9.Fanζειν
Το ραντεβού ήταν στις δέκα κι άντε με τις καθυστερήσεις των αστικών πες καλές δέκα και μισί. Η μία η φιλενάδα η Μελαχρινή είχε ρεπό από τη δουλειά και η άλλη η Ξανθιά είχε ρεπό γενικώς. Φιλενάδες αυτοκόλλητες αναντάμ παπαντάμ από τα γεννοφάσκια τους ακόμα, είχαν σταματήσει προ πολλού να λένε στους άλλους πόσα χρόνια είναι μαζί για να μην καρφώνουν την ηλικία τους, μικρή κατά τα άλλα, κοντά στα πρώτα άντα αλλά ξέρετε πως είναι αυτά με τα γυναικεία κόμπλεξ.
Η Μελαχρινή ήταν η τεχνοκράτισσα της υπόθεσης, με τετράγωνη λογική και οργανωμένη ντουλάπα. Προληπτική διατροφή για να μη πάρει ποτέ της βάρος, κομπόδεμα στην άκρη και αποθέματα από ζυμαρικά και ξύδια στο ντουλάπι της κουζίνας για τις δύσκολες μέρες που πάντα χτυπούν την πόρτα ενός σπιτικού. Η Ξανθιά πάλι ήταν η νταρντάνα της υπόθεσης. Ψηλή με μεγάλη διάπλαση, μονίμως σε δίαιτα για να χάσει βάρος, αλλά από μυαλό ελαφριά σαν πούπουλο. Χαζό παιδί χαρά γεμάτο, τουλάχιστον για αυτούς που την ήξεραν καλά! Και κοντά στην επίκτητη αδερφή της μπορούσε πάντα να είναι ο εαυτός της και να απελευθερώνεται από το επιβλητικό παράστημά της.
Κοινό τους χαρακτηριστικό τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια και η πλούσια μακριά κώμη τους. Κατάμαυρα και γυαλιστερά τα μαλλιά της Μελαχρινής, κατάξανθα κι αστραφτερά τα μαλλιά της Ξανθιάς. Όταν βρίσκονταν οι δυο τους, τα λόγια ήταν περιττά αφού μιλούσαν πάντα με τα μάτια. Με την άνεση της μακροχρόνιας φιλίας και την αυθάδεια των ανθρώπων που έχουν σταθεί ευλογημένοι στην αγάπη των ξένων (γιατί είπαμε από πατρική οικογένεια καπούτ) άραξαν στο γωνιακό καφέ του πεζόδρομου στην Καρόλου Ντυλ. Μικρό, συμμαζεμένο, με στυλάκι αλά παριζιέν και νότα ολίγον θεατράλε, μουσικούλα ψαγμενέ και θαμώνες που έγραφαν στο κούτελο τους «έχω δεκαπέντε μεταπτυχιακά και άδεια τσέπη».
Ο κόσμος δεν είχε ακόμα μπουκάρει στο μαγαζί και η περατζάδα στη χειμωνιάτικη Θεσσαλονίκη ήταν όλη δική τους. Καφεδάκι και περιοδικάκι μέχρι να ανοίξει το μάτι και σκόρπιες προτάσεις ανάμεσα στα χασμουρητά.
Η Ξανθιά, βλαμμένη όπως ήταν πάντοτε, πήρε ένα free press έντυπο για να ξεφυλλίσει ,χωρίς να δώσει βάση στο εξώφυλλο. Fanζειν έγραφε απ’ έξω και είχε κάτι γυμνασμένα παλουκάρια να ποζάρουν με φόντο μοβ neon λάμπες.
-Α συγκρότημα θα ναι από αυτά τα house τα ψαγμένα.
Ανοίγει το τευχάκι και πέφτει σε κάτι συνεντεύξεις. Πάλι δεν ήξερε κανέναν.
-Τι στον πού@@@ ντιπ άσχετες είμαστε με την ζωή στην πόλη;
Πάει μια σελίδα παρακάτω βλέπει έναν ημίγυμνο νεαρό με κοιλιακούς φέτες να παλεύει με κάτι κύματα.
-Μπα;;; Άρχισαν να βάζουν και αγόρια στις διαφημίσεις εκτός από ξώβιζες γκόμενες;
Προχωράει, πέφτει σε κάτι βιβλιοπροτάσεις, μετά σε κάτι δισκοκριτικές. Μετά λίγη ανδρική μόδα με κάτι γυμνασμένους. Μετά λίγο cinema, συναυλίες, συνεντεύξεις και πάει λέγοντας και στο τέλος, μα στο πολύ τέλος, κάτι κοσμικά.
-Ρε μαλάκα, λέει στην Μελαχρινή, εδώ μέσα δεν έχει ούτε μια γυναίκα για δείγμα! Τι σόι περιοδικό είναι αυτό; Ουάου!!!
Κάνει να κοιτάξει και η Μελαχρινή γεμάτη απορία.
-Αχ καλέ ναι! Μόνο άνδρες έχει!
Ξαναγυρνάει η ξανθιά στο εξώφυλλο, διαβάζει Fanζειν, περνάει στα γρήγορα άλλη μια φορά τις σελίδες και όλα της φαίνονται νορμάλ.
-Ποιος ξέρει ίσως να είναι εναλλακτικό περιοδικό…
Και κάπου εκεί φτάνει επιτέλους στην τελευταία σελίδα, αφού είχε προηγουμένως εντοπίσει καμιά δεκαριά ημίγυμνους άνδρες χωρίς να της έχουν κινήσει την υποψία.
-Ρεεεεεεεεε μαλάκααααααα κοίτα αυτόν ρε!
-Ποιον καλέ;
-Αυτόν τον αγιο-Βασίλη πάνω στο μπαρ!
Κι εκεί μπροστά στα αθώα κι έντρομα μάτια της είδε έναν γενειοφόρο μουστακαλή με μίνι αγιο-βασιλιάτικο glam φόρεμα και τρίχα κάγκελο να χορεύει πάνω στο μπαρ με τα αχαμνά του σε κοινή θέα κι από κάτω πέντε έξι ακόμα χαρωπούς μαντραχαλάδες να χαζεύουν τα δασύτριχα αμελέτητά του…
Ξαναγυρνάει υποψιασμένη πια στο εξώφυλλο και διαβάζει πλέον καθαρά:
F A G ζ ε ι ν
-Ρε συ εγώ νόμιζα πώς μόνο οι γκόμενες ξεβρακώνονται στα club, δεν ήξερα ότι το κάνουν και οι άντρες! Κοίτα να δεις τι γίνεται στον έξω κόσμο!
Κι από κείνο το πρωί, η χαζοξαθιά και η κρυφοξανθιά Μελαχρινή φιλενάδα της, περισσότερο σοφές από ποτέ, κατέρριψαν κάποια στερεότυπα που είχαν στο μυαλό τους και συνειδητοποίησαν πως δεν πρέπει να παίρνει όρκο κανείς για τίποτα!
Μερικούς μήνες αργότερα ένας φίλος της Ξανθιάς, της εξομολογήθηκε πως μάλλον προτιμάει τα αγόρια… Και η χαζοξανθιά του είπε πως ότι κι αν επιλέξει να κάνει τελικά στη ζωή του, πρέπει να το κάνει πάνω από όλα με σύνεση, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό…
Να ΄τος πάλι ο πονόκοιλος, το σύγκρυο κι τρόμος,
κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι ο ταχυδρόμος,
καλός είναι ο άνθρωπος και ευγενής επίσης
όμως δε φέρνει δυστυχώς ποτέ καλές ειδήσεις…
Δεν φέρνει πλέον καρτ ποστάλ, δε φέρνει επιστολές,
λογαριασμούς κι εντάλματα φέρνει για πληρωμές…
Παίρνω το υπογλώσσιο και δυό ηρεμιστικά
κι ανοίγω κάθε φάκελο, πολύ προσεκτικά,
τα νούμερα χορεύουνε , τα μάτια μου θαμπώνουν
και τα ποσά προς πληρωμή, το νού μου τον θολώνουν,
τόσο, που κόντεψα προχτές να πάθω αποπληξία,
νόμισα πληρωτέο ποσό, την ….ημερομηνία !!!
Γέμισα με λογαριασμούς, ολόκληρη σακούλα
μετά ανέβασα παλμούς, σαν να ΄παιζαν ταμπούρλα
μουδιάσανε τα χέρια μου, παγώσανε τα χείλια
τα πόδια μου βαρύνανε, σαν νάχα τρέξει μίλια…
Χτυπάει το κουδούνι μου, Ποιός είναι; Ο ταχυδρόμος!!!
Σέρνομαι… και ανοίγω αργά, μου φάνηκε σαν χρόνος,
Κυρία συγγνώμη σας ζητώ, ανθρώπινα τα λάθη,
τους παραλήπτες έμπλεξα, κακό που έχω πάθει !!!
Ανάσανα κι επέστρεψα φακέλους ανοιγμένους,
Τραπεζών πάγιες εντολές , λογαριασμούς ληγμένους,
κάθισα πάλι απ΄την αρχή, να ξαναλογοριάσω,
τι μένει από τη σύνταξη, το μήνα να περάσω !!!
Αισίως μου απομένουνε , μισά εκ των μισών,
προγραμματίζω γεύματα οσπρίων, χορταρικών,
κι ο τραχανάς θα τιμηθεί και με το παραπάνω
λέγοντας Δόξα τω Θεώ, που δίαιτα θα κάνω !!!
Θα το παλέψω δηλαδή, δεν γίνεται αλλιώς
LEXOTANYL και ATTARAX κάθε λογαριασμός!!!
Με μακαρόνια ορφανά, κανένα αυγουλάκι
θα καταπιώ των χαρατσιών, το άτιμο φαρμάκι,
άντε και με το κέντημα και τη χειροτεχνία,
τη φιλική παρέα μου , ασπίδα στη ληστεία,
κρατώ ψηλά το ηθικό κι αντέχω τα στραπάτσα,
αγανακτώντας δίκαια, για την κακή μας ράτσα,
κι όσο το συλλογίζομαι, με προλαβαίνει ο χρόνος,
και πάλι το κουδούνι μου, χτυπάει ο Ταχυδρόμος !!!
11. Ο χημικός
- Μαμά, έχω καινούρια!
- Τι είναι πάλι, βρε Νικόλα;
- Ο χημικός.
- Σε μάλωσε;
- Όχι βρε μαμά, καλό ανθρωπάκι είναι αλλά, τι να σου πω, εκτός από τα ακαταλαβίστικα που λέει, τον τρώει και η περιέργεια τον άνθρωπο.
- Τι περιέργεια, βρε παιδί μου;
- Άκου να δεις. Ρώτησε την Καλλιόπη πόσο είναι το ατομικό βάρος τού θείου. Πες μου τώρα εσύ, τι τον νοιάζει, πόσο βάρος έχει ο θείος τής Καλλιόπης. Κι εκείνη απάντησε 32 και της είπε μπράβο! Δε λέω, είναι αδύνατος ο θείος τής Καλλιόπης, αλλά όχι και 32 κιλά!
-Ναι, βρε παιδί μου, τον ξέρω κι εγώ, λίγα τα 32, αλλά ερώτηση κι αυτή!
- Ύστερα ασχολήθηκε με τον Αργύρη. Την ώρα που λέγαμε με τον Αντώνη, το διπλανό μου, πού θα πάμε τ’ απόγεμα, τον ακούμε να ρωτάει τον ατομικό αριθμό τού Αργύρου. Κατ’ αρχήν γιατί τον λέει Αργύρο. Εμείς όλοι τον ξέρουμε Αργύρη και επιτέλους τι τον ενδιαφέρει ο αριθμός τού Αργύρη. Κι ούτε έβγαλε ακόμα ταυτότητα ο Αργύρης. Άκου Αργύρο!
- Μπορεί, βρε παιδί μου, στο χωριό τού καθηγητή, τον Αργύρη, να τον λένε Αργύρο. Πού ξέρεις.
- Εγώ πάντως βαρέθηκα και συνέχισα να ζωγραφίζω στο θρανίο μια ωραία εστία με τα δίχτυα. Και κάποια στιγμή τον ακούω να ρωτάει ποιο είναι το μικρότερο άτομο. Σήκωσα το χέρι και είπα ο Μάκης. Τον ξέρεις το Μάκη τον Ηλιόπουλο, τι μικροσκοπικός είναι.
- Το ξέρω το παιδάκι, είναι μικρούλης.
- Άρχισαν να γελούν, γέλασε κι ο Χημικός. Πετάχτηκε η Νικολαΐδου και είπε το Υδρογόνο! Τώρα, τι εννοούσε ο χημικός, τι κατάλαβε η Νικολαΐδου, τρέχα γύρευε!
- Βρε Νικόλα, πολύ παράξενα μου τα λες.
- Όπως στα λέω, μαμά, έτσι είναι. Α! μετά το γύρισε στα περιοδικά.
- Τι περιοδικά;
- Μας ρώτησε αν ξέρουμε το περιοδικό Σύστημα. Άκου ερώτηση. Εγώ πάντως, στο μαγαζί τού κυρ-Αντώνη που έχει απλωμένα 100 περιοδικά, ποτέ δεν το είδα. Εσύ, που παίρνεις κάθε βδομάδα το περιοδικό για τα σίριαλ, είδες καμιά φορά περιοδικό Σύστημα;
- Όχι, βρε παιδί μου.
- Κι ύστερα τράβηξε κάτι γραμμές στον πίνακα κι άρχισε να γράφει γράμματα, πότε ελληνικά, πότε αγγλικά, κεφαλαία και μικρά, ανακατεμένα. Τι να σου πω, βρε μαμά, πρόβλημα αυτός ο χημικός.
- Να σε γράψω, βρε παιδάκι μου στο φροντιστήριο.
- Τι λες βρε μαμά, από τη δευτέρα Γυμνασίου, φροντιστήριο. Να χαραμίσω τ’ απογεύματά μου! Κι ύστερα, πέρυσι στην πρώτη, οι μισοί ήμασταν άσχετοι, αλλά μας πέρασαν όλους!
- Καλά, βρε Νικόλα, θα σε βοηθήσω κι εγώ, όσο μπορώ!
- Να ρωτώ και το μπαμπά, ξέρει τίποτα από χημεία;
- Όχι, παιδάκι μου, αυτός είναι άσχετος!
12.Βαβέλ
- Φίλες και φίλοι. Μαζευτήκαμε σήμερα μετά από πολύ καιρό για να συζητήσουμε τα προβλήματα της πολυκατοικίας μας. Βασικά για το πετρέλαιο βρεθήκαμε, αλλά είναι ευκαιρία να μιλήσουμε και για άλλα θέματα. Και πρώτα πρώτα θέλω να συζητήσουμε για τη σκάλα…
- Ναι, να πούμε για το γάλα; Ξέρετε από πότε έχει να αφήσει ο γαλατάς σε μένα γάλα;
- Κύριε Επαμεινώνδα, για τη σκάλα είπα, ποιο γάλα; Και ποιος γαλατάς; Τι πας και θυμάσαι! Λοιπόν αγαπητοί φίλοι, η σκάλα λερώνεται πολύ και η καθαρίστρια φωνάζει. Πείτε στα παιδιά σας να σκουπίζουν τα πόδια τους και να μη φέρνουν μέσα λάσπες!
- Λάσπες δεν φέρνουν τα παιδιά, κύριε Γιώργο. Λάσπες φέρνει ο αγαπητικός της Καιτούλας του τρίτου που ούτε σπιτωμένο να τον είχε τρομάρα της! Από την ώρα που χώρισε εκείνον τον… τον φοιτητάκο ντε, μέσα στη βδομάδα μας προέκυψε καινούριος. Να δεις που έτοιμο τον είχε! Άντε να μην ανοίξω το στόμα μου και δεν κάνει γιατί χτες ξομολογήθηκα στον παπά Φώτη. Τον έχω δει που λέτε να μπαίνει με τις γαλότσες και μια φορά που του έκανα παρατήρηση μου είπε «άσε μας κυρά μου». Κυρά μου εγώ;
- Δεν μας ενδιαφέρει κυρία Ευανθία τι κάνει ο κάθε ένοικος στο σπίτι του. Σημασία έχει ότι η σκάλα…
- Α μπράβο, η μπάλα! Το είδατε κι εσείς ε; Την πέταξαν τα παλιόπαιδα στον ακάλυπτο και μου χτύπαγαν μεσημεριάτικα να τους ανοίξω. Με τα σώβρακα βγήκα για…
- Βρε κύριε Νώντα, κάτσε εκεί και μη μιλάς! Και άλλαξε μπαταρία στο ακουστικό αλλιώς δε θα συνεννοηθούμε.
- Τι έλεγα; Έλεγα για τη σκ… για το κλιμακοστάσιο…
- Ποιο κωδωνοστάσιο; Εγώ για καμπάνα δεν πληρώνω!
- Καλά άστο, οι υπόλοιποι καταλάβατε τι θέλω να πω. Μην το επαναλάβω και πεταχτεί πάλι ο κυρ Νώντας. Σειρά τώρα έχει η κεραία. Μετά την τελευταία κακοκαιρία έχει στραβώσει η κεραία και όλοι παραπονιέστε ότι δεν πιάνετε τα κανάλια…
- Τα στραγάλια εγώ δεν τα μπορώ παιδάκι μου. Ο οδοντογιατρός στο ΙΚΑ μου είπε ότι η μασέλα μου είναι από τις φτηνές και πρέπει να προσέχω. Άμα είναι για κανα φουντούνι το τρώω ευχαρ…
- Ποια στραγάλια ρε παππού! Ρε τι πάθαμε! Να σου πω κυρ Νώντα, γίνεται να μη μιλάς και με μπερδεύεις; Ό,τι αποφασίσουμε οι υπόλοιποι θα στο πω στο τέλος. Ησυχία τώρα, εντάξει;
- Εμένα Γιώργο δεν με ενδιαφέρει η κεντρική κεραία. Έβαλα δορυφορικό πιάτο και δεν βλ…
- Ναι, και ο γιός σου όλη την ώρα βλέπει τα ποδόσφαιρα και βάζει τέρμα τη φωνή και μας ενοχλ…
- Και μένα κυρά Σούλα με ενοχλεί ο άντρας σου όταν βλέπει ειδήσεις. Αυτός τις βλέπει και οι υπόλοιποι τις ακούμε. Σας έκανα ποτέ παράπονα;
- Κύριε Σπύρο, παρακαλώ να επανέλθουμε στην κουβέντα μας και να μιλήσουμε για θέματα που μας αφορούν όλους. Έχω σημειώσει εδώ τα παράπονα που δέχτηκα κατά καιρούς για το πατάκι της εξώπορτας. Είναι πλαστικό και έχει φθ…
- Άμα θες ακουστικό να πάρεις σα το δικό μου. Ξέρεις τι καλά που ακούω;
- Κυρά Σούλα, δεν πας μέσα τον άντρα σου; Μ’ αυτόν εδώ θα ξημερωθούμε και άκρη δεν θα βγει!
- Εμ βέβαια, εμείς τώρα σας είμαστε ενοχλητικοί, που στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε και μάρτυς μας ο Θεός πόση υπομονή κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Άντε γιατί μαζεμένα σας τα ‘χω! Αντί να κοιτάτε τα χαΐρια σας παλιοκουκουέδες, που μαζευτήκατε από τη παλιά Κοκκινιά και μας ενοχλείτε νοικοκυραίους ανθρώπους…
- Που ‘σαι κυρά Σούλα, δεν σε έχω βρίσει τόσο καιρό γιατί σέβομαι τα χρόνια σου γριά γυναίκα, αλλά…
- Γριά βρε να πεις τη μάνα σου!
- Κι αυτήν γριά τη λέω αλλά δεν τσαντίζεται. Και ας της ρίχνεις 20 χρόνια. Που θα μας παραστήσεις το τζόβενο…!
- Εεεεεε!!! Ησυχία σας παρακαλώ!!! Εδώ δεν μαζευτήκαμε για να μιλήσουμε για τις ηλικίες μας, ούτε για τα πολιτικά μας πιστεύω…
- Κι εγώ νηστεύω. Την Κυριακή θα με πάει η Σούλα μου να κοινωνήσω.
- Βρε Χριστιανή μου, πάρε τον Νώντα μέσα. Επιτέλους, εδώ μιλάμε σοβαρά. Μπαααα…!
- Μπαμπάκια! Εσύ κυρία Θάλεια να κοιτάς με ποιον γυρνάει η κόρη σου μέχρι τα ξημερώματα και να μας αφήσεις εμάς. Τ’ ακούς;
- Για άκου να σου πω….
- Κυρίες μου! Μην αρχίσετε τώρα κι εσείς να τσακώνεστε! Για άλλο πράγμα μαζευτήκαμε σήμερα. Βρείτε άλλη ώρα να λύσετε τις διαφορές σας, γιατί στο κάτω κάτω δεν αφορούν κανέναν μας!
- Εμ βέβαια κύριε Γιωργάκη, σου αφήνει εσένα καθόλου καιρό η τράπουλα να ασχοληθείς και μ’ εμάς;
- …..
- Λοιπόν … λοιπόν … κάνε στην άκρη Γιώργο, θα συντονίσω εγώ τη συζήτηση. Ήρθα πρόσφατα στην πολυκατοικία και δεν έχω δημιουργήσει έριδες. Προς το παρόν τουλάχιστον. Πιστεύω να μην έχετε μάθει κάτι και για μένα κυρίες μου! Αφού λοιπόν δεν έχετε κάτι για να με κουτσομπολέψετε…
- Μμμμ … κρυάδες!
- Άμα έχεις κρυάδες κυρά αποτέτοια μου τρίψου και ξάπλωσε! Το κύριο θέμα που μας μάζεψε απόψε εδώ είναι το πετρέλαιο. Άμα βάλουμε θα σου φύγουν και οι κρυάδες.
- Καλέ εσύ! Στην Τράπεζα δεν δουλεύεις; Σε είχα πετύχει στην Πειραιώς…
- Ορίστε; Τι σημασία έχει κύριε η δουλειά μου; Η κουβέντα που κάνουμε είναι για το πετρέλαιο. Θέλετε να βάλουμε;
- Όχι γιατί σε θυμάμαι που είχα έρθει μια φορά με τη Νίτσα μου για τις δόσεις του δανείου. Μπορείς να μου πεις γιατί δεν…
- Ποιο δάνειο κύριε Χρήστο; Για το δικό σου δάνειο μαζευτήκαμε σήμερα; Ήμαρτον δηλαδή! Είμαστε τόση ώρα εδώ και λέμε άλλα ντάλα! Έχετε σκοπό να συνεννοηθούμε αν θα βάλουμε φέτος πετρέλαιο;
- Εμένα να μη με υπολογίζετε φέτος. Δεν έχω να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ και τα υπόλοιπα, λέτε να με απασχολεί αν θα ανάψουν τα καλοριφέρ;
- Ποιο ασανσέρ; Συνέχεια χαλασμένο είναι και αναγκάζομαι γέρος άνθρωπος και ανεβαίνω με τα πόδια.
- Δεν λέμε για το ασανσέρ κύριε Νώντα; Αλλάξαμε θέμα, για το καρμπυρατέρ μιλάμε τώρα.
- Το ποιό;
- Αυτό ήταν. Μπλόκαρε! Λοιπόν τι λέτε οι υπόλοιποι, θα ψηφίσουμε;
- Εγώ τον Καρατζαφέρη ψήφισα. Κρίμα που δεν βγήκε! Και τι καλά που τα λέει στην τηλεόραση! Όχι σαν εσάς τους αριστερούς με τα κονσερβοκούτια που θα έρθετε να μας πάρετε τα σπίτια…!
- Τι έγινε Κώστα μου, πήγες στη συνέλευση;
- Πήγα.
- Λοιπόν, θα βάλουμε πετρέλαιο;
- Για πετρέλαιο δεν ξέρω. Αποφασίσαμε όμως να περάσουμε στα κοινόχρηστα ένα καινούριο ακουστικό βαρηκοΐας. Και πολλές μπαταρίες…
13.Αλέξανδρε,πες αλεύρι, Η κυρία με τον μπερέ σε γυρεύει!
-Τώρα που σε βρήκαν στον τάφο σου τι θα κάνεις Αλέξανδρε;
-Μην λες ονόματα Καρυάτιδα!Μην λες ονόματα!Θα με υποχρεώσεις!
Και στο κάτω,κάτω πως θα καταλάβουν ότι είμαι ο Αλέξανδρος και μάλιστα ο Μεγαλέξανδρος;;Ένα μάτσο κόκαλα κατάντησα.Άντε να βρεις σε ποιόν ανήκουν.
-Το βρίσκουν,το βρίσκουν!Έχεις χάσει επεισόδια καμάρι μου!Εσύ είσαι ξαπλωμένος ….και η κυρία με τον μπερέ δουλεύει για σένα!
-Δηλαδή,δηλαδή,τι θα μου κάνουν τώρα;
-Εκτός από την ηλικία σου το βάρος και το χρώμα των ματιών σου θα σε ψάξουν για δυσκοιλιότητα,αποφρακτική ουροπάθεια,ουρική αρθρίτιδα,ψώρα,πίεση,πέτρες στα νεφρά και……διογκωμένο προστάτη!
-Διογκωμένο προστάτη στα 33 μου καλέ;Τρελή είναι η κυρία με τον μπερέ η πρέπει να την δει…. ανδρολόγος;
Γιατί δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι αυτήν ανδρολόγος την παρακολουθεί και μάλιστα της βρίσκει ανεβασμένο το PSA.
Για λέγε,τι άλλο θα μου κάνουν:
-Πολλά και διάφορα! Πρώτα θα σε ξαπλώσουν τανάσκελα,μετά θα σκύψουν από πάνω σου και θα μετρήσουν τα κοκαλάκια σου!
-Θα σκύψει πάνω από τα κοκαλάκια μου και η κυρία με τον μπλε μπερέ;Never!Φοβούμαι γαρ!
Απροπό,πόσα κόκαλα πρέπει να μου βρουν Καρυάτιδα;
-206!
-Γιατί να βρουν 206;
-Και πόσα να βρουν;
-Να βρουν 106 για να μην με αναγνωρίσουν ποτέ!
-Από το στόμα σου και στου Δία το αυτί αλλά ας πάμε στην επόμενη φάση κατά την οποία θα πέσουν όλοι με τα μούτρα στην λεκάνη σου!
-Τι έχει η λεκάνη μου;Μια χαρά λεκάνη έχω…..sorry είχα!
-Του κόσμου τα μυστικά έχει η λεκάνη σου Αλέξανδρε.
Αν ο σωματότυπος σου ήταν ενδομορφικού τύπου,δηλαδή είχες την λεκανίτσα σου ανοιχτή θα την σκαπουλάρεις γιατί θα την χρεώσουν(την λεκάνη λέμε) η στην μανούλα σου την Ολυμπιάδα,η στην Ρωξάνη,την αγαπητότατη σύζυγο σου,άντε και στην γκόμενα του πατέρα σου την Κλεοπάτρα που δυστυχώς για την μανούλα σου την πήρε με παπά και με κουμπάρο.
Με στενή λεκάνη όμως τα πράγματα γίνονται ζόρικα,γιατί θα σε χρεώσουν στο αντρικό φύλο!
-Να το γυρίσω;
-Κάποιοι λένε ότι….. γυρισμένο το είχες από τότε αλλά ας μην το κάνω θέμα.Πάντως,τι τόθελες και εσύ εκείνο το….."το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου για μένα είσαι εσύ" που είπες για τον Ηφαιστίωνα;
-Είπα εγώ τέτοιο πράγμα Καρυάτιδα;Θα με πεθάνεις…..πεθαμένο άνθρωπο! Εγώ είπα….."είσαι το πολυτιμότερο πλάσμα του κόσμου,αν πεθάνεις θα σε ακολουθήσω" για τον Ηφαιστίωνα,αλλά δεν φταις εσύ αλλά αυτό το αμερικανάκι ο Στόουν που εκτός ότι με παρουσίασε με βαμμένη κουρούπα και μάλιστα με ξανθό ανοιχτό νούμερο 9 της Loreal,μου καταλόγισε και ομοφυλοφιλικές τάσεις για να κόψει εισιτήρια ο αχρείος.
-Μην μου συγχύζεσαι νεκρός άνθρωπος και ας επιστρέψουμε στην στενή λεκάνη.
-Μόνο εγώ είχα στενή λεκάνη Καρυάτιδα;Να σου απαριθμήσω εγώ ονόματα της εποχής μου με στενές λεκάνες να σου φύγει ο….βόστρυχος(η μπούκλα ντε).
-Καλά,καλά!Αυτά τάπαν και άλλοι ξαπλωμένοι τανάσκελα και την πάτησαν!
Δεν μου λες Αλέξανδρε,η οδοντοειδής επιφάνεια σου σε ποια φάση ήταν όταν σε χάσαμε καμάρι μου;
-Μα τον Δία,τι είναι πάλι αυτή η οδοντοειδής επιφάνεια που μου τζαμπουνάς;
-Είσαι και στούρνος παλικάρι μου.Τζάμπα πήγαν τα μαθήματα ιατρικής δίπλα στον Αριστοτέλη.Χώρια τα φροντιστήρια! Ελπίζω να σου έμεινε τουλάχιστον κάτι από τις πολιτικές επιστήμες γιατί κρίμα στον κόπο του φιλοσόφου.
Η οδοντοειδής επιφάνεια είναι το σημείο που ενώνεται το ιερούν οστό στην λεκάνη.Του πατέρα σου ήταν στην φάση 5 και του μαρτύρησε και τα 45 καλοκαίρια plus χειμώνες.
-Τι λές βρε παιδί μου!Τώρα καταλαβαίνω γιατί ένας τρελαμένος αρχαιολόγος κρατούσε στην αγκαλιά του την λεκάνη ενός νεκρού στις ειδήσεις των 9:00 στον SKAI και την πασπάτευε με ένα λάγνο χαμόγελο.Έψαχνε την…..φάση της!
-Αλέξανδρε,η κυρία με τον μπερέ είπε ότι σε βρήκαν…… "και εντός και εκτός του τάφου",δηλαδή τα δύο ποδάρια σου ήταν απόξω και το υπόλοιπο σου μέσα στον τάφο.
Μήπως ήθελες να την κοπανήσεις και δεν πρόκανες;
-Κοίτα τι ρωτάει πεθαμένο άνθρωπο! Που να ξέρω μωρή γιατί βρέθηκα μισός απόξω και μισός από μέσα;
Πάντως αν σκύψει η κυρία με τον μπερέ από πάνω μου δεν θα μείνει τίποτα στον τάφο.Μπουχός θα γίνω!
Την φοβάμαι σου λέω!
-Τι να σου πω βρε παλικάρι μου!Σε λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω
-Μήπως να αποκαλυφτώ να γλιτώσω την ξεφτίλα Καρυάτιδα;
-Ναι μωρέ!Τι έχεις να χάσεις;Ένα μάτσο κόκαλα ήσουν πριν και αυτά ατάκτως ειρημένα και ουχί καταμετρημένα,ένα μάτσο κόκαλα θα είσαι και μετά αλλά μετρημένα ένα προς ένα,άσε που θα σταματήσει και αυτή η καραμέλα……. ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος,ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Ζει,θα απαντάς εσύ,και τρίζουν και τα 206 κόκαλα του(αν βρεθούν όλα) με την κατάντια της πατρίδας του!
14."Η Αριστέα στο Μαξίμου"
Αγαπητή Άϊρις,
Με λένε Αντώνη Βενιζέλο και είμαι φανατικός αναγνώστης σου. Δεν σου έχω σχολιάσει ως τώρα λόγω έλλειψης χρόνου, αφού το επάγγελμά μου απαιτεί πολλές υπερωρίες και εξουθενωτικά ωράρια. Είμαι αρχι-μεσάζοντας μιας γερμανικής αλυσίδας που εμπορεύεται χώρες. Τις παίρνουμε όσο-όσο, τις ντεκουπάρουμε και τις πουλάμε ξανά στα διεθνή πρατήρια σαν καινούργιες. Δεν πετάμε τίποτα! Ακόμα και κάτι παλιά κούτσουρα που είχαμε στην πυλωτή για προσάναμμα, τα πέρασα μια στρώση πάουερ-ρέιτζερ και τα έκανα υπουργούς. Απίστευτος δεν είμαι;
Προχτές το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου. Συνήθως βλέπω τον Θεό, αλλά προχτές είδα εσένα. Παντρευτήκαμε που λες και την πρώτη νύχτα του γάμου μας με πήρες στο κυνήγι μ’ ένα ξύλο κοπής, ντεκουπαρισμένο με shabby chic, γιατί πριν ξαπλώσουμε στη νυφική παστάδα, σε ρώτησα αν έχεις πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ. Έγινε της… φωτοσκίασης στην κρεβατοκάμαρα. Αφού μου έκανες το κεφάλι κρακελέ, με έβαλες να γράψω εκατό φορές με στένσιλ πάνω σε μια χαρτοπετσέτα: “Δεν θα ξανακόψω τις συντάξεις των ασφαλισμένων”. Με πήρε το ξημέρωμα να γράφω… Κι ύστερα ξύπνησα. Ωστόσο, μου άνοιξε την όρεξη το όνειρο και τηλεφώνησα στον Γκίκα και του είπα να μου στείλει μια μερίδα κοψίδια από συνταξιούχους. Απίστευτος δεν είμαι;
Χτες επικοινώνησε μαζί μου ο Θεός. Του είπα πως θέλω να ξεκινήσω εργασίες αναπαλαίωσης της Πολιτικής Άνοιξης, γιατί με τη Νέα Δημοκρατία δεν είδα χαΐρι και προκοπή. Μου σύστησε να καλέσω στο Μαξίμου έναν ειδικό στις πατίνες και στα ντεκουπάζ γιατί εμένα –λέει- δεν πιάνουν τα χέρια μου. Απίστευτος δεν είναι; “Τα δικά μου χέρια δεν πιάνουν;” του λέω. Που με το σούπερ-ντούπερ σφουγγαράκι μου (ελαφρώς νωπό), πέρασα με μαύρο ακρυλικό ολάκερη τη χώρα; Και τι ήταν για μένα; “A piece of cake” του είπα και τον τάπωσα. Πριν κλείσει το τηλέφωνο, μου είπε ότι θα μου στείλει μια “Μπλούζα-Ελικόπτερο”, γιατί θα τη χρειαστώ σύντομα. Τι αναιδής! Θα πω στον Γκίκα να του κόψει κανένα φόρο “Θεϊκής Περιουσίας”, για να μάθει να μου αντιμιλάει. Απίστευτος δεν είμαι;
Αγαπητή Άϊρις, καλού-κακού δεν έρχεσαι προς το Μαξίμου; Όχι ότι φοβάμαι τον Θεό, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω κάτι διάρροιες και διαρροές στο σπίτι. Μου ξεφεύγουν αέρια, βουλευτές κι ένα παλιόπαιδο, ο Αλέξης, μου πετάει συνεχώς σπόντες πως αλλάζω τα φώτα στη χώρα και πως στο τέλος θα μείνω μπουκάλα. Κι επειδή θαυμάζω απεριόριστα (εκτός από μένα) κι εσένα, ήθελα να σε παρακαλέσω να βάλεις ένα χεράκι να διακοσμήσουμε τη μπουκάλα μου και να την κάνουμε καινούργια. Να της κολλήσουμε με ατλακόλ βουλευτές και ψηφοφόρους, να βάλουμε δαντελίτσες και τσαχπινιές, να κοτσάρουμε και τίποτα χαρτοπετσέτες με παροχές στις τρύπες των ταμείων, τάχαμου πως δεν είναι πτώχευση, αλλά πτύχωση του υφάσματος. Πως δεν φταίει –και καλά- που τα έκανα κ@@ο με τα πινέλα, αλλά πως ευθύνεται η φωτοσκίαση… Τι λες; Σ’ αφήνω να το σκεφτείς, δεν σε πιέζω. Αλλά ως την ερχόμενη Τρίτη το αργότερο, να είσαι εδώ. Θα σε περιμένω στο σπίτι μου, θα το βρεις εύκολα. Άμα ρωτήσεις πού συχνάζουν κάτι τεμπελχανάδες που ολημερίς ξύνονται και λύνουν σταυρόλεξα στα έδρανα, θα στο δείξουν. Πάρε τελάρα, πινέλα, τζελ, ρελιέφ, δαχτυλοπατίνες, ξύλα, σανίδια, δίσκους, τενεκέδες (τέτοιους, έχω πολλούς στο μαγαζί) και… το τσιμπιδάκι σου μην ξεχάσεις.
Πρώτα ο Θεός, θα την κάνουμε τη χώρα Αntonis Company @ ΣΙΑ. Η ΣΙΑ θα είσαι εσύ. Εγώ θα είμαι ο Αντώνης. Πανέξυπνος δεν είμαι;
Φιλάκια πολλά και σε περιμένω στο εργαστήριό μου.
Αντώνης
Υ.Γ. Έχω κι ελικόπτερο. Άμα θες, πάμε μια βόλτα...
Εδώ τελείωσαν οι επόμενες 6 συμμετοχές
Στην επόμενη ανάρτηση θα βρεις τις τελευταίες 6 συμμετοχές.
Πάτα εδώ και μπες απευθείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.