" Από ‘να σύννεφο γαντζώθηκε, τ' ουρανού βαρκάκι" η γλυκιά μας Ινώ .....

.....και μας έδωσε έναν γλαφυρό, παραστατικό μα συνάμα και τρυφερό,

ναυαγό, στο 12ο Συμπόσιο Ποίησης

Απολαύστε άλλη μία, μόνο του, όπως του αξίζει!

Ναυαγός

Της γης ναυαγός από ‘να σύννεφο γαντζώθηκα

τ’ ουρανού βαρκάκι, σανίδα σωτηρίας

που ‘χε απομείνει μόνο του μια μέρα του Αυγούστου.

Συνειδητός ταξιδευτής του ονείρου

αρμενίζω μαζί του στα άγνωστα του Ήλιου σοκάκια

λιγότερο πυρακτωμένα απ’ αυτά που άφησα.

Κι αν στο ταξίδι αυτό μου ‘λειπε κάτι απ ’τη γη,

μόνο ένα κομμάτι θάλασσα θα ζήλευα

και λίγο μυρωδάτο νοτισμένο χώμα

μετά απ’ τη βροχή!

Ινώ, Σκιάθος

Από μένα και την Ινώ, 

ευχές για μια υπέροχη εβδομάδα

♥

25 Λέξεις #8 και Κοινωνία Ώρα Αγάπης μαζί! ( φιλοξενία) update!

(αναγκαστικό update της ανάρτησης αφού 

παραλείφθηκε από λάθος μου μέρος από το κείμενο)

Έτος 2032

Ήταν η χρονιά που οι προφητείες έμοιαζαν να επαληθεύονται…
Ο πλανήτης Γη βρισκόταν ένα βήμα πριν το τέλος…
Οι άνθρωποι επί σειρά δεκαετιών αγνοούσαν επιδεικτικά όλα τα σημάδια!
Ή ανθρώπινη φύση κινούμενη από ματαιοδοξία προσπαθούσε να υπερβεί τη Θεϊκή παντοδυναμία. 
Πάντα οι άνθρωποι κοιτούσαν ψηλά, όχι με ταπεινότητα, μα με έπαρση και εγωισμό. 
Όταν κατάλαβαν το μέγεθος της καταστροφής, που οι ίδιοι προκάλεσαν, ήταν ήδη αργά.

Τώρα μόνο Εκείνος μπορούσε να τους σώσει…
Εκείνος που δυο χιλιάδες χρόνια πριν ήρθε στη Γη για να τους χαρίσει ένα μοναδικό όπλο απέναντι στο επερχόμενο σκότος..
Την αγάπη!

Έτος  2033
Μια ηλιαχτίδα ελπίδας φάνηκε λίγο πριν το τέλος. Στη Γη σήμανε συναγερμός…

Έκτακτη ανακοίνωση!
Λαμπερή κηλίδα άγνωστης προέλευσης, εμφανίστηκε αναπάντεχα στον ουρανό τής Μαύρης Πολιτείας, εκπέμποντας αναρίθμητα αστραφτερά μικροσωματίδια  χαράς, αισιοδοξίας, γαλήνης…Παρακαλείσθε εν ονόματι της αγάπης, όπως εκτεθείτε πάραυτα!

Ολοι έσπευσαν να σωθούν… 
Λούστηκαν το Άγιο Φως και αναγεννήθηκαν. Κάθε τους κύτταρο γέμισε με την ενέργεια και τη χάρη του Λευκού Φωτός!Τώρα όλα ήταν διαφορετικά.. Σώθηκαν! 
Ήταν έτοιμοι να κάνουν μια καινούρια αρχή, να χτίσουν αλλιώς το μέλλον τους…
Ο άνθρωπος ήταν έτοιμος να αφήσει καινούρια χνάρια  πάνω στη γη!
Άραγε ποια η τύχη της;

Τον σταύρωσαν δυο χιλιετίες πριν στο όνομα του μίσους.
Τους έσωσε δυο χιλιετίες μετά στο όνομα της αγάπης!!!

Με bold γραμματοσειρά ήταν η συμμετοχή της Ινώς μας
25 Λέξεις #8
στο Κείμενο , της Μαρίας Νικολάου.

Όλο μαζί το κείμενο αφιερώνεται στην 
Κοινωνία Ώρα Αγάπης!

Επαγγελματικές υποχρεώσεις την κρατούν δεσμευμένη
αυτόν τον καιρό και μετά από δική της επιθυμία 
ο σχολιασμός έχει αποκλειστεί.
(Είμαι κολλητική, τι να κάνουμε; ☺)
Σας ευχαριστεί θερμά όμως που την ξεχωρίσατε 
και την τιμήσατε με τις ψήφους σας.

Δεν ξεχνάμε το Παζάρι Αλληλεγγύης που έρχεται

και βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε....

Εσύ θα συμμετέχεις στην 
Κοινωνία Ώρα Αγάπης
τώρα που έδωσα και παράταση;
Με ιστορία, παραμύθι, κείμενο, ποίημα, δράσεις...
οτιδήποτε έχει μέσα του την αγάπη!

Σήμερα έχουμε

Αρωγός η Αγάπη, 

από katerina koko, στο follow me

Κοινωνία ώρα αγάπης: Εμείς. Όχι για μας..., 

από τον Euzona στο Asx3t0s Τύπος

και Δώρα καρδιάς κι αγάπης για τον 'Αλλον Άνθρωπο, 

από τη Μαριάννα, στο L'Atelier de Marie-Anne

ενώ στη λίστα μας προστέθηκαν και δύο συμμετοχές της

Ρένας Χριστοδούλου, στο Δια χειρός

Ο κόσμος του Blogging & Ο άλλος Άνθρωπος

Ανοιχτή την πόρτα τη βρίσκεις εδώ
Για τα κλειστά σχόλια ενημερώνεσαι εδώ

Σε γλυκοφιλώ...
@ριστέα

Του Μαρτυρίου ο δρόμος ( φιλοξενία)

Έναν  δρόμο διαλέγει η ζωή χάρισμα

το πρώτο φως σαν αντικρίσεις

και συ δίχως  επιλογή

σαν αθλητής με επιμονή

πρέπει να τερματίσεις…

Για κάποιους φωτεινός

γενναιόδωρα δοσμένος,

για άλλους δύσβατος, σκοτεινός

μ’ αγκάθια κοφτερά στρωμένος…

Κόκκινη χλαμύδα θα ενδυθείς

 και πλέκοντας το δικό σου ακάνθινο στεφάνι

με υπομονή στου μαρτυρίου τον δρόμο θα πορευθείς

γιατί

Σε Άγιο Δισκοπότηρο

γλυκό της νίκης πιοτό θα γευθείς,

 αν δρόμο γεμάτο μ’ αγκάθια διαβείς

μα όρθιος κι αλώβητος στο τέλος του φτάσεις.

Ινώ 25/4/2016

Φωτό: Ινώ

Με το τελευταίο απόσπασμα πήρε μέρος η αγαπημένη μας Ινώ

από τη Σκιάθο, στις  25 Λέξεις #7 

στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου.

Για να τιμήσει την ημέρα θέλησε να δημοσιευτεί 

"σήμερον ...που κρεμάται επί ξύλου

ο εν ύδασιν τη γην κρεμάσας"

Σας γλυκοφιλώ

@

Οι Μέρες άνοιξης

μετρούν 3 μέρες ακόμα!

Η Αλεξάνδρα, σήμερα μας έχει

Ανοιξιάτικες στάχτες,

στο a button on the moon.

" Εκεί αναπολώ την παιδική μου ευτυχία..." ( Φιλοξενία)

Η δική μου πλατεία!

Όταν ήμαστε παιδιά, στον ήλιο του καλοκαιριού
αναζητούσαμε την ευτυχία, τρώγοντας χωνάκι παγωτό
στη μικρή πλατεία.
Και στης βραδιάς τη σιγαλιά ξέγνοιαστα παίζοντας,
βρίσκαμε την ευτυχία με φίλους στην πλατεία.

Με καρδιά ζεστή, χαρά αληθινή, φιλία πραγματική
κάθε καλοκαίρι μας κρατούσε μια ζωή.

Τώρα που δεν είμαστε παιδιά και φύγαμε απ’ την πλατεία
παράξενα ο χρόνος έχει στενέψει…
Την ψυχή μας την αγνή, τη ματιά την καθαρή
ό,τι πολύτιμο είχαμε, ύπουλα μάς έχει κλέψει…

Κι αν τώρα πια δεν παίζω πλέον στην πλατεία
τα βράδια του καλοκαιριού
εκεί αναπολώ την παιδική μου ευτυχία!

Ινώ, Σκιάθος



Πόσες φορές δεν έχουμε αναπολήσει την ευτυχία μας
στις αλάνες ή στις πλατείες του χωριού;
Άλλη μία συμμετοχή του Συμποσίου
από την άστεγη Ινώ μας.
που έδωσε τη δική της οπτική 
στη λέξη παιδί και την ευχαριστώ πολύ
που είναι πάντα εδώ, κομμάτι κι αυτή του Συμποσίου
από τότε που οι δρόμοι μας συναπαντήθηκαν!

Ένεκα Μ. Εβδομάδας τα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά
έως και το Μ. Σάββατο.



Μέχρι και το Μ.Σάββατο μπορείτε να χαρίζετε 
Μέρες της Άνοιξης
στο δρώμενο μας.
Δευτέρα του Πάσχα θα έχουμε την κλήρωση !

Περάσατε χτες από τη Μαριλένα, στο marilenaspotofart 
που μας έχει μια ακόμα συμμετοχή
Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος, Αντόνιο Ματσάδο


Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα

Έλεγα, να σου γράψω ένα γράμμα…

Καλή μου  Αριστέα,
Είναι μέρες τώρα που  προσπαθώ να σε βρω στο τηλέφωνο, μα στάθηκε αδύνατον!
Άλλοτε τρέχεις σε μαθήματα ντεκουπάζ…
Άλλοτε  τρέχεις  πίσω από τον Μαξ…
Άλλοτε, μαθαίνω, κλείνεσαι  με τις ώρες στο εργαστήριο-ησυχαστήριο, δίνοντας σαφείς εντολές  να μη σε ενοχλήσει κανείς… Πού να τολμήσω!
Γενικά, θα μπορούσα να πω, φέρεσαι κάπως  ιδιόρρυθμα …
Δεν πειράζει όμως! Είσαι η Αριστέα μας, η Αριστέα μου κι αυτό μου φτάνει!
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα, θέλω να ξέρεις πως σου γράφω με την ευκαιρία του 10ου Συμποσίου. Θέλω κάτι να σου θυμίσω, μα και  να σ’ ευχαριστήσω!
Ήταν Ιούνιος, καλοκαίρι του 14! Το θυμάμαι σαν χθες…
Μια αναπάντεχη διαδικτυακή συνομωσία, με έφερε στον δρόμο σου… Ή μήπως σε έφερε στον δρόμο μου; Τέλος πάντων! Συναντηθήκαμε… Δε θα μαλώσουμε τώρα.
Η σχέση μου με τα μπλογκς  ανύπαρκτη, η δε σχέση μου με την ποίηση στα σπάργανα.
Το 3ο Συμπόσιό σου, μόλις έβγαινε στον αέρα. Ούτε κατάλαβα τι ήταν εκείνο που με έσπρωξε να δηλώσω συμμετοχή… Ακόμα θυμάμαι τη χαρά και την ικανοποίηση από τα ευγενικά σχόλια!
Ο καιρός περνούσε και το ένα Συμπόσιο διαδεχόταν το άλλο, όπως και οι χαρές…
Και φτάσαμε αισίως στο δέκα το καλό, το επετειακό!
Η συμμετοχή μου με το ποίημα  ‘’Χρόνια σαν όστρακα’’  ξεχώρισε…
Αρκετοί φίλοι με τίμησαν με την ψήφο τους, όπως και αρκετοί άλλοι το εκτίμησαν, άσχετα με το αν έδωσαν ψήφο ή όχι. Φυσικά αδύνατον να ψηφίσουμε  όσα ποιήματα  μάς αρέσουν. Ισχύει και για μένα αυτό.
Όλους, τους ευχαριστώ θερμά!
Μα περισσότερο, την κινητήρια δύναμή μου  το ίδιο το Συμπόσιο, δηλαδή εσένα Αριστέα.
Αν δεν υπήρχες, ίσως αυτή τη στιγμή να μην είχα δώσει δείγμα ποιητικού λόγου.
Μεγάλη υπόθεση η προτροπή, η ενθάρρυνση, η αποδοχή!

Για όλα τα παραπάνω, πολύ σ ’ευχαριστώ
κι εύχομαι τα Συμπόσιά σου, να γίνουν
γρήγορα  εκατό!!!
Με αγάπη   Ινώ

Χρόνια σαν όστρακα…

Τα χρόνια που περάσαν

σαν όστρακα μοιάζουν ανοιχτά….

Είναι απλωμένα μέσα μας

κουρνιάζουν στον βυθό τής  ύπαρξής μας.

Κάποια απ’ αυτά, μαργαριτάρια έχουν μέσα τους

που λάμψη βγάζουν είναι πάντα φωτεινά,

μα κάποια κρύβουν μαύρα φύκια και σκουπίδια.

Τα μαύρα όστρακα, ερμητικά ζητώ να κλείσω

κι είναι σωστή αυτή η επιλογή…

Μιας και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω,

ας ακολουθήσουν της λήθης τη διαδρομή…

Διαλέγω λαμπερά μαργαριτάρια,

τα βάζω  στη ζωή μου οδηγό

κι ακολουθώντας τα δικά τους χνάρια,

ίσως στο μέλλον συναντήσω τα χρόνια που επιθυμώ!

Ινώ-Σκιάθος

Εγώ μετά από αυτά, δεν έχω παρά να σας καλημερίσω 
από του εργαστηρίου μου τα μέρη 
πολύ πολύ χαρούμενη
για τη σημερινή φιλοξενία!

@ριστέα

  υγ: Ινώ μου σε ευχαριστώ για όλα!

25 λέξεις - φιλοξενία

Σπάνιο γεφύρι  τ΄ουρανού, κάθε ουράνιο τόξο!

Έλα να το περάσουμε μαζί, αχνοπατώντας…

Σε μια γωνιά παίζουν κρυφτό τα παιδικά όνειρά μας!

Αν τα βρω, υπόσχομαι να μην τα χάσω ποτέ…

*

Ένα γεφύρι μας χωρίζει, δυο δρόμοι διαφορετικοί…

Μα πόσο αίμα ακόμα η ψυχή πρέπει να στάξει,

το χρώμα της μαύρης καρδιάς σου αγωνιώντας ν΄αλλάξει;

 Ήταν οι δύο συμμετοχές της Ινώς από τη Σκιάθο 

στις "25 Λέξεις" της Μαρίας μας 

στο νέο της μπλογκ 

Το Κείμενο,

Η Ινώ έχει μόνιμη στήλη στο χώρο μου 

και ανεβάζω τις συμμετοχές της για να υπάρχουν 

εδώ, φυλαγμένες, μέχρι να αποφασίσει να κάνει (κάποτε)

τον δικό της χώρο !

*

Εγώ είμαι στο εργαστήρι κάπου χαμένη....

Stay tuned!

Σας καληνυχτώ

@ριστέα

‘’ φτου ξ-ελευθερία"

14.‘’Φτου ξελευτερία" 

Ήταν τότε που παιδιά στις γειτονιές και στις αλάνες

στον ήλιο του καλοκαιριού φτερουγίζαν  οι καρδιές

κι ακούγονταν πέρα ως πέρα ανέμελες φωνές.

Φτου ξελευτερία λέγαμε, το κορμί μας να λευτερωθεί

μέσα απ’ τα παιδικά παιχνίδια, μα ήταν πάντα λεύτερη η ψυχή

λίγη απ’ την αγνότητα να πάρει του γαλάζιου σύννεφου

και του θαλασσινού αφρού!  Ήταν τότε…

Μα είναι τώρα μεγάλη ανάγκη, η ψυχή μας να λευτερωθεί

το’’ φτου ξελευτερία’’ δεν ανήκει στο κορμί…

Χειρότερο δεν έχει απ’ το να θέλουν να σου κλέψουν τη χαρά

να σου βλάψουν την ψυχή…

Μόνος, μάθε να πολεμάς για τις αξίες,

τη χαρά, τα αγνά ιδανικά σου…

Σε θάλασσες φουρτουνιασμένες ας βουτάς

και στο βυθό κάποια στιγμή  αν φτάσεις,

σίγουρα ξανά θ’ αναδυθείς, την ηλιαχτίδα σου θ’ αρπάξεις

και μόνο αν ‘’φτου ξ-ελευθερία’’ τούς φωνάξεις,

εκείνη τη στιγμή θα λυτρωθείς!

Ινώ

26.Της καρδιάς τα δώρα


Χρώμα απ’ τις ηλιαχτίδες πήρες κι έβαψες τα μαύρα σου μαλλιά
και με του λιβαδιού  τ’ ακριβότερα  λουλούδια στόλισες το χαμόγελό σου!
Μα την καρδιά σου αμέλησες  διπλά να τη στολίσεις…
Έρημη γη την άφησες, το μαύρο τής αβύσσου χρώμα να θεριεύει,
που πάντα σε κατοικούσε. Γυμνή από φτιασίδια…
Μυριάδες τα αγριόχορτα, που χώρο βρήκαν και τροφή.

Ο ήλιος σου με θαμπώνει! Αντανακλά την ψεύτικη αλήθεια σου.
Τον φοβάμαι..
Τα στολίδια σου μαράθηκαν στην άκρη των χειλιών σου.
Τα λυπάμαι…
Να φοβάσαι τη μέρα του θερισμού, που φουρτουνιασμένη
θάλασσα θα σου φέρει σαν δώρα  τον καρπό της καρδιάς σου!

Ινώ


*

Τα δύο αυτά πολύ όμορφα ποιήματα ήταν οι συμμετοχές 
της Ινώς από τη Σκιάθο, στο 8ο Συμπόσιο
(όπως και οι φωτογραφίες, επίσης)


Το πρώτο το αφιερώνω εγώ προσωπικά σε όλους μας!

το’’ φτου ξελευτερία’’ δεν ανήκει στο κορμί…

Χειρότερο δεν έχει απ’ το να θέλουν να σου κλέψουν τη χαρά

να σου βλάψουν την ψυχή…

Μόνος, μάθε να πολεμάς για τις αξίες,
τη χαρά, τα αγνά ιδανικά σου…

Όσο εγώ κάνω την αυτοκριτική που όλοι μας πρέπει να κάνουμε

(κι όχι μόνο να πέφτουμε, να απογοητευόμαστε, να θυμώνουμε

και να φορτώνουμε στους άλλους τις αποτυχίες μας)

η Ινώ σας υποδέχεται και σας απαντάει!

Καλή σας μέρα!

@

Όσα δεν έδειξαν οι κάμερες! by ino & μπόλικο χιούμορ !

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Όλα ξεκίνησαν μια όμορφη  καλοκαιρινή μέρα…

Ο 16ος διαγωνισμός φωτογραφίας 

της Μαρίας έκανε την εμφάνισή του, με θέμα τις‘’ΔΙΑΚΟΠΕΣ’’ 

και μόλις τον είδα ξετρελάθηκα!

Σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη…

Ο καθένας στο στοιχείο του αναφώνησα χαρούμενη 

και πήρα την απόφαση να κερδίσω πάση θυσία! 

Τι κι αν έκανα τόσες προσπάθειες στην Αριστούλα έναν ολόκληρο  χρόνο;

Να και τα ποιήματα, να και τα πεζά, προκοπή δεν είδα…

Στη θάλασσα γεννήθηκα σκέφτηκα, 

τη θάλασσα θα αναδείξω και θα με… αναδείξει!

Πήρα λοιπόν τα σύνεργα και ξεκίνησα. 

Μια φωτογραφία από δω, μια από κει, 

μια με τα βραχάκια, μια με τα κυματάκια…

Δύσκολο πράγμα να βρεις το σωστό πλάνο και να κάνεις τη σωστή λήψη 

από την καλύτερη οπτική γωνία.

Τέτοια εξάντληση, ούτε σε γενική καθαριότητα!

Ώσπου στο τέλος, ξάπλωσα εκεί στη σκιά και δεν είχα κουράγιο 

ούτε για αντηλιακό.

Ούτε που κατάλαβα πώς με πήρε ένας γλυκός υπνάκος…

Κατά το βραδάκι, μπαίνοντας στον υπολογιστή 

να δω το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς, 

ο δαίμων του… φωτογραφείου μού εμφάνισε ξαφνικά αυτήν εδώ τη φωτό. 

Εμένα να λιάζομαι και να κοιμάμαι!

Στην αρχή ήθελα να τη διαγράψω, μα το ξανασκέφτηκα 

και αποφάσισα πως στέλνοντάς την και διάσημη θα γίνω 

και θα δουν όλοι πόσο κουράστηκα για χάρη της Μαρίας.

Και ναι αγαπητό μου ημερολόγιο, ανακηρύχθηκα νικήτρια! 

Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. 

Κρατώ επιτέλους στα χέρια μου το πρώτο βραβείο!

Ήταν η πρώτη μου διαδικτυακή νίκη και ελπίζω όχι η τελευταία!

Η σημερινή μέρα 21/6/2015 σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού

 και την αρχή μιας μεγάλης καριέρας ως φωτογράφου πλέον!

Εδώ η Ινώ μας που από τη χαρά της σκόνταψε!
Χτένισμα by Trifon Samaras ☺

Θέλω να ευχαριστήσω τον …εαυτό μου και τον Μορφέα, 

γιατί χάρη σε μένα και σ’ αυτόν κέρδισα!

Τι; Πήραν τα μυαλά μου αέρα;

Σώπα καλέ..

Μα στο νησί και τα μυαλά και τα μαλλιά αέρα θα πάρουν…

Ινώ Σκιάθος

Στα decks σήμερα, σόρρυ, στα σχόλια ήθελα να πω, 
η Ινώ μας από τη Σκιάθο.



Εγώ σας περιμένω στο μέιλ με τα ποιήματα σας
για το 8ο Συμπόσιο

Καλημέρα!
Καλή εβδομάδα!
@

Μια διαφορετική επέτειος !

Ήταν πέρυσι τέτοια μέρα που έλαβα ένα μέιλ.
Άγνωστη κοπέλα μου έστελνε τα πρώτα της βήματα στην ποίηση 
και μου ζητούσε να λάβει μέρος στο Συμπόσιο ποίησης.
Το σπάνιο όνομά της με κέντρισε αμέσως.
Ινώ.

Ψευδώνυμο σκέφτηκα αρχικά, αλλά τελικά δεν ήταν!

Τόλμησε να μου στείλει μήνυμα και αυτό αποτέλεσε τη γνωριμίας μας!

Η αγαπημένη μου Ινώ, που ζει στην όμορφη Σκιάθο,

έχει αποκτήσει  μόνιμη στέγη στο μπλογκ, 
ως ότου αποφασίσει να κάνει τον δικό της χώρο☺

Μία φιλία λοιπόν ξεκίνησε δειλά δειλά και πλέον εδραιώθηκε!

Μπορεί να μην έχουμε βρεθεί από κοντά ακόμα,

αλλά έχω ακούσει τη μελιστάλαχτη φωνή της,

έχουμε μοιραστεί προβληματισμούς, ανησυχίες, όνειρα, 

αλλά και σχέδια, χαρές και ικανοποιήσεις πάνω στη δουλειά της.

Έχω ακούσει το γέλιο της.

Πολύ σημαντικό για μένα να έχεις μοιραστεί το γέλιο σου με τον άλλον!

Σήμερα εκτός από το το επετειακό αφιέρωμα στην ινώ

παρουσιάζω εδώ και τις δύο συμμετοχές της 

στα Ολιγόλεκτα #1 της Μαρίας Νι
με αφορμή την εικόνα που επέλεξε η ίδια 
και η οποία ήταν κοινή για όλους!

φωτογραφία της Μαρία Νι

Ολιγόλεκτο Νο12

Εμπόδια μπαίνουν στη διαδρομή,
κόβουν την αναπνοή…
Βουλιάζω…
Κάτι με σπρώχνει στον βυθό.
Πρέπει να αναπνεύσω…
Τραβήξτε το μαύρο δίχτυ…
Θέλω στον ουρανό ν’ανέβω…


Ολιγόλεκτο Νο14 

Λίγο φως!
Παρακάλεσε το κοριτσάκι…
Και τα ξερά κλαδιά υπακούοντας στην παιδική αγνότητα,
άνθισαν και παραμέρισαν, 
αφήνοντας τον  ζωογόνο ήλιο
να ζεστάνει τις κρύες καρδιές!

Ινώ-Σκιάθος

Καλή σας μέρα από μένα!

@ριστέα