Στο καρνάγιο

Να περνάνε οι θαλασσοταραχές

και να κοιτάζεις τον ιστό σου...

Κι αυτός να στέκεται κοντάρι ορθό.

Έστω κι αν το σκαρί ξεφλούδισε.

Έστω κι αν τα στεγανά έμπασαν.

Καμάρι.

"Τα κατάφερα και τούτη τη φορά".

Μα μην επαναπαύεσαι.

Στο καρνάγιο δίχως άλλο να πας...

Πιάσε την πίσσα'

Πιάσε το σφυρί και τα καρφιά.

Την ξύστρα,

και το χαμόγελο παραμάσχαλα -τραβάει πιο εύκολα έτσι η δουλειά.

Έχεις ανακατασκευή να κάμεις.

Τρύπες και πάλι να κλείσεις....

Χειμώνας μπροστά σου...

Τι να σου κάνει μια μονάχα νηνεμία.

(Δεν είναι να εμπιστεύεσαι τη θάλασσα

κι ας την απόλαυσες κάποτε πολύ).

Ξέρεις πια πώς όλοι οι καιροί στο δρόμο σου είναι...

Κι έχεις πολλά ακόμα να ζήσεις και να πάθεις.

Και ποιο το επιμύθιο ετούτη τη φορά;

Δεν σταματάει η ζωή αν δεν χαθεί!

@ριστέα

Καλή σας μέρα 

και καλό Σαββατοκύριακο

Μετά την καταιγίδα....

Πέρυσι τον Οκτώβρη έγραψα κάποια στιγμή το 

κάποτε μισούσα τη βροχή.

Διαβάζοντας το σήμερα ξανά, και ακούγοντας αυτό

γαλήνεψα ...

Η πρώτη καταιγίδα 

ξέσπασε χθες βράδυ....

Πώς μας βρίσκεις εντελώς απροετοίμαστους

τις περισσότερες φορές....

Το πρωί μετρούσα ζημιές

Και προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια ξανά...

Πίσω από το τζάμι στιγμές μελαγχολικές

Κάπως έτσι δεν γίνεται και με τις πληγές μας;

Ακόμα κι αυτές που φαντάζουν ανεμοστρόβιλοι

-οδοστρωτήρες στη ζωή μας...

Κι όμως το μόνο που θα ήθελα πραγματικά είναι 

να νιώσω τη βροχή

Να ποτιστεί η γη
και να γίνει γόνιμη και πάλι
Να γεμίσει χρώματα ο κήπος παρά την ξεραϊλα 
και τη γύμνια των φυλλοβόλλων

Βλέπεις, κρατιέμαι απ' όλα τα μικρά
που υπάρχουν γύρω μου και δίνουν νόημα....
Ακόμα και στα σκόρπια φύλλα από τον άνεμο 
υπάρχει μια άγρια ομορφιά....

Τις καταιγίδες θα αποδεχτώ 
και όλα θα τα ξαναφτιάξω...
Και τις σπασμένες γλάστρες,
και τα σπασμένα αισθήματα.

Μελαγχολικός ο καιρός,
μα μια γλυκιά καλημέρα σου στέλνω 
Σε ευχαριστώ που με συντροφεύεις και στα δύσκολα...
Την αγάπη μου!
@ριστέα


ΥΓ: Καλό μήνα!