[Τώρα πώς βρέθηκα να γράφω Καραγκιόζη εγώ
μη με ρωτάτε! Διαβάστε και τα λέμε στον κάτω μαχαλά! ]
-Ε, Καραγκιόζη; Τι σαματάς είναι αυτός; Γιατί κάνεις τον ντελάλη και τι έχουν μέσα τα καφάσια και τα τσουβάλια σου;
-Τι να κάνω ρε Χατζηαβάτη, Είδα κι απόειδα ο φουκαράς κι είπα να γίνω πραματευτής.
-Και τι πουλάς άνθρωπέ μου; Με τι πούγκα* αγόρασες πραμάτεια;
-Επήρα στα κουτουρού κάτι φουστάνια της Αγλαΐας, κάτι χνουδωτούς*, κάτι τρύπιες κάλτσες, δυο τενεκέδες ξεγάνωτους, κάτι σβούρες του Κοπρίτη, τεφαρίκια* όλα και τα πουλάω.
-Βρε μπουνταλά, άμα σε πάρει είδηση η γυναίκα σου θα της έρτει νταμπλάς! Θα σε κυνηγάει μετά με τον κόπανο! Και δεν φοράς και παπούτσια για να τρέξεις! Και με το σέρτικο* χέρι που'χει, σακάτη θα σ' αφήκει δόλιο μου.
-Άμ δεν θα προλάβει. Έχουν γνώση οι φύλακες: Θα της τον αρπάξω και θα τον πουλήσω κι αυτόν!
-Εσύ δεν έχεις ιερό, ούτε όσιο! Και ποιος αγοράζει τις μπακατέλες σου;
-Α, ως τώρα; Κανείς! Να όμως, στο σαράι τώρα δα θα χτυπήσω και θα ξεπουλήσω. Έλα ρε Βεληγκέκα, άνοιξε ...ο πραματευτής είναι εδώ!
-Ποιος πραματευτής; Εσύ είσαι ο Καραγκιόζος! Και τι πραμάτεια είναι αυτή; Σαν μαραμένα ζουμπούλια είναι! Ρε όξω από δω! Μη σε πάρει πρέφα ο Βεζίρης και τσαντιστεί! Να πας στον Χαχαμίκο να πουλήσεις τα σκουπίδια σου!
-Μπα. Φτούνος ο Εβραίος είναι τσιγκούνης! Δεν φωνάζεις τη Βεζυροπούλα να βγει στο μπαλκόνι να με δει; 'Έστω στο περβάζι. Όλο και κανένα χνουδωτό θα θέλει για τον οντά της!
-Ξουτ, ωρέ πεζεβέγκη*, μη σε σκοτώσω! Η Βεζυροπούλα μας δεν έχει ανάγκη τα δικά σου τα τσόλια, ρε μπελαλή! Για νομίζεις ότι δεν ξέρω τον σεβντά* σου για τη θυγατέρα του Πασά μας!
-Βρε ποιον είπες τσόλι; Εγώ είμαι ο Καραγκιόζης με το όνομα. Έχω γίνει αστροναύτης, φούρναρης, ψαράς, ζητιάνος, τσοπάνης, μάγειρας, χασάπης, ανθοπώλης, δάσκαλος, βαρκάρης, μπακάλης, γιατρός, καφετζής, γιαουρτάς, γραμματικός, τραγουδιστής, μανάβης, δασοφύλακας, αρματολός, αόρατος καπετάνιος, χαμάλης, φάντασμα του σεραγιού κι όπως το πας θα γίνω και το φάντασμα που κυνηγάει Βεληγκέκες σαν και σένα τρομάρα σου! Τώρα και γυρολόγος παρακαλώ!
-Ωχού, γινάτι που'χεις! Άμα δεν φύγεις θα τις αρπάξεις τις καρπαζιές σου! Θα σε πάρω με το κουμπούρι! Δεν σε ξέρω εγώ; Όλο μπελάδες και νταβαντούρια είσαι!
-Άμα με καρπαζώσεις θα στείλω επιστολή διαμαρτυρίας! Θα προσφύγω μέχρι τας Βρυξέλλας!
-Μπα και τι θα γράφεις;
-Ότι ο άχρηστος ο Βεληγκέκας δεν με αφήνει να βγάλω τίμια το ψωμί μου. Πώς θα ζήσουν τα κολλητήρια μου,ε; Δεν έχω να τους δώσω ούτε μια φραντζόλα μπαγιάτικη. Μας τα παίρνει όλα ο Αγάς, ο πολυχρονεμένος μας (σιωπηρά: που να μην σώσει!) βλέπεις! Ταπί είμαι!
-Τεμπέλης είσαι! Ρε κοίτα κέφια που'χει για καβγά! Δεν έρχεσαι να βοηθήσεις να καθαρίσει ο μάγειρας κάτι έντερα από τα κατσίκια που σφάξαμε για το γλέντι; Θα σου δώκω και μπαξίσι*!
-Βρε δε σφάξανε! Δεν έρχομαι μέσα. Εσύ θα με κλείσεις με το ζόρι στο μπουντρούμι, άμα 'ρτω εκεί! Την κοπανάω πριν δει τα χαΐρια μου η Αγλαΐτσα μου! Καλύτερα νηστικός, παρά μπαγλαρωμένος ή κοπανημένος!
Κι επειδή είμαι και κουβαρντάς, να, πάρ'τα όλα. Τζάμπα!
Μπατίρης ήμουν! Τι είχαμε, τι χάσαμε! Όπα, όπα, όπα!
----------------------------------------------------------------
Σημ: Όλες οι τονισμένες λέξεις είναι τουρκικής προέλευσης! Όπως και το ζουμπούλι, μία εκ των 5 υποχρεωτικών λέξεων.
πούγκα: το κομπόδεμα
χνουδωτοί: οθωμανικοί τάπητες που έφεραν όρθιο στιμόνι
τεφαρίκι: το εκλεκτό πράγμα (χρησιμοποιείται και ειρωνικά)
σέρτικο: βαρύ
πεζεβέγκης: απατεώνας, κατεργάρης
σεβντάς: ερωτικός καημός
μπαξίσι: χρηματικό ποσό που δίνεται σε κάποιον για να κάνει μια εξυπηρέτηση
Τα κατάφερα;
Για όλα φταίει η Μεμαρία, το 13ο Παίζοντας με τις λέξεις,
τα ζουμπούλια, μια εκ των 5 υποχρεωτικών λέξεων,
η όρεξη να γράψω κι εγώ κάτι πιο εύθυμο,
η ανάγκη μου να μεταλλάσσομαι, να σας μπερδεύω, να ψάχνομαι,
να κυλάω και να μην χορταριάζω.
Τα κατάφερα;
Σας φιλώ
@ριστέα