Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Λόγω του χρώματος των σταχοχώραφων...

Κι έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:- Αχ! είπε η αλεπού... Θα κλάψω.- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν θα σου ευχόμουν ποτέ τίποτα κακό, αλλά εσύ θέλησες να σε εξημερώσω.- Ναι, έτσι είναι, είπε η αλεπού.- Μα συ θα βάλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.- Και βέβαια, είπε η αλεπού.- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε!- Κερδίζω, είπε η αλεπού, λόγω του χρώματος του σταριού.
Για σένα γράφω σήμερα. Εσένα, που φοβάσαι την αγάπη. Που έχεις αποκηρύξει τους δεσμούς, που η σαπίλα των ημερών και το εφήμερο πολλών σχέσεων σε έχει ταμπουρώσει στη μοναξιά σου .... 
Σε καταλαβαίνω.... Οι σχέσεις εκτός από ομορφιές, κρύβουν πολλές φορές πόνο και απογοήτευση. Κάπου είχα διαβάσει ότι "σύντροφος είναι αυτός που επιλέγουμε για να μας απογοητεύει". Αλλά γίνεται να βγει ζωή χωρίς μοίρασμα; Τι κι αν κινδυνεύει κάτι με τέλος; Δεν αγαπάς για να έχεις για πάντα τον άλλον στη ζωή σου. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί αυτό το "για πάντα". Αγαπάς γιατί κερδίζεις μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ακόμα κι αν μείνεις μόνος μετά. Πάντα κάτι μένει....

Να αφήσω τη Βαμβουνάκη να μιλήσει μέσα από ένα απόσπασμα που λάτρεψα (από το "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα")
Το "τέλος" ή το "συνεχίζεται" δεν έχουν να κάνουν με γεγονότα όσο με μνήμη, με διαρκή εσωτερική βίωση κι αναβίωση.Με την επίδρασή τους στο μέλλον σου. Είναι σαν να συλλογίζεται κάποιος: Καλύτερα να μην πάω ποτέ ταξίδι στο Παρίσι, γιατί έτσι κι αλλιώς σε μια εβδομάδα θα φύγω και θα 'ρθω πάλι πίσω. Ή Καλύτερα να μη διαβάσω το Έγκλημα και τιμωρία, αφού μετά την τελευταία σελίδα του θα το κλείσω και θα έχει τελειώσει το βιβλίο. Μα μετά το Παρίσι, μετά το Έγκλημα και Τιμωρία, εσύ πια δεν θα είσαι ποτέ ίδιος. Πόσο μάλλον ύστερα από μια αγάπη, ύστερα από έναν Έρωτα μεγάλο, ύστερα από μια φιλία, μια συνάντηση με κάποιον που μετά πέθανε ή έφυγε μακριά και χαθήκατε, ύστερα από έναν πόνο χωρισμού φριχτό. Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, το θάνατο το φοβούνται λιγότερο όσοι έζησαν ζωή γεμάτη.
Όσο κι αν πόνεσα θα συνεχίζω να επιθυμώ να τσακίζω τα γόνατα. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ζωντανή.
Όσο κι αν υπάρχει ο φόβος μιας ακόμα τελειωμένης ιστορίας, πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα μιας πετυχημένης ιστορίας.Αλλά ακόμα κι αν μια ιστορία τελειώσει, το χρώμα των σταχοχώραφων μπορεί πάντα να σου θυμίζει τα ξανθά μαλλιά του αγαπημένου σου.





Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Να μιλήσω για το ρίσκο. Να πω για τον Κολόμβο και το τολμηρό του σχέδιο να ξανοιχτεί στο άγνωστο, γνωρίζοντας έτσι παραδεισένιους τόπους και νέους ανθρώπους.. Αλλά προτιμώ το χρώμα των σταχοχώραφων σαν το καλύτερο από όλα μου τα επιχειρήματα..... Αλήθεια, σε έπεισα;

Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα
@ριστέα

41 σχόλια:

  1. "Κερδίζω, είπε η αλεπού, λόγω του χρώματος του σταριού." θα μείνω σε αυτό!!!
    Καλή εβδομάδα Αριστέα μου!!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Παρασκευούλα μου! Σε αυτό μένω κι εγώ! Ακόμα και το ελάχιστο που κερδίζει κανείς είναι σημαντικό!
      Χαρούμενη εβδομάδα!
      Σε γλυκοφιλώ!

      Διαγραφή
  2. Έτσι είναι, μόνο να κερδίσει μπορεί κανείς μέσα από τις σχέσεις! Κι αν άλλωστε δε ζήσει αληθινά ποιο το νόημα;

    Καλημέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fri μου χαίρομαι που συμφωνούμε! Περισσότερο περίμενα την αντίδραση να σου πω σήμερα! Μάθαμε στο φόβο και στο κούμπωμα βλέπεις!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  3. Πφ!! Δεν ξέρω.. Προβληματίζομαι. Δεν μου αρέσει να τσακίζω τα γόνατα. Ξέρω πως λόγω της δουλειάς και της στάσης ζωής μου βγάζω προς τα έξω ένα πολύ τολμηρό προσωπείο, αλλά στα αισθήματα καρδιάς εκεί δεν το διαπραγματεύομαι και είμαι το άκρως αντίθετο.
    Σε ζηλεύω τολμώ να πω!
    Φιλί δροσερό από Μελβούρνη

    ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν συνηθίζω να μιλώ με προστακτικές...αλλά θα σου πω: μη ζηλεύεις!
      Μη κουμπώνεσαι! Τόλμα!
      Κι όλα αυτά ξέρεις ότι στα λέω με την ευαισθησία και την αγάπη μιας μάνας!
      Πάντα κάτι κερδίζεις μέσα από την αγάπη και το ΞΕΡΕΙΣ!
      Τα φιλιά μου ταξιδεύουν για να σε συντροφεύσουν στον ύπνο σου γλυκό μου ξενιτεμένο......

      Διαγραφή
    2. Αγριμιώ επίτρεψέ μου μια διευκρίνηση..
      Όταν λες τολμηρό προσωπείο, μήπως εννοείς
      δυναμικό, ή κάνω λάθος;

      Διαγραφή
    3. Κύριε, κύριε να πω εγώ μέχρι να ξυπνήσει το μικρό ( τώρα θα βλέπει όνειρα!)
      Ναι δυναμικό είναι το κορίτσι μου! Κι αυτό τρομάζει! Αλλά όσοι τρομάζουν δεν αξίζουν! Άρα γίνεται καλό ξεκαθάρισμα...λέω εγώ τώρα! :))))

      Διαγραφή
  4. Οχι.Διαφορετικα διεγραψε μου τη μνημη!

    Χανω τον χρονο με αρνηση.
    Ωστοσο ...τα γονατα τσακιζονται
    σε ανυποστατες ορειβασιες
    με το μυαλο στην ονειροβασια του χθες.

    Μπουρδες...ολα ειναι μπουρδες...
    Εγκλωβισμοι σε σαχλαμαρες
    κι εκει "εξω" ο πονος γαζωνει πραγματικα!

    Τι λες?Παμε εθελοντες για φροντιδα παιδιων σ'ολο τον κοσμο?
    Μονο εκει με οδηγει η στιγμη μου.

    Ειμαι καπως...ζητω συγνωμη και προχωραω...
    Αγαπαω σε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω ότι είσαι γεμάτη αγάπη!
      Έτοιμη να δώσεις παντού!
      Γιατί αφήνεις απέξω την μελένια;

      Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ! Αλλά έμπρακτα έχω αποδείξει την αγάπη μου και τη φιλανθρωπία μου. Μπορεί να μην έτρεξα σε όλο τον κόσμο αλλά όταν κι όπου μπορούσα έχω προσφέρει!

      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  5. Ζουν και χαίρονται τη ζωή τελικά, αυτοί που πραγματικά τολμούν, που δεν περιμένουν να ζήσουν από τις αντανακλάσεις της, αλλά από το γνήσιο φωτεινό χρώμα του σήμερα, ή στο χρώμα του σταχοχώραφου! Τι ωραίο θέμα με καταπληκτικό κείμενο, Αριστέα μου! Καθηλώνεις τον αναγνώστη σου κυριολεκτικά! Μπράβο!!! Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου καλύτερα δεν θα μπορούσες να τα είχες πει! Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου γλυκό!
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Κάπου σ'ένα δικό μου "συρτάρι", που απέξω γράφει "η εφηβεία μου", υπάρχουν δυο στιχάκια :"αν η αγάπη μετριέται με τον πόνο, καλύτερα να μην ξαναγαπήσω ποτέ! "

    Κι ύστερα, σ'ένα άλλο συρτάρι, αυτό που απέξω γράφει " η νιότη μου " υπάρχει μια φρασούλα : "αν θες να ανακαλύψεις υποβρύχιους θησαυρούς, μάθε να μην φοβάσαι τις βουτιές"

    Το τελευταίο συρτάρι, με την ταμπέλα "ωριμότητα", ακόμα δεν έχει κλείσει. Πρόσφατα γράφτηκε μέσα του, σε μια σχισμένη σελίδα :
    "Το βλέμμα μου , δεν έχει κουρτίνες.
    Στα ίσα σ' αντικρίζει
    κι η ματιά σου,
    ανεμπόδιστη μπορεί να φθάσει
    στα μύχια της ψυχής μου.
    Γι αυτό η ψυχή μου,
    οφείλει
    ν'αντέχει τον πόνο της προδοσίας..."
    http://tomaganopigado.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html?m=1

    Όλα αυτά, εγώ τα λέω "μεγαλώνω".

    Άννα Πάρος
    { Κάθε καινούρια σου ανάρτηση με κάνει να σ'εκτιμώ και να σ'αγαπώ περισσότερο :-) }

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ πηδάω σα μικρό ανόητο κατσικάκι τώρα! Μπορώ;

      Ότι έφευγα έτοιμη να καταρρεύσω! Δύσκολη μέρα, έχω κοιμηθεί ελάχιστα κι έχω έναν υπολογιστή που ξεψυχάει! Για να γράψω το σημερινό κοιμήθηκα στις δύο! Έκανα πόσες επανεκκινήσεις στο εργαλείο μου!
      Αλλά ξέρεις κάτι; Έφυγα για ύπνο απόλυτα ικανοποιημένη! Είχα γράψει με ελάχιστα λόγια όλα όσα ήθελα!

      Ήξερα πως δεν θα με καταλάβουν πολλοί! Ήξερα πως ελάχιστοι θα συμφωνήσουν!
      Γιατί αν συμφωνούσαν ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πιο όμορφος, γεμάτος ώριμους ανθρώπους που χαμογελούν!

      Χαίρομαι απίστευτα με το σχόλιο σου!
      Και μόνο για αυτά που έγραψες εγώ χοροπηδώ και πάω λίγο να ηρεμήσω ευτυχισμένη: δεν είμαι μόνη! Υπάρχει ελπίδα!

      Τα φιλιά μου Αννούλα μου!

      Διαγραφή
  7. Σίγουρα μου υπενθύμισες πως υπάρχουν πολλοί λόγοι για να διαβάσω τον μικρό πρίγκιπα.. ναι, το ομολογώ πως δεν το έχω διαβάσει..

    Όμορφη και ιδιαίτερη και αυτή σου η ανάρτηση, Αριστέα μου. Ειδικά τα τονισμένα γράμματα, κρύβουν βαθιά ουσία..

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και διαδικτυακά μπορείς ! :)))
      http://domeczek.pl/~natko/teaching/wk2011s/MP/el_mp/home.htm
      (Και με την εικονογράφηφη μαζί!)
      Χαίρομαι που κατανοείς τις σημερινές μου σκέψεις!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολύ για το διαδικτυακό τρόπο.. ;) Ήδη με περιμένει το βιβλίο δίπλα στο κομοδίνο, με μια στοίβα από άλλα βιβλία.. :P

      Καλό βράδυ και καλή ξεκούραση.. ;)

      Διαγραφή
    3. Ακόμα καλύτερα! Δεν συγκρίνεται το βιβλίο με την οθόνη! :))
      Την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  8. Στις μέρες μας, όλοι θαυμάζουμε ηλικιωμένα αντρόγυνα που είναι μαζί 50, 60 χρόνια..
    Πόσα από τα ζευγάρια που παντρεύονται πλέον, θα μπορέσουν να φτάσουν κάτι παρόμοιο;
    Ελάχιστα, και ξέρεις τι φταίει;
    Το Παρίσι!!!
    Ναι, το Παρίσι που αναφέρει παραπάνω η Βαμβουνάκη,
    γιατί με την πρώτη δυσκολία, με το πρώτο σφίξιμο, θυμάσαι τι χαλαρά κι ευχάριστα ήταν στο "Παρίσι" και μέσα σε μια στιγμή γεμίζεις την βαλίτσα σου και πας
    να βρεις "αεροπλάνο" για να σε πάει ξανά στο "Παρίσι"!
    Και όσο γυρνάς κάθε τόσο εκεί, σου φαίνεται αδιάφορο
    να θες να μείνεις σε ένα μέρος, κι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις οι ίδιες οι ψυχές, βρίσκονται συνέχεια με μια "βαλίτσα" στο χέρι και σε μια "αίθουσα αναμονής"!!

    Θα έλεγα πως, πρώτα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας
    το τι ακριβώς θέλουμε από μια σχέση, και μετά να έχουμε
    την σοφία και την διορατικότητα να τα ανακαλύψουμε σε κάποιον, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς βιάση...
    Καλό σου βράδυ τέτοια ώρα πλέον, έπιασα να κάνω δουλειές
    βλέπεις, ο κουλός!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανταίε μου σε διάβασα προσεκτικά!
      Δεν μίλησα για τα βαθιά γεράματα καν! Μίλησα για την τόλμη ακόμα κι αν αποτύχω! Κι είναι σημαντικό ακόμα και πέρα από τις συντροφικές σχέσεις!
      Δεν με αφορούσε στους σημερινούς μου προβληματισμούς το Παρίσι κι οι κάθε είδους προκλήσεις! Δεν με ενδιαφέρει το αύριο. Γιατί αν δεν ζήσω το σήμερα δεν θα έχω αύριο. Αυτό έθιξα σήμερα. Κάθε φορά που ταμπουρώνομαι και δεν τολμώ μπορεί να γλιτώνω αποτυχίες...Αλλά χάνω και τόσα πολλά!
      Η τελευταία σου παράγραφος σοφότατη. Η τόλμη που αναφέρω εγώ όμως δεν είναι παιδική ανυπομονησία να ξέρεις :)))

      Αλήθεια διάβασες το σχόλιο της Αννούλας πιο πάνω; Με συμπλήρωσε ιδανικά στη σκέψη μου! :)))

      Σε φιλώ και να προσέχεις το χέρι ναι;
      Το δικό μου έστρωσε πάντως! όχι που θα του περνούσε! (Με ομοιοπαθητική βέβαια: το κούρασα περισσότερο! αχαχαχα)

      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  9. Δεν χρειάστηκε να με πείσεις!!!
    Ναι, είμαι επιφυλακτική και δύσπιστη (ακόμα και καχύποπτη πολλές φορές) αλλά αλίμονο αν δεν τολμήσεις να ζήσεις!!!
    Να δημιουργήσεις σχέσεις, δεσμούς και να παλέψεις γι' αυτά! (Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ερωτικό/συντροφικό κομμάτι)
    Αγάπη υπάρχει! Το μόνο που χρειάζεται είναι να τολμήσουμε να πιστέψουμε σε αυτή (ε, και αν ξέραμε και τί θέλουμε εμείς, ακόμα καλύτερα!!!)
    ;-)
    Φιλάκια, Αριστέα μου!!!
    Καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την!
      Αλίμονο αν δεν τολμήσεις να ζήσεις.... Πόσο συμφωνούμε Γιάννα μου!
      Να'σαι καλά κορίτσι!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Ρε κοπελιά με χτυπημένο χέρι, με το πισί σου να ψυχομαχάει, άυπνη, κουρασμένη και δίχως διακοπές στον ορίζοντα, εσύ μας γράφεις για σταχοχώραφα; Το στάχυ μου μέσα...

    Πείστηκα, φτάνει!...
    Μη ξανακούσω για Μικρό Πρίγκηπα!
    "Η μικρή Πριγκίπισσα" στο εξής. Μόνο από κει θα καταγράφουμε αποσπάσματα και μαθήματα ζωής πλέον.
    Μόνο από κει...

    Καλή ξεκούραση "Πριγκίπισσα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχαχαχαχα!
      Έλιωσα! Να'σαι καλά μοσχαράκι μου κοκκινιστό,με μπόλικη κανέλα ξέρεις εσύ! :))))
      Σε ευχαριστώ για την ευχή!
      Καλό βράδυ Μαρία μου!

      Διαγραφή
  11. Τι όμορφη ανάρτηση και πάλι!
    Ναι πάντα κερδίζεις .... πάντα.

    Θα κανω άλλη μια επαναλειψη στον μικρό πρίγκιπα .... σίγουρα με σένα θα τον δω με άλλο μάτι :)
    Τα Φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Στέλλα μου!
      Να έχεις μια πανέμορφη μέρα γεμάτη αγάπη!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  12. Καλώς το μικρό μου :)))
    Να είσαι πάντα έτσι ενθουσιασμένη .... καθώς μεγαλώνουμε το χάνουμε αυτό! Κράτα το με νύχια και με δόντια!
    Σε ευχαριστώ καρδούλα μου για όλα!
    Φιλάκια πολλά πολλά!
    Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εκτός από την αλεπού του μικρού Πρίγκηπα, υπάρχει και η κολοβή αλεπού του Αισώπου, που προσπαθούσε να πείσει τις άλλες αλεπούδες να κόψουν τις ουρές τους μιας και εκεινής της κόπηκε από ένα δόκανο! Μη τη λησμονούμε...

    Καλή η προσπάθεια να πείσεις, αλλά τα λογικά επιχειρήματα είναι θεαματικά ανεπαρκή μπροστά στη φρίκη και τη δυστυχία που φέρνει ο έρωτας και η (ερωτική, όχι η φιλική) αγάπη.

    Θες να δεις τον άλλο να υποφέρει και να γεμίζει κόμπλεξ; Δεν έχεις παρά να του υποδείξεις να ερωτευτεί. Τόσο απλό! Του λες φερ' ειπείν για το μοίρασμα, αλλά για ποιό μοίρασμα; Των κόμπλεξ; Όχι βέβαια! Αυτά δεν λέγονται...

    Η ζωή για να τη ζήσεις θέλει τόλμη. Τόλμη για αφήσεις πίσω ότι με δόλωμα τις λίγες ευτυχισμένες στιγμές, φέρνει στενοχώρια, προδοσία, νεύρα κλπ, κλπ! Τόλμη για να αφήσεις το μισοσκόταδο του έρωτα και να πας στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί που η ηρεμία, η γαλήνη, η ασφάλεια, η σιγουριά κυριαρχούν. Εκεί που οι καλοί φίλοι αρκούν. Δύσκολο εγχείρημα αλλά αξίζει τον κόπο. Ζωή είναι η χαρά και όχι ο πόνος!

    Αν θες κάποιος να ευτυχήσει, τι θα του υποδείξεις; Το πως θα πονέσει (έρωτας) ή το πως θα βρει την ηρεμία και τη γαλήνη του; Αν για κάποιους η ζωή ντε και καλά είναι πόνος, μάλλον ή δεν έχουν ανακαλύψει στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού, ή συμπεριφέρονται σαν την κολοβή αλεπού!

    Τέλος, ο έρωτας είναι σαν την κονσέρβα. Όχι μόνο έχει ημερομηνία λήξεως και είναι φαγητό β' κατηγορίας, αλλά έχει και κινδύνους για δηλητηρίαση. Θα σερβίριζες ποτέ τους καλεσμένους σου για φαγητό, κονσέρβες; Θα τάϊζες το παιδί σου με κονσέρβες; Πόσο μάλλον αν είχες δηλητηριαστεί από κονσέρβα; Όχι βέβαια...

    Δεν σε έπεισα!
    Με έπεισαν όμως οι γυναίκες από τις πράξεις τους!

    Υ.Γ. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι ερωτευμένοι το ψέμα το έχουν σε μόνιμη βάση στο στόμα τους. Κάνουν μια σχεσούλα για το πήδημα ή την αυτοεπιβαιβέωση και παραμυθιάζουν τον άλλο περί έρωτος, αισθημάτων κλπ, κλπ! Έρωτας και αλήθεια δεν συμβαδίζουν εν τέλει...

    Υ.Γ2 Οι γυναίκες συνήθως έχουν την εξής απαράδεκτη πρακτική: Αφού ρίξουν κάμποσες χυλόπιτες για... αυτοπραγμάτωση, τα φτιάχνουν με το πρώτο ρεμάλι που θα βρουν, και αφού κάποια στιγμή χωρίσουν, μετά ξαμολιούνται να μεταδώσουν τα κόμπλεξ που απέκτησαν στον πρώτο φουκαρά που θα βρεθεί στο δρόμο τους! Και μετά λένε και τη γνωστή ατάκα «δεν υπάρχουν καλά παιδιά...»! Ε, έτσι η μοναξιά εκτός από συνώνυμη της ηρεμίας, γίνεται και μονόδρομος...

    Υ.Γ.3 Εύκολη η προτροπή στον έρωτα. Όμως κανείς από αυτούς που υπερτονίζουν τα ελάχιστα καλά του έρωτα δεν λέει γιατί ο ίδιος δεν συμπεριφέρθηκε σωστά και πόνεσε τον άλλο. Εκτός κι αν πάντα φταίνε οι «άλλοι», οπότε άσε τους «άλλους» στην ησυχία τους για να μην πονέσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίμα, πολύ κρίμα, που οι ως τώρα ερωτικές σου εμπειρίες ήταν τόσο αρνητικές. Το νόμισμα έχει και άλλη όψη, σε διαβεβαιώ. Μόνο που, το σε ποια όψη θα σου πέσει αυτό το νόμισμα, δεν είναι αποκλειστικά θέμα τύχης.
      Είναι κυρίως θέμα αυτογνωσίας, σε πρώτη φάση και διάθεσης υπέρβασης του "Εγώ", στην συνέχεια.
      Συμπεράσματα στα οποία έχω καταλήξει μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες πειραματικής επιβεβαίωσης.
      Με τις καλύτερες ευχές μου για το μέλλον
      Άννα Πάρος

      Διαγραφή
    2. Αχ Αννούλα μου, πόσο συμφωνούμε!
      Έχω υποσχεθεί απάντηση στο φίλο Σταμάτη.
      Θα επανέλθω αργότερα, αφού δεν έχω πολλή ώρα που επέστρεψα σπίτι και προέχει η ξεκούραση!
      Keep in touch!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    3. Φίλε Σταμάτη! Χαίρομαι απίστευτα για το σχόλιο σου. Μάλιστα αδημονούσα να μπεις και να σχολιάσεις, δεν στο κρύβω.

      Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι στη δημοσίευση περιλαμβάνεται η δική μου, ταπεινή άποψη. Πιθανόν να ισχύει για μένα αλλά όχι για τους άλλους. Το αν "σε έπεισα" σαν ερώτημα ήταν ρητορικό. Είμαι σίγουρη ότι δεν έπεισα αυτόν που δεν συμφωνεί με τις απόψεις μου, κι επίσης είμαι βέβαιη ότι κανείς δεν αλλάζει επειδή κάποιος, κάπου υποστηρίζει κάτι διαφορετικό... Αλλά ούτε τέτοιο σκοπό είχα.

      Καθένας μας έχει τις απόψεις του και με αυτές πορεύεται.
      Έτσι, αφού εξέθεσες τις δικές σου , που δεν μου είναι καθόλου άγνωστες (και δε λέω σε πολλά έχεις δίκιο) να σου πω ότι καθένας μας μιλάει μέσα από τις εμπειρίες του και εξηγεί τα πράγματα ανάλογα με το τι του έτυχε στο δρόμο. Όπως παρατήρησε εύστοχα η γλυκύτατη Αννούλα της Πάρου, είναι ολοφάνερο ότι οι ερωτικές σου εμπειρίες ήταν μάλλον μόνο αρνητικές.

      Ξέρεις κάτι; Και τις δικές μου δεν τις λες και θετικές! Έχω πονέσει. Δεν διαφημίζω τον πόνο, ούτε διαλαλώ "πονέστε για να νιώστε ζωντανοί"! (Αν και καταβάθος πιστεύω πως μόνο από μέσα από το σκοτάδι κατανοώ την αξία του φωτός και μέσα από τον πόνο αντιλαμβάνομαι την αξία της χαράς). Απλά γνωρίζοντας και ζυγίζοντας από τη μια τα θετικά κι από την άλλη τα αρνητικά λέω πώς αξίζει για τα θετικά να ανεχτείς τα αρνητικά.

      Είναι διαπιστωμένο ότι κλείνοντας πόρτες γλιτώνεις πολύ πόνο! Ταυτόχρονα χάνεις! Γιατί δεν το παραδέχεσαι; Δεν έχεις πάρει ποτέ κάτι καλό μέσα από μία σχέση;
      Η τελευταία μου σχέση με απογοήτευσε πολύ. Παρ' όλα αυτά δεν μετάνιωσα στιγμή! Ξέρεις πόσες ομορφιές θα είχα χάσει επιλέγοντας τη γαλήνη μου;

      Συνεχίζεται!

      Διαγραφή
    4. Θα πάρω τώρα τα δικά σου επιχειρήματα με τη σειρά.
      (Μιλάς για γυναίκες και τις τσουβαλιάζεις όλες. Λες κι όλες είμαστε το ίδιο. Το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω).

      *"Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι ερωτευμένοι το ψέμα το έχουν σε μόνιμη βάση στο στόμα τους. Κάνουν μια σχεσούλα για το πήδημα ή την αυτοεπιβαιβέωση και παραμυθιάζουν τον άλλο περί έρωτος, αισθημάτων κλπ, κλπ! Έρωτας και αλήθεια δεν συμβαδίζουν εν τέλει..."

      *Εγώ δεν έχω το ψέμα σε μόνιμη βάση. Οι σχέσεις που έκανα επίσης δεν είχαν το ψέμα σε μόνιμη βάση. Χώρισα αλλά όχι εξαιτίας του ψέματος. Παίρνεις ένα στοιχείο που μπορεί να υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό και το γενικεύεις! Θεωρείς δεδομένο ότι σχέση= ψέμα ...σχεσούλα=πήδημα..... έρωτας κι αλήθεια δεν συμβαδίζουν! (οκ λέγονται πολλά τραβηγμένα λόγω έρωτος! Αλλά δεν είναι πάντα κι όλοι έτσι!)

      *.Οι γυναίκες συνήθως έχουν την εξής απαράδεκτη πρακτική: Αφού ρίξουν κάμποσες χυλόπιτες για... αυτοπραγμάτωση, τα φτιάχνουν με το πρώτο ρεμάλι που θα βρουν, και αφού κάποια στιγμή χωρίσουν, μετά ξαμολιούνται να μεταδώσουν τα κόμπλεξ που απέκτησαν στον πρώτο φουκαρά που θα βρεθεί στο δρόμο τους! Και μετά λένε και τη γνωστή ατάκα «δεν υπάρχουν καλά παιδιά...»! Ε, έτσι η μοναξιά εκτός από συνώνυμη της ηρεμίας, γίνεται και μονόδρομος...


      Εγώ για παράδειγμα δεν ρίχνω χυλόπιτες για αυτοπραγματωση.Δεν τα φτιάχνω με ρεμάλια που βρίσκω στο δρόμο μου, δεν ξαμολιέμαι να μεταδώσω κόμπλεξ μου σε άλλους!

      (Ωραία η μοναξιά φίλε Σταμάτη. Είμαι χρόνια φίλη μαζί της! Αλλά τη συντροφικότητα δεν την ξεπερνάει καμία γαλήνη)

      *Εύκολη η προτροπή στον έρωτα. Όμως κανείς από αυτούς που υπερτονίζουν τα ελάχιστα καλά του έρωτα δεν λέει γιατί ο ίδιος δεν συμπεριφέρθηκε σωστά και πόνεσε τον άλλο. Εκτός κι αν πάντα φταίνε οι «άλλοι», οπότε άσε τους «άλλους» στην ησυχία τους για να μην πονέσεις!
      ναι πολλοί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους χωρίζοντας. Πολλοί λένε πάντα ότι έφταιγε ο άλλος. Και; Βρες κάποια υπεύθυνη! Εγώ πανάθεμά με λέω πάντα mea culpa...Αν εγώ είμαι η εξαίρεση σίγουρα υπάρχουν κι άλλες!

      Κι αν σε έχω μπερδέψει με τόσα που έγραψα...πάρε το σχόλιο της Αννούλας της Πάρου ...τόσο που το λάτρεψα ...και διάβασέ την με προσοχή! Είναι πολύ σοφή γυναίκα!

      "Κάπου σ'ένα δικό μου "συρτάρι", που απέξω γράφει "η εφηβεία μου", υπάρχουν δυο στιχάκια :"αν η αγάπη μετριέται με τον πόνο, καλύτερα να μην ξαναγαπήσω ποτέ! "

      Κι ύστερα, σ'ένα άλλο συρτάρι, αυτό που απέξω γράφει " η νιότη μου " υπάρχει μια φρασούλα : "αν θες να ανακαλύψεις υποβρύχιους θησαυρούς, μάθε να μην φοβάσαι τις βουτιές"

      Το τελευταίο συρτάρι, με την ταμπέλα "ωριμότητα", ακόμα δεν έχει κλείσει. Πρόσφατα γράφτηκε μέσα του, σε μια σχισμένη σελίδα :
      "Το βλέμμα μου , δεν έχει κουρτίνες.
      Στα ίσα σ' αντικρίζει
      κι η ματιά σου,
      ανεμπόδιστη μπορεί να φθάσει
      στα μύχια της ψυχής μου.
      Γι αυτό η ψυχή μου,
      οφείλει
      ν'αντέχει τον πόνο της προδοσίας..."
      http://tomaganopigado.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html?m=1

      Όλα αυτά, εγώ τα λέω "μεγαλώνω".

      Άννα Πάρος
      { Κάθε καινούρια σου ανάρτηση με κάνει να σ'εκτιμώ και να σ'αγαπώ περισσότερο :-) } "

      Νομίζω ότι έχασα το μπούσουλα!

      Διαγραφή
    5. Απ' ότι κατάλαβες ...δεν χωρούσαν όλα σε ένα σχόλιο!

      Διαγραφή
  14. Αμέ αμέ με έπεισες και με το παραπάνω!
    Πολύ σωστά, μέσα από την αγάπη αλλάζουμε και γνωρίζουμε καλύτερα τον ευατό μας. Είτε μείνει είτε φύγει πάντα κάτι μένει και σε κάτι μας έκανε καλό.
    Πολλά φιλάκια Αριστέα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουφ! Χαίρομαι! Γιατί αν είδες από πάνω χάλασα πολύ μελάνι ! :)))
      Κορίτσι μου έχεις επιλέξει την αγάπη! Μόνο κερδισμένη είσαι για μένα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Το είδα και σε παραδέχομαι!
      Την αγάπη διαλέγω πάντα και με αυτή πορεύομαι. Αυτό δεν σημαίνει πως πάνε πάντα όλα καλά. Θέλει προσπάθεια και όχι εγωισμούς. Κρίμα που μερικοί άνθρωποι, όπως ο φίλος, δεν την γνώρισαν ποτέ...είναι στενάχωρο αλλά καλό θα ήταν να μην αντιδρούν έτσι επειδή κάποιοι την έχουν στη ζωή τους...Στο εγγυώμαι η ίδια πως η αγάπη πονά αλλά σα και αυτή τίποτα δεν αξίζει σε ολόκληρο τον κόσμο! Εξάλλου μόνο αυτή μπορεί να αλλάξει τον κόσμο...
      :-)

      Διαγραφή
    3. Οι στενοκέφαλοι ποτέ δεν αλλάζουν! Κι είναι κρίμα!

      Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα καρδούλα μου!
      Συνέχισε έτσι!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Όσο σου μένει το χρώμα του σταριού κερδίζεις!!
    Προτιμώ να μείνω σε αυτό, γιατί αν αρχίσω να αναλύω θα κάνω κατεβατά σαν τα δικά σου...νομίζω όμως πως με κάλυψες στα περισσότερα, οπότε δε χρειάζεται!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ναι μείνε εκεί! Δεν πάει άλλο! Δεν υπάρχει και κατάληξη δηλαδή! Ανάλογα με τις εμπειρίες του καθενός...
      Χαίρομαι που καλύφτηκες σε αρκετά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή