32ο Συμπόσιο Ποίησης ~Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο ~11th anniversary! 🎅

Φίλοι μου αγαπημένοι.
Τα καταφερα(με) και πάλι! 

Είναι γεγονός!
Το 32ο Συμπόσιο Ποίησης βάζει τα καλά του, 
χαρίζει φιλιά, αυτή τη φορά, πολλή τρυφερότητα 
και σας περιμένει!

Γιορτάζουμε 11 χρόνια παρουσίας και συνεχίζουμε να γράφουμε 

σε καιρούς δύσκολους!

Εγώ έδωσα το σύνθημα 

και εσείς με όρεξη, έμπνευση και ενθουσιασμό πιάσατε τις πένες σας

 και δώσατε τον καλύτερο εαυτό σας.

17 φίλοι του Συμποσίου στείλατε 19 υπέροχες και συγκινητικές συμμετοχές 

(υπάρχουν δύο διπλές συμμετοχές)

κάνοντας κι αυτό το Συμπόσιο ξεχωριστό,

Σας έδωσα αυτή τη φορά, λοιπόν, τη λέξη

φιλί

(ή φιλάω-ώ)

στην καρδιά των Χριστουγέννων

και σας ζήτησα να δώσετε ένα φιλί ερωτικό, φιλικό, αγάπης ή φιλί ζωής,

με ή χωρίς χριστουγεννιάτικη εσάνς.

🎅 

Φυσικά και δεν ήταν υποχρεωτικό να κινηθείτε σε εορταστικό mood.

Και πολύ καλά κάνατε εσείς και δώσατε μια ποικιλία συμμετοχών και θεμάτων!

Έτσι θα δείτε να έχουμε 

ρόδινο φιλί, άλικο φιλί.

αέρινο φιλί, σάρκινο φιλί, αυγερινό φιλί,

φιλί σε εκπτώσεις, αλλά και το φιλί της μάνας.

Θα χρειαστεί να λύσετε ένα αίνιγμα, αλλά να θυμηθείτε και λίγη χημεία,

να περάσετε ένα ποτάμι, να κάνετε έναν αποχαιρετισμό

να θαυμάσετε και δυο χαϊκού στο μεταξύ,

να πάρετε γεύση λίγο και από θεατρική σκηνή.

Ένα φιλί μπορεί να είναι ανταλλάξιμο είδος ή τίποτα σπουδαίο,

μπορεί να είναι όμως και ο κόσμος όλος!

Φίλησέ με, όμως,

σαν να μην υπάρχει αύριο!

Στην αλλαγή του χρόνου...

[Τι εμπνεύσεις είχατε!

Τι όμορφα ποιήματα στείλατε φίλοι μου!
Με συγκινήσατε!]

🎅 

Ήσασταν, όπως πάντα, ελεύθεροι, να κινηθείτε κατά βούληση,

όπου σας πήγαινε η έμπνευση,

σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο, ή χαϊκού.

Και το κάνατε κι αυτή τη φορά με το καλύτερο τρόπο!

Τώρα θέλω από σας, όπως πάντα, να:

➤Νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων!
➤Πάρτε ανάσες.

Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους 
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους
όσοι θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Το Συμπόσιο είστε εσείς! 

Είναι δικό σας!

◙
Τα 19 ποιήματα τα μοίρασα σε 2 αναρτήσεις. 

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους! 
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το 
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.

Οι υπόλοιπες είναι από το διαδίκτυο.
◙

Για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών, όπως έχει καθιερωθεί,
πραγματοποιήθηκε κλήρωση,
μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ

Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:

Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από σήμερα, Παρασκευή 20/12, έως και την 
Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου , στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Παρασκευή 27/12

θα έχουμε τη γιορτή λήξης 

και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή ,

ο οποίος παίρνει όπως πάντα ένα δωράκι από τα χεράκια μου.

Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,

όρος απαράβατος,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή, 

αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Ειδοποιήστε με στο μέιλ άμεσα για να προβώ σε διορθώσεις!

Θυμίζω:

Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους

έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,

μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση, 

μόνο φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Ολόψυχα σας εύχομαι

Καλά Χριστούγεννα και καλά να περάσετε!

Να δώσετε και να πάρετε πολλά φιλιά!

☆⛄★ 🎅 ★⛄☆

Merry Christmas

☆★ 🎅 ★☆

Καλή σας ανάγνωση!

@ριστέα

1.Το ψέμα

Πονά το φιλί,

ακάνθινό μου ρόδο.

Λησμόνησέ με.

2.Άλικο φιλί 

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα επέστρεψε.

Στάθηκε πάνω από τα βομβαρδισμένα σπίτια

και σκόρπισε ροζ ροδοπέταλα 

να μη φαίνεται το αίμα,

το αθώο που χύνεται ζεστό.

Σ αυτό το αίμα πάνω

χτίστηκε ο κόσμος.

Μια Παναγιά κοκκινομαλλούσα

έσκυψε πάνω στα ερείπια ημίγυμνη 

με το αγιασμένο βυζί να ταΐσει 

του κόσμου τους καταραμένους. 

Μα γάλα δεν έβγαλε, μόνο χολή.

Κι εγώ που πια δεν μπορώ ούτε να κλάψω,

αναζητώ στα παραμύθια που μου λες

την παιδική μου ψυχή να αναστήσω.

Πέθανε ο κόσμος που ονειρευτήκαμε;

Η μήπως δε γεννήθηκε ακόμα;

Λες πως υπάρχει ελπίδα. 

Πώς και στα χαρακώματα ανθίζουν λουλούδια.

Λες πως όσο αγαπάμε,

τίποτα στ' αλήθεια δεν πεθαίνει. 

Μου ζητάς να σου δώσω λίγη πίστη.

Ένα κεράκι φως και ένα δάκρυ. 

Μα εγώ δεν έχω τίποτα να σου χαρίσω 

παρά μονάχα αυτό το άλικο φιλί. 

3.Αίνιγμα 

Σημείο υπήρξε αισχρής προδοσίας, 

τεκμήριο είναι αγάπης, φιλίας. 

Τού έρωτα είναι στολίδι τερπνόν, 

Είναι ο πόθος των ζώντων μετά των νεκρών. 

Σαν αίνιγμα βγαίνει, σαν τέτοιο κυλάει, 

στοχασμούς και ταξίδια μακρινά να σε πάει. 

Τη λύση του, κάλεσμα ευθύς πως σού δίνει, 

απάντηση να δώσεις, την αλήθεια να κρίνει. 

Ένα προς ένα τα σημεία μετριούνται, 

σε ερωτήματα καίρια με μιας συναντιούνται. 

Προδοσία το πρώτο κραδαίνει με οργή, 

με ποιο τίμημα ανταλλάχτηκε μια ματιά δολερή; 

Για αγάπη και φιλία το δεύτερο λέει, 

με αισθήσεις ζωής την καρδιάς μας τη ρέε 

Στολίδι του έρωτα το τρίτο αναφέρει, 

σε ηδονών μονοπάτια τη ζωή μεταφέρει. 

Ο επίλογος στέκει σε μια αυλαία, που κλείνει, 

πέρασμα ύστερο των κόσμων, μάς δίνει. 

Τιμή στην απώλεια, δάκρυ στο τέλος, 

τρυφερό την καρδιά μας θα σκίσει σαν βέλος. 

Σαν τι κρύβει λοιπόν, η αναφορά σε ένα γρίφο; 

ποια αλήθεια στο αίνιγμα, ποια πτώση στο μύθο; 

Ποια γράμματα ενώνονται να φτιάξουν τη λέξη; 

τα σημεία ολάκερα δείχνουν την πλέξη. 

“Το φιλί!” θα φωνάξεις, την ανάσα κρατώντας, 

τη συγκίνηση μάταια να ελέγξεις προσπαθώντας. 

Δεν υπάρχει πια λόγος κάτι τέτοιο να πράξεις. 

Το φιλί είναι βίωμα που δεν μπορείς να τρομάξεις. 

Ελεύθερα άστο τη ζωή να πλουτίσει, 

τι στιγμές σου με νόημα ακριβό να γεμίσει. 

Αγάπη, φιλία, δάκρυ, χαρά, κι ηδονή. 

Όλα αυτά ένα είναι και το λέμε “Φιλί” 

4.Σάρκινο φιλί

Ο έρωτας κρυμμένος πίσω

από την συκομουριά έστελνε

τα βέλη του. 

Κανείς άλλος δεν τον κατάλαβε

εκτός από αυτούς. 

Κανείς δεν τον πρόσεξε όσο κι

αν βροντούσε από λαγνεία. 

Ουδείς δεν τον υπολόγισε, η καρδιά ενδύθηκε πέπλα βαριά. 

Μονάχα οι δυο εραστές τον γεύτηκαν. 

Αποκλειστικά δικός τους καμβάς 

για να ζωγραφίσουν πάνω του

τα πάθια της αγάπης. 

Παράνομος έρωτας και το σώμα

στην πρώτη του άνθιση

να εκλιπαρεί την σαρκική ένωση

που ποτέ δεν ήρθε. 

Μεταμεσονύχτιο του πόθου φιλί

που δόθηκε κλεφτά ύστερα 

από έναν γλυκό, ολιγόωρο 

ύπνο δίπλα στις φλύαρες καλαμιές. 

Αποτραβιόταν το σώμα 

από τα γήινα κι έβαζε πλώρη 

για το υπερβατό. 

Ποιος να τους δει εκεί ψηλά

που πήγαν;

Το σπίτι της δεν νοούσε και δεν

διάβαζε τον δυσανάγνωστο 

κοχλία της για χρόνια. 

Είχε μαγκώσει σαν κλειδαριά 

που ποτέ δεν ανοίγει για να βγεις 

στο φως σαν εαρινό ξεφάντωμα. 

Χορεύτρια στα βήματα της ηδονής

αυτή κι ο εραστής της το ντέφι 

και οι εκρηκτικές κλακέτες. 

Ένα τους χαρίστηκε σάρκινο 

φιλί, πεινασμένοι εσαεί να το κουβαλάνε στις κλειστές τους

αποσκευές, μακριά από τα ήθη 

και τη μονότονη τριβή του κόσμου. 

5.Φίλησέ με 

Σε αυτούς τους δρόμους βρίσκεται το σπίτι μου  

κάτω από τα κόκκινα λαμπιόνια χορεύει η σκιά μου 

με τα τακούνια φυτεμένα στο πεζοδρόμιο  

ποτέ δεν υπήρξα ένα αστέρι 

έχω το πρόσωπο βαμμένο και χλωμό  

βαθιές πληγές στη σάρκα μου παντού  

για τον καθένα ήμουν εραστής και ερωμένη  

μα εγώ τα χάδια του ανέμου ονειρεύτηκα 

κι όχι το δέρμα μου να γδέρνουν άγρια χέρια  

χρόνια περίμενα στη νύχτα, στη βροχή  

ανάμεσα σε προβολείς και αυτοκίνητα  

τώρα αγρίμια και περαστικοί μπροστά μου  

στέκονται με κοιτούν και φεύγουν τρέχοντας 

σε παρακαλώ άγνωστε, εσύ τουλάχιστον μείνε μαζί μου  

αγκάλιασε αυτό το κορμί που σαν το φύλλο τρέμει 

απόψε να κουρνιάσω θέλω μέσα σου  

στο στόμα σου, στα στήθη, στην πνοή σου 

για σένα η αγάπη μου βουβή κι απεγνωσμένη 

πάρε τη ψυχή, τον πόνο μου, τη θλίψη μου 

μη με φοβάσαι φίλησε με 

σκούπισα το κραγιόν από τα χείλη μου. 

6.Αέρινο φιλί

Η ζωή είναι γεμάτη από αθέατες εικόνες

που τις μελετάς

δίχως απαραίτητα να μπορείς και να τις εξηγήσεις

Τα σημάδια που νομίζεις ότι είναι ορατά

τα ερμηνεύει το ασυνείδητο και δεν οδηγούν πουθενά.

Κάποιες κουραστικές αργόσυρτες νύχτες

με βρίσκει το ξημέρωμα να αναπολώ

και να ψάχνω για το λάθος που ίσως ποτέ δεν έγινε.

Ένα χάραμα

μου έστειλες ένα φιλί

που το θυροκόλλησε ο άνεμος στην εξώπορτα

Ο ήλιος και η βροχή το έλιωσαν

και ο περαστικός το τσαλαπάτησε

Έμεινε μόνο το περιτύπωμα

σαν επίστρωση πάνω στο μεταλλικό σώμα της πόρτας,

με σβησμένο το όνομα

Κάποτε  μου είχες πει να μελετώ προσεκτικά τα σημάδια

Αλλά τούτο, τι να υποθέσω ?

Αίμα δεν είναι ούτε αναστεναγμός

Σημάδι επιστροφής, όχι

Ούτε γέλιο με παιδιάστικη αφέλεια.

Κοιτάζω μακριά στο ύψος του ορίζοντα

Ο Ήλιος και ο Αέρας εγκλωβίζουν τη σκέψη μου

Ναι, τούτο το φιλί με άγγιξε περίεργα

Ένοιωσα την ανάσα του να με καίει

Τόλμησα να θέλω να το χορτάσω

Ήρθε, και έφυγε με το ίδιο τραγούδι.. 

7.Ανταλλάξιμο είδος

Οβολός το φιλί σου που

το ζητά ο βαρκάρης σαν ενέχυρο

στα μαύρα περάσματα. 

Θάνατος που κουβαλάς

στο στήθος σαν μισοτελειωμένο

τατουάζ. 

Πονά η βελόνα. 

Πονά και σπαράζει η θύμηση. 

Το σώμα πυρπολημένο από φωτιές άρπαγες τρέχει να σωθεί. 

Μαύρα τα νερά σαν βασάλτης 

ραγισμένος που πριν λίγο

τον εξόρυξαν. 

Το μάτι του βαρκάρη είναι

δίχρωμο σαν της κεραμιδογάτας

που την πάτησε πριν το λεωφορείο. 

Το νέον τυφλώνει τα μάτια. 

Στις αποβάθρες στριμώχθηκαν

φύλλα από ένα αόρατο δέντρο.

Μπούκωσαν οι ράγες ερημιά. 

Οι επιβάτες δυσαρεστημένοι

χτυπούν τα πόδια στα πλακάκια. 

Το τρένο που θα σε έφερνε

ακύρωσε το δρομολόγιο του. 

Μην ήρθες κι έλειπα;

Ρωτάω τους επιβάτες

δεν γνωρίζουν. 

Ο ζητιάνος μόνο μου έδειξε

το μισοάδειο τασάκι του απελπισμένος. 

Ένα δίδραχμο το φιλί σου

που θορυβεί ακόμα σαν χαλασμένο κλάξον. 

Φεύγω σαστισμένη μήπως

και σε συναντήσω. 

Δεν σε βρίσκω. 

Γύρω μου οι άνθρωποι απορούν, 

κάποιοι βιάζονται. 

Βρέχει. 

Σφυρίζουν οι άνεμοι κι εγώ

κλαίω σαν ορφανό παιδί στο

πολύβουο σταυροδρόμι. 

Ακούω το τρένο να περνά. 

Τρέχω αδίκως. 

Ο ζητιάνος με συμπονεί και

μου δίνει το κέρμα. 

Άδειο απομένει το τασάκι. 

Πήχτρα η καρδιά από την απουσία. 

Φεύγω. 

Βρέχει. 

Πετάω το κέρμα στον υπόνομο. 

Μικροποσό το φιλί σου και

μακάβριο ανταλλάξιμο είδος. 

Πάλι με γέλασες.  

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 7 συμμετοχές.

Για τις συμμετοχές 8-19 πάτησε ►εδώ