Χριστούγεννα σε 4 πράξεις ~ Πράξη 1η: Αναμνήσεις

 Last, but not least!

Όπου αναμνήσεις, η πριγκηπέσσα πρώτη

-κι ας έρχομαι σχεδόν τελευταία, λόγω έλλειψης χρόνου, 

στο νέο μας δρώμενο!

Οι αναμνήσεις, εξάλλου, πάνε χεράκι χεράκι με το... καρκινάκι!
Και από χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις, νομίζω ότι έχω τιγκάρει ως τα πάνω 

το μπαουλάκι μου!

 Από πού θέτε να το πιάσω; 

🎀 Από πολύ μικρούλα, στην Αμερική, που είχα την τύχη να ζήσω 

τα πρώτα χρόνια  της ζωής μου, οπότε, μάλλον κάπου εκεί γεννήθηκε 

και ρίζωσε η μεγάλη αγάπη που έχω για τα Χριστούγεννα;

(Η μαμά, έμαθε στα ξένα ότι ο Σάντα Κλάους είναι μαγεία για τα παιδιά

και μετέφερε και στην Ελλάδα τον μύθο, προτού καν έρθει μέσω 

της τηλεόρασης και της κόλα ο χοντρούλης με την κόκκινη φορεσιά!
Έχω ακόμα και σήμερα την κούκλα που είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη στα 4,

που με ένα κρυφό μηχανισμό μάκραιναν και κόνταιναν τα μαλλιά της!) 🎀

Εδώ στο αεροδρόμιο, ερχόμασταν στην Ελλάδα. 

Εγώ αγκαλιά με την κούκλα μου!

Δεν σας τη δείχνω στο σήμερα, γιατί πάνω στην κούκλα μου έμαθα να κουρεύω! 😁

🌲 Από τα σχολικά μου χρόνια, αργότερα, 

με τις σχεδόν μόνιμες διακοπές στην Αθήνα,

(καθώς ο μπαμπάς έλειπε σχεδόν πάντα τα Χριστούγεννα στην Αμερική),

με αρώματα τσουρεκιού, δίπλων και μελομακάρονων, 

(τότε τα τιμούσα όλα και με το παραπάνω!) 

του Πυργιώτικου κόκορα-μακαρονάδα,

(κουβαλούσαμε 3-4 κοκόρια μαζί μας πάντα πεσκέσι),

κάλαντα από το άγριο ξημέρωμα μέχρι το βράδυ και φυσικά... Μινιόν; 🌲

🎅Από τα 90'ς τα αγαπημένα, που ήταν ξέφρενα, ζωντανά, γεμάτα έρωτα, 

διασκέδαση μέχρι πρωίας και γκλάμουρ -πολύ γκλάμουρ; 🎅

🎁 Από το 2004 κι έπειτα -χρονιά σταθμός για μένα-

που ήταν ταυτισμένα με την οικογένεια,

γεύματα/δείπνα επί τριημέρου, κάθε φορά και σε άλλο σπίτι,
(εγώ έπαιρνα πάντα την παραμονή Χριστουγέννων)

αγάπη, ζεστασιά, γλέντια και γέλια πολλά, 

διαγωνισμός για το ποια οικοδέσποινα θα είναι η καλύτερη, 

φρεσκοψημένο ψωμί και αρώματα "μανούλας" ολούθε;
(Κέρδιζε κατά κράτος η μανούλα φυσικά

κι ας έφτιαχνα εγώ μέχρι και καρτούλες με το που κάθεται 

ο κάθε καλεσμένος μου!)🎁

💥 Ή τα τελευταία χρόνια, αυτά όπου η οικογένεια διασπάστηκε,

δεν αντέχουν τα γεροντάκια μου πέρα από τις 7-8 το βράδυ,

η μανούλα δεν θυμάται πια να ζυμώνει, να ψήνει, 

να ετοιμάζει μια τραπεζαρία γεμάτη καλούδια,

δεν θυμάται καν τι γιορτάζουμε πια, 

οι υπόλοιποι επιλέγουν ένα κοσμοπολίτικο μέρος του κόσμου, 

τα "παιδιά" με τις νέες τους οικογένειες,

οι φίλοι έχουν κι αυτοί τις δικές τους οικογένειες και

η υποφαινόμενη έχει φτιάξει πια τις δικές της συνήθειες 

-αυτή και ο Μαξ; 💥

Θα μπορούσα να επιλέξω τα ξέφρενα γλέντια, σαφώς!

Είχαν μέσα τους πολλή χαρά και ευτυχία!

Αλλά βάζοντας σε μια φανταστική ζυγαριά, 

από τη μια εκείνα, τα γκλαμουράτα Χριστούγεννα, 

με τα σινιέ συνολάκια, τις 12ποντες γόβες, και τη σαμπάνια που έρεε άφθονη,

κι από την άλλη, τα ήρεμα και μοναχικούλια βράδια με τον Μαξούλη, 

με τον γαλήνιο φωτισμό στο στολισμένο πυργόσπιτο 

με την χριστουγεννιάτικη μουσική να παίζει ολημερίς,

με τις φόρμες και τις παντούφλες,

χωρίς θλίψη, αλλά με μια ανακούφιση -μπορώ να είμαι όπως θέλω,

να κάνω ό,τι θέλω, να φάω αυτό που θέλω, χωρίς κρίσεις κι επικρίσεις, 

και να τραγουδήσω το Silent night και οι στίχοι να είναι ράιτ του πόιντ!

🎅

♫ Σιωπηλή νύχτα, άγια νύχτα

(...)

Όλα είναι ήρεμα, όλα είναι φωτεινά

(...)

Κοιμήσου σε ουράνια ειρήνη

Κοιμήσου σε ουράνια ειρήνη ♫

Μεγάλωσα πολύ για πάρτι μέχρι πρωίας, 

 και να προσπαθώ να ισορροπώ σε high heels 

-που λέμε και στο χωριό μου, στο Αμέρικα-

δεν τιμώ πια και τις τραπεζαρίες με όλα τα καλούδια

-δεν είναι για μένα καλούδια αυτά, αλλά διατροφικές βόμβες.

Για να καταλάβετε, την περσινή Πρωτοχρονιά, που ήμουν καλεσμένη 

κουβάλησα τη σαλάτα μου. 

Όχι, δεν κάνω εξαίρεση ούτε για μία μέρα!

Δεν πίνω κιόλας... Αυτό που το πάτε; Έχω να πιώ 2,5 χρόνια.

🎅

Είμαι η Αριστέα, λοιπόν, και είμαι καλά!

Γιορτάζω απλά, με μια σαλάτα 

(οκ, δεν είναι σαλάτα, είναι πανδεσία γεύσεων και χρωμάτων!)

με τον Μαξ μου, 

κι όπως ακριβώς ταιριάζει με το μέσα μου!

Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι οι άνθρωποι, 

οι άνθρωποί μου,

αλλά εγώ τους κουβαλώ όλο το χρόνο τους ανθρώπους που αγαπώ.

Δεν τους χρειάζομαι για να περάσω όμορφα.

Είμαι η Αριστέα και είμαι γεμάτη από αναμνήσεις, 

ωραίες στιγμές, πλούσιες στιγμές, 

φτωχικές και παγωμένες χρονιές,

κάποια πολύ δύσκολα Χριστούγεννα -ναι, υπάρχουν κι από αυτά!-

Χριστούγεννα, με χημειοθεραπείες και χωρίς μαλλάκια,

Χριστούγεννα με μπούκλες και χωρίς ρυτίδες στο πρόσωπο,

γιορτές γεμάτες ζεστασιά, κόσμο και γλέντια,

στιγμές μοναχικές, κατ' επιλογήν, αλλά και άνευ επιλογής, 

μα και στιγμές απέραντης γαλήνης.

Όλες τις αγαπώ, γιατί αυτό είναι το άλμπουμ των 55 μου χρόνων.

Αλλά πιότερο σημασία για μένα έχει το σήμερα, το τώρα,

η καθημερινότητα!

Κι αυτά τα φτιάχνω μόνη μου 

-always!

@ριστέα ή Tea, 

όπως με φώναζαν μικρούλα!

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενό: 

"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις 

/ Η ανάμνηση"

του αγαπημένου μας Γιάννη!

Αναμείνατε για τις επόμενες τρεις πράξεις 

-εύχομαι να τα καταφέρω! 

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!