Όχι άλλο!

 

Συμβαίνουν πολλά εδώ και καιρό που με προβληματίζουν.

Και με την υπομονή θέλω να τα βάλω.

Πάντα τη θεωρούσα προτέρημα.

Ξέρω πως είναι κάτι που με χαρακτηρίζει.

Τεράστια αποθέματα.

Δεν ξέρω ποιος μου τα έδωσε...πώς προέκυψαν.

Ξέρω μόνο πως έχω θυμώσει 

μαζί μου!

Και θέλω να φωνάξω :

ΟΧΙ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟ!

Σε κάποιους 

Σε πολλούς 

Σε μένα!

Νομίζω ότι πια η υπομονή για μένα είναι 

αυτοκαταστροφή....

Νομίζω ότι η υπομονή είναι ο τάφος μας!

Πρέπει να γίνουμε παιδιά:

ανυπόμονα 

ανώριμα

απαιτητικά!

Θέλω να γίνω παιδί λοιπόν!

Να διεκδικήσω 
τη σοκολάτα μου,

το παγωτό μου,

το παιχνίδι μου!

Θέλω να βάλω τα κλάματα και κάποιος 
να με πάρει αγκαλιά,
να με χαϊδέψει στην πλάτη!

Να μου πει :

Σώπα!

Όλα θα πάνε καλά...

Είμαι εδώ για σένα!

Μη φοβάσαι!

Θέλω κάπου να αφήσω το βάρος του ουρανού...

Για λίγο έστω...

Θέλω να γίνω 
ανυπόμονη 

ανυπάκουη

ανώριμη!

Για λίγο έστω!

Για να φωνάξω...

ΟΧΙ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟ!

Και να χαρίσω την υπομονή 

που τόσο εκτιμούσα κάποτε....

Την ξεπουλώ 
όσο-όσο

πριν με πουλήσει!

Καλημέρα θα πω και σήμερα....

@ριστέα