Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί
με τη μοναδική εμπειρία του να πηδάς στο νερό και να πλατσουρίζεις
για ώρες στη θάλασσα με τους φίλους σου.
Χωρίς έγνοιες, χωρίς σκοτούρες και, κυρίως, χωρίς ίντερνετ.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν
κατά την περίοδο 1900-1970.
Έχω στο σεντούκι μου απίστευτες νοσταλγικές εικόνες
από τα παιδικά μου καλοκαίρια.
Καλοκαίρια γεμάτα δράση, θάλασσα, χώμα,
δροσιστικά μπάνια με το λάστιχο από το πηγάδι μας,
γδαρσίματα, γέλια, ομαδικά παιχνίδια,
σκαρφαλώματα σε δέντρα,
σύκα, πολλά σύκα,
σύκα, πολλά σύκα,
πτώσεις και πάλι γέλια,
ένα θεατρικό έργο που το προβάραμε
ένα ολόκληρο καλοκαίρι και ποτέ δεν ανέβηκε,
από το θίασο της γειτονιάς,
(που γεννήθηκε και πέθανε μέσα σένα καλοκαίρι)
από το θίασο της γειτονιάς,
(που γεννήθηκε και πέθανε μέσα σένα καλοκαίρι)
κι ομαδικές συναθροίσεις με τις φιλενάδες τα βράδια
με την εξιστόρηση φανταστικών ιστοριών.
με την εξιστόρηση φανταστικών ιστοριών.
Βράδια κάτω από τα αστέρια, με το νανούρισμα
από τους ήχους της φύσης.
και τις πυγολαμπίδες να κάνουν κύκλους γύρω μας.
Μέρες και νύχτες καλοκαιριού χωρίς τηλεόραση!
Καλοκαίρια που είχα την ευλογία να ζήσω....
μεγαλόπρεπα στη φύση!
Δεν τα αλλάζω με όλα τα gadgets και τις ευκολίες
της σημερινής πραγματικότητας!
Τι από όλα αυτά θα προλάβουν τα παιδιά του μέλλοντος;
Καλό Σαββατοκύριακο και
Καλό μήνα!
@ριστέα
υγ: ανοικτά είναι εδώ και μπάζει ανέμους! ☺