Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Το πρώτο μου βιβλίο ! (update)


Καλέ πού πήγε το μυαλό σου;
Ότι έγραψα και εξέδωσα βιβλίο; 
Too good to be true ή καλύτερα να πω "του φάνι";
(και μην ρωτήσεις ποιανού Φάνη , ναι; ☺)

και σε λίγο κατεβάζουμε ομάδα σκυταλοδρομίας 
(έλα και θέλουμε έναν τέταρτο!)
για να θυμηθώ το πρώτο βιβλίο που διάβασα.
Αχ μην τσινάς "και τι με ενδιαφέρει τι πρωτοδιάβασες κι άλλες ξινίλες!



Συνήθως κάποια βιβλία μας έχουν σημαδέψει.
Κι αποτελούν ίσως τη βάση για το (μελλοντικό) προφίλ μας ως αναγνώστες.
Κάπου εκεί όταν μάθαμε να διαβάζουμε ή αγαπήσαμε ή μισήσαμε το διάβασμα 
(πάντα παίζουν φυσικά οι εξαιρέσεις).

Και σαν πρώτο βιβλίο μας θα θεωρήσουμε αυτό που ολοκληρώσαμε μόνοι
-χωρίς τη βοήθεια του κοινού (της μαμάς στην προκειμένη περίπτωση).

Σαν πληθωρική σε όλα μου, εκτός από τα κιλά μου (να ξηγιόμαστε)
θα πω δύο γιατί όντως ήταν δύο μαζί
χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν πρώτο και ποιο δεύτερο,
αφού η μνήμη είναι πλέον ασθενική.
Φυσικά δεν έχω ξεχάσει με τίποτα τα συναισθήματα που ένιωσα 
και για τα δύο αυτά βιβλία.
Μπορεί να ξεχνώ πρόσωπα, ονόματα, κυρίως ονόματα συγγραφέων
και τίτλους, δεν ξεχνώ ποτέ όμως πώς ένιωσα διαβάζοντας κάτι,
ίσως γιατί το ρήμα που με αντιπροσωπεύει ως άνθρωπο είναι το νιώθω.
(κι όχι το δημιουργώ όπως θα σκέφτηκες☺)

Μικρές Κυρίες  

( η έκδοση που είχα αλλά όχι πια)
Α, μην το βλέπεις έτσι μαύρο κι άραχνο.
Εγώ το είχα λατρέψει.
Ένιωθα ότι διάβαζα κάτι πολύ σπουδαίο, καθώς ήταν ογκώδες για μένα
μεγάλο σε μέγεθος και σοβαρό (λόγω του μαύρου εξώφυλλου).
Και τι πήγαινα; Τρίτη-τετάρτη δημοτικού!


Και δως του κλάμα η @ριστούλα με το δράμα της αδερφής που πέθανε
στις Μικρές Κυρίες του αμερικανικού νότου
και δως του ακόμα περισσότερο δάκρυ με τις αδερφούλες 
που χωρίστηκαν όταν ήταν μικρούλες
στους δρόμους του Παρισιού.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα και μαγευόμουν!
Στις Μικρές Κυρίες είχα ταυτιστεί με την ατίθαση Τζο,
στις δυο ορφανές επιθυμούσα να επικρατήσει το καλό 
και να πάρουν τέλος τα βάσανα των αδερφών 
που τόσο πολύ χτυπήθηκαν από τη μοίρα.

Χωρίς πλάκα, διάβαζα και ξαναδιάβαζα για χρόνια τούτα τα δύο βιβλία
γιατί η βιβλιοθήκη μου δεν είχε πολλά μυθιστορήματα, πέρα από μερικά κλασικά,
όσο εκπαιδευτικά βιβλία και πολλές εγκυκλοπαίδειες.
Εκείνη τη Γεια σας παιδιά την είχα πάρει τόμο-τόμο και την είχα διαβάσει όλη! 
Η μαμά θεωρούσε ότι τα μυθιστορήματα μου έκλεβαν χρόνο 
από τη μελέτη των σχολικών μαθημάτων.
Επίσης πίστευε ότι μόνο τα εκθεσιολόγια ήταν καλά για μένα
οπότε, ό,τι εκθεσιολόγιο κυκλοφορούσε εκείνα τα χρόνια τα είχα όλα
και τα είχα διαβάσει κι αποστηθίσει ( ήθελα δεν ήθελα!)


Η βιβλιοθήκη μου (που την έχω ακόμα, από την τετάρτη δημοτικού 
και κυριαρχεί στο χώρο του εργαστηρίου μου)
είχε επίσης κι έναν μεγάλο τόμο που παρουσίαζε
σε 4-5 σελίδες όλα τα κλασικά μυθιστορήματα 
(περίληψη, εικόνες, βιογραφικό του συγγραφέα και αποσπάσματα).
Έτσι ήξερα τι ήθελα να διαβάσω όταν μεγάλωνα και θα μπορούσα να 
αποκτώ μόνη μου τα βιβλία μου!.
Ουσιαστική αναγνώστρια έγινα πολύ αργότερα κι αφού είχα πάρει πτυχίο
όταν η πρώτη μου δουλειά ερχόμενη στον Πύργο με το πτυχίο παραμάσχαλα
 ήταν σε..... βιβλιοπωλείο.
Ήταν το 1993 και ήταν ένας ακόμα σταθμός για μένα!

Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω τον πρώτο μου σταθμό και τι ένιωθα διαβάζοντας...

Αλήθεια; 
Ποιος θα πάρει τη σκυτάλη;

@ριστέα
__________________________________


10 ο Συμπόσιο ποίησης (επετειακό)

Έως απόψε στις 8 μμ το Επετειακό μας Συμπόσιο 
δέχεται συμμετοχές.

Έχουμε ξεπεράσει κάθε προσδοκία (μου) ως τώρα, 
μόνο αυτό σας λέω!
Και χαίρομαι γιατί κοντά στους παλιούς έχουμε 
και νέους φίλους κοντά μας!

Η εξαφάνισή μου και τα αναπάντητα σχόλια είναι μέσα 
στο πρόγραμμά της μέρας!
Δεν προλαβαίνω καρδιά μου μου ☺

Σας καλημερίζω από έναν παγωμένο, αλλά ουχί 
χιονισμένο Πύργο.
Φιλιά

@







60 σχόλια:

  1. Είναι ωραίο να γυρνάς ξανά στην ανάμνηση του πρώτου βιβλίου και να φέρνεις ξανά στο μυαλό σου, στιγμές και συναισθήματα που το συνόδευαν!!!!!!!! :)
    ΥΓ: Νόμιζα ότι κάποια κατασκευή έκανες σε βιβλίο, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο και εξού και ο τίτλος!! Ομολογώ με παραπλάνησες χαχα
    Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχα! Η αλήθεια είναι Μαρινάκι μου ότι έχω κάνει ήδη δύο βιβλία παλαίωση με νέο τρόπο, εντυπωσιακό, αλλά δεν έχω προλάβει να σας τα δείξω!
      Φιλάκια πολλά :))

      Διαγραφή
  2. Δεν το πιστεύω, Αριστεα μου!!! Αυτά ήταν και τα πρώτα της κόρης μου!!! Πόσο μου αρέσει!
    Φιλιά γλυκά κοριτσάκι μου :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αααααα θα την πάρω κι εγώ μετά τις εξετάσεις. Σούπερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε ποια σκυτάλη να πάρω που διάβασα πρωτο το ''Δυο Ορφανές'' !!!!!
    Και κλάμααααααα η κυρία !Μου χάλασες την ανάρτηση....

    Περάσαμε ωραία και σήμερα κ. Αριστέα!!!!!Ξαπλωπούλου γωνία δουλευεις! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πλάκα κάνεις;
      αχαχαχα! κλαίωωωωωωωωω!
      Πολλά φιλιά!

      (κρύβε λόγια εσύ!☺)

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα Αριστάκι
    Πόσο όμορφα παρουσίασες τις αναδρομές
    στα πρώτα σου βιβλία....αχ πόσο μας
    συγκινείη αθωότητα εκείνης της εποχής!!!
    Για εμένα το πρώτο ανάγνωσμα ήταν το
    "Χωρίς οικογένεια" και θυμάμαι σαν τώρα
    την αγωνιώδη προσπάθεια μου να συμβάλλω
    -λες και είχα κάποιο μαγικό κουμπί-
    στον αγώνα του ήρωα να βρει τις ρίζες του
    Μετά ήρθαν κι άλλα βιβλία όπως:
    κλασσικά εικονογραφημένα Λουντέμης
    Πηνελόπη Δέλτα Χέμινγουεϊ Ιούλιος Βερν
    Με τον Λουντέμη να κρατάει τα σκήπτρα
    στην κοινωνική μου ευαισθητοποίηση!!!!!
    Κι έπειτα ήρθε η ποίηση κι όλα τα
    συμπαραρτούμενα της...μου έχει μείνει
    μια εικόνα εγώ μονάχη στο μπαλκόνι να διαβάζω
    κι οι φίλες μου ανέμελες τ' απογεύματα να σουλατσάρουν
    Εμμονές...εμμονές που βγήκαν κατά βάσιν
    σε καλό!!!
    Αυτά τα ολίγα...με πήγες πίσω σε χρόνια όμορφα

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η απαντηση σου Ελένη είναι και το δικό μου παρελθόν, με κυρίαρχο το Λουντέμη και το κεφάλι σκυφτό πάνω από τα βιβλία με τις συνομήλικες να σουλατσέρνουν στις πλατείες!

      Διαγραφή
    2. Όλα αυτά που αναφέρεις Ελένη μου εγώ τα διάβασα πιο μεγάλη! Είχε να κάνει με τι βιβλία είχε η βιβλιοθήκη ( και τα οποία δεν αγόραζα εγώ!)
      Λουντέμη διάβασα στα 23 να φανταστείς!
      Αλλά την ποίηση την αγάπησα κι εγώ από μικρή! Από το σχολειό!

      Φιλιά πολλά και στις δύο :))

      Διαγραφή
  6. Αριστέα μου, κατ' αρχήν ευχαριστούμε που παίρνεις και συνεχίζεις τη σκυτάλη από ένα όμορφο και συναισθηματικό "γαϊτανάκι" που ξεκίνησε πριν καιρό με σχετική ανάρτηση στην άλλη φιλόξενη γειτονιά του pathfinder blog με πρώτη φωτιά από την Μάνια (εδώ: http://spirit.pblogs.gr/2016/01/to-prwto-moy-biblio-blogame.html)
    Είναι πολύ όμορφο, "διαφορετικές" δικτυακές γειτονιές να συναντιούνται, να γίνονται "ένα", να πέφτουν τυχόντα σύνορα και διαχωρισμοί. Έτσι μεγαλώνει η αγκαλιά στους δημιουργούς.
    Όσον αφορά τα βιβλία, δεν τα έχω διαβάσει, όμως το πρώτο το είδα και σε κάποια άλλη φίλη σαν "πρώτη της φορά".
    Όμορφες αναμνήσεις καλή μου και καλό είναι να τις ανακυκλώνουμε κατά καιρούς.
    Σε φιλώ, όμορφο απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ,ναι Γιάννη , πήγα κι είδα και της Μάνιας την ανάρτηση ! Κι εγώ χαίρομαι που απλώθηκε σαν καλή επιδημία αυτό το παιχνίδι!
      Οι μικρές κυρίες γυρίστηκαν και σε ταινία με Σάραντον και Ράιντερ πριν κάτι χρόνια :))
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  7. τι ωραια αναρτηση! και ποσα χρονια δε με πηγες πισω τωρα! μενελαος λουντεμης και το ενα παιδια μετραει τ αστρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α πα πα! Δεν θα πάρω τη σκυτάλη! Είμαι για να τρέχω στην ηλικία μου;
    Ωραίες οι Μικρές Κυρίες για ξεκίνημα! Και Οι Δύο Ορφανές επίσης!
    Εμένα το πρώτο μου ήταν το Οδός Αβύσσου, αριθμός 0!
    Κίσιζ δίαρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω, πω! Τι προσωπικότητες είμαστε;;; Από τα πρώτα μου κι εμένα αυτό... Συγκλονιστικό!

      Διαγραφή
    2. αχαχα! Βρε αρτίστα μου, θα είχε ένα ενδιαφέρον πάντως! Εγώ δεν το έχω διαβάσει αυτό που λες εσύ!

      Αλεξάνδρα ...πάει...δεν είμαι προσωπικότητα!

      Φιλιά και στις δύο :))

      Διαγραφή
  9. Όμορφες αναμνήσεις...
    Εν τω μεταξύ, προσπαθώ τόση ώρα να θυμηθώ το δικό μου "πρώτο βιβλίο" και δεν μπορώ. Θυμάμαι τα βιβλία του Μαλό που διάβασα σχετικά νωρίς, την Πολυάννα, την Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά, τα βιβλία του Βερν, το "Ο γέρος και η Θάλασσα" του Χέμινγουεϊ... αλλά δεν μου έκαναν τόση εντύπωση τότε όση μου είχε κάνει πχ η "Άγνωστος" του Bisson, που διάβασα μερικά χρόνια αργότερα (πριν τελειώσω πάντως το Δημοτικό).
    Σε γενικές γραμμές, στο σπίτι μας είχαμε πολλά βιβλία και τα ξεψάχνισα όλα μικρή, ήταν δεν ήταν για την ηλικία μου (!) Θυμάμαι πως τρελαινόμουν από τη χαρά μου όταν μου έφερναν δώρο σε γιορτές κάποιο βιβλίο! Κάτι το οποίο ισχύει ακόμη... :)) Και πρέπει να σου πω πως τα έχω φυλάξει όλα τους - αρκετά από αυτά, καταταλαιπωρημένα από το πολύ διάβασμα.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ πριν τελειώσω το δημοτικό διάβασα Καζαντζάκη και Ντοστογιέφσκι. Ό,τι μας έκανα δώρο ( και πόσο χαιρόμουν που μας έκανα βιβλία φίλοι και θείοι!)
      Αχ τι καλά που τα έχεις όλα Έλλη μου! Εγώ μερικά και σπάω το κεφάλι μου γιατί δεν έχω το έγκλημα και τιμωρία που θέλω να το διαβάσω πάλι μετά από τόσα χρόνια :))

      Πολλά, ζεστά φιλιά :)


      Διαγραφή
  10. Μου αρέσει που έχεις ασθενική μνήμη!
    Σε διαφορετική περίπτωση θα μας έλεγες πόσες σελίδες, κόμματα, θαυμαστικά είχε;
    Άσε μας παιδάκι μου! Δεν θυμάμαι όχι ποιο διάβασα, ούτε καν αν διάβασα! Δουλευόμαστε τώρα;

    Πέρα από την πλάκα που μονίμως κάνω, βρίσκω εξαιρετική την ιδέα αυτής της βιβλιο-σκυταλοδρομίας. Θα συμμετείχα αλλά κάτι μου λέει ότι το -Να Λόλα ένα μήλο- δεν μετράει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχ! Όπως κάνεις τις περισσότερες φορές γράφεις το σχόλιο που θα με κάνει ή να πέσω στα πατώματα (από τα γέλια) ή να χαμογελάσω γλυκά!
      Κι όμως παλιά θυμόμουν τα πάντα Πέτρο! Και τώρα με ενοχλεί που ξεχνάω...

      Διαγραφή
  11. Λοιπόν, έτσι κι εγώ. Ξεχνάω τα πάντα! Τίτλους, συγγραφείς, υπόθεση, ακόμα και χαρακτήρες! Αλλά ποτέ το πώς ένιωσα!
    Έχω κρατήσει κι εγώ την παιδική μου βιβλιοθήκη. Εμένα πάλι οι γονείς μου χαίρονταν όταν διάβαζα εξωσχολικά, καμιά σημασία δεν έδιναν στα του σχολείου.
    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α πόσο μοιάζουμε Αλεξάνδρα μου! Εκτός από τους γονείς μας! αχαχαχα! Ευτυχώς που παρ όλα αυτά η δίψα για διάβασμα φούντωσε από μικρή ηλικία!
      Φιλάκια πολλά! :)

      Διαγραφή
  12. Πωπω όντως πολύ επιβλητικό το βιβλίο με το μαύρο εξώφυλλο! Φαντάζομαι πόσο σοβαρό θα σου φαινόταν σαν παιδάκι, σχεδόν τρομακτικό, χαχα. Πολύ γλυκές οι αναμνήσεις που ξυπνούν οι τίτλοι που έχουμε διαβάσει και μας άρεσαν, ειδικά αν μιλάμε για όταν ήμασταν παιδιά!

    Μου αρέσει το θέμα και ίσως πάρω κι εγώ τη σκυτάλη, χεχε! Αλλά προς το παρόν διάβασμα! Πάλι την έχω σκαπουλάρει... Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να την πάρεις Μαριώ μου! Έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, οπότε τα δικά σου βιώματα έχουν ένα ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα ! :))
      Φιλάκια πολλά !

      Διαγραφή
  13. Δε θα το πιστέψεις! Τις δύο ορφανές διαβάζω τώρα! :))) δεν το ήξερα και το βρήκα κατά τύχη σε ένα πανηγύρι. Και μάλιστα διάβασα πως δεν τυπώνεται πια, γι'αυτό και νιώθω πολύ τυχερή που κρατάω στα χέρια μου ένα από τα τελευταία αντίτυπα.
    Τις μικρές κυρίες τις είχα διαβάσει πολύ μικρή, σαν εσένα.. δε θυμάμαι τίποτα πια :) είχε και συνέχεια, οι μικρές κυρίες παντρεύονται, μου άρεσε πολύ κι αυτό!
    Αχ πόσο πίσω με πήγες...
    Μακάρι να είχα άπλετο χρόνο, μα την αλήθεια δε θα ξεκολλούσα τα μάτια μου από τις σελίδες των βιβλίων! :)
    Καλό βράδυ Αριστούλα μου! αν βρω λίγο κέφι, θα πάρω τη σκυτάλη!
    φιλάκια πολλάάα! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ οι Μικρές Κυρίες είχαν πολυδιαβαστεί και θυμάμαι έτσι τα πάντα! Αντίθετα στις Δυο Οεφανές θυμάμαι το κλάμα και την αγωνία μου! Ότι βασανίστηκαν πολύ μέχρι να σμίξουν! Λεπτομέρειες όμως όχι !
      Έχεις αρχίσει και βιβλιο-μαραθώνιο φέτος ε;
      Καλές αναγνώσεις αγαπάκι μου :))

      Διαγραφή
  14. Έχω μιλήσει πολλές φορές για τα πρώτα εκείνα βιβλία...
    "Οι άθλιοι", "Μικρές κυρίες", "Με οικογένεια", "Χωρίς οικογένεια".... και άλλα πολλά, που έρχονταν στα χέρια μου στις διακοπές των Χριστουγέννων, δώρα απ' τους γονείς μου και κάποιους συγγενείς και δεν έβλεπα την ώρα να τα διαβάσω, να τα ξεφυλλίσω, να τα χαϊδέψω, να τα μυρίσω. Βλέπεις τότε ήταν λιγοστά κι αυτά και αφού τα διάβαζα τα έδινα σε άλλα παιδιά κι έπαιρνα απ' αυτά τα δικά τους. Κι όταν τα τέλειωνα όλα, άρχιζα πάλι να τα διαβάζω απ' την αρχή σαν να ήταν η πρώτη φορά, με τον ίδιο ενθουσιασμό. Βυθιζόμουν σ' αυτά κι ήταν σαν να παρακολουθούσα τις ιστορίες τους από μια γωνιά αόρατη σε αλλοτινές εποχές.
    Δυστυχώς αργότερα, όταν μεγάλωσα λίγο, αυτονόητο ήταν ότι αυτά θα πέρναγαν στην ιδιοκτησία της μικρότερης αδελφής μου και το χειρότερο ήταν που η μαμά μου, για εξοικονόμηση χώρου και χωρίς να μας ρωτήσει, τα χάρισε σε ξαδελφάκια μας μικρότερης ηλικίας και τώρα πια δεν έχω κανένα απ' αυτά στα χέρια μου.
    Ευχαρίστως θα τα αγόραζα και πάλι αλλά είμαι σίγουρη πως δεν θα ήταν εκείνα τα ίδια με το illustration έγχρωμο σκληρό εξώφυλλο και τα άθλιας ποιότητας εσωτερικά φύλλα τους με τις ασπρόμαυρες ελάχιστες εικονογραφήσεις.
    Κάτι που σήμερα θα αποτελούσε μειονέκτημα για παιδικά βιβλία, ωστόσο η έλλειψη εικονογράφησης έβαζε το νου μας να ζωγραφίσει με τα δικά του χρώματα όλες τις μαγευτικές αυτές ιστορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ από μικρή είχα τη συνήθεια αυτή : να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το ίδιο βιβλίο Φλώρα μου!
      "Τα άθλιας ποιότητας εσωτερικά φύλλα" πόσο δίκιο έχεις! Αλλά νομίζω μας άρεσαν ακόμα κι αυτά εκείνα τα χρόνια!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη δική σου νοσταλγική και τρυφερή αναδρομή!
      Πολλά φιλιά :))

      Διαγραφή
  15. Αριστέα μου τι ωραίο θέμα ανάρτησης! Εγώ δεν είχα βιβλιοθήκη αλλά είχα τη τύχη να γνωρίσω μια δασκάλα που εγκαινίασε δανειστική βιβλιοθήκη όταν ήμουν στη Πέμπτη και έκτοτε, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια με τα παιδιά, μπαινοβγαίνω στη δανειστική βιβλιοθήκη! Από τα πρώτα βιβλία που με σημάδεψαν λοιπόν ήταν οι Νικήτές της Ζώρζ Σαρή με την ίδια να είναι αγαπημένη μου, σε σημείο να της στείλω γράμμα και να αλληλογραφούμε για λίγο καιρό! Κυρίαρχοι επίσης στα παιδικά μου αναγνώσματα ήταν η Δέλτα, ο Λουντέμης. Με τη μάνα μου κι εγώ να μου λεει να διαβάζω τα μαθήματα μου κι εγώ να διαβάζω βιβλία στα κρυφά με το φακό κάτω από το πάπλωμα την ώρα του ύπνου! Τι μου θύμισες τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαρή, (όπως και Λουντέμη) διάβασα μετά τα 23 ! Και τη λάτρεψα!
      αχαχαχα! Κι εγώ κρυφά διάβαζα! Αχ τι χρόνια εκείνα!

      Φιλάκια πολλά Δέσποινα!

      Διαγραφή
  16. Τί ωραία αναμνηση.. το πρώτο βιβλιο!! Πολύ ομορφο που το θυμηθηκες και το μοιραστηκες μαζί μας ! ευχαριστουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. αναμνήσεις ωραίες!!! παιδικές και χαραγμένες βαθειά... αυτά είναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλε που τα θυμάστε??? Εγώ δεν είμαι σίγουρη για το ποιο ήταν το πρώτο. Σίγουρα όμως αυτό που με στιγμάτισε ήταν το καπλάνι της βιτρίνας της Αλκης Ζέη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καπλάνι μου άρεσε κι εμένα! Σε μεγάλη πια ηλικία :))
      Φιλιά πολλά Χριστίνα μου :))

      Διαγραφή
  19. Άλλη μία πανέμορφη αναδρομή στο παρελθόν.
    Νοσταλγία μου μύρισε σήμερα το σπιτάκι σου
    Το δικό μου πρώτο βιβλίο ήταν Οι Νικητές της Σωρζ Σαρρή. Υπέροχο.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε αυτή η αναδρομή Κικίτσα μου!
      Φιλάκια πολλά :))

      Διαγραφή
  20. Αν εγώ τώρα πω ότι δεν έχω διαβάσει κανένα από τα δυο τι θα μου πεις;;; :Ρ
    Γενικά δεν ήμουν ποτέ του διαβάσματος, αν και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να μου αρέσει...!!
    Καλή σου μέραααα ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι δεν έτυχε Ωραιοζήλη μου!
      Είναι άπειροι οι τίτλοι.... :))

      Φιλάκια πολλά :)

      Διαγραφή
  21. Κι εγώ είχα διαβάσει τις μικρές κυρίες (δεν θυμάμαι πότε ακριβώς) αλλά δύο από τα πρώτα (δεν θυμάμαι αν ήταν και τα πρώτα πρώτα) ήταν ο Τρελλαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα και το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα του Λουντέμη. Από τότε έγινα φανατική αναγνώστρια και συνεχίζω ως σήμερα. Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι οι περισσότεροι βιβλιόφιλοι έχουμε διαβάσει το Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα άσχετα από την ηλικία που έγινε!
      Πολλά φιλιά Χριστίνα μου :))

      Διαγραφή
  22. Η μνήμη μου δυστυχώς δε με βοηθάει όσο θα ήθελα, αλλά ένα από τα πρώτα μου βιβλία είναι «Το Κάτι Άλλο» της Κάθριν Κέιβ, το οποίο παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία μέχρι σήμερα.
    Αναμφίβολα, επίσης, διάβασα μικρή τις «Μικρές Κυρίες», τον «Τομ Σόγιερ» και τη «Μαύρη Καλλονή».
    Από εκεί και πέρα θυμάμαι αρκετά ακόμη αγαπημένα βιβλία, μα δυστυχώς τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει(γι' αυτό βέβαια φταίει και το ότι δεν μου έχουν μείνει πολλά βιβλία από την παιδική μου βιβλιοθήκη αφενός επειδή κάποια χάθηκαν ανεξήγητα, αφετέρου γιατί διάβαζα πολύ συχνά δανεισμένα βιβλία από την παιδική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου με αποτέλεσμα να μπορώ να κρατήσω τα αντίτυπα -δυστυχώς αυτό με τους τίτλους το παθαίνω και με τα βιβλία που έχω δανειστεί μετά την ενηλικίωση μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το χάθηκαν ανεξήγητα ισχύει και σε μένα και με στενοχωρεί! Θυμάμαι ποια δάνεισα και δεν μου τα επέστρεψαν ποτέ, ή ποια χάρισα εγώ η ίδια. Τα άλλα πώς χάθηκαν οεο;
      Κι εγώ ξεχνώ τους τίτλους και τα ονόματα και με στενοχωρεί πολύ αυτή η φθίνουσα μνήμη!
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου Λίζα!

      Διαγραφή
  23. Tι τα θες μανίτσα μου τα περασμένα; αντε να παω πόοοοοσο πίσω πια;δεν θυμαμαι σαν παιδι που ειχα τελειωσει το δημοτικο να έχω χρονο για διαβασμα αλλα και το βιβλίο ηταν είδος πολυτελειας τότε οπως καταλαβενεις Αριστακι μου.
    Το πρωτο βιβλιο που θυμαμαι να διαβασα και ν αμου εχει μεινει στο μυαλο ετων 17..χι.χ και ηταν.....θρίλερ... οταν θα βρω τον χρονο θα παρω την σκυταλη λιγο αργοτερα .. εχω επίγοντα θεματα τωρα..χι.χι.χι.. φιλακιαααααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν άλλα εκείνα τα χρόνια Ρουλίτσα μου! Σε νιώθω!
      Θα περιμένω να διαβάσω και τη δική σου ανάρτηση!
      Φιλάκια πολλά :))

      Διαγραφή
  24. Εγώ που δεν έχω διαβάσει, ούτε το ένα ούτε το άλλο?!
    Χμμμμ...
    (Θέλω και τη Ρουλίτσα στην blogerική ομάδα σκυταλοδρομίας!!!)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Αριστάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έτυχε Γιάννα μου!Απλούστατο!
      Κι εγώ τη θέλω τη Ρούλα μου στην ομάδα! Όπως κι εσένα! αχαχα!
      Φιλάκια πολλά! :)

      Διαγραφή
  25. Μικρή μου κυρία τι μου θύμισες... Με καλύβα του μπάρμπα Θωμά νομίζω ξεκίνησα (έχουν περάσει και κάτι αιώνες από τότε), με "Μικρό σπίτι στο λιβάδι" & Μανίνα πορεύτηκα κι ύστερα ήρθαν οι ... μέλισσες.
    Φιλιά Αριστάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχα! Μανίνα! Που τη θυμήθηκες! Μεγάλωσε πολλές φουρνιές κοριτσιών! αχαχαχα!
      Ευτυχώς που ήρθαν οι μέλισσες κανελλάκι μου:))
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  26. Βρε εσείς έχετε καλή μνήμη! Σιγά μην θυμάμαι πιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Σίγουρα ένα από όλα που αναφέρθηκαν θα ήταν! :)) Θυμάμαι πάντως έντονα πολλά εξώφυλλα από εκείνα τα βιβλία που υπάρχουν ακόμα στο σπίτι της βιβλιοφάγου sister!
    Καλή επιτυχία να ευχηθώ στους συμμετέχοντες του συμποσίου και ένα υπέροχο σαββατοκύριακο σε όλους! Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχαχα! Στα πήρε όλα η βιβλιοφάγος της οικογένειας ε;
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και την ευχή Βιβή μου!
      Φιλάκια πολλά :))

      Διαγραφή
  27. Τις μικρές κυρίες τις ειχα στη συλλογή μου και φυσικά τις είχα διαβασει πάνω από μια φορά,οπότε καταλαβαίνω πως ένιωθες!!
    Τις δυο ορφανές τις έχω δει και σε θεατρική παράσταση και μάλιστα οι ηρωίδες ήταν άντρες που έκαναν τις γυναίκες...χαχα! Τι με βάζεις να θυμάμαι!!
    Τα βιβλια ό, τι χρώμα κι αν είχαν, με γοήτευαν κι από μικρή διάβαζα και λογοτεχνικά που δεν ήταν καθόλου παιδικά!
    Σε ευχαριστώ πολύ για την αναφορά!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ τώρα το έμαθα ότι ήταν θεατρικό και έχουν ανέβει και στην χώρα μας! Εννοώ ψάχνοντας για το εξώφυλλο 9 που δεν ήταν το δικό μου) οπότε φωτογράφισα το δικό μου που ευτυχώς υπάρχει ακόμα :))
      Κοίτα να δεις που και να μην έλεγες για την αγάπη σου για τα βιβλία που εγώ το ήξερα ... αχαχα!
      Φιλάκια πολλά Μαρία μου!

      Διαγραφή
  28. Πολύ πολύ χαρούμενη, μη με ρωτάς γιατί... νομίζω πως είναι όλα αυτά τα εξώφυλλα όσο πιο "μαύρα και άραχνα" τόσο πιο πολύ αγαπήθηκαν!!! Ασχετο, αλλά αν δεις το βιβλίο συνταγών της Χρύσας παραδείση που έχω μικρή κληρονομιά από τη μαμα, εκδόση 1965 δεν είναι μόνο ένα χάλι ή δύο είναι βρωμερό μα τόσο τόσο πολύτιμο...
    Είμαι η Μάνια και σε βλέπω τακτικά που σχολιάζεις στον Γιάννη μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Το ξέρω το βιβλίο συνταγών της Παραδείση. Το είχε η μαμά μου, όπως και της Σ. Σκούρα!
      Μάνια σε καλωσορίζω και χαίρομαι για την ιδέα που είχες και εξαπλώθηκε σαν μια (καλή ) επιδημία!
      Φιλιά!

      Διαγραφή