Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλίο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Αγαπώ ❤ 📖 ❤

'' Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα 
χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, 
κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει".
Carlos Ruiz Zafón

❤ 📖 

Πραγματικά, αγαπημένο το άρωμα του χαρτιού,
αγαπημένοι όμως και οι σελιδοδείκτες.
Λατρεύω να ντεκουπάρω και να χαρίζω σελιδοδείκτες.
Κι όταν δεν έχω ξύλινους, 
που όσο να το κάνεις, είναι πιο χλιδάτοι,
τους φτιάχνω από σκληρό χαρτόνι.
Εκεί θα κολλήσουμε;

Μπροστινή πλευρά : απλό ντεκουπάζ, πατίνες
και κρακελέ ενός συστατικού.

Πίσω πλευρά: ανάγλυφο κρακελέ με easy 3D flex,
εφέ ανάγλυφου δέρματος

❤ 📖 

Χτες ήταν η Παγκόσμια ημέρα βιβλίου.
Στις 23 Απριλίου 1616 έφυγαν από τη ζωή 
δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων: 
ο Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και ο Γουίλιαμ Σέξπιρ. 
Με αφορμή το διπλό αυτό γεγονός, η UNESCO έχει καθιερώσει 
την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου.

❤ 📖 

υγ: υπάρχω!
@

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Μια γωνιά για διάβασμα ( και για μένα.....)

Θέλει το διάβασμα τη γωνιά του;
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν με έκαναν 
να ζηλεύω παράφορα.


Και μετά από τις εικόνες που προηγήθηκαν...
Οι δικές μου ταπεινές γωνιές

Η καλοκαιρινή.....

και η παντός καιρού (άβολη εντελώς φυσικά)

Εσείς έχετε εδικό μέρος όπου διαβάζετε;
Πόσο το έχετε κάνει .... γωνιά χαλάρωσης;
Ή ακόμα το ψάχνετε;
Όποιος θέλει ανεβάζει τη δική του γωνιά 
όπου χάνεται για να διαβάσει....
Καλά να περνάτε...
@

οι φωτογραφίες, πέρα των δύο στο τέλος, είναι από το διαδίκτυο 

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Αν ήμουν βιβλίο... (Μια ιδιαίτερη φιλοξενία!)



Αν ήμουν βιβλίο 

  Αν ήμουν βιβλίο, θα ήμουν η "Όμορφη   Πόλη ", της Μάρως Θεοδωράκη. 
Η Όμορφη Πόλη, είναι ένα μουσικό παραμύθι, δηλαδή έχει και CD. (Μουσική :Μίκης Θεοδωράκης). 
  Οι ήρωές μου είναι η μικρή Αννιώ, ο παππούς ο Σήφης, η γιαγιά, η μαμά και οι φίλοι της Αννιώς από τον Γαλατά.  
  Η μικρή Αννιώ μετά από καιρό πάει στην Κρήτη στα Χανιά, συγκεκριμένα στον Γαλατά, για διακοπές. Εκεί το ρίχνει στο φαγητό, με τα καλτσουνάκια και τους κεφτέδες της γιαγιάς. Οι φίλοι της, της χάρισαν ένα κοχύλι, που μόλις το βάζεις κοντά στ' αυτί σου ακούς την θάλασσα, ψάρεψε με τον παππού της και απόλαυσε τους παλιούς δρόμους του όμορφου Γαλατά. 
  Θα ήθελα να με διαβάσουν και μικροί και μεγάλοι, αρκεί να με προσέχουν, γιατί αλλιώς άμα χαλάσω, δεν θα μπορούν να με διαβάσουν άλλοι αναγνώστες. Στους αναγνώστες μου προσφέρω απλόχερα γνώση, συγκίνηση και ωραία τοπία. 
  Σε όσους δεν αρέσει το διάβασμα, προτείνω ν' αρχίσουν μ'ένα μικρό παραμύθι. Είναι σίγουρο πως θα θέλουν να διαβάσουν κι άλλο. 
   Φίλε αναγνώστη, τα βιβλία έχουν συναισθήματα. Πάρε ένα βιβλίο, άνοιξέ το, διάβασέ το, άγγιξέ το, μύρισέ το, αγκάλιασέ το... με λίγα λόγια ζήσε το! Κι εκείνο θα ρίξει άρωμα στις σελίδες του, θα σου παίξει γλυκό σκοπό κάθε φορά που θα γυρνάς σελίδα, θα σε ταξιδέψει σ'έναν τόπο που εσύ επέλεξες...


Κωνσταντίνα, Πάρος

Μαθήτρια της ε' δημοτικού





Η Κωνσταντίνα είναι ένα μικρό πλασματάκι που ζει στην Πάρο.
Σας λέει κάτι η Πάρος, εκτός βέβαια απ' το ότι είναι ένα όμορφο νησί;
Η Κωνσταντίνα είναι η μικρή κόρη της Αννούλας μας,
που κατά καιρούς έχει φιλοξενηθεί κι εδώ,
μα κυρίως από τη Petra μας.
Mου εμπιστεύτηκε την εκθεσούλα της αυτή,
κι εγώ με μεγάλο σεβασμό και χαρά την εμπιστεύομαι 
σε σας, τους αναγνώστες μου, με την άδειά της φυσικά.

"Τα βιβλία έχουν συναισθήματα" 
και 
"Την αγάπη που θα του δώσεις, θα σ'την δώσει πίσω διπλάσια"!

γράφει κι εγώ δεν μπορώ να μην θαυμάσω 
αυτό το υπέροχο μυαλουδάκι ...
αυτή την τρυφερή ψυχή!
Και να συγκινούμαι όταν παιδιά γράφουν τέτοιες
μεγάλες αλήθειες...

(Κωνσταντίνα μου, 
ολόψυχα σε ευχαριστώ !)

Αποτέλεσμα εικόνας για βιβλίο

Μέσα στον πυρετό της δημιουργίας χτες, 
δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι
την όμορφη αυτή έκθεση και να αναρωτιέμαι για μένα...

Αν ήμουν βιβλίο ποιο θα ήθελα να ήμουν;

Δίχως δεύτερη σκέψη το μυαλό μου ταξίδεψε σε μακρινούς ουρανούς
και πάνω από υπέροχες θάλασσες...
Έγινα γλαροπούλι, 
ένας επαναστάτης γλάρος, που πηγαίνοντας κόντρα στο κατεστημένο 
πέρασε σε άλλη διάσταση και βρήκε την ευτυχία του..



Ένας γλάρος που ήθελε να ανακαλύψει μέχρι που μπορεί να φθάσει.
Που κυνήγησε και κέρδισε την ελευθερία να μπορεί να είναι ο εαυτός του.
Και κατόπιν, όταν κατάφερε αυτά που ονειρευόταν
 έγινε δάσκαλος όσων ήθελαν 
να κυνηγήσουν κι αυτοί το δικό τους όνειρο...



Έγινα λοιπόν ο γλάρος Ιωνάθαν του  Richard Bach.
Ναι, αυτό το βιβλίο θα ήμουν ....
και πιστέψτε με θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη,
γιατί αυτό σημαίνει ότι θα είχα βρει το δρόμο μου...

Εξάλλου γράφτηκε το 1970, 
τη χρονιά μου! 
Σημαδιακό!


Δεν είμαι όμως βιβλίο.
Είμαι η @ριστέα και μέσα από δω σας προκαλώ....
Ποιο βιβλίο θα ήσασταν εσείς παρακαλώ;
Απαντήστε εδώ ή κάντε κι εσείς ανάρτηση... whatever...

Εγώ συνεχίζω με τον πυρετό στο εργαστήρι
για όλη τη βδομάδα....

Σας γλυκοφιλώ
Καλή εβδομάδα να έχετε!

@ριστέα



Μέρες άνοιξης

Διαβάστε σήμερα στις 
Μέρες άνοιξης 

Αυτό που κάνει η άνοιξη στις κερασιές,
από την Έλλη, στο Funkey Monkey



Θυμίζω ότι οι Μέρες άνοιξης 
τρέχουν μέχρι το τέλος του μήνα,


11ο Συμπόσιο ποίησης

ενώ το 11ο Συμπόσιο Ποίησης
σας περιμένει 
να διαβάσετε και να ψηφίσετε 
τα αγαπημένα σας ποιήματα
ως την Πέμπτη , στις 8 μμ!

Το νου σας!




Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Το πρώτο μου βιβλίο ! (update)


Καλέ πού πήγε το μυαλό σου;
Ότι έγραψα και εξέδωσα βιβλίο; 
Too good to be true ή καλύτερα να πω "του φάνι";
(και μην ρωτήσεις ποιανού Φάνη , ναι; ☺)

και σε λίγο κατεβάζουμε ομάδα σκυταλοδρομίας 
(έλα και θέλουμε έναν τέταρτο!)
για να θυμηθώ το πρώτο βιβλίο που διάβασα.
Αχ μην τσινάς "και τι με ενδιαφέρει τι πρωτοδιάβασες κι άλλες ξινίλες!



Συνήθως κάποια βιβλία μας έχουν σημαδέψει.
Κι αποτελούν ίσως τη βάση για το (μελλοντικό) προφίλ μας ως αναγνώστες.
Κάπου εκεί όταν μάθαμε να διαβάζουμε ή αγαπήσαμε ή μισήσαμε το διάβασμα 
(πάντα παίζουν φυσικά οι εξαιρέσεις).

Και σαν πρώτο βιβλίο μας θα θεωρήσουμε αυτό που ολοκληρώσαμε μόνοι
-χωρίς τη βοήθεια του κοινού (της μαμάς στην προκειμένη περίπτωση).

Σαν πληθωρική σε όλα μου, εκτός από τα κιλά μου (να ξηγιόμαστε)
θα πω δύο γιατί όντως ήταν δύο μαζί
χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν πρώτο και ποιο δεύτερο,
αφού η μνήμη είναι πλέον ασθενική.
Φυσικά δεν έχω ξεχάσει με τίποτα τα συναισθήματα που ένιωσα 
και για τα δύο αυτά βιβλία.
Μπορεί να ξεχνώ πρόσωπα, ονόματα, κυρίως ονόματα συγγραφέων
και τίτλους, δεν ξεχνώ ποτέ όμως πώς ένιωσα διαβάζοντας κάτι,
ίσως γιατί το ρήμα που με αντιπροσωπεύει ως άνθρωπο είναι το νιώθω.
(κι όχι το δημιουργώ όπως θα σκέφτηκες☺)

Μικρές Κυρίες  

( η έκδοση που είχα αλλά όχι πια)
Α, μην το βλέπεις έτσι μαύρο κι άραχνο.
Εγώ το είχα λατρέψει.
Ένιωθα ότι διάβαζα κάτι πολύ σπουδαίο, καθώς ήταν ογκώδες για μένα
μεγάλο σε μέγεθος και σοβαρό (λόγω του μαύρου εξώφυλλου).
Και τι πήγαινα; Τρίτη-τετάρτη δημοτικού!


Και δως του κλάμα η @ριστούλα με το δράμα της αδερφής που πέθανε
στις Μικρές Κυρίες του αμερικανικού νότου
και δως του ακόμα περισσότερο δάκρυ με τις αδερφούλες 
που χωρίστηκαν όταν ήταν μικρούλες
στους δρόμους του Παρισιού.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα και μαγευόμουν!
Στις Μικρές Κυρίες είχα ταυτιστεί με την ατίθαση Τζο,
στις δυο ορφανές επιθυμούσα να επικρατήσει το καλό 
και να πάρουν τέλος τα βάσανα των αδερφών 
που τόσο πολύ χτυπήθηκαν από τη μοίρα.

Χωρίς πλάκα, διάβαζα και ξαναδιάβαζα για χρόνια τούτα τα δύο βιβλία
γιατί η βιβλιοθήκη μου δεν είχε πολλά μυθιστορήματα, πέρα από μερικά κλασικά,
όσο εκπαιδευτικά βιβλία και πολλές εγκυκλοπαίδειες.
Εκείνη τη Γεια σας παιδιά την είχα πάρει τόμο-τόμο και την είχα διαβάσει όλη! 
Η μαμά θεωρούσε ότι τα μυθιστορήματα μου έκλεβαν χρόνο 
από τη μελέτη των σχολικών μαθημάτων.
Επίσης πίστευε ότι μόνο τα εκθεσιολόγια ήταν καλά για μένα
οπότε, ό,τι εκθεσιολόγιο κυκλοφορούσε εκείνα τα χρόνια τα είχα όλα
και τα είχα διαβάσει κι αποστηθίσει ( ήθελα δεν ήθελα!)


Η βιβλιοθήκη μου (που την έχω ακόμα, από την τετάρτη δημοτικού 
και κυριαρχεί στο χώρο του εργαστηρίου μου)
είχε επίσης κι έναν μεγάλο τόμο που παρουσίαζε
σε 4-5 σελίδες όλα τα κλασικά μυθιστορήματα 
(περίληψη, εικόνες, βιογραφικό του συγγραφέα και αποσπάσματα).
Έτσι ήξερα τι ήθελα να διαβάσω όταν μεγάλωνα και θα μπορούσα να 
αποκτώ μόνη μου τα βιβλία μου!.
Ουσιαστική αναγνώστρια έγινα πολύ αργότερα κι αφού είχα πάρει πτυχίο
όταν η πρώτη μου δουλειά ερχόμενη στον Πύργο με το πτυχίο παραμάσχαλα
 ήταν σε..... βιβλιοπωλείο.
Ήταν το 1993 και ήταν ένας ακόμα σταθμός για μένα!

Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω τον πρώτο μου σταθμό και τι ένιωθα διαβάζοντας...

Αλήθεια; 
Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη;

@ριστέα
__________________________________


10 ο Συμπόσιο ποίησης (επετειακό)

Έως απόψε στις 8 μμ το Επετειακό μας Συμπόσιο 
δέχεται συμμετοχές.

Έχουμε ξεπεράσει κάθε προσδοκία (μου) ως τώρα, 
μόνο αυτό σας λέω!
Και χαίρομαι γιατί κοντά στους παλιούς έχουμε 
και νέους φίλους κοντά μας!

Η εξαφάνισή μου και τα αναπάντητα σχόλια είναι μέσα 
στο πρόγραμμά της μέρας!
Δεν προλαβαίνω καρδιά μου μου ☺

Σας καλημερίζω από έναν παγωμένο, αλλά ουχί 
χιονισμένο Πύργο.
Φιλιά

@







Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Ο πιο σίγουρος τρόπος για να αντιπαθήσει το παιδί μας το διάβασμα!


Αν και τα παιδιά σχολικής ηλικίας ήδη έχουν διανύσει το μισό μέρος
των διακοπών τους, θα αφιερώσω λίγες σκέψεις σήμερα 
-πολύ λίγες γιατί πολλοί, αν και γονείς κάποιοι,
βαριούνται το διάβασμα μεγάλων αναρτήσεων-
έστω και καθυστερημένα, για τις διακοπές και το διάβασμα.
Από την πλευρά της παιδαγωγού πάντα.

Οι καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών σχολικής ηλικίας 
έχουν προβλεφθεί για την απαραίτητη ξεκούραση και χαλάρωση 
από το φορτωμένο σχολικό πρόγραμμα.
Είναι σημαντικό οι γονείς να το θυμούνται αυτό 
κι όχι να προσπαθούν να γεμίσουν το χρόνο του παιδιού 
με ακόμα περισσότερη μελέτη.



Το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για την ομαλή ψυχική ανάπτυξη του παιδιού 
και πρέπει να κυριαρχεί  στις διακοπές του.
Πώς παίρνουν οι εργαζόμενοι την άδεια τους και κατεβάζουν 
διακόπτες προκειμένου να αποφορτιστούν από μια δύσκολη χρονιά
και να γεμίσουν ξανά τις μπαταρίες τους;
(Ναι, χρησιμοποίησα λάθος χρόνο: ΕΠΑΙΡΝΑΝ!)
Έτσι και για τα παιδιά μας είναι πολύτιμο το διάστημα των διακοπών
ανάμεσα σε δύο σχολικές χρονιές.

Το να πιέζουμε τα παιδιά μας για διάβασμα σχολικών μαθημάτων 
τους καλοκαιρινούς μήνες προκειμένου να κρατηθούν... σε φόρμα, 
είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να αντιπαθήσει 
ίσως και να μισήσει το παιδί μας το βιβλίο και την ανάγνωση!
Όχι, το καλοκαίρι δεν είναι για επανάληψη.
Ούτε η επανάληψη θα οδηγήσει το παιδί μας
να γίνει σαΐνι, φωστήρας, ο απουσιολόγος της τάξης.


Η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων 
είναι το καλύτερο εργαλείο για αγαπήσει το παιδί το βιβλίο.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με ψυχαναγκαστική πίεση, 
ούτε βέβαια στα ξαφνικά.
Η αγάπη του παιδιού για το βιβλίο ξεκινά από πολύ μικρές ηλικίες. 
Απαιτεί μια εξοικείωση,
σαν την εξημέρωση της αλεπούς και του Μικρού Πρίγκιπα 
στο διάσημο βιβλίο του Εξιπερύ.
(παντού κολλάει ένα Μικρός Πρίγκιπας☺)

Η "εξημέρωση" αυτή γίνεται σταδιακά. 
Το παιδί δέχεται ως δώρο ένα βιβλίο, 
συμμετέχει στην αγορά του, 
ακούει στις αρχές το γονιό να εξιστορεί φανταστικές ιστορίες 
που δημιουργούν υπέροχες εικόνες στο μυαλουδάκι του, 
ενώ αυτό ξεφυλλίζει τις πλούσιες εικόνες του.
Η κατάκτηση έρχεται όπως κάθε κατάκτηση. 
Μέσα από την πορεία.

Σχετική εικόνα

Το παιδί μαθαίνει να διασκεδάζει μέσα από εικονογραφημένα βιβλία, 
μαθαίνει τον κόσμο, διευρύνει τις γνώσεις του, 
αλλά αυτό πρέπει να γίνεται αβίαστα.
Από επιλογή!
Από μικρή ηλικία.

Και κυρίως με τη μίμηση. 
Αν δεν μας βλέπει εμάς να διαβάζουμε 
πώς περιμένουμε (ή και απαιτούμε) να το κάνει το ίδιο;

Φυσικά θα μπορούσα να μιλήσω εδώ για άλλες δραστηριότητες
που θα μπορούσαν να κάνουν οι γονείς το καλοκαίρι
μαζί με τα παιδιά τους.

Αλλά επειδή είναι ένα μεγάλο κομμάτι με το οποίο έχω στο νου 
καιρό τώρα να καταπιαστώ
και οι μεγάλες αναρτήσεις, τονίζω ξανά, κουράζουν,
θα το αφήσω για άλλη φορά!

Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα να έχουμε!

@ριστέα!

ΥΓ1: Φέτος, για πρώτη φορά συμμετείχα εθελοντικά
στα καλοκαιρινά προγράμματα για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών
στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Πύργου.
Το κείμενο (εν μέρει..εδώ προσαρμόστηκε στο γνωστό μου ύφος!)
ήταν ένα από αυτά που έγραψα και μοιράστηκαν στους γονείς.
Για το Πρόγραμμα αυτό θα σας μιλήσω, καλώς εχόντων των πραγμάτων, αύριο.