Παιδί και διατροφή. ( Μέρος 2ο)

Έκανα πρόσφατα μια ανάρτηση, με αφορμή μία άλλη

φίλης bogger, εστιάζοντας κυρίως στο κολατσιό των παιδιών στο σχολείο 

και καταλήγοντας ότι (και) το θέμα Παιδί και διατροφή

 είναι θέμα Παιδείας.
Αυτή είναι συνέχεια της πρώτης, οπότε διαβάζονται παρέα.

Στα σχόλια (της πρώτης ανάρτησης) συνάντησα ποικιλία αντιδράσεων.

Δεν απάντησα ξεχωριστά σε καθέναν σας. 

Σκοπεύω να το κάνω εδώ, λύνοντας απορίες

και τακτοποιώντας σκέψεις, εμπειρίες, και θεωρία.

Εξάλλου το θέμα είναι τεράστιο, μας καίει όλους

κι εγώ δεν έπιασα παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Μπορεί και το κρυμμένο μέρος.

Πάντως όχι όλο το βουνό! ☺

Στη δουλειά μου με τους γονείς έμαθα να συναντώ αντιδράσεις,

μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τις περίμενα.

Το πιο εύκολο όταν θίγεται ο ρόλος μας (όποιος κι αν είναι αυτός)

είναι να κάνουμε εκλογικεύσεις.

Νιώθουμε μια αόρατη επίθεση.

Κι οι άνθρωποι συνηθίζουμε από άμυνα, να αντιδρούμε.

Στην παιδαγωγική έχω συναντήσει μια σφοδρότατη επίθεση 

από πολλούς, κυρίως από άγνοια ή από αισθήματα ανεπάρκειας.

Συνήθως κρύβεται πίσω από λόγια του τύπου

"μα οι γονείς μας δεν ήξεραν τίποτα σχεδόν- μια χαρά δεν 

μας μεγάλωσαν;"

Επίσης έχω συνηθίσει να ακούω ότι πολλοί ψυχολόγοι, παιδαγωγοί

αλλά κι εκπαιδευτικοί έχουν διαλυμένη οικογένεια

και παιδιά με προβλήματα.

Να πω ότι και οι ειδικοί είναι άνθρωποι.

Η θεωρία από μόνη της δεν αρκεί.

Η πράξη είναι αυτή που μας δοκιμάζει και μας σμιλεύει.

Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη για γνώση.

Επίσης κάποιος γιατρός, ας πούμε ο οδοντίατρος σου,

μπορεί να έχει χαλασμένα δόντια γιατί αμελεί τον εαυτό του. 

Αυτό δεν τον εμποδίζει από το να φτιάξει τα δικά σου. ☺

Ξεκινώντας από το τελευταίο σχόλιο 

"Εύκολα λέμε την καραμέλα «είναι θέμα Παιδείας». Διαφωνώ. Παιδεία υπάρχει. 

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πάνω κάτω τι είναι υγιεινό ή τι δεν είναι. 

Το ζήτημα είναι αν το πράττουμε! "

να πω ότι ο ίδιος ο φίλος δίνει και την απάντηση

Παιδεία δεν είναι η γνώση. 

Παιδεία είναι η εφαρμογή.

Λίγο έως πολύ σήμερα δεν υπάρχει άγνοια για πολλά θέματα.

Η εσωτερική παρακίνηση, τα σωστά κίνητρα 

και ο σεβασμός είναι αυτά που απουσιάζουν.

Σε πολλά σχόλια αναφέρθηκε ότι δεν υπάρχουν κανόνες,

δεν ισχύει ότι οι γονείς δίνουν το παράδειγμα,

αφού στην ίδια οικογένεια υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις.

Δεν διαφωνώ καθόλου ότι υπάρχουν αποκλίσεις από αδέρφι σε αδέρφι.

Χωρίς να έχει πράξει φαινομενικά διαφορετικά ο γονιός.

(κράτησε το αυτό το φαινομενικά).

Αυτός όμως δεν είναι λόγος να απορρίπτουμε τη θεωρία 

ότι η οικογένεια μαθαίνει στο παιδί το σωστό.

Αυτός είναι ο ρόλος της.

Από κει ξεκινούν τα πάντα.

Αν στην πορεία χαλάσουν, δεν είμαστε πάντα (δυστυχώς)

στη θέση να τα προλάβουμε.

Βλέπετε δεν ζουν τα παιδιά μας κλεισμένα σε γυάλες.

Στο σχολείο μαθαίνουν κι από τις άλλες συμπεριφορές.

Η τηλεόραση και οι διαφημίσεις μολύνουν το μικρό κεφαλάκι

(εδώ έχουν ξεπλύνει εντελώς των μεγάλων)

αφήστε δε που όταν μεγαλώσει το παιδί και κυκλοφορεί έξω 

με την ύπαρξη τόσων πολλών φάστφουντ 

 τις μυρωδιές από τις πίτσες και τα σουβλάκια να του σπάνε τη μύτη, 

α, και τη τσέπη γεμάτη χαρτζιλίκι άντε να μείνει μετά αναμάρτητο.

Καταλήγουμε έτσι στην απελπισία...

Δεν υπάρχει σωτηρία...

Μισό, πάμε πίσω...

Στην πορεία και μεγαλώνοντας το θέμα διατροφή αφορά εμάς 

κι όχι τους άλλους.

Καθένας μας έχει την ευθύνη της υγείας του.

Εγώ εστιάζω στη σωστή διαπαιδαγώγηση που οφείλουν να 

εφαρμόζουν οι γονείς που έχουν την ευθύνη των παιδιών τους

αφού (κι όταν) αυτά δεν ξέρουν το σωστό.

Καταλάβαμε;

Η ευθύνη μας είναι να διδάξουμε το σωστό.

Με το παράδειγμά μας πρωτίστως

Με τις διατροφικές μας συνήθειες.

Με τις διατροφικές μας προμήθειες μέσα στο σπίτι.

Μία στο τόσο δεν χάθηκε ο κόσμος ...θα γίνει και το στραβό και η λιχουδιά. 

Όλα ξεκινούν όμως μέσα από το σπίτι.

Από κει και πέρα υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που θέλω να θίξω.

Από την πλευρά της ψυχολογίας.

Το θέμα Διατροφή μπορεί να είναι και ψυχολογικό.

Πολλά παιδιά αρνούνται την τροφή τους,

παίζουν με αυτήν με τις ώρες,

παρουσιάζουν περίεργες αντιδράσεις, 

άλλες φορές συνεργάζονται, μα άλλες φορές δεν το κάνουν,

ζητούν ιδιαίτερα φαγητά,

μένουν ολόκληρη μέρα νηστικά και δείχνουν να μην πεινούν με τίποτα,

ενώ κάποια άλλα κλαίνε και απαιτούν μόνο απ΄έξω φαγητό

(πχ σουβλάκι) ή μόνο γλυκά, μπισκότα και σοκολάτες.

Ο γονιός δοκιμάζει διάφορα κολπάκια, 

παρακαλάει, φωνάζει, αγριεύει, μετά ξαναπαρακαλάει, 

και μετά πολλές φορές "πέφτει" εξαντλημένος στα παράλογα 

αιτήματα του παιδιού- "προκειμένου να μείνει νηστικό

ας φάει το κρουασάν που θέλει!"

(υπήρξα τέτοιο παιδί και γνωρίζω από πρώτο χέρι τι έκανα

αλλά και γιατί το έκανα στη μανούλα μου!)

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις κάτι τρέχει.

Μπορεί ο γονιός να διατείνεται ότι μαγειρεύει και τρώει υγιεινά,

ότι τα άλλα του παιδιά δεν έχουν τέτοια θέματα.

Πάντως κάτι τρέχει.

Το φαγητό για το παιδί μας μπορεί να αποτελέσει 

εργαλείο ελέγχου της γονεϊκής εξουσίας.

Βέβαια αναφέρομαι στις περιπτώσεις που κάτι τρέχει.

Εκεί που έχουν χαθεί τα όρια.

Ένα τέτοιο παιδί που μεγαλώνει χωρίς τα σωστά όρια

θέλει να κυριαρχήσει, γιατί νιώθει ανασφαλές.

Δεν έχει λοιπόν πολλούς τρόπους για να εξουσιάσει αυτό τον γονιό του.

Οι ελάχιστοι που έχει, αφού υπάρχει διαφορά μυικού δυναμικού,

έχουν να κάνουν με τα απλά πράγματα που του ζητάει να κάνει ο γονιός του.

Ένα από αυτά είναι το φαγητό.

(Μπορεί επίσης να είναι άρνηση να τον ακούσει γενικότερα, 

να κάνει το αντίθετο,

να μην πηγαίνει για ύπνο

να είναι αμελής στα μαθήματα του αργότερα κ.α.).

Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που δεν μπορώ να το εξαντλήσω 

σε αυτή την ανάρτηση.

Προβληματιστείτε και τα λέμε πάλι.

Καλή σας μέρα.

Καλή εβδομάδα.

@ριστέα

__________________________

Συνεχίζουμε να ψηφίζουμε στο άλλαξέ το 

εδώ

και να γράφουμε για το 9ο Συμπόσιο Ποίησης.

Δεν θέλω φαγητό από το σπίτι!.

Η σημερινή ανάρτηση πήρε αφορμή από αυτή την ανάρτηση 
της Νάσιας.

Παιδί και διατροφή το θέμα μου.
Μεγάλο βάσανο για τους γονείς.

Ξέρω Νάσια ... Θα μου πεις, 
"έλα κάνε καλά ένα παιδί 17 χρόνων να πάρει φαγητό από το σπίτι
μαζί του στο σχολείο",
ή ακόμα ακόμα να βοσκήσει πρασινάδα στο σπίτι.

Γιατί τα παιδιά κατά κύριο λόγο στις μέρες μας δεν τρώνε όσπρια,
λαχανικά, λαδερά, 
ενώ είναι διαπιστωμένο με έρευνες ότι προτιμούν τα ντιλίβερι, 
το junk food, οτιδήποτε σε γλυκό, κρουασάν, ή σοκολατοειδές.

Τόνισα το "στις μέρες μας".
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί παλιά δεν συνέβαινε σε μας, 
που τα έχουμε τα χρονάκια μας;
Εγώ θυμάμαι πώς και σουβλάκι θα τρώγαμε και παγωτά το καλοκαίρι, 
αλλά θα ήταν στην έξοδο μας, μία στο τόσο,
και σαν κάτι που κάνουμε σε εξαιρετικές περιπτώσεις.



Ψάχνουν αυτόν τον καιρό οι μανούλες στα sites για μαγικές συνταγές 
για το κολατσιό των παιδιών τους στο σχολείο.
Πώς να τα κάνουν ελκυστικά για τα παιδιά.
Μα έχουν ξεχάσει πως η βάση και για τη διατροφή των παιδιών 
είναι η Παιδεία.
Ναι, παιδεία και στο φαγητό.
Όρια και μέτρο.
Συζήτηση και εκμάθηση.

Και φυσικά θεωρώ αδιανόητο να μιλήσεις σε ένα παιδί που καταλαβαίνει,
για την αξία που έχουν οι βιταμίνες,
τα φρούτα, τα όσπρια και τα λαχανικά,
αν δεν σε βλέπει εσένα να τα τρως.



Αν τώρα μου πεις ότι το παιδί θέλει μόνο πίτες, σουβλάκια,
σοκολάτες και γλυκά, εγώ εύλογα θα σε ρωτήσω που τα βρίσκει όλα αυτά.

Αν μου πεις ότι δεν μπορείς να ξέρεις τι θα αγοράσει στο κυλικείο,
εγώ θα σε ρωτήσω πόσο έχεις χτίσεις 
την εμπιστοσύνη σου με το παιδί σου,
ή που βρίσκει τα χρήματα το 6χρονο να αγοράζει αμφιλεγόμενα
ή και επικίνδυνα τρόφιμα...που μόνο τροφή δεν είναι στην ουσία.

Αν μου πεις ότι δεν υπάρχει παιδί που να αγαπάει τα φρούτα,
θα σου πω με βεβαιότητα γιατί το έχω δει και το έχω ζήσει
ότι αν το παιδί τρώει από μικρό φρούτα, μαθαίνει να του αρέσουν τα φρούτα.
Αν στο σπίτι δεν τηγανίζουν τα τρόφιμα γιατί μπορεί να είναι νόστιμα,
αλλά κάνουν κακό,
θα μάθουν να αποφεύγουν τα τηγανιτά 
και να τα τρώνε μόνο σε καμιά ταβέρνα κι αν.



Φυσικά και οι περισσότεροι είναι αδύνατον να με κατανοήσουν,
γιατί δεν διανοούνται να ζήσουν χωρίς τηγανιτές πατάτες ή γλυκά,
οπότε αν είσαι ένας από αυτούς, να σου πω ότι έχασες άδικα το χρόνο σου 
αν έφθασες ως εδώ.
Δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε και δεν με πειράζει κιόλας. 
Αληθινά.
Δική σου είναι η ζωή, δικά σου είναι τα παιδιά...
Ζωή σε λόγου σας!



Απλά μην παραπονιέσαι ότι το παιδί σου δεν ξέρει να τρώει
ή προτιμά τα γλυκά.
Ή ότι πετάς το φαγητό στα σκουπίδια γιατί προτίμησε να φάει ένα κρουασάν.
Ειδικά στις δύσκολες μέρες που ζούμε,
που άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα 
είναι παράλογο να μην μάθουμε στα παιδιά μας 
το σεβασμό.
Παντού.

Επίσης αν νομίζεις ότι η τυρόπιτα του κυλικείου είναι υγιεινή,
και τα μπισκότα ή τα κρουασάν δεν κάνουν κανένα κακό,
τότε θα σου ζητήσω να ξεκινήσεις να διαβάζεις περί διατροφής, 
γιατί τα έχεις μπερδεμένα στο κεφάλι σου.
Όχι, δεν χρειάζεται να παίρνει το παιδί στο σχολείο του 
αυγό ή μπρόκολο, για να διατρέφεται σωστά.
Ένα σπιτικό κέικ, μια σπιτική τυρόπιτα, ένα σουσαμένιο κουλούρι.
ένα μήλο και 30 γραμμάρια σοκολάτα υγείας, 
είναι καλές επιλογές.

Κλείνοντας να πω κάτι ακόμα.
Φυσικά οι λιχουδιές είναι λιχουδιές.
Φυσικά και σου αρέσουν τα γλυκά.
Εμένα πάλι μου αρέσει το κρασί.
Φαντάσου με όμως τώρα να μπεκροπίνω, 
να με βλέπει το παιδί μου λιώμα
κι εγώ να του φωνάζω γιατί πίνει, 
και να του κάνω μάθημα πόσο κακό είναι το αλκοόλ.

Όταν κάνουμε παιδιά αναλαμβάνουμε μια τεράστια ευθύνη.
Οτιδήποτε έχει να κάνει με τα παιδιά μας ξεκινά από μας.
Αν εμείς είμαστε άθλιο παράδειγμα 
τι μπορούμε να περιμένουμε από το μικρό μας αγγελούδι;



Καλή σας μέρα
Ανοιχτά έχω και σήμερα για να βρίσετε ελεύθερα!
Στα σχόλια τριών αναρτήσεων (καπακωτές ...φτου μου μη με ματιάσω!)
θα απαντήσω όταν βγει το Άλλαξέ το #2 στον αέρα, 
και θα έχω (περίσσιο;) χρόνο.

Σήμερα συγκεντρώνω ως τις 8 το βράδυ τις τελευταίες συμμετοχές!
Αύριο πρωί ...ω λαλά! σας περιμένουν ...θαύματα πολλά!

Φιλιά κατάμουτρα
@ριστέα

Σούπερμαν/γούμαν ως τα βαθιά γεράματα # χάσαμε το μέτρημα!

Τα κεφάλια μέσα πάλι!

Τι; Μου πήρες θάρρος χτες που σε άφησα λίγο λάσκα κι ήθελες

και σήμερα μπάλα στην αλάνα;

Ας όψεται το πονεμένο πόδι είπαμε.

Σήμερα έχει επιστροφή στα θρανία 

στο μάθημα "Υγεία ως τα βαθιά γεράματα"!

Στα 4 λεπτά του παρακάτω βίδεο

σου έχω μια μανταμίτσα! 

Δες την και θαύμασε:

είναι 70 ετών!

Μόλις 4 χρόνια μικρότερη από τη μαμά μου!

Να της τη δείξω ή θα μου πάθει τίποτα;

Και δείχνει νεότατη ε; 
Όχι πάντως για 70!

Βρήκα το πρότυπο μου! 
(όχι ότι το χρειαζόμουν!)

Η εξωτερική της εμφάνιση δεν έχει να κάνει με χρήση 
αυξητικών ορμονών 
ή υποβολή σε πλαστικές εγχειρήσεις. 
Η Annette Larkins δεν φαίνεται μια μέρα πάνω από 40 ετών, 
χάρη στην διατροφή και τον τρόπο ζωής που διατηρεί. 
Φαίνεται τόσο νέα που οι άνθρωποι όταν είναι έξω 
με τον 54χρονο σύζυγό της 
(άτσα η δικιά σου! το καμάκωσε το τεκνό)
νομίζουν ότι είναι κόρη του, 
αλλά υποθέτω ότι αυτός δεν έχει παράπονο γι' αυτό...

Η Annette Larkins λέει ότι το μυστικό για την ομορφιά της 
βρίσκεται πρώτα απ' όλα στην διατροφή της ως φυτοφάγος, 
που αποτελείται από βιολογικά λαχανικά, φρούτα, σπόρους και 
ξηρούς καρπούς που καλλιεργούνται στο δικό της κήπο, 
τον οποίο αποκαλεί «πηγή της νεότητας». 
Η γυναίκα δεν αγγίζει τίποτα που έχει μαγειρευτεί. 
Η Annette δεν έχει πάρει ποτέ ούτε ασπιρίνη.
Πηγή

Θα μου πεις, σιγά μην είναι κάτι καινούργιο αυτό.
Έτσι δεν ξεκίνησε ο άνθρωπος στη γη;
Όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ το σωστό στη διατροφή μας.
Εν γνώση μας υποκύπτουμε στα πάθη μας
και κάνουμε απανωτές ατασθαλίες.

Θαυμάζουμε ίσως εκείνον που αντιστέκεται
μπορεί και να το γυρίσουμε κι από την αντίπερα όχθη 
και να χλευάζουμε εκείνον που κατά τη γνώμη μας στερείται
αλλά λίγοι και λίγο προσπαθούμε!

Από το "άντε να βρεις βιολογικά" έως το διαρκές σαββούριασμα
υπάρχουν διαβαθμίσεις και πολλές επιλογές.
Γιατί επανέρχομαι διαρκώς ;

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις εσύ!

Αν όμως έχεις παιδιά 
έχεις ΕΥΘΥΝΗ:

►Να έχεις Παιδεία και στη διατροφή
►Να δώσεις τις σωστές βάσεις
►Να διδάξεις με τη διατροφική συμπεριφορά σου.

Μην ξεχνάμε:
Η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό!
Κι ο σεβασμός ξεκινάει πρώτα από όλα από τον εαυτό μας!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Ψιλά γράμματα: Εστιάστε στην υγεία, όχι μόνο στην εξωτερική εμφάνιση 

Ποιότητα ! Όχι ποσότητα!

'Έλα να το πάρουμε ξανά από την αρχή.

Χρειάζεται. 
Από τα σχόλια σας προκύπτουν παρανοήσεις κάποιες φορές.

Πρώτα απ'όλα να θυμίσω ότι δεν είμαι διατροφολόγος, 
δεν είμαι γυμνάστρια.

Επουδενί δεν μπαίνω στα χωράφια τους.

Οι επαγγελματίες είναι οι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν εξαιρετικά 

σε περιπτώσεις που χρειάζονται σημαντική βοήθεια (πχ παχυσαρκία).

Είμαι κάποια που μοιράζεται στον προσωπικό της χώρο 
και με τους φίλους της τη δική της εμπειρία.

Έχω αλλάξει εδώ και χρόνια διατροφικές κι όχι μόνο συνήθειες

και εκείνο που θέλω να (σας) δώσω είναι πώς μετά από τρία 
και περισσότερα χρόνια (βλέπεις δεν κράτησα κι ημερολόγιο)

επιμένω να μην ξεφεύγω από τις αποφάσεις μου!

Το μοναδικό πρόβλημα υγείας που με βοήθησε σημαντικά 

ήταν ένα: αλλεργία στα γαλακτοκομικά και στις λιπαρές τροφές.

Είτε το ονομάσουμε ευερέθιστο έντερο, είτε σπαστική κολίτιδα,

είναι για μένα από τα βρεφικά μου χρόνια 
μια κατάρα αλλά και μια ευλογία μαζί.

Έμαθα να αποφεύγω. Έμαθα να λέω όχι!

Το οποίο όχι δεν ήρθε εύκολα κι αβίαστα.

Δεν σημαίνει ότι δεν έκανα τα πισωγυρίσματα μου, 
ότι δε λύγιζα για χρόνια.

Υπήρξα βουλημική για ένα μεγάλο φεγγάρι,ανορεκτική για ένα άλλο.

Έχω ξε-σκιστεί στο παρελθόν στα πιτόγυρα,στα γλυκά, στις σοκολάτες.

Κάποτε και στα αναψυκτικά diet! ( Ό,τι χειρότερο).

Ήμουν τυχερή - δεν έπαιρνα εύκολα κιλά στα νιάτα μου.

Οπότε είχα μάθει ένα μεγάλο διάστημα να απέχω 

(για να ηρεμεί το έντερο) κι ένα άλλο διάστημα 

που έκανα όλες τις απαγορευμένες χρήσεις ... together!

Η φώτιση ήρθε λίγο πριν τα 40!

Δεν ξέρω αν έφταιγε που μεγάλωνα, αν έφταιγαν οι συγκυρίες

ή βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι μπροστά μου, 

η αλήθεια είναι ότι πήρα αρκετή επιστημονική βοήθεια στο ξεκίνημά μου

και το πρόγραμμα γυμναστικής μου δεν το έβγαλα από το κεφάλι μου!

Από κει κι έπειτα όμως το έριξα στη μελέτη!

Πολλή μελέτη. 

Διάβαζα τα πάντα. Για τη λειτουργία του οργανισμού μας,

για τις τροφές, για την άσκηση, τα βάρη.

Ξεκίνησα μόνη γυμναστική στο σπίτι. 
Αυτό το you-tube,καλή του ώρα όποιος το σκέφτηκε,

(και μπράβο σε όσους έχουν ανεβάσει αμέτρητα βιντεάκια με όλες 

τις γνωστές απαραίτητες ασκήσεις) 
είναι θησαυρός!

Είδα σε βίντεο αναλυτικά πώς γίνονται σωστά οι ασκήσεις 

και κάθε φορά διορθωνόμουν.

Έπειτα πήγα γυμναστήριο.Έκανα πιλάτες και γιόγκα.

Ήθελα να έχω τη γνώση για να ξέρω ότι είχα 
και την ελευθερία της επιλογής.
Το ότι κατέληξα ξανά στο σπίτι με τα δικά μου όργανα 
και πρόγραμμα είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας τελικά.
Μου ταιριάζει. Μπορώ να τηρώ τις υποσχέσεις μου.
Δεν σημαίνει ότι ταιριάζει σε όλους.

Μία ακόμα παρανόηση που διαπίστωσα από κάποια σχόλια
είναι σχετικά με τους αιωνόβιους.
Δεν αγωνιώ πώς να παραμείνω ως τα 100 μου σε τούτο τον κόσμο. 
(Αν και δεν με χαλάει).
Με ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής,
Αυτό είναι το θέμα μου!
Πληζ focus σε αυτό!

"Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα «καλά γεράματα» χτίζονται καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής"
έγραφα χτες. Ήταν ψιλά τα γράμματα φαίνεται κι αγνοήθηκε!

Έχει αποδεχτεί έλεγα ότι οι αιωνόβιοι, όχι μόνο ζουν 
περισσότερο, αλλά απολαμβάνουν συνήθως 
και καλύτερη ποιότητα ζωής από άτομα μικρότερης ηλικίας.
Ας μείνουμε στην ποιότητα ζωής!
Προσέχουμε για να μπορούμε να έχουμε 
καλή φυσική κατάσταση και διαύγεια πνευματική μεγαλώνοντας.
Όσοι γυμνάζονται και δεν εγκαταλείπουν την άσκηση αλλά 
και τη φροντίδα της υγείας τους μεγαλώνουν σαφώς καλύτερα.
Τα σοβαρά προβλήματα προκύπτουν από τις καταχρήσεις.
Φυσικά πάντα θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.
Αλλά στόχος μου δεν είναι η ποσότητα αν δεν συνοδεύεται από ποιότητα!
Μίλ μερσί που με διαβάζεις με προσοχή!



Έχω παρατηρήσει πάντως ότι όσο πιο νέοι είμαστε τόσο πιο 
πολλά παραβλέπουμε.
Τα τοποθετούμε όλα εν ευθέτω χρόνω.
Έχουμε καιρό λέμε. Έτσι κι αλλιώς θα μας τα κόψουν οι γιατροί θέλουμε δε θέλουμε.
Ίσως το έχετε ακούσει. Ίσως το έχετε πει. 
Το ότι μας τα κόβουν πιθανόν, γιατί το παρακάναμε κάποτε, δεν το εξετάζουμε.
Ενώ θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε σε όλη τη διάρκεια
της ζωής αν υπήρχε το μέτρο.
Η ισορροπία.
Θα επιστρέψω σε αυτή την ισορροπία και στο μέτρο κάποια στιγμή.
Έχουμε επίγνωση ποιο είναι το παν μέτρον 
για να είναι και άριστον;



Χαίρομαι για το feedback που παίρνω από πολλούς φίλους αυτές τις μέρες 
που με έπιασε η τρέλα ξανά να μεταδώσω ενθουσιασμό 
και να παρασύρω κι άλλους τρελούς μαζί μου!
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείτε όλοι. Ούτε τραβάω αυτάκια!
Ευχαριστώ πολύ όσους μου στέλνουν mail ή θέλουν να 
συνεχίσω τις τονωτικές ενέσεις.
Το κάνω γιατί κι εγώ στην αρχή τις χρειαζόμουν.

Για μένα όλα είναι θέμα αυτοσεβασμού.
Και πρέπει να τον έχω διαρκώς στην ημερήσια διάταξη.
Με βοηθάει (πέρα από πολλούς άλλους τομείς της ζωής μου) όταν επιλέγω 
►τι θα ψωνίσω
►τι θα μαγειρέψω
►πότε ακριβώς και τι ποσότητα θα φάω.

Τώρα για τη χοντροπετσίαση (κοινώς τη διαχείριση άγχους)
είναι τεράστιο κεφάλαιο.
Δεν θέλω να σας αγχώνω αλλά αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο 
θέμα κι από τη ζάχαρη και το λευκό αλεύρι.

Ως άσκηση και μέχρι να επανέλθω σκεφτείτε τι είναι άγχος για σας
και γράψτε μου αν θέλετε στο σχόλιο σας.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Καλή σας μέρα

@ριστέα

Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! # 4

Τι ;

Νομίζετε ότι ξεχάστηκα;

Ότι το άφησα στην άκρη ΤΟ ΘΕΜΑ μας; 

Ξεκούραστηκα, σας άφησα κι εσάς να χαλαρώσετε

και πιστή εδώ στην υπόσχεση μου ήρθα να το πιάσω από κει 

ακριβώς που το άφησα.
Όσο έφαγες έφαγες τρεις μέρες τώρα Joan Petra!
Φτύσε την πάστα τώρα Νάσια! 
Και το ποδήλατο δεν είναι κρεμάστρα είπαμε κορίτσια! ☺

Μιλήσαμε για τη σημασία της διατροφής,

τα'παμε και τα συμφωνήσαμε νομίζω και για το ξεκούνημα 
που χρειάζεται ο οργανισμός για να μη σκουριάζει,

αλλά δεν είπαμε για το νούμερο ένα προληπτικό φάρμακο

για μια καλή υγεία ως τα βαθιά γεράματα.

Ετοιμαστείτε για μια φοβερή επιστημονική δήλωση:

"χοντροπετσίαση"!

Δανεισμένη η λέξη από το κανελλάκη μου

αφού δεν υπάρχει ιδανικότερη για το σκοπό που θέλω.
Στη λέξη αυτή κρύβεται ένα τεράστιο μυστικό,
είτε πρόκειται για την πρόληψη της υγείας
είτε για τη θεραπεία πολλών νοσημάτων.
Το οποίο δεν είναι καθόλου μυστικό εδώ που τα λέμε.

Αλλά αν δεν είναι μυστικό γιατί δεν κάνουμε κάτι ώστε να αποδιώξουμε 
το νούμερο ένα πρόβλημα για όλα τα ψυχοσωματικά προβλήματά μας;

"Έχεις άγχος" λέει με πομπώδες ύφος ο γιατρός στη μαμά μου!
"Προσπάθησε να μην  στενοχωριέσαι".
Αλλά δεν της λέει καθόλου πώς γίνεται αυτό!
Κι έχω τη μαμά να μου λέει:
"Έχω πολύ άγχος παιδί μου! Τό'πε κι ο γιατρός! Αυτό θα με φάει!
Δεν είμαι σαν τον πατέρα σου αναίσθητη!
Αυτός παιδί μου θα μας θάψει όλους!"

Λοιπόν προσεχώς λέω να ψάξω τη μαμά μου και τη κακή διαχείριση 
που κάνει στο άγχος της, καθώς επίσης εκείνο 
το "πέρα βρέχει κάτω βρέχει  στις ελιές τις γκρίζες βρέχει"
 του μπαμπά μου και να καταγράψω τα συμπεράσματα μου!

Τι χαρακτηριστικά άραγε συγκεντρώνουν οι υπεραιωνόβιοι;
Ε, λέω να καβατζώσουμε πρώτα τα δικά τους μυστικά πριν 
περάσουμε στην προσωπικότητα, στο άγχος 
και στα ψυχοσωματικά.

"Οι αιωνόβιοι είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων, οι τυχεροί των τυχερών, αφού έχουν ξεπεράσει θανατηφόρες επιδημίες, ατυχήματα και καταστροφικούς πολέμους που οδηγούν στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Οι αιωνόβιοι, όχι μόνο ζουν περισσότερο, αλλά απολαμβάνουν συνήθως και καλύτερη ποιότητα ζωής από άτομα μικρότερης ηλικίας.

Έχουν γίνει αντικείμενο εντατικής μελέτης πολλών επιστημόνων που ελπίζουν να ανακαλύψουν σ΄αυτούς στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που τους έκανε αιωνόβιους και να βρουν τρόπους να βοηθήσουν τους νέους ανθρώπους να επιμηκύνουν τη ζωή τους.

Οι μέχρι σήμερα μελέτες έχουν δείξει ότι οι αιωνόβιοι είναι κυρίως γυναίκες, πρωτότοκοι, και έζησαν σε αγροτικές περιοχές.

Άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά τους είναι:

Αγαπούν τη ζωή

Είναι αισιόδοξοι, αλλά και ρεαλιστές

Εξακολουθούν να ασκούνται

Έχουν έντονη πνευματική δραστηριότητα

Απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής

Έχουν πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα

Έχουν κοινωνική δραστηριότητα

Έχουν καλή αίσθηση του χιούμορ

Έχουν θρησκευτική πίστη και πνευματικά ενδιαφέροντα

Έχουν χαμηλή αρτηριακή πίεση

Δεν καπνίζουν, δεν πίνουν υπερβολικά.

Όλοι οι άνθρωποι δεν γερνάνε ομοιόμορφα. Άλλοι παρουσιάζουν πολύ έκδηλα τα σημεία του γήρατος και άλλοι ελάχιστα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα «καλά γεράματα» χτίζονται καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής. Σ΄αυτό συμβάλλουν, μεταξύ άλλων, η μακροχρόνια ήρεμη οικογενειακή ζωή, και ο προληπτικός ιατρικός και οδοντιατρικός έλεγχος".

πηγή

Πριν κλείσω για σήμερα να σας πω ότι υπάρχει ένα χωριό στην Κίνα

που έχει ονομαστεί Χωριό της Μακροζωίας

Σήμερα, στην περιοχή ζουν 81 υπεραιωνόβιοι.

Καβατζάρουμε κι αυτή τη πληροφορία!

Αν δεν τα καταφέρουμε με όλα τα άλλα 

θα φτιάξουμε βαλιτσάκια και φύγαμε για τη 

επαρχία Bama στην περιοχή Guangxi της Κίνας.

συνεχίζεται....

Καλή σας μέρα

@ριστέα