Χριστούγεννα σε 4 πράξεις ~ Πράξη 4η: Τελευταία Πράξη!

 

Να ο κύκλος που κλείνει. 

Οι μεγάλες μέρες που ήρθαν.

Όλες οι ετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί. 

Το σπίτι είναι στολισμένο όπως και οι καρδιές. 

Σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά αυτό το "κάτι", το "ελάχιστο", το "ταπεινό". 

Το τραπέζι στρώνεται, οι σκέψεις απλώνονται και αγκαλιάζουν 

κάθε αδύνατο, διωγμένο, κάθε κατατρεγμένο. 

Οι πόρτες ανοίγουν στα ζωντανά της φύσης. 

Χαρά, συγκίνηση, γέλιο, αυτοσαρκασμός, μουσική ναι και χορός, γιατί όχι; 

Ακόμα και λίγα δάκρυα. 

Τα πάντα χωράνε σε μια γιορτή.

Μια γιορτή που δεν είναι τέλος, αλλά η ΑΡΧΗ 

για έναν καινούργιο χρόνο.

(Τάδε έφη John Pit! ☺)

Πληρότητα

Απίθωσε στο τραπέζι το καρβέλι της

Το φίλησε τρυφερά και ευλαβικά το θυσίασε 

Εις το όνομα της αγάπης

Σήκωσε το ποτήρι της, κοίταξε ολόγυρα με περισσή χαρά

Και ευχήθηκε "Καλά στερνά"

Έφαγε ειρηνικά

Μάζεψε στο τέλος σιωπηλά το τραπέζι

Έπλυνε το μονό σερβίτσιο

Και στόλισε πάλι τους μικρούς θησαυρούς στη θέση τους

Η μέρα είχε εκπληρώσει το σκοπό της.

Αριστέα

Γράφτηκε κάποτε για ένα Συμπόσιό μας,

(με λέξη-κλειδί το Τραπέζι-

εκτός συναγωνισμού, όπως πάντα, η δική μου συμμετοχή)

και το επανέφερα στο φως για το δρώμενό μας,

"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις 

/Η γιορτή"

του αγαπημένου μας Γιάννη!

Υποστηρίζω κάθε λέξη του-αν και δεν τρώω ένα καρβέλι ψωμί.

Ντάξει; 😁

Το διάβαζα που λέτε ξανά κι ένιωθα γαλήνη, συγκίνηση, 

μα και υπερήφανη για την αφεντιά μου!

Αυτή η κατάκτηση -του ιερού, μοναχικού εορτασμού,

της πληρότητας μέσα από την αγάπη, 

αλλά όχι κατ' ανάγκη του πλήθους!-

 είναι δικό μου κατόρθωμα -ίσως και το μεγαλύτερό μου!

Δίκαια φουσκώνω σαν παγόνι, ε; 

Και αφού φέραμε στο φως τις αναμνήσεις μας,

βάλαμε στο τραπέζι τις προσμονές μας ή και τις βγάλαμε 😁,

ζήσαμε μικρά ή μεγάλα θαύματα 

(γιατί τα έχουμε ανάγκη γαμώ τη μοίρα μας και τις ατυχίες μας μέσα!)

και αφού γιορτάσαμε με κόσμο ή μοναχικά

ΠΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ 34Ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ;

Ε, τι λέτε αγαπημένοι μου συμποσιούχοι; 

Κάντε ένα ακόμα θαύμα στη γειτονιά μας!

Μην ξεχαστείτε, ως την Τετάρτη το βράδυ....

Τι έμειναν; Σκάρτες τρεις μερούλες! 

Σας φιλώ

Αριστέα