Λήξη 10ου Συμποσίου Ποίησης - Η γιορτή μας & η κλήρωση!

"Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία

κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής"

Μ. Κανελλάκη

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.

Το 10ο Συμπόσιο Ποίησης, το επετειακό,
φθάνει σήμερα στο τέλος του ταξιδιού του.
Χαίρομαι πολύ που ήσασταν κι αυτή τη φορά μαζί μας,
γιορτάζοντας με τον καλύτερο τρόπο:
στέλνοντας πολλές, δυνατές και διαφορετικές συμμετοχές!
Κι έχοντας και νέους φίλους στην παρέα μας!

Ευχαριστώ ολόθερμα 
όσους στηρίξατε κι αυτό το Συμπόσιο με τις ποιητικές σας δημιουργίες,
αλλά και όσους ξεκλέψατε χρόνο για να μελετήσετε 
και να αξιολογήσετε τόσες πολλές συμμετοχές.

Καταλαβαίνω πόσο επίπονη διαδικασία είναι η αξιολόγηση
των ποιημάτων κάθε φορά, 
ελπίζω κι εύχομαι όμως να μην στερεί κάτι στην απόλαυση
που ήταν κι από τη γέννησή του ο πρωταρχικός μου/του σκοπός!

Η υποχρεωτική λέξη 
χρόνος* (ή χρονιά)
έκανε
26 δημιουργούς να μας δώσουν 

32 εξαιρετικές συμμετοχές

ενώ
 44 φίλοι του μπλογκ 

έδωσαν και πάλι το παρόν τους στη βαθμολόγηση.
(Να διευκρινίσω εδώ ότι αποδεκτή έγινε και η λέξη χρόνια.)

Κυρίες και Κύριοι

Μεγάλη Νικήτρια του 10ου Συμποσίου είναι η

Ελένη μας
από το Ποιώ-Ελένη
με το Ποίημα στη θέση 9
"Το γαντζάκι του έρωτα"
που συγκέντρωσε 44 βαθμούς 
και την αγάπη των περισσότερων φίλων.
Θερμά συγχαρητήρια στην Ελένη μας ! 

*

Στη δεύτερη θέση με το ποίημα Ανάσκελη,
με 33 βαθμούς
έχουμε την Μαριλένα μας από το marilenaspotofart 

ενώ στη τρίτη θέση, με το ποίημα Μέσος χρόνος αναμονής : Άγνωστο,
με 24 βαθμούς
έχουμε τον πρωτοεμφανιζόμενο Στυλιανό Πασχαλίδη
(αδερφό της Ρένας Χριστοδούλου, 
για όσους τον θυμούνται από τις φιλοξενίες της στο μπλογκ της)

Μισό να γίνουν και οι υπόλοιπες συστάσεις, φυσικά.

Κι αυτή τη φορά θα δείτε μαζί με τις συστάσεις 

και τους στίχους που αγάπησα περισσότερο, από το κάθε ποίημα.

Ίσως εσείς να ξεχωρίζατε άλλους στίχους.

Εδώ είναι η δική μου επιλογή καθαρά,

δηλώνοντας έτσι πως κάθε ποίημα για μένα ήταν δυνατό!

Συμμετοχές από 1-8 τις βρίσκουμε ► εδώ

1.Βουνό από χρόνια, Άσωτος Γιος (7)

ένα βουνό κατάλευκο από χρόνια

τι όμορφη θέα 

2.Το δωμάτιο Γαβριήλ Παναγιωσούλης (pylaros) (9)

Κόκκινα μάτια πρόδιδαν,

καρδιά που αιμορραγούσε.

για ένα δωμάτιο ζεστό

αυτό π’ αναπολούσε.

3.Του χρόνου το παραμύθι, me (maria) (7)

Κι έτσι πάει το παραμύθι. μια καλή, μία στραβά
Βασιλιάς είναι ο χρόνος και αυτός καλά περνά!.

4.Ανάμεσα σε γη και ουρανό, Δημήτρης Ασλάνογλου (9)

Μόνο ένα φως στη σκοτεινιά, γεμίζει τη ματιά

Μόνο δυό χείλη σφαλιστά, αρνιούνται τα φιλιά

5.Καλή χρονιά αγάπη (μου), Woman in Blogs (5)

θα τραγουδάει μόνο για μένα ένας κόσμος φιλικός
γιατί θα 'χω γη και ουρανό τον άνθρωπό μου

6.«Ευ αγωνίζεσθαι» Lysippe (5)

Τότε δεν λεηλατείς,
παρά λαβαίνεις το αρίφνητο. 

7.Αθάνατοι !, Knakalos Kafyatis (orthakofta) (2)

Κι αν σμίξουμε

να΄ναι τότε,

που δεν θ΄απομένει δρόμος,

8.Η γη των τραγουδιών,ποιώ - ελένη (19)

Σε περγαμηνές γράφουν οι ανάσες

Τους άγραφους στίχους

Συμμετοχές από 9-20 τις βρίσκουμε ► εδώ

9.Το γαντζάκι του έρωτα,ποιώ - ελένη (44)
Έρωτας είναι ο λεμονανθός λαβωμένος

10.Χρόνια σαν όστρακα…ino skiathos (20)

Διαλέγω λαμπερά μαργαριτάρια,

τα βάζω στη ζωή μου οδηγό

κι ακολουθώντας τα δικά τους χνάρια,

ίσως στο μέλλον συναντήσω τα χρόνια που επιθυμώ!

11.Άμα σου πω “Συμπόσιο” βγαίνεις!...Maria Kanellaki (19)

Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία

κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής

12.Πρωτοχρονιά 1999,Stylianos Paschalidis (4)

«Μη δειλιάσεις, μπρος στου νέου χρόνου τα φιμωμένα τέρατα,

προχώρα θαρραλέα».

13.Μέσος χρόνος αναμονής: Άγνωστο, Stylianos Paschalidis (24)

Παύσαμε να επιλύουμε τα προβλήματά μας δημοσίως.

Σφραγίσαμε τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς μας

και αναζητήσαμε στον κυβερνοχώρο

δίαυλο επικοινωνίας.

14.Ανάσκελη, marilenaspotofart (33)
Γίνε κρυψώνα να χωρέσω, εννέα μήνες φώλιασα σ’ανθρώπου σωθικά

15.Στο νεό χρόνο!, ANNA Flo(4)

Επιλογή ανθρώπων είναι όλα τούτα,

στο νου και στην καρδιά επαφίεται η νίκη ή η ήττα,

16.Άλλη μία χρονιά,Vasiliki Dragouni(12)

Τελικά ήταν τόσο απλό

το μόνο που έπρεπε να κάνουμε:

να αγαπάμε ο ένας τον άλλον
λίγο περισσότερο.

17.Χρόνος είναι, Anastasia K. (Nastenka) (5)

Χρόνος είναι αυτός που κάποτε θα μας ρουφήξει

Κι όμως θα είμαστε ακόμα ζωντανοί

γιατί χρόνος είναι η αγάπη.

Αγέννητη, αγέραστη, αήττητη.
Αιώνια.

18.Χαμογέλα,Η blogger της διπλανής πόρτας (6)

Γι αυτό χαμογέλα, όσο μεγάλος και αν είναι πόνος.

Τις περισσότερος φορές είναι γιατρός ο χρόνος.

19.Απληστία, Katia Markouizou (5)

και εσύ γητεύεις την ώχρα της ακινησίας 

στην εξαλλοσύνη των στροφών !!

20.Αιχμάλωτες στιγμές,me (maria) (10)

Στεριές μας ξεκλειδώνουνε, σε ακτές πάνω μας βγάζουν,

γλυκά μας συντροφεύουνε, μέχρι να 'ρθει καράβι. 

Συμμετοχές από 21-32 τις βρίσκουμε ► εδώ

21.Έντεκα..Mia Petra (10)

Μοιάζουν

Χειμώνες

χωρίς Χριστούγεννα

έντεκα χρόνια
χωρίς εσένα..

22.Το ποτάμι, Γαβριήλ Παναγιωσούλης (pylaros)(1)

στην παρθενία της ζούγκλας,

στο φιλί της γυναίκας,

βρίσκω την αληθινή αγάπη.

Αυτή που δεν πουλιέται.

23.Του χρόνου Ερινύες,Πέτρος Κ (18)

Γιατί όταν η Ελλάδα με χρειάστηκε

εγώ δεν ήμουνα εκεί για να παλέψω

όταν στο χώμα απ’ τους εχθρούς σωριάστηκε

δεν πέθανα για να την προστατέψω.

24.Άγραφο βιβλίο, Σμαραγδένια Ρούλα (23)

Ακόμα προσπαθώ μέσα στο θόρυβο της ζωής να ξεχωρίσω,

τον ήχο που κάνει το τραινάκι του λούνα παρκ.

Οχι αυτήν την φορά δεν θα το χάσω!

25.Χρόνος καινός,Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου (5)

Έχω μάθει να αγαπώ τη συνέχεια

και κάθε που μια καμπύλη ξεκινά το ταξίδι της,

Εγώ,

σαν συναντά την αρχή της

κύκλος γίνομαι αιώνιος

που τη ζωή στεφανώνει.

26.Χρόνου φείδου, Μαρία Νικολάου (1)

Ίδιο μονοπάτι, μια απόφαση.

27.Η πάλη των σκέψεων, ANNA Flo(3)

Μα ο χρόνος αγαπά τη ζωή.

Και αυτή χορεύει στο ρυθμό του.

28.Ευθύνη,Τάσος Γ. Κάβουρας (3)

Ξεφυλλίζω στο χρόνο το βιβλίο της ζωής

και οι χυμοί του στάζουν στα βήματα μου

29.Χρόνος κλέφτης, Μαρίνα (to e - periodiko mas official)(5)

Κι όταν νομίζω πως μου ξεφεύγει

κοιτώ τα μάτια σου τα δυο

μέσα σ' αυτά μόνο, σταματάει

μέσα σ' αυτά, τον κατακτώ...

30.Αλήθεια,Μαρίνα (to e - periodiko mas official) (8)

Σημάδια αφήνει σε κάθε βήμα

γκρίζα τα κάνει τα μαλλιά,

μα την ψυχή δεν την αγγίζει

αυτή είναι η μόνη, που τον νικά.

31.Μέσα σ' ένα ρολόι..Μαζεστίξ. (15)

Μες στο ρολόι χώρεσα την τρέλα της γενιάς μου:

πόθους και όνειρα-ενοχές που νόμισα δικά μου.

32.Η Ορχήστρα,katerina koko (10)

Είναι η ηχώ της πληγής σου μετέωρο τραύμα
ένα άνθος που σωπαίνει στης αγάπης το καύμα.

Καλωσορίζω τέλος, (με σειρά εμφάνισης) στο Συμπόσιο, τους:
Άσωτο Γιο, Knakalo (Χρήστος), Στυλιανό Πασχαλίδη,
τη Βασιλική Δραγούνη και τη Σταυρούλα Δεκούλου Παπδημητρίου
για το ντεμπούτο τους στο Συμπόσιο μας
Εύχομαι να τους έχουμε ξανά μαζί μας!

Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.
Και δικαιούνται ένα βραβείο!

Για όλους όσοι διάβασαν/ψήφισαν (πλην των νικητών)

ακολούθησε κλήρωση αμέσως μετά τη λήξη, για μια δημιουργία μου. 

Με τη σειρά που ψήφισαν και τους κατέγραψα, έχουμε:

Κική Κωνσταντίνου
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Πέτρος Κ
ANNA Flo
Ελένη Φλογερά
syros2js
pylaros
Rylie
despina
Τάσος Γ. Κάβουρας
Αρτίστα του βωβού...
ποιώ - ελένη
xristin
to e - periodiko mas official
ino skiathos
Lysippe
Makis Del
Mary Pertax
Onirokosmos
Katia Markouizou
Maria Kanellaki
marilenaspotofart
Funky Monkey
Σμαραγδένια Ρούλα
Vasiliki Dragouni
Woman in Blogs
Η blogger της διπλανής πόρτας
katerina koko
orthakofta
Ariadni St.
Μαρία Π.
Σοφία ΜΒ
BUTTERFLY
Rena Christodoulou
Μαρία Έλενα
ασωτος γιος
Mia Petra
nikol
Μαζεστίξ
Μαρία Νικολάου
me (maria)
Stylianos Paschalidis
Κλαυδία
Anastasia K.

Αφού αφαίρεσα τους τρεις νικητές μας 
έδωσα στη λίστα του Random τους υπόλοιπους 41
(έχω και τους 5 πρώτους επιλαχόντες☺) 

και τυχερή αναδείχτηκε η xristin! 

Χριστίνα μου, εύχομαι να είσαι πάντα καλότυχη !

Σε αυτό το Συμπόσιο, το επετειακό, 

δώρο θα πάρουν, όπως είχα υποσχεθεί,

και οι τρεις πρώτοι νικητές του Συμποσίου.

Από Δευτέρα "πιάνω δουλειά" γιατί έχω 4 δώρα πλέον να δημιουργήσω!

Χριστίνα και Στυλιανέ για τα στοιχεία σας θα επικοινωνήσουμε μέσω μέιλ.

(Ελένη και Μαρλέν είναι συνήθεις ύποπτοι!)

Προσεχώς θα φιλοξενώ την αγαπητή μου Ινώ που έχει τη δική της γωνιά εδώ,

ενώ να πω ότι από τους συμμετέχοντες ίσως να μην είδατε τον καπετάνιο μας

να δίνει το παρόν στην αξιολόγηση

 (που τόσο ξεχωριστά το έκανε σε όλα τα Συμπόσια).

Είναι απολύτως δικαιολογημένος.

Θερμά σας ευχαριστώ όλους για μια ακόμα φορά!

Ιδιαίτερη ευχαριστία στη Μαρία Κανελλάκη για τον 

Ύμνο του Συμποσίου που πρόσφερε ως δώρο,

για την επέτειο των δύο χρόνων
και την Ελένη που μέτρησε μαζί μου για να έχω και μία επαλήθευση
...για σιγουριά!

♥

Η γιορτή της ποίησης τελείωσε! 

Ραντεβού πάλι την άνοιξη!

1η Φλεβάρη πάμε για άλλα; ☺

Σας ασπάζομαι

@ριστέα

Κι ας απολαύσουμε άλλη μία το Ποίημα της Ελένη μας

Το γαντζάκι του έρωτα 

Σήμερα έμαθα γιατί ανθίζουν οι λεμονιές
Είχα χρόνια που θήτευα στη φύση τους
Περιπλανήθηκα
Ρώτησα
Άκουσα προπαντός άκουσα
Κι αμφέβαλα τόσο στο δρόμο που σιγά σιγά
Έφτασα στον άτακτο κόσμο των εντόμων
Σαν επιστήθιος φίλος ψηλά να ζυγιστώ
Πήρα πολλά δίνοντας μόνο ανάσες
Πολύτιμες απόχες νοημάτων κρατώντας
Στο μεταίχμιο του χρόνου έφτασα
Και πάνω εκεί τις απαρχές της ιστορίας μου σκάλισα
Ίσως γι αυτό κι αυτή η κιτρινοπράσινη
Πεταλούδα που έρχεται κι επικάθεται συνεχώς
Στης σκέψης μου το νοτισμένο μύλο
Χωρίς ποτέ να ζητά δεσμεύσεις και όρια στενά

Κάτι σαν εξαγνισμό το ένιωσα
Εκείνο το γαντζάκι του έρωτα   
Που αναφορικά με οδήγησε στα πανάρχαια μυστικά:
Πως οι χυμοί ανερώτητα τρέχουν σαν κραυγές στο σώμα
Πως τα πέταλα αργά προετοιμάζονται βαθιά μέσα στις ρίζες
Και τα στεφάνια περιμένουν στις πύλες ολάνθιστα
Για να παραστούν στις τελετές των εκλεκτών
Γόνιμα έμαθα το έλασσον
Αποστάζοντας τις ρίμες είδα το μέγιστον
Γιατί
Επικλινής θα πρέπει να σταθείς στο νερό για να καρπίσεις
Έτσι κι εγώ ονομάτισα νύμφη τη στιγμή
Και πικραμύγδαλο σκληρό όλη τη γνώση του πάθους

Έρωτας είναι ο λεμονανθός λαβωμένος
Πηγαίο ρεύμα η άχρονη ομορφιά του
Και τ' αρώματα κρυφά ραβασάκια παράνομων εραστών
Που άμεμπτοι έμειναν στην κλίνη του χρόνου
Κι εγώ γεννημένη μέσα στα λεμονοδάση δίπλα στη θάλασσα
Είχα την τύχη να γυρίζω τους τροχούς
Μέχρι να φτάσω στα κύματα
Εκεί που σε γνώρισα
Όμοιος Πήγασος να δουλεύεις το στίχο
Να σκορπάς ανθούς στα πελάγη
Να γητεύεις τις μέδουσες με το γέλιο σου
Κι απ' το αίμα των οδυρμών να πληθαίνεις τα κάλλη σου
Είσαι ένας κύκλος που περιδινίζεται στα χείλη του Δεκέμβρη
Και κοντά μου έρχεσαι
Ολόκληρος ένα άρωμα γήινο
Που πριν το χαρώ στα φυτολόγια της μνήμης το κρατούσα
Άναρχο
Ηδυπαθές
Ανεξερεύνητο
Μυστηριακό σαν την προαιώνια μήτρα της γης
Που τους μύθους γεννά κι ανασταίνει
Πάντα ήξερα γιατί ανθίζουν της σάρκας οι λεμονιές!

10ο Συμπόσιο Ποίησης - Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Η μέρα που το Συμπόσιό μας ανοίγει τις πύλες του
και σας αφήνει να απολαύσετε τους αρωματικούς καρπούς του,
επιτέλους έφθασε!
Μπορώ σήμερα, με μεγάλο ενθουσιασμό
να σας δώσω τους θησαυρούς που με ευλάβεια και προσοχή
συγκέντρωνα για 21 μέρες και να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου!

Δύο χρόνια έκλεισε το Συμπόσιό μας κι εσείς 
το τιμήσατε με τον καλύτερο τρόπο!

Η (υποχρεωτική μας) λέξη 
Χρόνος ( ή χρονιά )

έδωσε πράγματι όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας
καρπούς ευωδιαστούς, ώριμους, εξαίσιους!

Σας θυμίζω ότι λόγω της επετείου των 2 χρόνων
οι νικητές θα είναι όπως και στο πρώτο Συμπόσιο 3.
Δώρο όμως θα πάρει κι ένας από όσους συμμετέχουν
στο δρώμενο μας, με οποιοδήποτε τρόπο, 
όπως πάντα, έπειτα από κλήρωση.

Σας θερμοπαρακαλώ: 

Δώστε χρόνο...

Διαβάστε με τη ψυχή σας.

Αφήστε την να τρέξει ανάμεσα στις λέξεις...

Μπείτε μέσα στο κάθε ποίημα.
Νιώστε τον πόνο του ποιητή 
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...

Φτάστε ως το τέλος.
Ξαναγυρίστε.
Απολαύστε.
Συγκινηθείτε.
Ταξιδέψτε.
Αυτό είναι το Συμπόσιο!

Στο τέλος, τυπικά και μόνο, δώστε τις ψήφους σας.
Αυτή τη φορά, το ξέρω, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Θα γίνει μόνο για τη χαρά της διαδικασίας!

Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΟΛΟΥΣ τους φίλους 
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους όσοι 
θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.

Με χαρά σας ενημερώνω πως έχουμε και νέους φίλους κοντά μας
που τόλμησαν
να δοκιμαστούν, να δημιουργήσουν, να γίνουν μέρος της παρέας μας.

Συγκεντρώθηκαν 32
μεγάλα, μικρά, ομοιοκατάληκτα και μη, ποιήματα,
από 26 δημιουργούς

τα οποία και μοίρασα σε 3 αναρτήσεις.

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται, όπως πάντα, με συνδέσμους!
Κι αυτή τη φορά μια φωτογραφία συνοδεύει κάθε ποίημα.

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:

Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από αυτή τη στιγμή, έως και την 
Πέμπτη 21/01, στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Αφήνετε το σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν (και είναι επιθυμητό) να βαθμολογήσουν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
(θέλω να πιστεύω)

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.
Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος, σας παρακαλώ, 
ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε.
Τηρούμε την εχεμύθεια, δεν φέρνουμε τους φίλους μας να μας ψηφίσουν

Σας θυμίζω:
Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs ή τους φίλους με google λογαριασμό,
με τα οποία και τους οποίους έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν είτε στη δημιουργία είτε στη βαθμολόγηση, μόνον φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Καλή σας ανάγνωση!

@ριστέα

1. Βουνό από χρόνια

κοίταξα από το παράθυρο

ένα βουνό κατάλευκο από χρόνια

τι όμορφη θέα 

σκέφθηκα

το τοπίο κατάλευκο από χρόνια

χρόνια γεμάτα από χαρές

και λύπες

και απογοητεύσεις

και αγωνίες

και μικρές τόσες δα ευτυχίες

και αγάπες

μικρές και μεγάλες

και απουσίες αβάσταχτες

και παρουσίες

χρόνια πολλά παντού

όταν ήμουν παιδί

δεν είχα τη έγνοια του χρόνου

ούτε τώρα πρέπει

σκέφθηκα

άνοιξα τη πόρτα

δεν έκανε κρύο, κι όμως δεν έκανε

κι ας περίμενα να νιώσω τη ψύξη του αέρα

μέσα στο χιονισμένο από χρόνια τοπίο

μια όμορφη ροδιά

γεμάτη ρόδια 

ένιωσα  ευτυχισμένος για μια στιγμή

ο χρόνος δε με φόβηζε πια

2.Το δωμάτιο

Ο ντουκουμάνης*  της μηχανής,
είχε χρόνια στα βαπόρια,
χωρίς ποτέ να παντρευτεί.
στου λιμανιού τις αγκαλιές,
ζητούσε παρηγόρια.

Την κάθε μια που έκανε παρέα,
ρωτούσε αν είχε χρόνια στο κλαρί,
ελπίζοντας να βρει,
της μοναξιάς του τη συμπόνια.
«-Μάνα φτωχή» του έλεγε αυτή
«και άνδρα εκμεταλλευτή».

Του ζήταγε να της πληρώσει τον αέρα,
ένας αέρας μια φυγή,
ένα δωμάτιο όλο κι όλο,
μόνο αυτόν να περιμένει,
όταν το καράβι τους θα ξαναρθεί.

Κι έλεγε ο ντουκουμάνης δακρυσμένα,
«--Μου τόπε, θα κάνουμε παρέα,
ένα δωμάτιο όλο κι όλο
αυτό μας λείπει, για να χαρώ,
μια ευτυχία στην καρδιά μου
για να την έχω όσο ζω».

Βαθιά στο πέλαγος,
τα κύματα χτυπούσαν το βαπόρι,
το σκάντζα βάρδια ακούστηκε,
το μπότζι είχε αρχίσει.

Με το μαντήλι της φωτιάς
εις τον λαιμό δεμένο,
τις γραδελάδες** ανέβαινε
με βήμα κουρασμένο.

Κόκκινα μάτια πρόδιδαν,
καρδιά που αιμορραγούσε.
για ένα δωμάτιο ζεστό
αυτό π’ αναπολούσε.

*Ντουκουμάνης = Αρχιλιπαντής της μηχανής του καραβιού
**Γραδελάδες= σχάρες, σκάλα μηχανής

3.Του χρόνου το παραμύθι

Πλέκει ο χρόνος παραμύθι που συνέχεια αρχινά,
στην ανέμη του τυλίγει κόσμους, όνειρα, ψευτιά!

Στης ζωής το παραθύρι γνέθει, μα δεν καρτερά,
στον αέρα νήμα απλώνει, το βαριέται το ξεφτά!

Στιγμή στιγμή το ξαναπιάνει, ξεκινά απ' την αρχή
το υφαίνει, το απλώνει, το τραβά να ξηλωθεί!

Κι έτσι πάει το παραμύθι. μια καλή, μία στραβά
Βασιλιάς είναι ο χρόνος και αυτός καλά περνά!.

4.Ανάμεσα σε γη και ουρανό

Αιώνιος ήλιος, ζεσταίνει τον κόρφο σου
Αιώνια θάλασσα, δροσίζει το στήθος σου
Αιώνια ρεύματα, φυσούν στην αγκάλη σου
Αιώνια αγγίγματα, χαϊδεύουν τα κάλλη σου

Μην λογαριάζεις πως η θάλασσα, μέσ’ το γαλάζιο της μανιάζει
Μην λογαριάζεις πως το φως τ’ απέραντο, τα χρώματα υφαίνει
Λογάριαζε μόνο
πως μήτε η λάσπη δεν μπορεί
θάλασσες να ρυπάνει
πως το σκοτάδι το βαθύ 
χρώματα στα λουλούδια δεν μπορεί να φτιάνει.

Μόνο τα μάτια ψάχνουνε, κείνο που θέλεις νάσαι
Μόνο ψελλίσματα χειλιών, θρηνούν γιά ότι φοβάσαι
Μόνο ένα φως στη σκοτεινιά, γεμίζει τη ματιά
Μόνο δυό χείλη σφαλιστά, αρνιούνται τα φιλιά

Σαν μοιάζει ο χρόνος αίνιγμα
Μην ψάχνεις να το λύσεις
Είν’ οι στιγμές το πρωτοστάλαγμα
Γουλιά-γουλιά στα χείλη σου, πρέπει να το κρατήσεις

Σε μιά καρδιά
Ο πόνος χτίζει
Η χαρά στολίζει
Το δάκρυ σφραγίζει
Η αγάπη στηρίζει

5.Καλή χρονιά αγάπη (μου)

με την ορμή που ο καβαλάρης τον αγέρα κλαδεύει
και στις καρδιές των κοριτσιών του έρωτα μέλι στάζει
ο καινούριος χρόνος από τώρα τις ώρες μου πλανεύει
και στη φτωχή μου ελπίδα κόσμους μελένιους τάζει

κι αν ο καβαλάρης δεν είναι πρίγκιπας, μα αυλικός
κι αν ο καινούριος χρόνος δε λυπηθεί τον καημό μου
θα τραγουδάει μόνο για μένα ένας κόσμος φιλικός
γιατί θα 'χω γη και ουρανό τον άνθρωπό μου

6.«Ευ αγωνίζεσθαι»

Είναι αλήθεια.
Μεγάλη αλήθεια.
Αμφίθυμη η δήωσις του χρόνου
στην παλαίστρα της ζωής που σε προσμένει. 
Μα, αν αύρα ευγενική, επίμονη και λαγαρή φυλάγεις σιγηλά
και την κομίζεις δίχως δισταγμό,
σμιλεύεις τον βράχο με λουλούδι.
Τότε δεν λεηλατείς,
παρά λαβαίνεις το αρίφνητο. 

7.Αθάνατοι !

Ένα τρένο είν΄ο θάνατος,
που φορτώνει  όσους επιβάτες
έχει χαιρετίσει σφυρίζοντας,
κοντά στα 75-80 τόσα χρόνια .

Καμιά φορά όμως παρασέρνει
όσους βιάζονται,
κι όσους απρόσεχτα
διασταυρώνονται μαζί του.

Κάποιες φορές πάλι εκτροχιάζεται
και την πληρώνουν αθώοι,
που λογίζονται δημογραφικά δυστυχώς,
ως στατιστικές απώλειες.

Προσοχή !
το τετράδιο έχει να προσθέσουμε
κι άλλη χρονιά, πολλές ακόμη,
παράλληλα
κι από απόσταση θάνατε..

Κι αν σμίξουμε
να΄ναι τότε,
που δεν θ΄απομένει δρόμος,
κι εσύ θα υποδύεσαι
το κάρο του δημαρχείου..
......................................
Αθάνατοι !

8.Η γη των τραγουδιών

Στις ανάσες χορεύουν
Τα τραγούδια που δεν ειπώθηκαν
Τραβάνε ψηλά
Κι οι άγγελοι ζηλεύουν
Τα σώματά τους
Επιπλέουν στα ουράνια
Σαν πειρατές μ' άμορφα πρόσωπα
Τα σύννεφα κουρσεύουν
Κι απλώνουν την πραμάτεια τους
Στις πόλεις με τους χρυσούς εξώστες
Τα τραγούδια των εραστών
Όμοια έμβρυα μιας κύησης άχρονης
Που οι μύστες στα όνειρα τους
Υπογράφουν την έλευσή τους
Με μάγμα πύρινο απ' τις φωτιές των πλανητών

Σε περγαμηνές γράφουν οι ανάσες
Τους άγραφους στίχους
Και τις μελωδίες κεντούν στα νερά
Παίρνουν αυλούς καλαμιάς
Και άρπες αρχαίας γιορτής
Στα λουλούδια να τα εμπιστευτούν
Στων πλειάδων τα σύννεφα
Να τα βαφτίσουν
Αγάπη τα τραγούδια
Που δεν ειπώθηκαν
Έρωτας σφοδρός που γεμίζει
Τους αμπελώνες με χυμούς ελάτης
Να έρθει ο Διόνυσος με άσπρα τα βλέφαρα
Να παίξει πάνω στους μηρούς των κορασίδων
Ρυθμούς σαγηνευτικούς

Στους αστεροειδείς κατέφυγα
Για να τα βρω
Σε χρόνους υπερβατικούς
Ένα ψήγμα τους ζήτησα μικρό
Τα ακολούθησα
Σαν ο γητευτής τις οπλές των άστρων
Κι εμβρόντητη μια νύχτα
Σε πανωφόρι αγαπημένο
Στην τσέπη της καρδιάς
Απόκριση πήρα και μήνυμα
Δικό τους
Τα κέρδισα!
Επηρμένα ήρθαν κοντά μου
Με δίκοπα μαχαίρια στους ιστούς
Δεν φοβήθηκα
Τι είχαν τη ζέστα σου
Δεν απόρησα
Τι είχαν το αίνιγμά σου
Κι ένα μεγάλο στόμιο στο μέτωπο
Απ' όπου μια φωνή με καλούσε
Στα νυχτέρια να πάω των ερωτιδών
Με βέλη να νικήσω
Του σκοταδιού τον οστέινο γίγαντα
Αγάλματα ιερά να στήσω στο όνομά σου
Κιθαρωδούς μαυλιστικούς
Στους κήπους σου να φέρω να γελαστείς!

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 8 συμμετοχές.

Για την επόμενη ανάρτηση πάτα εδώ και μπες απευθείας.