Τρίχες!

Θα τολμήσω να μιλήσω για τρίχες απόψε!

Έβαψα μαλλί (μόλις) μετά από πολύ πολύ καιρό

(πόσο φιλότιμο να έχουν πια οι άσπρες τρίχες να κρύβονται

μέσα στους κυματισμούς της κόμης μου;)

έβαλα ένα παγωμένο κρασάκι

και κάθισα επιτέλους να γράψω μια ανάρτηση της προκοπής,

γιατί πολύ σας τρέλανα τελευταία με σκουριές, ντεκουπάζ 

διακοσμήσεις (και τελειωμό δεν έχουν....)

Τώρα πόσο της προκοπής μπορεί να είναι μια ανάρτηση

που μιλάει για τρίχες ένας θεός ξέρει!

Θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα, στο οποίο 

η αρθρογράφος υποστήριζε ότι οι σοβαρές γυναίκες έχουν κοντά μαλλιά.

Όταν μια γυναίκα θυσιάζει τα μακριά μαλλιά της για ένα κοντό, 

ή αγορίστικο κούρεμα, συνέχιζε το άρθρο,

τα μηνύματα που θέλει να περάσει είναι: 

"Είμαι σοβαρή και ικανή για όλα!".

"Δεν σπαταλώ το χρόνο μου για να φτιάχνω το μαλλί μου".

"Δεν θέλω η προσοχή όσων έρχονται σε επαγγελματική επαφή μαζί μου

 να αποσπάται από τα μαλλιά μου".

Υπάρχει η πεποίθηση σε πολλούς μάλλον

ότι αν μια μεγαλύτερη γυναίκα αφήσει τα μαλλιά της μακριά,

ελεύθερα κι ωραία να ανεμίζουν, μπορεί να μοιάζει επιπόλαιη.

Εδώ ξεροκαταπίνω!

Δηλαδή για να μην με περνούν για επιπόλαιη, κάποια στιγμή στο μέλλον

θα πρέπει να θυσιάσω τα μακριά μου μαλλιά; 

Γιατί να κρίνουμε τις ικανότητες ή άλλα στοιχεία της προσωπικότητας

ενός ατόμου από την εμφάνιση;

Δεν είναι λίγο άδικο;

Και γιατί θα πρέπει όλες να μοιάζουμε με άντρες,

ή κλώνοι η μία της άλλη;

Ανέκαθεν λάτρευα τα μακριά μαλλιά.

Δεν μπορώ να με φανταστώ διαφορετικά.

Δεν τα αλλάζω, δεν τα πειράζω καν...άντε να 

παίξω λίγο με τον τόνο τους: λίγο πιο σκούρα, λίγο κόκκινα...

Ε, αυτά και πολύ τους είναι!

Στο μεταξύ ασχολούμαι τόσο λίγο με τα μαλλιά μου που όταν διάβασα

ότι το κοντό μαλλί υποδηλώνει ότι η γυναίκα

δεν σπαταλά το χρόνο της για να φτιάχνει το μαλλί της

έλιωσα στα γέλια! 

Ε, ρε τι κάνουν οι πεποιθήσεις, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις

η κριτική γενικότερα!



Να και τούτη η ανάρτηση από κρησάρα θα περάσει,
γιατί αν δεν το γνωρίζετε υπάρχει και η αστυνομία του διαδικτύου
που θέλει να υπάρχουν στο διαδικτυακό στερέωμα 
μόνο τα άξια, τα ποιοτικά, τα καθώς πρέπει!
Και δως του οι συμβουλές πώς πρέπει να είναι τα μπλογκς
και πώς να γράφεις ή τι να γράφεις.....

Ελευθερία ρε!
Όχι άλλη καταπίεση!
Σε όποιον αρέσει μένει.
Σε όποιο δεν αρέσουμε τα κουβαδάκια του 
και σε άλλη παραλία!

Πάω να δω αν πέτυχαν τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά μου! ☺
Σας φιλώ
@ριστέα

Τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν .....

Βαρέθηκα τη μίζερη μου φύση

κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει

κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει

αναμφιβόλως

δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,

τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια,

τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι θεωρίες

στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει

το σύστημα μας έχει επιτάξει

απόκληρα απομείναμε πουλάκια

κυνηγημένα

με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Απόκληρα απομείναμε πουλάκια

με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι

ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι

πώς είναι δυνατό να μαστουριάζεις

εξήγησέ μου

άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Για πες μου ,πως μπορείς και μαστουριάζεις

άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω

δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω

πώς γίνεται στον ένα παλαβιάρη

εξήγησέ μου

κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη

κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

@

Το μέλλον μας δώσανε αντιπαροχή...

....κι εμείς ψάχνουμε για το

μη χείρον βέλτιστον!

Α όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω.

Δεν είναι παραίτηση.

Εξάλλου δεν έμαθα στη ζωή μου ποτέ να παραιτούμαι.

Αν κάτι με χαρακτηρίζει είναι ότι πάντα προσπαθώ, επιμένω,

σηκώνομαι και προχωρώ.

Ακούραστα.

Περισσότερο κουράστηκα να μου λένε τι να κάνω ή να μην κάνω.

Να κατηγορούμαι για αδιαφορία 

όταν επιλέγω συνειδητά την αποχή.

Δεν συναινώ σε κάτι που δεν πιστεύω.

Αρνούμαι πια να γίνομαι πιόνι στα σχέδια τους.

Να ψηφίζω ΟΧΙ και να γίνεται μέσα σε μία νύχτα ΝΑΙ.

Να πιστεύω ότι κάτι θα αλλάξει αλλάζοντας το πρόσωπο, 

όταν η πολιτική είναι η ίδια!

Και κάπου εδώ μου ήρθε στο νου η ιστορία του ψευτοδιλήμματος

που έχω αναφέρει ξανά σε τούτο το χώρο...

Έλα, την πάμε άλλη μία;

Υπάρχει ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ  .... Εκεί όταν πας σε υποδέχεται ένας θιβετιανός μοναχός... και κρατά ένα ραβδί ! Με το που σε βλέπει δε σε χαιρετά ...χέστηκε εν ολίγοις για τους τύπους και σου υποβάλει αμέσως μια ερώτηση:-Τι είναι αυτό που κρατώ;-Αν μου πεις ραβδί θα σε χτυπήσω με αυτό!-Αν μου πεις ότι δεν είναι ραβδί πάλι θα σε χτυπήσω με αυτό!
(ωραία σκέφτεσαι εσύ ...δεν θα πω τίποτα κι έτσι θα γλιτώσω)!
Αλλά εκεί που εσύ χαίρεσαι με αυτό που σκέφτηκες και καμαρώνεις σαν χαζός που το σκέφτηκες, πετάγεται αυτός ο μοχθηρός μοναχός και σου λέει:
-Αν δεν μου δώσεις απάντηση πάλι θα σε χτυπήσω με αυτό !Εσύ φυσικά δεν ξέρεις τι να κάνεις...
Και τότε σου έρχεται η πρώτη κατραπακιά στο κεφάλι ! Και πονάει !!!!!!!!!!-Μπρος πήγαινε στο δωμάτιό σου και μη βγεις αν δεν έχεις απάντηση για μένα!
Πας κι εσύ μισοζαλισμένος ... κι αναρωτιέσαι τι στο διάολο ήθελες εκεί πάνω ...
Και τώρα τι είναι πάλι τούτο ; Δεν είναι καν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ...γιατί σε αυτήν την περίπτωση ούτε πηδάς ούτε πας πίσω ...τουλάχιστον κερδίζεις χρόνο!Αλλά εδώ;;;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: παίρνεις το ραβδί και το τσακίζεις στη μέση! Αυτό περιμένει από εσένα να κάνεις! ( Μη στενοχωριέσαι έχει πολλά τέτοια ραβδιά! ) 

Θα χαρεί απίστευτα να του το σπάσεις η να του το αρπάξεις και να το πετάξεις μακριά! 
Με αυτό τον τρόπο δείχνεις δυο πράγματα: πρώτον ότι εσύ αποφασίζεις για το κεφάλι σου-ποιος είναι αυτός που θα σου δίνει βουρδουλιές στα καλά καθούμενα- και  δεύτερον και κυριότερο: αναλαμβάνεις δράση... Όταν δεν κάνεις κάτι είσαι άμοιρος ..... Όταν όμως κάνεις κάτι αισθάνεσαι ότι το παιχνίδι το έχεις εσύ στο χέρι σου- όχι ο άλλος!

Δεν είμαι καθόλου βέβαιη, ούτε έχω πειστεί ,

ότι αν ψηφίσω αναλαμβάνω εγώ δράση.

Έχω πάψει να έχω αυταπάτες.

Δεν έχουμε δημοκρατία.

Τέλος.

Μόνο κάτι επαναστατικό μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Αμφιβάλλεις;

Καλημέρα.

Συνεχίζω να χαμογελώ παρ όλα αυτά!

@ριστέα.

ΥΓ: Θες να αλλάξεις κάτι.

Πάρε μέρος στο διαγωνισμό!

(το χαβά μου εγώ!)

520

Δεν είναι χιλιόμετρα.

Δεν είναι επίδοση.

Δεν είναι ένα οποιοδήποτε νούμερο:

520

Είναι η αρχή του Barcode των ελληνικών προϊόντων

Δεν θέλει πολλή σκέψη 

Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα βοηθάς 

την Ελλάδα σου,

αυτή που τόσο περίτρανα δήλωνες τη βδομάδα που πέρασε πώς αγαπάς.

Μα θα μου πεις οι τομάτες Ισπανίας στο Lidl ήταν πιο φθηνές προχτές

από τις ελληνικές.

Και τα μήλα Τουρκίας επίσης!

Και κάθε οικονομία αυτές τις δύσκολες μέρες μετράει.

Ο (φτωχός) Έλληνας τα σκέφτεται όλα αυτά.

Ο πειρασμός να ενδώσεις στα φθηνά ξένα προϊόντα είναι τεράστιος!

Άκου Ελληνάκο.

Χτες είπαμε ότι μόνο αν βγούμε από το Εγώ και περάσουμε στο Εμείς 

θα δει γιατρειά τούτος ο τόπος!

Οι βολεψάκηδες και οι παρτάκηδες κάθε φύσης 

είναι υπεύθυνοι για την κατάντια μας,

 ξεκινώντας από τους πωλητικούς που μας ξεπούλησαν

τα τελευταία πέντε χρόνια κι όχι μόνο.

Θες να τους μοιάζεις;

Όχι πες μου;

Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Κανένας δρόμος δεν είναι.

Ας ξεκινήσουμε όμως να τον φανταζόμαστε επιτέλους,

κάνοντας baby steps.

Καλή σου μέρα.

Το 8ο Συμπόσιο σε περιμένει με 26 

εξαιρετικές ποιητικές δημιουργίες

για τρεις μέρες ακόμα!

@ριστέα

Αναγκαία σημείωση:

Ενημερώθηκα στη διάρκεια της μέρας ότι το  520 δεν σημαίνει 

πάντα ελληνική παραγωγή.

Πριν δημοσιεύσω είχα ήδη δει σχετικό άρθρο

και το γνώριζα!

Κι όμως δημοσίευσα έτσι (και με το 520 ως τίτλο),

χωρίς να αλλάξω λέξη.

Η ουσία είναι το μήνυμα: επιμένω ελληνικά. 

Ας μην κοροϊδευόμαστε

Κανείς δεν κοιτάζει το barcode. 

Απλά με όλο αυτό τραβάς (στην προκειμένη περίπτωση εγώ) 

την προσοχή του αναγνώστη σου. 

Είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θα ψάξει για το 520! 

Οι περισσότεροι όμως ίσως σταθούν σε στοιχεία που αναγράφονται σε τεμπέλες 

(σχετικά με τη χώρα προέλευσης), ή και πάνω στο προϊόν, 

ψάχνοντας για την ελληνική σημαία.

Από αυτούς οι μισοί δεν θα ψωνίσουν ελληνικά. 

Σημασία έχει σιγά σιγά όμως να μπορούμε 

να συνειδητοποιούμε το μερίδιο της ευθύνης μας!

Σήμερα λέω να ...

.....θυμώσω!

Μέχρι να μου περάσει!

Να θυμώσω όχι με τα κακώς κείμενα,

ούτε με τα παρακείμενα,

ούτε καν με τους κοιμισμένους!

Λέω να θυμώσω με τους θυμωμένους.

Έτσι για αλλαγή.

Με όσους αντιμετωπίζουν με αρνητισμό τη ζωή

Με τους απαισιόδοξους

Με τους έχοντες άποψη για τα πάντα (σχεδόν)

Με τους ακατάδεχτους, τους εκλεκτικούς,

τους υπερόπτες.

Έλα, μην αρπάζεσαι!

Δεν αναφέρομαι σε σένα!

Στους άλλους αναφέρομαι!

Μπα...
Δεν μου πάει...
Με χαλάει...

Και να σου λέω! 
Μόλις μου πέρασε!

Και θα κλείσω το τρελό αυτό, σύντομο λογύδριο

με αυτό που είπε ο Μάσλοου και που λατρεύω να θυμάμαι διαρκώς:

"αν το μοναδικό εργαλείο που έχεις είναι ένα σφυρί, 

καταλήγεις να αντιμετωπίζεις τα πάντα σαν να ήταν καρφιά!"

Μετά ξέρετε...έβαλα ένα ποτηράκι κρασί -σε κολονάτο-
(χτες βράδυ αυτό)

μουσική κατάλληλη για ταξίδια ψυχής,
(όπως το παραπάνω)

και γαλήνεψα.

Μπα...

Δεν θα θυμώσω άλλο,

γιατί όταν θυμώνω τρομάζω από αυτό που βλέπω στον καθρέφτη!

Φιλιά κατάμουτρα!

@

Και μην ξεχνάς 
Η θετικότητα γεννάει θετικότητα
__________________________________________

Αμερικανική έρευνα, με τη συμμετοχή του ελληνο-αμερικανού κοινωνικού ερευνητή Νικόλα Χρηστάκη 
του πανεπιστημίου Γιέηλ, κατέληξε ότι 
στο Facebook τα θετικά συναισθήματα διαχέονται περισσότερο από τα αρνητικά. 
Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι τα θετικά μηνύματα «γεννούν» άλλα θετικά μηνύματα
 και τα αρνητικά μηνύματα γεννούν άλλα αρνητικά μηνύματα, 
με την «κολλητική» επίδραση των θετικών να είναι συγκριτικά μεγαλύτερη. 
Κάθε αρνητικό μήνυμα γεννά 1,29 περισσότερα αρνητικά μηνύματα από τους φίλους κάποιου,
 ενώ κάθε θετικό μήνυμα ‘πυροδοτεί' 1,75 πρόσθετα θετικά μηνύματα. 
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον τακτικό συνεργάτη του Χρηστάκη, καθηγητή Τζέημς Φάουλερ 
της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, 
που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", 
ανέλυσαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο αναρτήσεις στο μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο, 
που έκαναν περισσότεροι από 100 εκατ. χρήστες μεταξύ 2009-2012.

Η έρευνα έγινε με τη βοήθεια ενός λογισμικού αυτόματης ανάλυσης κειμένου, 
του «Liguistic Inquiry Word Count», που μετρά το συναισθηματικό περιεχόμενο κάθε δημοσίευσης.

«Η μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν επιλέγουν απλώς άλλους ανθρώπους που τους μοιάζουν, 
για να σχετιστούν, αλλά επιπλέον προκαλούν πραγματικές αλλαγές 
στην έκφραση των συναισθημάτων και των απόψεων των φίλων τους. 
Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι οι θετικές συναισθηματικές εκφράσεις εξαπλώνονται 
περισσότερο από τις αρνητικές», δήλωσε ο Φάουλερ.

Στον ψηφιακά διασυνδεδεμένο σύγχρονο κόσμο, σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές, 
η συναισθηματική «μόλυνση» είναι μια πραγματικότητα 
μέσω της αλυσιδωτής επίδρασης των κοινωνικών δικτύων.

Δες την υπόλοιπη έρευνα στην πηγή !