Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν, έφυν !

Δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά

για να αγαπώ,

Αντιγόνη, Σοφοκλέους

Από την εποχή που διδασκόμουν Αντιγόνη στο σχολείο,
είχα λατρέψει την ιδέα της αγάπης -όσο και την ηρωίδα!

Θέλει τσαγανό να ορθώνεις αγάπη απέναντι στο μίσος και στην κακία!

Γίνεσαι γραφικός και αστείος για πολλούς μιλώντας για την αγάπη,

αλλά για μένα είναι το μόνο φάρμακο για όλες τις σχέσεις που πάσχουν.

Έρχομαι αντιμέτωπη συχνά με προβληματικές καταστάσεις,

λόγω επαγγέλματος.

Παιδιά και μεγάλοι χρειάζονται ή δέχονται την παρέμβασή μου.

Και πιστέψετε με, λίγη αγάπη αν δείξεις, λίγη αποδοχή περισσότερο,

ένα πηγαίο χαμόγελο,
όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.

Ίσως για αυτό έχω λατρέψει τον Μπουσκάλια.
Τον "δόκτωρ αγκαλίτσα" όπως ειρωνικά τον αποκαλούσαν 
στο πανεπιστήμιο που δίδασκε, καθώς μοίραζε παντού αγκαλιές κι αγάπη.
Έχω συνηθίσει να ακούω ότι τον βαριούνται, ότι βρίσκουν να επαναλαμβάνεται
στα βιβλία του (κι αυτό εν μέρει είναι αλήθεια-δεν είναι όμως κατ'ανάγκη κακό)
να τον γελοιοποιούν!
Κι εγώ τότε... χαμογελώ!
Καθένας μας και μία γνώμη...

Στο βιβλίο του Να ζεις, Να αγαπάς και να μαθαίνεις
το πρώτο κεφάλαιό του τιτλοφορείται:
Η αγάπη, ως αναμορφωτής της συμπεριφοράς.
Από την κατάφαση του τίτλου μπορεί κανείς να μαντέψει  εύκολα τι πρεσβεύει
ο (αείμνηστος) Μπουσκάλια.
Νομίζω ότι αυτό το κεφάλαιο θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία, 
να το μελετούν όλοι όσοι ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Και όλοι μας θα έπρεπε να το είχαμε διαβάσει μία φορά στη ζωή μας.
Προσωπικά το έχω μάθει απ έξω!
(Σημ: Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το κεφάλαιο)

Το σημείο που θέλω να εστιάσω είναι αυτό:
 αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, δεν θα το επιτύχουμε με την κατάκριση,
τον χλευασμό, την ειρωνεία, την τιμωρία!
Ανοίγουμε μια αγκαλιά,
σκορπάμε θετική ενέργεια,
εμπιστευόμαστε,
πιστεύουμε!
Ναι, μπορεί και να μην πετύχουμε με την πρώτη.
Το σίγουρο είναι ότι χωρίς αγάπη θα αποτύχουμε ...παταγωδώς!



Δεν γεννηθήκαμε για να μισούμε...
Κανείς δεν είναι ευτυχισμένος μέσα στη μιζέρια του φθόνου και της κακίας.
Πληγώνουμε τους άλλους γιατί δεν είμαστε καλά μέσα μας!
Κάτι μας φταίει!
Μα είναι απλό:
αν έχουμε αγάπη μέσα μας, αγάπη (θα) δίνουμε!

Σας γλυκοφιλώ
και σας στέλνω όλα τα θετικά κύματα που μ' έχουν
κατακλύσει τελευταία
....
Καλή Τσικνοπέμπτη!
@ριστέα

Τα παραμύθια μας έχουν πάρει παράταση
ως τις 10 Μαρτίου!

Όλες συμμετοχές ως τώρα τις παρακολουθείς
εδώ!

◙

Τέλος,

και σημαντικότερο όλων

δεν ξεχνάμε τον 17χρονο Παύλο που χρειάζεται 

τη βοήθειά μας.

Συν- πάσχω!

" Η υπεύθυνη αγάπη είναι όλο συμπάθεια. 
Η λέξη αυτή, που ίσως έχει παρεξηγηθεί, σημαίνει,"πάσχω μαζί", "νιώθω μαζί", 
κι είναι πάντα μια σπουδαία λέξη. Δεν εξυπονοεί όμως την "ολοκληρωτική κατανόηση".  Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε ποτέ πραγματικά να καταλάβουμε ένα άλλο άτομο...

Λ.Μπουσκάλια!

Όμως πόσο δύσκολο είναι να είμαστε για τον άλλον εκεί 

και να συν-πάσχουμε μαζί του; 

Απλά να του κρατάμε το χέρι. 

Τα "σου τα'λεγα εγώ" ή "εγώ στη θέση σου θα είχα πράξει έτσι..." 

κλπ, κλπ 

ακούγονται αστεία ή παράταιρα. 

Όταν πονάς, οι νουθεσίες και τα λόγια

δεν προσφέρουν τίποτα.

Κράτα μου το χέρι.

Αρκεί!

@ριστέα

Μην περιμένεις το Αύριο !

Μην περιμένεις το αύριο

Δείξε την αγάπη σου σήμερα, Τώρα!

Το μήνυμα του Μπουσκάλια είναι σαφέστατο:

Εσύ έχεις τη δεύτερη ευκαιρία σου....

Αύριο, απλά μπορεί να είναι αργά.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

airis

Πόλεις-χιόνι

Τα παιδιά τολμούν να είναι ευάλωτα. Δεν ντρέπονται, δεν φοβούνται

Υπάρχει μια φράση στο βιβλίο του Μπουσκάλια,  "Η αγάπη" που μου αρέσει πολύ! Για την ακρίβεια έτσι κλείνει το βιβλίο του.

"αλλά αυτό το "ευάλωτό" μας είναι το μόνο πράγμα που μπορούμε να δώσουμε στους άλλους ανθρώπους".

Με αυτό το "ευάλωτο κομμάτι" καταπιάνομαι σήμερα!

Ανοίγομαι και σου δείχνω τις βαθύτερες σκέψεις μου! Εσύ μπορείς να το εκτιμήσεις και να ανταποδώσεις με πολλούς τρόπους. Μπορείς πάλι να το εκμεταλλευτείς και να με πληγώσεις!
Έτσι γίνομαι ευάλωτος ! Μπορώ να πληγωθώ! Αλλά για μένα είναι η μόνη ευκαιρία να με μάθεις, να με πλησιάσεις, να με αγαπήσεις! Και να έρθουμε κοντά. Και να αγαπηθούμε!
Σε τελευταία ανάλυση αυτό το κομμάτι έχω μόνο να σου δώσω ! Την αλήθεια μου!
Κι εσύ επίσης πρέπει να γίνεις ευάλωτος.
Και να ανοιχτείς!
Έτσι χτίζονται οι σχέσεις...
Αλλιώς είναι παρέα ! 
Διασκεδάζω μαζί σου! Γελάω μαζί σου! Περνάω κάποιο χρόνο μαζί σου!
Αλλά δεν μοιράζομαι τίποτα περισσότερο από το χρόνο μου.
Και χάνεις την ευκαιρία να γνωρίσεις το κομμάτι που έχω μέσα μου ....
Κι εγώ το δικό σου !

Να γιατί πάσχουν οι καιροί μας από σχέσεις, από μοναξιές, από κρύο...πολύ κρύο... Πόλεις χιόνι! Καταντήσαμε να έχουμε πολλές τέτοιες...
Γιατί κρατάμε πολλά για μας! Γιατί φοβόμαστε!
Μας έμαθαν να φοβόμαστε! Να κρυβόμαστε! Να μην έχουμε το θάρρος της γνώμης μας!
Τολμήστε να γίνετε ευάλωτοι....

Κουράστηκα να ακούω να μου λένε να κρατάω πράγματα μέσα μου .....
Όχι, δεν κουράστηκα να τρώω τα μούτρα μου! 
Όταν τα τρώω, που λέτε, ξέρω ότι ΖΩ!


Καλή σας ημέρα.
Χαρούμενη, ζεστή εβδομάδα! airis

" Τι καινούργιο έμαθες σήμερα, παλιόφιλε"

Ο αγαπημένος μου Μπουσκάλια και πάλι πρωταγωνιστής.
Υπάρχει μια ιστορία , από ένα λιγότερο γνωστό του βιβλίο : Η Αγάπη.  Όλοι έχετε ακουστά το "Να ζεις , να αγαπάς και να μαθαίνεις, άντε και το"Λεωφορείο εννιά για τον Παράδεισο" όμως έχει πολλά άλλα βιβλία, στα οποία συναντάς τόσο όμορφες ιστορίες....
Σαν αυτή, που θα σας διηγηθώ με δικά μου λόγια, γιατί δεν έχω και το βιβλίο σήμερα μπροστά μου!
Όταν ήταν μικρός ο Λεό, ο πατέρας του είχε επιβάλλει έναν κανόνα....πριν σηκωθούν από το οικογενειακό τραπέζι αυτός και οι αδερφές του, έπρεπε να του διηγηθούν τι καινούργιο είχαν μάθει μέσα στην ημέρα.Έτρεχαν πολλές φορές λοιπόν, με αγωνία τα παιδιά να ανοίξουν τις εγκυκλοπαίδειες προτού καθίσουν  στο τραπέζι , γιατί θα ήταν τρομερό να μην είχαν κάτι να πουν του πατέρα!
Έτσι, με καμάρι ο καθένας εξιστορούσε την (άχρηστη ή χρήσιμη ) πληροφορία της ημέρας! Κι ο πατέρας, πάντα εντυπωσιασμένος, μοιραζόταν έπειτα την πληροφορία με τη γυναίκα του, σαν να είχαν μάθει κάτι πολύτιμο. Ο Μπουσκάλια σκεφτόταν τότε ότι οι γονείς του ήταν τρελοί!
Χρόνια αργότερα ο Μπουσκάλια διηγείται ότι, όταν πήγαινε για ύπνο, όσο εξαντλημένος κι αν ήταν, συχνά ρωτούσε τον εαυτό του:  "Τι καινούργιο έμαθες σήμερα, παλιόφιλε";
Κι αν δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι, άνοιγε ένα βιβλίο , προσπαθώντας να ανακαλύψει κάτι καινούργιο προτού αποκοιμηθεί! 

Ίσως αυτό πάει να πει μάθηση ................

Χρόνια πολλά πέρασαν από τότε που διάβασα αυτό το βιβλίο, αυτήν την ιστορία. Μια γλυκιά συνήθεια κρατάει από τότε. Δεν υπάρχει βράδυ που να μη διαβάσω έστω και λίγο προτού κοιμηθώ...
Και πάντα ρωτώ τον εαυτό μου: τι καινούργιο έμαθες σήμερα Χαζέα μου;

Να έχετε μια υπέροχη μέρα.......
airis

Το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής.....

"Έτσι λοιπόν κι εγώ άλλαξα. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος που μπήκε εδώ μέσα το πρωί. Είμαι κάτι καινούργιο, γιατί έζησα κάτι καινούργιο μαζί σας. Γι' αυτό είναι τόσο συναρπαστικό πράγμα η μάθηση και δε θα'πρεπε ποτέ να γίνει αγγαρεία. Κάθε βιβλίο σε οδηγεί σε καινούργια βιβλία. Κάθε φορά που ακούς ένα μουσικό κομμάτι, γνωρίζεις χίλια νέα κομμάτια— ακούς μια σονάτα του Μπετόβεν και χάνεσαι!

Διαβάζεις ένα βιβλίο με ποίηση και χάνεσαι!

Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να διαβάσεις, να δεις, να κάνεις, ν' αγγίξεις, να νιώσεις. Το καθένα τους σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο. Ποιος είσαι λοιπόν πραγματικά, αυτός που είσαι ή αυτό που μαθαίνεις ή αυτό που σου είπαν για χρόνια οι άλλοι ότι είσαι;

Η κουβέντα του Σαιντ Εξυπερύ για την επιστροφή στον εαυτό σου είναι πολύ ωραία, αλλά για να οδηγηθείς ξανά πίσω στον εαυτό σου πρέπει να αποφασίσεις, σε κάποιο βαθμό, ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις. Σου υπόσχομαι πως, αν αφοσιωθείς πραγματικά στην προσπάθεια ν' ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι, θα είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής σου. Δεν είσαι άσχημος. Δεν είσαι κακός. Είσαι μια χαρά..........."

Λ.Μπουσκάλια, Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις

Δεν θέλω να γράψω τίποτα πάνω σε αυτό. Τα έχει πει τόσο μοναδικά ο Μπουσκάλια. 

Θέλω να μιλήσω για τη φιλοσοφία του και τον ίδιο τον Άθρωπο Μπουσκάλια.

Τον είπαν κάποτε υποτιμητικά  mr αγκαλίτσα, άκουσα ότι "καλός είναι, αλλά κουραστικός, επαναλαμβάνεται διαρκώς, υπερτιμημένος ίσως".... και τι δεν άκουσα! Εγώ πάλι ξέρω ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ , έχουμε ανάγκη από τέτοιους τρελούς, φωτισμένους ανθρώπους! Από ανθρώπους που τα λένε απλά, όχι περίτεχνα! Καθηγητής πανεπιστημίου ήταν ο Μπουσκάλια...Τα βιβλία του όμως διαβάζονται και κυρίως κατανοούνται από όλους μας, ασχέτως αν τελειώσαμε πανεπιστήμιο ή όχι! 

Το απλό έχει μια ομορφιά που όλα τα περίτεχνα και φαντασμένα του κόσμου δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν....

Ας αφοσιωθούμε λοιπόν στην προσπάθειά μας να ανακαλύψουμε ό,τι όμορφο κρύβουμε μέσα μας! Με απλό τρόπο. Όχι περίτεχνο.

Καλημέρα σας

airis

Να μια έκφραση του εαυτού μου.....

"Το αξιαγάπητο πρόσωπο δεν έχει ανάγκη να είναι τέλειο, μόνο να είναι ανθρώπινο. Η ιδέα της τελειότητας με τρομάζει. Όλοι μας σχεδόν φοβόμαστε πια να κάνουμε το παραμικρό, επειδή δεν μπορούμε να το κάνουμε τέλεια. Ο Μάσλοου λέει ότι υπάρχουν υπέροχες κορυφωμένες εμπειρίες που όλοι πρέπει να τις βιώνουμε, όπως το να φτιάξουμε ένα κεραμικό ή να ζωγραφίσουμε έναν πίνακα και να το ακουμπήσουμε εκεί πέρα λέγοντας: "Να μια έκφραση του εαυτού μου"

Λ. Μπουσκάλια, Η αγάπη

Να λοιπόν μια έκφραση του εαυτού μου

Χθες το απόγευμα , σχεδόν είχε σκοτεινιάσει, κατέβηκα στην αυλή και μάζεψα μερικά ξερά πλατανόφυλλα. Την ιδέα μου την έδωσε η γλυκύτατη Εύη από το  beloved-ideas . Τα μάζεψα προκειμένου να υλοποιήσω μια ιδέα της ... Αλλά καθώς τα τοποθέτησα πρόχειρα μέσα στο καλάθι της φωτογραφίας και βάζοντας κορδέλες σε χριστουγεννιάτικα χρώματα, μου καλάρεσε εμένα και λέω αυτό να το κρατήσω ....να το στολίσω με τον απαραίτητο φωτισμό και να ομορφύνει  μια γωνιά του σπιτιού μου τα χριστούγεννα!

Κι επειδή ο Νοέμβρης είναι ο μήνας που έχω καθιερώσει  να στολίζω για Χριστούγεννα  (κάπου εκεί 25 με 27 Νοεμβρίου)  νομίζω ότι δεν  θα μπορούσα να έχω ξεκινήσει καλύτερα σήμερα πρώτη του μήνα!

Εύχομαι ολόψυχα λοιπόν, καλό μήνα να έχουμε, χαρούμενο και δημιουργικό!

airis

Κι αυτό αγάπη είναι!

Ο δρόμος της " μη δέσμευσης "κατά Μπουσκάλια

Να κάνεις το αδύνατο.

Να μοιράζεσαι το λίγο που έχεις.

Να μη σκέφτεσαι κι αν πεινάσω, αν χάσω, αν κινδυνέψω.

Να μην σκέφτεσαι, να μη τρομάζεις, να μην λυγάς.

Αυτό είναι αγάπη!

Καλό μεσημέρι!

airis

ΥΓ: Τη σχετική ιστορία από τον  Μπουσκάλια, τη βρίσκεις, αν θες, εδώ.

Κράτα το μυαλό σου γεμάτο !

"Κάποτε με διάλεξαν να πάω σε μια "τράπεζα εγκεφάλων" στο Σαιντ Λούις με άλλους δεκαπέντε ή είκοσι εκπαιδευτικούς από ολόκληρη την Αμερική. Επί τρεις μέρες ακούγαμε βαθυστόχαστες ιστορίες. Θεέ και Κύριε! Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, αν το μέλλον της παιδείας στην Αμερική εξαρτιόταν από αυτούς τους σπουδαίους κύριους, είμαστε καταδικασμένοι!

Κάπου στη μέση α' όλες τις βαθυστόχαστες εργασίες, αποφάσισα ότι δεν άντεχα άλλο. Η τρέλα άρχισε να ανεβαίνει. Είπα: "Συγγνώμη, συγγνώμη " και το'σκασα!

Καθώς περπατούσα στις όχθες του ποταμού, είδα ένα μικροσκοπικό γεροντάκι. Χωρίς καθόλου δόντια, το είδος του ανθρώπου που ονομάζουμε βρώμικο γιατί εμείς είμαστε καθαροί - όλα είναι σχετικά ξέρετε- έπινε μια μποτίλια φτηνό κρασί κι έτρωγε ένα κομμάτι τυρίμε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο. Πήγα να τον προσπεράσω όταν μου είπε:

-Καλημέρα γιε μου!

Όποιος με λέει "γιε μου", είναι αυτόματα φίλος μου. Κάθισα δίπλα του κι αρχίσαμε το κουβεντολόι. Μοιραστήκαμε το κρασί, μοιραστήκαμε τη φιλοσοφία. Είπα σε αυτόν τον άνθρωπο:

-Ξέρεις, φαίνεσαι τόσο ευτυχισμένος και ικανοποιημένος και σίγουρος και γαλήνιος. Έχεις κανένα μυστικό που ζεις έτσι;

Χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, μου απάντησε:

-Και βέβαια!

-Θα'θελες να το μοιραστείς μαζί μου; τον ρώτησα.

-Φυσικά γιε μου, απάντησε. Αν Θέλεις να ζήσεις ευτυχισμένος όλη σου τη ζωή κράτα το μυαλό σου γεμάτο και τα έντερά σου άδεια. Αυτή είναι η πραγματική σοφία. 

Κανείς δεν τον είχε διαλέξει για την τράπεζα εγκεφάλων , κι όμως! Θα έπρεπε!

Έχω το έντονο συναίσθημα, πως αυτή η υπέροχη ιδιότητα της ανθρώπινης υπόστασης, με όλη τη μαγεία της, είναι δώρο του θεού σε σας. Και το τι την κάνετε, είναι δικό σας δώρο στο Θεό. Μην χαρίσετε στο Θεό κάτι λιγότερο από το τέλειο δώρο που είστε εσείς. Και κάντε το

αυτό όσο πιο γίνεται πιο συναρπαστικό."

Λεό Μπουσκάλια, Να ζεις Να αγαπάς και Να μαθαίνεις

(Η τέχνη να είσαι πραγματικά Άνθρωπος)

"Κράτα το μυαλό σου γεμάτο και τα έντερά σου άδεια"
Τι πιο σοφό θα μπορούσα να διαβάσω και να μοιραστώ σήμερα μαζί σας; Και δεν νομίζω ότι ο Μπουσκάλια το μοιράστηκε αυτό κάποτε μαζί μας για να επιμείνει στο δεύτερο , τα άδεια έντερα (ήταν γνωστός λάτρης του φαγητού κι όλων των γεύσεων εξάλλου).
Βέβαια θα έχετε ακούσει για το συναισθηματικό φαγητό. ( Τρώω για να γεμίσω τα κενά μέσα μου).
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι άνθρωποι που έχουν διανοητική υστέρηση τρώνε χωρίς συναίσθηση και συνήθως, αν κάποιος δεν τους ελέγχει τη διατροφή, συμβαίνει να είναι υπέρβαροι.
Άλλο όμως το "Επιβιώνω" κι άλλο το "Ζω".
Είναι το μυαλό που χρειάζεται την πνευματική τροφή για να ζήσεις μια Ζωή ξεχωριστή ......

Καλημέρα σας!

airis

Όταν νιώσεις την τρέλα να σε κυριεύει, μη τη διώχνεις !

"Πρόσφατα με κάλεσαν να μιλήσω σε χίλιες καλόγριες στο Γουϊσκόνσιν. Χίλιες καλόγριες και ο Φελίτσε!  Α, είμαι σίγουρος ότι η μαμά εκεί πάνω θα βρισκόταν σε έκσταση!  "Για σκέψου, ο μικρός μου ο Φελίτσε να μιλάει σε χίλιες καλόγριες!" 
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι υπέροχο Σαββατοκύριακο περάσαμε. Όταν με προσκάλεσαν, μου είπαν: 
-Δεν έχουμε χρήματα, αλλά γιορτάζουμε την επιστροφή μας στη μητρική στέγη και μερικές από μας δεν έχουμε ειδωθεί για χρόνια. Θα είναι πολύ ωραία να έρθεις και να μοιραστείς την αγάπη μαζί μας.

Πήγα κι οτιδήποτε είδα και σχολίασα, το αντιμετώπισαν με κάποια πράξη. Ήταν φθινόπωρο. 

Το φθινόπωρο στο Γουϊσκόνσιν είναι υπέροχο. Σκέφτηκα ότι τα φύλλα ήταν ωραία. Οι καλόγριες πήγαν και μάζεψαν φύλλα και μου έδωσαν μια μεγάλη τσάντα να την πάρω σπίτι,μαζί μου. Παρατήρησα ότι είδα εκεί τις πιο μεγάλες κολοκύθες. Οι κολοκύθες του Γουϊσκόνσιν είναι τρελή υπόθεση. Πραγματικοί γίγαντες! Μου έφεραν κολοκύθες. Υπήρχε μια καλόγρια που έφτιαχνε ψωμί, άξιο για το εκλεκτικότερο γαστρονομικό τραπέζι. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα. Θα πρέπει να με δείτε όταν βρίσκομαι μπροστά σε ένα καλό τραπέζι. Πραγματικά κλαίω. Ο κόσμος με ρωτάει: 
-Τι συμβαίνει Μπουσκάλια; 
-Είναι όλα τόσο όμορφα!
Μου δώσανε δύο φρατζόλες ψωμί.Και πριν ανέβω στο αεροπλάνο, μου έδωσαν και τρία κιλά τυρί του Γουϊσκόνσιν . Κανείς άλλος δεν ήταν στην πτήση εκτός από τη συνοδό κι εμένα με την κολοκύθα μου, το τυρί και μια τσάντα φύλλα. Τα είχα πάρει όλα μαζί στο αεροπλάνο.

Μετά τα κλασικά "καφές τσάι , ή γάλα;" τα φώτα χαμήλωσαν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμάσιο από το να βρίσκεσαι εκατοντάδες μίλια ψηλά στον αέρα, με χαμηλωμένα φώτα, μέσα στη σιγαλιά και να είσαι μετέωρος, πηγαίνοντας  στο πουθενά..Εκεί με έπιασε η τρέλα μου! Έβγαλα τα φύλλα μου και τα έβαλα στο κάθισμα. Στη μέση έβαλα την κολοκύθα μου, με τις δύο φρατζόλες, δεξιά κι αριστερά, μοίρασα γύρω γύρω τα κομμάτια του τυριού και πάτησα το κουμπί για τη συνοδό.
Μπήκε τότε η κοπέλα κουρασμένη περιμένοντας να της ζητήσω να σερβίρει καφέ, τσάι, ή γάλα.Κι εγώ της είπα "Κοίτα!" Κι εκείνη είπε "Ω θεέ μου!" και φωτίστηκε ολόκληρη σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Της είπα:
- Θέλω να τα μοιραστώ αυτά τα πράγματα. Μου τα χάρισαν και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου και με τις άλλες συνοδούς, αν θέλουν κι εκείνες.
-Στάσου! , μου είπε και πήγε μέσα. Σε λίγο γύρισε με τους υπόλοιπους και δύο μποτίλιες όμορφο κρασί Καλιφόρνιας, σερβιρισμένο σε πραγματικά ποτήρια κι όχι αυτά τα πλαστικά κατασκευάσματα.

Ήταν το πιο όμορφο ταξίδι που κάναμε ποτέ όλοι μας. Και δημιουργήσαμε ένα προηγούμενο. Έχουμε ετήσια συνάντηση κάθε φθινόπωρο. Κι όλα αυτά επειδή κάποιος αποφάσισε να πάρει ένα κοινό πράγμα και να το κάνει μαγικό!

Ο καθένας μας έχει μαγικές ικανότητες, γιατί είναι άνθρωπος. Βρες τη μαγεία μέσα σου. Όταν νιώσεις την τρέλα να σε κυριεύει, μη τη διώχνεις! Άστην να εκφραστεί. Έστω και μια φορά!
Νομίζω ακόμα πως αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι, θα πρέπει να διαμορφώσουμε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, μη έχοντας καλύτερη λέξη, ένα δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ό χαρακτήρα. Να συνειδητοποιήσουμε, ότι κανένας δεν είναι καλύτερος ή χειρότερος από μας. Νομίζω ότι καμιά φορά φτάνουμε να ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι!"

Λ. Μπουσκάλια, Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις
εκδ. Γλάρος


Κι όλα αυτά επειδή κάποιος αποφάσισε να πάρει ένα κοινό πράγμα και να το κάνει μαγικό! Επειδή κάποιος τόλμησε να κάνει τις τρέλες του, να εκφραστεί όπως ένιωθε, να μοιραστεί από αυτά που είχε! Τι όμορφη ιστορία για να πούμε τις καλημέρες μας!

@iris

Μια αγκαλιά...

Ένα παιδάκι είχε ένα γέροντα γείτονα, του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά κάθισε στην αγκαλιά του. 
Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πει στον παππού το παιδάκι είπε :
-Τίποτα, απλώς τον βοήθησα να κλάψει......

Λεό Μπουσκάλια

Μερικές φορές η αγκαλιά είναι αυτό που έχει ανάγκη ο συνάνθρωπος δίπλα μας που πονάει... Το μόνο...  
Δεν χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι λύσεις...
Υπάρχουν πολλοί που προσεύχονται... Η προσευχή τους δεν έχει ανταπόκριση σε κουβέντες και συμβουλές . Κι όμως η προσευχή τους ανακουφίζει.....
Μια αγκαλιά ... είναι τόσο απλό...

@iris

Χωρίς Αντάλλαγμα...

   Πήγα για πρώτη φορά στο Χονγ Κονγκ, πριν πολλά χρόνια. Μου είχαν πει ότι ήταν το στολίδι της Ανατολής. Κι είναι αλήθεια. Ενθουσιάστηκα κυριολεκτικά με την ομορφιά του. Η θέα από το λόφο Βικτόρια είναι εκπληκτική, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες ή την ώρα της ημέρας. Είναι τόσο ήρεμα εκεί ψηλά πάνω από την πόλη και παράξενα ήσυχα (...)
  Μου άρεσε να κάθομαι εκεί, κάτω από ένα φανάρι του δρόμου, το δειλινό, κοιτάζοντας απ' τη μια μεριά τα εναλλασσόμενα χρώματα του λιμανιού κι από την άλλη τη βιασύνη εκατοντάδων επιβατών να γυρίσουν σπίτι τους.
  Ένα τέτοιο απόβραδο παρατήρησα έναν πολύ νέο άντρα, που καθόταν δίπλα μου στο ίδιο παγκάκι.
Διάβαζε απορροφημένος ένα βιβλίο κι ήταν σαν να αδιαφορούσε ολότελα για τη βουή του πλήθους και το ηλιοβασίλεμα. Στη βδομάδα που ακολούθησε, διαπίστωσα ότι, όποτε κι αν πήγαινα στο παγκάκι, θα έβρισκα τον νεαρό να διαβάζει.
  Ένα βράδυ, στράφηκε και μου είπε με πολύ σπασμένα αγγλικά:
-Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε να προφέρω αυτήν τη λέξη;
  Ανακάλυψα ότι το βιβλίο που διάβαζε με τόση προσήλωση, ήταν ένα Αγγλο-Κινέζικο λεξικό. Αφού τον βοήθησα στη λέξη, μου είπε ότι τον έλεγαν Βονγκ κι ότι προσπαθούσε να μάθει μόνος του αγγλικά. Το έκανε για να μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά και να βελτιώσει τη ζωή του και τη ζωή της μεγάλης οικογένειάς του.
  Ο Βονγκ και εγώ γίναμε γρήγορα φίλοι. Μετά από αυτό το περιστατικό συναντιόμασταν, σχεδόν κάθε βράδυ, στο Σταρ Φέρρυ. Έγινε ο ξεναγός μου και με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα το Χονγκ Κονγκ. Εγώ έγινα ο δάσκαλος του στην εκμάθηση των αγγλικών.
  Η ιστορία του ήταν πολύ συγκινητική. Αυτός και η οικογένειά του, παρ' όλο που ήταν περήφανοι και πρόθυμοι να εργαστούν, ζούσαν στα όρια της απελπισίας. Ο Βονγκ ήταν ο μεγαλύτερος γιος μιας εντεκαμελούς οικογένειας κι ο μόνος που εργαζόταν. Με μοναδικό όπλο ένα λεξικό, οι προοπτικές  για μια καλύτερη ζωή έμοιαζαν με μακρινό όνειρο. Παρ' όλο που ταξίδευα με πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό, αποφάσισα να τον βοηθήσω. Πριν φύγω από το Χονγκ Κονγκ, κανόνισα να φοιτήσει σ'ένα ινστιτούτο αγγλικών.

  Έλειπα από τις ΗΠΑ δύο χρόνια περίπου. Όταν γύρισα, βρήκα ένα σημείωμα από τον Βονγκ. Έπαιρνε το πτυχίο του στα αγγλικά. Είχε βρει μια καινούργια, πιο καλοπληρωμένη δουλειά κι ήταν πια ικανός να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας του. Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια τραπεζική επιταγή μερικών δολαρίων, για την εξόφληση αυτού που θεωρούσε χρέος του απέναντί μου.
  Έστειλα πίσω τα χρήματα μ' ένα σημείωμα, το οποίο πάνω κάτω έλεγε: "Βονγκ, σε παρακαλώ πάρε αυτά τα χρήματα, πήγαινε στο Σταρ Φέρρυ κι όταν βρεις ένα νεαρό, να κάθεται κάτω από το φανάρι του δρόμου, προσπαθώντας να μάθει αγγλικά από λεξικό, δόστου τα εκ μέρους και των δυο μας, με αγάπη" 
  Ο Βόνγκ πήρε το μήνυμα. Ελπίζω να το μεταβίβασε κι ότι, όποιος το έλαβε, θα το μεταβιβάσει σε κάποιον άλλον"

   Λ. Μπουσκάλια , μια από τις τόσες υπέροχες ιστορίες του στο '"Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"

φωτό: Julie De Waroquier

   Μια υπέροχη ιδέα ...κάνε ένα καλό χωρίς αντάλλαγμα και αυτός που θα το λάβει να κάνει το ίδιο με τη σειρά του σε κάποιον άλλον! Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν κάναμε ένα καλό πού και πού χωρίς να μας ενδιαφέρει το προσωπικό όφελος...
Δεν είναι ανάγκη η προσφορά μας να είναι υλικής μορφής. Ένας καλός λόγος, μια συμπαράσταση, μια αγκαλιά, η παρουσία μας σε κάποιον που είναι μόνος.... Κάποτε δέχτηκα και εγώ μια βοήθεια από το πουθενά ... Θέλω να πιστεύω πως προσπαθώ με ανιδιοτέλεια να δίνω και εγώ με τη σειρά μου ό,τι μπορώ !

Δεν μου αρέσει να κουράζω με μεγάλα κείμενα. Έκρινα τον κόπο να αντιγράψω αυτή την ιστορία που με έχει αγγίξει βαθύτατα...Ελπίζω κι άλλους.

Καλημέρα σας,

@iris

PS: Απόψε στις 12,30 στο Star  έχει την ταινία Pay it Foward ( στα ελληνικά: Χωρίς Αντάλλαγμα) μια ταινία που σαν θέμα έχει το σχέδιο ενός 11χρονου πιτσιρικά. "Βοήθησε τρεις ανθρώπους χωρίς να απαιτήσεις αντάλλαγμα και μετά ζήτησέ τους να κάνουν το ίδιο σε τρεις άλλους συνανθρώπους"  Μην τη χάσετε!

( Κριτική ταινίας ) 

Κάθε πράγμα έχει την τιμή του;

" Έχω έναν πολύ καλό φίλο που του αρέσει να ανταλλάζει πράγματα. Κάποτε έστησε ένα μικρό περίπτερο στην αυλή του όπου έβαλε αντικείμενα που ήθελε να ξεφορτωθεί με την πινακίδα  "Δωρεάν".

Έμεινε κατάπληκτος, ανακαλύπτοντας ότι κανείς δεν τα έπαιρνε. Τελικά έβαλε στα πράγματα χαμηλές τιμές και πολύ γρήγορα εξαφανίστηκαν, αφήνοντάς τον πλουσιότερο κατά λίγα δολάρια, αλλά πολύ περισσότερο μπερδεμένο με την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Αυτό ήταν ένα ακόμα παράδειγμα της αντίληψης που έχουν διαμορφώσει οι άνθρωποι ότι "κάθε πράγμα έχει την τιμή του" και "τίποτα δεν είναι τσάμπα σε αυτόν τον κόσμο"! "

Λ. Μπουσκάλια, Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο

Έχουμε γίνει καχύποπτοι και είμαστε σε επιφυλακή γιατί οι περισσότεροι έχουμε ζήσει εμπειρίες που μας έκαναν να νιώθουμε απογοήτευση ή εξαπάτηση.

Κάποιοι δεν έχουν μάθει να αγαπούν αληθινά. Δεν δέχτηκαν αγάπη. Πώς να ξέρουν πώς είναι; Δεν διδάχτηκαν, δεν εθίστηκαν.... Δεν έμαθαν στην ανιδιοτέλεια και στην προσφορά.

Λογικό είναι να είναι επιφυλακτικοί.

Βγες με μια αγκαλιά λουλούδια και μοίρασέ τα στους περαστικούς. Πόσοι λες να δεχτούν το λουλούδι σου;

@iris

Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις αγάπης......

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που μοιράζονταν το φαγητό τους, έστω κι αν ήταν πολύ λίγο για τους ίδιους. Γνώρισα άτομα που βγήκαν μίλια ολόκληρα από το δρόμο τους, για να με συνοδέψουν στον προορισμό μου, ανησυχώντας μήπως χαθώ! Υπήρξαν ξένοι που μου μίλησαν για τη ζωή τους, με συγκινητική ντροπαλότητα. Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις αγάπης που προσφέρεται γενναιόδωρα.
Λ. Μπουσκάλια, Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο

Μπορεί να έχεις πάρει και εσύ στη ζωή σου πολλή αγάπη. Μην περιμένεις να τη δεις όμως μέσα από τους κλασσικούς τρόπους που μας δίδαξαν από μικράκια, μέσα από λουλούδια, όμορφα λόγια ή έναν Έρωτα ίσως!  Η αγάπη η αληθινή μπορεί να είναι μπροστά σου αλλά εσύ  απλά να κοιτάζεις πάνω ή πέρα από τον λόφο......

Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

@iris

Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος.

Όταν γελάς κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός
Όταν κλαις κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός
Όταν ανοίγεσαι στον άλλο κινδυνεύεις να μπλεχτείς
Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό
Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής
Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν
Όταν ζεις κινδυνεύεις να πεθάνεις
Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις ν'απογοητευτείς
Οταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις ν'αποτύχεις

Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε.

Ο άνθρωπος που δε ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν είναι τίποτε και δε γίνεται τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη όμως δε μπορεί να μάθει και να νιώσει και ν'αλλάξει και ν'αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. Δεμένος με τις βεβαιότητες του, είναι ένας σκλάβος. Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος.

Λεο Μπουσκαλια

Το στοίχημα σήμερα είναι να μη φοβόμαστε να εκφραστούμε!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!

@iris

Η επιλογή είναι απλά στο χέρι μας......

Υπάρχει ένα μακρινό μέρος που λέγεται Τσάγια στην κεντρική Ταϋλάνδη, κοντά στα σύνορα με τη Μαλαισία. Στη μέση μιας μεγάλης λίμνης βρίσκεται ένα νησί και πάνω του ένα βουδιστικό μοναστήρι. Δεν έχουν νερό και αναγκάζονται να το φέρνουν με βάρκες από τη στεριά και να το φυλάνε σε ένα τεράστιο βαρέλι.

Σε αυτό το μοναστήρι διηγούνται οι βουδιστές μιαν ιστορία.

Έχεις δουλέψει πολύ σκληρά όλη την ημέρα και γυρίζεις καταδικασμένος να πιεις από  αυτό το πολύτιμο νερό που ξέρεις ότι δεν πρέπει να το σπαταλήσεις άδικα. Ανοίγεις το βαρέλι, σκύβεις με την κουτάλα σου και βλέπεις μέσα ένα μυρμήγκι. Γίνεσαι έξω φρενών. Του λες: "Πώς τολμάς να βρίσκεσαι μέσα στο βαρέλι μου, κάτω από τη σκιά του δέντρου μου, στο νησί μου, μέσα στο νερό μου;" Και λιώνεις το μυρμήγκι. Εγωισμός!

Ή σκέφτεσαι καλύτερα και λες: "Κάνει πολλή ζέστη σήμερα και αυτό είναι το πιο δροσερό μέρος του νησιού. Δεν πειράζει που είσαι μέσα στο νερό μου". Μαζεύεις με την κουτάλα σου νερό γύρω από το μυρμήγκι και πίνεις. Ανεκτικότητα!

Και μετά , ο δάσκαλος, πρόσθεσε: "Υπάρχει κι ένας άλλος δρόμος: η μη δέσμευση. Ξέρεις ποιος είναι αυτός; Τη στιγμή που ανοίγεις το βαρέλι σου και βλέπεις το μυρμήγκι δε σκέφτεσαι τι είναι καλό, κακό, σωστό ή λάθος. Αυθόρμητα δίνεις στο μυρμήγκι λίγη ζάχαρη". Αυτό είναι Αγάπη!

Καταρράκτες ποταμού Νέδα στην Ηλεία

(..)Δεν αγαπάς για να σου ανταποδώσουν την αγάπη σου. Αγαπάς για να αγαπάς! Το κάνεις γιατί είναι φυσικό να απλώσεις το χέρι σου και να δώσεις στο μυρμήγκι λίγη ζάχαρη.

Έχασες τίποτα;;;;;;;;;;

Λεό Μπουσκάλια κεφάλαιο "Γέφυρες και όχι φράγματα". "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" ( εκδόσεις Γλάρος )

Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους κάνεις να ποθήσουν

Αν θες να κάνεις τους ανθρώπους να κατασκευάσουν καράβια, μη κάνεις φασαρία προσπαθώντας να τους συγκεντρώσεις, να τους αναθέσεις εργασίες και να τους βάλεις να κόβουν ξύλα. 

Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους κάνεις να ποθήσουν το μεγαλείο και την απεραντοσύνη της θάλασσας.

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο πόθος είναι η κινητήριος δύναμη... Το πάθος για ζωή! 

Έχει ένα βιβλίο ο Λεό Μπουσκάλια... "Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο ο τίτλος του. 
Σε αυτό του το βιβλίο μας δείχνει ότι ένας επίγειος παράδεισος δεν είναι ένας μακρινός και απλησίαστος προορισμός.Αντίθετα, μπορούμε εύκολα να φτάσουμε στον προορισμό αυτό, όποτε πραγματικά το θελήσουμε, μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι αγάπης.

Το κλειδί για το μαγικό αυτό ταξίδι βρίσκεται στην αναγνώριση της πραγματικότητας ότι η ζωή γίνεται παράδεισος μόνο για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος! Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ανάμεσά μας είναι αυτοί που αγκαλιάζουν τη ζωή, τον έρωτα, τους ανθρώπους, την τέχνη, τις αναμνήσεις, τα βιβλία, τη μουσική,τη μάθηση,το χορό, το καλό φαγητό, τη θάλασσα.... και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα με πάθος. 

Ο Παράδεισος, λέει ο Μπουσκάλια, βρίσκεται μέσα στις απεριόριστες πνευματικές μας ικανότητες και διαμορφώνεται μέσα από τις προσωπικές μοναδικές εμπειρίες μας και τη θέλησή μας να ωριμάσουμε και να αλλάξουμε!

Αγαπήστε, ποθήστε με όλη τη δύναμή σας και θα τα καταφέρετε!

Καλημέρα, Χρόνια πολλά !

@iris