Στη σιωπή της.....

Είναι η σιωπή ανάγκη της ψυχής

Μονάχη θα βάλει σε τάξη τα ζητήματα :

αρχειοθέτηση, φάκελοι, ντοσιέ,  

τόμοι ολόκληροι κάποιες φορές.

Τι θα αφήσει και τι θα βάλει ψηλά, να μην το βλέπει,

κάπου στα αζήτητα - εκεί πάνε αυτά που πονάνε!

Δε θέλει παρέα. Οι φίλοι θα πουν τα δικά τους,

θα τη μπερδέψουν τα λόγια τα πολλά...

Δεν θέλει να ξέρει κανείς τι εύχεται μέσα της!

Τι προσπαθεί μέρες να βολέψει σ' ένα κουτί...

Μα αυτό πεισματικά δεν κλείνει!

Αφήνει να σέρνονται στο πάτωμα τα όνειρα

 -ξεθωριασμένα ρέλια που μοιάζουν με φτερά , έτσι που έλιωσαν 

από τον πόθο!

Καληνύχτα

airis 

Ο ήχος της σιωπής......

Δες πρώτα το παρακάτω 8 λεπτο βιντεάκι..αξίζει τον κόπο... Ακολούθησε τον σύνδεσμο

Ο ήχος της σιωπής!

Σκότος να'μαι πάλι εδώ
με εσένα να μιλώ.
Τ' όραμα μου σέρνεται απαλά,
είχε 'ρθει καθώς κοιμόμουνα.
Τ' όραμα όμως που 'κρυβα μες το μυαλό
είναι εδώ,
μες της σιωπής τους ήχους. 

Μονάχος σ' όνειρα τρελά
σε πετρόχτιστα στενά.
Κάτω από του φαναριού το φως
ίσιωνα τον γιακά να μην βραχώ.
Μεχρί που ένα φως σκίζει τη νυχτιά
κι ακουμπά
της σιωπής τους ήχους. 

Και μέσα στο γυμνό το φως
ανθρώποι γύρω, πανικός.
Μιλάγαν δίχως χείλη να κινουν
ακούγαν δίχως να το προσπαθούν.
Είχε στίχους που οι φωνές δεν τραγουδούν,
δεν ενοχλούν
της σιωπής τους ήχους.

Λέγανε πως η σιωπή
ασθένεια είναι δυνατή.
Λόγια άκουσε που σου μιλούν
Πιασ' τα χέρια που σ'αναζητούν.
Τα λόγια πέσαν σαν σταγόνες της βροχής
και ηχούν
στα πηγάδια της σιωπής.

Τ' όνομα άνθρωποι υμνούν
του καινούριου τους θεού.
Και στα λόγια που' χαν ακουστεί
είχε γράψει η επίγραφή
"Οι προφήτες σε υπόγειες γράφουνε στοές,
σκοτεινές".
Ψίθυροι στης σιωπής τους ήχους.

Ελληνικοί στίχοι / Ενορχήστρωση: Ανδρέας Πατσαλίδης

The sound of silence
Άλμπουμ: Simon & Garfunkel - "The sounds of silence" (Σεπτέμβριος 1965)
Στίχοι / Μουσική: Paul Simon

Καλό βράδυ ! Θα τα πούμε αύριο πάλι! @

Μέσα στη σιωπή μου....

" Eνενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού που κουβαλάς μέσα στο νου σου, είναι όλο δανεισμένο.
Και μέσα σ' αυτό το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού, που είναι άχρηστα σκουπίδια, χάνεται το ένα τοις εκατό τής εσωτερικής αίσθησης — πνίγεται. Παράτα εκείνη τη γνώση. Ανακάλυψε τη δική σου εσωτερική αίσθηση"(Όσσο, Ινδός φιλόσοφος κ  διαλογιστής) 

Οι περισσότεροι από εμάς δεν σκεφτόμαστε ...τρέχουμε να προλάβουμε ..... δουλειές, δραστηριότητες, οικογένεια, υποχρεώσεις...... κ έπειτα από μια κουραστική μέρα τι κάνει η κλασσική ελληνική οικογένεια;;;; Κάθεται μπροστά στο χαζοκούτι κ ακούει σερβιρισμένες ειδήσεις, βλέπει κονσερβοποιημένα λαϊκά θεάματα  κ απασχολεί μια σκέψη που πονάει όταν μένει σιωπηλή! Ναι, πονάει ! Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός τόσος κόσμος να πλήττει κ να βαριέται αν δεν έχει παρέα ή  αν δεν έχει κάποιο πρόγραμμα η τηλεόραση!!!!!

Μην βγάζω την ουρά μου στην απέξω! Εντελώς πρόσφατα έμεινα μια εβδομάδα χωρίς υπολογιστή στο σπίτι!  Ο υπολογιστής είναι επίσης άλλο ένα χαζοκούτι , αν κάθεσαι με τις ώρες μπροστά του κ δεν ξοδεύεις κι αλλού επικοδομητικά τον ελεύθερο χρόνο σου! ΄Αρχισα λοιπόν στην αρχή τις γκρίνιες ! Μου έλειπε η "γνωστή κατάσταση" ! Και νά'μαι εγώ που διακηρύττω δεξιά κ αριστερά φιλοσοφίες ανατολικές κ τον Μπουσκάλια τον έχω για ευαγγέλιο, να έχω υποπέσει σε ολέθρια αμαρτήματα : να μου λείπει η καθημερινότητά μου !!!!

Η συνειδητοποίηση αυτή με ταρακούνησε! Ένα "κλικ" μέσα μου και αμέσως κατάλαβα πως ο υπολογιστής που κάηκε ήταν θεόσταλτο δώρο!
Η σιωπή που κυρίευσε στην αρχή όλους τους χώρους ήρθε να μου θυμίσει πόσο ανάγκη την είχα ! Κράτησα το φωτισμό χαμηλά κι ακολούθησα τις σκιές μου ........
Άρχισα να ανακαλύπτω ξανά τις εσωτερικές μου αισθήσεις.  Όλα είναι κύκλος ...
Αδειάζω τη σκέψη για να γεμίσει ξανά .......
Επιστρέφω μέσα μου γιατί εκεί κατοικώ και εκεί μπορώ να με συναντήσω ...Όχι έξω, ανάμεσα στο πλήθος , όχι έξω μέσα στη φασαρία ....δεν θα ακούσω έτσι τη φωνή μου..... Μέσα στη σιωπή μου .......εκεί κατοικώ!


@iris

σιωπή.......

        Μου αρέσει  να διηγούμαι μια ιστορία , όχι δική μου αλλά που την έχω  μέσα μου κ πολλές φορές την χρησιμοποίησα ως τώρα  στη ζωή μου.


Κάποτε ο αγαπημένος μου συγγραφέας –εκπαιδευτικός-ταξιδευτής-και πολλά πολλά άλλα-  Λεό Μπουσκάλια  σε ένα από τα ταξίδια του στην Ασία, έζησε για ένα διάστημα σε ένα μοναστήρι Ζεν. Εκεί γνώρισε έναν καταπληκτικό γιαπωνέζο δάσκαλο. Κάποια μέρα που περιδιάβαιναν στον κήπο, ο Μπουσκάλια, με τον ενθουσιασμό κ την παιδική αφέλεια που τον διέκριναν πάντα, μιλούσε ακατάπαυστα προσπαθώντας να εντυπωσιάσει το δάσκαλο του , όταν ξαφνικά αυτός ο εντελώς πράος άνθρωπος γύρισε και τον χτύπησε στο πρόσωπο λέγοντας του με σφοδρότητα : *μην περπατάς μέσα στο κεφάλι μου με τα βρώμικα πόδια σου!*


Η φράση αυτή έχει γίνει μια από τις αγαπημένες μου και  την έχω χρησιμοποιήσει απίστευτες φορές, τόσες που οι άνθρωποι που με ξέρουν και με αγαπούν όταν νιώθουν την ανάγκη της αυτοαπομόνωσης να με κυριεύει μονολογούν…. *ξέρω να σταματήσω το περπάτημα μέσα στο κεφάλι σου!* Η σιωπή ώρες ώρες δεν είναι απλά ανάγκη. Είναι ευλογία! Τα μεγαλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν μένουμε σιωπηλοί. Όταν τα βλέμματα μας  και μόνο μπορούν να κοινωνήσουν την αγάπη μας, τον πόνο μας , τη χαρά μας , την ελπίδα μας, τα όνειρά μας  !  Όταν μένουμε μόνοι μας,  μακριά από τη πολλή συνάφεια του κόσμου που λέει και ο Καβάφης  και αφουγκραζόμαστε τη φωνή μας , τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες μας τότε έχουμε την ευκαιρία της προσωπικής ανάπτυξης ,  της εξέλιξης, της αυτοπραγμάτωσης!


........... Ας χαμηλώσουμε τους ήχους για μια στιγμή! Ας ακούσουμε τον ήχο του νερού της βρύσης που τρέχει,  το κρασί καθώς αισθησιακά αφήνεται να ρίχτει μέσα στο διάφανο ποτήρι, το τριζόνι του μεσημεριού, τους ήχους θάλασσας, τους χτύπους της καρδιάς μας!
...ας μην περπατάμε με τα βρώμικα πόδια μας μέσα στα κεφάλια κ στις μοναξιές των αλλων ...απροσκλητοι!!!

@iris