Γενέθλια σπονδή

 Για τα πρότερα χρόνια σπονδή στο χώμα χύνω το κρασί 
Που τα χείλη ποτέ ξανά δεν θα γλυκάνει
Θα μείνουν για πάντα στο σημείο μηδέν
Σε κείνη τη μέρα που ξεστράτισα απ' το παραδρόμι του αδιεξόδου
Προγκώντας με παιδική αφέλεια θαρρώ τον δράκο που παραφύλαγε εκεί
Μια χαρακιά επάνω μου, μόνιμο πια διαπιστευτήριό μου

Λένε πως νικήτρια στέφθηκα
Και ιαχές στο απόηχό τους ακόμα πού και πού ακούγονται
Λένε πως πυγμή και θάρρος έδειξα και άλλα τέτοια που συνηθίζουν οι άνθρωποι
Για να χρυσώνουν τα δύσκολα

Δεν συμμερίζομαι τίποτα από αυτά
Δεν με ενδιαφέρει που λένε πως σε βράχους σκαρφάλωσα και κύματα δάμασα

Αυτά στους ποιητές ταιριάζουν
Και στους ονειροπόλους

Εγώ προχώρησα με τα μαθήματα σφιχτά πιασμένα στα χέρια
Σαν μαθητούδι της πρώτης βαθμίδας κάθισα
Προπαίδεια και αλφαβητάρι από την αρχή να μάθω -σαν να μην ήξερα
Να γράφω και να σβήνω μέχρι τρύπα στο χαρτί μου πάλι να κάνω -Θυμάσαι μαμά;

Και συνεχίζω, μετρώντας πάλι από την αρχή
Από το ένα μέχρι όσο τα καταφέρω
Με βήματα αργά, λαχτάρα για ζωή και θάρρος
Μικρό παιδί που χαίρεται με τις σαπουνόφουσκες
Θα μεγαλώσω πάλι απ' την αρχή, μα ίδια δεν θα 'μαι ποτέ ξανά!

Θα έχω για πάντα μια χαρακιά, τις μνήμες και μια δεύτερη χάρις

Αριστέα

Σήμερα, δυο χρόνια από την μαστεκτομή μου και δύο χρόνια αποχής 

από το αλκοόλ, χαίρομαι και γιορτάζω τα νέα μου γενέθλια.

Τα παλιά, δυο μέρες πριν, είναι μόνο για την οικογένεια!

Εκείνη η ζωή θα μείνει για πάντα στα 53,

κι εγώ, όπως είχα δηλώσει και πέρυσι, ξαναμετρώ από την αρχή.

Ήδη περπατώ καμαρωτή, σε νέους δρόμους, αέναα μαθητευόμενη,

με πολλή όρεξη, αγάπη και χαρά. 

Αγνή, παιδική χαρά, για τη δεύτερη ευκαιρία που είχα!

Δεν έχουν όλοι μια τέτοια ευκαιρία, δεν είναι όλοι τυχεροί.

Οπότε, δυο χρόνια μετά, έχω ένα όραμα, μία επιθυμία:

να βοηθάω όλους όσοι θέλουν να δουν, όλους όσοι αποφασίσουν

να φτιάξουν μόνοι τους την τύχη τους! 

Η ζωή δεν είναι πολλή, όσα χρόνια κι αν καταφέρεις και ζήσεις,

αλλά σίγουρα είναι Ωραία.

Μεγαλώστε όμορφα, μεγαλώστε με υγεία!

Αριστέα