Σύνθεση #3: Το περίεργο, αλλά μαγικό καλοκαίρι μου!

Βάλε να παίζει αυτό αν θες.

Νύχτες καλοκαιριού στο Κατάκολο

Σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι
να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό
να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις
να ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας
να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ
να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν
να αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου..

(....)

Τίτος Πατρίκιος 

Το απόσπασμα αυτό από το ποίημα του Πατρίκιου 
"Άλλο ένα καλοκαίρι" με εκφράζει απόλυτα....
κι αυτό το καλοκαίρι!
Παρ΄όλο που μπάνια δεν έκανα, (μόλις ένα για την ώρα!)
παρ' όλο που όλο τον Αύγουστο καθημερινά με εξαντλώ, 
για έναν γάμο για τον οποίο μου είπαν ότι παίζει να κουράστηκα
πιο πολύ και από τον δικό μου (τέτοια μέρα, 13 χρόνια πριν, by the way)
-και μάλλον δίκιο έχουν τώρα που το σκέφτομαι!-
παρ΄όλη την κούραση και την πίεση που υφίσταμαι αυτό τον καιρό,
πρόκαμα πολλά, χαμογελώ γλυκά,
γιατί προσφέρω...όσο μπορώ προσφέρω, κι αυτό μόνο χαρά με γεμίζει, 
μα κυρίως άφησα κι άλλες ζωές να μπούνε μέσα στη δική μου!

Ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο "μπλογκερικές" συναντήσεις,
χωρίς καν να βγω από τα "στενά" όρια του νομού μου,
γεμάτο ζεστά μάτια που είδα από κοντά για πρώτη φορά,
κι άλλα που τα συνάντησα για τρίτο καλοκαίρι στη σειρά.

Δεν χρειάζεται τελικά να είναι ίδιο με τα υπόλοιπα καλοκαίρια σου,
για να το αξιολογήσεις στα "ωραία" σου!
Και μεταξύ μας, το θεωρώ μαγικό τελικά!
Μα δεν είναι μαγεία να συναντάς ανθρώπους που τους γνώρισες
μέσα από τη ψυχρή οθόνη του υπολογιστή σου
 και να αποδεικνύεται πως δεν είχε λαθέψει 
η διαίσθησή σου ολωσδιόλου;
Να μοιράζεσαι ανεκτίμητα συναισθήματα με ανθρώπους,
που απρόσμενα ήρθαν στη ζωή σου 
κι έμειναν, γιατί ταίριαξαν τα χνότα της ψυχής σας;

♥

"Ακυβέρνητε" κι Αγγελική (των σκέψεων)
πάμε για τέταρτο γύρο του χρόνου;

"Κανελλάκι" μου μυρωδάτο και Γλαύκη μου...
χάρηκα απίστευτα που σας έσφιξα στην αγκαλιά μου!
Ξανά θα ευχηθώ... με όλη μου τη ψυχή!

Όχι, δεν κάμω απολογισμό καλοκαιριού.
Γιατί όπως έχω διατυπώσει εύστοχα στο παρελθόν
"το καλοκαίρι μου θα τελειώσει όταν το τελειώσω μέσα μου!"

Το νου σας!
Αύριο υποδέχομαι τη νέα σεζόν με ολοκαίνουργιο δρώμενο!

Σας φιλώ
@

υγ: Τη σημερινή σύνθεση την αφιερώνω στις 
Ιστορίες του καλοκαιριού,
το δρώμενο που έτρεχε όλο το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα
στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, 

να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, 

να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, 

να διατυπώνει μερικές ιδέες. 

Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". 

Γκαίτε.

Γεύσεις καλοκαιριού.....

Είχα γράψει πέρυσι για "Τα καλοκαίρια της αθωότητας"
και μου τα θύμισε σήμερα η Μαρία, 
με την παιχνιδιάρικη ανάρτησή της,
με αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια.
Σκέφτηκα λοιπόν να ανασύρω το περσινό ποιηματάκι μου, 
γιατί όταν σκέφτομαι τα καλοκαίρια μου σαν παιδί, καλύτερα δεν θα μπορούσα 
να τα είχα γράψει (για μένα πάντα!)

Νύχτες καλοκαιριού, ταξιδιάρες νύχτες....
Το μυαλό σκαλίζουν, ανασύροντας γεύσεις και μυρουδιές 

Πολύχρωμα πανιά σηκώνουν, αρμενίζοντας στις θύμισες
Ιχνηλατώντας δρόμους στο χτες, 
στα καλοκαίρια της αθωότητας

Ασπρόμαυρες εικόνες στο λευκό πανί της μνήμης
Προβολείς πάνω σε παιδικές φιγούρες που τρέχουν ξυπόλητες
μέσα σε σταροχώραφα, αμπέλια κι αραποσιτιές
Δροσίζονται σε τρεχούμενα νερά 
και γεύονται τα δώρα της φύσης
(ακόμα νιώθω τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καλαμποκιού)

Καλοκαίρια σε σέπια, στο δισάκι της μνήμης
Σε αμμουδένιες παραλίες, χωρίς σεζ λογκ κι ομπρέλες
Γεμάτες φωνές, γέλια και παιδικά κουβαδάκια
Κι οι κιοφτέδες στη θάλασσα οι πιο νόστιμοι του κόσμου όλου
(ακόμα έχω τη γεύση του δυόσμου στο στόμα...)

Καλοκαίρια μακρινά, γιομάτα ξεγνοιασιά και φιλίες
Μακρινές ποδηλατάδες και ομαδικά παιχνίδια
Φεγγαρόφωτο κυνηγητό μέχρι να φωνάξει η μάνα
Αποχωρισμός με το ζόρι κι ανανέωση του ραντεβού...
(ακόμα νιώθω πως αύριο θα συναντήσω τα παιδιά στην αλάνα)

Καλοκαίρια που στριμώχτηκαν στο ξεφτισμένο άλμπουμ της λήθης
Για λίγο μόνο πόσο ζητώ, στο ασπρόμαυρο κάδρο μέσα να μπω
στο δεντρί μου σκαρφαλωμένη,
προσπαθώντας να αγγίξω την κορυφή του κόσμου μου...
δαγκώνοντας το πιο ζουμερό σύκο απ΄όλα
(και τι δεν θα έδινα να λερωθώ με τα ζουμιά του....)

@

Ναι, τα χρόνια, όπως συνηθίζει να λέει και η Μαρία, 
δεν ήταν από μόνα τους αθώα.
Εμείς ήμασταν οι αθώοι τότε.
Οι δυσκολίες πολλές. 
Οι μνήμες γλυκαίνουν και στρογγυλεύουν τις γωνίες.
Όμως είναι το παρελθόν μας. Αυτό μας έφτιαξε,
με τα καλά του και τα στραβά του. 
Έχει φύγει. Δια παντός. 
Όμως αφαιρέστε το. Ξεχάστε το.
Διώξτε τις μνήμες.
Και θα δείτε ότι δεν αρκεί το τώρα μόνο.
Είμαστε και οι μνήμες μας.
Είμαστε και οι χειμώνες μας και τα καλοκαίρια μας.

Η ανάρτηση συμμετέχει στις Ιστορίες του καλοκαιριού,
το δρώμενο που τρέχει όλο το καλοκαίρι 
στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου

Οι φωτογραφίες ανήκουν στη συλλογή Summertime

 της Πολωνέζας φωτογράφου Izabela Urbaniak.

Ξεκίνησε το 2012, όταν άρχισε να φωτογραφίζει 

τα παιδιά της με τους φίλους τους

καθώς περνούσαν όμορφες καλοκαιρινές στιγμές στην πολωνική ύπαιθρο.

Τις λατρεύω αυτές τις νοσταλγικές φωτογραφίες της.

Ίσως γιατί δεν έχω δικές μου, 

μέσα στο σταροχώραφό μας, ανάμεσα στις καλαμποκιές,

πάνω στη μεγάλη μας συκιά, ή κάτω από αυτή, κάνοντας κούνια 

στο σκοινί που μας έκοβε, αλλά δεν μας πείραζε....

Τις δικές μου μνήμες τις κουβαλάω στη ψυχή 

και προσπαθώ να τις κρατώ αναλλοίωτες-όσο μπορώ- στο χρόνο.

Αν κάτι φοβάμαι, αυτός δεν είναι ο θάνατος.

Τη μνήμη φοβάμαι μην χάσω!

Καλά να περνάτε

@ριστέα

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

είχαν το χρώμα της γης κι αέρα νοτισμένο με αρμύρα..

Είχαν βράχους σκαμμένους από της θάλασσας τα άγρια βίτσια 

κι εξερευνήσεις σε μέρη απάτητα του κορμιών μας

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

ήταν γεμάτα ανεμελιά,

γεμάτα ήλιους και φεγγάρια

και βόλτες καθημερινές. 

Χωρίς χάρτες και προορισμό

Όλοι οι δρόμοι ήταν δικοί μας

Όλοι οι χρόνοι ήταν δικοί μας

Καμία έννοια

κανένας φόβος

Μονάχα ζωή

Μονάχα το λιμάνι μας 

Κι ο έρωτας!

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

ήταν γεμάτα από αντρική κολόνια,

ιδρώτα και ανάσες 

στη γυμνή μου σάρκα

Ηδονικές στιγμές στο πανδοχείο "τα αστέρια"

και τρέξιμο με χαχανητά και λιγώματα,

σαν νιώθαμε τα ξένα βλέμματα πάνω μας!

Τα καλοκαίρια που αγάπησα

στης ψυχής τα βράχια έσκαψαν εσοχές

και εκεί φυλάχτηκε 

ο θησαυρός των πειρατικών μου ταξιδιών.

Στο τελείωμα της ζωής μου

το σεντούκι αυτό θα έχω σιμά μου,
γλυκιά συντροφιά,
να μου θυμίζει πόσο πολύ εχόρτασα τα καλοκαίρια,
πόσο πολύ αγάπησα!

(τι θα ήμασταν δίχως τις αναμνήσεις μας εξάλλου)

@ριστέα

Με το ποίημα αυτό συμμετέχω στις 
Ιστορίες του καλοκαιριού
το δρώμενο που τρέχει όλο το καλοκαίρι 
στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου

Και με την ανάρτηση αυτή σας αποχαιρετώ......

@ριστέα

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι

Τελευταία μέρα του καλοκαιριού.

Τυπικά, ευτυχώς.

Έχουμε μέρες, βδομάδες ακόμα από ήλιο, ζέστη, 

και ανεμελιά, γιατί όχι;
Αφήνω στην άκρη για λίγο τις δημιουργίες μου
για να αποχαιρετίσω το καλοκαίρι που φεύγει... με αναμνήσεις.

Αυτό το καλοκαίρι μου έφερε συναντήσεις με φίλους από μακριά.
Φίλους που έφερε κοντά το διαδίκτυο που το κατηγορούμε για πολλά,
αλλά έχει και τα καλά του εδώ που τα λέμε.
Ένα αγριμάκι από τη μακρινή Αυστραλία 
πέρασε το κατώφλι του πυργόσπιτου 
κι οι αγκαλιές και τα φιλιά έδιναν κι έπαιρναν!
Ένα ακυβέρνητο ον (και η οικογένειά του φυσικά) άνοιξε το εξοχικό του 
και την αγκαλιά του και με φιλοξένησε για λίγες μέρες 
χαρίζοντας μου αξέχαστες στιγμές
γέλιου, παρέας, και ....δοκιμής δωματίων 
(να τα λέμε κι αυτά☺ τρία βραδιές άλλαξα τρία δωμάτια!)
Τέλος, η Αγγελική των Σκέψεων ξαναβρέθηκε κοντά στα μέρη μου για λίγες μέρες
και με τη γνωστή και τρομερή Νάσια, τη συναντήσαμε έστω και για ένα βράδυ...

Τα πρόσωπα που ανέφερα είναι όλοι bloggers.

Οι περισσότεροι φίλοι του μπλογκ τους "γνωρίζετε".

Πριν τρία χρόνια δεν ήξερα κανέναν τους.

Η Αγριμιώ στην Αυστραλία.

Η Αγγελική στην Αγγλία.

Τον Πέτρο, οκ δεν τον λες και πολύ μακριά, κάτω από τ' αυλάκι κι αυτός☺

Ποιος περίμενε όμως ποτέ ότι υπήρχε περίπτωση 

να συναντηθούμε...

Τώρα είναι τρεις φίλοι που έχω δει τα μάτια τους,

έχω σφίξει στην αγκαλιά μου, 

έχουμε πιει ένα ποτήρι μαζί ρε αδερφέ!

Δεν θα δείτε φωτογραφίες μας από αυτές τις συναντήσεις.

Δεν υπάρχουν.

Οι στιγμές μας είναι μέσα στην καρδιά και στο μυαλό.

Δεν σκεφτήκαμε σελφοκόνταρα κι άλλες βλακείες.

Όταν φωτογραφίζεις στιγμές, χάνεις στιγμές...

Στα αγαπημένα αυτά τρία φιλαράκια έχω να ευχηθώ και του χρόνου!

Στους υπόλοιπους, όσοι ακόμα με περιμένουν,

θα κάμω τάματα και βουντού! ☺

Σας φιλώ γλυκά

@ριστέα

υγ: και ευελπιστώ να ξεσιωπήσω από αύριο.... στα σχόλια αναφέρομαι!

υγ2: οι φωτογραφίες είναι της πρόσφατης αυγουστιάτικης πανσελήνου.

Τα καλοκαίρια της αθωότητας

Νύχτες καλοκαιριού, ταξιδιάρες νύχτες....
Το μυαλό σκαλίζουν, ανασύροντας γεύσεις και μυρουδιές 

Πολύχρωμα πανιά σηκώνουν, αρμενίζοντας στις θύμησες
Ιχνηλατώντας δρόμους στο χτες, 
στα καλοκαίρια της αθωότητας

Ασπρόμαυρες εικόνες στο λευκό πανί της μνήμης
Προβολείς πάνω σε παιδικές φιγούρες που τρέχουν ξυπόλητες
μέσα σε σταροχώραφα, αμπέλια κι αραποσιτιές
Δροσίζονται σε τρεχούμενα νερά 
και γεύονται τα δώρα της φύσης
(ακόμα νιώθω τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καλαμποκιού)

Καλοκαίρια σε σέπια, στο δισάκι της μνήμης
Σε αμμουδένιες παραλίες, χωρίς σεζ λογκ κι ομπρέλες
Γεμάτες φωνές, γέλια και παιδικά κουβαδάκια
Κι οι κιοφτέδες στη θάλασσα οι πιο νόστιμοι του κόσμου όλου
(ακόμα έχω τη γεύση του δυόσμου στο στόμα...)

Καλοκαίρια μακρινά, γιομάτα ξεγνοιασιά και φιλίες
Μακρινές ποδηλατάδες και ομαδικά παιχνίδια
Φεγγαρόφωτο κυνηγητό μέχρι να φωνάξει η μάνα
Αποχωρισμός με το ζόρι κι ανανέωση του ραντεβού...
(ακόμα νιώθω πως αύριο θα συναντήσω τα παιδιά στην αλάνα)

Καλοκαίρια που στριμώχτηκαν στο ξεφτισμένο άλμπουμ της λήθης
Για λίγο μόνο πόσο ζητώ, στο ασπρόμαυρο κάδρο μέσα να μπω
στο δεντρί μου σκαρφαλωμένη,
προσπαθώντας να αγγίξω την κορυφή του κόσμου μου...
δαγκώνοντας το πιο ζουμερό σύκο απ΄όλα
(και τι δεν θα έδινα να λερωθώ με τα ζουμιά του....)

@ριστέα



πηγή εικόνων

Life images # 18: Διακοπές

Τα τελευταία έντεκα χρόνια χρόνια δούλευα πάντα σερί, χωρίς άδεια. Ποτέ! Πέρυσι το καλοκαίρι μάλιστα θυμίζω ότι έκλαιγα τη μοίρα μου, κάπως ποιητικά, αλλά η μίρλα, μίρλα! Οπότε ο καλός θεούλης ☺ αποφάσισε να με ξεπληρώσει με το παραπάνω φέτος ☺! Όλο το φετινό καλοκαίρι είναι για μένα ξεκούραστο. Για αυτό για.... αλλαγή, τώρα που μπήκε ο Αύγουστος είπα να κάνω ακόμα πιο ουσιαστικές τις διακοπές μου!

Αραλίκι, καφεδάκι και δυο-δυο τα βιβλία!

Το ένα μάλιστα ήταν το δώρο της Μαρίας για τη νίκη μου στο τελευταίο Παιχνίδι με τις λέξεις (να την ευχαριστήσω κιόλας για το βιβλίο και την υπέροχη φωτογραφία της σε κάρτα, γιατί δεν είχα βρει ευκαιρία να το κάνω τόσο καιρό).

Παρέα μου, σε μόνιμες διακοπές κι αυτός, ο Μαξ!

Αυτό το πάνω-κάτω στις σκάλες μου είναι η μόνη του κούραση!

Και πιάνει στασίδι για να απολαύσει από ψηλά το πότισμα του κήπου...

....γιατί όσες φορές βρέθηκε στο γρασίδι τρόμαξε το δόλιο, από το αυτόματο πότισμα (κρίμα που δεν έχω συλλάβει σε φωτό το ύφος του)

Κι όταν βαρεθεί έξω έρχεται να μου κάνει παρέα στην αγαπημένη του θέση, απέναντι μου....

όπου, όταν δεν διαβάζω βιβλία ...τα ντεκουπάρω!

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο καλοκαιρινό Life Images της Μαρίας. Να έχετε ένα όμορφο Αύγουστο! @ριστέα

υγ: η ανομοιομορφία στις αποστάσεις, ανάμεσα σε κείμενο και φωτό

οφείλεται σε τερτίπια του blogger.

Δεν μου καθόταν με τίποτα σήμερα ☺

Στιγμές δροσιάς μιας άλλης εποχής

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί 

με τη μοναδική εμπειρία του να πηδάς στο νερό και να πλατσουρίζεις 

για ώρες στη θάλασσα με τους φίλους σου. 

Χωρίς έγνοιες, χωρίς σκοτούρες και, κυρίως, χωρίς ίντερνετ.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν 

κατά την περίοδο 1900-1970.

πηγή εικόνων

Έχω στο σεντούκι μου απίστευτες νοσταλγικές εικόνες

από τα παιδικά μου καλοκαίρια.

Καλοκαίρια γεμάτα δράση, θάλασσα, χώμα, 

δροσιστικά μπάνια με το λάστιχο από το πηγάδι μας,

γδαρσίματα, γέλια, ομαδικά παιχνίδια, 

σκαρφαλώματα σε δέντρα,
σύκα, πολλά σύκα,

πτώσεις και πάλι γέλια,

ένα θεατρικό έργο που το προβάραμε 

ένα ολόκληρο καλοκαίρι και ποτέ δεν ανέβηκε,
από το θίασο της γειτονιάς,
(που γεννήθηκε και πέθανε μέσα σένα καλοκαίρι)

κι ομαδικές συναθροίσεις με τις φιλενάδες τα βράδια 
με την εξιστόρηση φανταστικών ιστοριών.

Βράδια κάτω από τα αστέρια, με το νανούρισμα 

από τους ήχους της φύσης.

και τις πυγολαμπίδες να κάνουν κύκλους γύρω μας.

Μέρες και νύχτες καλοκαιριού χωρίς τηλεόραση! 

Καλοκαίρια που είχα την ευλογία να ζήσω....

μεγαλόπρεπα στη φύση!

Δεν τα αλλάζω με όλα τα gadgets και τις ευκολίες 

της σημερινής πραγματικότητας!

Τι από όλα αυτά θα προλάβουν τα παιδιά του μέλλοντος;

Καλό Σαββατοκύριακο και 

Καλό μήνα!

@ριστέα

υγ: ανοικτά είναι εδώ και μπάζει ανέμους! ☺