Απλά μαθήματα υπομονής

Πριν από αρκετό καιρό πήρα ξύλινα βραχιόλια και σκουλαρίκια

με σκοπό να επεκταθώ και στο κόσμημα ☺

(όχι που θα μου ξέφευγαν... 

αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα)

Τα έτριψα και τα προετοίμασα με λευκό υπόστρωμα.

Έπειτα τα έκανα ντεκουπάζ

(αλλά επιμένω... δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα)

Όμως αυτό το λαχανορόζ δεν μου άρεσε καθόλου!

Απέτυχα!

Σιγά όμως που δεν θα είχα την υπομονή να το ξαναφτιάξω!

"Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία. 

Αυτό που μετράει είναι το κουράγιο να συνεχίζεις"

Τάδε έφη Ουίστον Τσώρτσιλ

Το έτριψα λοιπόν εξ ολοκλήρου, έκανα κρακελέ ενός συστατικού 
και πάλι ντεκουπάζ και γαρνίρισμα με γκλίτερ και πατίνες

και ορίστε τα αποτελέσματα!

Οι φωτογραφίες τα αδικούν, τα γαρνιρίσματα ούτε που φαίνονται,

 αλλά δεν επεδίωξα καλύτερες φωτό

γιατί δεν είναι ΑΥΤΟ το θέμα μου, σήμερα!

♥

Σκεφτόμουν λοιπόν πως χωρίς υπομονή τίποτα δεν γίνεται σε αυτή τη ζωή,

εκτός ίσως από τα τυχερά παιχνίδια.

Επειδή όμως η τύχη είναι αστάθμητος παράγοντας

αν θες αποτελέσματα δεν πρέπει να βιάζεσαι.

Θυμήσου πότε ήσουν εξαιρετικά ανυπόμονος..

Όταν ήσουν μικρός.

Σου έλεγαν "σε λίγο "και εσύ ρωτούσες διαρκώς:

"Ακόμα δεν ήρθε αυτό το "σε λίγο";"

Καμία άλλη απάντηση δεν σε ικανοποιούσε.

Ήθελες ΤΩΡΑ!

Μεγάλωσες.

Θα έπρεπε να έχεις μάθει ότι 

"αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι"!

Και πως 

"τα αγαθά κόποις κτώνται"!

Όλη η φύση μας δίνει διαρκώς μαθήματα υπομονής.

Θέλει χρόνο η κάθε διαδικασία.

Κάθε εποχή δεν αλλάζει " ως που να πεις κύμινο"! 

Φαντάσου να θες να φτιάξεις το κουτί που σου έδειξα πρόσφατα.

Θυμήσου όλα τα βήματα που σου εξιστόρησα.

Αν βιαστείς να το τελειώσεις, παραλείποντας κάποια από αυτά τα βήματα,

ή συντομεύοντας τους χρόνους σου,

 πιθανότατα να καταλήξεις σε μια μεγάλη πατάτα!

Όσο ικανός και να είσαι, όταν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία,

πρέπει να πας αργά, σταθερά,να περιμένεις.

Σήμερα πάλι Καθαρά Δευτέρα πετάς το χαρταετό σου.

Να μια ευκαιρία να διδάξεις το παιδί σου!

Το πέταγμα θέλει τρόπο, υπομονή, μελέτη...

Να ψάξεις για τον κατάλληλο αέρα.

Να κάνεις τα σωστά βήματα.

Και αν πάμε και πιο πίσω, στην κατασκευή του ίδιου του χαρταετού:

θέλει δεξιοτεχνία και γνώση φυσικά

αλλά σκέψου να είσαι ανυπόμονος ή βιαστικός στην κατασκευή του,

πόσο μοιραίο μπορεί να αποβεί στην ισορροπία του

και στην αεροδυναμική του!

" Μεγάλο πράγμα η υπομονή( ..... ) 

Κλεί θησαυρούς κι εκείνη " Δ. Σολωμός

Γιατί λοιπόν στην περίπτωση της Νέας κυβέρνησης

 ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ;

Καλά κούλουμα!

@ριστέα

__________________________


Για όσους παρακολουθούν τις ιστορίες του καφενέ

οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες μας είναι:

1.Οδοιπορικό στα καφενεδάκια της μνήμης , από Κεράσια και Κρίνοι

2. Στήριξε με στ' όνειρο, Ινώ, Σκιάθος

3. Κάπου στο παλιό καφέ, Evonita
4.Όταν γράφει η ζωή. e - periodiko mas official (από την Μαρίνα)
5.Σ' ένα πλωτό καφενεδάκι, Πύλαρος ( Γαβριήλ Παναγιωσούλης)
6.Νοθεία στον καφέ, Δημήτρης Ασλάνογλου
7.Ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, Λάουρα
8.Μια Παρασκευή για όνειρο, Η blogger της διπλανής πόρτας (Μαρίνα)
9. Ήτανε νιος! (Έμμετρος καφενές) Σμαραγδένια Ρούλα 
10.Απόγεμα στον καφενέ, dennis kontarinis (φιλοξενείται 
στης Έλενας Λ. λόγω τεχνικών προβλημάτων στο μπλογκ του)
11.Αμόλα Καλούμπα, mytripsonblog (me maria)
12.Η Κρυφή γοητεία της φιλανθρωπίας, Μαζεστίξ 
13.Καφενείο-ταβέρνα "Ο Κάκιας" Λάχεσις (Νίκη)
14.Χαμογέλα, μας βλέπουν, Μαρία Κανελλάκη

Όταν έχεις τις μαύρες σου!

Δύο βίντεο / μία σκέψη 
για σήμερα:

Βγάλε φτερά! 
Μπορείς!
♥

Σε τηλεοπτική εκπομπή ταλέντων στην Ινδία 

μια κοπέλα με τσαγανό και κέφι απίστευτο,

χορεύει ισορροπώντας στο ένα της πόδι!

(πατήστε κάτω δεξιά στο you-tube για να το δείτε εκεί

Στο μπλογκ δεν "παίζει"

Προσπερνώ τις όποιες αντιρρήσεις μου επί του θέματος 

εκπομπή, θέαμα, ακόμα και το χορό τύπου "Μπόλλυγουντ" κλπ κλπ

και στέκομαι μόνο στην τόλμη και στην υπερ-προσπάθεια της κοπελιάς!

Κι εδώ ένας μικρός πρωταθλητής!

Ο Kayden γεννήθηκε με επιπλοκές και οι γιατροί 

προέβησαν σε ακρωτηριασμό του ενός ποδιού του.

Στο βίντεο τα πρώτα του βήματα με το προσθετικό μέλος.
Κάποια στιγμή ακούγεται η φωνούλα του που λέει:
"Το'χω!"
 (I' ve got it) ♥

Όταν έχεις τις μαύρες σου,
όταν όλα σου πάνε στραβά,
όταν αφήνεις το χρόνο να τρέχει χωρίς εσένα,
όταν δεν δοκιμάζεσαι, δεν εξελίσσεσαι,
όταν δεν πας τον εαυτό σου μέχρι εκεί που δεν μπορεί....
να θυμάσαι 
πως άλλοι παλεύουν με κύματα 
και όμως δεν πνίγονται!

Γιατί βγάζουν φτερά και πετούν!

Ακολούθησε την ετικέτα
θέληση
και δες κι άλλες περιπτώσεις θαυμαστών ανθρώπων που ξεπέρασαν
τις δυσκολίες τους κι γίνονται παραδείγματα (αλήθεια, γίνονται;)
για όλους εμάς τους αρτιμελείς!

Καλή σας μέρα!
καλό Σαββατοκύριακο!

@ριστέα 

Καθ' εικόνα ...

Σκέψου το Θεό.

Όταν έφτιαχνε τον άνθρωπο.

Να βαριόταν να τον τελειώσει.

Να έλεγε κι αύριο μέρα είναι!

Τι έγινε κι αν του λείπει η όσφρηση.

Ή τα μάτια.

Έχει το στόμα ρε αδερφέ!

Ας γνωρίσει τα πάντα μέσω του στόματος.

Κάπως βολεύονται όλα στο τέλος...

Σκέψου έναν Θεό τεμπέλη.
Την ώρα της μεγάλης στιγμής!

Την ώρα που εμφυσεί ζωή!

Σκέψου.. μια μισή στιγμή.

Ένα ανοκλήρωτο έργο.

Σκέψου ένα Θεό φυγόπονο.
Ένα θεό, που τα παρατά, γιατί δεν ξέρει "αν μπορεί".

Μη μου πεις "Θεός είναι, όλα τα μπορεί!"

Καθ'εικόνα δεν θέλεις να πιστεύεις ότι σε έκανε;

Προσπάθησε!

Τελείωσε ανθρωπάκο το έργο σου!

Δώσε κι εσύ ζωή σε κάτι!

Δοκίμασε τι θα πει αποτυχία!

Πριν πεις: "δεν μπορώ".
Πες: θα δοκιμάσω.

Δεν είναι το τέλος του κόσμου!
Ίσως είναι η αρχή!
Κι αν όλα δεν πάνε καλά
Να θυμάσαι
Μια στιγμή αποτυχίας

είναι μονάχα ένα φύσημα του αγέρα...

@ριστέα

Ας μην αποθαρρυνόμαστε με την πρώτη αποτυχία.

Ας να μην τα παρατάμε εύκολα λέγοντας

αβίαστα "δεν μπορώ".

"Δεν είμαι εγώ για αυτά".

Κι επειδή νομίζω ότι κι αυτό το διδαχθήκαμε

όταν ήμασταν μικροί οι περισσότεροι, 

ας μιλήσουμε για την ενθάρρυνση στην παιδική ηλικία.

Όχι εδώ όμως!

Αλλά στα Βότσαλα στη λίμνη!

Προσεχώς!

Καλή σας μέρα!

Κάτι τέτοιες στιγμές θυμώνω με μένα, που δεν έμαθα ... κιθάρα!

Τον λένε Cao Huishen.

Ένα ατύχημα του στέρησε τα χέρια στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών.

Κάνει τα πάντα με τα πόδια, αφού αυτά μόνο διαθέτει,

Σήμερα είναι φοιτητής στο Software Engineering Institute 

στην πόλη Wuhan στην Κίνα, και σπουδάζει Τεχνολογία Υπολογιστών.

Από φτωχή οικογένεια, έπρεπε να εργαστεί 
ακόμα και για τα δίδακτρα της σχολής του.

Έμαθε ποδήλατο λοιπόν και μοίραζε εφημερίδες...

Μουσική, ποδήλατο, γυμναστική, διάβασμα, γράψιμο

τίποτα δεν τον σταματά αν αποφασίσει ότι θέλει να το κάνει κι αυτό!

"Τίποτα δεν σου χαρίζεται. 

Η ζωή θέλει αγώνα και εγώ έμαθα να αγωνίζομαι στα δύσκολα!"

αναφέρει με αφοπλιστική ειλικρίνεια!

"Δεν είμαι άχρηστος και δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι. Θέλω να είμαι ένας καλός πολίτης, να μορφωθώ και να διασφαλίσω ότι θα έχω μια πραγματική συμβολή στην κοινωνία που ζω. Επιθυμώ να μεταφέρω την εμπειρία μου και στους άλλους… Να γνωρίσουν και την άλλη πλευρά της ζωής, τη δύσκολη καθημερινότητα αλλά και την ελπίδα που υπάρχει στο βάθος του τούνελ…"

αρχική πηγή

Ντροπή για όλους εμάς που έχουμε τα χέρια μας

να κάνουμε λιγότερα πράγματα!

Δεν νομίζετε;

Όταν συναντώ τέτοιες ιστορίες πάντα στέκομαι με θαυμασμό. 

Ποτέ με οίκτο!

Κι έπειτα για μέρες στροβιλίζει γύρω από το κεφάλι μου:

αν μπορεί αυτός, γιατί όχι κι εγώ!

Και κάτι τέτοιες στιγμές θυμώνω με μένα που δεν έμαθα ... κιθάρα!

Σήμερα κάνουμε κάτι παραπάνω από αυτά που μπορούμε!

(Βασικά κάθε μέρα πρέπει...)

Σας φιλώ!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Το θαύμα της θέλησης

Από μικρή θαύμαζα τους δυνατούς ανθρώπους. Όχι αυτούς που τραβούσαν αυτοκίνητα με τα δόντια ή έσκιζαν τηλεφωνικούς καταλόγους λες κι ήταν τσιγαρόχαρτα. Θαύμαζα αυτούς που η φύση δεν τους προίκισε με τίποτα από τα απλά φυσιολογικά που μου έδωσε εμένα κι εσένα. Που τους στέρησε πολλά κι όμως αυτοί όχι απλά βρήκαν το δρόμο τους, μα έκαναν στο τέλος θαυμαστά πράγματα.

Όταν με ρωτούσαν αν έχω πρότυπο και ποιο, εγώ από μικρή έδινα μία και μόνη απάντηση: Έλεν Κέλλερ. Προτού καν ακόμα δω την ταινία με τη ζωή της, πριν αρχίσω να ρουφώ σαν σφουγγάρι οτιδήποτε είχε σχέση με τη ζωή της.
Η ιστορία της σε πολλούς πιθανόν να είναι γνωστή: Όταν ήταν 19 μηνών η γεννημένη στα 1880, Αμερικανίδα (Γερμανίδα στην καταγωγή) Helen Keller πιθανότατα από μηνιγγίτιδα ή οστρακιά, μένει κωφή και τυφλή και κατά συνέπεια άλαλη! Θα γίνει διάσημη αργότερα, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Φανταστείτε ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα κόσμο σκοτεινό, άχρωμο,άηχο.
Δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπο της μητέρας του.
Δεν έχει δει τον ήλιο, δεν γνωρίζει την ομορφιά της άνοιξης και την λάμψη του καλοκαιριού. 
Δεν την έχει νανουρίσει η γλυκιά φωνή της μανούλας. Δεν έχει γαληνέψει με το θρόισμα των φύλλων. Δεν έχει ποτέ μαγευτεί με τα κελαηδήματα των πουλιών. Ποτέ !

Σκεφτείτε μαρτύριο. 
Να διψά και να μην μπορεί να το ζητήσει.
Να πεινά και να μην υπάρχει τρόπος να ικανοποιήσει την πείνα της.
Να είναι βουβή μέσα σε απέραντους σκοτεινούς θαλάμους. 

Μα μέσα σε όλη αυτή την ατυχία ( ; -φτάνει η λέξη για να περιγράψεις ένα δράμα;) να που η ζωή της έχει στείλει μια οικογένεια που έχει περίσσια αγάπη κι ενδιαφέρον. Όταν ήταν στα έξι της, η μητέρα που αγωνιούσε για το σπλάχνο της κι έψαχνε  να βοηθήσει ή έστω να ελπίσει, παίρνοντας θάρρος κι έμπνευση  από μια αφήγηση του Κάρολου Ντίκενς,για την εκπαίδευση ενός άλλου τυφλού και κωφάλαλου παιδιού (μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα 1886 περίπου, τι ενημέρωση να υπήρχε τότε;) αρχίζει να αναζητά τρόπους. Ο πατέρας θα πάρει τη μικρή Έλεν και θα πάει σε μια άλλη πόλη αναζητώντας ιατρική αρχικά βοήθεια και κατεύθυνση. Εκεί θα του προταθεί μια δασκάλα κωφών, μόλις 20 ετών να αναλάβει το δύσκολο έργο να επικοινωνήσει με το σιωπηλό παιδί. Το όνομα αυτής: Αν Σάλλιβαν.

Για μένα δεν μπορείς να μνημονεύεις τη μία χωρίς να αναφέρεις την άλλη. Οι ζωές τους, συνυφασμένες. Η φιλία τους θα κρατήσει 49 χρόνια. Είναι ο θεόσταλτος άγγελος που θα εισβάλλει στα σκοτάδια της μικρής Έλεν και θα την οδηγήσει στο φως! Κι ας μην το είδε ποτέ της! Της χαρίζει μια κούκλα με το καλώς ήλθες και ταυτόχρονα της γράφει τη λέξη "κ-ο-ύ-κ-λ-α" γράμμα γράμμα μέσα στο χέρι. Θα περάσουν βδομάδες μέχρι να κατανοήσει η μικρή Έλεν πως κάθε πράγμα έχει το όνομά του.Στην αρχή είναι για αυτή ένα παιχνίδι μίμησης.
Αφού παιδέψει τη δασκάλα της πολύ, αφού σπάσει την άλλη κούκλα που θα της δώσει η δασκάλα της από το μπέρδεμα της γιατί χρησιμοποίησε τα ίδια γράμματα (κ-ο-υ-κ-λ-α) η δασκάλα της την πάει στην αντλία νερού για να της διδάξει το νερό κι εκεί θα αρχίσει σιγά σιγά να ανακαλύπτει την επικοινωνία, τη γλώσσα! Πράγματα για μας αυτονόητα και δεδομένα χρειάστηκαν τεράστια υπομονή κι επιμονή από τη δασκάλα Σάλλιβαν και τρομερή θέληση και κουράγιο από τη μικρή Έλεν. Εκείνη τη μέρα που έσπασε την κούκλα κι ένιωσε ότι όλα τα πράγματα είχαν ένα όνομα, ένιωσε πρώτη φορά μεταμέλεια.
Πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις μεταμέλεια! Να αναγνωρίζεις ένα λάθος σου! Ακόμα και μέσα στους σιωπηρούς κόσμους υπάρχουν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα.

Εκείνο το βράδυ σκέφτομαι την ευτυχία της! Σχεδόν τη νιώθω! Κάποιος είχε μπει μέσα της και την είχε τραβήξει έξω! Κάποιος είχε το κουράγιο να πιστέψει σε αυτήν! Και να τη βοηθήσει! Δυνατό αίσθημα και για τις δύο! Προσπαθώ να μπω και στη θέση της δασκάλας. Παρακολουθεί το μικρό κορίτσι , ανέχεται τα καπρίτσια ενός δύσκολου παιδιού- και πώς να μην ήταν εξάλλου; Γιατί το κάνει; Ποια η ανταμοιβή; Αν έχεις διδάξει και βλέπεις έπειτα το πρόσωπο του παιδιού που δίδαξες, αν αγωνιάς μαζί του για κάθε γράμμα, για κάθε συλλαβή κι έπειτα βλέπεις να σχηματίζει τις λέξεις και να μαθαίνει και να μαθαίνει.... πετάς κι εσύ τότε μαζί του....Λάμπει το παιδί , λάμπεις κι εσύ... Και τότε και κούραση και κόποι όλα πάνε περίπατο!
Συγχωρέστε με. Μπήκα ξανά για λίγο στη θέση της δασκάλας.Αν εγώ το ένιωθα με δυσλεξικά παιδιά, αν εγώ το ένιωσα με κάθε παιδί που του δίδαξα προανάγνωση, φανταστείτε αυτή τη δασκάλα! Πόσο ευτυχισμένη θα ήταν σε όλη της τη ζωή! Κι ας αφοσιώθηκε μοναχά σε αυτό το κοριτσόπουλο στη ζωή της κι έμεινε ....δεσποινίς!
Φανταστείτε και τη μικρή Έλεν τώρα! Είχε μάθει να επικοινωνεί. Είχε μάθει ότι τα πάντα έχουν όνομα. Μπορούσε να διαβάζει έπειτα τα πρόσωπα των άλλων με τα χέρια της , το λαιμό τους, τα γράμματα που της έγραφαν μέσα στη χούφτα της!
Κι έγραφε κι αυτή .....'

Η συνέχεια είναι γνωστή: Μαθαίνει τη νοηματική,  το σύστημα τυφλών Μπράιγ,διδάσκεται φιλοσοφία, μαθηματικά, φιλολογία, καλές τέχνες, μαθαίνει όχι μία αλλά πέντε γλώσσες ( αγγλικά ,γερμανικά, γαλλικά, αρχαία ελληνικά και λατινικά) προεδρεύει σε ίδρυμα για τυφλούς για δεκαπέντε χρόνια, γνωρίζεται με  σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων της εποχής εκείνης. ταξιδεύει σε πολλά μέρη της γης ( και στην πατρίδα μας ήρθε μία και μοναδική φορά μετά την κατοχή για τη δημιουργία του Φάρου Τυφλών) κάνει τόσα πολλά απίστευτα για ένα κορίτσι που ατύχησε τόσο πολύ στο ξεκίνημα της ζωής του!

Σκοπός μου δεν ήταν να κάνω ένα αφιέρωμα ή τη βιογραφία της Κέλλερ. Στο διαδίκτυο αν googlαρεις το λήμμα θα διαβάσεις πολύ περισσότερα και πιο τεκμηριωμένες πληροφορίες, ενώ στο you-tube θα βρεις με το όνομά της ακόμα και βίντεο με την ίδια και τη δασκάλα της. Μπορείς επίσης να βρεις σε συνέχειες την υπέροχη ταινία“The miracle worker”. Υπάρχουν δύο ταινίες, η μία του 1962 κι η άλλη του 2000).

Η περίφημη σκηνή του νερού! 

Είναι η σκηνή (από την ταινία του 1962 ) 

που η μικρή Έλεν αντιλαμβάνεται πως όλα τα πράγματα έχουν ένα όνομα

Σκεφτόμουν όλους εμάς, που έχουμε όλες μας τις αισθήσεις. Που βλέπουμε όλα τα χρώματα, ακούμε όλους τους ήχους, μιλάμε πολύ εύκολα στους άλλους κι ακούμε τι μας λένε.

Πόσο νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά; Πόσο τα εκτιμούμε; Αλήθεια πόσο εκμεταλλευόμαστε όλες μας τις δυνατότητες; Πόσο αξιοποιούμε την όρασή μας και την ακοή μας για να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε; Για να γεμίσουμε γνώση; 

Η Έλεν τα στερήθηκε. Κι όμως έκανε όσα δεν θα κάνουμε εμείς σε μια ολόκληρη ζωή.

Φυσικά δεν εννοώ ότι θα έπρεπε να μάθουμε πέντε γλώσσες και να γυρίσουμε όλο τον κόσμο για να πούμε ότι αξίζουμε! Αλλά ας τη θυμόμαστε πού και πού όταν εύκολα εγκαταλείπουμε χωρίς να προσπαθήσουμε. Ας τη θυμόμαστε πού και πού όταν κοιτάζουμε τον ουρανό ή ένα λουλούδι. Ή όταν ακούμε το όνομά μας.....

Σας εύχομαι ένα υπέροχο βράδυ!

@ριστέα

Η δύναμη της θέλησης παρά τις αντίξοες συνθήκες!

Η Έλεν Κέλλερ είχε γεννηθεί στις 27 Ιουνίου. 

Θυμήσου μόνο ότι κάποτε μπορούσες !

-Κοίτα μαμά! Πετάω!
-Κατέβα από εκεί! Θα πέσεις!
-Μα μαμά πετάω σου λέω ... Είναι τόσο όμορφα...
Μιλάω στον Ντορή και με ακούει. Το ξέρει ότι είμαι χαρούμενη.
-Βλακείες! Κατέβα θα πέσεις! Α! Και τα άλογα δεν μιλούν! Χαζοκόριτσο! Τι θα κάνω μαζί σου!

Αν κατέβηκες κι εσύ από το άλογο, αν σταμάτησες να μιλάς με τον Ντορή σου θυμήσου μόνο ότι κάποτε μπορούσες!
Να έχετε μια υπέροχη μέρα.
airis

Η αλλαγή έρχεται μέσα από την απελπισία!

Υπάρχει ένας άνθρωπος που όλοι γνωρίζουμε.

Η ιστορία του είναι η ακόλουθη:

Δυο φορές ασχολήθηκε με επιχειρήσεις κι απέτυχε.

Έβαλε υποψηφιότητα δυο φορές για τη Βουλή και το Κογκρέσο και πάλι απέτυχε.

Απέτυχε επίσης, δυο  φορές στην εκλογή του σαν γερουσιαστής.
Προσπάθησε σκληρά να γίνει αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς επιτυχία.
Η γυναίκα που αγαπούσε πέθανε πολύ νέα.
Τελικά έπαθε νευρική κατάπτωση.
Αλλά, παρ' όλα αυτά είχε την αυτογνωσία και τη δύναμη να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες, να συνεχίσει τον αγώνα και να γίνει Πρόεδρος της Αμερικής. 
Το  όνομά του Αβραάμ Λίνκολν .

Δεν είμαστε όλοι Λίνκολν. Έχουμε όμως να μάθουμε πολλά από το παράδειγμά του.
Όταν κάτι πάει στραβά, μαζεύουμε τα κομμάτια μας και πάμε για την επόμενη προσπάθεια! 
Μια αποτυχία είναι το τέλος μιας προσπάθειας. Δεν είναι το τέλος του αγώνα μας!

Καλό απόγευμα!

airis

Γιατί όχι;

Ευχαριστώ όλους όσοι μου είπαν κάποια στιγμή ...
-Μη!
-Αυτό δεν είναι για σένα !
-Δεν θα τα καταφέρεις!
-Χαχα! Σύνελθε ! Μα στην ηλικία σου;

Γεννήθηκα ελαττωματική.... πεισμώνω στα "μη" και στα "δεν"!
Όταν μου λένε "όχι" το μόνο που μπορώ να απαντήσω είναι :
-Γιατί όχι;;;;;;;;;
@iris