 |
| πηγή |
Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.
Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου, ποιος ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.
Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να `ναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.
Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις εξακόσια έξι.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Το αμαρτωλό
Ο τόπος μου, ποιος ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.
Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να `ναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.
Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις εξακόσια έξι.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Το αμαρτωλό
Γαλάτεια Καζαντζάκη
Η Γαλάτεια Αλεξίου Καζαντζάκη, ήταν η πρώτη σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη.
"Πανθομολογείται πως η Γαλάτεια υπήρξε στα νιάτα της μια πολύ όμορφη γυναίκα. Και, πράγμα όχι πάντα συνηθισμένο, συνδύαζε την ομορφάδα με το Πνεύμα. Τότε άλλωστε υπάρχει ποιότητα, που εκφράζει και τονίζει το ωραίο.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, στα 1886. Ο πατέρας της είχε βιβλιοπωλείο. Κέντρισμα γι ατα παιδιά του, που όλα μορφώθηκαν και πήραν θέση ξεχωριστή στα Γράμματά μας. Από τα αγόρια ο Λευτέρης, αλλά πιο πολύ οι κόρες, η Γαλάτεια και η Έλλη Αλεξίου.
Η οικογένεια αποτελούσε, με έναν λόγο, φαινόμενο για την καλλιέργεια της τους καιρούς εκείνους.
Οι νέοι θαύμαζαν τη Γαλάτεια. Ποθοπλαντάζονταν κυριολεκτικά. Γιατί οι νόμοι της φύσης είναι ισχυρότεροι από κάθε άλλο νόμο.
Κάποτε, ένας από τους πολλούς θαυμαστές της την αποκάλεσε "Ασπασία των νεότεων χρόνων".
Η Γαλάτεια απάντησε τότε:
-Ναι, μα η Ασπασία είχε να κάνει με Περικλήδες, ενώ εγώ έχω να κάμω με φασουλήδες!
Η ίδια σε συνέντευξη που έδωσε κατά τα τέλη του βίου της, είχε πει:
"Μορφώθηκα σπίτι μου. Γράμματα έμαθα σε γαλλικό σχολείο. Ευτύχημα για μένα ήταν να έχει ο πατέρας μου λαμπρή βιβλιοθήκη κι έτσι να γνωριστώ απ'τα μικρά μου χρόνια με ό,τι καλύτερο έβγαλε η παγκόσμια λογοτεχνία. Έτσι ένιωσα τον πόθο να γράψω κι εγώ".
Η Γαλάτεια άρχισε να δημοσιεύει από τις αρχές του αιώνα ( 1906) στην Πινακοθήκη. στη Νέα Ζωή της Αλεξάνδρειας και στον Νουμά με το ψευδώνυμο Λαλό Ντε Κάστρο.
Το έργο που προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση και την επιβάλλει στον τότε λογοτεχνικό χώρο είναι η νουβέλα της Ρίντι Παλιάτσο, που δημοσιεύει με το πατρικό της όνομα Γαλάτεια Αλεξίου.
Πολλοί γνωστοί λογοτέχνες της εποχής, (ανάμεσά τους και ο Κωστής Παλαμάς) γράφουν ενθουσιαστικά.
Η εμφάνιση ενός ρεαλιστικού κειμένου, όπως ήταν το Ρίντι Παλιάτσο σε μια εποχή που κυριαρχούσε ο ρομαντισμός, ήταν η πέτρα που τάραζε τα νερά.
Την αντίδρασή του τη σημείωσε ένας συγγραφέας, που κρυβόταν με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή. Δεν ήταν άλλος από τον ...Νίκο Καζαντζάκη.
"Είναι μια κατακόκκινη κι αντάρτισσα παραφωνία..." γράφει στο Νουμά.
Αλλ΄ατα ετερώνυμα έλκονται. Ο Νίκος αισθάνεται δυνατή έλξη από το πνεύμα της Γαλάτειας κι αυτή η επιρροή δεν θα σβήσει ποτέ..."
(από τον πρόλογο στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου Επιστολές προς Γαλάτεια, εκδόσεις Δίφρος, 1984. Πρόκειται για τα γράμματα που έστελνε ο Νίκος Καζαντζάκης στη Γαλάτεια από το 1920 έως το 1924, όταν ο ίδιος βρισκόταν στην Ευρώπη).
Το Αμαρτωλό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα
και με αυτό επέλεξα να συνεχίσω
τις μέρες Ποίησης, ένεκα του 4ου Συμποσίου Ποίησης
6 μέρες στη διάθεση σου ακόμα...
Μην χάνεις καιρό!
Καλή σας ημέρα
Καλό Σαββατοκύριακο
@ριστέα