"Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα" : Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος
Είναι η μέρα που δεν ήσουν εκεί
Είναι η μέρα που δεν έδωσες την αγάπη σου
Η μέρα που άφησες να φύγει κενή
Η μέρα που δεν ρώτησες πώς πέρασες
Πώς ένιωσες 
Τι σκέφτεσαι και τι αγαπάς

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος
Είναι η μέρα που κλείστηκες στον δικό σου κόσμο
και άφησες απέξω τον δικό του 
Η μέρα που αγνόησες
Που δεν άκουσες τις κραυγές
Δεν πρόσεξες τα σημάδια

Είναι η μέρα που αδιαφόρησες
για τα φλογισμένα από την απόγνωση μάτια του,
το τρομαγμένο του πρόσωπο,
τις διαπεραστικές σιωπές του!

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος 
Είναι η μέρα που ένα ακόμα παιδί 
(το ξένο, που είναι και δικό σου)
Βρέθηκε μόνο του
Να παλεύει σε έναν απάνθρωπο κόσμο
Γιατί εσύ και πάλι δεν ήσουν Εκεί!

@ριστέα

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
(...) γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα . . .

Γράφει η Μαρία Νι που είχε την έμπνευση της στήλης: 

"Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα":

"Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, 

να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, 

δικό μας ή κάποιου άλλου.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση..."

Η ιδέα αυτή είναι μόνιμη στήλη, μια φορά την εβδομάδα και κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM 

Η συλλογή κλείνει την Κυριακή το βράδυ.



Οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες του Καφενέ βρίσκονται εδώ,
όπως και όσοι έχουν δηλώσει ότι θα γράψουν 
και τους περιμένουμε ανυπόμονα
(ναι Πετρούλα, για σένα χτυπάει βασικά η καμπάνα☺)
Απομένουν 10 μέρες μέχρι τη λήξη του 3ου γύρου
*
Σήμερα καφέ σερβίρει η Αλεξάνδρα (Woman in blogs)
στο νέο της χώρο a button on the moon
Διαβάστε λοιπόν το Κορδελάκι vs κυρ-Παντελή

Καλή σας μέρα 
από τη χώρα της σιωπής
@

Η στιγμή σου σε ένα ποίημα: αφιέρωση !

αφιέρωση

Τα συναισθήματα μου για αυτήν 
τα τελευταία φεγγάρια
μου έχουν πλημμυρίσει τη ψυχή '
ξεχειλίζω από Έρωτα.
Βυθισμένος σε μια νιρβάνα,
χωρίς τίποτα να με νοιάζει '
μόνο Αυτή.
Το αλαβάστρινο, τέλειο κορμί της
φτιαγμένο λες μόνο για έρωτα,
το λαμπερό της πρόσωπο, 
η τρυφερή ψυχή της.
Δεν ξέρω αν κάποτε το παραμύθι τελειώσει.
Δε χαραμίζομαι σε τέτοιους στοχασμούς.
Αυτό που σημασία έχει 
πιότερο από οτιδήποτε
είναι τούτο:
Μαζί της έζησα τον Έρωτα
σε όλη του τη μεγαλοσύνη
σε τέτοια έκταση 
που τελικά χάθηκα
και στροβιλίζομαι μέσα στην ηδονή του.
♥

από έναν Ποιητή της καρδιάς,
γραμμένο κάποτε, για μένα!
(δημοσιεύεται με την άδεια του, και τον ευχαριστώ πολύ)

Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

(στο μυαλό μου το τραγούδι ταιριάζει!)

Γράφει η Μαρία μας που είχε την έμπνευση της στήλης: 

"Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα":

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, 

να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM 

Η συλλογή κλείνει απόψε (Κυριακή) το βράδυ.
♥
Καλή εβδομάδα!
@

Η στιγμή σου σε ένα ποίημα: Αύριο βλέπουμε !

Είναι από κείνα τα ήσυχα βράδια

που θέλεις απλά να περάσει η νύχτα

Να ξημερώσει η μέρα

και εύχεσαι όλα να είναι αλλιώς.

Το πρωί που θα ξυπνήσεις ο ήλιος θα λάμπει,

εσύ θα σιγοτραγουδάς το πιο χαρούμενο σκοπό

και ένα χαμόγελο θα μένει σε κάθε καθρέφτη του σπιτιού,

από όπου θα περνάς!

Θα πάρεις τα κλειδιά στο χέρι

και την πόρτα θα κλείσεις, αφήνοντας πίσω σου τις σκέψεις, τις σκοτεινές.

Θα περπατήσεις

Η χαρά δεν σε αφήνει να νιώσεις κούραση καμιά

Θα κοιτάξεις κάθε δέντρο που δεν έχεις κοιτάξει χρόνια τώρα,

κάθε λουλούδι που δεν γνωρίζεις το όνομά του,

κάθε αδέσποτο που σου κουνάει την ουρά

Τα μάτια σου θα τρέξουν στο άσπρο του ουρανού,

τα βήματα σου θα σταματήσουν στην πηγή που ποτέ σου δεν σταμάτησες να 

ξεδιψάσεις,

Οι ανάσες σου θα φτάσουν βαθιά 

κάνοντας σε να νιώσεις τη Ζωή ως το μεδούλι.

Δεν είναι μέρα όμως

Δεν έχει ήλιο

Είναι από κείνα τα μοναχικά βράδια

που θέλεις απλά να περάσει η νύχτα...

Αύριο βλέπουμε!

@ριστέα

πέσε κοιμήσου κι όταν αύριο
ξυπνήσεις
θαν' όλα διαφορετικά

άλλη μέρα άλλη τύχη
άλλη λύπη και χαρά
βγαίνουν κρίνα πέφτουν τείχη
σε μια νύχτα μοναχά

Γράφει η Μαρία μας που είχε την έμπνευση της στήλης: 

"Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα":

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, 

να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, 

δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Η ιδέα αυτή είναι μόνιμη στήλη, μια φορά την εβδομάδα και κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM 

Η συλλογή κλείνει απόψε το βράδυ.

♥

Εγώ αναγκαστικά είμαι εξαφανισμένη από τη γειτονιά!
Για πολλούς λόγους, εκ των οποίων ένας είναι και το Συμπόσιο.
Χρειάζομαι χρόνο για τη μορφοποίηση των αναρτήσεων,
που μάλλον θα είναι τρεις στον αριθμό.
Οι συμμετοχές έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες μου,
όπως και το επίπεδο,
και για αυτό ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συμμετέχοντες 
ως τώρα!

Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα: Ινώ-ποιήματα

Ένα κορίτσι

Δύο ποιήματα

Είναι η Ινώ από τη Σκιάθο

και σήμερα φιλοξενείται με μεγάλη χαρά στη σελίδα μου

Με τα δύο αυτά ποιήματα συμμετέχω στη στήλη η στιγμή σου σε ένα ποίημα, 
μια ιδέα της Μαρίας Νι.

Έρως για το Θέρος

Σαν καλοκαίρι  είν’  η ζωή

μόνο αν  το  θελήσεις,

μ’  ένα καράβι: "Τ’  ΟΝΕΙΡΟ"

πελάγη ν’ αρμενίσεις!!!

ΗΛΙΟΣ ,ΑΡΜΥΡΑ,ΘΑΛΑΣΣΑ,

θυμίζουν καλοκαίρι!

Δώσε χαρά, νιώσε χαρά

σ’  ό,τι  η ζωή κι αν  φέρει...

Το θέρος φέρνει  θερισμό,

θέρισε την ψυχή σου,

πέτα μακριά  τα άχυρα,

βγάλτα  απ’  τη ζωή σου...

Κράτα τον σπόρο του  καλού,

ρίξτον  και φύτεψέ τον,

κι αν ίσως,είσαι τυχερός,

διπλά  απόλαυσέ  τον!

Μπες  στο καράβι: "Τ’  ΟΝΕΙΡΟ"

άνοιξε  τα πανιά,

γιατί  ΕΙΝ’ ΩΡΑΙΑ  Η  ΖΩΗ

στ’  απλά τα  ασήμαντα  που

γίνονται  ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ!!!!

Φραγή

Βιαστικά  άνοιξες την ομπρέλα

στη θερινή μας εξόρμηση στην αμμουδιά!

Μα....,ακόμα  δεν ήρθαμε, πρόλαβα να πω...

-Ο ήλιος σκοτώνει , μας κάνει κακό!!!

Φράγμα στον ήλιο..Ακόμα κι εδώ;

Πέφτω στη θάλασσα να ελευθερωθώ! Η σχέση μας μοναδική

δίχως ΟΡΙΑ, χωρίς ΦΡΑΓΗ!!!

Εμπόδια στον ήλιο, στις σκέψεις,  στις λέξεις, παντού...

Στην επικοινωνία, στις ανθρώπινες τις σχέσεις τις ζεστές,

που τώρα πια έχουν σημείο αναφοράς

τους υπολογιστές...

Η γλυκιά φωνή, η καθαρή ματιά, έχει πια κρυφτεί

πίσω απ’ τις οθόνες και τα πλήκτρα του υπολογιστή!

Άραγε, με ποιο τρόπο ν’ αντιδράσω,

απ’ τη ζωή που φτιάξανε να καταφέρω ν’  αποδράσω;

Πώς τα εμπόδια θα ξεπεραστούν,

τα φράγματα απ’ τις ζωές μας να εξαφανιστούν;

Aπάντηση  μη δώσεις με βιασύνη,

ψάξε και βρες τη λύση στης θάλασσας την απεραντοσύνη...

Εκεί που η σχέση γίνεται μοναδική

σου απελευθερώνει νου, κορμί, ψυχή,

βρίσκεις τη λύτρωσή σου εκεί

δίχως  ΟΡΙΑ, χωρίς ΦΡΑΓΗ!!!!!

Η φωτογραφία είναι το πρώτο μου έργο-ντεκουπάζ σε μπουκάλι
 και η επιλογή της στηρίχτηκε στο λογοπαίγνιο
Ινω-ποιήματα / οινοποιήματα 

Καλή Κυριακή!

@ριστέα

Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα : Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό 

η γη ήταν τετράγωνη κι ακίνητη.

Οι άνθρωποι με τομάρια ζώων ενδύονταν

κι αγωνιούσαν για το πιάτο της ημέρας.

Μα μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά 

λέγοντας ιστορίες

και χαμογελούσαν.

Μια φορά κι έναν καιρό 

οι άνθρωποι έτρωγαν σε πέτρινα πιάτα 

το χώμα δούλευαν σκληρά

και τα χέρια τους εγέμιζαν ρόζους.

Μα ευγνωμονούσαν Ουρανό και Γη

γιατί έπαιρναν ό,τι χρειάζονταν

και χαμογελούσαν.

Μια φορά κι έναν καιρό 

τα παιδιά κλωτσούσαν αυτοσχέδιες μπάλες,

για κούκλες ξόανα είχαν,

και τους αρκούσε το τρέξιμο και το κρυφτό.

Μα τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπά τους 

χαμογελούσαν.

Πέρασαν χρόνοι πολλοί κι οι καιροί άλλαξαν, πολύ.

Η φωτιά, κινούμενη εικόνα, 
μέσα σε κουτί μπήκε.

Ο κύκλος απέκτησε γωνίες
και πολυτελέστατος έγινε καναπές

Μα σιωπηρός μένει, χωρίς ψυχές.

Οι μπάλες δεν φτάνουν για να χορτάσουν 

τις παιδικές, καινούργιες ανάγκες

και η ευγνωμοσύνη 

δεν είναι στο πρόγραμμα της ημέρας.

Οι άνθρωποι και σήμερα όπως Τότε,
 ακόμα για το πιάτο της ημέρας αγωνιούν.

Μα δεν χαμογελούν πια πολύ.

Κι η γη είναι στρογγυλή.
Καθόλου επίπεδη.
Και κινείται. 

Κινείται πολύ....

Μα ακίνητα είναι τα πρόσωπα 
που δεν χαμογελούνε πια.

@ριστέα 

Μουσικό χαλί : Ο Κεμάλ, Μάνος Χατζιδάκις 

(ορχηστρικό)

Η ανάρτηση συμμετέχει στην εβδομαδιαία στήλη η στιγμή σου σε ένα ποίημα, μια ιδέα της Μαρίας Νι

Το ποίημα μου αυτό, μου το θύμισε χτες ο Σάββας Τριανταφυλλίδης,
ο οποίος το επέλεξε και το φιλοξενεί 
στο τεύχος Ιουνίου του περιοδικού Ανθρώπων Έργα.
Σπεύστε να το επισκεφτείτε.
Έχει κάνει και πάλι καταπληκτική δουλειά!
Η Ιστορία 15+1 μπλόγκερς - μια ιστορία αγάπης 
συνεχίζει με τα επόμενα τρία κεφάλαια.

Και φυσικά μην ξεχνάτε το 4ο Συμπόσιο, όσοι φίλοι,
δεν έχετε ψηφίσει...


Οι φωτογραφίες είναι όλες από το google
Το ποίημα είχε αναρτηθεί και σχολιαστεί εδώ.

Η στιγμή σου σ'ένα ποίημα: Ο κύκλος

Από το σκοτάδι στο φως

Από κουκούλι

σε λεπτή χρυσαλίδα

Από σκωληκόμορφο σώμα

σε θαύμα της φύσης

Η μεταμόρφωση πονά

Μα ζωή αυτή χαρίζει

Στάδιο το στάδιο

Στιγμή τη στιγμή

Κι εσύ, προνύμφη ασχημάτιστη

Μέσα σου διστάζεις

Η μεταμόρφωση αυτή

το τέλος θα σημάνει

Προδιαγεγραμμένος είναι ο κύκλος

της ζωής...

Μα συλλογίσου τη στιγμή 

που σε κάποιον μελιστάλαχτο ύπερο 

θα θελήσεις να ξαποστάσεις

Τι χυμούς αλήθεια,

στα χείλη θα γευτείς

εφάμιλλους 

με το Νέκταρ των θεών.....

Κατάσπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά

δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά

σε ψάχνει ο άγγελος σου με κερί

βγες μαύρη πεταλούδα να σε βρει

Κοιμούνται τα μαχαίρια στα βουνά

κι η μαύρη πεταλούδα τα ξυπνά.

Αλλού χαρίζει ο Χάρος το φιλί

κι η μαύρη πεταλούδα τον καλεί

Ποιόν πόθο είδες να 'μεινε κρυφός

κι εσύ πετάς πολύ κοντά στο φως.

Λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί

κι η νύχτα δε θα σε 'βρει ζωντανή

Κατάσπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά

δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά

ανάβει ο άγγελός σου τρεις φωτιές

βγες έξω μαύρη πεταλούδα, βγες

Μαύρη Πεταλούδα

Στίχοι: Ελένη Φωτάκη

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Ερμηνεία: Γιάννης Χαρούλης

"Η στιγμή σου σ'ένα ποίημα"

είναι μια ιδέα της Μαρίας από το Μια ματιά στον ήλιο

(εμπνευσμένη από στήλη του Μελωδία FM)

Ένα ποίημα

Μια φωτογραφία

Ένα τραγούδι

Όλα συναπαντιούνται σε τούτο το δρώμενο

αρμονικά...

Οι μέρες Ποίησης ένεκα του  4ου Συμποσίου Ποίησης  συνεχίζονται ...

7 μέρες στη διάθεση σου ακόμα...

Μην χάνεις καιρό!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Η στιγμή σου σε ένα ποίημα: Μια παγωμένη μαργαρίτα......

Θέλω να τα βροντήξω!

Να σηκωθώ και να φύγω

Να σταματήσω το ρολόι

Να αλλάξω την καθημερινότητα

Να τα κάνω όλα τούμπα

Για λίγο έστω

Ίσα να πάρω τις ανάσες μου

Να με κάψει ο ήλιος μέχρι να ροδοκοκκινίσω

και να ψάχνω για ίσκιο μετά απεγνωσμένα 

Να παίξω με το τίποτα 

με τους ίσκιους των κλαδιών 

με τις μπούκλες μου να παίξω

χωρίς να αγωνιώ αν έφθασε το φαξ

αν τα πέρασα όλα σωστά

αν πρόλαβα

Να παίξω με την ασημαντότητα μου

και να μην αγωνιώ για τίποτα

Μονάχα μη λιώσουν τα παγάκια στον καφέ
(και τι θα γένουμε χωρίς παγάκια)

κι αν μπορώ να μείνω λιγάκι ακόμα 

κάτω από τις αχτίδες που γλείφουν το κορμί μου

χωρίς να κινδυνεύσω

(Μια παγωμένη μαργαρίτα δίπλα στο κύμα 
-της Χαβάης, αν είναι δυνατόν!-

επιθυμώ επίσης διακαώς, 

μα δεν το λέω,

γιατί πολύ φοβούμαι ότι θα με περάσετε στο τέλος

για άπληστη γυναίκα!)

@ριστέα

Το παρακάτω βίντεο προστέθηκε αργά το απόγευμα.

Προέκυψε από το δρώμενο της Μαρία Νι  (από το Μια ματιά στον ήλιο)

Η στιγμή σου σε ένα ποίημα

κι ακολουθώ στο An InLinkz Link-up !