπορείς να επιλέξεις από τη μιζέρια έως τη χαρά.

Το αν θα συρθείς στα πατώματα ή περάσεις μια καταπληκτική βραδιά 

 θα εξαρτηθεί κατά πολύ από το μυαλό σου.

Παράδειγμα τρίτο:

"Βρε άι σιχτίρ από δω! 

Πάω να πιω έναν καφέ με τους φίλους μου ,να ηρεμήσω"

Τσακώνεσαι λοιπόν με το σύντροφό σου.

Μπορείς να πεις 

*Απόψε είναι εκνευριστικός.

*Δεν με θέλει πια στη ζωή του.

*Καλύτερα έτσι.Μπορεί και να ηρεμήσει.

*Δεν τον αντέχω άλλο! Να πάει να τα φτιάξει με τους φίλους του.

*Αυτό ήταν λοιπόν; Προτιμά τους φίλους του από μένα;

*Έχει γκόμενα!

Δεν συνεχίζω. Το έπιασες εξάλλου το νόημα!

Την επόμενη φορά που θα βάλεις τα πράγματα κάτω 

θυμήσου να παρατηρήσεις τις σκέψεις σου.

Θυμήσου να χρησιμοποιήσεις απλές εκφράσεις. Συγκεκριμένες.

Όχι αφηρημένες έννοιες.

Όχι μεταφορές ή παρομοιώσεις,

Εκτός κι αν σε οδηγήσουν να γράψεις ποίημα ή βιβλίο! 

Τότε κράτησε τες με την ευλογία μου.

Θυμάσαι το ποίημα που είχα γράψει για τις λέξεις; 

Ήρθε λοιπόν η στιγμή να προβώ σε μια μικρή ανάλυση.

Γιατί πολλοί φίλοι είχαν εννοήσει τότε τη δύναμη 

που έχουν οι λέξεις των άλλων πάνω μας

"αυτό που σου φόρεσαν...  
έγραφα, μα δεν εννοούσα "οι άλλοι".

Εννοούσα αυτό που σου φόρεσαν οι ίδιες σου οι λέξεις.

Μπορείς εσύ να επιλέγεις λοιπόν

αν σαν ρούχο παράταιρο και  φορτικό  θα στέκονται πάνω σου
να σε βαραίνουν...

ή θα απελευθερώσεις κατά πολύ τη ζωή σου!

Δεν είναι εύκολο. Το ξέρω από πρώτο χέρι.

Μα όταν χρησιμοποιώ πια τις μεταφορές μου και τις βαρύγδουπες λέξεις μου

το κάνω για να εκφραστώ μέσα από τον έντεχνο λόγο! 

Όταν θέλω να λύσω ένα πρόβλημά μου, μιλάω με τις φίλες μου

εκφράζομαι, εκτονώνομαι 

και μετά με απλά λόγια σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω στην πράξη.

Καλή σας μέρα

Καλή εβδομάδα!

@ριστέα

____________________________________________

Το σημερινό δεν είναι επιστημονικό κείμενο.Δεν γράφω τέτοια κείμενα.

Γράφω με απλά λόγια σκέψεις που απορρέουν από τις γνώσεις μου 

και που μπορούν να βοηθήσουν με την κατάθεση των σχολίων μας 

τη δική μας διαδικτυακή παρέα.

Διακοπή για διαφημίσεις....

Σε διάβασα προσεχτικά χτες.

Και σε ευχαριστώ που μου θύμισες

πως μόνη πρέπει να διεκδικώ την κάλυψη των αναγκών μου.

Περιστασιακά όλοι ξεχνάμε.

Σε ευχαριστώ που μου θύμισες να θυμάμαι...

Σε αφήνω χωρίς θέμα σήμερα.

Ένα χαμάμ στα μέτρα μου έφτιαξα...

και με τις σκέψεις μου ταξίδεψα...
χτες βράδυ..


Βλέπεις ... δεν απάντησε κανείς 
στην αγγελία.
Όλα μόνη πρέπει να τα κάνω!

Καλημέρα ....

@ριστέα

Έστω για λίγο....

Ήταν από κείνες τις φορές που τίποτα δεν πήγαινε καλά...

Τίποτα δεν πήγαινε  όπως τα είχες υπολογίσει και προγραμματίσει.

Έχεις ξυπνήσει από το πρωί με έναν φοβερό πονοκέφαλο

και τα παυσίπονα δυο-δυο που κατεβάζεις δεν πιάνουν

-περισσότερο σαν πλασέμπο εύχεσαι να ενεργήσουν μέσα σου-

κι όλο το σύμπαν λες και συνομοτεί για να γεμίσεις ένα 

τσουβάλι απογοητεύσεις.

Κι επιστρέφεις με τις απογοητεύσεις σου, τις πίκρες σου

την αβεβαιότητα για το αύριο

και νιώθεις κι άλλα που σε άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχαν μπρος σου

-αλήθεια, πώς ξεφυτρώνουν οι θλίψεις κι οι δυσκολίες έτσι...σαν μανιτάρια;-

κι αναρωτιέσαι θα αντέξω ... 

Πόσα ακόμα;

Και τότε ... πλατς!

Ο ήχος θα μπορούσε να συνοδεύσει το φανταστικό χαστούκι...

Ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι η αυτολύπηση!

Οι απογοητεύσεις είναι στο πρόγραμμα...

Από δω και πέρα όλα χειρότερα ίσως να πηγαίνουν...

Ο Χειμώνας πάντα με τσάκιζε...

Φέτος προβλέπεται ακόμα χειρότερος...

Δεν ωφελεί λοιπόν να κυλιέμαι στα πατώματα..

Σαν τίποτα να μην πονούσε

σαν όλα να δούλευαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι
απόψε το βράδυ (σημ. χτες) θα ξέφευγα!

Γέμισα την μπανιέρα ζεστό, αφρισμένο νεράκι.

Κατέβασα διακόπτες,

άναψα τα γνωστά πυρομαχικά

κι απόλαυσα τα δώρα της χαλάρωσης του νου και του σώματος...

Για λίγο μόνο...

Για λίγο γίνεσαι ξανά κυρίαρχος του σύμπαντος σου.

Τα προβλήματα γίνονται μπουρμπουλήθρες
και παίζεις ανέμελα μαζί τους.
Αδειάζεις το νου και ξεπλένεις τη σκέψη.

Όταν επανέλθεις,

τα προβλήματα θα είναι εκεί.

Δεν θα έχουν κατέβει στο σιφόνι της αποχέτευσης 

μαζί με τα αφρισμένα νερά..

Όμως εσύ θα έχεις δύναμη να συνεχίσεις τους αγώνες σου....

Να αντέξεις τους πονοκεφάλους

Να χωρέσουν κι άλλες απογοητεύσεις ...

Εύχομαι απλά να κρατήσει και σήμερα!

Καλή σας μέρα!

@ριστέα

Συνεδρία... στο πόδι!

via

-Λοιπόν το αποφάσισα! Αλλάζω κλίμα!
-Θα μεταναστεύσεις δηλαδή; Αν είναι να σου κουνήσω το μαντίλι!
-Όχι καλέ! Εννοώ ότι τελευταία έχω χάσει  τη σοβαρότητά μου και πρέπει να....
-Για κάτσε ένα λεπτό... Είχες εσύ τέτοια ποτέ; 
-Ε μα; Δεν είχα; Και προβληματισμούς είχα...και ποιήματα (λέμε τώρα) έγραφα (πού και πού) και κάτι επιστημονικά (μην τολμήσεις και γελάσεις!) κείμενα έγραφα, λέμε τώρα ξανά....
-Α! Δεν το βάζεις κάτω εσύ παιδάκι μου! Βρε συ σκασμένο είπαμε: είναι ανούσια τα στιχάκια σου! Τι χρειάζεσαι για να το καταλάβεις; Σου το έγραψε καθαρά κι εκείνη η άγνωστη μαντάμ (γιατί περί "μαντάμ" επρόκειτο) τις προάλλες: α ν ο ύ σ ι α! Πάρ'το απόφαση! Τέλος!
-Και δηλαδή; Να μην ξαναγράψω; Γιατί το είπε μία άγνωστη; Θα μαραζώσω!
-Θα πετάξεις εσύ δυο τρεις κονσέρβες γέλιο και θα σου περάσει!
-Και ποιος σου είπε ότι μου περνάει έτσι, ε; Εγώ θέλω να γράφω! Έτσι ξεσπάω!
-Ε λοιπόν γράφε! Κι άμα σε πάρουν στο ψιλό γαζί μην έρθεις κλαίγοντας πάλι στο...ντιβάνι μου!
-Μπα! Κόλλησα! Να τι έπαθα! Έφυγαν όλοι για διακοπές, έπιασα εγώ το χαλαρό μου και κόλλησα! Λοιπόν πάμε μια ψυχοθεραπεία να ξεκολλήσω;
-Μωρ' και δεν πάμε; Σκάσε τα τάλαρα πρώτα!
-Α! Δεν έχω ! Μετά τις 20 του μηνός δύσκολα τα βγάζω πέρα! Άτιμη κρίση!
-Εσύ παιδί μου δεν τρώγεσαι! Και δεν έχεις και θες και ψυχοθεραπεία! Και σε κοροϊδεύουν και θες να γράφεις! Τα θέλεις χρυσό μου! Τα θέλεις! Όπως όλοι οι Έλληνες δηλαδή! Ήθελαν και τη θεσούλα στο δημόσιο, ήθελαν και το παιδί να τακτοποιήσουν και την εφορία να κλέψουν και χωρίς απόδειξη να πουλούν και το ΦΠΑ να γλιτώνουν και τον πολιτικό τους να βγάζουν (άσχετα αν έκανε ή ήταν για τα μπάζα) κι όλα να πηγαίνουν ρολόι στη χώρα! Αμ δεν γίνεται έτσι, χρυσό μου! Καθόλου δεν γίνεται έτσι!
Στρώσου και γράφε, λέμε ! Ασχέτως κριτικής κι αποτελέσματος! Ναι; 
Δεν μπορείς να έχεις καμάρι μου και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη!
Μην ξεχνάς να τολμάς! Να είσαι εσύ! Ο εαυτός σου!
Και κυρίως μην αφήνεις τους άλλους να κάνουν παιχνίδι στο μυαλό σου!

Τέλος συνεδρίας! 
Κι επειδή είμαι και ψυχοπονιάρα... άντε, για σήμερα το κερνάω εγώ το ντιβανάκι! 

Εσωτερικοί διάλογοι...ή μήπως μονόλογοι 

μιας (ημί)τρελης κορασίδος! 

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Μαθήματα συναισθηματικής ισορροπίας # 1

Έχω στο νου μου εσένα. Ή εμένα, κάποτε. Ο αποδέκτης όμως μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Αυτό δεν είναι ένα επιστημονικό κείμενο. Δεν συνηθίζω να γράφω έτσι. Πίσω μου όμως υπάρχει η θεωρία κιι αν χρειαστεί εκεί θα ανατρέξω. 
Επίσης δεν συνηθίζω να γράφω μεγάλα κείμενα, αφού γνωρίζω πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος σου. Σήμερα όμως θα μου επιτρέψεις μια εξαίρεση. 

"Να αγαπάς τον εαυτό σου", "Πίστεψε σε σένα",  "Αγάπησε πρώτα εσένα, για να αγαπήσεις μετά τους άλλους", "Να σέβεσαι τον εαυτό σου" "Στηρίξου στα πόδια σου" ....

Πόσες τέτοιες παραινέσεις δεν διαβάζουμε ή δεν ακούμε διαρκώς στη ζωή μας; Αναρωτιέμαι τώρα εγώ....Γιατί τόσοι και τόσοι άνθρωποι δεν ακολουθούν τελικά αυτές τις εύκολες και τόσο απλές συμβουλές; Γιατί υπάρχει τόση "δυστοκία" αγάπης προς τον εαυτό μας; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι νευρώσεις; Γιατί αλήθεια αφού τα γνωρίζουμε όλα αυτά ΔΕΝ τα εφαρμόζουμε;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει υγιής ενήλικας που να πιστεύει ότι δεν πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του, αντίθετα πρέπει να τον μισεί ή να του κάνει κακό. Υπάρχουν όμως πολλοί που το κάνουν, με πολλούς τρόπους. Αλλά τότε δεν μιλάνε για υγιή ενήλικα. Κι όταν πρόκειται για νοσηρή κατάσταση οι οδηγίες του τύπου : "αγάπησέ σε" είναι τόσο αστεία όσο κι αυτό όπως το έγραψα κι ακούστηκε αστείο!

Η αγάπη κι ο σεβασμός μαθαίνονται από τα μικράτα μας, μέσα στην οικογένεια μας αρχικά. Η ενθάρρυνση κι  η αποδοχή είναι δύο σημαντικές αξίες και κάθε γονιός που λέει ότι αγαπάει τα παιδιά του πρέπει να φροντίζει σε καθημερινή βάση να τις έχει ως οδηγό του.
Δεν νομίζω ότι εν γνώση του ο γονιός θέλει να πληγώνει το παιδί του. Πολλές φορές, ίσως γιατί κι ο ίδιος δεν διδάχτηκε κάτι διαφορετικό από τους δικούς του γονείς, ούτε ενθαρρύνει σωστά το παιδί του αλλά ούτε και το αποδέχεται. 
Αποδέχομαι δεν σημαίνει ότι δέχομαι ότι κάνει το παιδί μου ακόμα και τις αρνητικές συμπεριφορές. 
Αποδέχομαι το παιδί μου σημαίνει ότι του δείχνω την αγάπη μου, κάνω αποδεκτό το ίδιο αλλά όχι τη συμπεριφορά του.
Οι τιμωρίες, τα λόγια που χρησιμοποιούμε, ο σεβασμός στις ανάγκες του είναι τρόποι με τους οποίους μιλάμε και διδάσκουμε. Μια εκδικητική στάση μας για τιμωρία αντί να συνετίσει το παιδί, θα το διώξει από κοντά μας. Θα το κακιώσει.

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε. Με τα εφόδια από την οικογένεια μας στην αρχή, από το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς που θα περάσουν από πάνω μας άλλες φορές ως ευλογία κι άλλες φορές  ως κατάρα κι από τις παρέες μας στην πορεία, βγαίνουμε στη ζωή.
Οι σχέσεις που θα δημιουργήσουμε θα είναι το test drive του χαρακτήρα μας. Μέσα στις συντροφικές σχέσεις όπου χρειάζεται να μοιραστούμε, να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε, να δώσουμε ή να πάρουμε αγάπη εκεί λοιπόν δοκιμαζόμαστε. Εκεί δημιουργούνται ή δεν δημιουργούνται ισορροπίες. Κι εκεί παίζουμε ρόλους. Ανάλογα με το πόση αυτοπεποίθηση έχουμε αλλά κυρίως πόση αυτοεκτίμηση.

Στο νου των περισσότερων ανθρώπων οι δυο αυτές έννοιες ταυτίζονται. Σίγουρα πάντως συγχέονται.Ας κάνουμε όμως το διαχωρισμό. Επιβάλλεται. Η αυτοπεποίθηση είναι καθαρά θέμα ικανοτήτων. Η αυτοεκτίμηση από την άλλη, είναι αποτέλεσμα ηθικής αξιολόγησης που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Η αυτοπεποίθηση χτίζεται όταν είμαστε μικρά παιδιά. Αν ο γονιός πιστεύει στις ικανότητες του παιδιού του, προσπαθεί να τις αναδείξει ακούγοντας το ίδιο και τις επιθυμίες του, αν είναι δίπλα του αρωγός κι όχι δικαστής, αν του αφήνει χώρο και χρόνο να μάθει μέσα από τα λάθη του χωρίς να το καταδικάζει  τότε και το παιδί μαθαίνει να στηρίζεται στα δικά του πόδια. Μαθαίνει ότι μπορεί. Ότι θα τα καταφέρει στην πορεία και μόνο του. Χτίζει έτσι μια ισχυρή προσωπικότητα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό αφού γίνεται πιο ανθεκτικό απέναντι στα λάθη και στις αποτυχίες άρα απέναντι στην ίδια τη ζωή.Η έλλειψη αυτοπεποίθησης δημιουργεί πρακτικές δυσκολίες: Δεν τολμούμε να κάνουμε πράγματα γιατί φοβόμαστε την αποτυχία. Δεν δοκιμαζόμαστε, δεν προχωράμε. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας ακινητοποιεί. Δεν αναπτύσσουμε παρά ελάχιστο από το δυναμικό μας και δεν θα μάθουμε ποτέ για το τι είμαστε ικανοί .

Η αυτοεκτίμηση από την άλλη, είναι η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Κρίνω τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας κάποιο σύστημα αξιών. Αξίζω ή δεν αξίζω με λίγα λόγια.. Με έχω σε εκτίμηση;Η έλλειψη αυτοεκτίμησης κάνει τεράστια ζημιά στην προσωπικότητα μας αλλά και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Δεν μπορούμε να είμαστε σε ισορροπία όταν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας.Τι γίνεται λοιπόν όταν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση;Σκεφτείτε κάποιον που πιστεύει ότι δεν αξίζει πολλά. Ίσως και καθόλου. Σαν να λέμε δεν έχει σε υπόληψη τον εαυτό του.Άρα δεν έχει λόγο να φροντίζει για τα δικαιώματά του, την υπεράσπιση του χώρου του ή του χρόνου του., στις συντροφικές του σχέσεις υποχωρεί, γίνεται έρμαιο των επιθυμιών του συντρόφου,εξαρτάται από τη γνώμη και την κριτική των άλλων και σε πιο προχωρημένες καταστάσεις δεν σέβεται τις ανάγκες του ή ακόμα το ίδιο του το σώμα. Το τι θα φάει ...αν και πόση ζημιά θα του κάνει...δεν τον απασχολεί.Έτσι κι αλλιώς μπορεί να σιχαίνεται ήδη το σώμα του. Λίγο περισσότερο τι σημασία έχει;Ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος.... Πήραμε όμως μια ιδέα για την πολλαπλή ζημιά της έλλειψης αυτοεκτίμησης; 

Ωραία! Και τώρα το κρίσιμο ερώτημα: τι γίνεται γιατρέ μου; Γιατρειά δεν υπάρχει; 

Σε πολλές περιπτώσεις που η ζημιά είναι προχωρημένη ίσως χρειαστεί η επιστημονική βοήθεια για να βρει το άτομο τις ισορροπίες του. Από όσο μπορώ να γνωρίζω λίγοι είναι αυτοί που απευθύνονται σε κάποιον επιστήμονα για να αποκαταστήσουν τις ζημιές του παρελθόντος και να τα βρουν με τον εαυτό τους ή τους γύρω τους.
Πολλοί θα στηριχτούν στις φιλίες τους. Άλλοι θα προσπαθήσουν μόνοι τους, μέσω από τη μελέτη βιβλίων ψυχολογίας κι αυτοβοήθειας. Κι άλλοι δεν θα κάνουν ποτέ τίποτα. Θα συνεχίσουν τη ζωή τους όπως-όπως κι επίσης θα συνεχίσουν τις ίδιες συμπεριφορές που διδάχτηκαν κι αυτοί από το δικό τους οικογενειακό περιβάλλον. Κάνοντας με τη σειρά τους απίστευτη ζημιά στα δικά τους παιδιά.

Όποιον τρόπο κι αν διαλέγουμε είναι ο πάτος πολλές φορές κι η απόγνωση που μπορεί να μας οδηγήσει στις πολυπόθητες αλλαγές. Η απελπισία! Μάλιστα έχω αρχίσει να πιστεύω πως μόνο μέσα από μεγάλη απελπισία το άτομο είναι ικανό για δραστικές αλλαγές.
Η μεγάλη θέληση δεν είναι ταυτόσημη με την επιθυμία. Επιθυμούμε πολλά πράγματα στη ζωή μας. Σε πόσες περιπτώσεις στρωνόμαστε για την επίτευξή τους;

Ας πάρουμε ένα ακραίο παράδειγμα: Υπάρχουν  υπέρβαροι που ξέρουν ότι δεν έχουν ζωή αφού δεν μπορούν να κινηθούν από το κρεβάτι τους. Χρειάζονται βοήθεια για απλές καθημερινές ασχολίες. Κι όμως συνεχίζουν να καταβροχθίζουν ποσότητες φαγητού και να μην βοηθούν καθόλου τον εαυτό τους. Δηλώνουν απελπισμένοι, θέλουν πολύ να χάσουν κιλά, αλλά δεν το καταφέρνουν με τίποτα.
Και κάπου κάπου ακούμε για κάποιον που κατάφερε κι έχασε 200, 300 κιλά (διάβασα πρόσφατα για κάποιον που έχασε 400 κιλά). Τι διαφορετικό έχει αυτός ο ένας; 
Μέσα σε αυτόν σίγουρα υπάρχει η στιγμή που η απελπισία είναι τόσο πραγματική που γίνεται το κλικ. Κι αποφασίζει να αλλάξει.
Να αγαπήσει τον εαυτό του, να πιστέψει στο θαύμα, να προσπαθήσει. Όλα ξεκινούν από μέσα του. Η βοήθεια που θα ζητήσει και θα δεχτεί θα είναι καθοριστική για τη συνέχεια.

Έτσι επιστρέφω λοιπόν στην αρχή μου.

"Να αγαπάς τον εαυτό σου", "Πίστεψε σε σένα",  "Αγάπησε πρώτα εσένα, για να αγαπήσεις μετά τους άλλους", "Να σέβεσαι τον εαυτό σου" "Στηρίξου στα πόδια σου" ....Γιατί τόσες και τόσες παραινέσεις που διαβάζουμε ή  ακούμε διαρκώς στη ζωή μας δεν ακολουθούνται τελικά ενώ είναι  εύκολες κι απλές συμβουλές; Γιατί υπάρχει τόση "δυστοκία" αγάπης προς τον εαυτό μας; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι νευρώσεις; Γιατί αλήθεια αφού τα γνωρίζουμε όλα αυτά ΔΕΝ τα εφαρμόζουμε;

Γιατί δεν φτάνει να τα διαβάσεις καλέ μου άνθρωπε. Δεν φτάνει να στα πω εγώ, εσύ να συμφωνήσεις και να τα εφαρμόσεις. Είχα στο παρελθόν περίπτωση μητέρας που διάβαζε μανιωδώς παιδαγωγικά βιβλία  και παρ' όλα αυτά έβλεπα με θλίψη μεγάλη, τίποτα από αυτά να μην εφαρμόζεται στην πράξη. Δεν φτάνει το διάβασμα. Δεν αρκεί η συμφωνία. Μάλιστα πολλές φορές πάει στράφι κι όλη η μελέτη. Τσάμπα η κούραση!

Δεν θα σου πω τον τρόπο. Δεν υπάρχει τρόπος. Προβληματίσου! Μπορείς; Έχεις ήδη κάνει το μισό δρόμο!
Μην παίρνεις αμάσητες τροφές και χαίρεσαι απλά που τα διάβασες! Πάρε κάθε φορά από κάτι και δούλεψε το! Με όρεξη! Με baby steps. Παραδειγματίσου από τα μωρά. Δες πόσες φορές τρώνε τα μούτρα τους μέχρι να περπατήσουν! Αλλά δεν εγκαταλείπουν! Ξέρεις γιατί;
Γιατί θέλουν να σηκωθούν ... Γιατί δεν φοβούνται...Δεν τους δίδαξε κανείς ως εκείνη τη στιγμή το φόβο!

Αν φοβάσαι ....μίλα με τους φόβους σου ...κατάματα! Είναι μια καλή αρχή. 
Κι ένα άλλο τεράστιο θέμα για μια κατοπινή ίσως ανάρτηση!

Σε ευχαριστώ που με διάβασες! Καλή σου μέρα
@ριστέα

ΥΓ: Το κομμάτι που αφορά την οικογένεια και τα παιδικά μας τραύματα, είναι τεράστιο και πολύ σημαντικό. Δεν το ξεπέταξα εδώ. Έκανα την αναφορά που χρειαζόταν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου να καταπιαστώ με αυτό στο άλλο μπλογκ, τα Βότσαλα στη λίμνη.
Νομίζω ότι τα αμιγώς παιδαγωγικά θέματα θα πρέπει να φιλοξενούνται εκεί.