Εννέα

Είθισται, εδώ στα διαδικτυακά-μπλογκικά χωράφια να εορτάζεται 
πανηγυρικά κάθε χρόνος που περνά.

Όπως τα γενέθλιά μας.

Ευκαιρία για φιέστες και πανηγύρια (παλιότερα).

Δεν είναι κακό. 

Το'χω γιορτάσει το μπλογκικό γενέθλιο τα προηγούμενα χρόνια,

με αρκετή μεγαλοπρέπεια.

Απλά, μεγάλωσα και χαίρομαι αλλιώς.
Χαμογελάω με άλλα.
Ίσως για αυτό κι εγκατέλειψα σταδιακά.

Αφήνω μόνο τη μνήμη, σήμερα, εδώ.
Εννιά χρόνια ημερολογιακά που είναι ακόμα σε δημόσια θέα.
Τρεις μέρες για να αποφασίσω αν θα κάνω το 
25ο Συμπόσιο Ποίησης, το επετειακό.

Αριστέα

Σε χρόνο Παρακείμενο

Έχω ζήσει

Έχω τρέξει
Έχω παίξει

Έχω σκεφτεί

Έχω πράξει
Έχω γελάσει
Έχω κλάψει
Έχω πονέσει

Έχω ερωτευτεί
Έχω αγαπήσει
Έχω αγαπηθεί
Έχω χαθεί
Έχω ανακαλύψει
Έχω βρει

Έχω χορτάσει
Μα έχω και πεινάσει

Δεν με τρομάζει ο Παρακείμενος 
Κανένα χθες δεν κλαίω
Κανένα αύριο δεν με αναστατώνει
Όλοι οι χρόνοι, της ζωής μου είναι
κομμάτια

αριστέα