Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025

Ανακούφιση ⛔ [Ένα ποίημα για το φθινόπωρο 🍂]



Επιτέλους 
Ο καιρός ήρθε στα σωστά του 
Η νύχτα δεν θέλησε να φύγει άρον άρον 
Ο ήλιος αγνοείται επιδεικτικά 
Και η βροχή δεν σταματά να βγάζει το άχτι της 
Επιτέλους 
Κάποιες συμφωνίες που τηρήθηκαν 
Έστω και με τρομερή καθυστέρηση 
Δεν είναι απαραίτητα ανεπιθύμητη η κακοκαιρία 
Δεν αναθεματίζουν όλοι τα αστραπόβροντα 
Υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν το ξέσκισμα της κουρτίνας 
Από τη λύσσα του βοριά
Για να την αλλάξουν 
Επιτέλους! 
Ανακούφιση να βλέπεις ότι όλα κυλούν ξανά
Στην πεπατημένη τους…
Ώρα να μαζέψω τις καταστροφές 



Μία ακόμα συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας δρώμενο

Συνεχίζουμε ποιητικά και ανθρώπινα!

Σας φιλώ
Αριστέα

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

2 σχόλια:

  1. Μου αρέσει το κλείσιμό σου!
    "Ώρα να μαζέψω τις καταστροφές...."
    Απίστευτη θετική ενέργεια! Χαμογελώ γιατί ξέρω ότι το ήθελες το ζητούσες.
    Εγώ είμαι ακόμα κάπου στη ...μέση. Αιωρούμαι βασανιστικά στο καλοκαίρι που φεύγει και στο Φθινόπωρο που έρχεται. Μέχρι να το ...συνειδητοποιήσω.

    "Δεν αναθεματίζουν όλοι τα αστραπόβροντα ..."

    Πολύ όμορφος στίχος. Εδώ έρχομαι να ακουμπήσω και εγώ, Αριστέα μου.

    Φιλιά στέλνω πολλά, κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο! Σαν να γράφτηκε για μένα, αν έριχνε λίγη βροχή κι εδώ. Ναι είναι επιθυμητή η κακοκαιρία στα σωστά της μεγέθη. Και όλα να παίρνουν τη σειρά τους. Κι αυτό το ξέσκισμα της κουρτι΄νας πολύ μου άρεσε
    Να σαι καλά Αριστέα μου
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή