Όχι άλλο!

Παγκόσμια ημέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των γυναικών σήμερα.

Μια παλιά μου ανάρτηση αναδημοσιεύω, κάποιοι φίλοι ίσως τη θυμούνται,

αφιερωμένη στη σημερινή μέρα.

Άκουσε την πόρτα να ανοίγει και αμέσως άρχισε να τρέμει η καρδιά της. Έτρεξε στη κουζίνα  κι έκανε το σταυρό της . Ποιος ξέρει πώς θα γυρνούσε απόψε! Με τι διάθεση. Δεν ήθελε να του δώσει αφορμή για οτιδήποτε. Την Κυριακή  είχε το μνημόσυνο του Λευτέρη, θα πήγαινε στην εκκλησία. Θα την έβλεπε κόσμος. Να μην δώσει λαβή για σχόλια.
Έστρωσε το τραπέζι σιωπηρά και κοίταξε να γεμίσει καλά το πιάτο του άντρα της.
Σιωπηρά κάθισαν να φάνε. Την αγριοκοίταξε , ήταν σίγουρη, μα γύρισε γρήγορα τα μάτια της αλλού. Δεν μπορούσε πια να τα κοιτάξει πάνω από δυο δεύτερα χωρίς να τρομάξει ( ή να αηδιάσει;).
Τον έβλεπε να τρώει και να πίνει, εκεί απέναντί της, σχεδόν άγνωστος πια. Δεν ήξερε ποιος ήταν. Δεν τον αναγνώριζε. Ήξερε πως ήταν "δεμένη" μαζί του, πως έτρωγαν μαζί, μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι, κάποιες στιγμές έπαιρνε το κορμί της, άλλες πάλι το βασάνιζε, είχαν δυο γιους. Αυτά. 
Δεν ξέρει τι έγινε αυτή τη φορά....ποια ήταν η αφορμή...ήταν κρύο; Δεν μπορεί! Ήταν σίγουρη, το είχε ζεστάνει καλά. Και το ψωμί φρεσκότατο. Μια τρίχα, ναι για τρίχα θυμάται αναποδογυρίστηκε το τραπέζι, όπως κάποτε αναποδογυρίστηκε όλη της η ζωή, τότε την πρώτη φορά που ένιωσε την πρώτη καυτή σφαλιάρα στο πρόσωπό της. Και κάθε φορά να ακούει όχι συγγνώμες, μα "τα'θελες"! "Εσύ φταις! Με προκάλεσες! Τρελός είμαι; Θα σήκωνα χέρι έτσι στα καλά καθούμενα; Άλλη όρεξη δεν είχα!"
Πόσες και πόσες φορές δεν είχε ακούσει τα ίδια λόγια...Έφταναν στα αυτιά της ανάμεικτα μαζί με τα ουρλιαχτά (των παιδιών) τους βρυχηθμούς του άντρα της, τα δικά της αναφιλητά.
Έτσι κι απόψε! Ασυναίσθητα μαζεύτηκε κουβάρι στη γωνιά κι έβαλε το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατα.
- Όχι στο πρόσωπο φώναξε! Όχι....
-Γιατί μωρή! Έχεις γκόμενο; Και δεν θα του αρέσεις; Πες το μου κι αυτό!
Και την αρχίζει στις κλωτσιές...
Καλύτερα κλωτσιές σκέφτεται μέσα σε ένα όνειρο που ταξιδεύει και πετάει μακριά από το υγρό δωμάτιο...Οι κλωτσιές δεν φαίνονται τουλάχιστον!

Μια από τις αμέτρητες ιστορίες της διπλανής πόρτας. Μια από τις πολλές μορφές βίας. Συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που υφίστανται πιο συχνά βία, αλλά πάντα μπορεί να υπάρξει και ο αντίθετος συνδυασμός. Όπου υπάρχει διαφορά δυναμικού κι εκμετάλλευση αυτής της διαφοράς, θα υπάρχει βία.

Λέμε όχι στη Βία κάθε μορφής.

Αν είσαι γυναίκα κακοποιημένη σήκω και πες:

 Όχι άλλο!

Πάντα υπάρχει τρόπος σωτηρίας. 

Υπάρχουν πλέον οργανώσεις που δίνουν καταφύγιο 

σε τέτοιες περιπτώσεις.

Κι ένα τελευταίο....

Παρακαλούνται οι μητέρες που μεγαλώνουν γιους

να τους μάθουν να σέβονται 

και να τιμούν την Γυναίκα!

\

Καλή σας μέρα
@ριστέα