@iris speaking : Βγάλτε να τις μετρήσουμε: Ποιος την έχει μεγαλύτερη... την ευαισθησία!

Συγγνώμη, δεν με έχετε συνηθίσει έτσι.

Συγγνώμη που σήμερα ενώ όλοι είμαστε συγκλονισμένοι 

απ' όσα συμβαίνουν,

εγώ χαριεντιζόμουν στη σημερινή μου, πρωινή ανάρτηση

και η οποία αποσύρεται προσωρινά.

(Αλλά σαν το διάολο κάηκε το ρούτερ μου και μέχρι να βρω δανεικό

πριν λίγο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι).

Συγγνώμη που οργίζομαι με τον κακό χαμό στα σόσιαλ μίντια.
Αλλά αυτό που γίνεται κάθε φορά, που κάτι συγκλονίζει το δυτικό κόσμο,
τον δικό μας κόσμο και τότε δείχνουμε την ευαισθησία μας,
αλλάζοντας μια εικόνα,
σηκώνοντας παντιέρα από την καρέκλα μας ,
εμένα με ξεπερνάει!

Σκασμός!
Αυτό θέλω να φωνάξω!
Θα μου πεις κι εσύ με τη σειρά σου ένα ... "κυρά μου,
κάτσε στα αυγά σου και μην κοιτάζεις ό,τι σε χαλάει"
και θα έχεις και δίκιο.

Αλλά τόσο καιρό που χάνονται πρόσφυγες και παιδάκια 
που ήταν η ευαισθησία σας καλοί μου άνθρωποι;
Ξαφνικά σε ένα βράδυ καταλάβαμε ότι αυτός ο κόσμος βρωμάει;
Εγώ κλείνω και σιωπώ!

Και ίσως για πρώτη φορά θα νιώσω λίγο καλύτερα
που δεν έγινα μάνα....
Αλλά πονώ για όλα τα παιδιά του κόσμου,
για την πραγματικότητα στην οποία αναγκάζονται να ζήσουν 
και να κάνουν όνειρα!

Δεν έχει νόημα να πούμε κάτι!
Έτσι κι αλλιώς αύριο,μεθαύριο 
πάλι θα αλλάξει η φωτοπροφίλ 
πάλι θα χαριεντίζεται ο κόσμος....


______________________________



Για όποιον θελήσει να συνεχίσει με τις Ιστορίες της Νύχτας
ας διαβάσει την ιστορία
Η τελευταία νύχτα / ο διάλογος, 
από την Evonita, στο Beloved ideas

Ανάμεικτη σαλάτα!

Από το πρωί προσπαθώ να οργανωθώ, εις μάτην όμως!

Βλέπετε μετά από κάθε Συμπόσιο ...νεκρή η @ριστούλα.

-Γιατί @ριστέα τα κάνεις αυτά, αφού σε εξοντώνουν; 

-Διότι έτσι είμαι φτιαγμένη: να ξεχνώ μετά από μέρες την κούραση 

και να θυμάμαι μόνο τα καλά

Έτσι γίνεται πάντα φίλε μου. 

Ζηλεύεις με την ικανότητα που έχω;

Ή μήπως με βρίσκεις μαζοχάκι;

Θαρρείς πως εγώ δεν έχω αναρωτηθεί;

Ιδίως όταν πεισμώνω και συνεχίζω... Με τρομάζω!

Κοίτα να δεις που το κάπα είναι εύκολο γράμμα, 

εγώ όμως δεν το βρήκα καλή γέφυρα να συνεχίσω...

Λοιπόν, θα αναρωτιέσαι τι κάνω;

Μισό να σου εξηγήσω

Νεαρή και αιθέρια ύπαρξη (λέγε με διπλανούλα) στα μπλογκς είχε 
την ιδέα να κάνουμε το αλφαβητάρι των σκέψεων.

Κάθε σκέψη κι ένα γράμμα ή αντίστροφα..Θα σε γελάσω!

Ξηγήθηκα κι εγώ ωραία αμέσως, αναλαμβάνοντας να το κάνω

(σιγά μην έχανα την ευκαιρία να παίξω...)

Όμως, όσο κι αν φαίνεται παιχνίδι έχει και έναν βαθμό δυσκολίας

Περισσότερο είναι θέμα γοήτρου νομίζω.

Ροή να έχει ο λόγος σου και η σκέψη σου ....

(Να μην γράψουμε κι ασυναρτησίες μανούλα μου!)

Σιγά το δύσκολο!

Εδώ ολόκληρο Συμπόσιο φέραμε εις πέρας.

Τίποτα δεν μας σταματά!

Ύστερα θα ακολουθήσουν κι άλλα...

Φανταχτερά ή μη δρώμενα οφ κόρς

Χωρίς να χάνουμε καιρό!

Ψήνεσαι;

Ω ναι και ω λαλά!

Από βδομάδα!

Μη στάσου, μη φεύγεις!

Στάσου μύγδαλα!

Ω, σόρρυ! Αυτό είναι από αλλού!

Στάσου, σου έχω κι άλλα!

Που λες θα το διασκεδάσω λίγο για να μην συγχυστώ!

Επειδή αναρωτήσεις πέφτουν δεξιά κι αριστερά 

κι εγώ δεν τα σηκώνω αυτά, άσχετα αν κάνω τα στραβά μάτια,

να σου πω ότι αν θέλω να στείλω κάπου δώρο 

εγώ το κάνω χωρίς κληρώσεις, 

χαρά μου!

Γιατί χαρά μου είναι να σκορπίζω χαρά !

Για τον κακόπιστο να πω επίσης, 

πώς κάθε αποστολή με το απλό ταχυδρομείο κοστίζει μόλις 1,5 ευρώ.

Το οποίο ούτε με σώζει, ούτε θα με κάνει πλούσια 

κρατώντας το στο πορτοφόλι.

Κι ας μου λείψει μετά.

Έχει ο θεός!

Το Σύμπαν επιστρέφει διπλάσια!

Μόνο αν το έχεις κάνει καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Κι έχω μία περίπτωση σήμερα 

(ανάμεσα σε πολλές άλλες,

που δεν έχω κάνει σπέσιαλ αφιέρωμα και να με συγχωρούν 

οι φίλοι και οι φίλες που δεν το έκανα ποτέ, η εκτίμηση είναι ακριβώς η ίδια)

Σήμερα έχω κάτι που θα αναφερθώ ιδιαίτερα σ' αυτό...

 Εγώ που λες έστειλα το δώρο μιας κλήρωσης ...

Και η τυχερή νικήτρια μου ανταπέδωσε όχι μόνο 

μ' έναν θησαυρό 

από μικρά και εξαιρετικά χρήσιμα πραγματάκια 

για μένα και τις δημιουργίες μου,

όπως βλέπεις στη φωτογραφία...

αλλά κυρίως με λόγια συγκινητικά!

Και να ξέρεις, εμένα με συγκινούν 

η σκέψη, τα λόγια, η φροντίδα!

Νίκη μου, σε ευχαριστώ!

Οι σελιδοδείκτες σου μπήκαν στα βιβλία που διαβάζω,

(και που πάντα είναι δύο ταυτόχρονα!)

Η υπέροχη μολυβοθήκη σου στολίζει ήδη το γραφείο μου,

το σουβέρ δε φιλοξενεί την κόκκινη κούπα μου!

Τα μαγνητάκια πήραν θέση στο ψυγείο μου!

Με τα υπόλοιπα θα ασχοληθώ το Σαββατοκύριακο

δημιουργώντας!

Η ανάμεικτη σαλάτα έφθασε στο τέλος της!

Για σας!

Για μένα σήμερα έχει όλη μέρα....

Άτιμη δίαιτα!!!

Φιλιά κατάμουτρα!

@ριστέα

ΥΓ: Από τη λήξη του Συμποσίου πέρασες;

@iris speaking: Ο Αστραχάν, η εμετική σαβουρόπιτα και οι μολόχες!

Θα σου πω την αμαρτία μου ...

Τούτη τη φορά, η εκλογική περίοδος έχει περάσει για μένα 

σαν επιδημία ανεμοβλογιάς.

Ξένη!

Είναι σαν να γνωρίζω ότι υπάρχει μία έξαρση της ασθένειας,

ο κόσμος ασχολείται διαρκώς με αυτή,

μιλάει για την ταλαιπωρία του,

αλλά εγώ είμαι παντελώς αδιάφορη καθώς την είχα περάσει 

στα μικράτα μου κι έχω πάθει ανοσία.

Κάνω υπομονή και λέω, θα την περάσουν όλοι και θα πάψουν 

έπειτα να ασχολούνται και να με ζαλίζουν!

Τόση η απογοήτευση.

Έχω μία ηλίθια βεβαιότητα ότι η πολιτική είναι μία αρρώστια 

που ασχολούνται μαζί της όταν υπάρχει έξαρση..

Όταν την περνάς, έχεις έπειτα ανοσία.

Σε προσπερνάει.

Προσωπικά με ξεπερνάει το γεγονός ότι με θεωρούν 

πρόβατο, χαζοβιόλα, αμνήμονα!

Τυχαία έπεσα πάνω σε σποτάκια, τηλεοπτικά 10λεπτα, λόγους πολιτικούς.

Νόμιζα πως ζω σε μία άλλη εποχή.

Μαυρογιαλούρου και βάλε.

Για πόσα κιλά χάπατα μας περνάνε;

Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί μας έχουν επαφή με την πραγματικότητα, 

τι παραισθησιογόνα παίρνουν, 

ποιες γνώσεις έχουν ή δεν έχουν, 

το σίγουρο όμως είναι ότι είναι ανίδεοι από.... παιδαγωγική!

"Και τι δουλειά έχει μανίτσα μου η παιδαγωγική στην πολιτική;"

θα (με) ρωτήσεις εσύ γουρλώνοντας ίσως και τα ματάκια σου....

Έχει, πώς δεν έχει. 

Αν είχαν γνώση της παιδαγωγικής 

δεν θα ασχολούνταν με τα αρνητικά των άλλων 

αλλά με τα θετικά της παράταξης τους, με το πρόγραμμά τους.

Είδες εσύ μανούλα μου κάτι τέτοιο;

Τι κάνουν όλοι τους, μηδενός εξαιρεμένου;

Ανοίγουν το στόμα τους και κάποιον άλλον θάβουν.

Για τα δικά τους λάθη, κουβέντα.

Το γιατί να τους προτιμήσουμε το πάνε δια του αποκλεισμού.

Των άλλων.

Καθένας έχει βρει τον μισητό του αντίπαλο και με αυτόν ασχολείται.

Πιο παιδαριώδη συμπεριφορά από ανθρώπους με άσπρα μαλλάκια

οι περισσότεροι αλλά και με άσπρες μουστάκες 

δεν θα μπορούσα να βρω!

Κι ύστερα θα μου πεις κι εσύ για τη σπουδαιότητα της ψήφου, 

για τη ζωντανή έκφραση της δημοκρατίας κι άλλα όμορφα...

Bullshits!

Για αυτό σου λέω...

Ο κόσμος περνάει ανεμοβλογιά αυτή την περίοδο, αλλά εγώ αδιαφορώ.

Την πέρασα.

Έκανα προσπάθειες να μην ξυστώ και αφήσω σημάδια. Τότες...

Έκανα υπομονή, την άντεξα, κάποτε.

Δεν μπορώ άλλο!

Τους βαρέθηκα. Όλους!

Αηδίασα.

Μπούχτησα!

Έγκωσα από τη μασαμπούκα τους (και) στην πλάτη μου.

Δεν έχω άλλη πλάτη να τους αντέξει.

Δεν ξέρω ως την Κυριακή (κοντή γιορτή) τι θα κάνω.

Ξέρω μόνο ότι πια δεν περιμένω τίποτα!

Καληνύχτα Κεμάλ θα πω...

και θα πάω να τελειοποιήσω δύο κρακελαρισμένα μπουκαλάκια,

για τα κορίτσια που τα κέρδισαν χτες.

Κι εσείς αλλάξτε ό,τι μπορείτε 

γιατί στην πολιτική μόνο κύκλους βλέπω ..

Φαύλους!

_______________________

ΥΓ: Α... ο Τίτλος..

Δεν βγάζει (ακριβώς) νόημα...

Γιατί βγάζουν οι λόγοι των πωλητικών μας;

Αν γκουγκλάρεις για φωτό στο λήμμα σαβουρόπιτα

σε βγάζει σε αυτές τις εξαιρετικές φωτογραφίες ☺

Δεν είναι φοβερό;

Όσο για τις μολόχες θα μας χρειαστούν.

"Καταλαγιάζουν από το τσούκνισμα" ήξερα από μικρούλα!

Και λειτουργούν και ως αποχρεμπτικό αλλά και κινητικό του εντέρου. 

έμαθα ψάχνοντας λίγο περισσότερο.

Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο Αστραχάν την Κυριακή

και ποιος το άλογο κούρσας!


ΥΓ2: Μια εξαιρετική ανθολογία μερικών σιχαμάτων τη βρίσκετε εδώ!

@iris speaking # 6 Είμαι βέρι βέρι χολοσκασμένη.....

Πάντα γι` άλλα μιλάμε

Πάντα γι` άλλους μιλάμε, 

έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε

Βασικά αηδιασμένη είμαι.
Από όσα περνούν από μπροστά μου ανοίγοντας τα κοινωνικά δίκτυα,
σερφάροντας στο διαδίκτυο,
κάνοντας το στιγμιαίο λάθος να παρακολουθήσω 
έναν, οποιοδήποτε πολιτικό.
Έμεινα σχεδόν έναν χρόνο τώρα χωρίς τηλεόραση - το ότι 
έδειχνε για καιρό ΝΕΡΙΤ και τώρα ΕΡΤ μόνο, δεν τη λες τηλεόραση.
Και ήμουν ευτυχισμένη.
Είχα το άλλο θαυμαστό κουτί, δεν πολυσκοτίστηκα.

Όλο και περισσότερο όμως νιώθω την ανάγκη να τα κλείσω όλα.
Προφίλ, λογαριασμούς, όλα!
Ήδη έχετε ψιλιαστεί το ολοένα και αυξανόμενο κλείσιμο στο καβούκι μου, 
παρά τις φιλότιμες προσπάθειες (εικασίες μου πιότερο)
να επιστρέψω.
Όλο επιστρέφω κι όλο κουμπώνομαι περισσότερο.
Παρατηρώ σιωπηρή.
Αηδιάζω και κλείνομαι...
Κλείνω.
Το κουτί.
Κι επιστρέφω στα αντίδοτα που μ' επαναφέρουν στη ζωή...

Σκέφτομαι την πρόσφατη φωτογραφία, για την οποία τόσος ντόρος έγινε.
Πόσες διαμαρτυρίες ακούστηκαν, 
αλλά και πόσες φωνές μίλησαν για τη δύναμη της εικόνας,
την ανάγκη της ενημέρωσης και της δημιουργίας του σοκ.

Σκέφτομαι τον φωτογράφο.
Όταν βλέπεις ένα παιδί στην ακτή, τρέχεις να το βοηθήσεις, να δεις αν ζει, 
να δώσεις τις πρώτες βοήθειες.
Αν δεν το κάνεις και απλά φωτογραφίζεις, δεν είσαι άνθρωπος.
Αν πάλι, έτρεξες, διαπίστωσες το θάνατό του, 
το τοποθέτησες πάλι στην στάση που σε βόλευε για την τέλεια φωτό
και "κλικ" τραβάς, τότε είσαι τέρας.
Δεν κάνεις τη δουλειά σου πουλώντας το θάνατο.

Τη φρίκη τη γνωρίζουμε κι ας μην τη δούμε.
Ή μάλλον όσο και να τη δούμε δεν τη γνωρίζουμε, αν δεν τη ζήσουμε!

Κι έχουμε τη μερίδα των ευσυγκίνητων.
Που βουρκώνουν στο θέαμα.
Μία μέρα. Δύο μέρες.
Μετά...Μετά πάμε στο επόμενο θέμα, στον επόμενο ήρωα.
Άλεξ, Βαγγέλης, Αϊλάν.... 
Τα ονόματα μόνο αλλάζουν.

Εμείς πάλι;
Όχι δεν τα βάζω με την τεχνολογία.
Πφ! Σιγά μην κυνηγήσω την εξέλιξη και αναφωνήσω
"εμπρός προς τα πίσω".
Άλλο να θυμάμαι τα ωραία του παρελθόντος,
καθώς είμαι και νοσταλγικό κορίτσι 
(αυτό το κορίτσι ...μην το δένεις κόμπο)
κι άλλο να πιστεύω ότι μόνο το ρίξιμο στη φωτιά μιας νέας
Ιεράς εξέτασης κάθε τι νέου μας σώζει.
Όχι μανούλα μου.
Δεν τα βάζω με την τεχνολογία.
Με μας τα βάζω.
Με τη χρήση της.
Που δεν έχουμε τη σοφία να καταλάβουμε πόσο 
σκλάβοι της γινόμαστε, πόσο πλασματική δύναμη μας έχει δώσει.

Ιδίως αυτά τα σόσιαλ μίντια ...
Μας έκαναν διάσημους.
Σημαντικούς.
Σπουδαίους.
Ποστάρουμε μια ξένη ατάκα, το έξυπνο τσιτάτο 
ένα ακόμα ευφυολόγημα πάνω σε φωτό
και γουάου έχουμε να μετράμε λάικς.
Ή θυμώνουμε αν δεν έχουμε.
Δεν τα ξέρω από πρώτο χέρι να σας πω...
Ό,τι μαθαίνω και διαβάζω κι εγώ.
Αποφεύγω να αναρτώ εξάλλου ξένες ιδέες.

Εδώ αναγκαστικά σας μάζεψα μερικές γελοιογραφίες.
Ή δεν είναι;

Δεν φταίει η τεχνολογία.

Εντάξει όλοι στην αρχή μπορεί να κάναμε λάθη,

να χρησιμοποιήσαμε λάθος την ελευθεριότητα και τη δύναμη 

που μας έδωσε (νομίζουμε) το διαδίκτυο.

Κάποια στιγμή δεν πρέπει να τα βάλουμε κάτω και να δούμε 

τι δεν πάει καλά;

Τόσα τσιτάτα ποστάρονται...

Αλλά σοφοί δεν βλέπω να γινόμαστε...

Η χρήση εξαρτάται από μας.

Έχεις στα χέρια σου ένα εργαλείο.

Εργαλείο είναι και το μαχαίρι.

Κόβεις το ψωμί σου.

Την τομάτα σου.

Το αγγούρι σου και τρως. 

Ή αφαιρείς μια ζωή.

Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για όλες τις λάθος χρήσεις 

που έχουμε κάνει ως τώρα της τεχνολογίας.

Κι ας περάσουμε στην αυτοκριτική μας.

Καλή σας μέρα 

@ριστέα

Μην ξεχνιόμαστε ε;

Το "Άλλαξέ το"  #2 σας περιμένει...

@iris speaking: Ο θάνατος της συζήτησης

Ο φωτογράφος Babycakes Romero απαθανάτισε 

σε μία σειρά από φωτογραφίες, ανθρώπους να είναι κολλημένοι 

στο κινητό τους, σε στιγμές που θα μπορούσαν απλά να συζητούν, 

να απολαμβάνουν το δείπνο τους ή απλά να κοιτούν τον περίγυρό τους. 

πηγή

Οι φωτογραφίες έχουν τίτλο «Ο θάνατος της συζήτησης» 

(The Death of Conversation) 

και δημοσιεύτηκαν αρχικά στην ιστοσελίδα Bored Panda, 

Παρακολουθήστε ομιλία του στο TedX Talk.

Ο φωτογράφος δεν κατέγραψε παρά ένα πρόβλημα της εποχής μας.

Που όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύει.

Και γιατί είναι πρόβλημα;

Αν δεν το βλέπεις ως πρόβλημα, 
μήπως τελικά είσαι κι εσύ εξαρτημένος;

Προσωπικά εντυπωσιάστηκα αν και δεν χρειαζόμουν αυτές τις συγκεκριμένες

φωτογραφίες για να ανησυχήσω για το μέλλον.

Όλο και περισσότερο συναντώ ανθρώπους που έχουν κάνει το κινητό τους

προέκταση του χεριού τους.

Και δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που το τηλέφωνο είναι 

εργαλείο της δουλειάς τους.

Μιλάω για όσους τσεκάρουν διαρκώς μηνύματα,

κοινωνικά δίκτυα e.t.c σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων

και κυρίως της προσωπικής επαφής.

*

Κι ανησυχώ γιατί οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι, 

άλλοι γονείς, άλλοι μελλοντικοί γονείς.

Η εικόνα που παρουσιάζουμε ως ενήλικες 

και το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας,

είναι οι λόγοι που με κάνουν να κινδυνολογώ.

Το πώς τη βρίσκει ή περνάει το χρόνο του ο καθένας μας

είναι δικό του θέμα.

Όταν όμως έχεις παιδιά τότε πρέπει να θυμάσαι 

πως αποτελείς "κινούμενο" πρότυπο.

*

Θυμήσου μόνο πώς μεγάλωσες ...

Και κοίταξε έπειτα πώς μεγαλώνουν σήμερα τα παιδιά.

Από τι ηλικία ξεκινούν να έχουν δικό τους τηλέφωνο...

Να χάνονται από την οικογενειακή συνάθροιση,

γιατί έχουν φέισμπουκ 14χρονα, 12χρονα, 10χρονα!

γιατί κάνουν τσατ με φίλους,,,,

αλλά όχι πια με την οικογένεια....

Σε καλημερίζω εδώ μ' ένα τσατ μιας άλλης εποχής

Photo by Ludwig Boedecker, Γερμανία, 1927

συνεχίζεται.....

@