Πέμπτη 1 Ιουνίου 2023

#Μάιος


Ο Μάιος μας έφυγε, 
εμπρός βήμα ταχύ... σε καλύτερες μέρες.😁

Μπα! 
Φυσικά και δεν μου φταίει ο μήνας.
Ούτε πιστεύω στα μελλούμενα, ή στα άσχημα.
Δεν υπάρχουν εξάλλου για μένα άσχημα γεγονότα ή κακή ζωή.
Υπάρχουν μαθήματα.

Πάμε να δούμε αυτόν τον υπέροχο μήνα που έφυγε;

👇

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάη μουΑγωνία

Γιατί...
Αγωνία στο κόκκινο. Πολλή αγωνία.
Για αυτό και ακολουθεί σεντόνι!

Ποτέ μια λέξη δεν χαρακτήρισε έναν ολόκληρο μήνα μου σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Και όχι για τις εκλογές.
Που και γι' αυτές είχα, όμως ισχυρότερες ήταν οι προσωπικές μου αγωνίες.
Μία για τον Μαξ, που αν δεν τον έτρεχα στον γιατρούλη, δεν θα την είχε 
βγάλει καθαρή η ψυχούλα μου, γιατί από τον πόνο δεν έτρωγε,
αλλά κυρίως δεν έπινε καθόλου νερό,
(και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έκανε η δόλια η μάνα για να είναι 
σίγουρη ότι προσλαμβάνει έστω και την ελάχιστη αναγκαία ποσότητα 
για να επιζήσει, χωρίς βλάβες στα εσωτερικά του όργανα!)
μία για το μικρό γατάκι που φροντίζω λίγο περισσότερο από δύο μήνες, 
(μαζί με τη μαμά του και όλο της το σόι- αν έχετε άλλα ζωντανά 
και δεν ξέρετε τι να τα κάνετε, ξέρετε, εδώ στην καλή κυρία,
που λέει "τόσα φροντίζω, 2-3-4 ψυχές ακόμα, τι βάρος να είναι;")
που χάθηκε και εμφανίστηκε καταβεβλημένο και κουτσούλι το μωράκι μωρέ, 
αλλά κυρίως αγωνία για μένα, γιατί η αμέλεια κοστίζει, το ξέρω καλά πια,
βασικά πάντα το ήξερα, αλίμονο,
αλλά ας μπει κάποιος στα παπούτσια μου προτού (με) κρίνει τόσο αβίαστα!
Κι εξακολουθώ να έχω πολλή αγωνία και τώρα που γράφω, 
τίποτα δεν έχει περάσει, ούτε έχει ξεκαθαρίσει, όλα όμως είναι διαχειρίσιμα 
-θέλω να πιστεύω- όλα είναι μαθήματα, εγώ δυνατή
κι έχω κάτσει στην ακρούλα μου και κάνω τις εργασίες μου!

🌺

Ένιωσα ευγνώμων τον Μάιο:
✔Για τους φίλους μου!
Αυτούς που είναι κοντά μου, οικογένεια, μπετόν αρμέ,
αυτούς που αποτελούν το μικροσύστημα υποστήριξης, όπως το αποκαλώ,
-που μόνο μικρό δεν είναι-
αυτούς που είναι γεμάτοι αγάπη, ενσυναίσθηση και πίστη.
Με συγκινήσατε παίδες!
Με κάνατε να νιώθω απέραντη ευτυχία!

✔Για τον Τάσο μου, τον ανιψιό μου -που ούτε γιος μου να ήταν!

✔Για τον πρώην Έρωτα, (εσαεί Μεγάλη Αγάπη), που είναι πλάι μου πάντα
-παρ' όλο που δεν είμαστε μαζί.
Που πέρασε μαζί μου την αγωνία μου, στηρίζοντάς με 
με τον δικό του τρόπο.

Για τα μαθήματα που πήρα! Και ήταν πολλά.
Όλος ο μήνας ήταν μια τεράστια εργασία για μένα και την 
δουλεύω με συνέπεια και περιέργεια.
Τι άλλο έχει να μου δώσει άραγε;

Ναι, είμαι τυχερή και ευλογημένη!

💟

Το τραγούδι που άκουσα περισσότερο αυτό τον μήνα:
Για τραγούδια ήμασταν αυτό το μήνα;
Το μπλογκ μου άνοιγα, έχει 3 κομμάτια που με ηρεμούν,
αυτά με χαλάρωναν!

💟

Το quote του μήνα:


Τελευταίες σκέψεις:

Η συμπαντική συγχρονικότητα είναι υπαρκτή.
Είχα πολλά στοιχεία και αποδείξεις για να το δω ξεκάθαρα!
Όλα συνδέονται, αν έχεις καθαρή τη σκέψη και κάνεις τις αναγωγές,
όλα είναι μαθήματα, η ζωή είναι ωραία, αν εσύ τη βλέπεις ωραία!
Η ζωή είναι άσχημη, αν βλέπεις μόνο τα άσχημα.

Μαντέψτε τι από τα δυο επιλέγω!

Ας θελήσουμε να έχουμε 
έναν όμορφο Ιούνιο!
Αριστέα


ps:Συνεχίζω το περσινό δρώμενο της Μαρίνας
"Απολογισμός ευγνωμοσύνης" 
στο τέλος κάθε μήνα πλέον.

Πέμπτη 11 Μαΐου 2023

Έπος του ’40 στα Αλβανικά βουνά (Τάσος Κάβουρας)

 
Με μεγάλη χαρά σήμερα φιλοξενώ τον αγαπημένο φίλο Τάσο Κάβουρα.
Στο 30ο Συμπόσιο Ποίησης συμμετείχε με δύο πολύ δυνατές δημιουργίες,
που προσωπικά ξεχώρισα και αγάπησα, 
(συμμετοχές #5 & #6 )
γιατί η γραφή του Τάσου μου ταιριάζει 
και ανήκει στη λιτή, δωρική γραφή, που εκτιμώ ιδιαιτέρως.

Σήμερα φιλοξενώ με ιδιαίτερη τιμή και μια τρίτη του συμμετοχή,
που δεν έστειλε ποτέ για το Συμπόσιο,
(εγώ την είχα διαβάσει κάποια στιγμή, και δεν σας κρύβω, είχα ενθουσιαστεί!)
και ακολουθεί σχολιασμός του ίδιου του Τάσου.

Αριστέα

Γιαννούλης Παναγιωτόπουλος 

Έπος του ’40 στα Αλβανικά βουνά

Σε δρόμο άγνωστο και απόκρημνο
40 νοματαίοι, στρατιώτες όλοι
Οι μισοί αιχμάλωτοι..

Μπλέχτηκαν σε λυσσαλέες μάχες
σε αμφισβητούμενες περιοχές
Νικητές και ηττημένοι

Το χιόνι ολημερίς, μποτόκι
Πιάστηκαν όλοι μαζί από τις ζώνες
μην πέσουν στην άπληστη χαράδρα

Ο Ιταλός που ξεχώριζε από τους άλλους
επιστράτεψε τα Γαλλικά του, είπε
-Μας σφιχτοδένει η κοινή μοίρα

Επερχομένου του θανάτου
καμία λέξη άκαιρη, προσβλητική
Καμία ευχή ασήμαντη

Και ο Γιαννούλης, επικεφαλής έφεδρος
έγραψε τη διαθήκη του
- τι άλλο να έχει-
συμβουλές στα παιδιά του..

Τάσος Κάβουρας


Καλημέρα σε όλους και όλες (ευχαριστώ, όσοι με διαβάσουν..).

Ο Γιαννούλης Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1908 σε ένα μικρό χωριό της Τριφυλίας και κατόρθωσε και σπούδασε δικηγόρος. Άσκησε τη δικηγορία στη Καλαμάτα. Το 1940 ως έφεδρος Αξιωματικός έλαβε μέρος στα Αλβανικά βουνά στις μάχες κατά των Ιταλών. Αργότερα στο Αντάρτικο ήταν στον Ταύγετο, πολιτικός υπεύθυνος του ΕΛΑΣ (Χρυσοβίτης). Στην απελευθέρωση της Καλαμάτας το 1944 είχε σημαντική θέση, ήταν Διοικητικός Αντιπρόσωπος της ΠΕΕΑ (Κυβέρνησης του Βουνού) για τη Μεσσηνία. Εξέδωσε μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας το πρώτο μετακατοχικό «νόμισμα» της Ελλάδος τα περίφημα «Ταμειακά Γραμμάτια» με τα οποία έγιναν οι πρώτες χρηματοοικονομικές πράξεις του λαού με τις Τράπεζες.

Όταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αποβιβάστηκε στη Καλαμάτα τον Σεπτέμβρη του 1944 ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης του Καίρου, ο Γιαννούλης του παρέδωσε ως πολιτικός υπεύθυνος του ΕΑΜ την Ελλάδα ελεύθερη από τους Γερμανούς.

Η μοίρα του στη συνέχεια ήταν όπως η μοίρα όλων των Αντιστασιακών της εποχής. Κυνηγήθηκε (και επικηρύχτηκε !), και εξορίστηκε... Το 1950 αφέθηκε ελεύθερος και προσπάθησε να επανέλθει ως δικηγόρος διαγραμμένος από τον Δικηγορικό σύλλογο Καλαμάτας. Τα κατάφερε μέσω Κρεστένων. Υπερασπίστηκε πολλούς Αντιστασιακούς με μνημειώδεις αγορεύσεις.

Μου τον σύστησε ο πατέρας μου, στο εξοχικό του στη Μεσσηνία γύρω την δεκαετία του 80. Προσηνής, μειλίχιος..

Η γυναίκα του πέθανε από αρρώστιες της εποχής μόλις γέννησε τα παιδιά τους, το 1939. Τα δύο αγόρια μεγάλωσαν όλα τα χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό. Άριστοι μαθητές όταν ήταν να δώσουν εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο το 1957 έπρεπε να επισυναφθεί το πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων. Αδύνατον.. Υπήρξε παρέμβαση από έναν απόστρατο αστυνομικό που επέμεινε φορτικά στο καθεστώς και τα παιδιά τελικά συμμετείχαν στις εξετάσεις. Σπούδασαν ο ένας γιατρός και στη συνέχεια έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου στο Λονδίνο, και ο άλλος δικηγόρος και στη συνέχεια έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου στο Παρίσι.

Στην Αλβανία (επανέρχομαι) σε απόκρημνα μέρη μέσα σε χιονοθύελλα, ο Γιαννούλης είχε αναλάβει να μεταφέρει αιχμαλώτους Ιταλούς. Δίχως οδηγό σύνδεσμο..

Τα στοιχεία ανθρωπιάς που τον διακατείχαν ως άνθρωπο.., δεν σκότωσε, δεν εγκατέλειψε, δεν δυσκόλεψε τους κρατούμενους Ιταλούς, αντίθετα η ομάδα του έγινε ένα με αυτούς και όλοι μαζί μια αλυσίδα ζωής. Πιάστηκαν από τις ζώνες Έλληνες και Ιταλοί κρατούμενοι και μαζί ξεπέρασαν ομαλά τον κίνδυνο της κατακρήμνισης στα βάραθρα που έχασκαν δίπλα στο άγνωστο μονοπάτι.

Έδειξε μεγαλείο καρδιάς..
Τελικά επέζησαν μέσα στο χιόνι, στην ανεμοθύελλα και τους γκρεμούς.

Αυτό το γεγονός παραθέτω.

Παρότι αυτό το ποίημα θεωρώ ότι ήταν καλύτερο από τα άλλα δύο που έστειλα στην Αριστέα, δεν το έστειλα στο Συμπόσιο γιατί η Ιστορία και τα γραφήματα της είναι Ιερά και θεωρώ ότι δεν βαθμολογούνται..

Σήμερα το ποίημα μου και την μικρή αναφορά στον Γιαννούλη τα θέτω στη κρίση σας. Θα επιθυμούσα οι όποιοι σχολιασμοί να αφορούν και μόνο αυτά και να μην γίνεται σύνδεση με τις συμμετοχές μου στο τριακοστό Συμπόσιο..



◙ μποτόκι είναι τοπικός ιδιωματισμός και σημαίνει χιόνι μέχρι το γόνατο (πάνω από τη μπότα).

◙ είναι γεγονός ότι πάρα πολλοί Ιταλοί στρατιώτες το 1940 γνώριζαν καλά Γαλλικά.

◙ φωτ. ο Γιαννούλης δίπλα στον Κανελλόπουλο απευθύνει λόγο από μπαλκόνι στη Καλαμάτα

Τάσος Κάβουρας

Δευτέρα 1 Μαΐου 2023

#Απρίλης

 

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλη μου: Ποίηση

Γιατί: ...είχαμε το 30ο Συμπόσιο Ποίησης. 
Γιατί έχουμε άνοιξη και η άνοιξη είναι ποίηση,
άσχετα, αν ο καιρός τρελάθηκε και άνοιξη της προκοπής δεν έχουμε δει ακόμα!
Η εικόνα που επέλεξα για τον Απρίλη μου πιο πάνω, καθόλου τυχαία δεν είναι!
Αλλά ας μην γκρινιάζω. Είχαμε και ωραίες λιακάδες κι εγώ, 
λατρεύω τον ήλιο, εμπνέομαι από τον ήλιο, γιατρεύομαι στον ήλιο!

Ένιωσα ευγνώμων τον Απρίλιο:
Για το γεγονός ότι αυτόν τον μήνα έκλεισε ο πατέρας μου τα 90.
Σε λίγο καιρό εγώ κλείνω τα 53 κι έχω και τους δύο γονείς μου στη ζωή.
Νομίζω ότι, παρά τις δυσκολίες τους και όλα όσα έχω επιφορτιστεί,
μόνο ευτύχημα είναι αυτό 
κι εγώ αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη. 

Το τραγούδι που άκουσα περισσότερο αυτό τον μήνα:
Οι Βυζαντινοί ήχοι κυριάρχησαν και πάλι στο μεγαλύτερο μέρος 
του Απρίλη. Στο τέλος του μήνα, έπαιξε πολύ το τραγούδι που θέλω να 
διακριθεί στην Γιουροβίζιον '23, που έρχεται σε λίγες μέρες.
(Από τους ύμνους σε αυτό! Είμαι τρελή, αυτό είμαι!)



Το quote του μήνα:


Κλασικό, αλλά πάντα επίκαιρο:
Πού και πού χρειαζόμαστε να μας καταλαβαίνουν.

Κουράστηκα να εξηγώ.
Δεν έχω χρόνο, όρεξη και κουράγιο άλλο να εξηγώ.
Κάποιοι χάθηκαν από δίπλα μου.
Κάποιοι με παρεξήγησαν,
και βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι εγώ για αυτό.

Δεν θέλω να χάνω τον πολύτιμο χρόνο μου πια σε άσκοπα λόγια.
Δεν μου αρέσει να θυμώνω. 
Οπότε, ξεχνώ, χαμογελώ και αφήνω πίσω μου, απαλά!

[Αλλά πόσο όμορφο είναι όταν υπάρχει μια ψυχή που σε νιώθει!
Φεύγει τότε όλη η κούραση και νιώθεις, νιώθω, ευτυχία!
Και ναι, υπάρχουν τέτοιες φωτεινές υπάρξεις
και τις λατρεύω!]

Δεν θέλω να γράψω τίποτα άλλο για τον Απρίλη μου.
Συγκριτικά με άλλους μήνες ήταν ένας ωραίος μήνας για μένα
και θέλω να ευχαριστήσω τους 24 φίλους,
είτε έγραψαν, είτε ψήφισαν στο Συμπόσιο,
που ήταν εδώ μαζί μου 
και γιορτάσαμε με Ποίηση!
Αριστέα

ps:Συνεχίζω το περσινό δρώμενο της Μαρίνας
"Απολογισμός ευγνωμοσύνης" 
στο τέλος κάθε μήνα.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023

Λήξη 30ου Συμποσίου Ποίησης - Η γιορτή μας

 

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.
Χρόνια σας πολλά!

Το 30ο Συμπόσιο Ποίησης 
ολοκληρώνει σήμερα τη διαδρομή του.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς που για μια ακόμα φορά
συγκεντρωθήκατε στη γωνιά μου και τιμήσατε την Ποίηση,
με ευγενή άμιλλα και ενθουσιασμό.

Με οδηγό τρεις λέξεις, 

[δρόμος, διαδρομή, πορεία]

και με ελευθερία επιλογής, όπως πάντα,
δώσατε υπέροχες δημιουργίες, τόσο που οι περισσότεροι δυσκολευτήκατε
στο να ξεχωρίσετε μόνο πέντε συμμετοχές.
Ευτυχώς δεν τα λέω μόνη μου, αλλά το γράψατε και εσείς στα 
δικά σας σχόλια!


22
, λοιπόν, φίλοι μας έδωσαν 24 μικρά και μεγάλα 
διαμάντια και
24 συνολικά φίλοι του Συμποσίου περάσατε και βαθμολογήσατε
και με τις ψήφους σας, κάνατε κι αυτό το Συμπόσιο ξεχωριστό....

Νικητής/τρια του 30ου Συμποσίου είναι 
παραπαπάμ....










 








Η αγαπημένη μας 
ή αλλιώς Χριστίνα Λέλη

με το εξαιρετικό ποίημα, 
Άρριζοι,
στη θέση 12με 24 βαθμούς, 

Συγχαρητήρια πολλά, Χριστίνα μου!
Τρίτη σου νίκη στο Συμπόσιο!

Πριν περάσουμε να θυμηθούμε τη νικητήρια συμμετοχή 
έχω κάτι από το παρασκήνιο :
Το Χριστινάκι, μέχρι και λίγο πριν τη λήξη της διορίας δεν είχε έμπνευση
-μου το είχε δηλώσει η ίδια, με παράπονο.
Με δική μου παρότρυνση ("δεν γίνεται Συμπόσιο χωρίς εσένα!"
της είχα γράψει στην ομάδα της μπλογκογειτονιάς μας στο φέις)
έστειλε λίγο πριν την εκπνοή τη συμμετοχή της!
Οπότε, όταν σας τσιγκλάω, κάτι ξέρω!
Να την ακούτε την Πυργοδέσποινα!
🤣


12.Άρριζοι

Για κάποιους ο δρόμος
δεν έχει επιστροφή Δέντρα άρριζα με κλαδιά σπασμένα άγονται και φέρονται από έναν άνεμο μαύρο, πηχτό σαν αίμα Στρώθηκε με αίμα κι η διαδρομή Τα φύλλα ξεράθηκαν κι έπειτα έγιναν σκόνη Η μήπως είναι στάχτη; Πάνω στις ράγες χαραγμένα τα αρχικά ενός θαύματος Που όμως ποτέ δεν ήρθε Τόσοι έφυγαν, πόσοι γύρισαν; Η άδεια αγκαλιά της μάνας Το κρεμασμένο σακάκι στον καλόγερο Το γέλιο το παιδικό που δε θα ακουστεί Τα ματάκια που μάταια ψάχνουν Όλα ζητούν δικαίωση Όχι λάθος, επιστροφή ζητάνε Να έρθει πίσω η ζωή που κλάπηκε Να στεγνώσει το αίμα Να γίνει γύρη η στάχτη Να ανθίσουν οι ράγες Κι ο δρόμος να μη μοιάζει πια εφιάλτης παρά τραγούδι του γυρισμού Ένα αστέρι πέφτει Πορεία χαράζει στον ουρανό Χιλιάδες μάτια στραμμένα στην ελπίδα Φευ! Κάποιες ευχές δεν βγαίνουν ποτέ αληθινές


Θερμά συγχαρητήρια να δώσω στις συμμετοχές 7 και 19
που ισοψήφησαν στη 2η θέση.
Πίπη και Σταυρούλα, κρύβονταν αντίστοιχα πίσω από τις συμμετοχές αυτές.
Μπράβο, κορίτσια!

Ιδιαίτερη μνεία και ένα θερμό καλωσόρισμα στην Πίπη μας, 
στην παρθενική της εμφάνιση.
(Το 'χουν οι πρωτοεμφανιζόμενοι νομίζω να διακρίνονται 
στο Συμπόσιό μας!)

Τέλος, στην 3η θέση δύο συμμετοχές παρέα, 
9 και 10, Ελευθερία και Ελένη, αντίστοιχα!
Αυτό το Συμπόσιο ήταν γένους θηλυκού, λοιπόν! ☺

Είτε διακριθήκατε ψηλά, είτε στη μέση, είτε χαμηλά,
όλοι ήσασταν υπέροχοι!
Πάμε για τις αποκαλύψεις;


Ας γίνουν, λοιπόν, όλες οι συστάσεις 

Μαζί με τις συστάσεις
και οι στίχοι που αγάπησα εγώ από κάθε συμμετοχή.

Συμμετοχές από 1-6 τις βρίσκουμε ► εδώ

1.Αχαρτογράφητες Διαδρομές, Άννα, Πάρος (7 β)
Λίγο πριν την παραίτηση 
Η απόγνωση στο φως του 
Γίνεται Ίριδα.

Κι είναι αυτό το ανυπόστατο φως
Της πορείας της άγονης 
Η δικαίωση. 

2.Θλίψη, Mia (5 β)
Σκουριασμένο φως,
αιμοδιψή κοράκια,
δρόμος πολέμου.

3.Κανένας δρόμος να διαλέξω Velvet  (4 β)
άραγε ποιος θα μου δείξει τη διαδρομή
πότε θα βγω από τη φυλακή μου.

4.Ο κύκνος, Σμαραγδένια Ρούλα (10 β)
Η ζωή θα γυρίσει, τραγική ειρωνεία σε δυο ρόδες επάνω.
Η ψυχή θα παλέψει διαδρομή να αλλάξει.
Δεν θ' αφήσει την σκέψη να βουλιάξει στην θλίψη.

5.Συαντήσεις ανθρώπων, Τάσος Γ. Κάβουρας (4 β)

Και απλώθηκαν στους καναπέδες

Διεθνείς Οικονομικές διεργασίες..


6.Βήματα οργής..., Τάσος Γ. Κάβουρας (6 β)
Θα επανέλθουμε, 
και πιο μαζικά θα πούμε τα όχι μας 
Ζωσμένοι με ελπίδα και όνειρα. 

Συμμετοχές από 7-16 τις βρίσκουμε ► εδώ

7.Χρονικό, Πίπη (14 β)
Τα χρόνια πέρασαν γοργά,

κι ήρθε μαζί κι η λησμονιά.
Το πάρσιμο του οχυρού
έγινε έπος του συρμού.

Το τραγουδούσαν στις γωνιές
οι τροβαδούροι τις νυχτιές.
Το τραγουδούσαν και οι νιές,
με του αργαλειού τις σαϊτιές.

Και το άπαρτο το οχυρό,
έγινε πλέον μυθικό.
Ποτέ δεν έγινε γνωστό,
πως ήταν πάντα αδειανό.

8.(α)διέξοδος, Γιώτα Αρχοντάκη (6 β)
Ο ήλιος μας λούζει.
Η άβυσσος έχει έδαφος.
Τα ξερόκλαδα βγάζουν άνθη.
Η διαδρομή δε βρίσκει αδιέξοδο.
Απλά σκύβουμε το κεφάλι.

9.Από το νου στην καρδιά, Ελευθερία-Έρη  (13 β)
Έμαθες 
με το δύσκολο τρόπο
πως όσες χιλιάδες μίλια
κι αν διανύσουμε,
η μεγαλύτερη,
η πιο δύσκολη
και η πιο σπουδαία διαδρομή μας
είναι εκείνη 
από τον νου
στην καρδιά!

10.Η μαθητεία των γλάρων, ποιώ - ελένη (13 β)
Γλώσσα μου γίνε πάλι ακριβή και κανόνας
στίξης στο πολυτονικό μου καμβά.

11.«Μη με λησμόνει», Maria Kanellaki  (11 β)
ένα κορίτσι στεφανωμένο
ίδιο η άνοιξη
δίνει το σύνθημα 
τινάζει αγέρωχη τα μαλλιά τη
κυματίζει πίσω της η λαοθάλασσα
το φαρμακερό βέλος του χωροφύλακα χτυπάει κατάκαρδα
ανθάκια λεμονιάς ξεχύνονται απ’ το στήθος της
πανάκριβη κι αυτή η άνοιξη

12.Άρριζοι, BUTTERFLY (24 β)
Να έρθει πίσω 
η ζωή που κλάπηκε
Να στεγνώσει το αίμα
Να γίνει γύρη η στάχτη
Να ανθίσουν οι ράγες
Κι ο δρόμος 
να μη μοιάζει πια εφιάλτης
παρά τραγούδι του γυρισμού

13.Φώτα πορείας, Makis Del (3 β)
Φώτα πορείας. Και συνεχίζεις.
Ήρεμος πλέον.
Γιατί το βλέπεις πια καθαρά
Σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι...

14.Ο κόσμος είναι δικός σου, Δημήτρης Ασλάνογλου (5 β)
Σ’ ένα όμορφο κόσμο, με χαράς χαμόγελα
Να διαβαίνεις περάσματα και ν’ ανοίγεις φτερά
Της φροντίδας ματιές, να φωτίζουν απλόχερα
Της καρδιάς σου τ’ ανοίγματα, με αγάπης φωτιά

15.Να μου το θυμάσαι, Mia Petra (3 β)
όταν τα θρυλικά "Σκαθάρια"  
θα περπατούν στην πόλη 
με τον ήλιο στο μεσουράνημα 
(...)
θα διασχίσουν το δρόμο απέναντι 
και θα περάσουν στην αιωνιότητα 

16.Αμήν, Marina Tsardakli  (12 β)
Η αγάπη να ξέρεις θα 'ναι πάντα, ο πιο επαναστατικός ξεσηκωμός!

Συμμετοχές από 17-24 τις βρίσκουμε ► εδώ

17.Δεν ξέρεις ο δρόμος που τελειώνει, Marina Tsardakli  (7 β)
Γιατί, τι μένει στο τέλος νομίζεις;
Οι στιγμές που αγάπησες,
οι αγάπες που έζησες
και μια ελπίδα που μιλά για ανάσταση! 

18.Το γράμμα, Mary Pertax (4 β)
Δεν είναι λίγοι οι καλοί. Μα πρέπει να φωνάξουν.
Στα πέρατα να ακουστούν, και να χαθεί η ομίχλη.
Κακίες, μίση, σπαραγμό, ανασφάλειες και οδύνη,
όλα να παραμεριστούν. Κάθαρση πια να γίνει!

19.Ανείπωτες ρήσεις, Σταυρούλα Δεκούλου  (14 β)
"Στην αγάπη δεν φτάνεις ντυμένος με λαμπρή φορεσιά,
αλλά φτωχός και πονεμένος, 
απόδειξη πως άντεξες στο ταξίδι, χωρίς να παραδοθείς".

20.Δρόμος ατελεύτητος, Η Γωνιά της Αννίκας (11 β)

Πνίγηκε ξαφνικά στα ουρλιαχτά η νύχτα.

Κάτω απ’ το βάρος των βαγονιών

συνθλίφτηκε η αγάπη.

Δρασκελώντας τα σπασμένα παράθυρα

μια-μια οι ψυχές ξεγλίστρησαν.


21.Καθημερινή διαδρομή, paloma (6 β)
Κάθε βράδυ
ένας μικρός θάνατος..
Κάθε αυγή
η πρώτη γέννηση,
η κρυφή ελπίδα
που ξαγρυπνά μες στα στήθια.

22.Δώδεκα λεπτά, της καρδιάς μας οι χτύποι, Giannis Pit (2 β)
Να θυμάστε, πως μνημόσυνο λύπησης, μ’ οργή απαξιώνω! Και της λήθης την άχλη μ’ απέχθεια διώχνω. Φως στους δρόμους του δίκιου θέλω να δώσετε! Και έναν κόσμο ανθρώπινο στη θύμησή μου σηκώστε!

23.Συνάντηση ζωής, ANNA Flo (3 β)
''Επιλογή ανθρώπινη τα τόσα βάσανά σας, αχάριστη είσαι που μοναχά αυτά τα προσμετράς Μάθε τον υπαίτιο να αναζητάς, ευγνωμοσύνη να αισθάνεσαι για όσα σου χαρίζω'' και χάθηκε στα ξαφνικά!

24.Ο δρόμος που χάνουμε, Μαρία Νικολάου (5 β)

Άλλες φορές το ονομάζουμε μάθημα.

Οι λάθος επιλογές που θα οδηγήσουν στις σωστές καταστάσεις.

Που χωρίς αυτές δεν χτίζουμε τον εαυτό μας.

Όπως και να το βαφτίζουμε, το δύσκολο απ΄όλα αυτά είναι η παραδοχή.

Η απόφαση ότι χαθήκαμε, είναι αυτή που θα μας δείξει το χάρτης της επιστροφής.



Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.
Η νίκη μας ξεκινάει και ολοκληρώνεται την ώρα που γράφουμε.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους σας λοιπόν!


Η νικήτρια θα πάρει, όπως πάντα, ένα δωράκι 
από τα χεράκια μου.

Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε τη βαθμολογία.
Με την αρίθμηση όσων ψήφισαν, λίγο πιο κάτω,
και με τη σειρά που ψήφισαν
μπορείτε να δείτε ποιοι σας προτίμησαν.


Ψήφισαν oι

1.BUTTERFLY
2.Katerina V
3.Velvet 
4.marypertax 
5.Πίπη
6.Μαρία Κανελλάκη
7.ANNA FLO
8.Γλαύκη
9.Marina Tsardakli
10.Μαρία Νικολάου
11.Γιώτα Αρχοντάκη
12.Σμαραγδάκι- Ρούλα
13.ποιώ - ελένη 
14.Σταυρούλα Δεκούλου
15.Mia Petra
16.Ελευθερία Έρη
17.Τάσος Γ. Κάβουρας
18.paloma
19.Giannis Pit.
20.Makis Del
21.Αννίκα
22.Δημητριος Ασλάνογλου
23.Mia
24.Άννα Πάρος 

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τους φίλους που δεν είχαν συμμετοχή 
κι όμως πέρασαν, έδωσαν το παρών, διάβασαν τις συμμετοχές μας
και τις αξιολόγησαν!


Φθάνοντας, επιτέλους, στο τέλος θέλω να πω μερικά πράγματα ακόμα.
Το Συμπόσιο αυτό το αγάπησα ιδιαιτέρως!
Ήταν τόσο όμορφες οι συμμετοχές σας! 
Οι λέξεις (μου) σας πήγαν σε πολλούς και διαφορετικούς δρόμους
και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό.

Παράλληλα, το Συμπόσιο αυτό με εξάντλησε.
Φάνηκε και από τα λαθάκια μου αλλά και απ' την αγωνία μου, 
μην και μου ξέφυγε και τίποτα άλλο, 
καθώς ο μπλόγκερ κατά τη δημοσίευση με παίδεψε, όσο δεν φαντάζεστε.

Το ίδιο με παίδεψαν και οι περισσότερες συμμετοχές, 
όταν τις περνούσα μέσα στις αναρτήσεις,
(όπως γίνεται σε κάθε Συμπόσιο, απλά αυτή τη φορά εγώ 
δεν είχα τη διαθεσιμότητα και τα κουράγια, όπως άλλοτε)
αφού οι περισσότερες δεν ακολουθούν ΠΟΤΕ τους όρους,
να έρχονται, δηλαδή, χωρίς μορφοποίηση, διάστιχα και παραγράφους.
Ιδίως τα μεγάλα ποιήματα!
Δεν είναι μόνο θέμα ομοιομορφίας και δικού μου ψυχαναγκασμού.
(Για αυτό ίσως έχετε παρατηρήσει, όσοι γράφετε με κεφαλαία τους τίτλους σας
ή με άλλες γραμματοσειρές, χρώματα και bold γράμματα, 
ότι όλα στο τέλος αλλάζουν!)
Αν άφηνα τα ποιήματα, όπως τα στέλνετε οι περισσότεροι, θα χρειαζόμουν 5-6 
αναρτήσεις, χωρίς πλάκα! Τα διαστήματα είναι τεράστια,
και δεν αρκεί να επιλέγω εγώ την κανονική παράγραφο.
Πρέπει να τα "πηγαίνω" σε ένα word και να διαμορφώνω μόνη μου 
τα διάστιχα και τις παραγράφους.

Παρ' όλα αυτά, δεν μετάνιωσα διόλου που έκανα αυτό το Συμπόσιο,
παρά τους φόβους μου, τους ενδοιασμούς μου
και την ταλαιπωρία μου.

Χωρίς αυτό το Συμπόσιο, δεν θα είχαν γραφτεί ίσως ποτέ 
τα όμορφα ποιήματα που γράψατε.
Και αυτό είναι το κέρδος κάθε Συμποσίου.
Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω.

Επειδή ο ορίζοντας ο δικός μου φαντάζει λίγο δυσοίωνος, 
δεν γνωρίζω, αν θα τα καταφέρω και την επόμενη φορά.
Δεν παίρνω όμως ποτέ αποφάσεις εν βρασμώ, 
δεν είμαι παρορμητική.
Λέω απλά, βλέποντας και κάνοντας.

Σας ευχαριστώ!
Σας φιλώ!
Αριστέα