Ανοίγοντας το συρτάρι...# 7

Απόψε θέλησα με πάθος να μιλήσω

να λύσω το δέσμιο της σιωπής 

και σένα να σου κράξω, να σου δείξω

τι θα πει να είσαι μαχητής.

Σε τούτη τη ζωή που όλα μετράνε

το στήθος αν σηκώσεις λίγο επάνω

όλοι εσένα θα χειροκροτάνε

κι ανδριάντα θα σου στήσουν από πάνω.

Μάθε όμως να είσαι μαχητής!

Για σένα, μόνο για σένα να παλεύεις

κι άσε τους άλλους να κράζουν καταγής

σκουλήκια είναι, σκουλήκια θα μαζεύεις.

Κι αν επιτέλους έμαθες πως σε τούτη τη ζωή

αξίζει να κερδίζεις

πάλεψε, ίδρωσε, 

μα τον ιδρώτα μην τον εχαρίζεις!

14/05/1993


Είπα να ανοίξω το συρτάρι λίγο σήμερα, να το αερίσω.
Από πέρυσι είχα να το κάνω.
Ένα κιτρινισμένο χαρτί 
και λίγα λόγια....
1993... στα είκοσι τρία μου.
Τότε που έγραφα συνεχώς και αδιαλείπτως.
Τα περισσότερα μπαρούφες!
Τότε που έγραφα παραινετικά προς εμένα.

Ακολουθώντας τη σχετική με το συρτάρι ετικέτα 
μπορείς να δεις κι άλλες μεταεφηβικές μου δοκιμές

Τέλος,
λίγο πριν τη λήξη του Συμποσίου 
να σου θυμίσω ότι αν δεν έχεις ψηφίσει 
προλαβαίνεις σήμερα ως τις 8 το βράδυ.
Πάτα πάνω στις δύο εικόνες του Συμποσίου, στα αριστερά σου.
Αύριο, με την πρώτη αυγούλα, θα έχουμε τη γιορτή λήξης!

Καλή σας μέρα.
@ριστέα

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 9

Κλείνω το Σεπτέμβρη μου με το συρτάρι μου!

Πέρασε ο μήνας και δεν το άνοιξα καθόλου!

Και διάλεξα μια πονεμένη μου στιγμή

από το παρελθόν.

Ίσως γιατί αυτός ήταν ένας δύσκολος Σεπτέμβρης

Ίσως γιατί ελπίζω να αφήνω πίσω τα άσχημα!
Κάπου στο χτες....

Πάμε πίσω στο 1994;

Να δω από κάπου

Α δεν μπορώ...αν δεν τα γράψω

αν δεν τα πω σε κάποιον τώρα αμέσως

θαρρώ πως μέσα μου θα σκάσω

Και τα κομμάτια

θα τιναχτούν στους τοίχους

θα κυληθούν στο πάτωμα

και θα λερώσουν!

Τούτη η βρωμιά μέρες πολλές θα σε παιδεύει

ώσπου να την εκκαθαρίσεις

Πόσο θα ήθελα να δω από κάπου 

το πρόσωπό σου

σαν θα κοιτάει, σαν θα ρωτάει ανήσυχη

πώς βγαίνει άραγε το αίμα από τους τοίχους

κι αν θα προλάβεις, αν θα μπορέσεις

να τα γυαλίσεις όλα μόνη ως τα Χριστούγεννα....

15/12/1994

@ριστέα

Καλή μέρα να έχετε!

Και πολύ καλή εβδομάδα επίσης!

Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά (καιρό τώρα) από την αγαπημένη Μου Πέτρα
κι ευελπιστώ κάποια μέρα να της το ζωγραφίσω.
Δεν το ξέρει...
Νομίζω ότι το απόγευμα θα πηδήξει από τη χαρά της!
Όχι για τον πίνακα!
Αλλά για την ελπίδα!

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 8

Ο Αύγουστος φεύγει κι εγώ δεν άνοιξα καθόλου 
το αραχνιασμένο μου συρτάρι...

Να σας πάω 21 χρόνια πίσω σήμερα;
Αύγουστος ήταν και τότε!

Αυτοβιογραφικό....

Οδός Προποντίδος

Οδός Προποντίδος,

αριθμός δεκαπέντε,

όροφος "ισόγειο".

Μια γωνιά όλη κι όλη , η ευτυχία μας!

Εκεί στο μάρμαρο, στο πέτρινο στρώμα,

ανάμεσα στους δυο γκρίζους τοίχους,

ζεστά αποκοιμήθηακν τα κορμιά μας

κι από τον ίλιγγο του πάθους

αμέτρητες φορές αναστενάξαμε.

Στο παιχνίδι το τρελά παθιασμένο

οι δυο μας μέρος πήραμε

δοκιμάζοντας τις χαρές 
και τις πίκρες του Έρωτα...

Θαρρείς πως στους τέσσερις τοίχους, 
η αγάπη μας στεγάστηκε για πάντα.

Κι όλα κύλησαν...

όμορφα, γεμάτα.

Όλα κύλησαν!

Οδός Προποντίδος

αριθμός δεκαπέντε,

όροφος "ισόγειο".

Δεν μένω πια εκεί!

@ριστέα


αύγουστος '92

via

Καλή σας μέρα!
Σας φιλώ γλυκά!

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 7

πηγή

Ήταν κάποτε...

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι.

Και ήταν κι ένα αγόρι.
Η μοίρα το' θελε να σμίξουν
αχόρταγα!
Μοίρασαν στα δυο 
αγάπη, κορμιά, χρόνο, κουβέντες
κι ενώθηκαν ...
Με έναν έρωτα βαθιά ηδονικό,
με έναν Έρωτα λυτρωτικό!
Με τη νιότη
να τρέχει σε όλο το κορμί..
Με τα όνειρα παραμάσχαλα..
και τη λαχτάρα να χορτάσουν!
Και πέρασαν χρόνοι πολλοί '
εξακολουθητικοί, παρελθοντικοί, στιγμιαίοι!
Και ήρθαν κάποτε κι οι τετελεσμένοι!
Και το  κορίτσι πήρε το δρόμο του
και το αγόρι, τον δικό του....

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι
που μεγάλωσε!
Που μάζεψε τελειωμένες ιστορίες κ έπλεξε παλτό!
Και δε κρυώνει τις νύχτες του χειμώνα !

Γιατί έτρεξε με τη νιότη και την ξεπέρασε..
Γιατί αγάπησε !

*
Δεν σας πήγα πολύ σήμερα πίσω στο χρόνο
Γραμμένο πριν ενάμιση χρόνο...
Από τα αγαπημένα μου...

Καλή Κυριακή να έχετε
@ριστέα
___________________________________________

Στο μπλογκ της αγαπημένης μας Φλώρας  

δημοσιεύτηκαν ήδη, σε τρεις αναρτήσεις, οι ιστορίες του 12ου Παιχνιδιού.

Όποιος θέλει να διαβάσει 22 αξιόλογες δουλειές, ιστορίες και ποιήματα,

που κοινό τους σημείο είναι 5 δοσμένες λέξεις κι η αγάπη τους

για το γράψιμο & την ευγενή άμιλλα,

μπορεί να περάσει έως και την Παρασκευή 26/7/13 πατώντας 

εδώ   ☞ TEXNIS STORIES

και να ψηφίσει τις τρεις καλύτερες.

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 6

Πηγή

Όλα εν σοφία....

Αχ πώς τα φέρνει έτσι η ζωή....

Κι η πικρία απ' του Αχιλλέα την ιστορία

πηγάζει, του δόλιου του Αχιλλέα.

Γιατί εκεί που όλοι οι Έλληνες πίστευαν

πως ο Αχιλλέας άπαρτο κάστρο ήταν

(κι ας είχαν κάπου, κάποτε ακούσει πως νέος

θα πέθαινε, διαλέγοντας τη φήμη)

και πως τέτοιο θεριό οι Τρώες ποτέ

δεν θα μπορούσαν να σκοτώσουν,

να'σου ο Πάρις ο δειλός, το βέλος

απ' την κρυψώνα του με προσοχή πετάει,

στην φτέρνα τη θνητή του Αχιλλέα,

και το θεριό, τ'άπαρτο κάστρο, ξεψυχάει.

Δεν είχε πια μεγάλη σημασία πώς

εδιέρρευσε το μυστικό του Αχιλλέα.

Μόνος του εξάλλου το'χε επιλέξει:

Λίγη ζωή, μα ένδοξη πολύ!

Όλα δεν είναι δυνατόν να τα' χεις!

1994

Προβληματισμοί της 24χρονης τότε @ριστούλας...
Μου ζητήσατε να  ανοίγω πιο συχνά το συρτάρι...
Σας χαλάω χατίρι εγώ;


Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα!
@ριστέα

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 5

Όλα κινούνται, όλα αλλάζουν
Αιώνες πριν κι άλλοι πολλοί το'χαν φωνάξει
Τίποτα δε δένεται σε τούτη τη ζωή, ούτε ασφαλίζεται για πάντα
Κι όσοι νομίζουν πως άραξαν κι έδεσαν
πικρά πλανώνται...
Αργά η γρήγορα ξεσπάει η μπόρα
Και στα καράβια που οι ναύτες των κοιμούνται
γιατί σφιχτά έδεσαν τα σχοινιά, τα παλαμάρια
η ταραχή κουνάει πιότερο. 
Και σαν ξυπνήσει ο καπετάνιος, 
τι να προλάβει
Ούτε κουπί, ούτε πανί....
όλα, τρικυμιασμένα!

Μονάχα ο ξάγρυπνος, ο ανήσυχος εκείνος καραβοκύρης,
που ανοιχτά κρατούσε τα μάτια της ψυχής του
και το κουπί δεν άφηνε απ' το χέρι,
Μονάχα εκείνος θα κάτσει ήσυχα και σταθερά να σώσει το σκαρί του.
Γιατί περίμενε, πως κάποτε
στη θάλασσα
θα ξέσπαγε και η τρικυμία!

7/4/1995
Όσοι νομίζουν πως άραξαν κι έδεσαν!

Είπα να ξε-αραχνιάσω λίγο το συρτάρι μου σήμερα.
Στα 25 μου το είχα γράψει ....
Τ'αγαπάω πολύ...

Καλή σας μέρα.
Καλή εβδομάδα
@ριστέα

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 4 : Το χάσαμε το πλοίο μητέρα

Το χάσαμε το πλοίο μητέρα.

Δεν ήταν από ξύλο.

Μήτε από μέταλλο.

Από γυαλί ήταν μητέρα!

Σαν τα σχέδια που έκανες!

Και το γυαλί σπάζει εύκολα.

Και τα κομμάτια μπαίνουν βαθιά στα χέρια. 

Μα η καρδιά πονά- όχι τα χέρια!

Και τα μάτια δακρύζουν το αίμα!

Το χάσαμε το πλοίο μητέρα.

Ήταν γυάλινο βλέπεις 
και δεν το ξεχώριζες εύκολα στον ορίζοντα!

Να'ταν το μόνο λάθος που έκανες!

Πίκρα στην καρδιά

16-8-1989

Καιρό είχα να ανοίξω το συρτάρι. Και το έκανα με ένα από τα πρώτα μου. Δεκαεννιά χρονώ, κοριτσόπουλο. Λίγο μετά την εφηβεία. Τότε που συσσωρεύονται παράπονα, απογοητεύσεις, πόνοι, δάκρυα, καημοί. Και τα έβγαζα με το μολύβι μου, στο χαρτί μου! Δεν είχα άλλο τρόπο για να κρατώ τις ισορροπίες μου!

Κάποια στιγμή τσαλάκωσα τη σχέση μου με τη μητέρα μου. Τη γκρέμισα και την έχτισα από την αρχή. Κι ήταν μια λυτρωτική διαδικασία και για τις δύο.

Όταν καταφέραμε και συγχωρέσαμε μέσα μας, όταν αδειάσαμε όλες τις κακές στιγμές, κάναμε χώρο για τα όμορφα! 
Ωριμάσαμε παρέα! 
(Ωρίμανση!Η απαραίτητη διαδικασία για υγιείς σχέσεις. Όλων των ειδών).

Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι η μητέρα μου έκανε ότι καλύτερο μπορούσε και ήξερε.  Είχε μεγαλώσει μέσα σε μια πατριαρχική οικογένεια,πολύ αυστηρά, όπου ο πατέρας αποφάσιζε και διέταζε. Συνέβαινε στο παρελθόν. Συμβαίνει συχνά πυκνά. Για αυτό και δίνω μεγάλη σημασία στο να εκπαιδεύονται οι γονείς, να διαβάζουν, να ενημερώνονται, να συμμετέχουν σε Σχολές Γονέων. 
Βεβαίως κι η αγάπη είναι πάντα το ζητούμενο.

Αλλά σκεφτείτε κάτι...

Θέλει να γίνει κάποιος  ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων. Πηγαίνει σε μία σχολή κι έπειτα εκπαιδεύεται κοντά σε κάποιον άλλον, έμπειρο τεχνίτη. Δεν ανοίγει το καπώ και προσπαθεί από ένστικτο να φτιάξει τη μηχανή του αυτοκινήτου. Ούτε κι εσύ θα εμπιστευτείς το αυτοκίνητό σου σε ένα μαστορόπουλο άπειρο. 

Το ίδιο γίνεται με όλα τα εξειδικευμένα επαγγέλματα.

Για να γίνεις γονιός χρειάζεται μόνο το ένστικτο; Πού έμαθες αλήθεια για τη ψυχολογία του παιδιού; Πού μαθήτευσες για τις συμπεριφορές, τους τρόπους επικοινωνίας , την αντιμετώπιση κρίσεων;

Κι όλοι αυτοί που εγκαταλείπουν, κακοποιούν ή σκοτώνουν τα παιδιά τους τι το έκαναν το ρημάδι το ένστικτο;
Για να γίνεις γονιός χρειάζεται να είσαι ολοκληρωμένος και συγκροτημένος άνθρωπος, που με ευθύνη και συναίσθηση αναλαμβάνεις το δύσκολο έργο να προσφέρεις στην κοινωνία μια μέρα ευτυχισμένους και συγκροτημένους ενήλικες.

Δεν θέλω να αγχώσω κανέναν γονιό που με διαβάζει αυτή τη στιγμή και να αρχίσει να αναρωτιέται αν είναι σωστός με το παιδί του. Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθη. Ακόμα κι αυτοί που παίζουν τη ψυχολογία στα δάχτυλα. (Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες).

Σημασία έχει να αναγνωρίζουμε πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι, να προσπαθούμε διαρκώς και να έχουμε πάντα γνώμονα την αγάπη!

Το παρακάτω ποίημα του R. Russel είναι εξαιρετικό κι αφορά τις ενοχές των γονιών.

Το να είσαι γονιός, 

δε σημαίνει να είσαι ένας τέλειος άνθρωπος. 

Δεν σημαίνει καν να επιβάλεις αυτό που νομίζεις 

πως ξέρεις…

Σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου, 

ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα του, γύρω του, 

μ’ όλα αυτά που γύρω μας αλλάζουν, 

μ’ όλα αυτά που με τα χρόνια φωτίζονται διαφορετικά. 

Γιατί, αυτό έχει νόημα. 

Και γιατί οι ανάγκες μας, παιδιών και γονιών, εκεί οδηγούν. 

Συνταγές δεν υπάρχουν, 

γιατί δεν υπάρχει μοναδική αλήθεια! 

Την αλήθεια τη φτιάχνουμε όλοι. 

Και κυρίως, όλοι μαζί.

Συνταγές δεν υπάρχουν.

Μονάχα η επιθυμία να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο!

Καλή σας μέρα!

@ριστέα

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 3 #

Η ποίηση είναι ένα ταξίδι σ’ άγνωστη χώρα…
Για μια και μόνο λέξη λιώνεις χιλιάδες τόνους γλωσσικό μετάλλευμα.
Μαγιακόφσκι

Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. 

Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. 

Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"». 

Πηγή!  http://www.sansimera

Ένα μικρό,, απλοϊκό μου ποίημα σας έχω σήμερα... Το πρώτο που τόλμησα και δημοσίευσα κάποτε στο χώρο του διαδικτύου. Υπάρχει και εδώ μέσα κάπου χαμένο...Το αγαπώ πολύ. 

Είναι η καρδιά μου

Είναι η καρδιά μου σα χωράφι

μισοσκαμμένο, αβοτάνιστο, παραιτημένο καιρό

Ξερό το χώμα

Πέφτουν βροχές, πέφτουν πάγη.

Τα καλοκαίρια ο ήλιος το ξεραίνει

και το νερό μέρες ανύπαρκτο.

Πόδια περνούν, πόδια πατούν

και τα πουλιά ώρες λερώνουν,

ώρες πληγώνουν.....

Είναι η καρδιά μου σα χωράφι.

Κάποιες φορές φυτρώνουν και λουλούδια.

Τι άγρια ομορφιά προσφέρουν στα μάτια τότε

οι παπαρούνες και οι μάηδες

και οι μαργαρίτες το λευκαίνουν....

Πέφτουν βροχές, φυτρώνουν λουλούδια

Κάποιες φορές ,ναι, φυτρώνουν και λουλούδια....

1994 ....ήταν χρονιά που έγραψα πολλά

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 2 #

Οι κουρσάροι

Είναι η ζωή σου αποκοιμισμένη
στο χάος και στο τέλμα παραδομένη.
Τίποτα δεν είναι βέβαια δυνατό 
να σε κάνει να δεις πόσο βαθιά κοιμάσαι
και πως δεν έχεις κάμει και τίποτα σπουδαίο.
Ένα λιμάνι που δεν σφίγγει από ζωή κάποτε σβήνει...
Κι αν κάπου κάπου κάνα ψαροκάικο αράζει
τούτο δεν το ονομάζει λιμάνι.
Μόνο όρμο μπορούμε να το πούμε.
Κι αν κάποτε περάσανε από κει και πειρατές
...Πάλι καλά!
Αν όχι, μην ελπίζεις πια πως ίσως μια μέρα
κουρσάροι να περάσουν.
Έτσι που κοιμάσαι, στον ύπνο το βαθύ που έπεσες
πού να τα δεις εσύ τα παλικάρια!

Φλεβάρης 1994, έγραφα στα 24 μου........

Άγιος Ανδρέας

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 1 #

Οι κεφαλές των Ερμών

Όμορφος νέος ήταν ο Αλκιβιάδης*
κι οι πλούσιες ξανθές μπουκλίτσες του
στόλιζαν το όμορφο κεφάλι, το γελαστό του πρόσωπο
το γυμνασμένο εφηβικό κορμί.
Μα και γνωστός και δοξασμένος ήταν ακόμα
τόσο, που οι νέοι λάτρευαν τη χάρη και την τύχη του.
Κι η γενιά του, πλούσια και ξακουστή,
κρατούσε απ' τη γενιά του Περικλή
κι ήταν περήφανος πολύ γι' αυτό ο Αλκιβιάδης
και το' δείχνε, καθώς καμαρωτός πάνω
στο άρμα με τ' άσπρα άλογα την πόλη σεργιανούσε.
Όλα τα είχε ο Αλκιβιάδης...
και δόξα και χρήμα και καμάρι.
Μα τους θεούς ξεχνώντας τους προκάλεσε
κι εχθρούς εκείνοι μισητούς του έστειλαν.
Μια μέρα οι μύτες των Ερμών ευρέθηκαν κομμένοι**
κι ήταν πολλοί εκείνοι που είπαν
πως του Αλκιβιάδη έργο ήταν.
Κι ο Αλκιβιάδης πίσω καλέστηκε να δώσει
απολογία.
(στον πόλεμο ήταν πηγαιμένος πρώτος των πρώτων).
Κι ύστερα, πλούτη και δόξα και φήμες
όλα, σε μια νύχτα και μια μέρα,
έτσι εχάθηκαν....
Κι απόμειναν οι κεφαλές των Ερμών να το δηλώνουν
πόσα ακριβά επλήρωσε ο Αλκιβιάδης!

Ιούλιος 1992

Άνοιξα το συρτάρι. Αυτό που δεν έχουν δει άλλα μάτια πέρα από τα δικά μου. Κι ανέσυρα ένα από τ' αγαπημένα μου ποιήματα. Ήμουν μόλις 22 ... Μην είστε αυστηροί... Ακόμα φοιτητριούλα ήμουν τότε! Δεν είναι τυχαίο που ξεκινώ με αυτό.... 

Την καλημέρα μου
@ριστέα
___________________________________________________________

*Αλκιβιάδης, γιος του Κλεινίου, από τον δήμο του Σκαμβωνίδη  ήταν ένας εξέχων Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός. Ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνίδων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου ως στρατηγικός σύμβουλος, στρατιωτικός και πολιτικός.Η εκστρατεία στη Σικελία ήταν ιδέα του Αλκιβιάδη, και μερικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι, αν τη διοίκηση της εκστρατείας είχε αναλάβει ο Αλκιβιάδης και όχι ο Νικίας, η εκστρατεία δεν θα ήταν τόσο καταστροφική για τους Αθηναίους.

**Μια νύχτα, κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για την εκστρατεία, οι ερμές στον πλίνθο με φαλλό, είχαν ακρωτηριαστεί σε όλη την Αθήνα. Αυτό ήταν θρησκευτικό σκάνδαλο και θεωρήθηκε ως κακός οιωνός για την εκστρατεία. Ο Πλούταρχος εξηγεί ότι ο Ανδροκλής, ένας πολιτικός ηγέτης, χρησιμοποίησε ψευδομάρτυρες, οι οποίοι κατηγόρησαν τον Αλκιβιάδη και τους φίλους του ότι ακρωτηρίασαν τα αγάλματα, βεβηλώνοντας και τα Ελευσίνια Μυστήρια. Αργότερα οι εχθροί του, στρατολόγησαν ρήτορες για να υποστηρίξουν ότι ο Αλκιβιάδης πρέπει να σαλπάρει όπως ήταν σχεδιασμένο και μετά την επιστροφή του, να δικαστεί. Ο Αλκιβιάδης ήταν καχύποπτος για τις προθέσεις τους, και ζήτησε να του επιτραπεί να δικαστεί αμέσως, υπό τον κίνδυνο του θανάτου του, για να καθαρίσει το όνομα του.Αυτή η αίτηση απορρίφθηκε, και ο στόλος σάλπαρε λίγο αργότερα, με άλυτες εκκρεμότητες.Όσο ο Αλκιβιάδης περίμενε, η απουσία του ενθάρρυνε τους εχθρούς του, και εκείνοι άρχισαν να τον κατηγορούν για άλλες ιερόσυλες πράξεις και σχόλια, και μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι αυτές οι πράξεις σχετίζονταν με συνωμοσία κατά της δημοκρατίας.Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, οι Αθηναίοι πάντα δέχονταν κάτι με φόβο και καχυποψία. Όταν ο στόλος έφθασε στην Κατάνη, βρήκαν την τριήρη Σαλαμίνια να περιμένει να φέρει τον Αλκιβιάδη και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους για τον ακρωτηριασμό των Έρμεων ή για τη βεβήλωση των Ελευσινίων Μυστηρίων πίσω στην Αθήνα για δίκη. Ο Αλκιβιάδης είπε στους κήρυκες ότι θα επιστρέψει στην Αθήνα με το πλοίο του, αλλά στους Θούριους απέδρασε με το πλήρωμα του - στην Αθήνα καταδικάστηκε για την απουσία του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η περιουσία του κατασχέθηκε και οι Αθηναίοι υποσχέθηκαν ένατάλαντο σε αυτόν που θα κατάφερνε να σκοτώσει τους κατηγορούμενους.

(Πηγή: http://el.wikipedia.)