Αν είχαν οι καρδιές αμπάρες
Όλα θα ήταν πιο εύκολα
Όταν κάποιος μας συμπεριφερόταν άσχημα ή άπρεπα
-στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, στη ζωή
Όταν κάποιος μας εγκατέλειπε
Όταν κάποιος αγαπημένος μας πέθαινε
Δεν θα πληγωνόμαστε
Δεν θα κλαίγαμε
Δεν θα υποφέραμε
Όλα θα ήταν πιο εύκολα
Σαφέστατα
Αν είχαν οι καρδιές αμπάρες
Σκέφτομαι πως ίσως δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ τον Έρωτα
Δεν θα είχα σκιρτήσει σε πρώτα φιλιά
Δεν θα είχα αναστηθεί σε στοργικές αγκαλιές
Δεν θα είχα ταξιδέψει στους ωκεανούς των αισθήσεων
και των αισθημάτων
Αν είχαν οι καρδιές αμπάρες
(Εδώ που τα λέμε)
Δεν θα είχα νιώσει τίποτα στη ζωή μου
Δεν θα είχα έρθει ποτέ κοντά με τη φίλη μου
Τον φίλο μου
Τον σκύλο μου
Θα είχα στερηθεί την ηρεμία που σου δίνει ένα χάδι
Τη χαρά που σου δίνει μια παρουσία
Την ευτυχία να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε νιώθουν
Που σε αποδέχονται όπως είσαι
Την ευκαιρία να νιώσεις την γλύκα της προσφοράς
Ανώτερη από κάθε άλλη γλυκιά γεύση
Μπορώ να κλειδώσω αν θέλω την καρδιά μου
Να αποκλείσω όλους τους πόνους
Κι ας μην πουλιούνται στα καταστήματα
Αλυσίδες και κλειδαριές για καρδιές κι αισθήματα
Υπάρχει τρόπος
Πετρώνεις, σκληραίνεις
Γίνεσαι ρομπότ και δεν νιώθεις
Απλούστατα
Σκέφτομαι όμως ότι προτιμώ να ρισκάρω
Θέλω να γεμίζω από αγάπη κάθε μέρα
Να ζω ίσαμε το μεδούλι ό,τι έρχεται σε αυτή τη ζωή
Καλά και κακά, όλα να πέφτουν πάνω μου
Και να τα σηκώνω
Ναι, θέλω να συνεχίσω να ρισκάρω
Ένεκα του χαδιού
Της μάνας, της φίλης, του ζώου
Του Έρωτα!
Κι όλων όσων απαρτίζουν αυτό που λέμε
Ζωή
@ριστέα
Ήταν η συμμετοχή μου στη Φωτο-συγγραφική σκυτάλη ΙΙ
που διοργανώνει η marypertax στη Γήινη Ματιά για δεύτερη φορά,
εμπνεόμενη από τη φωτογραφία που μου έδωσε η Μαρία Νικολάου
(και ήταν δική της).
Παραδίνω τη σκυτάλη μου στη Μαρία Κανελλάκη με την παρακάτω φωτογραφία,
ελπίζοντας να της αρέσει και να την εμπνεύσει να μας δώσει
μια δυνατή συμμετοχή!
Σαφέστατο το υπέροχο μήνυμα που σου ενέπνευσε η φωτογραφία της Μαρίας! Όμορφα και σοφά δοσμένο και χαίρομαι και επικροτώ να μην έχουν αμπάρες οι καρδιές! Καλύτερα να βιώνουμε τα πάντα, να διδασκόμαστε, να δοκιμαζόμαστε, να ωριμάζουμε και να βγαίνουμε σοφότεροι και ισχυρότεροι! Πολλά υποσχόμενη η φωτογραφία για την Μαρία και είμαι σίγουρη πως θα μας δώσει μια νέα απόλαυση! Σ' ευχαριστώ Αριστέα μου που παρόλο το πνίξιμο σου από τις εξετάσεις σου ήσουν για μια ακόμα φορά συνεπής και κοντά μας! Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφη η έμπνευσή σου, Αριστέα μου. Τελικά είναι καλύτερο να μην κλειδώνουμε τις καρδιές μας και να απολαμβάνουμε τη ζωή μέχρι το μεδούλι. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Είμαι βέβαιη ότι η φωτογραφία που στέλνεις στη Μαρία θα της δώσει μια υπέροχη έμπνευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστάκι μου, νομίζω ότι η ανοιχτή σου καρδιά κι η ανοιχτοχεριά σου, μαζί με τη καλλιτεχνική σου φύση, είναι από τα πράγματα που σε χαρακτηρίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η έμπνευση σου κι ένιωσα ότι την ένιωσες! Να 'σαι πάντα καλά και την καρδούλα σου να πλησιάζει μόνο η Αγάπη κι η Ευτυχία.
Πολλά φιλάκια!
Όταν στη καρδιά δεν μπαίνει "αμπάρα" τότε μόνο μπορεί να γράψει κανείς παρόμοιο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Αριστέα μου!
Τώρα η σειρά της Μαρίας να μας δώσει ένα ακόμα Κανελακικό κείμενο και αυτό χάρη στη φωτό που της άφησες!
Αφιλάκια πολύ πολύ γλυκά και ξεαμπαρωμένα!
Πολύ όμορφη συμμετοχή Αριστέα μου..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μπορούσα να μη κάνω την επίσκεψη μου εδώ στο πλαίσιο της επανόδου μου :-)
Καλώς ή κακώς όσο και να προσπαθούμε να κλειδώσουμε τη καρδιά μας, εκείνη νιώθει αυτά που είναι να νιώσει και μας βοηθά να πράξουμε αναλόγως. Πάντα σε αρμονία και συνεργασία με τη λογική μας είναι καλό να προχωρούμε.
Πολλά φιλιά!
Ένεκα της συγκίνησης, αφήνω ένα θαυμαστικό, μια νοερή αγκαλιά, μια νοσταλγία για τα "αναποδογυρισμένα παγκάκια" και την ευγνωμοσύνη μου που σε γνώρισα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλειδάκι της αμπάρας μου, πάντα στη διάθεσή σου. Ξεκλειδώνεις, μπαίνεις μέσα χαλαρά και...σαν στο σπίτι σου ε;
Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ και για την όμορφη πάσα!
Αριστέα μου, ωραία έμπνευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που δεν έχουν οι καρδιές αμπάρες..
για όλους τους λόγους που εύστοχα ανέφερες!
Η πάσα σου στην Μαρία εξαιετική, ενθουσιάστηκα! :)
Καλή δύναμη και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα σε φιλώ!
Υπέροχη συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που οι καρδιές δεν έχουν αμπάρες!
Ευτυχώς που νιώθουμε!
Ευτυχώς που ζούμε!
Φιλιά πολλά!!
Οι αμπάρες είναι μόνο για να σπάνε Αριστέα μου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί να την κάνεις τέτοια ζωή;
Καλύτερα πόνος παρά αναισθησία.
Η φωτογραφία της Μαρίας είναι πολλά υποσχόμενη .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Αριστέα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήέκανες μια υπέροχη έκπληξη ! ποια ακριβώς ; Πήρες μια εικόνα. Όμορφη, εκφραστική. Με μπόλικη "ουρά". και την απέδωσες με ένα ποίημα ! πολύ δύσκολο εγχείρημα γλυκιά μου.
Δεν είναι εύκολη δουλειά ένα ποίημα. Μήτε συντακτικά, μήτε ως λογοτεχνικό πόνημα.
Το έκανες, το έπλασες στο μυαλό σου όμως και το έδωσες πανέμορφα.
Και στη συνέχεια προχώρησες σε τι ; στο θέμα της δεκτικότητας της καρδιάς μας και της αγκαλιάς μας.
Αυτό το μεγάλο ρίσκο ή δίλημμα αν θέλεις που κρέμεται από τον καθένα μας. Να το πάρουμε ή όχι.
Να κλειδώσουμε την αγκαλιά μας, τον εαυτό μας, την καρδιά μας σε μια μουχλιασμένη φυλακή "ασφαλή" και αποστειρωμένη ; ή να την ανοίξουμε δεκτική, ώριμη, ευάλωτη αν θες σε κάθε κίνδυνο ή εισβολέα που παραμονεύει.
Ο Λόγος σου, το ποίημά σου, δίνει απάντηση. Θετική. Να πέσουν οι αμπάρες. Και την αγκαλιάζουμε και εμείς την απόφαση και την παρότρυνση αυτή αγαπημένη μου φίλη.
Τίμησες την σκυτάλη με το παραπάνω. Και το χαρήκαμε με την καρδιά μας.
Η Εικόνα σου που κληροδοτείς στην Μαρία ομολογώ είναι δύσκολη. Όμως κινητοποιεί και τη φαντασία και το ψάξιμο για την επόμενη συγγραφή.
Τα φιλιά και την αγάπη μου Αριστέα μου και καλή επιτυχία στην Μαρία μας.
Έτσι! Χωρίς αμπάρες, ξέρεις εσύ! Τι ζωή θα ζούσαμε αν αμπαρώναμε καρδιά; Με άγγιξε το πόνημά σου με αφορμή τη φωτογραφία. Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μου πήγε στη διαφορετικότητα της ίδιας προσωπικότητας με τη φωτογραφία, αλλά ως συνήθως εσύ ξέρεις να μας αγγίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η φωτογραφία για τη Μαρία. Λέει πολλά...θα μας καταπλήξει και εκείνη είμαι σίγουρη
Πολλά φιλιά Αριστέα μου
Καλή σου εβδομάδα
Εσύ να κλειδαμπαρώσεις την καρδιά σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό και να το θέλεις δεν γίνεται!
Πιο πιθανό είναι να κόψω εγώ τα γλυκά, παρά εσύ να σταματήσεις να νιώθεις!
Και πόσο ωραία η φωτογραφία!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Κίσιζ Άιρις!
Πολλές φορές έχω ευχηθεί να υπήρχε ένα κουμπί ή μια αμπάρα στην προκειμένη περίπτωση που να τα έφτιαχνε όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει.
Ειδικά για μας και να υπήρχε ίσως και να μην το βλέπαμε.
Χάρηκα που σε ενέπνευσε με αυτόν τον τρόπο η φωτογραφία μου.
Ευχαριστώ Αριστέα μου!
Επικροτώ, συμφωνώ και επαυξάνω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστέα μου, έγραψες...
Μια αγκαλιά μεγάλη ν' αγγίξει όλο το είναι σου!!! <3
Υ.γ. Η φωτογραφία που παραδίδεις την σκυτάλη, γράφει από μόνη της...
Αν και ο πόνος είναι περισσότερος μερικές φορές, καλύτερα που δεν έχουν αμπαρες Άιρις μου!Φιλια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτική έμπνευση Αριστέα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΕΡΟΧΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Αριστεα!!!
Εντάξει μόνο εσύ θα μπορούσες να είχες κάνει αυτόν τον συνειρμό! Θεούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα υπέροχο μήνυμα, Αριστάκι μου! 😘
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το που είδα την φωτογραφία είπα (από τα αποδυτήρια που λέμε..)
«...μα καλά οι ιδιοκτήτες της εξώθυρας .ένα πινέλο και λίγο χρώμα δεν έχουν να την βάψουν ομοιόμορφα με γήινα χρώματα να είναι όμορφη..» Α, ναι και να βάλουν και ένα μάνταλο να μην ανοίγει με σπρώξιμο με τη πλάτη..! Αυτή ήταν η επιστημονική μου καταγραφή..
Υπήρξε ανατροπή μετά το διάβασμα του κειμένου και κατάλαβα ότι η ποίηση ανακαλύπτει και αναδεικνύει τις ομορφιές παντού..!
Όσο για το ερώτημα τι σηματοδοτούν οι αμπάρες μάλλον είμαι κοντά με το αισιόδοξο πλαίσιο ερμηνείας κάποιας φίλης που σχολίασε πιο πάνω...
Ακομα και αν συναντήσουμε Αριστακι μου αμπαρωμενες καρδιές,τις ξεκλειδώνουμε με το κλειδι της αγαπης..σ αυτο που δεν μπορεί να αντισταθεί καμια καρδια αγαπη μου ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ..χωρίς αμπάρες και με ανοιχτες καρδιες να είσαι πάντα αγαπη μου..εδωσες με την συμμετοχή σου την πεμτουσία της ζωής!!
Για το Κανελλακι μας δεν έχω καμια αμφιβολία πως την εικονα αυτή θα την απογειωσει με την πενα της...φιλακιαααα!!
Α μπα, εγώ νομίζω ότι ο άνθρωπος γεννιέται με ή χωρίς, αμπάρες στην καρδιά. Κι όσο κι αν θελήσει κάποιος που έχει γεννηθεί με καρδιά, να "κλειδώσει", δεν γίνεται.. Η φωτογραφία τού Μαρακίου πολύ όμορφη, κι αυτό το κόκκινο στην πόρτα, παραπέμπει αυτόματα σε καρδιά!! Υ.Γ Καλέ, εδώ κάνουμε αναρτήσεις (εμείς που είχαμε να κάνουμε από την άνοιξη) κι εσύ εξαφανιζόλ; 😊 )
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν σίγουρη πως θα κλείσεις με τέτοιο τρόπο/τέτοια στάση την όμορφη συμμετοχή σου! Γιατί απλά... έτσι είναι το Αριστάκι μου: Ζει! Και μέσα στα συναισθήματα που δεν αμπαρώνονται είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον! Αυτή είσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
*Σούπερ και η φωτογραφία που επέλεξες εσύ, curly artist μου!
ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!
Oπως ακριβως τα λες Αριστεα μου! Ακριβως ομως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκινητική ειλικρίνεια και σαφήνεια
ΑπάντησηΔιαγραφήη φιλοσοφημένη τοποθέτησή σου, Αριστέα.
Προσυπογράφω.
Πως να βάλεις στην καρδιά αμπάρες, δεν γίνεται γιατί έτσι αφήνεις έξω τη ζωή και όπως ξέρεις η ζωή είναι ωραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈδωσες πολλή ωραία πάσα στην Μαρία.
Τα φιλιά μου!
... κι αν ακόμη μπορούσα το χρόνο πίσω να γυρίσω
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν είχα μια ευκαιρία ξανά
να στρώσω, να χαλάσω, συθέμελα να γκρεμίσω
και να χτίσω εξαρχής
στα ίδια θα κατέληγα και πάλι.
Οκ, στην τελική γι΄αυτό υπάρχουν και τα by pass !!
Aδιόρθωτα και αμετανόητα μαζί σου Αριστέα να συμφωνώ και να συμπάσχω με μεγάλο θαυμασμό για τη νόηση και τη γραφή σου!
Χαίρομαι που δεν υπάρχουν αμπάρες στην καρδιά σου, αλλά, να ξέρεις, ακόμη κι εάν το μετανιώσεις κι αποφασίσεις να σμπαρώσεις, εγώ δεν έχω σκοπό να βγω από εδώ μέσα. Το λέω και το δηλώνω! Ας πρόσεχες και ας μην με καλοδεχόσουν εξ αρχής. Τώρα πάει, είναι αργά. Έχω στρογγυλοκαθίσει κι απολαμβάνω τη ζεστασιά τής καρδιάς σου. Είναι πολύ ωραία για να φύγω. (ΣΛ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αμπάρες είναι μόνο για τα ρομπότ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να αισθανθεί κανείς μέχρι το μεδούλι άνθρωπος θα πρέπει να το φτάσει έως το τέρμα. Τότε μπορεί να πει ότι ζει.
Μου άρεσε πάρα πολύ, κορίτσι μου, η απλωσιά της καρδιάς στο κείμενό σου!
Α, και ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η άλλη όψη για τις αμπάρες... Να μπει κανείς στην καρδιά κάποιου κι αυτή στη συνέχεια να κλειδώσει. Τότε;
Φιλιά πολλά!
Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό από σένα Αριστάκι μου! Η ανοιχτή σου καρδιά που μισεί τις αμπάρες μας έφεραν κοντά και παρά το γεγονός ότι χανόμαστε κατά καιρούς, είναι σα να μη χωρίσαμε ποτέ, όταν ξαναβρισκόμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό φίλη, με την αγάπη μου
Μαρίνα
Όμορφη η έμπνευση σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Σας ευχαριστώ όλους θερμότατα για τα υπέροχα και ζεστά σχόλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έχω διαβάσει όλα και με συγκινείτε που δίνετε το παρών, αν κι έχω ουσιαστικά εγκαταλείψει!
Δυστυχώς αυτό τον καιρό δεν προλαβαίνω να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα σας!
Πολλά φιλιά
@