Απλά, είναι...

Πώς ξεκινάνε όλα τα αληθινά ωραία;
Πώς δένει σίγουρα μια αγάπη ή μια φιλία;
Χωρίς καμία προσδοκία, θα σου πω
Χωρίς προσχέδιο, σκοπό, ή απαιτήσεις
Με ματιές που δε χρειάζονται εξηγήσεις
Με γέλια που γιατρεύουν τη μέρα σου
Κι ένα "περπατώ και σε σκέφτομαι"
Μια αγάπη που δεν φωνάζει πώς είναι αγάπη

Απλά "είναι"

Γιατί το αληθινό δεν προγραμματίζεται
Απλά συμβαίνει

Και να που τα χρόνια μπορούν να περάσουν ανέφελα
Γεμάτα
Σπουδαία
Ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που δεν έχουν όφελος κανένα
Παρά μόνο να χαίρονται
Και να αγαπούν
Να είναι εκεί όταν πρέπει
Και μακριά όταν χρειάζεται
Να σου λέει τρυφερά "πρόσεξε εκεί, έχει σκαλάκι"
Και εσύ να βλέπεις σε αυτό όλη τη φροντίδα του κόσμου
Να μην σε κουράζει με αμέτρητα μη και πρέπει
Μα να σ' ακούει στη σιωπή που ηθελημένα αφήνει
Να γίνει χώρος για τους λυγμούς σου
Όχι με αδιαφορία
Αλλά με πίστη σε σένα
Να είναι μάνα και αδερφή
(Καλύτερα, ανώτερα ακόμα)
Κι εσύ να αναρωτιέσαι πόση ευτυχία χωράει σε είκοσι χρόνια
Τι έχεις κάνει για να αξιώνεσαι μιαν τέτοια αγάπη!

Αριστέα

(αφιερωμένο στην Αφροδίτη μου!)