Όλα τα ωραία τελειώνουν... (Και;) ⛔ [Ένα ποίημα για το καλοκαίρι]

 

Η σημερινή ανάρτηση είναι 2 σε 1.

(Ξέρετε, εμ σαμπού, εμ κοντίσιονερ!)
Περιέχει, λοιπόν, δύο συμμετοχές:

Η γνωστή μας συμποσιούχος, Ελευθερία, μας δίνει 

τη δική της καλοκαιρινή συμμετοχή και 

ακολουθεί η δική μου, κλείσιμο στο δρώμενό μας!

Και τι σύμπτωση!

Και τα δύο έχουν στην καρδιά τους την ελπίδα!

Αυτό το καλοκαίρι 

Αυτό το καλοκαίρι 

οι σιωπές της

μίλησαν δυνατά...

Η φυγή της

περισσότερο. 

Αυτό το καλοκαίρι 

θάλασσα κι αέρας 

μπλεγμένος στα μαλλιά της. 

Γλάροι στα ανοιχτά 

τα σπασμένα όνειρά της.

Αυτό το καλοκαίρι 

αγκάλιασε 

για πρώτη φορά 

το πληγωμένο κορίτσι 

που ήταν κάποτε. 

Κι ανοίχτηκε 

μ' ελπίδα 

στο μέλλον!

Ελευθερία -Έρη

Ποτέ δεν ξέρεις

Κι αν τελειώνει και τούτο το καλοκαίρι 
να θυμάσαι, ψυχή μου,

ότι και η νιότη πεθαίνει (ω, ναι!)

και όλα τα όμορφα στο τέλος τους φθάνουν,

άλλοτε νωρίς, άλλοτε πιο αργά

και στην πρότερη κατάσταση πίσω δεν γυρίζουν.

(Εξόν από την τσαλακωμένη σου φούστα!)
Γκαραντί κι εγγυημένα!

Καλοκαίρι, όμως;

Καλοκαίρι μπορεί να έχεις πάλι -μπορεί και όχι.

Μα ξέρεις κάτι; Έχεις την ελπίδα!

Και ξέρεις πόσα κιλά ζυγίζει η ελπίδα, ρε;

Πόσο ανομολόγητη η αξία της;

Σύρε τώρα και ζήσε τις εποχές σου.

Ο καιρός γαρ εγγύς
-ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει!

Αριστέα

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν!
Επίσης και τα δύσκολα! 😉

Δεν μπορεί τίποτα να κρατήσει για πάντα!

Οπότε πάμε να φτιάξουμε κι άλλα όμορφα στην πορεία.

📣

Σας φιλούμε αμφότεραι

και σας περιμένω όλους σε δυο μέρες 

στη λήξη του δρώμενου, που αγκαλιάσατε με αγάπη!