Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

24 Days Challenge, Set 2 # 11

Λ
Λεύκωμα
Πηγή
Μια μαργαρίτα κίτρινη 
που όταν τη μαδήσεις 
θα βρεις κρυμμένα μυστικά
που θέλεις να κρατήσεις

Πάμε πίσω στα μαθητικά μας χρόνια ένα ταξιδάκι; 
Αν είσαι άντρας, ίσως να μην έχεις ιδέα για το τι πράγμα μιλάω. Αν είσαι κοριτσόπουλο της εποχής μου, σίγουρα ξέρεις και ήδη χαμογελάς.Κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι. Κι αν είσαι φρεσκαρούδι, κόπιασε να πάρεις γεύση μιας άλλης εποχής!

Λεύκωμα.Ένα παιδικό τετράδιο-ημερολόγιο, κάτι σαν τα σημερινά μας ιστολόγια αν το καλοσκεφτείς, μόνο που τότε ήταν χειρόγραφο, συνήθως κατοστάφυλλο με λευκές σελίδες. Κόβαμε και κολλούσαμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής και φτιάχναμε με μεράκι κάθε θέμα μας. Οι Μανίνες και οι Κατερίνες ήταν οι πηγές των φωτογραφιών μας.Δεν γράφαμε ποτέ σε ευθεία, τα πλαγιαστά κείμενα έδιναν κι έπαιρναν, άλλη χρησιμοποιούσε κόκκινο στυλό , άλλη πράσινο, άλλη ροζ κι έβλεπες σελίδες γεμάτες χρώματα, γεμάτες στιχάκια, γεμάτες εικόνες, ζωγραφιές, αστεία κι ανέκδοτα!

Το τετράδιο αυτό πήγαινε από χέρι σε χέρι, από τσάντα σε τσάντα, από κορίτσι σε κορίτσι, με τη ρητή εντολή να μη πέσει σε χέρι αγοριού και μάθει τα μυστικά μας! Επίσης μέγας φόβος ήταν να μην το βρει η μαμά μας! Έπρεπε κάθε κοπέλα να το φυλάει ηρωικά και να το κρύβει, όσο το κρατούσε σπίτι της για να το συμπληρώσει.
Ε ρε πόσα λευκώματά μου δεν χάθηκαν έτσι άδοξα μετά την ανακάλυψή τους από τη μαμά! Για το λόγο αυτό δεν έχω και δικές μου φωτογραφίες να στολίσω το θέμα μου! Κανένα δεν μου άφησε! Το θεωρούσε ανούσιο, πιθανόν επικίνδυνο κι ότι με καθυστερούσε από τη μελέτη μου!
Μα πιστέψετε με! Ήταν τόσο αθώα όλα!

Η μαθήτρια που το κατασκεύαζε, υπέγραφε πάντα ως "Κτήτωρ"!
Οι υπόλοιπες επέλεγαν κάποιο ψευδώνυμο, το οποίο και αποκάλυπταν στην τελευταία σελίδα όπου εκεί έπεφταν οι μάσκες!

Τα θέματα σε όλα σχεδόν τα λευκώματα, ίδια κι απαράλλαχτα:

Τι εστί Λεύκωμα; 
Τι εστί Έρωτας; 
Τι εστί Αγάπη;
Τι εστί Φιλία;
Τι εστί Γυναίκα;
Τι εστί Άνδρας ( εκεί βγάζαμε το άχτι μας όλες οι κοπέλες!)
Τι εστί Ραντεβού;
Τι εστί Γάμος;
Τι εστί Φιλί;
Ποια είναι τα χόμπυ σου;
Ποιος ο αγαπημένος σου τραγουδιστής και ποιος ο αγαπημένος σου ηθοποιός;
Ποιο μάθημα αγαπάς περισσότερο και ποιο μισείς;
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;
Πώς φαντάζεσαι τον άντρα των ονείρων σου;
Γράψε μου ένα μυστικό σου! (Μα αν στο πω θα πάψει να είναι μυστικό, έγραφα εγώ!)
Κάνε μια ευχή!
Ποια είναι η γνώμη σου για την Κτήτωρ; ( Εκεί έπεφτε το γλείψιμο ...αχαχαχα)
Χάρισέ μου κάτι για να σε θυμάμαι!

Και το τι χάριζε η κάθε φίλη στις τελευταίες σελίδες δεν περιγράφεται! Στο τέλος το τετράδιο  δεν έκλεινε από τα δωράκια. Άλλη μια τούφα από τα μαλλιά της,άλλη τσιμπιδάκια,λαστιχάκια, ενώ συχνά πυκνά έβλεπες μέσα επίσης: αρωματικές γόμες, αχιβάδες,χαρτοπετσέτες με σχέδια, φωτογραφίες από περιοδικά, καρδούλες, μπρελοκάκια, φωτογραφία της φίλης που έγραφε,
αυτοκολλητάκια, αποξηραμένα λουλούδια, ζωγραφιές και πολλά άλλα τρελά και μη!

Να θυμηθώ στιχάκια; Αχ έχουμε κι αυτές τις αρχές αλτσχάιμερ που δεν μας αφήνει και περιθώρια για πολλά! Κι όμως είχα φυλάξει μερικά, ακόμα και σήμερα κρυμμένα. Θα σας πω παρακάτω πού!


"Φιλία άνθος σπάνιο
όπου ανθεί σπανίως
μα όπου ανθίσει μια φορά
ριζώνει αιωνίως"

Κλείνουν τα ματάκια
γέρνει η κεφαλή
σμίγουν τα χειλάκια
Να τι εστί φιλί!

Αν ποτέ θελήσεις να με σκοτώσεις 
μην σημαδέψεις την καρδιά μου, γιατί τότε 
θα λερώσεις το πρόσωπό σου που είναι
βαθιά χαραγμένο μέσα σε αυτήν!

Η καρδιά δεν μετρά τα χρόνια, ούτε τα δάκρυα.
Κι αν η πρώτη αγάπη ήταν μεγάλη κι αξέχαστη
δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από τη δεύτερη αγάπη!


Λιμάνι
Ευτυχισμένων
Υπέροχων
Κρυμμένων
Ωραίων
Μαγικών 
Αναμνήσεων


Σας υποσχέθηκα να σας πω για τα κρυμμένα μου μυστικά. Στιχάκια κι άλλα! Η Βιβλιοθήκη μου έχει μια σανίδα που βγαίνει και μπαίνει και γίνεται γραφείο.Εκεί έγραφα και διάβαζα στα σχολικά μου χρόνια. Εγώ ξεβίδωνα τη σανίδα και χάραζα πάνω στο ξύλο τα στιχάκια μου, αλλά στο από κάτω μέρος. Κανείς δεν ήξερε ότι από κάτω έγραφα τα μυστικά μου. Ακόμα και σήμερα είναι η πρώτη φορά που το μοιράζομαι με κάποιον. Σχεδόν το είχα ξεχάσει κι εγώ. Έβγαλα λοιπόν τη σανίδα με τρεμάμενα χέρια λες και κρατούσα κάτι ιερό, προσπάθησα να διαβάσω τα γραμματάκια μου που με το καιρό ψιλοσβήστηκαν -εντάξει έβαλα και τα γυαλιά μου, το ομολογώ!
Και προσπάθησα με το κινητό μου κι έβγαλα φωτογραφίες. Σε παγκόσμια πρώτη ...οι πιο καθαρές ειδικά για σας!


Στο google βρήκα πολύ όμορφα λευκώματα από παλιά, μα δεν θέλησα να βάλω ξένο υλικό αυτή τη φορά, καθώς το θεωρώ ιερό και πολύ πολύ προσωπικό αυτό το κομμάτι. Ταξιδέψτε με τη ψυχή σας και θυμηθείτε οι παλιές!
Έχετε στιχάκια να μοιραστείτε μαζί μας; Αναμνήσεις δικές σας; Κάποιο περιστατικό ίσως; Κρατάει ακόμα κάποια φίλη το παιδικό της λεύκωμα;
Η μπάλα δική σας!

Σας αφήνω εδώ κι ελπίζω ότι έστω κι έτσι, χωρίς οπτικά ντοκουμέντα,να κατάφερα να σας θυμίσω λίγο τα χρόνια της αθωότητας! Τα χρόνια όπου βιαζόμασταν να ερωτευθούμε, να γευτούμε το πρώτο φιλί, να βγούμε ραντεβού...Τα χρόνια που πιστεύαμε ότι θα παντρευτούμε την πρώτη μας αγάπη! Ή πώς ποτέ δεν θα χωρίζαμε!

Η ζωή και η πραγματικότητα αποδεικνύονται σκληρές τις περισσότερες φορές. Μα αυτό το κομμάτι της αθωότητας δεν το χαρίζω με τίποτα! Είναι θησαυρός ανεκτίμητος!
Έστω και χωρίς ντοκουμέντα πια!

Καλή σας μέρα!
Καλό σας ταξίδι!
@ριστέα


64 σχόλια:

  1. Πάντα ήθελα ένα λεύκωμα...
    Που θα ήταν μοναδικό...
    που θα ήταν μόνο ζωγραφισμένο...
    που θα ήμουν εγώ...
    Κι όταν ξεκίνησα να το φτιάχνω, πριν ακόμη γράψει κανείς κάτι, έπεσε στα χέρια της μαμάς μου και μου το κατάσχεσε, ως... ανήθικο; ανώφελο; αναίσχυντο;
    ακόμη δεν έχω καταλάβει... κι εγώ έμεινα χωρίς λεύκωμα, όπως και χωρίς πολλά άλλα απ' αυτά που κάνουν την εφηβεία ξεχωριστή...
    Φιλιά πολλά κι ευχαριστώ για το ταξίδι πίσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ πασταφλωρίτσα μου!
      Εγώ δεν το έβαζα ποτέ κάτω! Σε κάθε τάξη πρέπει να έφτιαχνα κι άλλο! Δεν θυμάμαι πόσα έφτιαξα τελικά! Δεν βοηθάει η μνήμη πάντα!
      Θα βοηθήσεις καμιά εγγονή αργότερα να το στολίσει! :))Φιλάκια πολλά και μια τεράστια αγκαλιά!
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  2. τι αναμνήσεις Θεέ μου!!τί μου έκανες πρωί πρωί???
    Ξ'ερεις 'οταν οι γιοι μου ήταν στο Δημοτικό ( πριν 10-12 χρόνια) κυκλοφορούσαν Λευκώματα( από κορίτσια συνήθως) αλλά λάβαιναν μέρος και αγόρια ( ..και πολλές φορές με ρωτούσαν ή γελούσαν με τις απαντήσεις...
    καλημέρα Αριστέα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γεωργία μου! Στα νοσταλγικά ταξίδια είμαι μανούλα! Αρκεί να μην φτιάχνω βαλίτσες!
      Α στα χρόνια μας απαγορευόταν να πέσει στα χέρια αγοριών! :))Αλλάζουν οι εποχές!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  3. δεν ειχα ποτε λευκωμα αλλα ειχα γραψει σε διαφορα αλλα ηταν ολα τοσο αθωα και ολα ροζ γυρω μας μακαρι να εμεναν ετσι ως σημερα..
    ενα ποιηματακι που θυμαμαι ειναι:

    σου στελνω ενα τριανταφυλλο
    απο του στρατου το κηπο
    να με θυμασαι αγαπη μου
    οσο καιρο θα λειπω...

    σλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Τίτη μου, με τα στιχάκια σου!
      Είχες κι άλλα να γράψεις! Θυμάμαι εγώ! :))))
      Σε ευχαριστώ αγάπη!
      Καλή σου μέρα!
      ΣΛ!

      Διαγραφή
  4. Λεύκωμα...σε μας δεν ήταν μόνο κοριτσίστικη υπόθεση..το δίναμε και σε αγόρια(ε, εντάξει κάποια αγόρια διαλεχτά..χαχα) ...είχα κάνει 5-6 και ποτέ δεν τα πείραξε η μάνα μου..αλλά τα έχασα όλα..
    Πριν χρόνια είχα βρει σε μια μετακόμιση ένα τελευταίο, αλλά μετά χάθηκε κι αυτό...μάλλον πετάχτηκε κατά λάθος...και ήταν τόσο γλυκό!!!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου!
      Να μια διαφορετική περίπτωση! Τυχερή που δεν στα κατέστρεψε η μαά σου, άτυχη που τα έχασες!
      Θα ήθελα έστω κι ένα να υπήρχε ως σήμερα να γελάω με τον τρόπου που σκεφτόμουν Τότε!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. Έχω ακόμα το λεύκωμα από την τρίτη λυκείου, φαντάζομαι πως θα έχει ... αρχαιολογικό ενδιαφέρον :-pp
    Φιλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ τι τυχερή!
      Αλλά τρίτη λυκείου; Σε μένα έπαιζε περισσότερο στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού και στο γυμνάσιο!
      Φυσικά κι έχει ενδιαφέρον! Θησαυρός είναι!
      Φύλαξέ τον!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Το είχα φτιάξει με το σκεπτικό να είναι κάτι σαν αναμνησιολόγιο... επειδή τελειώναμε.... :-))

      Διαγραφή
    3. Αχ τι κρίμα που δεν το σκέφτηκα εγώ τότε!
      Θα ήθελα να έχω κι εγώ ένα τέτοιο αναμνησιολόγιο!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. ..τι μου θύμισες, κορίτσι μου?.και βέβαια είχα λευκώματα και τα έχω φυλάξει, ως κόρη οφθαλμών.Ένα στο Γυμνάσιο και ένα στη Α Λυκείου (τόσο τραβούσαν τα χρόνια της αθωότητας, τότε...είχα αλλάξει και σχολείο, άλλοι συμμαθητές έγραψαν).Τα διάβασαν και οι κόρες μου και γέλασαν, χάρηκαν,με ρώτησαν... και ήρθαν μπροστά μου τόσα πολλά...και μετά με τη σειρά τους αγοράσαμε και φτιάξαμε τα δικά τους, φυλαγμένα με άλλα αντικείμενα πολύτιμων αναμνήσεων, στο κουτί της κάθε μιας...τι χρόνια!Θα επανέλθω με σχετική δημοσίευση!
    ..αλλά να σκαλίζεις από την κάτω πλευρά του γραφείου σου?..σου στέλνω γλυκό χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ κι άλλη τυχερούλα!
      Και τι καλά που βοηθήσεις στην κατασκευή των δικών τους! Πόσο δίπλα τους ήσουν στο μεγάλωμά τους; Μπράβο Γεωργία μου!
      Τυχερές κι οι κόρες!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Αααα είχα κι εγώ λευκώματα... Τι μου θύμισες... Τα δίναμε και σε αγόρια... με προσοχή όμως να μη μας τα σκίσουν, ως ατσούμπαλοι που ήταν.. Τι αυτοκόλλητα, τι στιχάκια, τι μικρές ζωγραφιές.. Και οι ερωτήσεις καθιερωμένες, ίδιες με αυτές που αναφέρεις...
    Τι αξέχαστα χρόνια! Πάω να θυμηθώ τη χαμένη παιδικότητά μου... ας πιω!
    Καλημέρες πολλές!!!!!!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή μόνο εμείς είχαμε αγοραφοβία; Θα φταίνε τα χρόνια εκείνα τα παλιά...Μέχρι και τα σχολεία ήταν χωρισμένα σε αρρένων , θηλέων κι αργότερα τα μεικτά! Όταν πήγα γυμνάσιο βέβαια ήταν πια μεικτά...αλλά το σχολείο μου το έλεγαν θηλέων μέχρι που τελείωσα! Φαντάσου για τι χρόνια σου μιλάω!
      Ελπίζω να ήταν όμορφο σήμερα το νοσταλγικό ταξίδι που σας πήγα!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  8. Γλυκάθηκα Αριστούλα μου! Είχαμε κι εμείς λευκώματα!
    Χαχα, μου'χει μείνει:
    "Ανήρ εστί φάβα βραστή, όποιος τη φάει θα ζεματιστεί!"
    Αχχχ κοριτσάκι μου Μαρία, τι ήξερες τότε, τι καταλάβαινες...! Ας με ρωτούσε τώρα κάποιος, χαχαχα...
    Και θυμάμαι κι εγώ το απίστευτο γλείψιμο στην ερώτηση για την Κτήτωρ. Χαχαχα! Αλλά το λάτρευα, ένιωθα τέλεια όταν διάβαζα πόσο "καλή, ξέρει να κρατάει μυστικά" ήμουν! Στεναχωρέθηκα όμως μωρέ που η μαμά σου στα έπαιρνε :(

    Πόσο μου άρεσε αυτή η κρυψώνα για τα στιχάκια!
    Ειδικά αυτό το "Αν ξεχάσω ποτέ το όνομά σου τότε σίγουρα θα έχω πεθάνει"... Ξέρεις πόσο με άγγιξε ε; Χαμογελάω όμως γιατί έτσι είναι η ζωή... Θυμόμαστε τα πάντα και μαθαίνουμε να ζούμε με ό,τι κι αν μας πλήγωσε... μόνο έτσι γινόμαστε δυνατοί! Και πρέπει να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας!

    Καλημέρες και μια αγκαλίτσα σου στέλνω... Φιλάκια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Να και τα πιτσιρίκα της παρέας μας! Τι καλά που γνώρισες κι εσύ τα λευκώματα!
      Η μαμά είχε καταστρέψει πολύ υλικό μου!
      Ευτυχώς σώθηκαν τα ποιήματά μου! Θεωρούσε ότι σαχλαμάριζα με αυτά κι ίσως να μη διάβαζα! :(
      Και φυσικά κατάλαβα ρομαντικούλι μου εσύ, πόσο σε άγγιξαν τα κρυμμένα στιχάκια! (Ήταν κι άλλα πιο μυστικά...αλλά είπα να μείνουν μυστικά!)
      Φιλάκια πολλά ομορφιά μου! ♥

      Διαγραφή
  9. Eχω νευριάσει πάρα πολύ με τον εαυτό μου που δεν κράτησα ούτε ένα Αριστάκι.
    Είχα φτιάξει όταν ήμουν μικρή και τα λάτρευα.
    Χρώματα, παιδικά όνειρα, ξενοιασιά.
    Αχ τι μας θύμισες βρε κορίτσι.
    Πολλά φιλιά για τις θύμισες που μας έφερες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι μαμώτο... είναι κρίμα να μην υπάρχουν αυτά που θα μας έδιναν τόσες πληροφορίες για το πώς και τι σκεφτόμασταν μικρούλες!
      Φανταστική κληρονομιά που χάθηκε με τον έναν , ή τον άλλον τρόπο!
      Χαίρομαι που ταξίδεψες μαζί μου κι εσύ!
      Φιλάκια κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  10. Ε, αν σου πω ότι πιο πολύ με συγκίνησε η σανίδα από το γραφείο σου, παρά το λεύκωμα???
    Τα λευκώματα τα βαριόμουν λιγάκι...
    (Σε λίγες και καλές φίλες έχω δώσει απαντήσεις... Κατά τ' άλλα, το απέφευγα ευγενικά!!!)
    Ειλικρινά πάντως, τα... μυστικά του γραφείου σου, με συγκίνησαν πολύ-πολύ!!!
    Σε φιλώ, κούκλα μου!!!
    (Τελικά, δεν έχω καταλήξει σε τί είδους θέματα σε θέλω... Μου αρέσεις στα χιουμοριστικά, στα αναμνήσεων, στα εμψυχωτικά... Σε όλα μου αρέσεις τελικά!!!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχα! Έχουμε και την αντίθετη περίπτωση ; Χαίρομαι που υπάρχεις να δώσεις την άλλη πλευρά! Πας παρέα με την αδερφή μου! Κι αυτή τα αντιπαθούσε και βαριόταν!
      Η σανίδα τελικά είναι το (ξύλινο) βιβλίο της δικής μου ιστορίας!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  11. Άρωμα κανέλας και λεμονιού. Κιτρινισμένες σελίδες, φωτογραφίες, παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Μα περισσότερο, άρωμα Ελλάδας..

    Με πήγες πολλά χρόνια πίσω. Νομίζω θα κάνω ένα τελευταίο, φοιτητικό. Σε ένα μάθημα εδώ στην σχολή είμαι με άλλα δυο Ελληνόπουλα. Περιμένω πώς και πώς να έρθει η Τετάρτη για να βρεθούμε. Καθόμαστε μπροστά μπροστά, γελάμε, παίζουμε τρίλιζα, φτιάχνουμε σαΐτες. Ξέρω πως ακούγεται ανώριμο, αλλά θέλαμε να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια στην πατρίδα.

    Θα τους ετοιμάσω ένα λεύκωμα για το τελευταίο μάθημα του εξαμήνου!

    Δακρυσμένα φιλιά από Μελβούρνη. Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα στο ξενιτεμένο μας!
      Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον ένα φοιτητικό λεύκωμα! Σε 40 χρόνια και βάλε θα είναι κι αυτό μια κληρονομιά για τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου!
      Άντε τρέξε! Εσύ προλαβαίνεις ακόμα! :)
      Φιλάκια κοριτσάρα μου!

      Διαγραφή
  12. Αυτή η σανίδα της βιβλιοθήκης σου είναι όλα τα λεφτά.
    Εσύ παιδί μου είχες αναγάγει την καταγραφή "στιχακίων" σε επιστήμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Που να το φανταζόμουν όταν χάραζα μικρή τα στιχάκια μου ότι θα αποκτούσε το θέμα δημοσιότητα! Ήμουν διάολος στις κρυψώνες! Τα λευκώματα δεν κατάφερνα μόνο να κρύβω καλά! :((
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  13. Για κάποιον περίεργο λόγο έχει διασωθεί στο πέρασμα του χρόνου και το ξεφυλλίζω συχνά. Τω καιρώ εκείνω, υπήρχε έντονη η πολιτικοποίηση. Διαξιφισμοί, κόντρες, σφυροδρέπανα και οννεδίτες. Πολύ γέλιο...
    Η επωδός ήταν από ένα συμμαθητή που ξεστραβώθηκε και μ' ερωτεύτηκε. Το ποιηματάκι του θα το θυμάμαι πάντα:
    "Όσο ποθεί λίγη βροχή το διψασμένο χώμα/τόσο καλή μου σ' αγαπώ και πιο πολύ ακόμα"
    Τότε γέλια. Τώρα δάκρυα...

    Φιλιά Αριστέα μου. Μ' "έφτιαξες" σήμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α προφανώς θα είναι από μεγαλύτερη τάξη το δικό σου για να είναι πολιτικοποιημένο! Όσο μπορώ να θυμηθώ, τα δικά μου ήταν πιο παιδικά και ρομαντικούλια ! Καλά καλά δεν ξέραμε το φιλί κι απαντούσαμε στην ερώτηση "τι είναι σεξ"! αχαχα!

      Ατσα το κανελλάκι μας! Είχε και τα τυχερά του! Όχι μόνο ερωτεύσιμη αλλά κι από επίδοξο ποιητή! Μεγαλεία!
      Φιλάκια πολλά πολλά...τυχερούλα!

      Διαγραφή
  14. Αα γιατί η γενιά σας; Κι εμείς είχαμε τέτοια. Και τα έχω ακόμη φυλαγμένα σε ένα κόκκινο κουτί που μάλιστα έχω και μαζί μου! Μόλις μου θύμησες να πάω να τ' ανοίξω. Χαχα:)
    Τί ωραία η κρυψώνά σου! Υπέροχη:)
    Φιλιά Πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο πιτσιρίκα μου! Χαίρομαι που τα γνώρισες αλλά και που τα κρατάς! Εύγε!
      Να σου πω ότι ζηλεύω;;;;;;
      Και τι δεν θα έδινα να υπήρχε έστω ένα κι ας μην ήταν το δικό μου! Ας ήταν κάποιας φίλης που είχε γράψει σε αυτό!
      Φιλάκια ομορφιά μου!
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  15. Καλησπέρα, γλυκιά μου! Νοσταλγική σήμερα η ανάρτησή σου.
    Ξέρω ότι θα δώσω την εικόνα της... αναίσθητης, αλλά θα είμαι ειλικρινής: Είχα φτιάξει λευκώματα τότε θέλοντας να ακολουθήσω το γενικότερο ρεύμα, αλλά μεγαλώνοντας δεν κράτησα τελικά κανένα. Μου φαίνονταν πολύ girly, πολύ αταίριαστα με εμένα, πολύ στημένα με τα όμοια στιχάκια τους. Ήμουν αγοροκόριτσο (και είμαι ακόμη, μάλλον, γιατί δεν το μετάνιωσα ιδιαίτερα). Προσπάθησα να ανακαλέσω στιχάκια για χάρη σου, αλλά τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει... Θυμήθηκα μόνο το "Ανθισμένα τριαντάφυλλα του περασμένου βίου και μια γλυκιά ανάμνηση της Α΄ Γυμνασίου" που γράφαμε στην αρχή του.
    Αυτό που με συγκίνησε όμως και λάτρεψα, είναι η σανιδούλα σου. Να την προσέχεις σαν τα μάτια σου, γιατί αυτή είσαι εσύ...
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Έλλη μου! Μου αρέσουν και οι αντίθετες τοποθετήσεις γλυκιά μου! χεχε πάντα υπήρχαν οι αντισυμβατικές ( είχα την αδερφή μου ...με κορόιδευε κιόλας)! Σε ευχαριστώ για το στιχάκι που μοιράστηκες μαζί μας!

      Η σανίδα μου έχει την προσωπική μου σφραγίδα τελικά! :)))
      Θα την προσέχω! (Πάλι ανάποδα την έβαλα στη θέση της μετά!)
      Φιλάκια Έλλη μου!

      Διαγραφή
    2. Και σκεφτόμουν: αν δεν δω απάντησή σου, θα σημαίνει ότι αποφάσισες να μείνεις μακριά από μένα και την αντισυμβατικότητά μου, χαχα!! Η αλήθεια είναι πως θα τα κρατούσα αν προέβαλλαν λίγο τον ψυχισμό όσων τα είχαν συμπληρώσει, αντί να είναι γεμάτα από στερεότυπα στιχάκια, που ίδια είχαν όλοι στα λευκώματά τους... έτσι θα ήταν κάτι το πραγματικά ξεχωριστό για μένα.
      Η σανίδα σου κανονικά θα έπρεπε να είναι κρεμασμένη στον τοίχο, πάνω από το κρεβάτι σου ίσως... με την χαραγμένη πλευρά της προς τα έξω!

      Διαγραφή
    3. Δεν έχεις άδικο για τα τυποποιημένα στιχάκια! Αλλά για μένα ακόμα κι αυτά έχουν μια γλύκα τόση! Όσο μπορώ να θυμηθώ πάντα ήθελα και προσπαθούσα να γράφω τα δικά μου! Για αυτό και στενοχωριέμαι που δεν τα έχω! Καταλαβαίνεις : θα ήταν τα πρώτα δείγματα γραφής μου!
      Από τα σχολικά χρόνια (γυμνάσιο-λύκειο) έχω κρατήσει μονάχα εκθέσεις μου!

      ΥΓ: Τη σανίδα θα την κρατήσω και πάλι μακριά από τα βλέμματα των άλλων! Εξάλλου εξακολουθώ να δουλεύω πάνω της παρ' ότι έχω μεγάλο γραφείο στον ίδιο χώρο! Εκεί απλώνω τα υλικά μου και κάνω τις κατασκευές μου!
      Μάκια!

      Διαγραφή
  16. Τι μου θύμησες, βρε Αριστέα...τρελάθηκα!
    Φυσικά και είχαμε λεύκωμα..!
    Που να το έχω άραγε....; Τώρα με έβαλες στην πρίζα!
    Τι, μα τι, μα τι.... όμορφες αναμνήσεις!

    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλο ένα νοσταλγικούλο και ρομαντικούλι στην παρέα μας! :)))
      Αν το βρεις και θέλεις κάνε ανάρτηση ! Με φωτό!
      Φιλάκια πολλά πολλά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
    2. Θα προσπαθήσω αλλά με τόσες μετακομίσεις μάλλον θα δυσκολευτώ...!
      Μακάρι να το βρω..!
      Ευχαριστώ, φιλάκια!

      Διαγραφή
  17. Έλα βρε κτήτορα που δεν ξέρουμε τί είναι λεύκωμα! Είχα γράψει κι εγώ σε μερικά, μόνο που δεν με άφηναν οι κοπελιές να διαβάσω τις άλλες σελίδες. Και ποτέ δεν έμαθα την άποψη που είχαν γι’ αυτά που έγραψα.

    Διέκρινα πολλή μεγάλη νοσταλγία σήμερα.
    Τελικά, το παιδί μέσα μας δεν πεθαίνει ποτέ…!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε! Καλησπέρα ακυβέρνητε! Είδες όμως; Μια λογοκρισία την είχες!
      Σιγά μη σ' άφηναν να διαβάσεις μετά τα σχόλια τους ! Ήσουν εχθρός τότε! :))
      Έχεις δίκιο :Όλοι έχουμε λίγο έως πολύ ανάγκη την επαφή με το παιδί μέσα μας! Ίσως επειδή τίποτα δεν πάει καλά τώρα που μεγαλώσαμε τόσο πολύ!
      Καλά να περνάς! :))

      Διαγραφή
  18. Αχ μας πήγες σε ωραίες εποχές!
    Εννοείται πως είχαμε οι περισσότερες λευκώματα και πρόσφατα βρήκα δύο δικά μου και τα έχω κρατήσει.. Μάλιστα έλεγα σε μια φίλη μου τι είχε γράψει τότε, κάτι ατάκες και γελάγαμε! Ακόμα και όταν τελείωνα το λύκειο είχα δώσει σε συμμαθητές ενα μικρό τετραδιάκι να μου γράψουν σαν αποχαιρετηστήριο.Είναι πολύ ιδιαίτερα αυτά!
    Αυτό που έκανες στο δικό σου γραφείο όμως είναι το κάτι άλλο!!
    "Κτήτωρ" χαχαχα κλασσικό!!
    Πάντως διαβάζοντας και τα σχόλια πιο πάνω, εμείς δεν γράφαμε στημένα αλλά πολύ αυθόρμητα και η καθεμία με το στυλ της! Να σου πω και τι άλλο τους έβαζα να κάνουμε στη παρέα που είχαμε; Να γράφουμε γραμματάκια ακόμα και τα αγόρια της παρέας!Αυτό στην τετάρτη ή πέμπτη δημοτικού και στο γυμνάσιο έφτιαχνα περιοδικά για τις φίλες μου! Αυταααά τα ολίγα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι τυχερή που τα έχεις πιτσιρίκα μου! Ναι είναι πολύ ιδιαίτερα, ειδικά για όσους τρελαίνονται για τα νοσταλγικά ταξίδια του νου!
      Υπέροχα όλα μοιράστηκες μαζί μας!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  19. Αναμνήσεις από τα θρανία,μιας τόσο γλυκιάς εποχής! Πόσο λυπάμαι που δεν το κράτησα,όχι ότι το πέταξα,αλλά δεν το βρίσκω πουθενά.Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που κι εσύ ταξίδεψες μαζί μας!
      Ελπίζω να το βρεις το δικό σου! :))
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  20. Το πρώτο μου λεύκωμα το έχασα σε μια μετακόμιση!
    Ακόμα το θυμάμαι... Πόσο μου λείπει... Έφτιαξα άλλο μετά.
    Το κοιτάζω και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνούν τα άτιμα τα χρόνια! Τώρα όλες οι σκέψεις μας βρίσκονται εδώ μέσα και δεν μυρίζει το χαρτί και δεν υπάρχει γόμα και το μολύβι δεν χρειάζεται ποτέ ξύστρα... Κάτι έρωτες που κρύβονταν στις σελίδες μας, τώρα που να κρυφτούν και τι άρωμα να έχουν;... Φιλί νοσταλγικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α! Τρελοκαμπέρω μου! Εγώ εξακολουθώ να γράφω με μολύβι και γόμα! Δεν τα έχω όλα ηλεκτρονικά! :))
      Τώρα οι Έρωτες επικοινωνούν μέσω οθόνης! Ευκολία ναι, αλλά δεν νομίζω ότι φτάνουν τη μαγεία των εφηβικών μας χρόνων!
      Φιλάκια κοπέλα μου!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  21. Οι "κτητορες"...
    νιωθαμε καπως...ε?
    Το ειχα μεχρι αρκετα μεγαλη.
    Καηκε ομως!
    Δεν λυπηθηκα γι αυτο,
    αλλα για ολο το σπιτι της φιλης μου
    που καηκε μαζι με το λευκωμα μου.

    :(

    Αυτο το ξυλινο "μπλοκακι"
    χωραει παντα στην κωλοτσεπη του χρονου να υποθεσω.

    (εχω το λευκωμα της μητερας μου με φωτογραφιες
    αναγλυφες με χρυσοσκονη επανω τους...ροζ μαγουλακια κλπ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω! Τι κρίμα! Για το σπίτι της φίλης σου! :(
      Αυτό το "ξύλινο μπλογκάκι" θα είναι πάντα στην καρδιά μου! Ακόμα κι αν δεν το είχα πια, πάντα θα θυμάμαι τις ώρες και τις στιγμές που τις πέρασα χαράζοντας!

      (Η τελευταία σου παρένθεση μου είπε πολλά για σένα! )
      Φιλάκια!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  22. Έπεσα σε ωραία ανάρτηση σήμερα που ήρθα :)
    Λεύκωμα αγαπημένο! Μα εμένα μου άρεζε ακριβώς επειδή έγραφαν και τα αγόρια και ήθελα να δω τις απαντήσεις τους. Δεν ήταν εχθροί μας, τους "αγαπούσαμε" χαχα!
    Στην ερώτηση "τι εστί φιλί" είμασταν προχωρημένοι φαίνεται, γιατί απαντούσαμε "τι ρωτάτε κι απορείτε, φιληθείτε και θα δείτε!" Τα έχω τα λευκώματα μου ακόμα στην Ελλάδα σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης και δεν τα είχα κρυφά, ακόμα και η μαμά μου είχε ένα στο σπίτι και το είχα διαβάσει μια μέρα :) Τι πλάκα!
    Έκανε παρέα με τον Πασχάλη από τους Ολύμπιανς η μαμά μου και η Αλίκη η γυναίκα του ήταν φιλενάδα της, είχε γράψει και κείνη στο λεύκωμα...
    Αναμνήσεις υπέροχες! Και μπορεί να αναρωτιόμουν καμιά φορά, μα τι ηλίθιες ερωτήσεις, αλλά τώρα που τα σκέφτομαι, μου αρέσουν! Παλιές σελίδες, μερικές σκισμένες και μυρωδιές και δωράκια και απ΄όλα !!

    Φιλιά πολλά κορίτσι μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα ξενιτεμένο μου κορίτσι!
      Εσύ είσαι πιτσιρίκα! Λογικό είναι στα μετέπειτα χρόνια να γράφουν κι αγόρια!
      Πολλές διαφορές με τις δικές μου μνήμες αλλά και πολλά κοινά! Κυρίως στα συναισθήματα!
      Σε ευχαριστώ για το στιχάκι! :))
      Καλά να περνάς!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  23. Αριστέα καλησπέρα..με μετάφερες σε έναν κόσμο , όμορφο ρομαντικό. όταν είδα το τίτλο λεύκωμα πηγε αλλού το μυαλό μου, εσύ ομως αναφερεσσαι σε αλλο λευκωμα... εμεις δεν ειχαμε τετοιο.. ομορφα χρονια,αθωα,γνησια,ξεγνοιαστα,αληθινα..
    μαθαμε και το μυστικο σου τωρα , που αφου το ειπες παυει να ειναι μυστικο οπως αναφερες και συ
    με συγκινησε, με το καιρο σβηστηκαν τα γραμματα αναφερεις
    εμεις ειχαμε λευκωμα σε ολα τα σχολια,δημοτικο,γυμνασιο,λυκειο αλλα λευκωμα οπου γραφαμε ευχες και αναμνησεις απο τα μαθητικα μας χρονια και φωτογραφιες του μαθητη/μαθητριας που μας εγραφε για ενθυμιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχω του δημοτικου και του λυκειου , σαν τα ματια μου τα φυλαω...σαν κορη οφθαλμου...δυστυχως του γυμνσιου χαθηκε δε ξερω γιατι ούτε πως.. :(((

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Δελφινάκι μου!
      Ναι τα γράμματα δεν διαβάζονται όλα πια! Τα χάραζα με κατσαβίδια! Αλλά επειδή έμπαινε σε λεπτή σχισμή μέσα έξω στη βιβλιοθήκη ( συρταρωτά) η τριβή μάλλον τα σακάτεψε λιγάκι! Έβγαλα τα μάτια μου για να τα διαβάσω! αχαχα!
      Καλά κάνεις και φυλάς το δικό σου σαν κόρη οφθαλμού!
      Είναι θησαυροί !
      Φιλάκια!
      Καλό ξημέρωμα χαρά μου!

      Διαγραφή
  24. Ελαχιστες φορες ειχα γραψει σε λευκωματα απτις φιλες μου. Εγω δεν ειχα δικο μου.
    Κρατουσα ομως ημερολογιο (τομους οχι αστεια:-P ) κ εβγαζα τα εσωψυχα μου.
    Παντα ημουν πολυ κλειστη για να μοιραστω τα μεσα μου με τους "εξω" μου!

    Ομορφα που τα εγραψες,καλη μου...
    Με σεβασμο,πιστη,εκτιμηση στα χρονια εκεινα της αθωοτητας!
    Σε φιλω! Καλο ξημερωμα...

    Vailie*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα στο μικρό Βαϊλί μου!
      Τα ημερολόγια αυτά τα έχεις; Εγώ έχω μόνο ένα που κράτησα για δύο χρόνια γύρω στα 25 μου!
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια !
      Να'σαι καλά τσουπίτσα μου!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  25. Όταν είδα τον τίτλο θυμήθηκα το ασπράδι του αυγού που τρώμε για να έχουμε λευκώματα...
    Εν πάσει περιπτώσει, το λεύκωμα ήταν κατ' εξοχήν κοριτσίστικο χόμπυ, και ποτέ δεν κατάλαβα το τι έβλεπαν σ' αυτό. Είχα δει κάμποσα, είχα γράψει και σε κάποια. Στην εποχή μου (δεκαετίες πίσω) δεν ήταν τόσο «αυστηρά για κορίτσια».

    Μου δημιουργήθηκε όμως μια απορία βλέποντας τις φωτογραφίες που έβαλες. Τα γράμματα είναι άσπρα! Αφού τότε γράφαμε στα τετράδια με μπλε στυλό...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα! Είσαι -άντρας! Δεν περιμένω να καταλάβεις!
      Αν είχες διαβάσει καλύτερα δεν θα είχες καμία απορία: μιλάμε για ξύλο και χάραζα πάνω του τα στιχάκια.Τι χρώμα ήθελες να βγει πάνω στο ξύλο; Τι δεν κατάλαβες; Έγραψα καθαρά ότι δεν είχα άλλο ντοκουμέντο και φωτογράφισα τη σανίδα μου, που έγινε τελικά το προσωπικό μου λεύκωμα!

      Διαγραφή
  26. Πω πω τι μου θύμησες !
    Κι εγω είχα λεύκωμα .... θυσαυρός ανεκτίμητος. Αραγε τα παιδάκια αυτής της εποχής εχουν ?

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα! Για σήμερα δεν ξέρω πραγματικά! Αλλά χάρηκα που διάβασα ότι τα κοριτσόπουλα των 20 και κάτι που μου έγραψαν πιο πάνω είχαν !
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  27. Τι μου θύμισες τώρα...!!!
    Απ' ότι θυμάμαι δεν είχα ποτέ δικό μου λεύκωμα, γιατί δεν άφηνε η μαμά....αλλά μου άρεσε να συμπληρώνω στις φίλες μου....είχε τόση πλάκα...φυσικά δεν έχω ντοκουμέντα που λες κι εσύ...αλλά όσο να πεις...μια γλυκιά ανάμνηση έχει μείνει...!
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α χαίρομαι που αν και μικρούλα έχεις κι εσύ τις νοσταλγικές αναμνήσεις σου! :)
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  28. Δεν είχα φτιάξει ποτέ δικό μου λεύκωμα. Κι απ' όσο θυμάμαι μόνο μία φορά μου δόθηκε να συμπληρώσω, και μάλιστα από μικρότερη κοπέλα από μένα. Είτε δεν πολυκυκλοφορούσαν είτε δεν το έδιναν σε μένα -δεν ήμουν κι η δημοφιλέστερη, βλέπεις.

    Θυμάμαι που ξεφύλλιζα το λεύκωμα κι είχα πέσει στο τι εστί ο έρως: Έρως! Έρως! Σαλάμι αέρος, που το παίρνει ο γέρος στο μέρος μαζί με τη κυρά του και κάνει την δουλειά του.

    Κάπως έτσι. Δεν καλοθυμάμαι. χαχαχα

    Πλάκα είχε, αν και δεν ενθουσιαζόμουν γενικά. Μάλλον τα βαριόμουν. Αλλά, μ' άρεσε να βλέπω τις απαντήσεις των υπόλοιπων κοριτσιών. Κάποια φιλοσοφημένα και καλά, κάποια μέσα στο γέλιο.

    Η υπογραφή μου ήταν "Νούφαρο", θυμάμαι.

    Να 'σαι καλά για το φλασμπάκ.

    ΥΓ. Τρελάθηκα με την κρυψώνα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Δεν σε πήγαιναν; Πες το μου κι αυτό!
      Ωραίο το στιχάκι που μοιράστηκες μαζί μας! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Γεια σου Νούφαρο!
      Κι εσύ να'σαι καλά!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Προφανώς και ήμουν ανάξια για να εισχωρήσω στο μεγαλείο της σφηκοφωλιάς τους, Αριστέα μου. Θα την μόλυνα και θα την χαλούσα. :P

      Θυμάμαι σ' ένα μάθημα, που μας είχαν χωρίσει σε ομάδες και θα έπρεπε να απαντάμε σε ερωτήσεις, επιλέγοντας μέσα από πιθανές απαντήσεις. Ε, ήμουν αόρατη μάλλον, γιατί και που έλεγα δεν είχε καμία σημασία. Κι η πλάκα ήταν ότι οι δικές τους απαντήσεις ήταν λανθασμένες, κι οι δικές μου οι σωστές. Κατά τύχη οι περισσότερες, αλλά δεν έχει σημασία. Καλά πάθανε!! (κακίεζ)

      Άσχημα τα χρόνια του δημοτικού. Ήμουν κι εγώ κλειστή και ντροπαλή, οπότε καταλαβαίνεις. Απ' το Γυμνάσιο κι έπειτα κάπως έφτιαξε το πράγμα. Γενικά, όμως, τραβούσα λίγο ζόρι με τους συνομηλίκους μου (επιδερμικές επαφές, της στιγμής) -κι όσοι με πλαισίωναν δεν με κάλυπταν για περισσότερα. Πιο πολύ τα έβρισκα με τους καθηγητές μου δηλαδή, και με εκτιμούσαν & με υπολόγιζαν περισσότερο. Κι ακόμη προτιμώ την παρέα των μεγαλύτερων.

      Διαγραφή
    3. Στο δημοτικό είχα κι εγώ τα σκαμπανεβάσματά μου!
      Εμένα έφτιαξαν από την Πέμπτη Δημοτικού κι έπειτα!
      Η ωριμότητα σου διαφαίνεται πάντως ...ακόμα και μέσα από τη χιουμοριστική σου πλευρά!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή