Θα τα κρεμάσω τα ρημάδια, σκέφθηκα......

...και πολύ απλά τα κρέμασα!

Με μανταλάκια!

Να δες:

"καθώς το πορτοκαλί δίνει τη θέση του στο γκρίζο"

Γιατί κάτω από τον μεγάλο μας πλάτανο, όσα είχαν πέσει,

ήταν λίγα και η εικόνα τους πολύ κοινότυπη.

Άσε δε που κοιτούσα γύρω μου για χρώματα Φθινοπώρου

και ο δικός μου κήπος ήταν ακόμα πράσινος!

Ούτε άνοιξη να ήταν!

Και τι θα έστελνα εγώ στη Μαρία Νικολάου για το 
25ο Διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν''

με θέμα  "Χρώματα Φθινοπώρου";

Είχα αγανακτήσει να ψάχνω και τίποτα να μην μου κάθεται.
Γιατί είχα εγώ το έχω κάπως στο νου μου το Φθινόπωρο.
Γυρνούσα με τα φύλλα ανά χείρας, ένα ολόκληρο πρωινό.
Η μαμά και ο μπαμπάς στο μεταξύ με παρακολουθούσαν στενά.

"Come on Tea! Think!
Think as a photographer.... " με παρακινούσα!
Τα κρέμασα κι εγώ κι άρχισα τις λήψεις....
Ο ουρανός καταγάλανος.
Ούτε κι εδώ μου έκανε το χατήρι ο καιρός!
Να δες την αρχική φωτογραφία:

Η μαμά άρχισε να σταυροκοπιέται!

"Πάει ζουρλάθηκε η τσούπα μας!

-Γιατί κρεμάς παιδί μου τα φύλλα;

-Σκηνοθετική άποψη! είπα εγώ και μετά 

όλα τα άλλα τα έκανε το φωτοσόπι και το παιχνίδι με το κοντράστ και τα εφέ!

Και κάπως έτσι η αλεπού 

όσα δεν φθάνει, πηδάει και τα πιάνει! 

Ευχαριστώ θερμά τη Μαρία για τη φιλοξενία της

και όσους φίλους την ξεχώρισαν!

Πριν σε αφήσω να σε 

ενημερώσω ότι από σήμερα ξεκίνησαν οι 

Οικογενειακές Ιστορίες #2. 

Σε φιλώ

@ριστέα

Τα κεφάλια... έξω!

Το ημερολόγιο δείχνει Φθινόπωρο και όλοι οι φίλοι 

καλωσορίζετε τον Σεπτέμβρη και την αλλαγή εποχής.

Το καλοκαίρι λένε έφυγε, 

τα σχολεία οσονούπω ανοίγουν,

τα κεφάλια μέσα.

Ποια κεφάλια; 

Αυτό εννοεί ο ποιητής; ☺

Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι για την έκφραση αυτή

Εδώ δεν βοηθήθηκα και πολύ.

Περισσότερο γέλασα.

Εγώ θα βροντοφωνάξω... τα κεφάλια έξω!

Γιατί;

Γιατί μπορώ.

Και γιατί έτσι μου αρέσει ☺

Να εδώ το κάνουν κι ομαδικά ☺

Εγώ δεν βλέπω κανένα καλοκαίρι να έφυγε ακόμα.

Κλασικά, αρνούμαι να τελειώσει το καλοκαίρι αν δεν τελειώσει αυτό μέσα μου.

οκ... Αυτό κάπως ακούστηκε, αλλά είναι ρίλι τρου ☺

Αν εσύ το βλέπεις έτσι, τράβα χώσου κάπου.

Μέσα στη θλίψη.

Στο έχω ξαναπεί: 

"οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν τις μεγάλες απογοητεύσεις"

Τι περίμενες κι εσύ από ένα καλοκαίρι ε;

Αν είναι να το κάνεις...κάντο με στυλ! ☺

Ένι γούει,εγώ συνεχίζω τις δημιουργίες μου, τα βιβλία μου 

κυριολεκτικά και μεταφορικά,

τα παιχνίδια στον κήπο

την ανεμελιά.

Όσο χρειάζομαι τον ανεμιστήρα κι έναν παγωμένο καφέ,

το καλοκαίρι και η χαρά είναι εδώ.

Όχι ότι με το φθινόπωρο μελαγχολώ. 

Ίσα ίσα. Πάντα σηματοδοτεί αλλαγές,συνήθως θετικές για μένα,

έχει τη γιορτή μου (αμέ, αμέ) 

το στρώσιμο του πυργόσπιτου, που μεταξύ μας μου αρέσει 

περισσότερο έτσι...

Και αν συνεχίσω μπορώ να σου βρω ίσαμε 100 θετικά εγώ.

Είμαι μανούλα στο ανακαλύπτω θετικά από οτιδήποτε!

Υπάρχουν κι αυτοί που θάβονται πατόκορφα! ☺

Γουέλ, αρνούμαι να είναι χολοσκασμένη γιατί ήρθε το Φθινόπωρο.

Εγώ και το μπλογκ (γιατί έχει δική του υπόσταση☺)
 ετοιμαζόμαστε να το υποδεχτούμε με τις καλύτερες 

προθέσεις και διαθέσεις.

Το 2ο " Άλλαξέ το"  έρχεται σύντομα κοντά σας 
(να ετοιμάζεστε καλλιτεχνάρες μου)

το 9ο Συμπόσιο Ποίησης, επίσης θα σκάσει μύτη προτού φύγει ο μήνας

και όλο και κάποιο ακόμα δρώμενο θα έρθει 

προκειμένου να πιάσουν πάλι φωτιά τα πληκτρολόγια μας!

Η αλήθεια είναι ότι χαλαρώσαμε λιγάκι στη γειτονιά.

Πρώτη και καλύτερη η αφεντιά μου!
Προς το παρόν σας φιλώ 
και πάω να συνεχίσω τα συνηθισμένα μου!♥

@ριστέα

υγ: η αλάνα (των σχολίων) άνοιξε προς το παρόν! 

Οι αλλαγές/ Των αλλαγών/ Ω αλλαγές !

Τις αλλαγές πάντα στη ζωή μου τις φοβόμουν 
αλλά στο τέλος πάντα κατέληγα να τις καλωσορίζω!

Στην αρχή δυσανασχετείς. 
Αλλάζει μια κατάσταση.
Κι αυτό που είχες ως γνωστό και δεδομένο ξαφνικά χάνεται.
Το άγχος χτυπάει κόκκινο σε αυτές τις περιπτώσεις..
Τι καινούργιο θα συναντήσεις;
Θα προσαρμοστείς άραγε;
Θα περπατήσει η νέα κατάσταση;

Αγωνία...
Απροσδιόριστα συναισθήματα.
Αναμονή.
Και πάλι αγωνία.
Φτερουγίσματα της καρδιάς.
Άγχος -όχι φόβος.
Σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο....
Σαν την πρώτη μέρα στη νέα σου δουλειά...

Έτσι και με τον καιρό..
Από κει που ήσουν κεφάτος και στις θάλασσες χαλάρωνες
μαζεύεσαι πίσω, στην σκληρή πραγματικότητα που τρέχει ...

Μισοάδειο:
Το καλοκαίρι που χάθηκε!

Κάθε Φθινόπωρο θα υποστούμε όλες τις αλλαγές
που η φύση μας έχει υποσχεθεί ως δώρο 
μα πολλοί βλέπουν μόνο τη μία πλευρά, αυτή που πονάει:

τη ψύχρα που σε κάνει να αναριγείς 
τη μέρα που χάνεται όλο και πιο νωρίς
τις βροχές που πυκνώνουν και σου χαλούν τη μέρα
το κλείσιμο από νωρίς στο σπίτι
τις δουλειές που επιβάλλονται να γίνουν λόγω όλων των 
παραπάνω αλλαγών...

και περισσότερη κούραση
λιγότερη χαλάρωση
περισσότερες ευθύνες

Μισογεμάτο:
Η αναγέννηση που θα έρθει

Από την άλλη.....
Το ξερό θα γίνει πράσινο.
Και το πράσινο θα γίνει και πάλι ξερό για να αναστηθεί!
Κι από τις στάχτες του το κάθε τι μπορεί
ξαναγεννηθεί!

Αν έχεις δύναμη μέσα σου 
τις αλλαγές θα αντέξεις...
και σαν άλλος χαμαιλέοντας θα προσαρμοστείς ξανά..
Και θα μάθεις να σου αρέσει.
Ή τουλάχιστον να κάνεις υπομονή!
Να σφίγγεις τα δόντια και να λες..
Μπορώ!
Αντέχω!
Και κάποτε θα έρθει η ανάσταση!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Μετά την καταιγίδα....

Πέρυσι τον Οκτώβρη έγραψα κάποια στιγμή το 

κάποτε μισούσα τη βροχή.

Διαβάζοντας το σήμερα ξανά, και ακούγοντας αυτό

γαλήνεψα ...

Η πρώτη καταιγίδα 

ξέσπασε χθες βράδυ....

Πώς μας βρίσκεις εντελώς απροετοίμαστους

τις περισσότερες φορές....

Το πρωί μετρούσα ζημιές

Και προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια ξανά...

Πίσω από το τζάμι στιγμές μελαγχολικές

Κάπως έτσι δεν γίνεται και με τις πληγές μας;

Ακόμα κι αυτές που φαντάζουν ανεμοστρόβιλοι

-οδοστρωτήρες στη ζωή μας...

Κι όμως το μόνο που θα ήθελα πραγματικά είναι 

να νιώσω τη βροχή

Να ποτιστεί η γη
και να γίνει γόνιμη και πάλι
Να γεμίσει χρώματα ο κήπος παρά την ξεραϊλα 
και τη γύμνια των φυλλοβόλλων

Βλέπεις, κρατιέμαι απ' όλα τα μικρά
που υπάρχουν γύρω μου και δίνουν νόημα....
Ακόμα και στα σκόρπια φύλλα από τον άνεμο 
υπάρχει μια άγρια ομορφιά....

Τις καταιγίδες θα αποδεχτώ 
και όλα θα τα ξαναφτιάξω...
Και τις σπασμένες γλάστρες,
και τα σπασμένα αισθήματα.

Μελαγχολικός ο καιρός,
μα μια γλυκιά καλημέρα σου στέλνω 
Σε ευχαριστώ που με συντροφεύεις και στα δύσκολα...
Την αγάπη μου!
@ριστέα


ΥΓ: Καλό μήνα!

Όταν τελειώσει μέσα μου ....

Μπήκε ο Σεπτέμβρης.

Ο ήλιος με ξύπνησε γλυκά, όπως χτες.

Όπως ακριβώς την προηγούμενη!
Μια ακόμα καλοκαιρινή μέρα..

Ευχές από παντού:

"Καλό μήνα" 

"Καλό Φθινόπωρο"

Άκουσα κάτι και για Χειμώνα....

Γύρισαν πίσω οι παραθεριστές!

Χειροκροτήματα!

"Τα κεφάλια μέσα" μας είπαν. 

Σκληρή δουλειά μας περιμένει.

Καλό μήνα!

Βάλθηκαν όλοι να φέρουν το Φθινόπωρο.

Έξω ακούω ακόμα τα τζιτζίκια.

Κι ο ήλιος μεσουρανεί.

Η ζέστη με κάνει να θέλω ίσκιο να βρω 

να ανακουφίσω τον ιδρώτα μου ...

Τι κι αν λέει  "Σεπτέμβρης" στα χαρτιά...

Το καλοκαίρι μου θα τελειώσει όταν το τελειώσω μέσα μου!

Τ'ακούς;

Καλό μήνα θα πω...

Τα φύλλα μου μπορεί να άλλαξαν λίγο χρώμα

 μα ακόμα να πέσουν....

@ριστέα

πηγή και για τις δύο εικόνες

Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα.

Τέλος εποχής!

Παρασκευή ξημέρωσε.
Την Κυριακή η ώρα αλλάζει. 
Η μέρα θα μικρύνει κι άλλο.
Και το φως της ημέρας θα λιγοστέψει.
Θα κλείνομαι μέσα πιο νωρίς,
θα μελαγχολώ πιο συχνά,
θα κρυώνω περισσότερο.
Θα νοσταλγώ.
και ίσως ονειρεύομαι.
Τέλος εποχής.
Θα μπορούσε να κλείσει εκεί.
Δεν μου πάει όμως.
Θα έρθει η επόμενη για αυτό.
Είμαι σχεδόν βέβαιη.
Δεν μπορώ να μελαγχολώ 
επειδή γνωρίζω πως δεν γνωρίζω το αύριο.
Όλα παίζονται...
Όλα μπορούν να συμβούν.
Τέλος εποχής, σημαίνει ευκαιρία για Νέα Εποχή.
Τέλος εποχής σημαίνει τύχη, όχι θλίψη!
Τέλος εποχής σημαίνει αυτό μόνο.
Όχι το τέλος μια ζωής.........


Καλημέρα σας.
airis

αφιερώνεται....

Κάποτε μισούσα τη βροχή....

Κάποτε μισούσα τη βροχή ! Κάποτε μκρούλα που δεν είχα μάθει να μη μισώ ότι δεν μου κάνει, που δεν είχα μάθει ότι ακόμα και τα άσχημα έχουν μια απίστευτη ομορφιά μέσα τους. Αναγκαζόμουν βλέπετε για 6 χρόνια μέχρι να τελειώσει το σχολείο (γυμνάσιο-λύκειο) να περπατώ γύρω στο 25λεπτο για να πάω κι άλλο τόσο (ίσως και περισσότερο το μεσημέρι μετά από την 6ωρη κούραση ) για να επιστρέψω σπίτι αφού έμενα στην εξοχή. Μέσο μεταφοράς δεν υπήρχε και εγώ παντός καιρού έπρεπε να πάω να μάθω γράμματα! Κάπως έτσι λοιπόν όταν φθινοπώριαζε έτρεμα... Και τελειώνοντας το σχολείο, φαίνεται μου έμεινε η φοβία...

Έλα όμως που ο άνθρωπος αλλάζει τελικά!
Στην πορεία μεγαλώνοντας, έμαθα ό,τι φοβάμαι, ό,τι με ενοχλεί, ό,τι δεν μου κάνει, να το κοιτάζω κατάματα! Να ψάχνω και να βρίσκω κάτι θετικό μέσα σε όλα τα πράγματα (και σε όλους τους ανθρώπους)!
Να βρίσκω έστω κι ένα λόγο για τον οποίο μπορώ να το (ή να τον) αντέξω!
Κι έτσι κάπως έμαθα να μη λέω εύκολα "μισώ"! 
Αγάπησα και τη βροχή. Είναι όμορφα να βρέχει και να κοιτάζεις προστατευμένος πίσω από το τζάμι τις σταγόνες. Να αστράφτει και να βλέπεις τον ουρανό να φωτίζεται στιγμιαία.... Να είσαι τυλιγμένος στα ζεστά σου σκεπάσματα και να ακούς τους ήχους της. Να μελαγχολείς κιόλας πού και πού. Δεν είναι κακό. Λίγη μελαγχολία σε γεμίζει πολλές σκέψεις και συναισθήματα...
Έπειτα όταν τελειώσει η βροχή , όταν τελειώσει και η μελαγχολία και βγει ο ήλιος και πάλι, όλα θα λάμψουν , όλα θα ζεσταθούν και εσύ θα επανεκτιμήσεις τη χαρά, το χαμόγελο , τον κύκλο της ζωής.

Καλημέρα φίλοι μου!
Είμαστε μέρος του κύκλου της ζωής.
Απολαύστε τον!

airis

Εικόνες Φθινοπώρου....

Άλλος μπορεί να βρίσκει τις φθινοπωρινές εικόνες μελαγχολικές, άλλος μπορεί να ξετρελαθεί με τα χρώματα....  

Συγκέντρωσα εδώ αγαπημένες φωτογραφίες που φύλαγα στο αρχείο μου ...δεν είναι δικές μου ' μακάρι να ήταν! 

Λατρεύω το καλοκαίρι.... Περνάω όμως πιο δημιουργικές στιγμές άνοιξη και φθινόπωρο πάντα!

Αυτό το κίτρινο-πορτοκαλί εμένα μιλάει μέσα μου! Δίνει χρώμα στους χώρους του σπιτιού μου , στα έργα ζωγραφικής μου, στη σκέψη μου...

Το γλυκό αεράκι που μπαίνει από το παράθυρο το νιώθω σαν χάδι.

Όπως με συγκινούν ακόμα και οι ξεθωριασμένες αναμνήσεις ....

Η έρημη παραλία δεν με μελαγχολεί... 

Τι κι αν φαίνεται μουντή η εικόνα ...Για μένα είναι πρόκληση ...Θα ξαναβγει ο ήλιος ! Θα ξαναγεμίσει ζωή το λιμάνι. Θα έρθει ξανά η αγάπη που ζεσταίνει τα πάντα.....

Και τα φύλλα που πέφτουν θα γίνουν ένα όμορφο σκηνικό....λίπασμα για το έδαφος , τροφή για τα δέντρα......

Και έρχεται έπειτα και η βροχή που ξεπλένει τα πάντα ...τη σκόνη του καλοκαιριού, τις στιγμές που θέλεις να ξεχάσεις ... και δροσίζει, αν εσύ διψάς για δροσιά!

Μερικοί άνθρωποι στη βροχή αισθάνονται βρεγμένοι...άλλοι πάλι νιώθουν τη βροχή και την απολαμβάνουν ..... 

Έτσι έχει να κάνει με όλες τις εποχές , με όλα τα πράγματα στη γη ...Δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια, ευτυχώς δηλαδή! Εσύ όμως διαλέγεις πως θα αισθανθείς και τι θα κρατήσεις....
Δείτε τα πράγματα με άλλη ματιά! Δείτε ακόμα και στα άσχημα και στα δύσκολα την ομορφιά που κλείνουν μέσα τους!

Είμαι η airis και δεν τελείωσα με το Φθινόπωρο ακόμα!
Καλημέρες!!!!!

Το τρίξιμο του κόσμου..

Η ζωή είναι κύκλος.

Η αρχή της ζωής προδηλώνει έναν θάνατο 

και ο θάνατος την αναγέννηση.

Δεν με τρομάζει η αλλαγή του τοπίου...

Δεν με πονούν τα φύλλα που κιτρινίζουν και πέφτουν.

Θα ξαναγίνουν πράσινα.

Θα ξαναλάμψει η ψυχή μου.

Το μόνο που θέλω είναι να με αφήσουν να ακούσω το τρίξιμο του κόσμου έως τα σωθικά μου !

Καλό μήνα

@iris