Μυσταγωγία

Γέμισα το καλάθι μου ελπίδα~

πράσινο μάζεψα.

Έπειτα στόλισα γαλάζια και λιλά ανθάκια

γύρω γύρω

που απ' το περβόλι της ζωής 

αγάλι αγάλι έκοψα.
Τα χρόνια της αθωότητας.

Και κίτρινο και μοβ κι όλες τις αποχρώσεις της ψυχής

συγκέντρωσα σιμά μου.
Το πέρασμα στα σύνορα των μεγάλων προβλημάτων!

Της γης τα χρώματα, τα αγαπημένα 

στο κέντρο εναπόθεσα.
Της λογικής η ώρα!
Και κόκκινο του πάθους και μπλε της θάλασσας
(για τις στιγμές της ανάπαυλας),
και άσπρο του ονείρου...

Όλα.

Δεν ξέχασα κανένα.
Έτσι την έφτιαξα εγώ τη συνταγή μου!
Μια  πανδαισία  χρωμάτων.
Σε τούτη τη μυσταγωγία αφέθηκα να ζήσω.....

-Αλήθεια, και το μαύρο;
-Αλίμονο!
Το μαύρο θα λησμόναγα;
Δίπλα στο μαύρο εξάλλου
όλα πιο φωτεινά, πιο έντονα φαντάζουν.

Και όταν η ώρα του τέλους θα σιμώσει 
από το μαύρο μέσα θα περάσω,
στο άσπρο το απέραντο θα ξεχυθώ,
αιώνια να πλαγιάσω!

@ριστέα

Η πρώτη, εκτός συναγωνισμού συμμετοχή μου, 

όπως κάνω πάντα,

στο 13ο Συμπόσιο Ποίησης.

Και λέω πρώτη, γιατί με τέτοιες λέξεις ...

δεν γίνεται να μην αφεθώ ξανά

στα χρώματα της Ποίησης να βουτήξω!

Τώρα, σας άρεσε, δεν σας άρεσε, δεν θα το μάθω,

αφού τα πορτοπαράθυρα των σχολίων πάλι τα σφάλισα-

 έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έχει όρεξη ....

απ΄όσο έχω καταλάβει!

Είναι και κείνες οι 

family stories

που σε περιμένουν.....

Στο μεταξύ δες γιατί είναι σημαντικό να γράφουμε....

@

Διαβάστε στις οικογενειακές μας ιστορίες

Το χρονικό ενός παστίτσιου!

από την Ελένη Β, στο Καρυδότσουφλο