Ο Έρωτας είναι Ποίηση

Ο Έρωτας είναι ποίηση

Είναι λέξεις που γίνονται ανάσες

Και ανάσες που γίνονται ζωή

Ζωή που γίνεται βίωση και όχι επι-βίωση!

Δίχως Έρωτα

Οι μέρες περνούν

Ημερολογιακά

Αλλάζεις χαρτάκια

Μονόχρωμα

Μαύρα

Κι ο χρόνος κυλά

Μονότονος

Μαύρος

Ο Έρωτας κάνει το πέρασμα
χρωματισμένο να είναι

Τα χαρτάκια υπόσταση αποκτούν Τότε

Κι εσύ με στίχους δικούς σου

θες θα τα γεμίσεις

Εσύ, ο Ποιητής!

Με λάγνες εικόνες

και αρώματα της νύχτας

Με ανατριχίλες 

και συσπάσεις των ιδρωμένων κορμιών

Με τις ορμόνες του πάθους στα χείλη σου

και μία μόνη επιθυμία:

Πότε θα ξανασμίξουν οι δύο σάρκες σε μία 

Ο Έρωτας σε κάνει ποιητή!

@ριστέα

Αυτή ήταν η δική μου, εκτός συναγωνισμού όπως πάντα, συμμετοχή 
για το 5ο Συμπόσιο Ποίησης 

το οποίο περιμένει και τις δικές σας εμπνεύσεις σας 

στο μέιλ μου!

@

Αναγέννηση!

Άνοιξη προ των πυλών.

Η χαρά της ζωής!

Χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Απλά, λιτά κι αθόρυβα 

η φύση

στολίζεται και υποδέχεται!

Έτσι κι ο Έρωτας...

Τολμηρός τις περισσότερες φορές!

Σε μεταμορφώνει,

σε αναγεννά !

Το βίντεο είναι ένα ποίημα μου (ξανά) οπτικοποιημένο (ξανά)

από την Νατάσα (natassa charela) (ξανά)

δώρο της προς εμένα!

Κι εγώ το χαρίζω σε όλους εσάς

με την ευχή να έχετε πάντα στη ζωή σας 

αυτό που θα σας βοηθά στη δική σας αναγέννηση

και

στην ολοκλήρωση σας!

Βέβαια η μέρα μου τα χάλασε:

μουντή, σκυθρωπή, σχεδόν θλιμμένη...

Και;

Οι πληροφορίες μου λένε ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα..

Μονάχα ο θάνατος!

Για αυτό και χαρείτε τη ζωή, όσο δεν παίρνει άλλο!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Γιορτάζω!

Από χτες διαβάζω πολλά για τον Άγιο του Έρωτα και της Αγάπης.
Σήμερα είμαι σίγουρη ότι το διαδίκτυο θα πλημμυρίσει!
Υπάρχουν υπέρμαχοι. 
Περισσότερο όμως μαχητές.

Προσωπικά δεν είμαι ούτε υπέρ, ούτε εναντίον.
Είμαι υπέρ πάντα
του πώς αισθάνεται ο καθένας κι ό,τι θέλει ας το κάνει.
Κουράστηκα να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα!
Αγαπήστε και αγαπηθείτε!
Όλο τον χρόνο και σήμερα κι αύριο κι όποτε γουστάρετε!
Πάρτε κόκκινα μπαλόνια,
βάλτε κόκκινα στρινγκ!
Ό,τι θελήσει η ψυχούλα σας!
Ανοίξτε σαμπάνιες, ένα cd player, τα πόδια σας!
Ανοίξτε ό,τι θέλετε!
Γιορτάστε!
Ή μην γιορτάστε!

Όμως να!
Θα ήθελα σαν @ριστέα....
Αυτή η αγάπη να υπάρχει συχνά.
Και μέσα στην καθημερινότητα.
Να υπάρχει κι έξω από τις συντροφικές σχέσεις.
Και μέσα στην οικογένεια.
Να υπάρχει και στις φιλίες μας.
Να υπάρχει στις πράξεις μας!
Κυρίως στις πράξεις μας!

Γιατί η αγάπη είναι τόσα πολλά....

Όταν με πληγώσεις κι όμως μου ζητήσεις συγγνώμη, 

Όταν κυλήσει ένα δάκρυ μου κι έρθεις και μου το σκουπίσεις....

Όταν είμαι άρρωστη και πάρεις τηλέφωνο να με ρωτήσεις πώς είμαι...

Όταν είμαι χαρούμενη και χαίρεσαι ειλικρινά με τη δική μου χαρά.....

Όταν μιλώ και με ακούς με προσοχή....

Όταν με αποδέχεσαι, παρά τα λάθη μου...

Όταν με αφήνεις να δω μέσα σου...

Όταν μου δίνεις το χέρι σου να ακουμπήσω...

Όταν κάνεις τρέλες μαζί μου σαν μικρό παιδί...

Όταν είσαι εκεί γιατί θέλεις κι εσύ να είσαι εκεί....

όλα αυτά είναι αγάπη....

Κι άλλα τόσα... 

Συγχωρέστε με που δεν τα έγραψα όλα ...
αλλά θα έπρεπε να γράφω όσο ζω...

Κι υπάρχει κι ο Έρωτας!
Αυτός ο ενθουσιασμός που σε τυλίγει μοναδικά
και σε στέλνει σε χώρες μυστηρίου...
Και που κάνει τη ζωή τόσο μαγική κι ενδιαφέρουσα!
Αλλά δεν μπορώ να γράψω για αυτόν...
Γιατί ο Έρωτας δεν περιγράφεται!
Τον ζεις!

Ποτέ δεν θα παραιτηθώ από αυτόν.
Και μόνη ακόμα όταν είμαι...
Κι αν κάθε μέρα δεν γίνεται να νιώθω Ερωτευμένη με τη ζωή 
(γιατί υπάρχει κι αυτή η καθημερινότητα που ενίοτε 
νιώθεις να σε διαλύει)
τουλάχιστον προσπαθώ συχνά πυκνά 
λάγνα να κοιτάζω τη ζωή 
και κλείνοντας της το μάτι 
να την απολαμβάνω....

Καλή σας μέρα
@ριστέα!

Η ανάρτηση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε μια όμορφη 
ψυχή που μου χαρίζει καιρό τώρα λόγους για να χαμογελάω!
________________________________________

Με το λιλά ζουμπουλάκι μου κατευθείαν από τον κήπο μου
συμμετέχω στο λιλά διαγωνισμό του 
Δελφινιού μας!

Απωλέσθη

Χάθηκε ψυχή.

Ντυμένη στα κόκκινα

Χαρακτηριστικά ανάστατα.

Μάτια φλογισμένα.

Βάρος ασήκωτο

 απ'τη σκόνη χρόνων 

που έγινε χώμα

κι έπειτα λάσπη

κι έφτιαξε χωμάτινα οδοφράγματα.

Ποιος ξέρει γιατί.

'Ανοιξε τρύπα μια ζοφερή νύχτα

και το 'σκασε αθόρυβα.

Την τελευταία φορά φορούσε

ένα απεγνωσμένο χαμόγελο.

Είπαν πως τρελάθηκε από 

τον Έρωτα.

-Τι πράματα είν' τούτα; 

είπε η Λέλα στην κυρά Βασιλική

και σταυροκοπήθηκε τρις!

-Και τι είν' Έρωτας;

-Των νέων αποκοτιές!

-Ζεις με τον Έρωτα; Χορταίνεις το στομάχι;

-Πάμε να βάλουμε τσουκάλι στη φωτιά.

Πέρασαν χρόνοι συντελεσμένοι.

Στα αζήτητα

έμεινε η απώλεια αυτή.

Μόνο κάπου κάπου σηκώνεται τα βράδια

η δίδυμη ψυχή της και καρτερεί.

Πίσω κρεμασμένα περίμεναν κι άλλα 

χαμόγελα δέκα να φορεθούν.

@ριστέα

Μια ημέρα πριν από το 2ο Συμπόσιο Ποίησης

με θέμα τον Έρωτα

αφήνω μια ακόμα δική μου δημιουργία.

Εδώ η προηγούμενη.

Καλή σας μέρα!

Ερωτικές μελωδίες

πηγή

Μουσικές θεσπέσιες έφθασαν στα αυτιά μου
με το ξημέρωμα της πρώτης μέρας.
Έψαξα το χώρο περίεργη από το ξάφνιασμα.
Δεν ήταν από κάποια μπάντα,
κάποιο στέρεο συγκρότημα που έπαιζε,
κάποιο μέσο ηλεκτρονικό
που έδινε τον ήχο.
Δεν ήταν το μεγάφωνο από τη γιορτή που 
δινόταν προς τη τιμή 
της έλευσης του νέου χρόνου.
Δεν ήταν από τα χείλη των συνδαιτυμόνων. 
Ούτε όργανα στα χέρια τους
ευθύνονταν για τις μελωδίες που έφθαναν μέσα μου...
(ή μήπως έβγαιναν από μέσα μου;)
Ανάλαφρα αποκοιμήθηκα τη νύχτα εκείνη.
Ξημέρωσε κι η δεύτερη μέρα.
Κι η μουσική πανδαισία συνέχισε
να πλημμυρίζει τον κόσμο μου,
να συνοδεύει τα βήματά της μέρας μου,
να με κοιμίζει με νανούρισμα γλυκό,
να με ξυπνά σαν μωρό που δέχεται το 
το πιο τρυφερό χάδι της μάνας...
Συνήθισα πια καθώς και η τρίτη μέρα έφευγε από κοντά μου....
Κι είναι αυτό που με τρομάζει πιότερο από όλα....
Όταν σταματήσουν οι μελωδίες
καταλαβαίνεις πόσο ανεκτίμητος ήταν ο Έρωτας!


@ριστέα

Καλή σας μέρα!

Καλό τριήμερο να έχετε!

Μια νύχτα όλη φως

Η σκέψη μου ανεξέλεγκτα 

τρέχει στο βράδυ εκείνο

που στο φως μιας πανσελήνου μου θύμισες

τα ταξίδια στις νυχτιές του Έρωτα.

Στη νύχτα εκείνη
που το σκοτάδι από το φεγγάρι φωτίστηκε.

Και το κορμί, από κορμί αλλότριο φλογίστηκε!

Πόσο ανάγκη τα έχει όλα το σώμα.

Πόσο ευφραίνεται με ελάχιστα η ψυχή.

Η σκέψη τρέχει κι αποζητά

κάθε σημείο του αλαβάστρινου κορμιού 

που ηλεκτρισμούς ζωής μου χάρισε...

Διαπέρασαν το σώμα 

μα δεν το έκαψαν.

Σαν άλλος Φρακενστάιν μιας τρελής, ανυπόστατης ιστορίας...

Πνοή κι εμένα μου εμφυσήθηκε!

Η ύπαρξη μου, 
το νόημα της ξαναπαζάρεψε.

Ζωντανή ξανά, εδώ, με τη θύμηση πλάι μου 

να τρέχει ανεξέλεγκτα...

Δεν τη μαζεύω.

Το άτι ξεχύθηκε...

Το άτι ελευθερώθηκε....

Για να σε φθάσει....


@ριστέα

Καλή σας μέρα

Καλές διακοπές σε όσους παίρνουν άδεια!
Καλά να περάσετε όσοι φύγετε μακριά!
Και για να μην μου ανησυχείτε
γελιοθεραπείες φουλ θα βγάζω 
μέχρι να ξεπεράσω τον καημό μου!

Λόγω του χρώματος των σταχοχώραφων...

Κι έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:- Αχ! είπε η αλεπού... Θα κλάψω.- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν θα σου ευχόμουν ποτέ τίποτα κακό, αλλά εσύ θέλησες να σε εξημερώσω.- Ναι, έτσι είναι, είπε η αλεπού.- Μα συ θα βάλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.- Και βέβαια, είπε η αλεπού.- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε!- Κερδίζω, είπε η αλεπού, λόγω του χρώματος του σταριού.

Για σένα γράφω σήμερα. Εσένα, που φοβάσαι την αγάπη. Που έχεις αποκηρύξει τους δεσμούς, που η σαπίλα των ημερών και το εφήμερο πολλών σχέσεων σε έχει ταμπουρώσει στη μοναξιά σου .... 

Σε καταλαβαίνω.... Οι σχέσεις εκτός από ομορφιές, κρύβουν πολλές φορές πόνο και απογοήτευση. Κάπου είχα διαβάσει ότι "σύντροφος είναι αυτός που επιλέγουμε για να μας απογοητεύει". Αλλά γίνεται να βγει ζωή χωρίς μοίρασμα; Τι κι αν κινδυνεύει κάτι με τέλος; Δεν αγαπάς για να έχεις για πάντα τον άλλον στη ζωή σου. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί αυτό το "για πάντα". Αγαπάς γιατί κερδίζεις μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ακόμα κι αν μείνεις μόνος μετά. Πάντα κάτι μένει....

Να αφήσω τη Βαμβουνάκη να μιλήσει μέσα από ένα απόσπασμα που λάτρεψα (από το "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα")

Το "τέλος" ή το "συνεχίζεται" δεν έχουν να κάνουν με γεγονότα όσο με μνήμη, με διαρκή εσωτερική βίωση κι αναβίωση.Με την επίδρασή τους στο μέλλον σου. Είναι σαν να συλλογίζεται κάποιος: Καλύτερα να μην πάω ποτέ ταξίδι στο Παρίσι, γιατί έτσι κι αλλιώς σε μια εβδομάδα θα φύγω και θα 'ρθω πάλι πίσω. Ή Καλύτερα να μη διαβάσω το Έγκλημα και τιμωρία, αφού μετά την τελευταία σελίδα του θα το κλείσω και θα έχει τελειώσει το βιβλίο. Μα μετά το Παρίσι, μετά το Έγκλημα και Τιμωρία, εσύ πια δεν θα είσαι ποτέ ίδιος. Πόσο μάλλον ύστερα από μια αγάπη, ύστερα από έναν Έρωτα μεγάλο, ύστερα από μια φιλία, μια συνάντηση με κάποιον που μετά πέθανε ή έφυγε μακριά και χαθήκατε, ύστερα από έναν πόνο χωρισμού φριχτό. Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, το θάνατο το φοβούνται λιγότερο όσοι έζησαν ζωή γεμάτη.

Όσο κι αν πόνεσα θα συνεχίζω να επιθυμώ να τσακίζω τα γόνατα. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ζωντανή.

Όσο κι αν υπάρχει ο φόβος μιας ακόμα τελειωμένης ιστορίας, πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα μιας πετυχημένης ιστορίας.Αλλά ακόμα κι αν μια ιστορία τελειώσει, το χρώμα των σταχοχώραφων μπορεί πάντα να σου θυμίζει τα ξανθά μαλλιά του αγαπημένου σου.

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Να μιλήσω για το ρίσκο. Να πω για τον Κολόμβο και το τολμηρό του σχέδιο να ξανοιχτεί στο άγνωστο, γνωρίζοντας έτσι παραδεισένιους τόπους και νέους ανθρώπους.. Αλλά προτιμώ το χρώμα των σταχοχώραφων σαν το καλύτερο από όλα μου τα επιχειρήματα..... Αλήθεια, σε έπεισα;

Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα
@ριστέα

Έτσι είναι ο Έρωτας!

Πάγος και φωτιά!
Δυο ψυχές μαζί, θεριά! 
Σμίγουνε ζωές
και πνοές σαν κύματα...
Πότε σιγανά, πότε αφρισμένα,
άσπρα μπαμπακένια..
Σκάνε απαλά 
στων παιδιών τα πόδια 
και σκορπούν χαρά.
Σκάνε δυνατά,
στους κυματοθραύστες
σκάβουνε βαθιά.
Και πονούν (φορές) σκληρά,
σαν δεινοί δυνάστες.
Μετρούν ομορφιές
μετρούν και θύματα.
Άσε τα προσχήματα.....
Έτσι δεν είναι ο Έρωτας;

@ριστέα

Σας ζάλισα τον Έρωτα, το ξέρω!
Αύριο θα έχει γελιο-θεραπεία,
προληπτικά και θεραπευτικά!
Και θα συνέλθω! 
Καλή σας μέρα...
Φιλιά πολλά!

_________________________________

Προτελευταία μέρα για να περάσεις

από το μπλογκ της αγαπημένης μας Φλώρας.

Σε τρεις αναρτήσεις,αυτή τη φορά, 

σε περιμένουν οι ιστορίες του 12ου Παιχνιδιού,

για να ψηφίσεις τις τρεις καλύτερες.

Πάτησε εδώ  ☞ TEXNIS STORIES

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 7

πηγή

Ήταν κάποτε...

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι.

Και ήταν κι ένα αγόρι.
Η μοίρα το' θελε να σμίξουν
αχόρταγα!
Μοίρασαν στα δυο 
αγάπη, κορμιά, χρόνο, κουβέντες
κι ενώθηκαν ...
Με έναν έρωτα βαθιά ηδονικό,
με έναν Έρωτα λυτρωτικό!
Με τη νιότη
να τρέχει σε όλο το κορμί..
Με τα όνειρα παραμάσχαλα..
και τη λαχτάρα να χορτάσουν!
Και πέρασαν χρόνοι πολλοί '
εξακολουθητικοί, παρελθοντικοί, στιγμιαίοι!
Και ήρθαν κάποτε κι οι τετελεσμένοι!
Και το  κορίτσι πήρε το δρόμο του
και το αγόρι, τον δικό του....

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι
που μεγάλωσε!
Που μάζεψε τελειωμένες ιστορίες κ έπλεξε παλτό!
Και δε κρυώνει τις νύχτες του χειμώνα !

Γιατί έτρεξε με τη νιότη και την ξεπέρασε..
Γιατί αγάπησε !

*
Δεν σας πήγα πολύ σήμερα πίσω στο χρόνο
Γραμμένο πριν ενάμιση χρόνο...
Από τα αγαπημένα μου...

Καλή Κυριακή να έχετε
@ριστέα
___________________________________________

Στο μπλογκ της αγαπημένης μας Φλώρας  

δημοσιεύτηκαν ήδη, σε τρεις αναρτήσεις, οι ιστορίες του 12ου Παιχνιδιού.

Όποιος θέλει να διαβάσει 22 αξιόλογες δουλειές, ιστορίες και ποιήματα,

που κοινό τους σημείο είναι 5 δοσμένες λέξεις κι η αγάπη τους

για το γράψιμο & την ευγενή άμιλλα,

μπορεί να περάσει έως και την Παρασκευή 26/7/13 πατώντας 

εδώ   ☞ TEXNIS STORIES

και να ψηφίσει τις τρεις καλύτερες.

Η ζωή σε 1' 18

Μια διαφήμιση.

Την έχετε δει;

Αξίζει τον κόπο........ για να καταλαβαινόμαστε. 

Γιατί δηλαδή της κάνω ειδική μνεία.

Γιατί, αν και άσχετη  με το τελικό προϊόν που διαφημίζει, εγώ δακρύζω!

Η ζωή μας όλη σε 1΄18!

Εκείνο που με καθηλώνει, κάθε που τη βλέπω,

πέρα από την επιβλητική μουσική του Ludovico Einaudi,

είναι πώς καταφέρνει και δείχνει την εξέλιξη 

από την αθωότητα, έως την ολοκλήρωση του πάθους, στη βαθιά ωρίμανση! 

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, χάνει σε αίγλη και φρεσκάδα.

Τα κορμιά ζαρώνουν , μαζεύουν. 

Τα μαλλιά ασπρίζουν.

Η πραγματική αγάπη όμως δεν χάνει, δεν ζαρώνει, δεν μαζεύει...

Διάβασα αρκετά αρνητικά σχόλια....

Την είπαν εμετική, τη χειρότερη διαφήμιση που έχουν δει  κι άλλα πολλά,

γιατί τα γερασμένα κορμιά δεν μπορούν να έχουν πάθος πια 

και προκαλούν άσχημα!

Δεν στέκομαι στην εμπορευματοποίηση ενός τέτοιου θέματος , αυτός είναι 

ο στόχος της διαφήμισης εξάλλου!

Να πλασάρει έξυπνα το προϊόν που έχει να πουλήσει!

Δεν μπορώ όμως να μην νιώσω δέος στο πάθος  που κρύβουν τα μάτια του ζευγαριού

καθώς μεγαλώνει, 

στην εξέλιξη της αγάπης τους.

Δεν με ενδιαφέρει αν είναι πετυχημένη ή όχι, αν αρέσει ή όχι!

Εμένα για 1'18 με καθηλώνει

και μου θυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία όταν αγαπάς

και τη μοιράζεσαι.....

Μια διαφήμιση τόσο άκυρη για το προϊόν που πουλάει, τόσο μαγική σε αυτό που στηρίζεται! 

Καλή σας μέρα

@ριστέα

_____________________________________________

Το κομμάτι της διαφήμισης είναι το "Walk"

του Ludovico Einaudi

Όταν σιγήσουν τα όργανα!

Αυτή είναι μια δική μου φωτογραφία το καλοκαίρι που πέρασε.

Δεν ξέρω πώς κατάφερα να βγάλω το φεγγάρι έτσι! 

L like love!

Και επέρασε κι αυτή η μέρα! Του Αγίου του Έρωτα λέω καλέ! Όσοι γκρινιάξατε, γκρινιάξατε! Όσοι το ευχαριστηθήκατε, το ευχαριστηθήκατε! Κι υπήρξαν κι οι αδιάφοροι...ούτε κρύο, ούτε ζεστό.
Και να' μαστε πάλι στην καθημερινότητά μας!
Χθες έκανα μια δημοσίευση για την αγάπη...που δεν θα είχα σκεφτεί να την κάνω αν δεν ήταν το photoaday, αφού ήδη είχα απασχοληθεί μια φορά κάποτε με το θέμα! Λες κι είμαι εγώ ο ειδικός της αγάπης για να καταπιαστώ ξανά μανά!
Σήμερα όμως θέλω να τα βάλω με τον Έρωτα.  Μου επιτρέπεται άραγε; Δεν είμαι ερωτευμένη αυτόν τον καιρό ...για αυτό κι η αναρώτηση: Να τα "βάλω"... Όχι, λάθος λέξη χρησιμοποίησα. Δεν τα βάζεις με τον Έρωτα! Τον ζεις απλά. Κάποιοι τυχεροί τον ζουν για πολύ. Άλλοι τον χάνουν τόσο εύκολα, όσο τον βρίσκουν.

Διάβασα τόσα πολλά post χθες , αν κι ο ελεύθερος χρόνος μου είναι τόσο λίγος! Κι έμεινα και λίγο πίσω στη δουλειά μου ...δεν πειράζει λέω...ένεκα της ημέρας , θα γράψω περισσότερα αύριο! 
Χάρηκα πραγματικά με όσους τίμησαν πολύ απλά τον έρωτα: με μια πατάτα σε σχήμα καρδιάς, με ένα κορίτσι που παίζει με το σκυλάκι του, με μια τρυφερή ιστορία, ένα παραμύθι ή με προσωπικές εξομολογήσεις για παιδικούς έρωτες( ακόμα κι αν ήταν τόσο διαφορετικοί από τους συνηθισμένους!)
Θλίφτηκα μόνο λιγάκι με όσους κάκιωσαν με τον έρωτα λόγω της ημέρας. Με όσους θεωρούν ότι δεν τον γιορτάζεις μια ημέρα αλλά κάθε μέρα. 

Γιορτάστε λοιπόν σήμερα!
Ποιοι θα δώσατε σήμερα δώρο στον σύντροφο; Ποιοι θα μαγειρέψατε κοκκινιστό ή θα κάνατε κις λωρέν; Ποιοι τον ξυπνήσατε με μουσική παράσταση; Ποιοι πηδήσατε από το κρεβάτι και χοροπηδήσατε σε ρυθμούς απίστευτους;
Ποιοι χαμογελάτε ακόμα κι αν είστε μόνοι σας;

Υπήρξα στο παρελθόν ερωτευμένη ! Πολύ! Για πολλά πολλά χρόνια. Δεν κουραζόμουν να εκφράζω σε ανύποπτες στιγμές αυτό που λέμε έρωτα! Αυτά που περιέγραψα πιο πάνω δεν τα έβγαλα από την κεφαλή μου! Ίσως το κις λωρέν.. Το είχα στις συνταγές μου! Αν ήμασταν ακόμα μαζί θα του το είχα φτιάξει κι αυτό!

Τι είναι λοιπόν για μένα Έρωτας;

Έρωτας για μένα είναι .....

.... η έκπληξη!
.....είναι μια λάμψη που ξεκινά από μέσα σου!
.....είναι αυτό που όλα σου πάνε στραβά κι εσύ λες "μαχ πεν λάιν" * 
.....είναι αυτό που.... σου ακυρώνουν ραντεβού και εσύ χαμογελάς, σου σπάνε ποτήρια και φωνάζεις "όπα"! σε μαλώνουν κι εσύ πετάς φιλιά, σου ξηλώνεται η φούστα κι εσύ τη σκίζεις και φτιάχνεις νέο σχέδιο, σε καταβρέχουν αυτοκίνητα και φωνάζεις "κι εγώ σας αγαπώ", σου βάζουν κι άλλη εργασία κι εσύ τραγουδάς, σου περικόβουν μισθό και λες μπορώ και με λιγότερα!"

Δεν είναι υποταγή, δεν είναι δουλοφροσύνη! Είναι Έρωτας!
Σε ένα πρόσωπο, σε μια αγάπη, στην ίδια τη ζωή!
Δεν μπορώ να λέω ότι αγαπώ τη ζωή και να τα βρίσκω όλα χάλια! Δεν μπορώ να χρησιμοποιώ αρνητικό λεξιλόγιο. Δεν μου αρέσει το "όχι" και να είμαι μουρτζούφλα! 
Είμαι ερωτευμένη σημαίνει επιλέγω τη χαρά , τη ζωή, το χαμόγελο!

Κάθε μέρα!
Και το δείχνω...χαμογελώ!

Ακόμα κι όταν σιγήσουν τα όργανα...ή μάλλον τότε χρειάζεται! 'Οταν περάσουν οι γιορτές ....

Καλή σας μέρα!
@ριστέα
Ψιλά γράμματα1: "μαχ πεν λάιν"  σημαίνει δεν πειράζει,όλα θα πάνε καλά, μια έκφραση που την έχω βρει στα βιβλία του Μπουσκάλια. Ακούγεται στην Μπακόνγκ, ιδίως την περίοδο των μουσώνων, που τα πάντα πλημμυρίζουν κι οι άνθρωποι αναγκάζονται να μπαίνουν σε βάρκες με το βιος τους στα χέρια τους.

Ψιλά γράμματα2: Το photoday θα αργήσει να βγει σήμερα....είναι και λιγάκι κρύο το θέμα! Περιμένω να περάσει η μέρα ...να ζεσταθώ λιγάκι!