Πίθηκος ~ Φιλοξενία (16ο Παίζοντας με τις λέξεις)

Μες στην ομίχλη του Σύμπαντος ένας πίθηκος τολμά να στερεώσει την ύπαρξή του στα δυο του άκρα μόνο και προχωρά, προχωρά, μέχρι που εξελίσσεται σε ένα νέο πλάσμα, που λέγεται Άνθρωπος.

Χρησιμοποιώντας τον νου του κρύβεται από τα αρπακτικά, τα κυνηγά, κυνηγιέται και σώζεται. Χρησιμοποιώντας τον νου του ζεσταίνεται, αλλά χρησιμοποιώντας τον νου ταυτόχρονα παγώνει. Δεν αρκεί ο νους απλά, για να θεωρείται ένα ον Άνθρωπος.

Στην αριστερή του πλευρά τρεμοπαίζει μια φλόγα. Όταν τροφοδοτεί τα τριξίματά της, πάμπολλα αστέρια εκρήγνυνται: Αγάπη! Χαρά! Ευτυχία! Γέλιο! Ειρήνη! Δημιουργία!

Μα την φυλάει σε χρυσό κουτί. Κανένας να μην τη θωρεί. Κι όταν ακόμα τη δίνει, δεν τη δίνει, τη δανείζει, τη βάζει ενέχυρο.

Και απορεί μετά που ξαγρυπνά μεθυσμένος, έως ότου έλθει η Ανατολή.

Και με παρακαλά και με βρίζει και στο τέλος μου κακιώνει.

Όχι, δεν είμαι ο Πλάστης, που τον συμπονά.

Ένας άλλος Άνθρωπος είμαι, Ποιητής λέγομαι ή αλλιώς οδοδείκτης.

Γιούλη

Ο "Πίθηκος" αυτός πήρε μέρος στο 

''16o Παίζοντας με τις λέξεις'' της Μαρίας μας.

Τον αγάπησα πολύ και με χαρά μεγάλη τον φιλοξενώ, όχι μόνο

γιατί τον έγραψε η Γιούλη μου, που έχει βρει εδώ τη ζεστή της γωνιά, 

αλλά και γιατί ήταν μια από τις συμμετοχές που ξεχώρισα.

Όταν δε διαπίστωσα ποιος ήταν πίσω από τον Πίθηκο, χαμογέλασα.

Αυτό το πλάσμα έχει πολλά να μας δώσει! 

Η λιτή πένα της Γιούλης έχει έναν απίστευτο δυναμισμό!

Έτσι είναι εξάλλου και ως άνθρωπος.

@ριστέα

Βασίλισσα ~ Φιλοξενία

Στάσου όρθια

Όρθια!

Ξανά και ξανά

σε ρίχνει διαγώνια

Αξιωματικός

η Μοίρα σου Αιώνια.

Χτυπάς τα πόδια

όπως ο Ίππος

για λίγο.

Πύργος

φράζει την αναπνοή

σκλάβα κλείνομαι η Ψυχή

στα ενδότερα.

Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω

ένα αριστερά, ένα δεξιά

κλειστός η ζωή σου χορός.

Τετράγωνο στις γωνίες

το κεφάλι χτυπάς.

Βαλς

Χορεύεις μόνη

Στον Έρωτα έχεις ταχθεί Πιόνι. 

Γιούλη

Ήταν η εξαιρετική συμμετοχή 

της άστεγης φίλης και συντοπίτισσας, Γιούλης,

στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης.

Η ανάρτηση ανεβαίνει για τη μόνιμη στήλη της στο μπλογκ,

(μέχρι να αποκτήσει δικό της χώρο).

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα. 

🐦

Ευχαριστώ ολόψυχα όλους όσοι περνάτε 

πάντα από τις φιλοξενίες μου.

@

Μια καθυστερημένη φιλοξενία

Γάτος

Στους κάδους των απορριμάτων

προσμένει τον επιούσιο

Το κυνηγετικό ένστικτο ξυπνά

όταν σακούλες πετιούνται στον αέρα.

Τότε κι εκείνος σάλτο κάνει

να τις τσακώσει!

Μιζέρια της βρώμικης πόλης...

Κορίτσι

είχα μάθει απ'τον παππού πως Εκείνος

για όλα τα πλάσματα του Κόσμου μεριμνά.

Μα ίσως, παππού, κατοικεί πολύ ψηλά

στα μπαμπακένια σύννεφα

και δεν ακούει της κοιλιάς

γατιών κι ανθρώπων τα γουργουρητά.

Θεός υπάρχει;

Αναρωτιέμαι πλέον γυναίκα βλάσφημη.

Προσευχές, προσευχές, προσευχές

τάματα ασημένια και χρυσά

Τον γυρεύουν

Πού βρίσκεται;

...

Ένα αγοράκι δίνει το κουλούρι του

κρυφά στο γάτο.

Να Τος! 

Γιούλη

Καθυστερημένα, κατά ένα Συμπόσιο Ποίησης κι έξι μήνες σχεδόν,

ανεβάζω τη συμμετοχή της άστεγης φίλης και συντοπίτισσας, Γιούλης,

από το 19ο Συμπόσιο Ποίησης και 

για τη μόνιμη στήλη της στο μπλογκ, 

(μέχρι να αποκτήσει κάποτε τη δική της στέγη).

🐦

Ευχαριστώ ολόψυχα όλους όσοι περνάτε 

πάντα από τις φιλοξενίες μου,

παρά τη δική μου απόσταση από το μπλόκινγκ.

Χίμαιρες- 12ο Παίζοντας με τις λέξεις...(Φιλοξενία)

Και σε καλύβα θα έμενα μαζί σου. Δίπλα στη θάλασσα, εκεί όπου σκάει το κύμα τραπέζι θα έστρωνα, στο φως των κεριών τα καλοκαίρια θα τρώγαμε ψωμί και ελιά γελώντας!
Τις νύχτες του χειμώνα, θα διαλύαμε την παγωνιά με το αναμμένο τζάκι κι εκείνο θα φλόγιζε τα όνειρά μας και...

Τις Σειρήνες, όμως, άκουσες εσύ. Στο γλυκό τραγούδι τους μεγαλείο ορέχτηκες, μετανάστης προς το άγνωστο έφυγες και απόμεινα πετρωμένη με ένα τσακισμένο σενάριο στην χούφτα. 

Γιούλη

🌷🌷🌷

Ήταν η ολιγόλεκτη μεν, μεστή νοημάτων και ευαισθησίας δε,

συμμετοχή της Γιούλης 

στο 12ο Παίζοντας με τις λέξεις

στο μπλογκ Mytripsonblog της Μεμαρίας,

Οι ζητούμενες λέξεις στο κείμενο με κόκκινο, όπως πάντα.

Δική σας!
@

υγ: Εγώ βρήκα άκρως ποιητική τη συμμετοχή της.
Και την άφησα έξω από τη βαθμολόγηση για ένα τσικ!
Γιούλη μου θερμά συγχαρητήρια! 
♥

Ένα λουλούδι ξαποσταίνει εδώ....

...κι αυτό είναι το Γιουλάκι μου!

Με μόνιμη στήλη στο μπλογκ, 

μέχρι να αποκτήσει κάποτε τη δική του στέγη,

το Γιουλάκι θα έχει πάντα τη ζεστή γωνιά του εδώ... 

Από το 18ο Συμπόσιο Ποίησης

φιλοξενείται η εξαιρετική συμμετοχή της

.........

Το λευκό τριαντάφυλλο

Στις σκουριασμένες ράγες σταματημένων τρένων περπατήσαμε

Εμείς οι ρομαντικοί

Κάποιο γλυκό βράδυ μακρινού Νοέμβρη.

Πώς άνθισε το λευκό τριαντάφυλλο στον γκρεμισμένο πύργο,

όπου ζούμε;

Παλεύουμε και ζούμε με σχετική αξιοπρέπεια

πατώντας πάνω σε ετοιμόρροπα θέλω.

Αφ'ότου οι χυμοί το παράτησαν γυμνό

στραγγισμένο, κιτρινισμένο

το φύλαξα σε πουγκί

Σαν χρυσάφι.

Γιούλη

Ευχαριστώ ολόψυχα όλους όσοι περνάτε 

πάντα από τις φιλοξενίες μου,

παρά τη δική μου απόσταση από το μπλόκινγκ.

Σκεφτόμουν πρόσφατα ότι από την άνοιξη έχω σταματήσει ουσιαστικά

να γράφω όπως παλιά, ή να ανεβάζω τα έργα μου.

Ίσως το κάνω στην πορεία.

Όπως και να'χει, πραγματικά δεν ξεχνώ ποτέ όσους αποτελούν 

το σταθερό κομμάτι επικοινωνίας μας!

Σας φιλώ

@ριστέα

Ένα φτερό

Στη σκιά κρυβόμουν ρυθμίζοντας τους παλμούς

Φοβισμένος λαγός!

Έτρεμα τις λέξεις τις επίμονες των άλλων

Γιατί; Πώς; Πότε; Ποιος;

Οικεία ένιωθα στη λήθη

Ούρλιαζα!

Υπό το φως το ανακριτικό.

Με τα βιβλία κουβέντιαζα

Ηρεμούσα κάπως

Στον έρωτα υπολόγιζα ελάχιστα

Ο Έρωτας υπήρξε μαζί μου είρωνας

Φίλη ανέκαθεν έψαχνα

Το πιστό σκυλί που γλείφει τα δάκρυα.

Ένα μολύβι σου χάρισα με φούξια φτερό!

Με διάβασες

Στον ραγισμένο καθρέφτη αισιόδοξα κοιτάχτηκα

Σε ευχαριστώ.

Γιούλη

Το Γιουλάκι μου δεν χρειάζεται πλέον συστάσεις.

Εδώ και ένα χρόνο είναι φανατική φίλη του Συμποσίου

και μέλος της μπλογκερικής συντροφιάς μας.

Σιγά σιγά "ξανοίγεται"

και μεγαλώνει τον κύκλο των μπλογκς που διαβάζει και σχολιάζει!

Επίσης, γνωστό είναι ότι είναι άστεγο και μέχρι να αποκτήσει μόνιμη σύνδεση,

θα είναι φιλοξενούμενο στο χώρο μου, για όσο θελήσει.

🌹🌹🌹

Εκείνο που δεν γνωρίζετε είναι ότι το ποίημα με το οποίο συμμετείχε 

στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης

γράφτηκε με πολλή αγάπη για μένα.

Και μου αφιερώθηκε! 

Οπότε, ξαναδιαβάζοντάς το κανείς μπορεί εύκολα να υποπτευθεί

πόση συγκίνηση μου έδωσε -σχεδόν βούρκωσα!

Γιατί η συντοπίτισσα Γιούλη δεκάξι μήνες πριν ήταν για μένα

μια άγνωστη κοπέλα.

Τα εθελοντικά προγράμματα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης μας έφεραν κοντά, 

και μια αγνή, ανεπιτήδευτη και γλυκιά, φιλία έμελλε 

να ξεκινήσει και να δέσει ... για πάντα εύχομαι!

Κι ένα ντοκουμέντο ✏

Ένα ροζ φλαμίνγκο. 

Πόσο μπροστά (ένα χρόνο πριν γίνει τση μοδός το πουλί) ήσουν κοπελιά ;!?!☺

*Ναι, Γιούλη μου, σε “διάβασα”.

Κι αυτό που είδα βαθιά με κέρδισε...άκοπα!

@ριστέα

Φιλόδοξες πτήσεις για.... Μπισκότο κρέμα 🍲 (φιλοξενία)

Όχι καλέ...

Δεν χάλασα!

Δεν έχω συνταγές για γλυκά, ούτε τουτόριαλ!

Αν ήρθες από δω να γλυκαθείς,

θα το κάνεις μόνο με τους στίχους.

της Γιούλης, φίλης, συντοπίτισσας  κι άστεγης από μπλογκ.

(georgia vasilliou).

Είναι οι δύο συμμετοχές της στο 16ο Συμπόσιο Ποίησης.

Εδώ το αφιέρωμα που της είχα κάνει πρόσφατα.

👼

Μπισκότο κρέμα

Μπισκότο κρέμα

μία για σένα, μία για μένα.

Έτσι πάει!

Στα γέλια σκάει

εικόνα γλυκιά.

Τέρας πεινά...

Λάμια!

Μη τ'αρπάξεις το παιδί

θα σε φάει!

Ετούτη η Μάνα. 

Γιούλη

Φιλόδοξες πτήσεις

Ποτάμι κυλούν τα χρόνια

δε συγχρονίζομαι καλά

περνούν ξυστά σαν χελιδόνια

εγώ ακόμα στη φωλιά.

Φιλόδοξες πτήσεις

όταν τόλμησα

για να μη λαχταρίσεις

προσγειώθηκα

μη σε πληγώσω.

Έφηβη αιώνια

κάθε χρόνο

ήρθαν τα χελιδόνια,

μαμά!

Σε ξεσηκώνω. 

Γιούλη

🌂☔ 🌂

Από τον ψιλοβροχερό Πύργο

σας φιλώ

@ριστέα

Καλή μου (Παίζοντας με τις λέξεις #11 ~ φιλοξενία)

Το ουρλιαχτό σου αναστάτωσε το ξημέρωμα. Μες στην αχλή σε διέκρινα υποβασταζόμενη από τους γείτονες.

"Ηρέμησε, καλή μου" μάταια ικέτευαν.

Τώρα, οι γιατροί ομόφωνα συμφωνούν ότι υπέστης σοβαρό κλονισμό εξαιτίας της φυγής μου. Καλή μου... Συρματόσχοινο μπλέχτηκε ο πόνος στα ευαίσθητα νεύρα σου και τα τσάκισε. Σε βλέπω ασάλευτη και ωχρή στα ατσαλάκωτα, στεγνά σεντόνια και ματώνω.

Ματώνω, είπα; Τι ειρωνεία!

Πλανάται η ψυχή μου γύρω σου σαν αλαφιασμένο πουλί. Μια ζωή, στεκόσουν βράχος στις απουσίες μου. Αυτή σου η ήρεμη δύναμη με ξαναέφερνε κοντά σου. Κύμα που ταπεινά προσκυνούσε το κουντεπιέ σου.

Όμως έφθασε η ώρα να φύγω. Δρόμος φωτεινός ανοίγεται μπροστά μου, που με καλεί να τον βαδίσω. Αγνοώ ποιόν θα συναντήσω. Θέλω να επιστρέψω στον Παράδεισο, σπίτι μας. Δυστυχώς, δεν περνάει τίποτα πια από το χέρι μου.

Από το χέρι μου... χα χα χα

Γι'αυτό με αγαπάς! Γιατί δεν χάνω την αίσθηση του χιούμορ ποτέ!

Παραξενεμένη η νοσοκόμα πρόσεξε τα ξερά της χείλη να σχηματίζουν ένα γλυκό χαμόγελο.

Αυτή ήταν η συμμετοχή της φίλης, συντοπίτισσας 
κι άστεγης από μπλογκ, Γιούλης, (georgia vasilliou) στο  

Παίζοντας με τις λέξεις #11
που ακούραστα και με αγάπη περισσή διοργανώνει η 
Μεμαρία μας στο mytripsonblog,
παίρνοντας τη σκυτάλη του Παιχνιδιού από τη Φλώρα και 
το ΤEXNIS STORIES.

🌹🌹🌹

Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω εδώ δυο λόγια, αφιερωμένα στη Γιούλη.
Ήταν τέτοιες μέρες, πέρυσι,
όταν έλαβα ένα μέιλ από ένα συνεσταλμένο, άγνωστο σε μένα κορίτσι,
που μου έγραφε πολύ όμορφα και θερμά λόγια για το μπλογκ μου.
Το είχε ανακαλύψει μόνη της, εντελώς τυχαία ~αλλά τελικά, μόνο τυχαία
δεν είναι όλα όσα συνέβησαν στην πορεία!
Μου έγραφε σε εκείνο το πρώτο μέιλ ότι ναι μεν δεν γνωριζόμασταν, 
αλλά σύντομα θα γινόταν αυτό, αφού θα συμμετείχαμε 
ως εμψυχώτριες και οι δύο 
στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της πόλης μας, 
στα καλοκαιρινά εθελοντικά προγράμματα.
Η συνάντησή μας, έναν μήνα αργότερα, επιβεβαίωσε τη διαίσθησή μου:
Πρόκειται για μια ευγενική φυσιογνωμία, 
ένα ζεστό και κεφάτο πλάσμα, που έχει την προσφορά στο αίμα της!
Αδιόριστη εκπαιδευτικός, δηλαδή άνεργη στην ουσία, προσφέρει ακούραστα 
τη βοήθειά της στο Κοινωνικό Φροντιστήριο της πόλης μας, 
βοηθώντας μαθητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα 
να παρακολουθήσουν φροντιστήρια.

Με δική μου παρότρυνση κι ενθάρρυνση συμμετείχε 
στο Συμπόσιο Ποίησης που εκείνες τις μέρες έτρεχε κι από τότε ...
ήρθε για να μείνει!
Δειλά δειλά άρχισε να επικοινωνεί και με άλλους μπλόγκερς
και να συμμετέχει και σε άλλα διαδικτυακά δρώμενα,
και περιττό να σας πω ότι νιώθει απέραντη χαρά 
για την αγάπη και την αποδοχή σας.
Και στις απορίες σας γιατί δεν δημιουργεί δικό της μπλογκ,
να πω ότι δεν έχει μόνιμη σύνδεση και υπολογιστή, 
οπότε κι εγώ θα έχω μια ανοιχτή αγκαλιά για όσο θέλει! ☺

Γιούλη μου,
σε ευχαριστώ που μπήκες φουριόζα στη ζωή μου
και μου έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσω!

@ριστέα

υγ: Αυτή η ανάρτηση είναι έκπληξη για την Γιούλη 
-δώρο για τον έναν χρόνο γνωριμίας- 
κι ελπίζω να μην μου θυμώσει! ☺

Να σας θυμίσω ότι τρέχει 

το 16ο Συμπόσιο Ποίησης

Το δώρο μου (φιλοξενία)

Κάποτε υπήρξα κι εγώ αγνή, όμοια η Χιονάτη

και αγάπησα πολύ ένα στρατιωτάκι.

Το περίμενα να'ρθεί σε κόσμο μαγικό, παραμυθένιο

μα ήτανε πλάσμα ψυχρό με βλέμμα μολυβένιο.

Φαρμακωμένο μήλο.

Φαρμακωμένο μήλο γεύτηκα από εκείνο.

Ήταν Χριστούγεννα!

Πού να πήγαινα;

Άναβα το ένα μετά το άλλο σπίρτο,

όπως το κοριτσάκι το πασίγνωστο.

Φαρμακωμένο μήλο.

Φαρμακωμένο μήλο,το δώρο μου από εκείνο!

Ταράζει τις μικρές κυρίες

αλλοπαρμένη γριά από μεγάλες προσδοκίες.

Μια φιλοξενία που χρωστούσα εδώ και καιρό!

Ήταν η συμμετοχή της φίλης και συντοπίτισσας Γιούλης 

στο 14ο Συμπόσιο Ποίησης

και την ανέβασα για να υπάρχει στην ετικέτα με το όνομά της.

Αν αργότερα καταφέρει να κάνει δικό της χώρο θα μπορεί να μεταφέρει 

κείμενα και σχόλια αυτούσια (όπου υπάρχουν)!

Αύριο ακολουθεί μια ανάρτηση στην οποία εξηγώ κάποια πράγματα 

για την παρατεταμένη μου σιωπή,

ενώ την Κυριακή μετά από πολύ καιρό θα ανοίξω τα σχόλια 

για μια και μόνη φορά αυτόν τον μήνα!

@ριστέα