Μνημόνιο #4: Γενέθλια

Γλυπτό γυναίκας (Cecilie) που έχει υποστεί μαστεκτομή.
Όσλο, Νορβηγία*

29 Ιουνίου.

Ένας χρόνος πριν.

Είναι παρέα μόνο με τον αδελφικό της φίλο.

Κανείς από την οικογένεια, κανένα "αίμα της" μαζί!

Δεν θα έχει τη μάνα δίπλα της. Όσο και να την ήθελε, 

όσο και να τη χρειαζόταν -η μάνα, 83, με άνοια- δεν γινόταν.

Ιδανικά θα ήθελε το ανιψούδι της, αλλά πού να τον τρέχει, σε λίγο 

παντρευόταν, είχε τα δικά του τρεξίματα...

-Όχι, καλύτερα έτσι! Δεν είναι εξάλλου τίποτα! Θα πάω, θα το βγάλω, 

θα γυρίσω!

Κι έτσι κάπως έγινε.

Γιόρτασε στις 27 τα γενέθλιά της προηγούμενης ζωής της,

με την οικογένειά της, ήσυχα, απλά, και εντελώς σιωπηρά,

(θα μείνει για πάντα 53 εκείνη η ζωή!)

την άλλη μέρα ξημέρωμα θα φύγει για να κάνει τον προεγχειρητικό έλεγχο,

στις 29 διώχνει τον κατακτητή, (ελπίζοντας για πάντα)

στις 30, βραδάκι, είναι και πάλι στο σπίτι της!

Θα γυρίσει μπαταρισμένη στον θώρακα.
Θα κουβαλάει τις επόμενες μέρες μία τσάντα περασμένη χιαστή, με δύο μπουκάλια,

(παροχετεύσεις της είπαν πως λέγονται) που θα θέλουν προσοχή 

και τακτικό άδειασμα.

Θα δυσκολεύεται να ξαπλώσει, να σηκωθεί, να ντυθεί, να πλυθεί,

να σηκώσει το οποιοδήποτε βάρος. Το αριστερό της χέρι, όλη η αριστερή πλευρά, 

της είναι άχρηστα. Ούτε που ξέρει πότε θα τα ανακτήσει πίσω.

Μπορεί να κοιμάται ανάσκελα μόνο.

Για καιρό θα κοιμάται κοιτώντας το ταβάνι.

Θα μετράει τις ρωγμές, θα αναρωτιέται πότε το έβαψε τελευταία φορά

και θα κάνει υπομονή.

Δεν γίνεται να κρατήσει όλο αυτό για πάντα, έτσι δεν είναι;

Είναι όμως χαρούμενη.

Πρόλαβε και πέταξε από πάνω της τον κ α ρ κ ί ν ο πριν φύγει ο Ιούνιος.

Ήταν πάντα ο μήνας της, εξάλλου!

Της δόθηκε η ζωή κάποτε, ήταν γραφτό να της χαριστεί μία ακόμα!

Αισθάνεται τυχερή και ευλογημένη!
Πόσοι έχουν την τύχη μιας δεύτερης ευκαιρίας;

Η τομή είναι το τρόπαιό της, η βεβαίωση ότι κέρδισε τον πιο σημαντικό αγώνα

της ζωής της.

Θα χάσει, λοιπόν, τον έναν της μαστό.

-Σιγά, καλέ! Ευτυχώς, έχω εφεδρικό! (Έτσι τα αντιμετωπίζει όλα!)

Και θα συνεχίσει παίρνοντας την κάθε μέρα, έτσι όπως έρχεται.
Κάνοντας υπομονή...

Δεν γίνεται να κρατήσει όλο αυτό για πάντα, έτσι δεν είναι;

29 Ιουνίου.

Τα πρώτα της γενέθλια.

Από δω και μπρος θα μείνει για πάντα 53 

και θα μετράει ξεκινώντας από το 1.

* Μπροστά από το νορβηγικό κοινοβούλιο (Stortinget) στο κέντρο του Όσλο, 

τον Ιούνιο του 2022, αποκαλύφθηκε το πρώτο γλυπτό στον κόσμο 

μιας γυναίκας με ανίατο στάδιο καρκίνου του μαστού. 

Το αντικείμενο του γλυπτού, η Cecilie , είναι μια 44χρονη μητέρα τριών παιδιών 

που ζει στα προάστια του Όσλο. 

Το χάλκινο γλυπτό κατασκευάστηκε από τον γλύπτη Håkan Anton Fagerås.