Αλλά πρέπει να έχω σπουδάσει ανώτατη καλλιτεχνική
και να έχω και φίλη με δίδυμα...
Γράψε και κάτι για εμάς, τις απλές και καθημερινές blogger.."
μου σχολιάζει στην προηγούμενη ανάρτησή μου η αγαπημένη μου
Αλεξάνδρα-Woman in blogs
κι εγώ δίχως άλλο της αφιερώνω τη σημερινή ανάρτηση, γιατί υπήρξε το κίνητρο
και η έμπνευση μου!
Η δημιουργική απασχόληση και η καλή παρέα ήταν για μένα οι δικοί μου τρόποι
αντιμετώπισης της αγωνίας και του πόνου, τις πρώτες ώρες που πίστευα
ότι έχασα το ψυχουλίνι μου για πάντα!
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι οι μοναδικοί ή ότι έτσι μπορούμε
και πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες κρίσεις.
Αυτό που θέλησα να δείξω με την προηγούμενη ανάρτησή μου ήταν
πως η γνώση μου από παλαιότερες εμπειρίες με έκανε να σκεφτώ
π ρ ο λ η π τ ι κ ά.
Ήξερα τι είχα να αντιμετωπίσω,
οπότε έβαλα το μυαλό αμέσως στις 1600 στροφές...
Τι ακριβώς βιώνω τα πρώτα 24ωρα;
Πώς είχα δράσει σε παλαιότερες απώλειες;
►Παρέα και μάλιστα καλή! Παρέα που δεν σου θυμίζει,
δεν σε συμβουλεύει, δεν σε κρίνει.
Απλά σου δίνει ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά.
(δεν έχω χειρότερο από το να μου λένε:
μην στενοχωριέσαι, μην κλαις, συμβαίνουν αυτά..και άλλα τινά)
►η προσφορά
Το να δίνεις με την καρδιά σου
(το έχω πει άπειρες φορές από τούτο εδώ το χώρο)
σε γεμίζει ικανοποίηση και χαρά.
►Η δημιουργία
Απασχολεί τόσο χέρια όσο και το μυαλό,
σε σημείο να ξεχνιέσαι και να γαληνεύεις,
Αυτά για μένα! Στοπ.
Σε δική σου περίπτωση (ή κρίση) θα χρειαστεί να σκεφτείς:
►τι σου δίνει χαρά
►τι σε ηρεμεί
►τι σε κάνει να ξεχνιέσαι
►ποια παρέα σε κάνει να αισθάνεσαι όλα τα παραπάνω
Πολύ πιθανόν να μην χρειάζεσαι παρέα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως ένας καλός φίλος είναι εξαιρετικό ίαμα.
Θα μπορούσε επίσης να είναι μια τηλεφωνική επικοινωνία
ή μια γραπτή αν δεν το θεωρείς εντελώς απρόσωπο αυτόν τον τρόπο.
Φυσικά εσύ μπορεί να έχεις ή να βρεις στην πορεία άλλο
κουτί πρώτων βοηθειών.
Καλό είναι πάντως προληπτικά κάποια στιγμή να σκεφτείς ποιο μπορεί να είναι
κι αχρείαστο να'ναι! ☺
Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες.
Δεν γίνεται διαφορετικά. Όλοι θα βιώσουμε την απώλεια στην πορεία μας.
Πολλές φορές μάλιστα.
Με διαφορετική ένταση.
Πηγαίνοντας κλιμακωτά...
Ένα αγαπημένο βιβλίο,
ένα λατρεμένο υλικό αγαθό που χάνεται ή καταστρέφεται,
η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου,
ένας χωρισμός,
ένας θάνατος!
Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις;
Έχεις σκεφτεί πώς θα αντιμετωπίσεις σοβαρές κρίσεις στο μέλλον
ή το έχεις αφήσει στο περιθώριο έχοντας παρωπίδες
(πχ δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!)
Έχω βιώσει στο παρελθόν μια σημαντικότατη απώλεια.
Είδα τον κόσμο μου να διαλύεται!
Τα όνειρα μου να ναυαγούν....
Για την οποία απώλεια, παρά τις ως τότε γνώσεις μου
βρέθηκα εντελώς απροετοίμαστη.
Κάπως έτσι βίωσα και την κατάθλιψη...
Αυτό αποτέλεσε για μένα όμως τη βάση για να χτίσω άμυνες,
βαλιτσάκια πρώτων βοηθειών, όλη την συναισθηματική μου οχύρωση!
Πλάνο - όχι αστεία!
Γιατί γνωρίζω!
Τον πόνο δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Ούτε να ξεχάσεις γρήγορα και μόνιμα.
Κακά τα ψέματα. Όταν θρηνείς τίποτα δεν μπορεί να σε βοηθήσει
τον πρώτο καιρό σε βάθος.
Γνωρίζω όμως ότι ο χρόνος είναι πραγματικά γιατρός.
Κι ότι αν έχεις θωρακιστεί μέσα σου έχοντας αντιμετωπίσει
πολλά άλλα θεματάκια, όπως φόβους ανασφάλειες, εξαρτήσεις,
θα είσαι πιο καλά προετοιμασμένος σε ώρα ανάγκης!
Συναισθηματικά αυτάρκης!
Ό,τι πιο δύσκολο, μα όχι αδύνατο.
Απαραίτητο όμως δε, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη.
Μιλάω ..εκ πείρας!
Ανακεφαλαιώνω ...
►Ο πόνος είναι πόνος.
►Δεν τον αποφεύγεις, ούτε λέω ότι είναι καλό να το αποφεύγεις
(γιατί ίσως καταλήξεις σε παυσίπονα διαρκείας, συναισθηματικές πατερίτσες
κι άλλα χειρότερα)
►Ο καθένας μας έχει τους δικούς του ρυθμούς
►Δεν υπάρχει σωστό και λάθος
Υπάρχει προσπαθώ ή εγκαταλείπω!
►Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε με μια ανάσα
κι ένα ποτήρι λευκό κρασί (νέα στήλη , βραδινή κι ας ήταν θεωρία)
οπότε αν διαφωνείτε να τα ρίξουμε στην κρασοκατάνυξη, ναι;
Σας φιλώ κατάμουτρα!
@ριστέα
ΥΓ1: Η παρούσα ανάρτηση επίσης, έχει τις πιο άσχετες φωτό
(όλες από την google)
ΥΓ2: Δυο καλές μας φίλες έγραψαν ετεροχρονισμένα δύο υπέροχες
χριστουγεννιάτικες ιστορίες
Μην τις χάσεις!
μου σχολιάζει στην προηγούμενη ανάρτησή μου η αγαπημένη μου
Αλεξάνδρα-Woman in blogs
κι εγώ δίχως άλλο της αφιερώνω τη σημερινή ανάρτηση, γιατί υπήρξε το κίνητρο
και η έμπνευση μου!
Η δημιουργική απασχόληση και η καλή παρέα ήταν για μένα οι δικοί μου τρόποι
αντιμετώπισης της αγωνίας και του πόνου, τις πρώτες ώρες που πίστευα
ότι έχασα το ψυχουλίνι μου για πάντα!
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι οι μοναδικοί ή ότι έτσι μπορούμε
και πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες κρίσεις.
Αυτό που θέλησα να δείξω με την προηγούμενη ανάρτησή μου ήταν
πως η γνώση μου από παλαιότερες εμπειρίες με έκανε να σκεφτώ
π ρ ο λ η π τ ι κ ά.
Ήξερα τι είχα να αντιμετωπίσω,
οπότε έβαλα το μυαλό αμέσως στις 1600 στροφές...
Τι ακριβώς βιώνω τα πρώτα 24ωρα;
Πώς είχα δράσει σε παλαιότερες απώλειες;
►Παρέα και μάλιστα καλή! Παρέα που δεν σου θυμίζει,
δεν σε συμβουλεύει, δεν σε κρίνει.
Απλά σου δίνει ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά.
(δεν έχω χειρότερο από το να μου λένε:
μην στενοχωριέσαι, μην κλαις, συμβαίνουν αυτά..και άλλα τινά)
►η προσφορά
Το να δίνεις με την καρδιά σου
(το έχω πει άπειρες φορές από τούτο εδώ το χώρο)
σε γεμίζει ικανοποίηση και χαρά.
►Η δημιουργία
Απασχολεί τόσο χέρια όσο και το μυαλό,
σε σημείο να ξεχνιέσαι και να γαληνεύεις,
Αυτά για μένα! Στοπ.
Σε δική σου περίπτωση (ή κρίση) θα χρειαστεί να σκεφτείς:
►τι σου δίνει χαρά
►τι σε ηρεμεί
►τι σε κάνει να ξεχνιέσαι
►ποια παρέα σε κάνει να αισθάνεσαι όλα τα παραπάνω
Πολύ πιθανόν να μην χρειάζεσαι παρέα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως ένας καλός φίλος είναι εξαιρετικό ίαμα.
Θα μπορούσε επίσης να είναι μια τηλεφωνική επικοινωνία
ή μια γραπτή αν δεν το θεωρείς εντελώς απρόσωπο αυτόν τον τρόπο.
Φυσικά εσύ μπορεί να έχεις ή να βρεις στην πορεία άλλο
κουτί πρώτων βοηθειών.
Καλό είναι πάντως προληπτικά κάποια στιγμή να σκεφτείς ποιο μπορεί να είναι
κι αχρείαστο να'ναι! ☺
Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες.
Δεν γίνεται διαφορετικά. Όλοι θα βιώσουμε την απώλεια στην πορεία μας.
Πολλές φορές μάλιστα.
Με διαφορετική ένταση.
Πηγαίνοντας κλιμακωτά...
Ένα αγαπημένο βιβλίο,
ένα λατρεμένο υλικό αγαθό που χάνεται ή καταστρέφεται,
η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου,
ένας χωρισμός,
ένας θάνατος!
Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις;
Έχεις σκεφτεί πώς θα αντιμετωπίσεις σοβαρές κρίσεις στο μέλλον
ή το έχεις αφήσει στο περιθώριο έχοντας παρωπίδες
(πχ δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!)
Έχω βιώσει στο παρελθόν μια σημαντικότατη απώλεια.
Είδα τον κόσμο μου να διαλύεται!
Τα όνειρα μου να ναυαγούν....
Για την οποία απώλεια, παρά τις ως τότε γνώσεις μου
βρέθηκα εντελώς απροετοίμαστη.
Κάπως έτσι βίωσα και την κατάθλιψη...
Αυτό αποτέλεσε για μένα όμως τη βάση για να χτίσω άμυνες,
βαλιτσάκια πρώτων βοηθειών, όλη την συναισθηματική μου οχύρωση!
Πλάνο - όχι αστεία!
Γιατί γνωρίζω!
Τον πόνο δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Ούτε να ξεχάσεις γρήγορα και μόνιμα.
Κακά τα ψέματα. Όταν θρηνείς τίποτα δεν μπορεί να σε βοηθήσει
τον πρώτο καιρό σε βάθος.
Γνωρίζω όμως ότι ο χρόνος είναι πραγματικά γιατρός.
Κι ότι αν έχεις θωρακιστεί μέσα σου έχοντας αντιμετωπίσει
πολλά άλλα θεματάκια, όπως φόβους ανασφάλειες, εξαρτήσεις,
θα είσαι πιο καλά προετοιμασμένος σε ώρα ανάγκης!
Συναισθηματικά αυτάρκης!
Ό,τι πιο δύσκολο, μα όχι αδύνατο.
Απαραίτητο όμως δε, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη.
Μιλάω ..εκ πείρας!
Ανακεφαλαιώνω ...
►Ο πόνος είναι πόνος.
►Δεν τον αποφεύγεις, ούτε λέω ότι είναι καλό να το αποφεύγεις
(γιατί ίσως καταλήξεις σε παυσίπονα διαρκείας, συναισθηματικές πατερίτσες
κι άλλα χειρότερα)
►Ο καθένας μας έχει τους δικούς του ρυθμούς
►Δεν υπάρχει σωστό και λάθος
Υπάρχει προσπαθώ ή εγκαταλείπω!
►Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε με μια ανάσα
κι ένα ποτήρι λευκό κρασί (νέα στήλη , βραδινή κι ας ήταν θεωρία)
οπότε αν διαφωνείτε να τα ρίξουμε στην κρασοκατάνυξη, ναι;
Σας φιλώ κατάμουτρα!
@ριστέα
ΥΓ1: Η παρούσα ανάρτηση επίσης, έχει τις πιο άσχετες φωτό
(όλες από την google)
ΥΓ2: Δυο καλές μας φίλες έγραψαν ετεροχρονισμένα δύο υπέροχες
χριστουγεννιάτικες ιστορίες
Μην τις χάσεις!
Στον απόηχο των Χριστουγέννων από την Κική μας, στο ΕΚΦΡΑΣΟΥ
από την Evonita, στο Beloved ideas
