Μαζί με τον καφέ # 35: Παραλειπόμενα 13ου Συμποσίου Ποίησης ( κι όχι μόνο...)

Κάντε καφεδάκι και καθίστε αναπαυτικά.
Εγκαινιάζω μία νέα στήλη. 

Μετά από κάθε Συμπόσιο, αν φυσικά υπάρχουν,

θα σας δίνω μια γεύση από διάφορα παραλειπόμενα.

Την ιδέα έδωσε η Αλεξάνδρα μας, η οποία με ρώτησε αν 

μετά από τόσα Συμπόσια Ποίησης (κι όχι μόνο θα πω εγώ!) μαντεύω 

πώς θα ψηφίσει ο καθένας.
Στην πορεία διατύπωσε κι άλλες ερωτήσεις, ελπίζω να καταφέρω να τις 
ικανοποιήσω.

Σε αυτή τη στήλη θα τολμήσω να λέω και τις δικές μου 5 προτιμήσεις.

Όχι, δεν θα δίνω βαθμούς. Δεν γίνεται εκ των πραγμάτων κάτι τέτοιο.

Γνωρίζοντας τα πρόσωπα δεν θα ήμουν αντικειμενική.

Καλά αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι έτσι κι αλλιώς, 

γιατί αγαπώ όλες τις συμμετοχές πάντα, 

καθώς μπαίνω μέσα σε όλα και τα νιώθω δικά μου, παιδιά μου.

Αλλά στέκομαι στα ποιήματα- όχι στα πρόσωπα.

Έτσι μην μου κρατήσει κανείς μούτρα, εντάξει;

Αν εγώ ψήφιζα λοιπόν

Θα ξεχώριζα...

►το 20 γιατί είναι από τα πιο αισιόδοξα, από τα πιο απαλά σαν χάδι,

ένα από τα πιο μουσικά ποιήματα που έχω διαβάσει 

και πολύ θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ!

►το 10 γιατί μέσα από την απλότητα του έθιξε ένα ευαίσθητο 

θέμα χωρίς να γίνει καθόλου μελό.

►το 9, τα χαϊκού αλλαγής γιατί μέσα σε ελάχιστες γραμμές 
έκανε μια τεράστια ανατροπή κι αυτό είναι τέχνη!

►το 16 από τον τίτλο του το είχα λατρέψει!
Όταν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους στίχους που αγάπησα
ήθελα να το αντιγράψω ολόκληρο.

►το 7 γιατί τελικά η Κάτια 

(θεωρώ ότι είναι η πιο αδικημένη των Συμποσίων)

έχει μια γραφή που μου κάνει κλικ και πάντα με έλκει 
(το έχω αποδείξει στις 25 Λέξεις εξάλλου)

Ποιο θα βγει πρώτο δεν το ξέρω ποτέ, 
γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πώς θα ψηφίσουν όλοι οι φίλοι, αλλά ναι, 
έχοντας τη συνολική εικόνα γνωρίζω ποια θα ξεχωρίσουν. 
Σπάνια πέφτω έξω.

◙

Φυσικά και προβλέπω πώς θα ψηφίσουν κάποιοι φίλοι.
Μετά από τόσα Συμπόσια
αλλά κι από το Παιχνίδι των λέξεων, ξέρω πώς βαθμολογούν γενικότερα
αρκετοί, τις προτιμήσεις τους αν θέλετε...
Επίσης θέλω να πιστεύω πως αν τύχει και γίνει κάτι παράτυπο θα 
το αντιληφθώ αμέσως.
Αν δεν επηρεάζει τη βαθμολογία μπορεί να μην δημιουργήσω θέμα.
Και ναι, στο παρελθόν νομίζω ότι έπεσε στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο.
Αν όμως αυτό θα είχε να κάνει με κατάλυση της αξιοπιστίας
να είστε σίγουροι ότι θα έτριζαν τα πάντα εδώ μέσα!☺

◙

Επόμενη ερώτηση της Αλεξάνδρας.
Εκνευρίζεσαι / χαίρεσαι με κάποιους συμμετέχοντες όταν...

Δεν θα πω εκνευρίζομαι ακριβώς, αλλά στο παρελθόν έχω ταλαιπωρηθεί
πολύ από γραμματοσειρές ή παραγράφους 
που μπλόκαραν όλο το σύστημα του μπλόγκερ 
(μέχρι να μάθω να ξεπερνάω τα τερτίπια του)
που αγνοούσαν τις οδηγίες μου κι έστελναν σε επισύναψη τη συμμετοχή τους,
αντίθετα ακούραστη μπορεί να είμαι αν μου ζητηθεί 
η βοήθειά μου στην επιλογή φωτογραφίας, 
ή ευγενικά μου ζητήσουν να διατηρήσω 
τη μορφή που έχει η συμμετοχή τους
(το οποίο κι έχω κάνει ουκ ολίγες φορές).
Έχω στενοχωρηθεί όμως τα μάλα με αγνώστους που έχουν στείλει συμμετοχή 
κι ενώ τους εξηγώ πολύ ευγενικά τους όρους μας,
μου έχουν απαντήσει άσχημα (το λιγότερο!)
Τι να πεις; Υπάρχουν κι αυτά!

Χαίρομαι απίστευτα με όλες τις συμμετοχές γιατί νιώθω ότι με τιμούν 
όλοι οι φίλοι ανεξαιρέτως!
Χαίρομαι όταν βλέπω ότι δεν λείπει κανείς από όσους αποτελούν το σώμα
και τη ψυχή αυτού του Συμποσίου,
όταν κάποιοι μου στέλνουν μήνυμα ότι δεν είχαν έμπνευση 
και λυπούνται που δεν θα συμμετέχουν,
ή όταν μου απολογούνται γιατί δεν ψήφισαν ( δεν χρειάζεται 
αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι με σκλαβώνουν!)
Χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν βλέπω ωραίες συμμετοχές.
Κάνω σαν μικρό παιδί, θα το ξέρετε εξάλλου, 
πόσο ένθερμα εκφράζω τον ενθουσιασμό μου.
Δεν είναι ψεύτικος. Έτσι είμαι εγώ.
Και πάντα θα βρίσκω λόγους να αγαπήσω όλες τις συμμετοχές.

◙

Υπάρχουν μόνιμα αργοπορημένοι ρωτάει τέλος η Αλεξάνδρα;
Στο παρελθόν ναι και με έκανε να αναρωτιέμαι γιατί περιμένουν 
στο παραπέντε πάντα.
Αν νιώσω ότι πάει να γίνει καθεστώς θα κάνω αλλαγές στην τοποθέτηση
του ποιήματος μέσα στην ανάρτηση
(κι ας με παιδέψει κάτι τέτοιο)
μόνο και μόνο για να μην προδοθεί η αξιοπιστία.
Και ναι, το έχω κάνει. Όχι για να ευνοήσω/αδικήσω κάποιον.
Εξάλλου δεν νομίζω ότι υπάρχουν ευνοϊκές/αδικημένες θέσεις, 
αν και η ιστορία έχει αποδείξει ότι ποιήματα στις αρχικές θέσεις 
μπορεί να προσεχτούν λίγο παραπάνω.
Ξεκαθαρίζω:
Κάποιον μόνιμα στο παραπέντε δεν θα βάλω το ποίημα του στο τέλος,
γιατί τότε όλοι θα ξέρετε πια ότι στο τέλος είναι ο τάδε.

◙

Γενικά τη βδομάδα της ψηφοφορίας 
έχω τις κεραίες μου τεντωμένες...
Οκ παιχνίδι είναι για να περνάμε καλά κι έτσι γίνεται ως τώρα.
Αλλά θέλω να αισθανόμαστε όμορφα σε όλη τη διάρκεια,
ότι τηρούνται κάποια πράγματα, ότι δεν 
θα υπάρξουν παρατράγουδα!

◙

Λατρεύω να βλέπω εξέλιξη στην γραφή των φίλων.
Αγαπώ που κάνατε το Συμπόσιο θεσμό στη γειτονιά μας, 
που το αγαπήσατε, που το τιμάτε είτε γράφοντας,
είτε βαθμολογώντας.
Είναι χαρά μεγάλη για μένα όταν το ετοιμάζω, 
όταν σας δίνω την τελετή λήξης, 
όταν δημιουργώ, πακετάρω κι αποστέλλω τα δώρα.
Πιστέψτε με, αν είχα την άνεση όπως παλιά, θα είχα κρατήσει 
την αρχική μου πρόθεση να έχουμε τρεις νικητές ( κι αντίστοιχα
να στέλνω 3+1 δώρα!)
Αυτό όμως να ξέρετε θα το κάνω πάντα μία φορά το χρόνο, στην επέτειο
του Συμποσίου (κι είναι το αμέσως επόμενο!)

◙

Πρόθεσή μου είναι επίσης να αυξήσω κατά ένα ή δύο τα Συμπόσια 
μέσα στη χρονιά.
Εδώ περιμένω τη γνώμη σας. Μήπως γίνει κουραστικό;
Μήπως λειτουργήσει εις βάρος του;
Πείτε εσείς και βλέπουμε...

◙

Κούραση για μένα δεν είναι το στήσιμο των αναρτήσεων, να ξέρετε.
Μόνο η τελετή λήξης έχει δουλειά πολλή,
αλλά ποιος είπε ότι η δουλειά είναι πάντα κάτι κακό;
Απλά είναι λίγο χρονοβόρο για μένα.
Καλέ είμαι "βαράτε με κι ας κλαίω"! 
Αν μου πείτε να το σταματήσω εκεί να δείτε κλάμα!
Ας κουράζομαι λίγο παραπάνω, για μένα το Συμπόσιο
είναι σαν ένα παιδί που το φροντίζω να μεγαλώνει,
να εξελίσσεται, να ωριμάζει.
Χαίρομαι που διαβάζω ωραία Ποίηση.
Κι έχουμε διαβάσει τόσες ομορφιές τρία χρόνια τώρα!

Η πιο αγαπημένη μου συμμετοχή στα 3 χρόνια Συμποσίου;
Δεν ξέρω. Πραγματικά!
Σαν τον γονιό που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά του, ένα πράγμα.
Αλλά έχω αγαπημένους στίχους και με αυτούς θα κλείσω

(...)
Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία

κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής

με την πλάτη γυρισμένη στων καιρών την αγλωσσία

στέλνουν σήματα με λέξεις

οργανώνουν τις παρέες, ημερεύουνε τις σκέψεις

σε μυούν στη δοξασία μιας πανάρχαιας τελετής.

Αν το δείτε κάποιο βράδυ έν’ αστέρι να βολτάρει

μπουκλωτό και απαστράπτον σε συμπόσια να καλεί

είναι μια συνωμοσία για να βγουν απ’ το πατάρι

οι κρυμμένες αντιστάσεις

πετροβόλημα στο φόβο, αφορμές για να γιορτάσεις

όσα λαχταρούν να νιώσουν οι μικροί μας εαυτοί.

Μαρία Κανελλάκη, 10ο Συμπόσιο, το επετειακό 

Σας καλημερίζω
Σας φιλώ
Σας ευχαριστώ για όλα
συμπότες μου!

@ριστέα

υγ: Δέχομαι κι άλλες ερωτήσεις φυσικά

Διαβάστε στις Οικογενειακές Ιστορίες την 
μπλακ φόρεστ [family black stories], 
από τη maria kanellaki, στο Απάγκιο της