Το πούσι βαθύ έχει πέσει για εσένα
Και έτσι δεν βλέπεις τα βήματα εμπρός σου
Και έτσι δεν βλέπεις τα βήματα εμπρός σου
Μα ούτε και πίσω βλέπεις πια το ίδιο
Χαμένες οι μνήμες στην υγρασία
Πασχίζεις να θυμηθείς ποια είσαι
τι ευχόσουν,
ή ίσως τι αγαπούσες
Κρυμμένα όλα μες στην αχλή της νύχτας
Που ήρθε απροσδόκητα
Βίαια
Τσακίστηκε η αξιοπρέπεια κι έπεσε νεκρή
(Αχ να μπορούσες να με νιώσεις όταν σου λέω
"Δεν πειράζει"
"Δεν φταις εσύ")
Μπερδεμένες κλωστές στην τσέπη σου
τα ονόματα, οι μέρες, τα γεγονότα
Πονάμε εμείς, οι άλλοι, για σένα
Και εσύ
είσαι, μα δεν είσαι εκεί,
για να το μάθεις
(μητέρα)
Αριστέα
Έγραψα για τη Μίνι σκυτάλη από τη Γήινη ματιά,
επιλέγοντας μία από τις εικόνες που μας έδωσε
για έμπνευση η αγαπητή μας Μαίρη.
Η γραμματοσειρά που επέλεξα για το κείμενό μου
από το 2014, το Ίδρυμα Ωνάση.
υγ: Μαίρη μου, σε ευχαριστώ για την πρόκληση!
Δεν ξέρεις, πόσο πολύ σε ευχαριστώ!
@
Υπέροχο Αριστεα μου! Για την άνοια γράφεις σωστά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Χριστίνα μου!
Διαγραφή(Ναι, δυστυχώς!)
Τι καλά τα δρώμενα Αριστέα μου που χάρη σ'αυτά διαβάζουμε την εξαιρετική σου ποίηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σε νιώθω γιατί περνώ και η ίδια παρόμοια, ευτυχώς ακόμα διαχειρίσιμα...
Τα ΑΦιλάκια καρδιάς πάντα έτοιμα να σε βρουν όπου και όπως και να είσαι!
Εντελώς καθυστερημένα περνώ, καθώς βλέπεις μαγισσούλα μου, είναι και οι δύο γονείς με άνοια, απλά η μαμά με ραγδαία επιδείνωση κι εγώ η μοναδική τους φροντίστρια. Ο χρόνος μου ελάχιστος. Το δρώμενο της Μαρίας μου έδωσε το κίνητρο που χρειαζόμουν για να εκφραστώ. Ναι, το χρειαζόμουν!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά! ♥
Αχ βρε Αριστέα μου. Τεράστιο θέμα σήκωσε το όμορφο ποίημά σου. Οι στίχοι σου γεμάτοι αλήθεια αλλά και πίκρα για ένα δύσκολο βίωμα. Νιώθω την καρδιά σου μεστή από αυτό που περιγράφεις. Στεκόμενη σαν ηρωίδα όλους αυτούς τους καιρούς .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καρδιά μου να αντέχεις, να χαμογελάς και να μάς χαρίζεις τις παντοτινές σου εξαίρετες εμπνεύσεις.
Την καλησπέρα μου.
Προσπαθώ, Γιάννη μου, προσπαθώ. Δεν είναι όλες οι μέρες το ίδιο, ευτυχώς, κάποιες όμως με εξαντλούν και με εξαφανίζουν, όχι μόνο από τα σόσιαλ. Από τη ζωή, γενικώς!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου!
Πολλά φιλιά! 🌹
Συγκλονιστική συμμετοχή! Με συναίσθημα, με συγκίνηση, με στωικότητα, με ψυχή, με λυρισμό και αλήθεια παράλληλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησες πραγματικά, με την αλήθεια σου Αριστάκι μου.
Μια αγκαλιά για τη μανούλα και μια για την υπέροχη ψυχή σου.
Κι εσύ συγκίνησες εμένα, Μαρινάκι μου γλυκό!
ΔιαγραφήΟλόψυχα σε ευχαριστώ! ♥
Αριστέα μου σ' ευχαριστώ καταρχήν γι αυτήν την υπέροχη συμμετοχή! Με συγκίνησε τόσο το θέμα σου και ο τρόπος που μιλάς γι' αυτό! Το έχω βιώσει και γεννά τόσο πόνο για ένα άτομο που δύσκολα συγκρίνεις με αυτό που κρατάς στην καρδιά και στην μνήμη! Πονεμένη αγάπη και μεγάλη θλίψη! Σ' ευχαριστώ ακόμα μια φορά! Σε φιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ ολόθερμα σε ευχαριστώ, Μαίρη μου!
ΔιαγραφήΜου έδωσες την ευκαιρία της έκφρασης πολλών σκέψεων και συναισθημάτων κι ας ήμουν σχεδόν λιτή και λακωνική!
Πολλά φιλιά! ♥
Δύσκολο θέμα. Ίσως η πιο οδυνηρή κατάσταση ενός ανθρώπου πριν τον θάνατο. Αν χαθεί η μνήμη, τι μένει άραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη εγγραφή αν και στενάχωρη.
Την καλησπέρα μου, Αριστέα!
Σε χαιρετίζω στο (εγκαταλειμμένο) μου μπλογκ, Βασίλη!
ΔιαγραφήΠράγματι, είναι οδυνηρό κάποιος να χάνει αυτό που τον καθιστά πρόσωπο με οντότητα. Όταν χάνεις τις μνήμες σου, όταν εξαρτάσαι από κάποιον ή κάποιους άλλους για να συνεχίσεις την πορεία σου, αυτό μόνο ζωή δεν το λες....
υγ: Ζητώ συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντησή μου, αλλά δεν έχω πάρει ανάσα μία βδομάδα τώρα...
Δεν θα μπορούσες να δώσεις πιο διακριτικά και πιο τρυφερά Αριστάκι μου καταστάσεις που μπορούν να συμβούν στον καθένα από μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρήκαμε που ξέκλεψες λίγο από τον χρόνο σου κορίτσι μου...υπέροχη έμπνευση.
Να είσαι καλά με δύναμη και κουράγια!! την αγάπη μου φιλιαααα!! ❤
Σε ευχαριστώ πολύ, Σμαραγδένια μου!
ΔιαγραφήΦιλί γλυκό! ♥
Κοντά τριάντα χρόνια απ’ το πρώτο εκείνο βράδυ που μου την έφεραν, ήρεμη, σιωπηλή, χωρίς το τώρα, χωρίς αύριο, χαμένη στην ομίχλη του μυαλού της. Τριάντα χρόνια κι
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως σα να ήταν μόλις χθες. Ένας ατέλειωτος Γολγοθάς και να ξέρεις συμπορεύομαι με όποιον τον ανεβαίνει. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι σχετικό, η καρδιά μου γεμίζει αγκάθια και κείνη η υγρασία στα μάτια μαρτυρά πως έκανα ότι μπορούσα. Τουλάχιστον. Υπέροχο το ποίημα Αριστέα μου, περιεκτική σε νόημα η κάθε λέξη. Τρόπος έκφρασης που αγγίζει την ψυχή.
Κι όπως λες " Να ξορκίζεις το κακό και να προχωρείς, γιατί δεν μπορείς να κάνεις πίσω"
Φιλιά πολλά!
Εγώ το έχω παρομοιάσει, αυτό που εσύ ονόμασες Γολγοθά, σαν τον τροχό, μέσα στο κλουβί ενός ποντικιού, που γυρίζει γύρω γύρω, χωρίς να φθάνει κάπου... το ποντικάκι. Εγώ, η ποντικίνα!
ΔιαγραφήΈχω φθάσει και έχω ξεπεράσει ουκ ολίγες φορές τα όριά μου. Μα θέλω κι εγώ να ξέρω πως έκανα ό,τι μπορούσα. Βλέπεις, είναι και οι δύο γονείς, απλά η κατάσταση της μαμάς είναι πιο επιβαρυμένη.
Προχωρώ μπροστά πάντα, Άννα μου!
Σε φιλώ! ♥
Αριστέα μου αυτό που βιώνεις το έκανες ένα μικρό διαμαντάκι με αυτό το ποίημα. Πόσο επώδυνη είναι αυτή η αχλή της νύχτας που θολώνει το νου. Που σβήνει μια ζωή σαν γομολάστιχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη.
Φιλιά
Να 'σαι καλά, Ελένη μου!
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη και στον δικό σου αγώνα!
Πολλά γλυκά φιλιά!♥
Συγκλονιστικό ποίημα Αριστέα μου ….. ποσό δύσκολες ισορροπίες
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ ...ανώνυμε! 🙄
ΔιαγραφήΣπαραχτικός ο μονόλογος στη μητέρα σου, Αριστέα μου. Είναι απ' τις πιο οδυνηρές εμπειρίες αυτή που περνάτε. Και θέλει πολύ κουράγιο να το αποτυπώσεις σε λέξεις και να το μοιραστείς. Εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και γερές αντοχές σ' όσα θα 'ρθουν ♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε που μου είχε περάσει από το μυαλό να καταγράψω τα συναισθήματά μου. Όταν είδα τη συγκεκριμένη φωτό στης Μαίρης, αυτή η ομίχλη και ο δρόμος, που τόσο μικρό κομμάτι του διακρίνεται είναι που με έκανε να γράψω. Και να που ήταν για λίγο έστω ευεργετικό για μένα.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Κανελλένια μου για τις ευχές σου και τα λόγια σου!
Σε φιλώ γλυκά! ♥
Πολύ καλό !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Ράνια μου!
ΔιαγραφήΔεν φταις είναι σίγουρο. Δύσκολο θέμα η απώλεια μνήμης Ωραίο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά, Μάνια μου!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά! ♥
Αριστέα καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποτύπωση με ποιητικό λόγο αλλά και τρυφερότητα της καθημερινότητας της μητέρας σου με διαταραχές συμπεριφοράς είναι υποδειγματική.
Εύχομαι δύναμη ψυχής για όλους σας..
Σε ευχαριστώ πολύ, Τάσο!
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά! 🌹
Ένα τόσο σοβαρό θέμα με στίχους! Φοβερό.. Πάντα θαύμαζα αυτό το ταλέντο που έχουν λίγοι και ευλογημένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ θαυμάζω, Γεωργία μου όσους έχουν εξαιρετική πένα. Εγώ απλά εκφράζομαι με τρόπο ας τον πούμε ποιητικό. Είναι ευεργετικό για όσους γράφουν με αφορμή κάποιο βίωμά τους.
ΔιαγραφήΣε φιλώ! ♥
Αριστέα, δε θα μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα. Γίνεται ακόμη πιο συγκινητικό μέσα από τον ποιητικό λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή περάσαμε αντίστοιχη κατάσταση (τα προηγούμενα χρόνια), αντιλαμβάνομαι απόλυτα όσα λες μα και όσα βιώνετε. Είναι αφάνταστα δύσκολο να βλέπεις τους ανθρώπους σου σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι συμβαίνει.
Εύχομαι ειλικρινά καλή δύναμη και πολλή υπομονή! Δυστυχώς, έχει καταλήξει μάστιγα της εποχής.
Υπήρξε πολύς πόνος και άγχος στην αρχή. Πραγματικά δεν μπορείς να το πιστέψεις. Και οι γύρω σου, οι δικοί σου άνθρωποι, έχουν απίστευτη άρνηση. Κι εγώ πάλεψα μόνη, μέχρι να τα καταφέρω να πάρουμε την ιατρική βοήθεια και διάγνωση. Τι πράγμα κι αυτό; Όντως, έχει γίνει μάστιγα. Παρακολουθώντας ομάδες στο φέις σχετικές με την άνοια και την Ελληνική εταιρεία Αλτσχάιμερ, τα έχω χάσει. Έχω και τους δύο γονείς, στο μεταξύ, απλά με διαφορετική μορφή και βαθμό της κατάστασης του καθενός. Και δεν είναι πρόσφατο. Απλά περνώντας ο καιρός και αλλάζοντας στάδια, είχα ανάγκη να εκφραστώ.
Διαγραφή(Για αυτό και η εξαφάνισή μου. Ο χρόνος ο δικός μου είναι ανύπαρκτος!)
Σε ευχαριστώ πολύ, μάτια μου που πέρασες.
Σε φιλώ γλυκά!
Αριστέα μου ένα τόσο δύσκολο και οδυνηρό θέμα , που όμως βιώνεται από πολλούς, δυστυχώς, ανθρώπους γύρω μας, το προσέγγισες ποιητικά με σεβασμό και τρυφερότητα.....που συγκινούν..... Είναι απίστευτη η έκταση του προβλήματος, με τρομάζει.....δεν το κρύβω και εύχομαι ολόψυχα σε όσους το βιώνουν και σε όσους ζουν και φροντίζουν αγαπημένους ανθρώπους που το βιωνουν....να τους δίνει ο Θεός δύναμη και αντοχές....Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, τα νούμερα και οι έρευνες τρομάζουν. Μια έξαρση της άνοιας είναι πλέον ορατή. Είναι κρίμα, γιατί χωρίς το μυαλό, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή πραγματική. Δεν αξίζει τέτοια ζωή και υποφέρουν και τα οικεία πρόσωπα.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Σε φιλώ! ♥
Πόσο με συγκίνησε η ιστορία σου , Αριστέα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το έζησα για λίγο κι εγώ.
Μόνο αγάπη χρειάζεται κσι υπομονή.
Εύχομαι να σου δίνει ο Θεός πολλή.
Σε φιλώ.
Την αγάπη έχω και εγώ οδηγό, Ρένα μου!
ΔιαγραφήΑλλιώς δεν βγαίνει. Δεν θα μπορούσα να
αντέξω!
Σε φιλώ γλυκά!
Μα πάντα ο πόνος είναι που γίνεται τέχνη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από τα γιατί μας, βγαίνει η πιο δυνατή κραυγή.
Κι είναι μια καλή "ευκαιρία" για δημιουργία, κι ας ακούγεται οξύμωρο..
Γνωρίζεις πως γνωρίζω, αλλά είμαστε εδώ μαζί σ' αυτόν τον ομιχλώδη δρόμο, που μας πάει στο πουθενά, δοκιμάζοντας καθημερινά τις αντοχές μας.. "Θα το περάσουμε μαζί κι αυτό το μονοπάτι".. Αγκαλιά μεγάλη! 🧡
Τα έντονα συναισθήματα και τα δυνατά ή ακόμα και σκληρά βιώματα θα έλεγα εγώ. Δεν είναι μόνο ο πόνος. Αλλά ο πόνος όντως σε οδηγεί, αν καταφέρεις και λυθείς, να γράψεις κάτι έντονο. Βαθύ. Και ίσως λυτρωτικό!
ΔιαγραφήΤο περνάμε μαζί το μονοπάτι αυτό και είναι παρήγορο και ευχής έργον να σε έχω δίπλα μου!
Σε ευχαριστώ, Πετρούλα μου! ♥
Με χτύπησε κατάκαρδα το ποίημά σου Αριστέα μου. Οι δικές μας μνήμες δεν θολώνουν με τίποτα. Όσοι περάσαμε το ίδιο τουλάχιστον -με κάποιον δικό μας. Το απέδωσες άψογα! Καλημέρα, σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου!
ΔιαγραφήΕίναι δύσκολο πολύ και απαιτεί πολλές δυνάμεις. Και είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι πιο ανοιχτά τις σκέψεις μου...
Σε φιλώ!
Αχ βρε Αριστέα μου.. ❤️
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το έχω βιώσει σε προσωπικό επίπεδο, μόνο σε επαγγελματικό που στήριζα για χρόνια πολλές οικογένειες. Ακόμα και όταν δεν θα σε θυμούνται, θα μπορούν να αισθανθούν την αγάπη σου. Την ασφάλεια που θα νιώθουν κοντά σου. Θέλει μεγαλείο ψυχής για εσάς τους φροντιστές να αντέχετε..
Υπέροχη κσι βαθιά συγκινητική η συμμετοχή σου. Χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ μαζί μας.
Σε ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα μου. Κι εγώ δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με αυτό το κομμάτι. Μαθαίνω κοντά τους, αφού είναι και οι δύο γονείς, απλά με διαφορετική μορφή ο καθένας και σε διαφορετικό στάδιο. Αυτό με τη μαμά πονάει πιότερο, γιατί μάθαμε στη μάνα βράχο. Οπότε τώρα που για όλα εξαρτάται από μένα, είναι φορές που λυγίζω!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
ΥΓ: Σε ευχαριστώ και για τη βοήθεια που μου προσέφερες στις αρχές ♥
Τόσο δύσκολο το θέμα με το οποίο καταπιάστηκες. Το έχω ζήσει από πολύ κοντά και συχνά αυτή η νόσος μοιάζει φορτίο αβάσταχτο. Αλλά οι άνθρωποι που δε σε θυμούνται με το μυαλό, κάπως γίνεται και σε θυμούνται με την καρδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάφερες με έναν πολύ όμορφο τρόπο να με κάνεις να νιώσω αυτά που έγραψες.
Σε ευχαριστούμε! Εύχομαι να καταφέρνεις συχνά να θυμάσαι εσύ τις όμορφες στιγμές, για να γίνουν κινητήριος δύναμη για εσένα.
Σε ευχαριστώ πολύ, Γιωτάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροετοιμάζομαι για αυτές τις στιγμές. Ναι, δεν με ξεχνάει, αλλά είναι στιγμές που παιδεύεται να θυμηθεί το όνομά μου. Έχουμε δρόμο ακόμα....
Φιλάκια πολλά! ♥
Πολύ με άγγιξε ό,τι έγραψες. Η ασθένεια της εποχής! Την βίωσα με μπαμπά και πεθερά. Ξέρω τι περνάς και σε νοιώθω...Κουράγιο θα πω δεν ξέρω τι άλλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου
Κι εγώ το ζω εις διπλούν και ταυτόχρονα, Άννα μου, γιατί είναι και οι δύο γονείς. Υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρω πού να πρωτοδώσω απολογία. Και δεν ξέρω ακόμα πιο είναι ψυχοφθόρο: η σωματική ή ψυχική κούραση!
ΔιαγραφήΑναρωτιέμαι, γιατί έγινε η ασθένεια της εποχής... Αυτό μας περιμένει κι εμάς;
Φιλάκια πολλά! ♥