Κοιτάζοντας προς τα πίσω.....
- Day # 24 Ω... Ώπα !
- Day # 23 Ψ....Ψέμα
- Day# 22 Χ... Χάλι
- Day# 21 Φ.... Φλερτ
- Day # 20 Υ...Υποτακτικές
- Day # 19 Τ...Τελεσίγραφα
- Day# 18 Σ... Σφεντόνα
- Day# 17 Ρ...Ρατσισμός
- Day# 16 Π...Πουτάνες
- Day# 15 Ο... Όχλος
- Day# 14 Ξ... Ξενιτιά
- Day# 13 Ν... Νευριάζω
- Day# 12 Μ... Μάνα
- Day# 11 Λ... Λεύκωμα
- Day# 10 Κ... Κουτί
- Day# 9 Ι... Ιτιά
- Day# 8 Θ...Θέληση
- Day# 7 Η... Ηδονή
- Day# 6 Ζ... Ζαβολιά
- Day# 5 Ε... Ελληνικός Κινηματογράφος
- Day# 4 Δ... Δικαστές
- Day# 3 Γ....Γειτονιές
- Day# 2 Β...Βελάζουμε
- Day# 1 Α...Απεργία ή Αργία;
Πάει κι ο δεύτερος γύρος μιας υπέροχης πρόκλησης,
που για μένα αποτελεί πια παρελθόν.
Που σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει και τρίτος.
Ό,τι είχα να δώσω, το έδωσα.
Πάμε για άλλα στην πορεία.
Ανάλογα με τα κέφια, με την επικαιρότητα, τη διάθεση ή τον καιρό.
Σε αυτόν το δεύτερο γύρο κινήθηκα περίεργα.
Φυσικά και με απασχόλησαν θέματα που μας προβληματίζουν ως χώρα,αλλά πήγα και τα νοσταλγικά ταξίδια μου.
Ενώ στο παρελθόν οι άνθρωποι ξεσηκώνονταν σε Απεργίες
οι σημερινές Έλληνες, όταν δεν οδηγούνται στην Ξενιτιά,
παριστάνουν τα πρόβατα
και απλά Βελάζουν.
Η δύναμη του Όχλου βλέπετε είναι τεράστια.
Το Χάλι μας το μαγικό, γενικευμένο!
Πιστέψαμε τα Ψέματα,
γιατί είναι πιο γλυκά από τις αλήθειες που πονούν,
υποχωρήσαμε σε Τελεσίγραφα και ψευδή διλήμματα
(δια μέσου των αντιπροσώπων μας πάντα
που είναι χειρότερες Πουτάνες από αυτές
που πουλούν το κορμί τους)
και ίσως βολευόμαστε με βουλητικές Υποτακτικές
(Να κάνουμε μια διαδήλωση,
Να έρθει κάποια στιγμή μια αλλαγή)
ενώ θα έπρεπε να αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις
και να ανησυχήσουμε πραγματικά
με την εξωφρενική εξάπλωση του Ρατσισμού στην κοινωνία μας!
Νευριάζω με όλα αυτά!
Νευριάζω με πολλά!
Νευριάζω πολύ!
Κάποτε ένας πιτσιρικάς
με μόνο όπλο μια Σφεντόνα
αλλά με σύμμαχο την πίστη του και την ταπεινή συμπεριφορά του
έριξε κάτω τον αλαζόνα γίγαντα!
Θα μου πεις η ζωή δεν είναι πάντα κινηματογράφος
και μάλιστα Ελληνικός
όπου στο τέλος κερδίζει πάντα ο καλός, πλην τίμιος εργάτης!
Στην Ελλάδα του σήμερα
αυτοί που έφαγαν με χρυσές μασέλες ακόμα
απολαμβάνουν την ασυλία τους!
Ε ρε Δικαστές που τους χρειάζονται!
Όχι δεν έκαναν Ζαβολιές απλές!
Εγκλήματα τεράστια έχουν κάνει.
Παρ' όλα αυτά συνεχίσουν να παίζουν,
συνεχίζουμε να τους παίζουμε!
Πόση Θέληση χρειάζεται για ξεβολευτούμε από τα
Κουτιά μας;
Για να σκεφτούμε διαφορετικά;
Για να ζητήσουμε για τα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή;
Μια ζωή που να έχει λίγη γεύση και χρώμα από το παρελθόν
όπως τη γευτήκαμε εμείς,
με τις Γειτονιές της, τα παιδικά μας Λευκώματα,
τα Φλερτ μας,
κάτω από πεύκα και Ιτιές
όπου χαράζαμε αρχικά,
ανταλλάζαμε αθώα φιλιά και ως εκεί!
Με τη Μάνα να μας κυνηγάει να ντυθούμε και να φάμε,
κέρβερος δίπλα μας, στα πρώτα ραντεβού μας!
Αγωνιώ για τα σημερινά νιάτα.
Ψάχνουν την Ηδονή από τα δεκατρία τους
μέσα σε οθόνες και φατσοβιβλία
και το σκάνε για να γνωρίσουν την εύκολη ζωή,τόσο μα τόσο νωρίς!
Πού είναι αυτοί οι γονείς;
Γιατί δεν διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους;
Γιατί δεν είναι δίπλα τους;
Ώπα φίλε!
Μπάστα!
Το κράτος ευθύνεται για πολλά στραβά.
Μην τρελαθούμε όμως!
Πού είναι όμως η δική σου η ευθύνη;
Πότε θα ξυπνήσεις επιτέλους;
Κλείνοντας
θα σε στείλω να διαβάσεις κάτι.
Για όσους δεν διάβασαν και δεν πήραν χαμπάρι.
της Μαρίας Κανελλάκη
Είναι η νικητήρια ιστορία στο Παιχνίδι με τις λέξεις!
Είναι η πραγματικότητα αποτυπωμένη μέσα σε λιγότερο από 500 λέξεις!
Όχι άλλον Ύπνο καλοί μου άνθρωποι!
Θα κοιμηθούμε μιαν αιωνιότητα....
Ας ξυπνήσουμε τώρα!
Καλή σας μέρα!
Καλή Κυριακή να έχετε!
@ριστέα
