Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.
Επιτέλους! Το 20ο Συμπόσιο Ποίησης είναι εδώ!
Ξέρω ότι σας έλειψε, γιατί το δείξατε...και με το παραπάνω!
Ξέρω ότι σας έλειψε, γιατί το δείξατε...και με το παραπάνω!
Από εσάς αυτή τη φορά θέλω να μην λιγοψυχήσετε.
Να βαστάξτε γερά και να το δείτε καθαρά σαν γιορτή της Ποίησης.
Όχι διαγωνισμό.
Διαβάστε με την ψυχή σας, για την ψυχή σας και έπειτα
κάντε την πέτρα κι αφήστε την αξιολόγησή σας.
Σίγουρα θα υπάρξουν αδικίες και το αποτέλεσμα
δεν θα είναι και τόσο αντικειμενικό.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά!
Κι όλη αυτή η εισαγωγή έγινε γιατί
38
(εξαιρετικές) συμμετοχές, όσο να το κάνεις, δεν το λες κι εύκολη δουλειά!
Ξελαζιστείτε τώρα για να προχωρήσουμε! ☺
Δεν μετανιώνω στιγμή για την παραπάνω δουλειά που είχα,
καθώς για μια ακόμα φορά επέτρεψα τις διπλές συμμετοχές.
Όλα τα ποιήματα είναι αξιόλογα και χαίρομαι που υπάρχουν
και στολίζουν το 20ο μας Συμπόσιο!
Να βαστάξτε γερά και να το δείτε καθαρά σαν γιορτή της Ποίησης.
Όχι διαγωνισμό.
Διαβάστε με την ψυχή σας, για την ψυχή σας και έπειτα
κάντε την πέτρα κι αφήστε την αξιολόγησή σας.
Σίγουρα θα υπάρξουν αδικίες και το αποτέλεσμα
δεν θα είναι και τόσο αντικειμενικό.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά!
Κι όλη αυτή η εισαγωγή έγινε γιατί
38
(εξαιρετικές) συμμετοχές, όσο να το κάνεις, δεν το λες κι εύκολη δουλειά!
Ξελαζιστείτε τώρα για να προχωρήσουμε! ☺
Δεν μετανιώνω στιγμή για την παραπάνω δουλειά που είχα,
καθώς για μια ακόμα φορά επέτρεψα τις διπλές συμμετοχές.
Όλα τα ποιήματα είναι αξιόλογα και χαίρομαι που υπάρχουν
και στολίζουν το 20ο μας Συμπόσιο!
30
φίλοι με οδηγό τη λέξη
Ψυχή
φίλοι με οδηγό τη λέξη
Ψυχή
πραγματικά μεγαλούργησαν!
Φυσικά είχατε, όπως πάντα, την ελευθερία να τη χρησιμοποιήσετε ελεύθερα
σε έμμετρο λόγο, ελεύθερο στίχο, ολιγόλεκτα ή χαϊκού,
και πιστέψτε με, απ' όλα έχει κι αυτό το Συμπόσιο!
Ξεχειλίζει από συγκίνηση, έρωτα, κι ευαισθησία! Κι όχι μόνο!
Ξεπεράσετε τις προσδοκίες μου, οπότε,
όπως κάθε φορά, θεωρώ πως αυτό το Συμπόσιο
πήγε ένα σκαλάκι πιο πάνω!
Φυσικά είχατε, όπως πάντα, την ελευθερία να τη χρησιμοποιήσετε ελεύθερα
σε έμμετρο λόγο, ελεύθερο στίχο, ολιγόλεκτα ή χαϊκού,
και πιστέψτε με, απ' όλα έχει κι αυτό το Συμπόσιο!
Ξεχειλίζει από συγκίνηση, έρωτα, κι ευαισθησία! Κι όχι μόνο!
Ξεπεράσετε τις προσδοκίες μου, οπότε,
όπως κάθε φορά, θεωρώ πως αυτό το Συμπόσιο
πήγε ένα σκαλάκι πιο πάνω!
Σας θερμοπαρακαλώ:
➤Μην τρομάξετε
με τις πολλές συμμετοχές μας
➤ Ή με τον όγκο κάποιων από αυτές!
➤Μην λιποψυχήσετε ! Φθάστε ως το τέλος!
⤋
➤Μην τρομάξετε
με τις πολλές συμμετοχές μας
➤ Ή με τον όγκο κάποιων από αυτές!
➤Μην λιποψυχήσετε ! Φθάστε ως το τέλος!
➤Νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων και συνμπλόγκερς!
➤Πάρτε ανάσες. Θα σας χρειαστούν!
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων και συνμπλόγκερς!
➤Πάρτε ανάσες. Θα σας χρειαστούν!
Ξαναγυρίστε.
Απολαύστε.
Συγκινηθείτε.
Στο τέλος, τυπικά και μόνο, δώστε τις ψήφους σας.
Απολαύστε.
Συγκινηθείτε.
Στο τέλος, τυπικά και μόνο, δώστε τις ψήφους σας.
Γνωρίζω τις δυσκολίες και σας νιώθω
Η αξιολόγηση γίνεται για τη χαρά της διαδικασίας και σύμφωνα με την
υποκειμενική άποψη των φίλων που βαθμολογούν.
Η αξιολόγηση γίνεται για τη χαρά της διαδικασίας και σύμφωνα με την
υποκειμενική άποψη των φίλων που βαθμολογούν.
Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους
όσοι θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Το Συμπόσιο είστε εσείς! Είναι δικό σας!
◙
Τα 38 ποιήματα τα μοίρασα, σε 3 αναρτήσεις.
Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους!
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
◙
Και σε αυτό το Συμπόσιο εφάρμοσα κλήρωση
για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών.
Η κλήρωση έγινε μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
◙
Και σε αυτό το Συμπόσιο εφάρμοσα κλήρωση
για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών.
Η κλήρωση έγινε μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:
Οι όροι της βαθμολόγησης:
Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.
Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!
ΠΡΟΣΟΧΗ
Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:
Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.
Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.
Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.
Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο
το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους
στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.
Από αυτή τη στιγμή, έως και την
Πέμπτη, 31 Μαΐου, στις 8 το βράδυ,
Πέμπτη, 31 Μαΐου, στις 8 το βράδυ,
διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.
Παρασκευή 01/06
θα έχουμε τη γιορτή λήξης
και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή.
Από αυτό το συμπόσιο και πέρα δεν θα υπάρχει η κλήρωση.
Κράτησα έπειτα από πολλή σκέψη μόνο τη βράβευση του πρώτου νικητή.
Ελπίζω στην κατανόησή σας.
Παρασκευή 01/06
θα έχουμε τη γιορτή λήξης
και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή.
Από αυτό το συμπόσιο και πέρα δεν θα υπάρχει η κλήρωση.
Κράτησα έπειτα από πολλή σκέψη μόνο τη βράβευση του πρώτου νικητή.
Ελπίζω στην κατανόησή σας.
Αφήνετε το σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.
Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.
Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή, αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.
Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος, δυστυχώς δεν θα μπορέσω αυτή τη φορά
να το διορθώσω εγκαίρως.
να το διορθώσω εγκαίρως.
Σας θυμίζω:
Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.
Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.
Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους
έρχομαι σε αλληλεπίδραση.
Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε
(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων
του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).
Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,
μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.
Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση,
μόνο φίλοι αναγνώστες.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Καλή σας ανάγνωση!
@ριστέα
1.Έρωτας
Τα χνάρια σου ακολούθησα ένα βράδυ
εκεί που συναντιούνται οι ψυχές
εκεί που γίνονται ένα οι δρόμοι
κι αλλάζουν όψη οι γειτονιές.
Στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου βρήκα λιμάνι
στο βλέμμα σου βρήκα ζωή
και στης ψυχής σου το ακρογιάλι
ζωγράφισα μια χαραυγή
Στου κόσμου το μακρύ σεργιάνι
Ψυχή μου, το χέρι σου κρατώ
και κάθε δάκρυ στο μαξιλάρι
έγινε πλέον φυλαχτό
Κρατάς δοξάρι κι εγώ βιολί
είσαι η ανάσα κι εγώ η πνοή
είσαι η στράτα κι εγώ το βήμα
ο ήλιος είσαι κι εγώ η αχτίδα…
2.Σ' αγαπώ
Ψυχή μου
δε βαστώ μακριά σου,
ψυχή μου
όχι χωρίς τα φιλιά σου.
Ψυχή μου
έλα μια νύχτα ξανά,
ψυχή μου
να ανεβούμε ψηλά.
Χαρά μου
μες του μυαλού την ηχώ,
χαρά μου
δεν έπαψα ποτέ να σ' αγαπώ.
3.Το γεννηταρούδι
Ο γυρίνος έκανε ταμπούρλο
το καβούκι μιας χελώνας,
η φάλαινα έδινε ρυθμό
χτυπώντας την ουρά της,
οι λιττορίνες ξεβίδωσαν τα καβούκια τους,
τα έκαναν μεγάφωνα
και ανακοίνωσαν το σημαντικό γεγονός:
«Γεννήθηκε!»
Η ματιά σου έπεφτε στο μωρουδιακό κορμί,
άντυτο ακόμα·
όπως γυμνό σε άφηνε η άδολη ματιά του.
Το ονόμασαν Φιλία·
έμελλε να είναι το μελιχρό φιλί στους ανθρώπους.
Γελούσε
για να σκοτώσει φόβους,
αφουγκραζόταν
όταν ο θόλος της λύπης βάραινε ολοένα και περισσότερο,
γινόταν άνεμος
για να σφουγγίσει το δάκρυ.
Γινόταν ήλιος
για να λάμψει πιότερο το πρόσωπο στη χαρά,
ο πιο γλυκός ήχος
για να δώσει θάρρος για το βήμα προς τα εμπρός,
ένα χνάρι
ανεξίτηλο μες στη ψυχή.
4.Πού είσαι μαμά;
Που είσαι μαμά, σε ψάχνω τόσες ώρες
Άρχισα να κρυώνω, πεινάω
και αισθάνομαι άσχημα
Και όλοι αυτοί οι ήχοι γύρω μου τι είναι;
Και αυτή η μυρωδιά,
θαρρείς και βρίσκομαι ανάμεσα σε σκουπίδια,
Νιώθω περίεργα, χάνομαι,
Μα δε με ακούει κανεις που κλαίω;
Ανοίγω ξανά τα μάτια μου
και είναι λες και πετάω
Όλα θολά και συγκεχυμένα
Ένα κορίτσι με όμορφα μαλλιά
και θλιμμένα μάτια
Και μετά ένα τρομερό τίποτα
Φώτα, πολλά φώτα και ξαφνικά σκοτάδι
Φοβάμαι εδώ πέρα και δεν θέλω να πεθάνω
Η ψυχή μου πεταρίζει μαμά
Τι έκανα, μου λες, για να το αξίζω αυτο;
Μόλις τώρα ήρθα στην ζωή
Δεν θα ξανακλάψω μαμά, αλήθεια
Και πες στην γιαγιά και στον παππού
ότι θα είμαι καλό παιδί
Και στον μπαμπά το ίδιο, κι ας μην με θέλει
Στο ορκίζομαι, ένα να με πάρεις,
και θα είμαι καλό παιδί μαμά...
5.Βασίλισσα
Στάσου όρθια
Όρθια!
Ξανά και ξανά
σε ρίχνει διαγώνια
Αξιωματικός
η Μοίρα σου Αιώνια.
Χτυπάς τα πόδια
όπως ο Ίππος
για λίγο.
Πύργος
φράζει την αναπνοή
σκλάβα κλείνομαι η Ψυχή
στα ενδότερα.
Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω
ένα αριστερά, ένα δεξιά
κλειστός η ζωή σου χορός.
Τετράγωνο στις γωνίες
το κεφάλι χτυπάς.
Βαλς
Χορεύεις μόνη
Στον Έρωτα έχεις ταχθεί Πιόνι.
6.Ζωή μισή
Η ανάσα της έγινε βαριά.
Το βήμα της άρχισε να τρεμοπαίζει.
Τα μάτια της θόλωσαν.
Ήταν μόνη.
Ένιωθε αβοήθητη.
Αισθανόταν κουρασμένη.
Χρειαζόταν χρόνος.
Να ανακτήσει τις δυνάμεις της.
Χρόνος που δεν είχε.
Θέλησε να φωνάξει.
Προσπάθησε να κρατηθεί.
Ήξερε πως τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο.
Οι πράξεις.
Τα λόγια.
Οι σκέψεις.
Γίνονταν τώρα κόμπος στο λαιμό.
Γροθιά στο στομάχι.
Αβάσταχτος πόνος.
Όλα έγιναν στάχτη.
Εκείνη άδειασε.
Εκείνος έφυγε.
Πέρασαν ώρες.
Φαίνονταν μήνες.
Χρόνια που δεν πέρασαν μαζί.
Έκλεισε τα μάτια.
Η ψυχή της λύγισε.
Τα δάκρυα έγιναν βροχή.
….
Μέσα μου.
Μαζί μου.
Δικός μου.
Και τώρα με άφησε.
Χωρίς να με πάρει μαζί.
Λες και ποτέ δεν μ’ ένιωσε.
Ψυχή μου.
Μικρό μου.
Παιδί.
Έφυγες.
Πριν σε γνωρίσω.
Πριν σε αγγίξω.
Και η ψυχή μου, δεν έχει τώρα πια ψυχή.
7.Το άγγιγμά σου
Νάμαστε πάλι από βραδύς σε άναρχο ταξίδι...
ψυχή μου κι αν ερίγησες μαζί μου κατεβαίνεις
βάστα γαλήνια προσμονή και όνειρο μεγάλο.
Καθώς το φως απλώνεται αντίκρυ στο σκοτάδι
χρώματα κόκκινα μαβιά με δάκρυα πλασμένα
σε πέπλα άμορφα βαριά αέρινα σε παίρνουν.
Αισθήσεις πρόσχαρες πολλές στα χρόνια πιεσμένες
αντάρα κάνουν βουερή διέξοδο γυρεύουν.
Κοιτάζουν πίσω, ξανά μπροστά
αναμετρούν τα πρέπει
στα “θέλω” μένουν δεκτικά
η ελπίδα να τα τρέφει.
Και να ο φόβος...σέρνοντας χαλκάδες με σκοτάδι
ρίγος σκορπά θανάσιμο αγχώνει την ανάσα
γυρεύοντας το γλυτωμό κοντά σου με λατρεία.
Ποια ηδονή θερμή στα μάτια σου ;
Ποια ελπίδα στην καρδιά σου ;
Ποιος τάχα φάρος λαμπερός την όψη σου φεγγίζει.
Πόθος καλοφόρετος ...εκεί είναι σε προσμένει !
Σκοτάδι κάποτε βουβό, βαρύ μέσα στο δώμα
γίνηκε τώρα φωτεινό, δες το γεμάτο χρώμα.
Μέτρο, φραγμοί κι αναστολές σαρώνονται σιμά σου
Όλα τα πρέπει λες μαζί, τα χιλιοφορεμένα
αέρας έγιναν, σκορπούν στου πόθου τη λαγνεία.
Δες την πως στέκει απόλυτη, πλανεύτρα, αλλοπαρμένη,
όλα γυρίζουν μες στο φως, στη δίνη των χρωμάτων,
τα βήματά σου βιαστικά στα υγρά της μονοπάτια.
Κανείς δε στέκει δισταγμός, κανείς δεν μένει πόνος.
Αρχόντισσα ζάλη ερωτική, ανίκητη νεράιδα
σε φτάνει στην κορύφωση, στο ύστερο ταξίδι.
Αφήνεσαι, υπνωτίζεσαι σαν όλα τα όνειρά σου
ζωή πάνω απ’ τα όρια, αισθήσεις δίχως τέλος
μες των φιλιών την αγκαλιά, και στων ματιών τη χάρη.
Ανάσες της καρδιάς ακούς, θεριεύουν, ψιθυρίζουν
κάθε σου λέξη ανείπωτη, κάθε αγκαλιά στη φλόγα.
Θέλεις εκεί κάτι να πεις, κάτι να την ρωτήσεις.
Να απλώσεις πια το χέρι σου στα μεταξένια χείλη,
κοιτάζοντας αχόρταγα τα άφυλά της μάτια.
-Ποια είσαι ; πες μου ! καρτερώ το μυστικό όνομά σου !
-“Φαντασίωση” να με λες! Για πάντα θα σε καρτερώ, στο κάθε άγγιγμά σου.
8.Τα χαϊκού της ψυχής
Η ψυχή του Μαΐου,
ανακυκλώνει,
αισθήματα και σκέψεις.
Η ψυχή της Άνοιξης,
γεννιέται πάνω,
σε βράχους ερημικούς
Η ψυχή της ζωής μας,
ξαπλώνει μέσα,
σε δυο χέρια παιδικά.
Μετρώντας τις συλλαβές,
φτιάχνω χαϊκού,
του μυαλού κατάθεση.
Τα χνάρια σου ακολούθησα ένα βράδυ
εκεί που συναντιούνται οι ψυχές
εκεί που γίνονται ένα οι δρόμοι
κι αλλάζουν όψη οι γειτονιές.
Στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου βρήκα λιμάνι
στο βλέμμα σου βρήκα ζωή
και στης ψυχής σου το ακρογιάλι
ζωγράφισα μια χαραυγή
Στου κόσμου το μακρύ σεργιάνι
Ψυχή μου, το χέρι σου κρατώ
και κάθε δάκρυ στο μαξιλάρι
έγινε πλέον φυλαχτό
Κρατάς δοξάρι κι εγώ βιολί
είσαι η ανάσα κι εγώ η πνοή
είσαι η στράτα κι εγώ το βήμα
ο ήλιος είσαι κι εγώ η αχτίδα…
2.Σ' αγαπώ
Ψυχή μου
δε βαστώ μακριά σου,
ψυχή μου
όχι χωρίς τα φιλιά σου.
Ψυχή μου
έλα μια νύχτα ξανά,
ψυχή μου
να ανεβούμε ψηλά.
Χαρά μου
μες του μυαλού την ηχώ,
χαρά μου
δεν έπαψα ποτέ να σ' αγαπώ.
Ο γυρίνος έκανε ταμπούρλο
το καβούκι μιας χελώνας,
η φάλαινα έδινε ρυθμό
χτυπώντας την ουρά της,
οι λιττορίνες ξεβίδωσαν τα καβούκια τους,
τα έκαναν μεγάφωνα
και ανακοίνωσαν το σημαντικό γεγονός:
«Γεννήθηκε!»
Η ματιά σου έπεφτε στο μωρουδιακό κορμί,
άντυτο ακόμα·
όπως γυμνό σε άφηνε η άδολη ματιά του.
Το ονόμασαν Φιλία·
έμελλε να είναι το μελιχρό φιλί στους ανθρώπους.
Γελούσε
για να σκοτώσει φόβους,
αφουγκραζόταν
όταν ο θόλος της λύπης βάραινε ολοένα και περισσότερο,
γινόταν άνεμος
για να σφουγγίσει το δάκρυ.
Γινόταν ήλιος
για να λάμψει πιότερο το πρόσωπο στη χαρά,
ο πιο γλυκός ήχος
για να δώσει θάρρος για το βήμα προς τα εμπρός,
ένα χνάρι
ανεξίτηλο μες στη ψυχή.
Που είσαι μαμά, σε ψάχνω τόσες ώρες
Άρχισα να κρυώνω, πεινάω
και αισθάνομαι άσχημα
Και όλοι αυτοί οι ήχοι γύρω μου τι είναι;
Και αυτή η μυρωδιά,
θαρρείς και βρίσκομαι ανάμεσα σε σκουπίδια,
Νιώθω περίεργα, χάνομαι,
Μα δε με ακούει κανεις που κλαίω;
Ανοίγω ξανά τα μάτια μου
και είναι λες και πετάω
Όλα θολά και συγκεχυμένα
Ένα κορίτσι με όμορφα μαλλιά
και θλιμμένα μάτια
Και μετά ένα τρομερό τίποτα
Φώτα, πολλά φώτα και ξαφνικά σκοτάδι
Φοβάμαι εδώ πέρα και δεν θέλω να πεθάνω
Η ψυχή μου πεταρίζει μαμά
Τι έκανα, μου λες, για να το αξίζω αυτο;
Μόλις τώρα ήρθα στην ζωή
Δεν θα ξανακλάψω μαμά, αλήθεια
Και πες στην γιαγιά και στον παππού
ότι θα είμαι καλό παιδί
Και στον μπαμπά το ίδιο, κι ας μην με θέλει
Στο ορκίζομαι, ένα να με πάρεις,
και θα είμαι καλό παιδί μαμά...
Στάσου όρθια
Όρθια!
Ξανά και ξανά
σε ρίχνει διαγώνια
Αξιωματικός
η Μοίρα σου Αιώνια.
Χτυπάς τα πόδια
όπως ο Ίππος
για λίγο.
Πύργος
φράζει την αναπνοή
σκλάβα κλείνομαι η Ψυχή
στα ενδότερα.
Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω
ένα αριστερά, ένα δεξιά
κλειστός η ζωή σου χορός.
Τετράγωνο στις γωνίες
το κεφάλι χτυπάς.
Βαλς
Χορεύεις μόνη
Στον Έρωτα έχεις ταχθεί Πιόνι.
Η ανάσα της έγινε βαριά.
Το βήμα της άρχισε να τρεμοπαίζει.
Τα μάτια της θόλωσαν.
Ήταν μόνη.
Ένιωθε αβοήθητη.
Αισθανόταν κουρασμένη.
Χρειαζόταν χρόνος.
Να ανακτήσει τις δυνάμεις της.
Χρόνος που δεν είχε.
Θέλησε να φωνάξει.
Προσπάθησε να κρατηθεί.
Ήξερε πως τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο.
Οι πράξεις.
Τα λόγια.
Οι σκέψεις.
Γίνονταν τώρα κόμπος στο λαιμό.
Γροθιά στο στομάχι.
Αβάσταχτος πόνος.
Όλα έγιναν στάχτη.
Εκείνη άδειασε.
Εκείνος έφυγε.
Πέρασαν ώρες.
Φαίνονταν μήνες.
Χρόνια που δεν πέρασαν μαζί.
Έκλεισε τα μάτια.
Η ψυχή της λύγισε.
Τα δάκρυα έγιναν βροχή.
….
Μέσα μου.
Μαζί μου.
Δικός μου.
Και τώρα με άφησε.
Χωρίς να με πάρει μαζί.
Λες και ποτέ δεν μ’ ένιωσε.
Ψυχή μου.
Μικρό μου.
Παιδί.
Έφυγες.
Πριν σε γνωρίσω.
Πριν σε αγγίξω.
Και η ψυχή μου, δεν έχει τώρα πια ψυχή.
Νάμαστε πάλι από βραδύς σε άναρχο ταξίδι...
ψυχή μου κι αν ερίγησες μαζί μου κατεβαίνεις
βάστα γαλήνια προσμονή και όνειρο μεγάλο.
Καθώς το φως απλώνεται αντίκρυ στο σκοτάδι
χρώματα κόκκινα μαβιά με δάκρυα πλασμένα
σε πέπλα άμορφα βαριά αέρινα σε παίρνουν.
Αισθήσεις πρόσχαρες πολλές στα χρόνια πιεσμένες
αντάρα κάνουν βουερή διέξοδο γυρεύουν.
Κοιτάζουν πίσω, ξανά μπροστά
αναμετρούν τα πρέπει
στα “θέλω” μένουν δεκτικά
η ελπίδα να τα τρέφει.
Και να ο φόβος...σέρνοντας χαλκάδες με σκοτάδι
ρίγος σκορπά θανάσιμο αγχώνει την ανάσα
γυρεύοντας το γλυτωμό κοντά σου με λατρεία.
Ποια ηδονή θερμή στα μάτια σου ;
Ποια ελπίδα στην καρδιά σου ;
Ποιος τάχα φάρος λαμπερός την όψη σου φεγγίζει.
Πόθος καλοφόρετος ...εκεί είναι σε προσμένει !
Σκοτάδι κάποτε βουβό, βαρύ μέσα στο δώμα
γίνηκε τώρα φωτεινό, δες το γεμάτο χρώμα.
Μέτρο, φραγμοί κι αναστολές σαρώνονται σιμά σου
Όλα τα πρέπει λες μαζί, τα χιλιοφορεμένα
αέρας έγιναν, σκορπούν στου πόθου τη λαγνεία.
Δες την πως στέκει απόλυτη, πλανεύτρα, αλλοπαρμένη,
όλα γυρίζουν μες στο φως, στη δίνη των χρωμάτων,
τα βήματά σου βιαστικά στα υγρά της μονοπάτια.
Κανείς δε στέκει δισταγμός, κανείς δεν μένει πόνος.
Αρχόντισσα ζάλη ερωτική, ανίκητη νεράιδα
σε φτάνει στην κορύφωση, στο ύστερο ταξίδι.
Αφήνεσαι, υπνωτίζεσαι σαν όλα τα όνειρά σου
ζωή πάνω απ’ τα όρια, αισθήσεις δίχως τέλος
μες των φιλιών την αγκαλιά, και στων ματιών τη χάρη.
Ανάσες της καρδιάς ακούς, θεριεύουν, ψιθυρίζουν
κάθε σου λέξη ανείπωτη, κάθε αγκαλιά στη φλόγα.
Θέλεις εκεί κάτι να πεις, κάτι να την ρωτήσεις.
Να απλώσεις πια το χέρι σου στα μεταξένια χείλη,
κοιτάζοντας αχόρταγα τα άφυλά της μάτια.
-Ποια είσαι ; πες μου ! καρτερώ το μυστικό όνομά σου !
-“Φαντασίωση” να με λες! Για πάντα θα σε καρτερώ, στο κάθε άγγιγμά σου.
Η ψυχή του Μαΐου,
ανακυκλώνει,
αισθήματα και σκέψεις.
Η ψυχή της Άνοιξης,
γεννιέται πάνω,
σε βράχους ερημικούς
Η ψυχή της ζωής μας,
ξαπλώνει μέσα,
σε δυο χέρια παιδικά.
Μετρώντας τις συλλαβές,
φτιάχνω χαϊκού,
του μυαλού κατάθεση.
